Lögberg - 10.11.1927, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 10. NÓYEMBER 1927.
BU. i
Dodds nýrnapillur eru beata
nýrnameðalið. Lœkna og gigt <bak-
verk, ihjartabilun, jrvapteppu og
önnur vei'kindi, sem stafa frá nýr-
unum. — Dodd’s Kidney Pille
koata 50c askjan eða sex öskjur
fyrir $2.60, og fást hjá öllu'm lyf-
•ölum eða frá The Doddfs Medi-
eine Conipany, Toronto, Canada.
heilaga hvöt til þess með lifandi
trú á frelsarann og hans sann-
leiksorð að vinna að því, að sann-
arlegt alþýðufrelsi verði hjá oss
ráðanda, frelsi, sem rekur allan
óguðleik og alla heimsku og allan
skrílshátt út úr hjörtum og heim-
iium, en bindur menn við Jesúm
Krist hinn krossfesta í lífi og
dauða. — (J“Sam.” í febr. 1895.)
Leiðrétting.
Framnes P.O., 31. okt. ’27.
Herra ritstjóri:—
Villur hafa slæðst inn í grein
mína í síðasta blaði Lögbergs (27.
okt.), sem eg bið yður að leiðrétta.
Þar stendur í þriðja dálki: “Helgi
svarti”, en áttd að vera: Illugi
svarti. 1 sama dálki stendur:
“Arnór gerlingarnef son Bjarnar
Höfða-Þórissonar”, átti að vera:
Arnór kerlingarnef, son Bjarnar
Höfða-Þórðarsonar. 1 fimta dálki
stendur: “svo var hann ráðvand-
ur“, en átti að vera: svo var hann
siðavandur (nefnil. ólafur kon.
Tryggvason). Þessar tvær síðari
villur eru ekki nema smámunir,
sem eg hefði ekki skeytt mikið
um, ef Helgi svarti hefði ekki
skotist þar inn, og gert hér glund-
roða og greinarspjöll. En, um
það get eg mest sjálfum mér kent:
11 hefir orðið of líkt H-i.
Með vinsemd,
Magnús Sigurðson.
Canada framtíðarlandið og Vestur-Islendingar.
Framh. frá-Lögb. 27. okt.
Vegir voru í þá daga engir, nema
af náttúrunnar hendi og brýr eng-
ar á ám eða lækjum, mistu þeir
einn kálf á leiðinni, sem druknaÖi
í læk. Þeir félagar láu í tjöldum um
nætur, en ónotaleg var sú æfi, en
allir voru glaðir og kátir, því von-
arljósið um betri og bjartari daga
brann þeim í hjarta, og þeir sáu í
huga framtíðarlandið framundan. 1
Winnipeg staðnæmdist flokkurinn
um tima. Þorsteinn var peningalaus
og þótti óráðlegt að halda áfram
að svo stöddu og tefla á tvær hætt-
ur, leitaði hann sér að vinnu og
fékk brátt atvinnu við motor og
múrsteinsvinnu, og var lofað -1.50
um daginn til að byrja með, en
Þorsteinn var dugnaðarmaður og
var kaupið fljótlega hækkað í tvo
dali yfir daginn, og dró hann nú
með sparnaði saman alldrjúga skild
inga því kona hans, sem var einnig
hinn mesti víkingur, hafði fengið
atvinnu á Gestgjafahúsi í borginni
og hafði í kaup $1.00 til $1.25 fyrir
dag hvern, tvo mánuði staðnæmd-
ust þau í Winnipeg og var ferðinni
því næst haldið áfram. Þorsteinn
lét konu og börn fara með lestinni
til Portage La Prairie en sjálfur
fylgdi hann griparekstrinum, en
þegar til Portage La. Prairie kom
og hann fór að svipast um eftir
fjölskyldu sinni sem komin var á
undan, fann hann hana alla fár-
veika i tjaldi, hafði fengiö mislinga
sem lagðist þungt á konu og börn.
Nú voru góð ráð dýr, en Þorsteinn
hefir aldrei orðið ráðalaus um dag-
ana, en hér var ekki til setu boðið.
