Lögberg - 25.08.1927, Blaðsíða 7

LÖGBEBG, FIMTUDAGINN 25. ÁGÚST 1927.
Bls. 7.
JAHVE,
Síðan gekk Jahve fram hjá honum og kallaði:
“Jahve, Jahve, miskunnsamur og líknsamur Guð, þol-
inmóður, gæzkuríkur og harla trúfastur.”—2. Mós.
34, 6.
Miskunnsamur.
Ver hljóð, ó jörð! og hlusta á:
Þér himingéima stjörnu-safn
mun drottins mátt og dásemd tjá,
hve dýrðlegt sé hans mikla nafn.
Með fingri Guðs, um lög og _láð,
um ljóssins braut, í sólna-geim,
er nafnið, Jahve, skýlaust skráð,
og skín í miskunn, ást og náð
um allan, allan heim._
Hans náð og miskunn eilíf er,
til endimarka geimsins nær,
og lífrænt alt í heimi hér
af himins lindum drukkið fær.
Hið m'insta bló'm og barnið smátt,
í blíðu faðmi kærleikans,
fær ljóma sinn og lífsins mátt,
þar lof^r Guð sinn frískt og kátt,
og miklar miskunn hans. ____
d
Liknsamur.
Hans líknargjafa grunnlaust haf,
er græðilind, sem hressir alt.
Hann sekum héimi soninn gaf,
Jjað sýndi bezt, hve alt var faít
hjá föðurást, sem unni heitt •
því öllu, sem á þroskabraut
\ var slægum dauðans brögðum beitt,
og beint í myrkrin grafar leitt.
Það hjálp Guðs bezta hlaut.
Hver barnsleg sál fær blessun hans,
hann breyskum gefur langan frest,
hann vægir sál hins vonda manns,
og veikum hjúkrar allra bezt;
Hann býr í ljóssins himn'i hátt,
og hjarta manns, sem göfugt er,
hann styrkir lúins lítinn mátt,
og líknar þeinu sem eiga bágt.
Hans auga a 11 a sér.
Þolinmóður.
Hann bíður þess um ár og öld,
að allir menn sín bæti ráð,
hans þolinmæði þusundföld
er þrjózkum lýð hin mesta náð.
Hann bíður þess, að brákað strá
og brostið hjarta gró'i vel,
og heim það barn, sem honum frá
sér hefir snúið, megi ná,
og þroska kærleiks þel.
Hann vill hið gamla, visna tré,
sem vægir guðleg þiðlund hans, ,
að lengur standa 1 átið sé,
og ljær því höndur vínyrkjans,
og þá er honum þessi þið,
um þúsund ár, sem dagur einn,
svo góður JAHVE, Guð, er ýið
alt gróðrarsnauða mannkynið,
í elsku heill og hreinn.
Gæzkuríkur.
Hans guðdómseðli glögt má sjá,
því gæzka hans til allra nær,
og villist trúar-tæpur, — þá
er týndur sonur honum kær.
Að elska: það er yndi hans,
því éilíf gæzkan þráir mest,
að svala hjarta sérhvers manns,
það sýnir kenning Lausnarans,
og gjöf hans gæzku bezt.
Hans gæzkuríka guðdóms mál
í geislarit'i ljóssins skín,
í lífsins bók, hver lúin sal_
þar lesið getur: “kom til min.
Þar opnast föður faðmur hlýr,
þar finnur barnið hvíld og skjol,
og hver, sem upp við brjóst hans byc
sem barn Guðs, verður allur nýr^—
hjá Guði sannleiks sól. ,
Trúfastur.
Sem allra heima eilíf bönd
um algeims sólna.brautir ná,
sá straumur kraftar hans úr hönd,
sem himintunglin glitra á, —
sem frumlög Guðs, öll föst og sönn
hans fyrirheiti reynast oss,
þeim brevtir aldre'i tímans tönn,
hans trúfesti er ávalt sönn,
og þolir kvöl og kross.
