Lögberg - 15.12.1927, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 15. DESEMBER, 1927
Bls. 7.
ÞÉR vitið hvaða hörmung það er, þegar deigið
verður að klessu, og það mistekst að baka kök-
urnar og “bæið”. Það er, kona góð, vanalega eitthvað
BÖKUNARDUFTINU að kenna. Svo næst, þegar þér
þurfið á því að halda, þá nefnið “BLUE RIBBON”.
Reynið það næst þegar þér bakið. Vér erum í engum
vafa um, hver úrskurður yðar
muni verða, eða þeirra, sem neyta
og munu verða fljótir að því.
HUB WELDING
271 HUNTLEIGH ST.
Þakkar Islendingum fvrir viðskifti sin
á árinu, sem er að líða.
Óskar þeim öllum GLEÐILEGRA JÓLA
og FARSÆLS NÝÁRS, og minnir þá á að á
komandi ári, eins og undanfarið, verða þeir
til staðar að endurbæta alt, sem aflaga fer
og sjóða má saman og járnsmiðir geta
endurbætt.
W. LAWSON, ráðsmaður.
Sími: 34 553.
Fréttabréf frá Islandi.
Framh. frá 3., bls.
eg rekist þar á ýmsa kafla, sem
mér þykir yndi að lesa, og öll er
bókin stórfróðleg. Ekki er það til-
töumál, þó smávillur megi finnast
i svo margþættum frásögnum.
Söguritarar verða mikið að treysta
á annara minni, en það er stór
vandi að velja heimildarmenn,
sem eru óskeikulir í frásögnum.
Við marga landnemana kannast
eg af frásögnum, en fáa þeirra
þekti eg af eigin sjón, en þó
nokkra. Þann, sem reisti fyrsta
býlið, sem mynd er sýnd af fremst
í bókinni, Jóhann Hallson, þekti
eg vel á bernskudögum mínum.
Hann var vinur foreldra minna og
heimsótti þau oft að Húsafelli, er
hann bjó á Þorleifsstöðum í Skaga-
firði. Fór hann þá, sem aðrir
bændur úr því héraði, í skreiðar-
ferðir landveg alla leið á Suður-
nes. Er mér í barnsminni, hve
háa og skæra tenórrödd hann
hafði, er hann söng við lestur á
Húsafelli. Héldu Skagfirðingar
þar oft kyrru fyrir einn dag, er
þeir voru á norðurleið og hvíldu
hina langlúnu hestu. Svo var og
í þetta sinn, sem bar upp á sunnu-
dag. Helguðu þeir daginn með
söng og lestri. Slíkt þekkist ekki
nú á dögum.
Mikilmennið Brjmjólf Brynj-
ólfsson, föður hinna nafnkendu
bræðra Magnúsar og Skafta, sá
eg líka á þeim árum. Gisti hann
þá hjá móður minni. Var henni
það lengi minnisstætt, hve skemti-
legur hann var í tali og fróður
um margt. 'Bugðist hann þá að
kaupa jörð þá hér í Borgarfirði,
er Neðri-Hreppar heitir, en frá
því hvarf hann, er haníi hafði
skoðað býlið.
Með Halldóri Hjálmarssyni frá
Brekku í Mjóafirði vann eg við
skurðagröft fyrir 47 árum síðan.
Ekki finn eg til neins unaðar í
sambandi við þá daga, að líkind-
um af þeirri orsök, að mig brast
þol á við hann, sem vann líkara
berserki en menskum manni.
Þá þótti mér ánægjulegt, að sjá
andlitsmyndir þeirra bræðra,
Steinólfs og Steingríms Gríms-
sona. Báðir voru þeir góðkunn-
ingjar foreldra minna, og man eg
ýmsa atburði í sambandi við þá
frá æsku minni. Fylgdi mikill yl-
ur og góðleiki allri framkomu
þeirra bræðra. Man eg eftir hlýju
brosi á andliti Steinólfs, er hann
stýrði skipi í miklum stormi og
æðraðist hvergi, og eg man eftir
glöggskygni og hvatleik Stein-
gríms, er við gengum tveir saman
i sauðaleit um Geitlandshraun.'—
Þessar og þvílíkar endurminning-
ar gægjast fram, er bókin sýnir
manni framan í þessa fornu vini.
Meðan eg var að skrifa línur
þessar, frétti eg. lát Þiðriks Þor-
steinssonar á Hurðarbaki. Var
elzti karlmaður héraðsins, á þriðja
ári yfir níutíu. Hann var bóndi
á Háafelli í Hvitársíðu yfir fim-
tíu ár. Bar mikið á honum á þeim
árum og var hann mjög umtalað^
ur maður. Var það hvefsni hans
og drykkjuslark á mannamótum,
sem hann varð nafnkendastur fyr-
ir. Varð hann óvinsæll af sliku,
en þó1 átti hann nokkra vini, er
lögðu honum liðsyrði. Gestrisinn
var hann og góður heim að sækja.
