Lögberg - 03.11.1927, Blaðsíða 4

H!s. 4
LöCBERG, FIMTUDAGINN 3. NOVEMBER 1927.
íogberg
Gefið út hvern Fimtudag af Tbe Col-
umbia Press Ltd., Cor. Sargent Ave. &
Toronto Str., Winnipeg, Man.
T.l.imar. N-6327 oi N-6328
Einar P. Jónsson, Editer
Utan&skríft til blaSainc
THE COLUMBIH PHESS, Ltd., Box3l7i, Wiimlpog. M»H-
Utan&akrift ritstjórans:
EDiTOR LOCBERC, Box 3171 Winnipag, M&»-
Verð $3.00 um árið.
Borgist fyrirfram
Ths •'L.öffbor*” ia printad a.nd publlshsd by
Tha Columbla Praaa, Ldmitad, in tha Coiumbla
•uildlng. CtS Sarfrant At«., Wlnnlpeg, Manltoba.
Karlmenska.
Hvorki eru þau fá né óveruleg, dæmin í sögu
landans, er vitna um karlmensku og hyggju-
þrek. Er eitt slíkt að finna í hinu stolta svari
Gunnlaugs Ormstungu: “Eigi skal haltur
ganga, meðan báðir fætur eru jafnlangir.”
Var þá þó svo liáttað með Gunnlaug, að hann
hafði sull einn mikinn á fæti, er valdið myndi
hafa mörgum manninum alvarlegrar helti.
Óttinn og ósigurinn eru skyldgetnir bræður.
Karlmenskan í skapgerð hinnar íslenzku
þjóðar, hefir verið ein sú megintaug, er hefir
haldið henni vakandi gegn um kúgun og kvöl,
bóluna, svartadanðann og raunir elds og ísa.
Sönnu karlmenni vex ásmegin við eldraun
hverja, um leið og hinu hugdeiga kræ^lumenni,
verður alt að fótakefli eða fjörlesti.
Margur er sá, er heim kemur blóðjárnaður
af hólmgöngusviðinu, án þess að krympa sig
minstu vitund, — án þess að stinga við. Hann
er ímynd norrænnar karlmensku, — maður,
sem ekkert óttast, annað en ístöðuleysið sjálft.
“Að standa eins og foldgnátt fjall
í frernm alla stund,
hve mörg sem á því skruggan skall,
sú skyldi karlmannslund.”
* * *
Sérhver sá, sem komast vill áfram og upp
á við, verður að leggja fulla rækt við meðfætt
eðli karlmenskulundar sinnar, það er honum
var í brjóst lagið. Hver getur lýst fögnuðin-
um, sem því er samfara, að finna til innri
styrks, þegar í krappan kemur og barningur-
inn verður torsóttur?
Sá, sem tekur með jafnaðargeði hverju því,
er að höndum ber, og hugsar málin vandlega
ofan í kjölinn, siglir sjaldan skipi sínu í strand.
Hver þrekraun eykur lífsgildi hans, og flytur
honum nýjan, innihaldsríkan fögnuð. Hann
lítur ávalt land fyrir stafni, og færist því meir
í aukana, er ágjöfin vex.
Allir þeir, er ákveðið markmið hafa í lífinu,
tefla djarft og dreyma hátt. Hættan er þeim
knýjandi hvöt til dugs og dáða. Þeir eru vor-
menn, hvaða þjóðar, sem er, — sannir Ijósber-
ar hins nýja heims. Lífið opinberar þeim á-
valt nýjar og nýjar dásemdir, þar sem sam-
ræmið stjórnar einu og öllu. Markmiðslausir
menn, eru eins og stýrislaust fley, þeir eru ó-
samstiga við samfélag sitt og lífstilganginn
mikla.
Það stendur öldungis á sama, hver verka-
hringnr mannsins er. Allsstaðar er nægt rúm
fyrir markmið. Það geta ekki allir orðið ríkir,
eða fylt flokk hinna svokölluðu æðri stétta. En
markmið þeirra getur verið jafn-göfugt fyrir
því. Það er, til dæmis, óendanlega dýrlegt
markmið, að temja sér góðhug til allra manna,
og forðast særandi orðbragð eða ónærgætni í
umgengni. A slíkum einkennum er sönn karl-
menska grundvölluð.