Þótt breytist alt og bregðist hér,
þá bregst Guð aldrei sínum lýð.
Hann þarfir eins og sérhyers sér,
' og sinna gætir alla-tíð,
svo trúfastur og tryggur við
sín trygðrjúfandi. gálaus börn,
að bréyskum altaf bvður frið
og bersyndugum veltir grið,
er hrjáðum voldug vörn.
Pétur Sigurðsson.
—Eg nota orðið, Jahve, í þessu kvæði, að eins af
sérstakri ástæðu, en kann þó mikið betur við orðið
drottinn.—Höf.
Frá
arninum út í sam-
félagið.
Ræða, flutt á Hnausum á Islend-
ingadaginn, 1. ágúst.
Eftir Halldór Kiljan Laxness.
Heimili æskulýðsins hefir fært
út kvíar sínar frá arninum út í
samfélag'ið, Það er ekki að eins
salarveggir stórborgarans, sem
hafa færst út, — nýja öldin hefir
ekki gleymt kotungnum, að sið
hinna fyrri alda. Baðstofuþrösk-
uldur kotungsins er ekki framar
ókleift bjarg. Það er hið ánægju-
legasta í þessu máli. Börn kot-
ungsins eiga leikinn, engu síður
en börn stórborgarans í félagslífi
nútímans, þessu félagslífi, sem er
á fóðum vegi að skapa al-
gerð aldahvörf í sögu menningar-
innar. Engin orð, sögð á íslenzku
máli, veit eg fremur hafa orðið
að áhrinsorðum, en þessar hend-
ingar úr íslandsljóðum Einars
Benediktssonar
“Sjá, hin ungborna tíð vekur
storma og stríð,
leggur stórhuga dóminn á féðr-
anna verk,
heimtar kotungum rétt og hin
kúgaða stétt
hristir klafann og sér: hún er
(voldug og sterk.” 1
Eg ætla ekki að. fara með yður
upp í neinar skýjaborgir; það
gæti nefnilega hefnt sín grimmi-
lega, ef rið dyttum niður. Mig
langaði að eins til að nota þessi
fáu augnablik, sem eg fæ að njóta
í návist yðar, til að ítreka við
yður fáeinar hversdagslegar stað-
reyndir, í þeirri von, að það
kynn’i að veita okkur aukinn
skilning á nokkrum dráttum í
andliti hinnar nýju kynslóðar. Við
skulum ekki tefja tímann með
neinu óþarfa-fjasi, heldur snúa
okkur strax að þeim aðal-línum,
sem okkur langar til, að rannsaka.
Gömul speki, sem vér þekkjum
úr ýmsum þjóðlegum orðskviðum,
þess efnis, að það séu bernsku-
áhrifin, sem skapi mannínn og
framtíð hans að ótrúlega miklu
leyti, má nú heita einróma álit
uppeldisfræðinga og sálkönnuða.
Það sem okkur verður nú fyrst
fyrir að staðhæfa, með tilliti til
nútíðarbarnsins, er þetta: Nútíð-
arbarn nýtur skólabundíns upp-
eldis frá óvitaárum og þar til það
er frumvaxta. Leið barns, sem
öðlast nýtízku-uppfóstrun, liggur
úr vögguskálanum (nursery) út
á barnaleikvöllinn (kindergarten)
°g af leikvellinum í barnaskólann
(public school). úr barnaskólan-
um liggur svo leiðin til sérnáms-
ins, þar sem menn læra lífsstarf
sitt.