Lengstaf átti hann gæðinga raikla
er hann 61 vel og kunni manna
bezt að leggja þá á skeið. Svo
vel entist hans mikla fjör, að nú í
sumar var hann að skreppa á bak
fjörhesti og gerði þá eigendum
þeirra tiltal, að honum þætti
temska þeirra í ólagi. Sjón hans
var mjög depruð, en sá þó á spil
og hafði yndi af að sitja að þeim.
1 haust fékk hann krabbamein í
maga, sem reið honum að fullu,
eftir fárra vikna legu.
Þá hefí\eg nú frétt lát Guðrún-
ar Jónsdóttur, ekkju Guðbrands á
Rlepjárnsreykjum. Hún dó í
Reykjavík. Var hún lengi búin
að þjást af mænusjúkdómi, er
dró hana til dauða.
Elzti karlmaður hér í grend, er
Geir Ivarsson í örnólfsdal. Er
hann 87 ára. Guðrún kona hans
er 82 ára. Fyrir fáum dögum
flutti síminn þeim heillaskeyti frá
fjarlægum vinum í minningu um
60 ára hjúskap þeirra. Er gamli
maðurinn hrumur og rúmlægur,
en kona hans ern og hress. Þau
lifa í skjóli Guðmundar sonar
síns, sem er meðal vinsælustu og
efnilegustu bænda. Þessi gömlu
hjón eru ættuð úr Árnessýslu og
ólu þar lengst aldur sinn.
Fyrst eg er kominn út í það, að
minnast á hina eldri kynslóð,
bæði lífs og liðna, þá vil eg láta
hugann flögta sveit úr sveit, og
telja nokkur nöfn^hins élzta fólks.
Verður auðvitað sumt af því end-
urtekning á því, er eg hefi áður
skrifað.
Elzta kona í Hvítársíðu, er Guð-
rún Einarsdóttir á Sámstöðum, á
93. ári; hefir sjón og fótavist.
Þar er elztur karlmaður Guð-
mundur Sigurðsson á Kolstöðum,
á 81. ári; gekk að slætti alla daga
í sumar, meðan heyskapur stóð
yfir, og vann jafn-lengi öðru
verkafólki. — Þorbjörg Pálsdóttir
á Bjarnastöðum, sem fyr var gift
Jóni Hjartarsyni og síðar' Páli
Helgasyni, er við áttrætt; hún er
enn létt og liðug í hreyfingum og
vinnur heyverk á hverju sumri.—
Á áttræðisaldri er líka Jón í
Fljótstungu, bróðir Þorbjargar,
og Guðrún kona hans; bæði ern
og vinnufær. — Á þeim aldri eru
líka dætur Erlings Árnasonar á
Kirkjubóli, Guðný ekkja Sigurðar
á Þorvaldsstöðum og Nikhildur
ekkja Benjamíns á Hallkellsstöð-
um. — Guðrún, systir Guðmund-
ar á Kolstöðum, nærri því átt-
ræð, og Ágústína Eyjólfsdóttir
skálds í Hvammi, nú á líkum
aldri. — I Þverárhlíð er Þorsteinn
Davíðsson elztur, fyrrum bóndi og
hieppstjóri á Arnbjargarlæk, 84
ára? Má hann . heita vel ern. —
Guðrún, móðir Halldórs skálds á
Ásbjarnarstöðum, er 80 ára. — Af
nafnkendum bændum í Norðurár-
dal, er Vigfús í Dalsmynni elztur,
á áttræðisaldri, hreppstjóri Norð-
dælinga. — Elztu búandi hjón í
Stofholtstungum, ern þau Lax-
foss hjón, Snorri Þorsteinsson og
Guðrún Sigurðardóttir. Er hann
á 75. ári, sjónlítill og brjóstveik-
ur; Guðrún kona hans um 70 ára.