Réðist hann þá í það að kaupa sér
kerru (Red River Cart) naut hann
þar aðstoðar vinar sins Halldórs
Árnasonar, sem hann ber söguna
hið bezta. Setti hann nú fjölskyld-
una í kerruna og beitti uxa fyrir og
lagði svo að stað, fylgdi hann kerr-
unni, og hlúði að þeim sjúku eftir
föngum, hafði hann fult í fangi, en
að gefast upp kom ekki til neinna
mála, það var ekki þá og var aldrei
á stefnuskrá Þorsteins eða fjölda
margra hinna eldri frumherja.
Halldór Árnason var leiðsögu-
maður ferðarinnar og foringi gripa-
rekstursmannanna, áttu þeir tnikl-
um erfiðleikum að mæta á þessari
leið. Assinaboia áin var stærsta
vatnsfallið á leiðinni, og ekki til að
tala að sundreka skepnurnar, en
ferja var á ánni suð-vestur frá
Portage La Prairie, sem var nú í
óstandi svo ekki var tiltök að nota
hana. Tókst nú þeim félögum að
gera samning við kynblendingq tvo
sem bjuggu skamt þarna frá að
flytja gripina aftan i róðrarbát yfir
ána. Yar það hættulegt, erfitt og
mjög tafsamt verk, og fóru tveir
dagar i það að koma skepnum og
farangri yfir ána. Kostaði þaö land
nemana $25.00, sem strax þurfti að
borga, og tók það peninga aleigu
sumra Jæirra, sem i hópnum voru,
var nú haldið áfram um vegleysur,
forir og flóa, en Ioks náði hópurinn
til landnáms síns, menn og skepnur
þrekaðar og illa til reika en að öðru
levti jafngóðir eftir ferðavolkið.
Landnamsmaðurinn Þorsteinn
Jónsson fylgdi kerru sinni og uxa,
sem flutti fólkið alla leið. Tjald-
aöi hann um nætur, hafði hann eld-.
færi, sem þó voru mjög ófullkomin
'■var hann 15 daga í þessum leið-
angri og fagiíaði hann þeirri stund,
er hann náði til heimilisréttarlands
síns, settist hann nú að á hæð á
landi sínu. sem umflotið var af
vatni, og hafðist við í tjaldi um
sumarið. \’egna vatnsins gat hann
ekki náð að sér bjálkum úr skógin-
um til að koma sér upp húsi eins og
aðrir frumbyggjar höföu gert.
vatnið umkringdi hann á allar hlið-
ar, var þvi eina úrræðið að grafa
inn i hæðarbarðið fyrir ibúð, hlóð
hann upp úr hnausum og refti yfir,
en hafði hey og mold í þakið, lét
hann fyrir berast í þessum hýbýl-
um fyrst um sinn, eða þar til hag-
ur hans batnaði. Um sumarið sótti
hann heyskaparvinnu af kappi, sló
með orfi og ljá að íslenzkum sið og
tók saman með heykvísl. Fékk hann
nóg hey handa skepnum sínum.
Bygði hann yfir þær á sama hátt og
íbúðarhúsið—úr hnausum. Undi
hann nú vel hag sínum og horfði
fram á veginn.
Ekki var álit manna að hægt væri
að plægja meir en 12 ekrur á landi
Þorsteins á þeim tima er hann kom
til landsins síns, mest af landinu var
umflotið vatni ,eins og áður er
sagt, því þá voru bleytur miklar, en
austur hluti Argyle-býgðarinnar
fremur láglent, en grasvöxtur var
feykilegur og enginn vandi að fá
gnægð af heyjum handa búpeningi.