Skólarnir veita okkur ungum
aðgang að þeirri þekkingu, sem
þjóðfélagið telur í senn nýtasta
manninum og ánægjulegasta, þéir
kenna oss þær siðferðisreglur, sem
eiga að skapa nauðsynlegt sam-
ræmi í athafnalíf vort og viðskifti
og þeir upplýsa okkur í þeirri trú,
sem á að hugga manninn og
hressa á ömurlegum stundum,
þegar jarðnesk gæði hafa brugð-
ist.. Nú ætla eg ekki að krefjast
þess, að þér samþykkið með mér,
að það, sem skólarnir kenna, sé
hin nytsamasta þekking, hin rétt-
asta breytni, né hin eina, sanna
trú, en hitt vildi eg að þér við-
urkenduð með mér, svo að við
gætum bygt athuganir okkar á
meira skilníngi, að þessi stofnun:
hinn almenni skóli, sem veitir
jafnt aðgang öllum börnum allra
stétta, — hann er í rauninni mjög
fullkomin hugmynd út af fyrir
sig. Hann er regluleg same'ignar-
stofnun, þar sem ríkið safnar
saman öllum börnum sínum án
t'illits til stétta eða efnahags for-
eldranna, börnum kotungsins,
engu síður en stórborgarans, öll-
um eins og á eitt stórt heimili,
með því markmiði einu, að ljá
þeim þekkingu til undirbúnings
fyrir lífið og manna þau. Skóla-
fyrirkomulag nútímans er fram-
kvæmd á einu atriði jafnaðarhug-
sjónarinnar, og fyrir rúmum
mannsaldri síðan hefðu það þótt
öfgar og ósvinna, ef nokkur hefði
gengið svo langt í jafnaðarkröf-
um sínum, eins og að krefjast
þess, að stofnsettir væru barna-
skólar handa almenningi. Áður
fyrri var þekkingin einnig séreign
ríkari stéttanna.
Nú skulum við snúa okkur í
einu andartaki frá skólunum til
starfsins. Eins og við höfum
gengið úr skugga’ um, að barna-
uppeldið gerist ekki framar að
neinu umtalsverðu leyti kr'ing um
arin fjölskyldunnar, heldur úti í
hinu stóra heimili samfélagsins,
þannig þarf ekki að svipast lengi
um til að sjá, að verksv'ið nútíma-
mannsins liggur langt fyrir utan
vébönd heimilanna. Heima fyrir
er enginn krókur eða kimi, að
undanteknu eldhúsinu, þar sem
hægt er að vinna nokkurt verk,
enda er heimilið ekki innréttað
framar með það jfyrir augum.
Jafnvel ungu stúlkurnar eru hætt-
ar að finna pláss heima, til að
sitja yfir hekli eða útsaumi.
Æskumaðurinn vaknar að morgni
til þess að fara út af heimilinu til
starfs síns, annað hvort í verk-
stæði eða verksmiðju, verzlun,
skrifstofu, — eða hvar það nú er.
Og þegar hann kemur heim til
máltíða, er hann næstum eins og
framandi maður. Hann matast í
skyndi annars hugar og er horf
inn óðar en hann hefir rent niður
síðasta munnbitanum. Áhuga-
efni fjölskyldunnar, sem pabbi og
mamma r^eða við borðið, láta
hann ósnortinn eins og flest það,
sem við ber innan heimilisins.
Þar sem hann vinnur eru þéir,
sem deila með honum áhugamál-
um hversdagsins. Störf öll á
verkbólum nútímans verður að
vinna í nánum félagsanda og andi
samstarfsins skapar grundvöll-
inn fyrir kunningsskap og vip-
áttu. Það er í starfsheimi sínum,
sem nútímamaðurinn eignast sína
raunverulegu bræður og systur.
Ættum við nú að líta eftir hvar
æskulýðurinn skemtir sér? Sjá-
um við hann oft sitja kring um
arininn heima og hlusta á sögur
þeirra pabba og afa á kvöldin?
