Lögberg - 30.01.1930, Síða 2

Bla. 2.
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 30. JANÚAR 1930.
Fréttabréf %
Eftir Brl. Johnson.
Los Angeles, Cal., 14. jan '30.
Kæri ritstjóri Lögbergs!
Mig langar til aÖ ónáöa þig með
fáum línum héÖan. Það hefir hér
ýmislegt borið til tíðinda, er mig
langar til að skrifa þér uin.
Hér fórust tvær flugVélar með 10
mönnuin, frá Max Gold Studio
myndafélagi í Hollywood. Menn
þessir voru aS taka hreyfimyndir
fyrir utan tanga, er nefnist Point
Vicent, og rákust þar flugvélarnar
hvor á aðra, á 4000 feta hæð, og
hröpuðu þaðan ofan á sjávarbotn,
á 327 feta dýpi. Þetta voru alt
merkir menn á bezta aldri. Þekt-
astir þeirra, er þarna fórust eru
taldir aÖ vera þeir Max Gold og
Kenneth Hawks, hann'var giftur
Mary Astor, hreyfimyndastjörnu,
er margir karinast við, og átti hann
aÖ sögn mjög rík foreldri í Pasa-
dena.
Hér hafa gengið undraverÖ-
ir þurkar, þar til nú 7. þ. !
m., að þaö kom sæmilegt regn, en j
það kom 2)4 mánuði of seint, svo!
ýmsir ávextir, eða aldin, hafa liðið |
við þurkana, og þar af leiðandi tap- |
að gæðum. MikiÖ láta Los Angeles
dagblööin yfir árinu sem leið; telja
þau margt fram því til sönnunar.
Telja þau þaÖ eitt af allra markverð- I
ustu undanförnum árum borgar- j
innar, í stórkostlega auknum iðnaði
og peningaveltu, o. s. fvr. Eitt hiÖ
helzta atriðið mun þó vera það, hve j
mikið hefir áunnist að bylta frá |
völdum, mörgum af hinum illa
þokkuöu stjórnar yfirvöldum borg- j
arinnar. Sumir af þeim töpuðu :
völdum, áður en tímabil þeirra var |
útrunnið, og hafa hrept frangelsis- j
vist í ofanálag. NokkuÖ sem aldrei
hefir komið hér fyrir áður i stjórn-
arfari borgarinnar. Hinir nýju, er
komið hafa í stað þeirra sýnast að
reynast mjög vel enn sem komið er.
En hvað lengi það varir, vita menn
ekki. Sá, er tók við District At-
torney embættinu er maður að
nafni Buron Fitts. Hann er vafa-
laust duglegt yfirvald og fráhverf-
ur því að taka mútur. Hann er
afturkominn hermaður, var lengi í
skotgröfum á Frakklandi og særð-
ist þar, hafði í þá daga engan póli-
tískan bakhjarl, til aÖ halda sér í
burtu frá voðanum. Hann gengur
nú á tréfæti og er víst að sögn, sára
heilsulítill maður, þó virðist hann
ekki falla í stafi fyrir illa þokkuÖ-
um pólitískum valdsmönnum og
miljónamæringum, er brjóta lög.
Hefir hann nú þegar sýnt það á
svörtu og hvítu, með því að gera
sér þar engan mannamun. Fyrsta
frægðarverk Buron Fitts mun hafa
verið að taka upp mál Alberts
Morrco. Hann var að sögn mljón-
eri, ítalskur að ætt. Hann hafði
lengi verið aðal forstöðumaður'þess,
félags er nefnist undirveröld funder
world), reglulegir þorpari og af-
brotaseggur í alla staði, en stóð í
skjóli gamals fyrverandi lagaleysis
og yfirlögreglunnar. Morrco þessi
var alment nefndur Vice Lord, og
enginn virtist voga að honum, enda
hafði hann stóran flokjc með sér af
alls konar illþýði. Lét stela ung-
um og saklausum stúlkum, og koma
þeim á ýms hús, er hann átti, og
sem kölluðust húsin með rauðu
ljósunum. ('Rauður litur táknar
hættu). Þá átti hann einnig stóran
Bark er hann hafði stjórað niður
20 mílur undan landi. Þar mun
hann hafa haft sína aðal vínverzl-
un. Barkur þessi var nefndur Jo-
hanna og f lestir könnuðust við hana.