Fimm börn þeirra hjóna fullorðin,
eru enn heima, þrír synir og tvær
dætur, alt efnisfólk bg ífjárhagur
hinn bezti. Þar hefir verið reist
vandað íbúðarhús í sumar:—Elzta
kona í Hálsasveit, er Þorgerður
ekkja Jóns Magnússonar á Stór-
ási, 86 ára. — Þá minnist eg þess,
að á heimili hennar lézt á útmán-
uðum í vetur Jón Sigurðsson, fyrr-
um bóndi á Kolslæk, 85 ára gam-
all. — Þar í hreppi eru elztu
hjón Eyjólfur Gíslason á Hofstöð-
um og kona hans, Valgerður
Bjarnadóttir; er hún um áttrætt
og gengin í barndóm; hann nokkr-
um árum yngri og hinn hraust-
asti. — Elzta kona í Reykholtsdal
er Vilborg Þórðardóttir, ejekja
Bjarna Þorsteinssonar á Hurðar-
baki, 77 ára. Elzti karlmaður Ing-
ólfur Guðmundsson hreppstjóri á
Breiðabólsstöðum, 71 árs. — I
Andakílshreppi er elzta kona El-
ín, dóttir Jóns Thóroddsen, skálds-
ins nafnfræga; hún er ekkja eft-
ir Pál Blöndal læknir í Ey; er hún
nú 86 ára. Þess má geta, sem fá-
dæmis^að hún hefir nú á síðustu
misserum æft sig kappsamlega í
því að lesa bækur á þungri ensku.
— Á líkum aldri er Sesselja Krist-
jánsdóttir í Ferjukoti, ekkja And-
résar Fjeldsted á Hvítárvöllum;
hún er búin að vera lengi sjón-
laus. — Guðrún, ekkja Björns í
Bæ, er 77 ára. Vinnur enn sem
fólk á unga aldri.—í Lundareykja-
dal er Guðrún Bjarnadóttir frá
Brautartungu elzt, komin yfir átt-
rætt, rólfær, en næstum gamal-
ær. *
Þessar línur bera það með sér,
að eg, sem þær rita, sé, eins og
gömlum mönnum er tamt, farinn
að lifa meira í endurminningum
hins liðna, og líti nú fremur aft-
ur en fram. En þótt mér séu kær-
ar minningar hins forna, hlýt eg
sem aðrir að viðurkenna það, að
margt hefir breyzt hér ti'l batnað-
ar á síðastliðnum 40 árum. Myndi
nú hverjum ungum manni þykja
ólifandi við Jjau æfikjör, sem all-
ur þorri manna mátti þá búa við.
Alt er nú gjörbreytt, kiæðnaður,
húsakynni, fæði og vinnubrögð.
En mest er um vert, að nú þekkj-
ast tæplega heimili, sem nokkrum
manni þarf að standa ótti af sök-
um óhreinlætis. Bættar sam-
göngur, skólar, námsskeið, ung-
niennafélög og margskonar félög.
Alt hefir þetta útrýmt tortrygni
og öfund, sem áður var hér of-
mjög ríkjandi. öll fundarhöld eru
miklu skipulegri, og geta menn nú
látið skoðanir sínar í ljós betur
en áður var.
Það er fegurðar tilfinningin í
ýmsum myndum, sem tekið hefir
framförum í seinni tíð. Blóma-
garðar eru hér víða að verða til
mikillar heimilisprýði og glæða
ástina til heimilisins. Landslags-
fegurð veita menn alment meiri
athygli, eiga listmálarar nokkurn
þátt í þeirri vakningu. Hafa þeir
Ásgrímur Jónsson og Eyjólfur Ei-
fells tekið hér fjölda mynda frá
hinum fegurstu stöðum, einkum
af hinni fögru jökulsýn frá Húsa-
felli. Halda því sumir fram, sem
víða hafa farið, að Eiríksjökull sé
allra jökla fegurstur á þessari
jörðu. — Að sama skapi hafa
margir hér vaknað til meðvitund-
ar um fegurð sönglistarinnar og
stutt að því að glæða hana og
fegra. En flestir komast að raun
um, sem mestu hafa offrað af fé
og tíma til söngnáms, að listin sé
fögur, en mögur. Meðal þeirra
mörgu, sem stundað hafa söng-
nám um mörg undanfarin ár, eru
tveir Borgfirðingar, Þórður Krist-
leifsson frá Stóra-Kroppi og Guð-
mundur Kristjánsson úr Borgar-
nesi. Hafa þeir verið um fjögur
ár 1 Dresden á Þýzkalandi og hátt
í annað ár í Milano á ltalíu.
^Sungu þeir á ýmsum stöðum hér
um Borgarfjörð í sumar. Um list-
gildi þeirra kann eg ekki að
dæma, en gott þykir mörgum að
sækja söngsamkomur til and-
legrar hressingar. Enn lifir góðu
lífi Bræðraflokkur Bjarna á Skán-
ey. Alla þessa yfirstandandi viku
æfir hann flokk sinn heima hjá
sér. Má það þrekvirki heita, hve
vel og lengi hann heldur þeim
flokki saman með góðu lífi.
Margir í flokknum eru bændur,
sem eiga trauðla heimangengt, en
offra samt tíma og kröftum í
þarfir þessa fagra og óeigingjarna
félagsskapar. Auka þeir mikið á
skemtun á ýmsum samkomum
héraðsins.