Nei, heimaskemtanirnar, að með-
töldum kyrlátum kaffikvöldum,
þar sem rosknar frænkur sítja og
frændur með langar pípur í
munninum, þar sem fjölskylda og
ættingjar safnast saman til að
spila trompvist eða hlusta á
heimabakaða músík, — þetta til-
heyrir fortíðinni. Unga fólkið nú
á dögum “hefir eins slæman
tíma” og fiskur uppi á þurru
landi í félagskap gamla fólksins;
við könnumst öll við þessa löngu
geispa. Sannleikurinn er sá, að
unga fólkið gerir miklu harðari
kröfur til skemtana en heimilið
með sínum fábreyttu kröftum er
megnugt að veita. Aukin ment-
un skapar alstaðar auknar kröf-
ur. Unga fólkið tekur viðburða-
ríka sögu leikna á kvikmynd, langt
fram yfir frásagnir af hinum fá-
skrúðugu æfintýrum gamla fólks-
'ins. Gamla fólkið þreytt'ist aldrei
á að syngja ættjarðarsöngvana
sína og þjóðsöngvana upp aftur
og aftur, og lét jafnan vel við þótt
miður tækist, en það hefir gefið
börnunum .tækifæri til að menta
eyru sín Svo, að þau gera kröfur
stigin mitt í önnum dagisns. Og
það er verulega örfandi, að sjá
þessi stóru félagsheimili fólks-
ins, veitingastaðina, þessar hljóm-
sælu vinjar í eyðimörk hins erfiða
dags, fyllast af frjálsum, starfs-
glöðum æskulýð, sem heilsar vin-
um og kunn'ingjum til beggja
handa, stígur dans milli borðanna,
tæmir bollana sína og er horfið
éftir nokkur augnablik inn á víð-
erni starfsveraldar sinnar á ný.
íþróttaáhuginn hefir á vorum
dögum fest rætur í öllum stéttum
þjóðfélagsins, öfugt við það, sem
áður var, þegar jafnvel iþróttir
voru dægradvaljir, sem engir
máttu leyfa sér nema ríkari stétt-
irnar og aðall'inn. Iþróttaiðkanir
nútímans eru að melra eða minna
leyti félagsbundnar skemtanir,
sem ómögulegt^er að njóta heima
fyrir, enda eru þær allar stund-
aðar “úti’”. Fyrir mörgum æsku-
mönnum, piltum og stúlkum, taka
þær upp allar tómstundir, þær
eru skemtun, sem hið stóra þjóð-
arheimili geldur samhuga þátt-
töku, með fastar síður í hverju
dagblaði, eins og stjórnmálin eða
kauphöllin, og hafa átt ekki hvað
síztan þáttinn í því að draga hugi
unga fólksins frá arninum út í
samfélagið.
Eg vona, að þið hafið tékið eft-
ir því, að eg hefi hvergi verið að
áfellast neitt né hefja annað t'il
skýjanna. Eg hefi að eins verið að
skýra hlutlaust frá nokkrum stað-
reyndum úr félagslífi nútímans,
og reynt að sýna fram á, að það
er engin furða, þótt æskumenn
þessarar aldar séu félagsbundnar
verur, þegar tekið er tillit til
þess, að félagsandinn hefir mót-
að þá jöfnum höndum gegn um
uppeldi, starf og' íþróttir. Lýð-
ræðisandinn í hinu opinbera upp-
eldi hefir vakið samfélagsvitund-
ina hjá börnunum ungum, og þótt
hugsjónir afturhaldsins búi enn í
sterku vígi, þá sannast betur og
betur með hverju árinu sem líður,
að sú vitund er helzt í vexti með
þjóðunum. Hinir ungu kraftar
allra þjóða stefna í áttina til þess
að gera þjóðfélagið að einni sam-
starfandi heild, að einu stóru
heim'ili. Fyrst þegar hugarfar
æskunnar hefir valdið nógu miklu
losi á þeim innréttingum fortíð-
prinnar, sem afturhaldið er full-
trúi fyrir og gerir sitt til að
vernda, þá er von þeirra byltinga,
sem skapa hið nýja þjóðfélag, þar
sem samvinna einstaklinga í þágu
rikisheildarinnar kemur þar í stað
sem nú er háð hvað heimskuleg-
ust og sálarlausust barátta um
frumrænustu lífsgæðin, daglegt
brauð.