Þar, að sögn, hólt Morrco sínar
aðal veizlur, og bauð þangað stór-
herrum af sinu tagi. Svo átti hann
eitt af þessum stóru gömlu spönsku
seglskipum; það hafði hann bundið
við aðal bryggjuna í Venice, því það
er aðal baðstöð, og um leið stærsta
skemtistöð hér við hafið. Þar er í
meira lagi mannmargt allan ársins
tíma. í því hafði hann reglulegt
greiðasöluhús og fékk að því mikla
aðsókn af HoIIywood fólki. En svo
fóru leikar að Morrco skaut þar
mann, er átti heima í Hollywood.
Sá maður átti þar góða ættingja,
er ásökuðu hann um morðið. Lengi
komst hann samt undan því í flæm-
ingi, og var látinn dansa laus móti
$75,000 dala ábyrgð, þar til Buron
Fitts, tókst að fá Albert Morrco
dæmdan í margra ára fangelsisvist.
Fyrst var hann lengi vel hafður hér
í Los Angeles fangelsinu. En svo
þegar nýi borgarstjórinn John C.
Porter, náði kosningu síðastliðið
sumar, fór hann litlu síðar að
grenslast eftir ásigkomulagi fang-
anna. Fann hann þá Morrco í helzt
til of miklum sóma og yfirlæti, því
blöðin sögðu að hann hafi haft þar
nóg vín og vindla; svo gátu þau
þess, að einhver undir vernd lög-
gæslunnar hafi þar litla verzlunar-
búð í fangahúsinu. Mér datt i hug
þegar eg las um þetta, að auming-
inn hann Ingólfur Igólfsson okkar,
hefði betur verið kominn í svona
varðhald, svo hann hefði getað eytt
peningum sínum þar, sjálfum sér
til gleði og ánægju.
) - ■ 'i" ■ ...........
Nú lét Porter borgarstjóri fljót-
lega taka þetta frá Albert Morrco,
og varð hann að sætta sig við verri
vist um tíma, þar til hann var flutt-
ur burt til ríkisfangelsisins,
og þar er hann nú og er
orðinn þar yfir-matreiðslumaður,
og er mikið af honum látið.
Það er víst á allra vitund, þeirra
er lesa hér blöðin, að Buron Fitts
hefir gert vel síðan hann tókst á
hendur þessa vandasömu stöðu.
Hann virðist heldur ekkert kæra
sig, }>ótt hann eignist óvini, heldur
hugsar hann meira um skyldu sína
og réttindi fólksins.
Þanig er það líka með Porter
borgarstjóra. Hánn hefir bylt
mörgum frá, er hafa haft ábyrgðar-
stöður hjá borginni og reynst illa,
og nú þegar lagað ýmislegt fleira,
þó hann hafi ekki enn fengið eins
mikið orð á sig, eins og Buron
Fitts, er jókst við málaferli Alex-
ander Pantages hjónanna. Svoleiðis
byrjuðu þau, að frú Pantages var
kærð fyrir að keyra bíl drukkin, og
varð um leið fyrir því slysi að drepa
japanskan garðyrkjumann, er hafði
fyrr stórri fjölskyldu að sjá. Buron
Fitts hélt því máli fram á hendur
Mrs. Pantages, fyrir hina fátæku
japönsku ekkju, og vann málið að
því leyti að frú Pantages var af
kviðdómi dæmd sek, en fyrir henn-
ar heilsuleysi var hún samt ekki sett
í fangelsi, heldur ráðstafaðist það
þannig að frú Pantages borgaði
japönsku ekkjunni áttatíu og sjö
þúsund og fimm hundruð dali fyr-
ir manninn hennar. Svo ef frú
Pantages hagaði sér vel framvegis
þá fríjaði það hana við fangelsi.
Nú næst á eftir þessu, þá kom á
hendur Buron Fitts, nauðungarmál
á móti Alexander Pantages sjálf-
um, er vakti afarmikla eftirtekt, því
inaður þessi er grískur að ætterni,
kom til þessa lands fyrir 40 árum
síðan með ekki neitt. Hann fór til
Alaska þegar í byrjun að gull fanst
þar, og vann þar fyrst við diska-
þvott á matsöluhúsi. Þar komst
hann í kynni við ameríska dansmey,
er síðar fékk nafnið Klondick
Kayte, og hún þénaði þar svo mikla
jænnga, að hún hjálpaði Pantages
til að koma þar upp hreyfimynda-
sýning. Þau dvöldu þar 18 ár, samt
giftust þau aldrei og Kayte varð
allslaus nokkru síðar og tók þá
heimilisréttarland í Oregon-ríkinu,
og býr þar enn ógift. Útdráttur úr
æfisögu hennar var hér í blöðunum
um tíma. Blöðin hafa einnig get-
ið þess, að Pantages hafi verið bú-
innað' eignast 45 leikhús, sem hafi
verið dreifð alla leið frá New York
til Los Angeles, og hér átti hann
eitt af hinum allra stærstu leikhús-
um, er nefnist Pantages og stendur
hér á Hill og Sjöunda stræti. Mál
Pantages var þvælt í þrjár vikur, og
sagt að það hafi kostað Los Angeles
borg þrjátíu og tvö þúsund dali, og
verður að taka það út úr skattgreið-
endum og eins fyrir mál konu hans.
