Lögberg - 30.01.1930, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 30. JAINÚAR 1930.
Bls. 5.
ICEURDIC MILIENNIAL CE!E
Montreal - Reykjavik
S.S. ANTONIA
Siglir frá Montreal
6. Júní 1930
Cunard línan
hefir opinber-
lega v e r i ð
kjörin af
sjálfboða-
nefnd Vestur-
Islendinga ti)
flytja heim
tslenzku Al-
ÞinglshátlÖar
eestina.
B. J. Brandson, torseti.
G. Stefánsson, A. C. Johnson,
Jonas Palsson,
P. Bardal,
M. Markusson,
W. A. Davidson.
I,. ,1 Hallgrímsson,
J. H. Gíslason,
H. A. Bergman, t3r. B. H. Olson,
E. P. Jónsson. S. Anderson,
Dr. S. J. Johannesson. C. Johannson,
A. B. Olson, S. K Hall,
Spyrjist fyrir um aukaferöir.
Aríöandi að kaupa farbréf sem fyrst, til að tryggja sér gott pláss.
Frekari upplýsingar á öllum skrifstofum Cunard-félagsins, eða hjá
J. H. Gíslason, Convener Volunteer Committee, 409 Mining Exchange
Building, Winnlpeg, Canada.
Miss Thorstina Jackson, Possenger Executive Department
CUNARD LINE,
25 BROADWAY, NEW YORK, N. Y.
hjón Þórður Bjarnason og Re-
^kka kona hans, er búa á Skíða-
stöðum, í Árnesbgyð í Nýja ís-
'andi. Höfðu þeir Þórður og Guð-
niu|ndur, verið leikbræður á ís-
landi og hélzt hin bezta vinátta
með þeim alla æfi. —
Guðmundur ;Sturluson lézt 'þ.
10. des. s.l. í húsi vinar síns, Böðv-
ars G. Laxdals, 502 Maryland St.
^ardals útfararstofa sá um útför-
ina. Hafði Guðmundur ráðstafað
öllu viðvíkjandi jarðarför sinni,
rétt áður en hann dó. Var farið
líkið til Westbourne og jarð-
sett þar. Hafði hann falið vini
sínu^n, Sife.urði Sölvasyni, í West-
^ourne, að sjá um útför sína þar
°£ meðferð eigna sinna eftir sinn
da£- Á járnbrautarlestinni, er
flutti lík Guðmundar frá Winni-
pe? til Westbourne, voru þau
Böðvar G. Lavdal, tvær dætur
inra Skíðastaðahjóna, Stefanía
°K Rannveig, Guðrún Stefánsdótt-
lr> €r stundað hafði hann í bana-
e&U(nni, og sá, er ritar þessar lín-
“r; 1 Westbourne kom í hópinn
Hbðvar bóndi Jónsson, frá Lang-
rfh- Hafði hann keyrt á hestum
a*la leið, í hörku veðri, því bíl
varð ekki komið við, sökum snjó-
Pyngsla. Nokkrir aðrir íslending-
ar í Westbourne, eða þar í grend,
J0ru og viðstaddir. Sömuleiðís
aeinir annara þjóða menn, er
e>tthvað höfðu þekt Guðmund og
^ar ve] til hans. Fór útfarar at-i
efnin, er var að mestu.1 leyti á
1? enzku, fram í enskri kirkju í
estbourne. Flutti sá, er þetta
1 ar> þar kveðjuorðin. Var lík
nðmundar greftrað í ljómandi
e&um grafreit, er mun vera
m rúma hálfa mílu vegar frá
bænum.
Gufðmundur Sturluson var ó-
gl. tur alla æfi. Hann var maður
avei viti borin> gtiltur j ]undj
^^apþýður 0g góðgjarn. Lífsglað-
r Var hann og 'fremur bjartsýnn
eðlifari. Var hann því hinn
gilegasti maður í viðkjmning
Va Samhuð- í öllu var hann hinn
vin’ ða?tÍ maður’ Þeir er urðu
’nir hans, voru vinir hans æfi-
j ,'*^a óhætt telja Guðmund
°Pi þeirra landsmanna vorra
flnVLVeStra’ €r Verið hafa Þjóð-
^Kki vorum til sóma. Varð eg
við* var í samtali
bó /remdan og merkan skozkan
a, er þekti Guðmund vel, og
staddur við útför hans.