Eg þykist vera allvel kunnur
þeirri skynsamlegu gagnrýni og
eins sleggjudómunum, sem æskan
sætir frá fyrirsvarsmönnum for-
tíðarjnnar. Eg hefi sjálfur manna
mest orðið fyrir barðinu á þeirri
gagnrýni og þeim sleggjudómum
heima á okkar elskaða föðurlandi.
En eg skal játa, að eg hefi ekki
æfinlega tekið þeirri gagnrýni að
sama skapi alvarlega, sem hún
hefir verið sett hátíðlega fram.
Afturhaldið hefir lag á því að slá
um sig með þessum hátiðlegu og
háheilögu orðtækjum, sem gerir
okkur öll svo standandi hlessa.
Eg hefi iðulega heyrt því hald-
ið frapi, að æskulýðurinn sé al-
vörulaus, trúlaus, tryltur, nautna-
sjúkur, siðspiltur og alt þar fram
eftir götunum. Eg hefi. meira að
segja oft hert lýst yfir því í fúl-
ustu álvöru, að lífernishættir
æksulýðsins, hugarfar og hugð-
arefni fari alveg sérstaklega í
bága við vilja alrr.áttugs guðs.
En sem betur fer, þá er nú svo
gott að vita, að m'ikið af þessum
yfjrlýsíngum væri syndsamlegt
að taka hátíðlega, því þær koma
frá faglærðum lygurum og hræsn-
urum, sem hafa þegið mútur hjá
afturhaldinu fyrir að ljúga og
hræsna.
,Sannleikurinn um æsku vorra
tíma er sá, að heimurinn hefir
aldrei augum litið jafn vel ment-
aða æsku og ekki starfshæfari
heldur. Gildi nútímamentunar
lýðinn um skort á alvörugefni.
ættu að hugsa út í það. En þeg-
ar til þess kemur, að æskulýður-
inn er sakaður um nautnasýki,
tryllingu og spillingu, þá verð eg
að biðja afsökunar, því eg hefi
löngu gefist upp á að finna nokk-
ura alvarlega merkingu á bak Við
þau orð, eins og eg heyri þau al-
ment notuð. Eg hefi persónu-
lega aldrei átt í eigu minni hæfi-
leikann til að sjá þann grundvöll,
sem skapar réttmæti aðfinslanna
gegn ástalífi æskunnar. Eg á á-
kaflega erfitt með að setja mig
inn í þann hugsunarhátt, sem sér
alt mögulegt ljótt og óguðlegt í
ástum æskulýðsins, ef þær enda
ekki í æfilöngu hjónabandi.
Það er mislukkuð æska, sem
lætur ellina þrýsta á slagæð sína,
hlýðir blind hefðbundnum erfi-
kenningum og skortir þrótt til
þess að skapa ný verðmæti upp
úr~arfi fortíðarinnar. En ef það
getur ekki verið óblandin ánægja
hinnar hrörnandi kynslóðar, þá er
það líka óhjákvæmllega harmle'ik-
ur hennar, að komast að raun um,
að æskan á alt af leikinn. Marg-
ir rosknir menn og konur mundu
eiga rólegri daga og enn rólegri
nætur, ef þeir gerðu sér ljóst, að
þessar svokölluðu ódygðir æsk-
unnar eru einatt grundvöllurinn
að dygðum framtíðarinnar, hversu
öfugmælt sem það kann að
hljóma. Góðir hálsar, yður er ó-
hætt að reiða yður á, að nýja
kynslóðin verður ekki fátækari
að dygðum en sú gamla var. Það
er ekki dygðunum sem fækkar með
hinum ungu. Það sem tekur
stakkaskiftum er mat kynslóð-
anna á dygðum. Menni, sem vilja
ekki gera sér far um að skilja
hinar þjóðhagslegu orsakir, sem
liggja til grundvallar breyttu mati
á dygðum, þeir ganga hvorki
meira né minna en fram hjá e'in-
um þýðingarmesta lærdómi menn-
ingarsögunnar. „ Siðferðismæli-
kvarðinn er breytingum undirorp-
inn frá kynslóð til kynslóðar. Á
dögum forfeðra okkar þótti dygð
að láta hefnd fram koma fyrir
frændvíg. Nú væri seinni villan
talin argari hinni fyrri.