Hefir þetta nú alt breyst fyrir
löngu, skurðir voru grafnir að til-
hlutan stjórnarinnar, þó án tilfinn-
anlegs kostnaðar, sem þurkaði land-
ið upp og má heita að alt lálendi,
sem áður var undir vatni séu nú
ræktaðir akrar, sem bera mikinn á-
vöxt. $15.00 átti Þorsteinn í sjóði
sínum er hann kom i bygðina, var
það afgangur af því, sem þau hjón
unnu sér inn þá tvo mánuði, er þau
unntt í Winnipeg, auk ferðakostn-
aðar, þótti sumum þetta allvæn upp-
hæ'ð, því allflestir komu alveg fé-
lausir. Þorsteinn nefndi bæ sinn á
“Hólmi” og heldur bærinn því
nafni enn og húsbóndinn er alkunn-
ur víða um bygðir íslendinga sem
Þorsteinn á Hólmi. Hefir Hólmur
verið og er enn eitt af helztu höf-
uðbólum austur-bygðarinnar í Ar-
gyle.Þorsteinn, sem var mesti bús-
höldur tók fljótt til óspiltra mál-
anna við búskapinn, lagði hann alla
áherzlu á það að koma fyrir feig
góðum gripastól, því á það vildi
hann byggja í fyrstu, en strax er
þornaði um og inenn fóru að
stunda akuryrkjuna var hann
fremstur í flokki og lagði þar frant
alla sína atorku, í fyrstu var þaö
ntiklum erfiðleikum undirorpið,
þvi þá höfðu menn aðeins sláttu-
vélar, sem skáru hveitið en bundu
ekki (Reapers), fylgdu þeim vana-
lega fjórir menn, sem bundu hveit-
ið jafnskjótt og vélin kastaði því
úr sér í akurinn. Var því kostnað-
arsamt að hirða uppskeruna, járn-
brautir voru líka í mikilli fjarlægð
Vortt næstu járnbrautarstöðvar
Manitou, Pilot Mound og Brandon,
frá 40 til 60 mílur. Batnaði mikið
lkr$cúia£fitead
ftfr$)&rýSfread-
Borðið
meir
45 ára dagleg þjónusta að útbýta
brauðum í Winnipeg.
SPEIRS
MRNELL
BRE/ÍD
hagur nýbyggjanna þegar járn-
brautin komst til Glenboro 1886 og
þegar sjálfbindarinn, sem skar og
ibatt hveitið alt í einu kom á mark-
aðinn, mun Þorsteinn á Hólmi hafa
verið einn með þeim fyrstu að
kaupa sjálfbindara og hagnýta sér
hann. Samkvæmt lögum átti Þor-
steinn Jónsson ásamt mörgum fleir-
um rétt til að taka annað heimilis-
réttarland. Hagnýtti hann sér það
tækifæri. Kastaði hann heimilisrétt
á land í svo kallaðri “Hólabygð” í
Cypress sveitinni 13 mílur frá hinu
fyrra heimilisréttarlandi sínu, var
það hálent og gott til akuryrkju, en
sumt erfitt að vinna, því það var
með blettum skógi vaxið. Sýndi
Þorsteinn mikinn dugnað við að
leggja það undir plóg. Vann Þor-
steinn land þetta árum saman með
sínum heimalöndum þrátt fyrir
fjarlægðina, og blómgaðist hagur
hans ár frá ári, Níu jarðir hefir
hann eignast allar verðmætar, húsa-
kynni bötnuðu fljótt og frumbýlis-
háttur hvarf. Þar sem gamli mold-
ar.kofinn stóð hefir risið upp veg-
legt stórhýsi úr múrsteini, lét hann
byggja það fyrir stríðiö þegar efni-
viður og verkalaun voru mikið
lægri en nú er og kostaði þó frek-
lega $7,000.00, er það að öllu leyti
hið vandaðasta og veglegasta og
þar situr nú öldungurinn frumherj-
um, og horfir yfir farinn veg.
Hann er nú kominn hátt á níræðis
aldur, er fæddur 6 október 1838, er
enn furðu ern og hefir alla sálar
sansa. Þorsteinn er fyrir flestra
hluta salar einn af allra merkustu
mönnum í vestur-islenzkum bænda-
hóp, duglegur með áfbrigðum, fyr-
irhyggjusamur og ráðagóður og vel
lesinn höfðingi í sjón og raun og í
hvívetna hinn besti drengur. Hann
hefir haft meira líkamsþrek en
flestir samferðamennirnir. Hann er
einn af mörgum, sem hefir sannað
það að Vestur-Canada er farsæld-
arreitur, ef menn vilja eða nenna
að hagnýta sér gæðin. Tækifærin
eru enn ótakmörkuð, og biða eftir
mönnum, ator.kusömum eins og
Þorsteini Jónssyni á Hólmi til jiess
að grípa þau tveim höndum.
Framh.
Mannadýrkun.
Þegar menn hverfa frá því að
dýrka skáparann, þá tilbiðja þeir
skepnuna. Þeir gerást “hégóm-
legir í hugsunum sínum”, þeirra
“skynlausa hjarta hjúpast
myrkri”, þeir þykjast vera “vitr-
ir,” en gera sig að “heimskingj-
um.”