Þó sagt sé að hjón þessi séu 20
miljón dala virði, fóru svo leikar
að síðustu að Pantages var fundinn
sekur, þó hann játaði aldrei neitt,
og heldur því enn fram að hann hafi
orðið fyrir röngum áburði. En
stúlka þessi er hann þvingaði og
smánaði var að eins 17 ára og fyrir
það er sekt hans þyngri. Varðar
ef til vill 50 ára fangelsisvist. Nú
situr Pantages í varðhaldi og unir
hag sínum illa. Það er álitið að
hann fái ekki mál sitt tekið fyrir á
ný. Hann er sagður 56 ára. Hann
á þrjú börn og uppeldisdóttir, er
fá nú samt að heimsækja föður sinn
daglega. Það er álitið að ef Pan-
tages hefði verið meðlimur ameríska
miljónafélagsins, þá hefði hann á
einhvern hátt verið klóraður út úr
Jæssum sínum núverandi vandræð-
um.—
Nú langar mig til að minnast ofur-
lítið á hin nýafstöðnu jól. Allir
skólar hér tóku sér hvíld hinn 16.
desember s. 1. og tóku svo til starfa
2. þ. m., samt var farið að auglýsa
jólavarninginn löngu áður. Það er
eins og verzlunarvaldið hér, ekki
síður en víða annarstaðar ætli alveg
að tryllast fyrir jólin; máske nokk-
uð i ábataskyni, eins og gengur. Þó
virðist ekki vera hægt að neita því,
að mikið gerir verzlunarlýðurinn til
þess, að gera þau góð og gleðileg.
Broadway var skreyttur á löngu
svæði. Friðarbogar reistir og lyng-
klæddir vírar, ljósastaurar klæddir
og annað því um líkt. Alstaðar jóla-
tré, í öllum búðargluggum og íveru-
húsum, sótt alla Ieið norður í
Oregon. Fólk notar hér silfraðan
pappír og baðmull í eftirlíking
snjós, því hér snjóar aldrei. Nú
var tekið til að áminna fólk í blöð-
unum, um að koma sem fyrst jóla-
gjöfum sínum í póstinn. Eins og
nærri má geta, þar sem borgin telur
nú íbúa næst um því miljón og
hálfa, þá væri ekki þægilegt fyrir
pósthúsin að fá flesta þeirra til sin
sama daginn. Stóru búðirnar geng-
ust víst fyrir því að hafa hér stóra
skrúðgöngu. ýEkki man eg hvaða
dag það varj. Henni fylgdi skraut-
búinn vagna er hreindýrspar gekk
fyrir, og hinn gjafmildi Helgi Kláus
þar í broddi fylkingar, en hvort
Hægðaleysi veldur
miklum veikindum
Hægðaleysið hefir mikil og ill áhrif
á öll líffærin. Pað orsakar meltingar-
leysi, nýrna- og blöðru-sjúkdðma, verki
I maganum, svefnleysi, megrun og
magnleysi. Pað veikir taugakerfið og
veldur margskonar fleiri veikindum, en
hér eru talin.
Nuga-Tone kemur meltingunni fljðtt
i gott lag. pað hreinsar ðholl efni úr
líkamanum og styrkir taugarnar og
vöðvana og öll helztu líffærin. Reyndu
Nuga-Tone I nokkra daga og þú munt
fljðtt komast að raun um að það er
hinn ágætasti heilsu- og orku-gjafi.
Nuga-Tone fæst hjá öllum, sem selja
meðul. Ef lyfsalinn hefir það ekki við
hendina, þá láttu hann útvega þér það
frá heildsöluhúsinu.
þeir höfðu þar eftirlíkingu af Jósef
og Maríu með barnið, veit eg ekki.
Þannig og með mörgu fleira var
starfað hér að undirbúning að hinni
mest elskuðu hátíð mannkynsins.
Hér í Los Angeles er flest stórkost-
legt; mannfjöldinn mikill og átökin
stór, þegar þau, sem sjaldan ber
við, verða almenn. Stórar og smá-
ar kristilegar stofnanir fmissions)
eru hér aöal starfskraftarnir til að
hjálpa hinum sjúku og snauðu og
eðlilega láta þær sig mestu varða
Jtað um J>ær mundir er mest á að
minnast þess konungs, er fyrstur
kom með það kærleiksljós og rétt-
læti. Er heimurinn verður að með-
taka að fullu, annaðhvort með illu
eða góðu, fyr eða síðar.