Ef kvenfólkið er farið að ganga
í buxum, sem hefði þótt aldeilis
syridsamlegur dónaskapur áður
fyrri, þá mætti athuga, hvort
ekki væri um að ræða aukna eft-
irspurn eftir vinnukrafti á verk-
bólum, þar sem hagkvæmara er að
klæðast buxum eða pilsum, áður en
farið væri að halda vandlætingar-
ræður frá prédikunarstólunum
um þessa spillingu. Og ef það
XHXKZMSHBHXKSHSHBHSHBHXHXHXHaCHXHXHSHSHBHSMSHXHSEHSHEHS
M
Rjómasendendur veitið athygli!
Sendið oss næsta rjómadunkinn. Munuð þér verða meira
en ánægðir með árangurinn. Vér höfum aldrei haft óánægð-
an viðskiftavin enn, og munum aldrei hafa. Vér greiðum
hæsta markaðsverð og ábyrgjumst að þér verðið ánægðir með
viðskifti vor. Skrifið oss og biðjið um merkiseðla.
Modern Dairy Ltd.
' ST. BONIFACE, MAN.
H
X
H
B
H
X
M
H
3
B
x
H
X
|
H
X
H
H
X
H
BHBMKKBHXMBfc'BHBMBMBHBHBHBHXHXHBHXHXHXHXHXHXHBMXHBHXMX
skyldi reynast satt að stúlkurnar legt félag hefir tekið
nú á dögum væru farnar að stíga
fyrsta sporið í áttina til piltanna,
þvert ofan í það, sen; áður var
lenzka, þá væri áhættumikið að
álykta sem svo, að lauslæti ungra
stúlkna væri að færast í vöxt,
einkanlega ef það skyldi nu standa
þannig á, að hlutfallstla karl-
manna hefði færst niður í nýaf-
staðinni styrjöld eða einhverju
slíku. — Menningarsagan kennir
sem sagt skýrum stöfum, að það
er þjóðhagsleg breytiþróun, sem
stjórnar hinum sí-breytilega mæli-
kvarða kynslóðanna á öll verð-
mæti, — eins þau, sem við heim-
færum undir siðgæði og dygðir.
Ekkert stendur í stað.
Eg held, að margt hafi nú lif-
að fífil sinn fegurstan af Verð-
mætum þeim, sem drógu fortíð-
ina drjúgast. Til þess að komast
á þá skoðun, þarf ekki annað en
líta á þessa stofnun, sem eg mint-
ist á í upphafi: heimilið, sem áð-
ur fyrri var hinn heilagi kastali
borgarans. Þessi heilagi kastali
er á tímum hinnar yngstu kyn-
slóðar bréyttur í hótel, þangað
sem menn koma að eins til að eta
og sofa. Aldarfar vorra tíma
v'irðist benda mjög í þá átt, að
heimilið kollvarpist alveg í hinni
fornu mynd í náinrii fram+ið, og
sömuleiðis virðist hjónabands-
hugmyndin vera mjög á reiki. Eg
játa það, að eg er blindur á
drættina í andliti samtiðar minn-
ar, ef sú ályktun er villa. Eg held
að heimilishugmynd framtiðar-
innar, sem á fyrir sér að dafna í
aldarfari nýja thnans, sé sú, að
þjóðfélagið alt verði gert að einu
stóru heimili, þar sem allir kraft-
ar saméinist að einu stóru mark-
miði: algerðu afnámi stéttamis-
munarins. Það er vakning jafn-
aðarvitundarinnar, sámfélagshug-
sjónin, sem einkennir þroska síð
asta mannsaldurs, og undir þe'im
stjörnumerkjum er unga kynslóð-
in uppalin. Sá þroski, sem mann-
síðustu
áratugum, byggist ekki á þeirri
trú, að enginn guð eigi rétt á sér,
nema Guð Abrahams, ísaks og
Jakobs, heldur á þeirri tsú, að
engin siðmenning eigi rétt á sér
önnur en sú, sem veitir öllum
mönnum jafnt aðgang að verð-
mætum lífsrns, — þá augnabliks-
stund, sem oss er unnað þeirrar
náðar að mega gleðjast og mæð-
ast hér saman;
Frá Islandi.