Þannig var það með mennina
fyr á tímum. Þeir höfðu öðlast
þekking á Guði, en “hirtu” ekki
um að “varðveita” hana. Sem
skynlausar verur sneru þeir sér
frá skaparanum og “göfguðu og
dýjrkuðu” skepnuna, menn eða
kálfa.
Hvort heldur það heitir ímynd-
pð tröll, jsiðspilt dansmær eða
kálfur, þá er það alt sama
skepnudýrkunin. Það getur ekki
verið verra, að tilbiðja mállaus-
an kálf, en að dýrka siðspilta og
guðlastandi mannskepnu.
Til þess að menn betur geti sáð
skyldleikann með nútíðar og for-
tíðar skepnudýrkun, þá skal hér
gerð ofurlítil sundurliðun. Forn-
aldar skepnudýrkendum er lýst
þannig: *
1. Þektu Guð,
2. elskuðu hann ekki,
3. hirtu ekki um að varðveita
varðaveita þekkinguna á hann.
4. Þeirra skynlausa hjarta hjúp-
aðist myrkri,
5. þeir kváðust vera vitrir,
6. en urðu heimskingjar,
7. tilbáðu skepnuna-í stað skap-
arans,
8. smánuðu sín á milli sína eig-
in líkami,
9. ofurseldu sig ósæmilegu hug-
arfari.
Nú getur hver sem vill, leitað
að þessum einkennum hjá manna-
eða skepnudýrkendum nútímans.
Það bregst aldrei, að þegar menn
snúa sér frá skaparanum, þá
dýrka þeir skepnuna. Manna-
dýrkunin er römmust einnig á
vorum dögum, hjá þeim mönnum,
sem lítið hafa hirt um að varð-
veita þekkinguna á Guði, og sem
þykjast vitrari öðrum mönnum,
en gera sig að heimskingjum, til-
einka mönnum heiður þann, sem
alvísum Guði einum ber. Þeir
sletta svo um leið óvægum og
heimskulegum dómum um þá, sem
ekki vilja tilbiðja með þeim dauða
eða lifandi manninn, og dómar
þessir koma jafnan frá þeim, sem
hæst gala um frjálslyndi.
Hvernig geta menn ætlast til
þess, að vér, sem ekki viljum taka
þátt í mannadýrkun þeirra, tök-
um þegjandi á móti jafn fífls-
legri vitleysu og þeirri: ða vér
hvorgi getum þekt kærleikshjarta
Guðs eða Frelsara vorn, ef við
ekki krjúpum þessum holdslíkn-
eskjum þeirra. Að vér þá verð-
um ofurseldir andlegu volæði, að
ráfa um eyðimerkurhjarn van-
þekkingar og snapa blágrýtis-fóð-
ur heimsku og hleypidóma. Já,
mikið má bjóða lítillátum, en af
öllu má þó of mikið gera.
Mér er sama, hver í hlut á, og
hve mikið eg óvingast við menn
fyrir það, að segja þeim sannleik-
ann. Eg staðhæfi, að þeir geri
sig að heimskingjum með slíkum
kjánalegum sleggjudómum.
Eg er viss um, að mörg góð, fá-
fróð sál, sem aldrei hefir drukkið
þessar ímynduðu ódáinsveigar, er
þeir gorta af að þeir bergi á, —
mun komast fram fyrir þá marga,
í vönduðu viðskiftalifi, sannsögli,
dygðum og fögru, eftirbreytnis-
verðu líferni.