Stundum hefir mönnum hætt til, að skoða
það karlmensku einkenni, að tala digurbarka-
lega og berast mikið á. Er slíkt þó tvímæla-
laust skyldara ómensku, en nokkru öðru. Sönn
karlmenska, er yfirlætislaus og prúð, og henn-
ar traustustu rætur liggja í jarðvegi rólegrar
yfirvegunar og heilbrigðs vitsmunalífs.
# # #
Sá, sem hræðist fjallið og einatt undan snýr,
fær aldrei leyst þá gátu, hvað hinjim megin
býr.
En þeim, sem eina lífið er bjarta brúðar-
myndin,
þeir brjótast upp á fjallið, já upp á hæzta
tindinn.”
Landinn hefir aldrei haft orð á sér fyrir að
vera hamrahræddur. Hann hefir klifið þrítug-
an hamarinn, án þess að kenna til svíma. Það
er vígði þátturinn, — karlmensku þátturinn —
í skapgerð hans, sem jafnan hefir firt hann
grandi, hvort heldur sem sporin lágu heima eða
erlendis.
Þakkarhátíðin.
Sá hefir siður viðgengist hér í álfu, að halda
almenna þakkarhátíð í kirkjum landsins, að
loknum uppskeruönnum. Verður þessi hin
næsta, haldin á mánudagskvældið, þann 7. nóv-
ember.
Ekki er hátíð þessi íslenzk að uppruna, en
vera mun hún nú orðin óaðskiljanlegur þáttur
vors vestræna lífs.
Að þessu sinni, engu síður en að undan-
förnu, er margs að minnast, og margt það, er
þakka ber. Sumarið nýliðna, hefir verið með
hagstæðasta móti, afurðir landsins miklar og
verðlag gott. Heilsufar fólks hefir verið upp
á það allra .bezta, og er nú bjartara drjúgum
yfir þjóðlífinu, en venja hefir verið til frá
sorgarárinu 1914, er heimsstyrjöldin mikla
braust út. A sviði iðnaðar og atvinnumála,
hefir komið í ljós gleggri skilningur og meiri
samúð, en nokkuru sinni fyr, verkföll fá og
þeim flestum ráðið skjótt til lykta með gagn-
kvæmum skilningi allra aðilja. Hið canadiska
þjóðfélag, hefir notið ótruflað ávaxta iðju sinn-
ar, og glætt bræðralagshugsjónina, bæði inn-
byrðis og út á við. Vér höfum verið keltubörn
friðaðs þjóðfélags, og fyrir það, ber oss ekki
hvað sízt að þakka.
Drep í korni og garðávöxtum.
Tímarit hveitisamlagsins í Manitoba, The
Scoop-Shovel, október heftið, lætur þess getið,
að hinn fyrsta dag þess mánaðar, hafi gengið
í gildi lög þau, er Agricultural Pests ’ Act nefn-
ast, og afgreidd voru á síðasta sambandsþingi.
Er samkvæmt þessum lögum, hverjum verk-
smiðjueiganda, er býr til efnablöndu til útrým-
ingar drepi í korni eða garðávöxtum, eða flyt-
ur liana inn, gert að skyldu að láta skrásetja
vöru sína í Ottawa. Er þetta gert, með það sér-
staklega fyrir augum, að útiloka eins 'og fram-
ast má verða, sölu á svikinni, og ef til vill bráð-
ónýtri efnablöndu, er bændur hafa þrásinnis
verið gintir til að kaupa dýrum dómum. Sam-
kvæmt þessum nýju lögum, skal skýr forskrift
standa á hverjum pakka, eða hverri flösku, svo
og það, hvort blandan sé skaðvænleg mönnum
og dýrum eða ekki. Auk þess skal tekin fram
nákvæm vigt eða únzufjöldi.