Reykjavík, 16. júlí.
Skýrsla Bændaskólans á Hvann-
eyri fyrir 1926—27, hefir Mbl.
nýlega borist. Á skólanum voru
21 nemandi í efri ’deild og 29 í
neðri deild. Kennarar hkólans
voru hinir sömu og áður Halldór
Vilhjálmsson skólastjóri, Þórir
Guðmundsson, Steingrímur Stein-
þórsson og Þorgils Guðmundsson.
Halldór kendi búfjárfræði, um
búf jársjúkdóma, búnaðarlöggjöf,
mæl'ingafræði, eðlisfræði, söng og
bólusetningu á sauðfé. Þórir
kendi landsuppdrátt, stærðfræði,
efnafræði og líffærafræði. Stein-
grímur kendi jarðræktarfræði,
mjólkurfræði, búreikn'ingsfræði,
íslenzku og dráttlist, mjaltir og
fitumælingar. Þorgils kendi leik-
fimi og búsmíðar. í skýrslunni
segir svo: Síðan 1914-15 hef’ir
verið kend hér við skólann náms-
grein, sem nefnd hefir verið land-
búnaðarlöggjöf. — í fyrstunni var
þetta réttnefni, en smámsaman
hefir verið aukið og bætt við
kensluna, svo nú er það fremur
orðið stutt ágrip eða samtíningur
á þjóðfélags þjóðhagsfræði. —
Verklegt nám stunduðu 8 nemend-
ur við skólann. Af þe'im voru 7
alt sumarið á Hvanneyri og unnu
að heyskap og öðrum störfum. —
Verklegar framkvæmdir eru tald-
I ar Sáðslétta 5211 m, flóðgarðar
j 22 m, skurðir 339 m. Uppskeran
á Hvanneyri varð þetta ár: Taða
j 1000 Hkg, tJthey 3000 Hkg, kart-
' öflur 25 Hkg, gulrófur 225 Hkg.
Einhverntíma
til miklu æðri hljómrænnar snild- fram yf;r mentun fyrri alda er
ekki falin í því, að einhver úr-
valsstétt (élite) viti nú meira en
einhver úrvalsstétt vissi áður
fyrri, heldur í hinu, að alþýða
manna hefir nú meiri þekkingu
til brunns að bera en dæmi eru til
um nokkra alþýðu áður. Það er
jöfnuðurinn, sem oss ber að fagna
í mentun nútímans. Það má vel
vera satt, að æskulýður vorra tíma
sæki kirkjurnar fremur af kurt-
eisi við gamla fólkið, en af svo
kallaðri sáluhjálparþörf, en þrátt
fyr'ir trúleysið, sem honum er bor-
íð á brýn, þá er hann kurteisari,
vingjarnlegri og prúðari en hægt
er að ímynda sér nokkurn hrein-
trúarmann, og enn er annað, sem
æskumönnum nútímans verður
ekki neitað um með nokkurri
sanngirni: að kunnátta þeirra
hvers til síné starfa er í frábæru
ar, en heimasöngsins, ef þau eiga
að njóta einhvers unaðar af tón-
um á annað borð. Unga fólkið
sækir hljómleiífena úti í hinum
stóru sönghöllum borgarinnar,
þar sem sóló-snill'ingar eða lærð-
ar hljómsveitir flytja boðskap
hinnar æðstu listar.