öld eftir ðld hafa menn átt
kost á að færa sér í nyt þá dásam-
legustu speki og kenningu, sem
nokkuru sinni mun boðuð verða á
meðal manna. Menn hafa því ekki
þurft að standa á endlegum klaka
í þeim efnum. Kenning Krists og
lærisveina hans var:
' “Verið fullkomnir”, “Elskið ó-
vini yðar,” “Blessið en bölvið
ekki,” “Biðjið fyrir þeim, sem of-
sækja yður”, “Gerið þeim gott,
sem yður hata,” “Gefið”, “Verið
miskunnsamir”, “Fljótir til sátta,”
“Elskið hvern annan innilega af
hjarta,” “Verið gestrisnir”, “Þjón-
ið hver öðrum,” “Berið hver ann-
ars byrðar”, “Umberið hverir
aðra,” “Verið ávalt glaðir,” “Þakk
látir,” “Nægjusamir,” “Bindindis-
samir,” “Þolgóðir,” “Hógværir,”
“Skrýðist lítillætinu hver gegn
öðrum,” “Sigrið ilt með góðu,”
'“Gjajdið'. öllum það, sem skylt
er,” “Virðið alla menn,” “Enginn
hafi af “bróður sínum”, “Forðist
alla ásælni,” “Alí"sem þér viljið,
að aðrir menn gjöri yður, það
skuluð þqr og þeim gjöra.” “Dæm-
ið ekki, til þess að þér verðið
ekki dæmdir,” “Verið ekki á-
hyggjufullir,” “Skoðið akursins
liljugrös, hversu þau vaxa,” “Lít-
ið til fugla himinsins”. “Það er
vitað verður um Guð, er augljóst
.... með því að það verður skil-
ið af verkunum.” — Og hvað ætti
eg að halda áfram að telja, alt hið
fagra, sem mannleg tunga getur
nefnt, og alt sem mannlegt hjarta
þráir, var boðað og boðið mönn-
um af honum, sem faðirinn smurði
og hinum sönnustu og mestu sið-
bótamönnum heimsins, — læri-
sveinum hans. Hvað eru menn
svo að skvaldra um andlega fá-
tækt í fortíðar-kenningum, þar
sem himinhá auðlegð rís á báðar
hendur.
Hið sorglegasta við þessa
mannadýrkun er þó það, að hún
fer öll fram á kostnað guðstrúar
annara. Því varla er manni svo
hælt á vorum dögum, hvort held-
ur er íslending, Gyðing eða Hin-
dua, að ekki þurfi að níða trú
manna og guðsdýrkun um leið.
Og þegar svo langt er farið, að
skapari allra heima og geima,
lífs og ljóss, — hinn eilífi, álvísi,
algóði og almáttugi kraftur, höf-
undur sannleikans, er látinn lúta
einhverju, og hverjum meðal-
manni er líkt við vizkunnar Guð
cða Frelsara mannanna, — þá er
velsæmi mannvits og smekks og
allri ómengaðri dómgreind svo
misboðið, að gyllingarnar verða
viðbjóðslegar.
Þegar menn grípa til þeirra
vandræða, að klæða vissa menn í
skrautlega málað auglýsinga-
skrum, er vanalega svo miklu hrúg-
að utan á þá, að þeir kafna eða
grafast í auglýsingaruslinu. Það,
sem gott á að gera, gerir þá skaða.
Þegar hrósið verður of sætt, þá
velgir alla menn við því. Dæmi:
Bóksölumaður er að bjóða bóka-
vini bók til sölu. Tilvonandi kaup-
andi er að hugsa sig um og líta á
bókina. Bóksalinn lætur dæluna
ganga: “Þetta er inndæl bók, sú
allra bezta bók, sem til er í heimi,
enginn getur talist fróður maður,
sem ekki hefir lesið hana. Hún
er fullkomin að fegurð, vizku og
gæðum. Þú mátt til með að
kaupa hana. Þú getur ekki þekt
Rose theatre, Mánu-, Þriðju-, Miðvikudag. næstu viku.
Guð eða neitt gott án hennar. Þú
getur ekki lifað sem andlega heil-
brigður maður án þessarar bók-
ar. Þessi bók segir að eins sann-
leikann, gerir alla rétttrúaða, hún
er guðleg og ofar, öllum. Þú ert
vesalingur, asni og andlega vilt-
ur maður, ef þú kaupir hana
ekki.”
Mundi ekki hver heilvita maður
snúa sér með viðbjóði frá þvílíku
meðmælaskrumi. En sanngjörn
og stillileg lýsing á góðum hlut,
getur æfinlega komið bjóðanda að
góðum notum.
Menn, sem svo klaufalega fara
með málstað sinn eða annara, sýna
með því, að þeir hafa lítið lært,
af því er þeir hrósa mjög. Menn
kasta hnútum í það, sem þeir kalla
blinda alþýðu, en hvað mundi
verða um alt skrumið þeirra, ef
sú alþýða væri eigi umburðarlynd-
ari við þá, en þeir eru við hana.
Vafalaust sér alþýða tómleikann
og óhollustuna í þessari háværu
mannadýrkun, en vonandi verður
hún einhvern tíma svo tápmikil,
að hún snúi sér algerlega frá
þeim ófögnuði.
Pétur Sigurðsson.
Gifting.