Jóh. B.
Runólfur Sigurðsson
Runólfur sál. Sigurðsson var
fæddur að Svínafelli í öræfum í
Austur-Skaftafe'Llssýslu, 6. janú-
ar 1868. Mér er með öllu ókunn-
ú)gt um bernsku- og æskuár hans,
en hann vr á Hömrum í Horna-
firði, þegar hann flutti til Can-
ada árið 1903. Hann kom fyrst
til Nýja íslands og dvaldi þar með
konu slna og börn þangað til
frændi hans, sem var búsettur í
grend við Winnipeg-þorg, sótti
fyrst konuna og börnin, en seinna
Runólf, og ól önn fyrir þeim þang-
að til hinn síðarnefndi var búinn
að koma sér fyrir í borginni.
Eftir það fluttist fjölskyldan
þangað. Skömmu seinna, 18. sep.
1904, varð hantn fyrir þeirri miklu
og djúpu sorg, að missa konu sína
frá fjórum bömum. Hann átti þá
16 dollara til að mæta útfarar-
kostnaði og framtíðinni einn með
þennan hóp af móðurleysingjum.
Með nærri því yfirnáttúrlegri
þrautseigju, þrátt fyrir heilsu-
leysi, og allskonar erfiðleika,
komst hann yfir dálítil efni í
borginni, og 7. nóv 1906 gat hann
flutt sig út á land, — alla leið til
Raymore, Sask Nálægt þeim bæ
reisti hann bú og dvaldi á þeim
stöðvum þar til hann fluttþtil
Mozart, Sask;, árið 1916, og hann
hefir verið í þessu bygðarlagi á-
valt síðan.— Árið 1909 varð hann
fyrir annari átakanlegri sorg.
Hann misti þá elzta barnið sitt—
efnilega og góða stúlku, sem þá
var orðin rúmlega ellefu ára að
aldri, og var byrjuð svona ung
að annast um húshald fyrir föð-
ur sinn og ynfri systkin sín.
Runóilfur sál. átti bókstaflega í
uppihaldslausri baráttu við heilsu-
leysi og ýmsa aðra erfiðleika, en
þrátt fyrir það, var hann með
betri búhöldum í þessari bygð
(Vatnabygð). Mun þetta álítast
í fylsta máta aðdáunarvert hjá
öllum drenglyndum og sanngjörn-
um mönnum.
Hann fékk hvíldina, fór heim
til himnaföðurins á fimtudaginn
14. nóv. 1929, og var jarðsunginn
þann 19. s. m. af séra Carli J.
Olson, að viðstöddu miklu fjöl-
menni.
Runólfur sál. var einn af mín-
um beztu vinum í þessari bygð.
Eg kyntist honnm talsvert. Hann
var oft með mér á ferðalögum
mínum hér um slóðir. Eg áleit
hann að mörgu leyti merkan mann.
Þetta voru einmitt orðin, sem að
heiðursmaðurinn aldni, Friðrik
Guðmundsson hér í bygð, viðhafði
þegar hann sagði mér frá láti
Runólfs. Hann varð fyrstur til
þess. Hann hafði þá kosti til
að bera, sem koma að góðu haldi
hvar sem er og hvenær sem er, og
þessir kostir voru aðallega: trú-
menska, óbilandi kjarkur og
sterkt trúartraust. Sálin hans
var svo óumræðilega betri en lík-
aminn. — Líkamlegu kraftarnir
voru alt af fremur af skornum
skamti og þar að auki, eins og
tekið var fram að ofan, hafði
hann við stöðug veikindi á sjálf-
um sér að stríða, og ofan á alt
þetta bættust tvær átakanlegar
sorgir. Oft varð hann að vera í
senn, húsbóndi og húsmóðir, og
einnig bæði faðir og móðir. —
“Merkin sýna verkin”. Börnin
eru vel upp alin og mannvænleg
og dánarbú hans er talsvert.