Og þegar við tölum um skemt-
anir æskulýðisns, þá væri synd
að gleyma dansinum. Dansinn,
með h'inum léttu lögum sínum,
sem fremur mega kallast leikur
að hljómföllum en tónlist, — hann
er orðinn eins konar undirleikur
við hversdagslíf nútímans. Það
er svo beggja megin hafsins. Það
er oft ánægjulegt að vera stadd-
ur í tehöllum stórborganna um
nónbilið, þegar ungir menn og
konur koma frá störfum sínum til
þess að fá sér síðdegishressingu
getið ÞÉR líka flogið til Parísar
Nýjung 1 dag—algongt á morgun.
pegar fyrst var flogiS yfir Atlants-
hafiS, þá var það mikill sigurfögn-
uSur fyrir hina vísindalegu n&-
kvæmi»i.
Visindaleg nákvæmni! Hún gerir
íoftferSir nútímans Imögulegar
olveg hiS sama veldur þvi, af
heitt loft er nú þaS fullkomn-
asta itil aS hita húsin meS
Rétt innsett áhöld til að
hita með heitu lofti, eru A
hollustu, áineiðanleg-
ustu og ódýrustu.
35n þau vefða að
vera rétt sett
FRESH AIR
CODEINSTALLED
imv. Verður aS gerast með ná-
kvæmni visindanna.
Með þvi að fylgja ná.kvæmlega
settum reglum, sem bygðar eru &
visindalegii reynslu, hefir McClary's
hafið þessa hitunaraðferð til meiri
fullkomnunar en nokkur önnur hit-
unaraðferð hefir n&ð. Hedlsusam-
legur 'hdti allan sMarhringinn og
stöðug þægindi og mikill
sparnaður & eldivið—alt
^ þetta hafa menn, ef þeir
lAta McClary’s setja inn
Sunshine Furnaoe,
samkvæmt þeirra
föstu .feglum.
og taka sér síðan snúriing milli ágætislagi, en einmitt þetta er
bitanna og sopanna. Ekkert með- j e'itt hið lofsamlegasta, sem hægt
al er jafn heilnæmt og saklaust er að segja um nokkurn mann —
til að létta af sér starfshyggjunni að hann kunni það starf, er hann
í svip eins og nokkur danspor stundar. Þeir, sem saka æsku-
McClary’s eru hinir einu i Canada, sem tilheyra Natkonal
Warm Heating and Ventllating Association, sem er leiðandi
iðnfélag og sem fylgir fyrnefndu reglum við innsetning hltunar-
tækja. Með þvi að heimita McClary’s Sunshine Furnace sett inn
eiftir þessum reglum, itryggið þér yður hin hollustu, þægilegustu
og ödýrustu hitunartæki, sem til eru fyrir heimili yðar, og það
fyrir hérumhii helmingi minna verð heldur ©n önnur, sem öfull-
komnari eru.
Fyllið út og sendið oss með fylgjandi miða og vér sendum yður
nafn og utanáskrift næsta manns, sem selur McClary’s vörur og sem
ábyrgist yður að hibavélarnar séu svo uppseittar, að þér séuð ánægður
með þær alla æfi.
Sendið
pennan
Coupon
The McCIary Manufacturing Co.
London, Canada.
Please send me address of Nearest
McClary’s Dealer who installs Sunshine
Furnaces according to Standard Code.
Niame ..................................
Address 1...............................
MXIarys
SUNSHINE FURNACE
A það má einnig setja Miles Automatic Furnace Fan, ef óskað er.