Ekki er það nokkrum minsta vafa hundið,
að með nýmæli þessu hefir stjórn og þing stig-
ið spor í rétta átt, hvort sem fullnægjandi reyn-
ist eða ekki. Nákvæmar rannsóknir hafa leitt
það í ljós, að á þessu mikla meginlandi, Norð-
ur-Ameríku, fer árlega forgörðum tveggja
hiljón dala virði af fæðutegundum, af völdum
margvíslegs plöntudreps. Hefir það og sann-
ast, að starf miljóna manna, hefir áf sömu á-
stæðum, að litlu sem engu orðið.
Eftirspurnin eftir efnahlöndu, til útrým-
ingar drepi í korni, hefir, eins og gefur að
skilja, verið geysimikil. Af því hefir það leitt,
að glæframenn og lyfjasullarar, hafa undir
fölsku yfirskini, hrúgað á markaðinn, hinni og
þessari ólyfjan, er til ills eins leiddi. Urðu
bændur oft og einatt, að kaupa ófagnað þenna
við ránsverði.
Meginið af framleiðslu bóndans, er selt við
flokkun á opnum markaði. Kaupandinn geng-
ur þess eigi dulinn, hvað hann fær fyrir pen-
inga sína. En um vörur þær, er bóndinn kaup-
ir, er nokkuð öðru máli að gegna. Er þar oft
■ og iðulega alveg undir hælinn lagt, hvort hann
kaupir köttinn í sekknum, eða það gagnstæða.
Að því hlýtur að draga, fyr en síðar, að
stjórnirnar láti efnastofur sínar, rannsaka vís-
indalega sérhverja vörutegund, áður en hún er
boðin til kaups, svo ekki verði unt að efast um
gildi hennar. Með þeim hætti einum, verður til
fullnustu trygður hagur kaupandans.
Það er fyrir meira en löngu tími til þess
kominn, að hverjum og einum, óprúttnum vöru-
skrumara, líðist ekki átölulaust, að þrengja inn
á almenning, hinu og þessu sulli, og nota til
þess vísindi að yfirskyni.
Öpið bréf.
Eins og kunnugt fjr, hefir sú hugmynd kom-
ið fram, að reisa minningarkirkju í Saurbæ á
Hvalfjarðarströnd á legstað Halígríms Péturs-
sonar, í heiðurs- og virðingarskyni við þetta
mikla trúarskáld vor íslendinga. Hugmynd
þessari var vel tekið og söfnuðust þegar í
nokkrum sýslum nokkur þúsund króna, sem
méð vaxandi viðbót og vöxtum er nú nm 13
þús. kr. — Einnig hefir Saurbæjarsöfnuður
skuldbundið sig til, er til fram^væmda kemur,
að leggja 5 þús. kr. til þessarar kirkjubygg-
ingar.
Vér undirrituð höfum nú gengið í nefnd, til
þess, ef verða mætti, að hrinda þessari fögru
hugmynd í framkvæmd og heitum nú á alla Is-
lendinga, að leggja dálítinn skerf, meiri eða
minni, til þessa fyrirtækis. Mest er um vert, að
þátttakan verði almenn, því að “kornið fyllir
mælirinn.
Vér teljum æskilegt, að þeir, sem eitthvað
vilja leggja af mörkum, sendi gjafir sínar til
gjaldkera nefndarinnar, frú Halldóru Bjarna-
dóttur, Háteigi, R.vík, eða einhvers nefndar-
manna fyrir árslok 1928. Mun þá kirkjubygg-
ingin þegar hafin, ef nauðsynleg við.bót fæst,
en hún telst oss muni vera 12—15 þús. krónur.
Reykjavík í október 1927,
Virðingarfvlst,
Einar Thorlacius, próf. (form. nefndarinn-
ar). Björn Þórðarson, hæstar.ritari. Friðrih
Friðriksson, framkv.stj. K.F.U.M. Guðmund-
ur Finnbogason, landsbókav. Tlaraldur Níels-
son, prófessor. HaUdóra Bjarnadótir, ritstj.
Matthías Þórðarson, fornmenjavörður. Sigur-
björn A. Gíslason, ritstjórr. Sigurður Nordal,
prófessor. Þorsteinn Gíslason, ritstjófi.