Undir okkar löngu og erfiðu veik-
inda kringumstæðum höfðum við
hjónin góð og ágæt og kærleiksrík
jól. Tveim dögum fyrir jól, fóru
að koma til okkar jólagjafir. Fyrst
kom Miss Jennie Johnson, mjög
myndarleg íslenzk stúlka, er lengi
hefir unniS hjá riku fólki í Pasa-
dena, og er þar enn. Hún færði
okkur þrjú blómabindi og stóra
jólaköku. eins og þær voru búnar
til heima á okkar gamla Fróni, nema
hvað hún sjálf hafði skrifað á
hana gleðileg jól með rauðum
kvoðusykri. Síðar komu tvær ís-
lenzkar konur til okkar með stóran
kassa fullan af kryddsykri og fall-
egt jólakort frá kvenfélaginu Ögn.
ÞaS félag var víst mestmegnis
stofnað af tilhlutun Ingibjargar
ekkju G. J. Goodmundssonar á ein-
hverju því timabili er þau hjón lifðu
hér í Los Angeles. Eftir hádegi á
aðfangadaginn kom Guðný dóttir
okkar frá vinnu sinni neðan úr að-
alborginni. Hún hefir unnið þar á
fjórða ár i sömu skrifstofu sem
hraðritari. Hún var með fult fang
af jólagjöfum enda hafSi henni
gefist mikið. Skrifstofustjórnin
hafði gefið henni 50 dali og ýmis-
legt fleira. Svo gaf eitthvað af
samverkafólki hennar henni sjö
silfur dali og einn hálfan silfurdal
i pinulitlum barnssokk m. fl.
Nú fór óðfluga að líða að hátið-
inni og þegar klukkan var orðin
sex, heyrSist okkur einhver þys úti
fyrir húsi okkar. Við höfðum eigi
tíma til að aðgæta þaS neitt fyr en
einn af drengjum E. J. Shield lyf-
sala opnar hurðina hjá okkur og
segir við eigum að opna gluggann
hjá Þorbjörgu fkonu minni). Eg
leit út og sá þá að þar var komin
Mrs. Shield og kona með henni,
sem mun vera einn af skólakenn-
urunum í þessu nágrenni, og langt
yfir 20 skólabörn með þeim, og létu
þær börnin syngja jólasönginn
“Silent Night” sama og “Heims
um ból”J o. fl. Fyrir utan glugg-
ana. Söngurinn var eins og ein þýð
barnsrödd og fanst mér það eiga
vel við þessa minningar stund, fæð
ingu frelsarans. Jólin voru nú kom-
in, og hin helga nótt tók nú völd
dagsins í faðm sér, en dimma henn-
ar hér hvarf inn í hin mörgu raf-
ljós og bjarma þeirra, en eg og
allra helzt konan fórum að greiða
dögginni tolla sina. En tár hjá
geisla gefur frið og ró. Eg leit svo
út litlu síðar um kvöldið og sá þá
hvar tvær ljósum skreyttar flug-
vélar voru á sveimi yfir aðal stór-
byggingúnum aS mér virtist, og eitt
kastljós, en eg er nú heimskur í
samlíkingum að mér fanst þær vel
geta táknað Jósef og Maríu og
ljósið kenning Jesú Krists. Þetta
var tignarleg sjón að nóttu til og
ljósbjarminn er hvildi þá yfir þess-
ari fögru borg vafði hana að sér
eða hún hann. Þessi borg hefir
aldrei látið snjókerlinguna frænku
veðramannsins breiða hér ábreiðu
sína á hennar jörS, en svo ræður
hún því ekki sjálf. Og sem sagt,
við alt þetta athugað virtist mér að
borgin gæti þó lofað hinni helgu
nótt kyrð sinni, J>ó ekki væri til
meira mælst. En þessar athuga-
semdir eiga ekki við í fréttabréfi
Á jóladaginn fyrir hádegi færði Mr.
Shield jólatré sitt yfir í okkar hús.
Það var prýtt með smágerðum mis-
litum rafljósum og öðru vanalegu
jólatrésskrauti og setti Mrs. Shield
þaS fyrir aftan rúmgafl Þorbjargar
svo hún gæti notið þess að sjá það.