Gefin voru saman í hjónaband,
að kvöldi þess 30. okt. s.l., þau
Magnús Christopher Magnússon,
ættaður úr Dakota, og Miss Hólm-
fríður Margrét Nielson. Séra Jó-
hann Bjarnason gifti og fór hjóna-
vígslan fram að heimili móður
brúðarinnar, Mrs. Bjargar Níels-
son, skamt norðvestur af Árborg.
Á eftir hjónavísluathöfninni fór
fram skemtilegt samsæti þar á
heimilinu, er þátt tóku í nál. sex-
tíu manns. Var skemt með ræð-
um, söng og kvæði, er dr. S. E.
Björnsson hafði orkt og las upp
sjálfur. Ræður fluttu, auk séra
Jóhanns, er fyrstur talaði og
stýrði samsætinu, þau Mrs. Hólm-
fríður Ingjaldsson, Ingimar Ing-
aldson, Snæbjörn S. Johnson 0g
Tryggvi Ingjaldsson. Var góður
rómur gerður að ræðunum, söngn-
um og snjöllu kvæði læknisins. —
Samsætinu slitið laust fyrir mið-
nætti. Framtíðarheimili Mr. og
Mrs. Magnússon verður i grend
við Árborg.
tilboði tekið vill félag manna
norður við Eyjafjörð ganga inn í
kaupin á tveimur þúfnabönun
með tilheyradi varahlutum. —
Nú hefir stjórnarnefndin sent
Árna G.' Eylands verkfæraráðu-
naut til Svíþjóðar, til þess að
skoða það, sem í boði er, og hefir
hann umboð til þess að taka boð-
inu eða hafna, eftir því sem l.on-
um lízt.
Hæstaréttarlögmennirnir Pétur
Magnússon og Guðm. Ólafs^pn
hafa nú hitt ritstj. Alþ.bl. fyrir
sáttanefnd, en sættir tókust ekki
og fer málið nú fyrir dómstólana.
Lögmennirnir krefjast, að Hallbj.
Halldórss. greiði þeim fyrir álits-
spjö 25 þús. kr. ísenzkar (um 20
þús. danskar kr.). Ritstjórinn bar |
það fyrir sáttanefnd, að hann ætti
óhægt með að greiða þá upphæð.
Lögmennirnir kváðust vilja teygja
sig það langt til samkomulags, að
bíða eftir f járupphæðinni unz
næsta skip kæmi frá Danmörku,
en ritstj. lét sér fátt um finnast
boðið, og hafnaði því.
1 háskólanum eru í vetur 150
stúdentar, í Mentaskólanum 28C
nemendur, í Kennaraskólanum 60,
í Verzlunarskólanum 103, í Sam-
vinnuskólanum um 40, í Iðnskól-
anum 150, í Vélstjóraskólanum 23,
í Stýrimannaskólanum 15, í Kven-
naskólanum liðl- 100. — í barna-
skólanum eru rúm 2000 börn. — '
Magic bökunarduft,
er ávalt það bezta í
kökur og annað kaffi-
brauð, það inniheldur
ekkert alum, né nokk-
ur önnur efni, sem
valdið gætu skemd.
Barnaskóli Hafnfirðinga hinn
nýi var vígður 2. þ.m. að viðstöddu
fiölmenni. Skólinn er hinn reisu-
legasta bygging, þvílyft, og stæð-
ið vel valið á skjólgóðum bletti
upp'i undir hrauninu. — Einar
Erlendsson teiknaði húsið, en Ás-
geir 'Stefánsson stóð fyrir bygg-
ingu þess. Hefir það kostað um
200 þús. kr. með miðstöð, leikvöll-
um og frágangi öllum. Skólastof-
urnar eru 8 að meðtöldum smíða-
og matreiðslukenslustofunum, all-
ar rúmgóðar og vistlegar. Raf-
magnsloftræsting er í skólanum.
Stjórnin hefir skipað Guðm
Davíðsson kennara oddamann í
nefnd þá, er ákveðá á hvar Suð-
urlandsskólinn skuli reistur, en
auk hans skipa nefndina fjórir
I fulltrúar úr sýslunefndum Árnes-
| og Rangárvallasýslna. Mun nú:
! nefndin vera um það bil að hef ja;
störf sín.
Frá Islandi.
CANADIAN
NATIONAL
Reykjavik, 8. okt. 1927.