Bréf það frá íslaiídi, sem prentað er hér að
ofan, höfum vér verið beðnir að .birta, ásamt
nokkrum orðum frá vorri hálfu. Bréfið skýrir
sig sjálft. Tilgangurinn sá, að veita Vestur-
Islendingum kost á, að leggja eitthvað af mörk-
um, til byggingar minningarkirkju, í heiðurs-
og virðingarskvni við mesta trúarskáld íslenzku
þjóðarinnar, að fomu og nýju, séra Hallgrím
Pétursson.
Vestur-íslendingar hafa oftar en einu sinni
stutt að framgangi nauðsynjamála á Fróni.
Hér er mál, sem alla íslendinga varðar, hvar í
heimi seon eru. Hallgrímur Pétursson fékk
íslenzku þjóðinni ódauðleg meistaraverk í arf,
og nú er það þjóðarinnar, að greiða vextina. En
sú vaxtagreiðsla, skal verða minningarkirkjan
að Saurbæ á Hvalfjarðarströnd, fullger á al-
þingishátíðinni 1930.
Og hver er sá, er eigi vildi eiga hlutdeild í
minningarmerkinu yfir hann, “er svo vel
söng, að sólin skein í gegnum dauðans göng,”
Þeir, sem eitthvað kynnu að vilja láta af
hendi rakna í minningarkirkjusjóðinn, geta
sent tillög sín til ritstjóra Lögbergs, er kvitta
mun fyrir þau í blaðinu.
Nýmœli.
Sérhverjum þeim, er ant lætur sér uan sam-
gönugumálin hér í landi, hlýtur að verða það
fagnaðarefni, hve mikill áhugi virðist vera fyr-
ir því vaknaður, að canadiskum þjóðvegum sé
haldið opnum að vetrarlaginu til afnota fyrir
fólks- og vörunutningshíla. Því var lengi vel
haldið fram, að slíkt myndi ekki svara kostn-
aði. En nú er, sem betur fer, nokkuð annað
komið á daginn.
Samkvæmt skýrslu yfir-vegamálastjórans í
Ontario, var átta hundruð mílum þjóðvega, þar
í fylkinu, haldið opnum til bílferða síðastliðinn
vetur. Kostnaðurinn við það, nam eitthvað sex
tíu og átta þús. dala, og þótti mjög lágur, er
tekið var tillit til viðskiftaveltunnar allrar, er
stafaði beint frá notkun téðra vega yfir vetrar-
tímann. Bílasala hefir aukist að mun við ný-
breytni þessa, auk þess sem viðskiftin yfirleitt,
hafa gengið greiðara, en ella myndi verið hafa,
að ógleymdum ferðamannastraumnum, sem
aukist hefir stórkostlega með þessum hætti.
Til þess að fyrirbyggja að vegirnir lokuð-
ust, voru bygðir allháir snjógarðar til beggja
hliða, er reyndust yfirleitt upp á það allra
bezta. Er nú í ráði, að svipaðir garðar muni
verða hlaðnir í vetur, og nái yfir margfalt
stærra svæði.
Hafa stjórnarvöld Quebecfylkis nú tekið
mál þetta til alvarlegrar íhugunar, og gera ráð
fyrir að halda, að minsta kosti tveim megin-
brautum opnum, milli þess fylkis og Bandaríkj-
anna, nú í vetur.
Blaðið Familv Herald og Weekly Star telur
nýjung þessa vel til þess fallna, að auglýsa
Canada út á við, og kveðst sannfært um, að álit
erlendra þjóða á staðháttum hér, myndi þar
með breytast til batnaðar að drjúgum mun.
Skyldi Manitobastjórnin hafa íhugað þessa
nýbreytni fylkisstjórnarinnar í Ontario? Því
þó snjólétt sé hér í fylkinu, hlyti það þó .að vera
kleift, að byggja snjóvegg suður til Emerson,
eða norður til Selkirk.
Albertafylki.