Litlu þar á eftir kom hin dóttir
Þorbjargar og hún lætur nú ekki
viljandi , ganga mikið að móður
sinni, og sama er óhætt að segja um
mann hennar, Hannes Péturson og
Maríu litlu dóttur þeirra. Þau
færðu nkkur ýœsar jólagjafir og
steikt turkey, eða part af því. Þú
sérð nú herra ritstjóri, að eg er
ekki að blása sjálfan mig upp af
engum ástæðum, því mig langar til
að línur ]>essar flytji bæð skyldum
og vandalausum, er gáfu okkur
jólagjafir og jólakort, og eins til
þeirra er hafa litið inn til okkar á
þessu 15 mánaða veikinda tímabili
okkar, okkar allra innilegasta þakk-
læti og við biðjum guð af hjarta
að launa þeim J>að í kærleika síns
veldis. Sveinn Thorvaldson var
hér á ferð og dvaldi hér hjá bróður-
dóttur sinni á gamlársdag og fór
heim til sín á nýársdag. Hann lifir
bæ er nefnist Exeter. Sveinn er
skemtinn í viðræðum og fróður um
eitt og annað. Hann er bókhaldari
fyrir Fruit Co-operation og hefir
haft þann starfa á hendi lengi. Hann
sýnist halda sér vel og er ávalt
myndarlegur á að lita. Hann sagði
að sér og sínu fólki liði ágætlega.
Raðið, sem móðir
hennar gaf henni
reyndist ágœtlega
Mrs. Irene Dunbar Talar Lofsam-
lega Um Dodd’s Kidney Pills.
Kona í Saskatchewan, sem lækn-
aðist af bakverk, segir nágrönn-
um sínum frá Dodd’s Kidney
Pills.
Saskatoon, Sask., 29. janúar —
(Einkaskeyti)i—
“Eg þjáðist af verk í mjóhryggn-
um,” segir Mrs. I. Dunbar, 1119
Ave. F. North, Saskatoon, Sask.
“Móðir mín réð mér að reyna
Dodd’s Kidney Pills, og þær
reyndust mér undra vel. Eg hefi
Dodd’s Kidney Pills í húsinu. Eg
get ekki hælt þeim nógsamlega,
0g eg segi öllum nábúum mínum
frá þeim.”
Þúsundir manna hafa haft það
sama að segja um Dodd’s Kidney
Pills. Því ekki að færa sér þeirra
reynslu í nyt. Dodd’s Kidney Pills
hafa engin áhrif á lifrina eða
magann. Þær eru aðeins nýrna-
meðal. Þær gera aðeins eitt, en
þær gera það vel.
Vegurinn til að halda góðri
heilsu, er að halda nýrunum í
góðu lagi og það gera Dodd’s Kid-
ney Pills.
Fást hjá ðllum lyfsölum og hjá
The Dodds Medicine Co., Ltd.,
Toroita 2, Ont.
Jón Vídalín og postilla
hans
11.
Næst er þá að athuga grein hr.
Bjarna Jónssonar, “Jon Vidalin og
hans Postil”, frá 15. maí 1929., i
blaðinu Bjarmi. Greinin er um
tvð þúsund og sex hundruð orð
(taldist 2,605)« og prýðilega skrif- tjóninu, sem þeir bíði, sé ekki að
uð. Fyrri partur hennar er frá- gert, er efst á baugi í sál hins
sögn um bók dr. Árna Möller og' mannsins, sem um ræðir,’ — þá
skýringar á þeim ritum, sem dr. j verður andi fyrra mannsins harla
Á. M. kveður Vídalín hafa stuðst! stirður til grips á flugi því, frá
við. Seinni parturinn leiðir í ljósjneðsta heimi til hins efsta, sem
persónulegar skoðanir Bjama! andríkismaðurinn Jón Vídalín
Jónssonar á Vídalín og verkum fer.
hans, og koma þar fram sjálfstæð-l---------
iskröfur fyrir Vídalíns hönd. Þær' Skýringar B. J. á kristinni trú
byrja á þessum orðum: “En höf. og tilvitnunum hans í Vídalíns
brestur eitt skilyrði, að g ætla, postillu á bls. 112 í Bjarma, eru
fyrir því, að hann geti að fullu eins nákvæmar og réttar, eins og
séð, hvers vegna að Postilla Vída- mér að minsta kosti hefir auðn-
líns varð það, sm hún er.—-Hann ast að skilja þau atriði. Telur
þekkir ekki til hlítar eðlisfar hann auðsjáanlega, að Vídalín
þeirrar þjóðar, sem hafði Vídalínjhafi tekið bækurnar í sína þjón-
að kenniföður um hundrað ára
skeið, eða lengur.”