Sig. Briem póstmeistari, sem
eins-og kunnugt er, nú er formað-
ur bankaráðs Landsbankans, hef-
ir sagt af sér formensku gengis-
nefndar. Stjórnin hefir skipað
Ásg. Ásgeirsson formann nefnd-
arinnar.
Búnaðarfélag íslands tilkynnir:
Jónas Jónsson ráðherra hefir til-
kynt stjórn Búnaðarfélagsins, að
þar sem hann nú um stund muni
eiga sæti bæði í stjórn landsins
og stjórn Landsbankans, sem
bankaráðsmaður, og óski ekki að
fá tvíborguð laun frá landinu, til
sjnna eigin þarfa, þá hafi hann
ákveðið, að meðan svo háttar,
gangi bankaráðslaunin í sérstak-
an sjóð, er háður verði fyrirmæl-
um stjórnar Búnaðarfélags ís-
lands þegar hann hefir afhent
féð með skiplagsskrá. — Tilgang-
ur sjóðsins skal vera sá, að vinna
að því, að köma upp tilraunastoð
í sveit, þar sem ungir menn geti
með verklegu námi búið sig und-
ir einyrkjabúskap hér á landi. —
A-B. Hugo Hartvig í Sviþjóð hafa
boðið Búnaðarfélaginu til kaups
fjóra þúfnabana lítið notaða og
töluvert af varahlutum fyrir 10
þús. kr. sænskar. — Yrði þessu
hefir sérstakar já.rnbrautarlestir og svefnvag'na I nóvemljer og desejnber,
sem koma til hafnarstaðanna á réttum ttma til að ná t skip, sem sigla
til Bretlands og anniara landa í Evrópu.
ANNAST VERÐUR T' • A. /
UM VEGABRÉF * fySSÍð Idr
jf OG FAIÐ PANNIG BESTA
Dll SEM íiægt er að HAFA
LÁGT
FAR
í DESEMBER
—Til—
HAFNARBÆJ A NNA
The Ca.nadian Na-
tional félagið selur
farbréf með öllum
skipalfnum yfir At-
lantshafið og ráðstaf-
ar öllu viðvtkjandá
ferðinni með skipun-
um og jámbrautar-
svefnvögnunum.
EF ÞÉR EIGIÐ VINI
í GAMLA LANDINU
FARBRÉF
TIL OG FRA
Allra staða
I
HEIMI
SEM PÉR VTLJIÐ HJALPA TIL AÐ
KOMAST TIL pESSA LANDS, I pA
KOMIÐ OG SJAID OSS. VÉR GERUM
ALLAR NAUÐSYNLEGAR RADSTAF-
ANIR.
ALLOWAY & CHAMPION
667 MAIN ST., WINNIPEG, SlMI 26 861
Umboðsmenn fyrir
CANAÐIAN NATI0NAL RAILWAYS
Heim til Gamla Landsins
FYRIR
JÓLÍN O G NÝÁRIÐ
Ferífist með
Sérstakar Lestir
tiT
Hafnarstaða
Lág Fargjöld
Allan Desembermánuð
til Hafnarstaðar
FER FRA WINNIPEG Klukkan 10.00 i. m.
.NÁ SAMBANDI VIÐ
JÓLA-SIGLINGAR
Frá Winnipeg—
Nov.23—S.S. Melita frá
Des. 3 — S.S. Montclare “
Des. 6 — S.S. Montrose “
Des. 11 — S.S. Montnairn "
Des. 12 — S.S. Montcalm “
Montreal — Nov. 25 til Glasgow, Belfast, Liverpool
St. John — Des. 6 " Belfast, Glasgow, Liverpool
— Des. 9 " Belfast, Glasgow, Liverpool
“ — Des. 14 “ Cobh., Cherb. Southampt.
“ — Des. 15 “ Belfast, Liverpool
<
VID LESTIR 1 WINNIPEG TENGJAST SVEFNVAGNAR FRA ED-
MONTON, CALGARY, SASKATOON, MOOSE JAW OG REGINA og
fara alla leið austur að skipsfjöl.
Frekari upplýsingar gefa allir umboðsmenn vorir
Uitv ■' ' ' '"|
Cor. Main and Portage
Phone 843211-12-13
>
V
np
City Ticket Office. Ticket Office A. Calder & Co. J. A. Hebert Co.
C. P. R. Station
Phone 843216-17
663 Main St.
Phone 26 313
Provencer & Tache
St. Boniface
CANADIAN PACIFIC