Náttúruauðlegð Alberta-fylkis, er bæði mikil og
margbrotin, og af því leiðir það, að atvinnuvegirnir
eru einnig fjölbreytilegir. Námur eru þar miklar,
beitilönd góð og skilyrðin fyrir gripa- og kornrækt,
víða hin ákjósanlegustu. Þótt Hudson’s Bay verzl-
unin hefði smá útibú í hinum norðlægari héruðum,
þegar á árunum 1778 til 1795, svo sem Fort Chipe-
wayan og Fort Edmonton, og keypti þar grávöru, þá
má samt með sanni segja, að suðurhluti fylkisins
hefði fyrst bygður verið og að jarðræktin hafi svo
smá-færst þaðan norður á bóginn. Þeir er fyrstir .
fluttust til Suður-fylkisins og tóku sér þar varan-
lega bólfestu, voru griparæktarmenn frá Bandaríkj-
unum. Og það var ekki fyr en árið 1900, að menn
fóru að skygnast um í suðurhluta Albertafylkis og
norður við Red Deer ána, og nema lðnd. Þótt hinir
fyrstu griparæktarbændur væru Bandaríkjamenn,
þá hófst brátt innflutningur til fylkisins frá brezku
eyjunum og voru margir nýbyggjar þaulæfðir í öllu
því, er að griparækt laut. Settust þeir að og komu
sér upp griparæktarbúum í Lethbridge, Macleod,
Pincher Creek, High River, Calgary, Bow River og
í kring um Red Deer. Um 1880 hófst þar fyrst
sauðfjárrækt, en fremur gekk útbreiðsla hennar
seint.
f Suður-Alberta gengu gripir að mestu leyti sjálf-
ala, þegar á hinum fyrstu landnemaárum og gera
svo víða enn. Mest var þar um buffalo gras, þun^h
gras og blue joint. En þær tegundir eru allar
mjög bráðþroska. Fyr á árum var það aðal starf
bóndans, að afla fóðurs handa skepnum sínum, en
nú skipar þó kornræktin víða fyrirrúm, þótt á öðr-
um stöðum sé griparæktin stunduð jöfnum höndum.
Áhrifum Chinook vindanna, er það að mestu
leyti að þakka, að veðráttan er svo góð, að skepnur
geta gengið úti allan ársins hring. Stundum hef-
ir það komið fyrir, að útigangsgripir hafa fallið,
en þó eru þess tiltölulega fá dæmi. Nú má svo heita,
að hver einasti bóndihafi nægan fóðurforða fyrir
allar skepnur sínar, og er útigangsgripum oft gefið
á skalla. Hey er yfirleitt kjarngott í fylkinu og
beitin ágæt. í Suður-Alberta er að finna suma allra
beztu sláturgripi, sem þekkjast í Canada.
Frá árinu 1870 og fram að aldamótum, var gripa-
ræktin vitanlega ekki búin að ná því hámarki, sem
nú á sér stað. En um árið 1900, var þó farið að
senda ágæta gripi á enskan markað frá Calgary,
High River, Claresholm, Pincher Creek, Macleod,
Lethbridge, Medicine Hat, Bassano og Langdon.
•Árið 1902 var stofnað The Alberta Railway og Irri-
gation Company, með höfuð aðsetur í Lethbridge.
Keypti félag þetta lönd allmikil af sambandsstjórn-
inni og tók að gera tilraunir með ávgitu í Spring
Coulee og Chin Coulee héruðunum, og sömuleiðis á
svæðunum umhverfis Magrath, Raimond, Stirling,
Lethbridge, Coldale og Chin, en þó mestmegnis aust-
ur af Lethbridge. Um þær mundir var tekið að
girða inn lönd með vír. Árið 1903 var stofnað The
Canadian Pacific Irrigation félagið, er það takmark
hafði fyrir augum, að veita vatni yfir svæðin austur
af Calgary. Var vatnið tekið úr Bow River. Árið
1907 var enn stofnað félag, er Southern Alberta Land 4
Company nefndist, með aðsetur í Medicine Hat', er
tókst á hendur áveitu á lönd vestur af þeim bæ.