Bendir höf. (J. B.) þá á drög-
in, sem legið hafi til þess, að Vída-
lín varð það sem hann var, að
ustu, af því þær dugðu svo vel til
svipunnar, þarfarinnar sem um
ræddi, en að hann sjálfur hafi átt
sjálfstæða trú, þar sem dr. Árai
Möller virðist halda fram, að .T.
minsta kosti nokkur af þeim, svo V. hafi verið “smitaður”( I!!) af
að sjá má, að hann skilur vel, að annara skoðunum og það svo, að
Vídalín var fæddur með sérstaka flest alt, sem hann segir, er bygt
sál og sérstakar lyndiseinkunnir,; á þeirri “smitun”, fremur en sál-
svo víða, og Ieggja allan þann
skilning ,,í sem vér vitum beztan.
Má vera, að hér vaki skifting á
trú og siðgæði í huga hans og
honum finnist sem áherzlan legg-
ist meir á það fyrra en það síð-
ara, þar sem um J. V. ræðir, verði
enn sterkari á trúnni. Yngri
tíminn tekur siðfræðina að á-
herzluatriði. í engu tilfelli sann-
ast, að það síðara gagni, nema
bygt sé á því fyrra, en það virðist
vera í samræmi við gildandi
þroska mannkynsins, að ■ haga
tíðum þannig. Mannsálin fær þá
sjálf að þreifa á hvað gildir og
hvað ekki.
Höf. kann því að finnast, að
Vídalín hafi prédikað stóru at-
riðin fremur en þau smáu. En
nú virðist svo, sem öllum beri
saman um það, að meðtöldum
greinarhöf., enda augljóst af bók-
inni, að Vídalín prédiki trú og
siðgæði svo samhliða, -að vart er
hægt að ætlast til þess af dauð-
legum manni, að hann geti það
fremur.
Mér finst hann því vera trúar-
vakningarmaður ekki síður en
þjóðlegrar. íslendingar sem
kirkjumenn, eru fremur hákirkju-
menn en missíónarmenn. Mæt ís-
lenzk kona sagði um þá einu sinni,
að það væri vandfarið með þá í
kirkjumálum. Margir miklir kirkju-
menn sjá marga galla á þjóð-
kirkju fyrirkomulaginu. Þeir eru
þar, því miður, en það eru líka
gallar á fríkirkju fyrirkomulag-
inu, sem seint munu að fullu yf-
irstignir. Persónuleg tilfinning
mín, með kirkjuhaldi hjá kristn-
um mönnum, þar sem ein þjóð er
í landinu, er með þjóðkirkjufyrir-
komulaginu, með nægu frelsi fyr-
ir heilbrigða strauma utan að.
Það mun sannnast, að annað
reynist, t. d. íslendingum, ekki
betur. En kennimenn þeirra
þurfa að vera trúfastir lærisvein-
ar Jesú Krists. Svo marga ágæta
menn., sem þeir hafa eignast á
andlegu sviði, munu þeir né þjóð-
in vart eiga prédikara, í hvera
þeir geti sótt meiri trú, meiri
þrótt, meiri andans eld, en Jón
Vídalín.
Rannveig K. G. Sigbjörnsson.
sem svo lífið umhverfis hjálpaði
til að móta, með hinum hörðu
kröfum sínum á hendur þeirri sál;
heimtar af henni“ það, sem Vída-
lín átti bezt og mest til af og sam-
tíðin þarfnaðist mest.
Ætti hver maður, sem ann ís-
lenzkri þjóð og Jóni Vídalín, að
lesa grein Bjarna Jónssonar og í-
huga vei, því þó ótal fleiri at-
riði megi finna, en þau, sem grein-
arhöf. tekur fram, þar sem hægt
er að sýna, að Jóni Vídalín, eða
postillu hans, er ekki nekt um
hársbreidd með öllum vísindum
‘dr. Árna Möller, þá verður fátt
fundið, sem sannar það betur en
nú staðhæfing, sem B. J. gerir um
sína hyggju þar um: “Hann þekk-
ir ekki til hlítar eðlisfar þeirrar
þjóðar, sem hafði Vídalín að
kenniföður” —
Það er ein stóra útskýringin á
málinu, að dr. Arai Möller þekk-
ir hvorki þjóðina, sem Vídalín
ritaði fyrir, né Vídalín sjálfan.
Að svo miklu leyti sem honum
er augljóst, gefur hann sjálfsagt
areldi mannsins sjálfs.
Hjartamál þessarar varnar, tel
eg vera þrjár málsgreinarnar á
bls. 112, er svo hljóða:
(a) | “Eru líkindi til, að verka-
réttlætismenn hefðu fengið Vída-
lín á sitt mál Eg trúi því ekki.”