Á bréfi þesu er hið mesta flaust-
ursverk. IBið eg alla góða vini
mína að virða k betri veg, hve eg
hefi hlaupið hér úr einu í annað,
en eg verð að gefa þanka mínum
lausan tauminn og læt á pappír-
inn það sem flýgur fyrir í það og
það skiftið. Veit eg margrt er
hálfsagt og margt ósagt og ef til
vill nokkrar skékkjur um ártöl og
áldur manna.
I mínu síðasta bréfi, sá eg að
nokkur pennafeil höfðu orðið.
Halla í Vogatungu er Árnadóttir,
ekki Jónsdóttir. Bjarni í Höfn er
Eiríksson, ekki Þorbjörnsson.
Kristján á Hreðavatni er Gests-
son, ekki Gíslason.
'Að síðíustu óska eg ykkur öllum
góðs og gleðilegs vetrar. Það má
segja, að eg fari þar aftan að sið-
unum, en veturinn á líka sínar
gleðistundir, oft ekki síður en
sumarið. Lifið svo allir heilir og
sælir í friði við guð og góða
menn.
Ykkar einlægur vinur,
Kr. Þ.
Þegar eg var að enda þessar
línur, frétti eg lát Þorsteins Tóm-
! assonar bónda á Skarði í Lunda-
reykjadal. Hann lézt í Reykjavík
af uppskurði við innvortismein-
• semd. Þorsteinn var sonur Tóm-
asar bónda á Skarði og síðustu
konu hans Sigríðar Þorsteinsdótt-
ur frá Reykjum í Lundareykja-
dal. Hann var meðal allra efni-
legustu bænda þessa héraðs.
Smiður góður, þrifinn og stjórn-
samur. Hann var vel greindur
að eðlisfari og mikið mentaður.
Var hann hreppstjóri, sýslunefnd-
armaður og safnaðarfulltrúi sókn-
arinnar. Var hann prýðilega máli
farinn og talaði á fundum með
einurð og af íhuguðum rökfærsl-
um. Kona Þorsteins var Árný
Árnadóttir, Hjálmarssonar frá
Hamri i Þverárhlíð. Nokkuð af
föðursystkinum hennar er vestan
hafs. Þau hjón eiga tvo sonu,
nokkuð vaxna. Þorsteinn var um
fertugt. Hann bjó við góð efni á
eignarjörð er hann hafði reist á
ýmsar góðar byggingar. Er að
honum mikill mannskaði fyrir
sveit hans og sýslu.
Kr. Þ.
aSMEHSMS&SEMEMSMEMBHEHBMæKSMSHSEMæHæMEHEHEKSKEMSMEMEMB&g
S E
S
N
Empire Sasli & Door
Þakkar Islendingxim fyrir viðskifti sín í
liðinni tíð. óskar þeim Gleðilegra Jóla
og Farsœls Nýárs, og vill um leið minna þá
á, að hvergi í bænum er að fá betra bygg-
ingarefni, sanngjarnara verð né greiðari
afgreiðslu, en hjá
EMPIRE SASH and DOOR,
Robt. H. Hamlin, ráðsm.
s
N
E
H I
E
H
E
H
E
H
S
H
E
H
E
H
E
M
E
H
E
Verzlið við þá sem auglýsa í blaðinu
I GLEÐILEG JÓL !
| •■■■ ■■•• •••■ OQ :: :: :: ]
| FARSÆLT NÝÁR ]

North American Lumber &
Supply Co., Limited
720 ROYAL BANK BUILDING, WINNIPEG
VETRAR
EXCURSIONS
VESTUR AD HAFI
FARBRÉF TIL SÖLU
Dec. 1, 6, 8, 13, 15, 20, 22, 27, 29
Jan. 3, 5, 10, 12, 17, 19, 24
Feb. 2 and 7
Gilda til 15. Apríl 1928.
AUSTUR CANADA
FARBRÉF TIL SÖLU
December lst to January 5
from stations
Manitoba (Winnipeg and West) Saskatchewan
and Alberta
Gilda í Þrjá Mánuði.
FRENCH EXCURSION
AUKA LEST
Frá Winnipeg kl. 3 e. h.
17. Desember
til
Ottawa Montreal Quebec
Sherbrooke Shawinigan Falls
Eftir frekari
Upplýsingum
Spyrjið
Ticket Agent
City Ticket Ofice
Cor Main and Port.
Phone: •
843211-12-13
CANADIAN PACIFIC
The Christmas Package
Ready for Delivery On and After December 1 6th
/
Either ol the Two Kiewel Brands
(■ ■■■ ■ — )
WHITE SEAL
The Períect Beer.
RED RIBBON
Popular Straight Lager.
For prompt delivery to permit-holder’s residence
TELEPHONES: 81 178—81 179
KIEWEL
ST: BONIFACE
‘Rctl'Rlbboiu