ÞEIR SEM ÞURFA
LUMBER
KAUPl HANN AF
The Empire Sash& Door Co.
Limited
Offlce: 6th Floor Bank of Hamilton Chambers
Yard: HENRY AVE. EAST. - - WINNIPEG, MAN.
VERÐ og GŒDI ALVEG FYRIRTAK
1 Samlagssölu aðferðin.
Sama reglan gildir um rjóma, sem aðrar búnaðar-
E afurðir, að því meira sem vörumagnið er, þess tiltölulega
E laegri verður starfrækslukostnaðurinn, En vörugæðin
= hljóta að ganga fyrir öllu. Þrjú meginatriði þurfa að =
E vera til staðar, ef vara vor á að fá það sæti, sem Kenni E
E ber á brezkum markaði, sem sé vörumagn, reglubundnar E
= vörusendingar og vörugæði.
Með því að styðja yðar eigin SAMLAGSSTOFNUN eru E
E fyrgreind þrjú meginatriði trygð. E
Manitoba Co-operative Dairies Ltd.
| 846 Sherbrooke St. - ; Winnipeg,Manitoba =
F7i 1111111111 i 111111111111111111111111111111111111111111 ■ 11111111 i 11111111111111111111111111111111 ■ 111117=
Þeir íslendingar, er í hyggju hafa að flytja búferlum til
Canada, hvort heldur er heiman af íslandi eða frá Bandaríkjun-
um, sendi skriflegar fyrirspurnir til ritstjóra Lögbergs.
Meðlimir Grain Exchange, Winnipeg Produce Clearing Associ-
ation, Fort William Grain Exchange, Grain Claims Bureau,
LICENSED AND BONDED
By Board of Grain Commissioners of Canada
Columbia Grain Co.
Limited
Telephone: 87 165
144 Grain Exchange, Winnipeg
ÍSLENZKIR BŒNDUR!
Munið. eftir íslenzka kornverzlunar-félaginu. það
getur meir en borgað sig, að senda oss sem mest af korn-
vöru yðar þetta ár.—Við seljum einnig hreinsað útsæði
og kaupum “option” fyrir þá tem óska þess. Skrifið á
ensku eða íslenzku eftir upplýsingum.
Hannes J. Lindal,
Eigandi og framkvæmdarstjóri.
Landflæmi þau, er nefnd félög
eiga, nema til samans því nær
þrem miljónum ekra. Skifta
má spildu þessari í fjóra megin-
hluta. (Hlnar vestlægaxi lend-
ur Canadian Pacific félagsins,
austur af Calgary, en norðan við
Bow River. lEr svæði það um
40 mílur frá norðri til suðurs, en
65 mílur austur á bóginn. Um
223,000 ekrur eru hæfar til á-
veitu. Hefir meginið af löndum
þessum nú verið selt. Suðaust-
ur af spildu þessari liggur önnur
landeign sama félags, er hefir
inni að halda um 1,245,000 ekra.
Þar hefir vatni verið veitt á
400,000 ekrur. Töluvert er enn ó-
selt af landi í fláka þessum.
Árið 1908 náði Canadian Pacific
félagið í hendur sínar umráðum
yfir miklu af þeim lendum, er Al-
berta land Irrigation félagið í Leth-
. briclge átti. Svæíi það er 499,000
og vatni verið veitt á rúmar 120,000
ekrur. Mest af landi þessu hefir
þegar verið selt.
Annað áveitu svæði má tilnefna,
er liggur í Suffield héraðinu. Er
það eign The Canada Land og Ir-
rigation félagsins, er áður var kall-
að Southern Alberta Land Com-
pany, með aðalskrifstofu í Medi-
cine Hat. Enn eitt áveitusvæði
liggur í Bow Island héraðinu. Sam-
tals nema lendur þessar 530,000
ekrum og eru þar af 203,000 hæfar
til áveitu.
í þessu héraði hafa lönd aðeins
fengist til kaups síðan 1919.