(b) Síðustu orð Vídalíns voru
þessi: “Eg á heimvon góða,”
Sagði hann það af því, að hann
væri þess fullviss, að hann hefði
rækt allar skyldur, stórar eða
smáar, við Guð, sjálfan sig og
og náungann? Eg trúi því ekki,
því það væri sama sem að
spyrja: “Hver yðar getur sannað
á mig synd?” Þau orð hefir
enginn dauðlegur maður getað
gert að sínum orðum.”
(c) “Nei, það er sannfæring
mín, að “heimvon góða-’ hafi
hann haft fyrir trúna á Drottin
Jesúm Krist.”
Vörn þr. Bjarna Jónssonar er
einlæg og föst Og þó mikið beri
á virðingu fyrir skrifum dr. A. M.,
mun B. J. það ávalt til heiðurs,
Islendingur segir
að vínbannslögin
séu ekki vinsœl
Vídalín allan bókstafsrétt, en að hann lyítir hendi hinum látna
andans rétt getur hann ekki gefið þjóðskörungi til varnar og sæmd-
honum allan, sökum þess, að ar- Þegar svo mikið lá við — tap-
hann er honum ekki nógu skyld-l aði sér ekki sv°. Þó hann sæi ^t
ur, elskar hann ekki nógu vel til mikið frá Dönum, að hann gæfi
þess.
Danir og íslendingar eru, and-
lega talað, mjög ólíkir menn. Þeir
fyrri eru praktiskir, sanntrúaðif;
veraldarmenning þeirra þífst al-
veg aðdáanlega. Trú þeirra,
skyldurækni og verklegar fram-
kvæmdir, krefja þeim pláss í röð trúarvaloiingarmaður,
fremstu menningarþjóða. Gallar hann Þ® að mínum
alt varnarlaust í hendur þeirra.
Eitt atriði er eg ekki alveg sam-
dóma hr. B. J. um, en það er, að
Vídalín hafi ekki verið trúarvakn-
ingarmaður, samb.: “En þótt
Vídalín auðnaðist ekki að verða
þá varð
skilningi
“frumherji frjálslegrar vakning-
ar.” Enn fremur segir hann:
“Eftir daga hans eignast þjóð vor
svo marga sonu, sem heldur létu
lífið, en að þeir ræktu ekki skyld-
ur sínar við þjóð sína.”
Mér er það lítt skiljanlegt, að
nokkur maður vilji láta lífið fyr-
náð hæstu marki I viðureign við ir þjóð sína, en sé ekki vakandi
sjóinn, því það stærsta í lund á skyldum sínum á öðru sviði.
þeirra nær sér þar bezt á strik. —| Trúarfesta er undirstaða allrar
Gallar þeirra, eða vorir eru:|annarar festu. Sá sem er laus í
drotnunargirni og drambsemi, er trú sinni, mun laus reynast víðar.
Danir gætu svo aðdáanlega vel Sé trú hans föst og hrein, er
þeirra eru harka og skilningsleysi
á þeim, sem ekki eiga sama sálar-
líf og þeir.
íslendingar eru góðhjartaðir
draumóramenn, höfðinglyndir, ó-
praktiskir, trúa til hálfs því sem
trúa ber, sí-Ieitandi um alla veru.
Veraldlegar framfarir þeirra hafa
íslendingar stofnuðu fyrsta ló'g-
gjafarþing, fundu Ameríku og
ortu beztu Ijóð á Miðöld-
unum.
Eftir N. H. G.
London, England. — Hvað vita
Englendingar um ísland? Ekkert.
Mr. Árni Pálsson frá Reykjavík
á íslandi, Ihefir komið alla leið frá
föðurlandi sínu til að dvelja mán-
aðartíma í Leeds..
lEg spurði Mr. Pálsson, hvers
vegna hann eyddi frídögum sínum
í Leeds, og svaraði hann á þessa
leið: “Því ekki? Eg á von á að
það verði mjög skemtilegt.”
“Við hö'fum milda vetra og hlý
sumur,” sagði hann. “Hér er bæði
kuldi og úrkoma. Á Islandl er
vanalega þurt, þegar kalt er.”
Þar eru þrjú kvikmyndahús, eitt
leikhús, 12 lögregluþjónar, 20 bíl-
ar, eitt tugthús, þar sem eru þrír
fangar. En fallegar konur eru i
þúsundataki í Reykjavík.
“Þeir eru þrír núna.”
“Konurnar á fslandi eru yndis-
legar,” sagði Mr. Pálsson. “Já,
það má nú segja, að þær séu það,
íslenzku börnin eru elskuleg
líka.”