í Suður hluta fylkisins, er ávalt
verið að gera frekari og frekari til-
raunir t9 áveitu. Var þar stofnað
eitt slikt félag 1919, er Taber Ir-
rigation Association nefnist, er tek-
ið hefir* sér fyrir hendur að veita
vatni á 17,000 ekrur í nánd við
Taber. Fleiri fyrirtæki í sömu átt,
eru í undirbúningi víðsvegar um
fylkið. Hagnaðurinn af áveitunni
hefir þegar orðið mikill í Suður-
Alberta. Hafa þar víða risið upp
blómleg bygðarlög, þar sem áður
voru gróðurlitlir harðbalar. Er þar
viða ræktað mikið af alfaalfa og
öðrum kjarngóðum fóðurtegund-
um. Nokkuð er af auðugum gripa-
ræktarbændum í Suðurhluta fvlkis-
ins, einkum þó kringum Olds, Mag-
rath, Raymond og Coutts og norð-
ur og suður af Medicine Hat. Víð-
ast hvar eru beitilönd fyrir gripi
girt inn með vír. í Suður Alberta
er mikið um sauðfé, er gengur
sjálfala í reglulegri afrétt og smal-
að er saman á vissum tímum. Sauð-
fjárræktin er stöðugt að blómgast,
og verður vafalaust mjög arðsöm,
er stundir líða.
Alifuglaræktin hefir gefið af sér
feikna mikinn auð og hefir reynst
bændum regluleg féþúfa. Korn-
ræktin er altaf að útbreiðast með
hverju ári er líður, svo þar sem áð-
ur voru tiltölulega léleg béitilönd,
blasa nú við blómlegir akrar.
í Suður Alberta seljast óræktuð
lönd í áveituhéruðum fyrir þetta
fimtán dali ekran en' ræktuð áveitu-
lönd frá 75—120 og fimm ekran.
En í hinum þurrari héruðum má
kaupa ekruna fyrir fimtán til fim-
tiu dali. Svæðið frá Cardston til
Pincher Creek og norður á bóginn
til Calgary og Macleod og Edmon-
ton járnbrautarinnar, er einkar vel
fallið til blandaðs búnaðar, enda
fylgist þar að jöfnum höndum grip
og kornrækt.
Claresholm liggur í austurjaðri
þessarar landspildu. Bæir á þessu
sviði, eru Nanton, High River,
Okotoks, Crossfield, Didsbury,
Olds og Innisfail. 1 héruðunum
umhverfis þessa bæi, er mikið um
griparækt og framleiðslu mjólkur-
afurða. Heyskapur er þar víðast
hvar mikill og góður.
Blandaður Iandbúnaður, er kom-
inn á hátt stig i Mið-Alberta. Með
lagningu Canadian Pacific járn-
brautarinnar, er kom til Calgary ár-
ið 1885, tók landið umhverfis mjög
að byggjast. Varð Calgary þá þeg-
ar allmikill verzlunarbœr og hefir
verið það jafnan síðan. Landið hef-
ir verið að byggjat norður á bóg-
inn jafnt og þétt. Er jarðvegurinn
þar næsta auðugur. Fyrsta auka-
lína Canadian Pacific félagsins á
þessu svæði, var lögð í norður frá
Calgary árið 1891. Siðan lagði
Canadian National járnbrautarfé-
lagið brautir bæði í norður og suð-
ur og er landið með fram þeim eitt
hið frjósamasta í öllu fylkinu.'
S'taðháttum í Mið-Alberta hagar
nokkuð öðruvísi en í Suðurfylkinu.
Nýbyggjar i Mið-fylkinu hafa alla
jafna átt nokkru örðugra með að
koma sér fyrir og hafa haft meira
af örðugleikum lanclnema lífsins að
segja. En landkostir eru þar fult
eins góðir. Ræktað er þaj; mikið
af höfrum og byggi og sömuleiðis
margskonar fóðurtegundum. Er
framleiðsla kjöts, ullar og alifugla
afarmikil, í þeim hluta fylkisins.
Edmonton, sem liggur á milli 53.
og 54. breiddarstigs, er orðin all-
stór nýtízkuborg, með fullar 60
11111111111 i 11111111111111