Það er vínbann á íslanui, en
I en það gengur ekki sem bezt.
ÍJ
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
SAX í HÖNDUM,
FROSTBÓLGA,
KULDASÁR

Vetrarkuldinn veldur sár-
indum f andliti ok höndum.
Fólk fær sprungur í var-
irnar og hann veldur líka
kuldabólgu og ltuldablöðr-
um. Auk þess, sem þetta
er bæði ljótt og veldur
sársauka, þá getur það
orðið stórhættulegt ef gerl-
ar komast inn í opin sárin
og geta þar valdið eczema
og jafnvel blóðeitrun.
Kina örugga ráðið er að
nota Zam-Buk, sem hefir
að geyma þau jurtalyf, sem
græða öll slík sár fljótt og
vel. Zam-Buk er bezta
meðalið við öllum kulda-
sárum. Græðir fljótt og vel
og gerir skinnið mjúkt og
fallegt. Við brunasárum
allskonar og öðrum sárum
& Zam-Buk ekki sinn lfka
hvar sem leitað er.
Ókeypis sýnishorn
frá Zam-Buk Co. •
Toronto, fyrir
lc frfmerki.
f
I
“Þegar vínbannslögin gengu í
gildi,” sagði Mr. Pálsson, “þá
byrjuðum við að drekka. Vín-
bannið hefir aukið glæpi á ís-
landi. Áður en vínbannið komst
á, voru bara tveir í tugthúsinu,
nú eru þeir þrír.”
Spánarvín eru þau einu vin-
föng, sem löglegt er að flytja til
íslands. Var leyft að flytja þau
inn vegna þess, að Spánverjar
hótuðu að tolla saltfisk frá ís-
landi, ef þeir mættu ekki flytja
vín til íslands.
“Eg man eftir fyrstu whiskey-
flöskunni, sem kom til fslands,”
sagði Mr. Pálsson. “Það var ár-
ið 1890.”
Það eru engar járnbrautir á
íslandi, og engir morðingjar. —
Vinnufólkið nýtur jafnréttis við
húsbændurna. Það situr við sama
borð og fjölskyldan, og bofðar
hinn þjóðlega rétt, reykt sauða-
ket með mustarði.
“Hvaða land hafði fyrsta lög-
gjafarþing?” spurði Mr. Pálsson.
‘Ængland,” svaraði eg.
“Ekki var það nú,” sagði Mr.
Pálsson. “Það var ísland. Næsta
ár (1930) höldum við þúsund ára
alþingishátíð.”
“Hver fann fyrst Ameríku?”
spurði Mr. Pálsson.
“Christophe'r Columbus,” svar-
aði eg.
“Ekki var það,” sagði Mr. Páls—
son. “Það var Leifur Eiríksson,
íslenzkur vikingur. Hann fann
Ameríku árið 1000.”
“Hver skrifaði sögurnar? spurði
Mr. Pálsson næst.
Eg gerði ráð fyrir, að Edgar
Wallace hefði gert það.
“Ekki var það nú heldur,” sagði
Mr. Pállsson. “Það voru íslenzk
skáld.”
Grein þessa höfum vér þýtt úr
blaðinu “Ottawa Journal”, og
seljum vér það, sem þar er sagt,
ekki dýrara en vér keyptum. Það
er vandálaust að sjá, að það sem
rangt er með farið, er greinarhöf-
undinum að kenna, en ekki Árna
Pálssyni. — Ritstj.
átt með oss.
Það er því eðlilegt, að þegar
grundvallaður í sál hans vissasti
vegurinn fyrir næmleik fyrir
hinn praktiski maðurinn fer að.skyldum. Orki sú taug ekki
skoða verk hins, sem ekki á prakt-' að stýra manninum á skyldu-
isku að fyrsta einkenni sálar sinn-
braut,
ar, og finnur, að þar er síður en orka.
svo öllu raðað í bókstafsröð, held-
ur andanum beitt á það að tína
saman það, sem bezt má bjarga
því, er hann elskar,—því tilfinn-
þá mun annað ekki
Mér finst því, að Jón
Vídalín hafi. vakið þjóð sína til
trúar fyrst og fremst, og að af
henni hafi skylduræknin sprott-
ið. Þetta virðist hr. B. J. skoða
ingin fyrir meðbræðrunum og, sömu augum framar í greininni,
Rosedale Kql
Lump $12.00 Stove $11.00
FORD COKE $15.50 Ton
SCRANTON HARDKOL
POCA LUMP og
CANMORE BRICQUETS
Thomas Jackson & Sons
370 COLONY ST. PHONE: 37 021