Þrautseigja hans og viljakraftur,
hafa auðsjáartlega verið framúr-
skarandi.
Runólfu’* sál. var óvanalega trú-
aður maður. Hann lifði dag hvern
í samfélagi við guð, og tileinkaði
honum umfram alt, hvernig rætt-
ist fram úr öllu, á lífsleiðinni.
Hann gat sagt með postulanum:
“Alt megna eg fyrir hans hjálp,
sem mig styrkan gjörir.” Það
rættist líka á honum, þetta hugg-
unarríka fyrirheit: “Alt samverk-
ar þeim t;I góðs, sem að guð
elska.” Hann á líka skilið, að
þessi orð séu heimfærð upp á
hann: “Eg hefi barist góðri bar-
áttu, fullkomnað hlaupið, haldið
trúnni. Að öðru leyti er handa
mér afsíðis lögð kóróna réttlætis-
ins, sem drottinn, sá hinn rétt-
láti dómari, mun gefa mér á þeim
ákveðna degi, en ekki einungis
mér, heldiw öllum, sem þráð hafa
tilkomu hans.”
Runólfur sál. var greindur mað-
ur, unni allri sannri mentun og
Iærdómi; bar skynbragð á margt
og vildi fara eins vel með sitt
pund og frekast mátti verða. Hann
var trúr guði, sjálfum sér og öll-
um öðrum. Þegar hann kom að
dyrum eilífa Iífsins, hefir drott-
inn hans og frelsari ugglaust
mætt honrjn með þessum hug-
hreystandi orðum: “Þú góði og
trúlyndi þjónn, þú varst strúr
yfir litlu. Eg mun setja þig yfir
mikið. Gakk inn í fögnuð herra
þíns.”
Þrjú börn syrgja nú ástríkan
föður og heiðra minningu hans —
Sigríður, gift sænskum myndar-
manni, Alfred Pearson að nafni;
Jón, kvæntur konu af enskum
kynstofni, og Sigurður. Þau
fyrnefndu eru búsett í grend við
Mozart, Sask.
Blessuð sé minning hans.
Carl J. Olson.
Maríukirkjan
í Danzig.
mynd kirkjunnar. Vita menn ekki arslæðan er lögð yfir hana á hún
annað um uppruna hennar, en að fara að hágráta og sakna mey-'
það sem munnmæli segja. Og dómsár sinna. Um sama leyti!
Canadian Pacific Steamsliips
Eimskipa faibréf
Við lágu verði frá Evrépu til allra
staða í Canada. Sdglingar á, fárra
dagra fresti milli Liverpool, Glasg’ow
og Canada.
Óviðjafnanleg aðbúð- Fljótar ferðir
Agoetis fœði -Fyrsta floki- s þœfirdi
Umboðsmaður Canadian Pacific félags-
ins, mætir öllum íslenzkum farþegum í
Leith og fylgir þeim til Glasgow, þar
sem fullnaðar ráðstafanir verða gerðar
í sambandi við ferðina yfir hafið.
y Vér hjálpum fólki, sem ætlar til Evrépu
til að fá vegafréf og greiðum fyrir því
á allan hugsanlegan hátt.
^ Leitið upplýsinga hjá næsta C.P. R. um-
boðsmanni, eða skrifið beint til.
^72 f»eocral Agent
J72 MAIN STREET, WINNIPEG, MAN.
Ferðia jtlun Á-na Pálssonar
Fer frá Winnipeg kl. 10.15 e. h.
mánudaginn 10. febrúar
Kemur til Yorkton kl. 8.10 f. h.
þriðjudaginn 11. febr. — Fer frá
Yorkton kl. 8.10 f. h. miðvikudag-
inn 12. febr.
Kemu'r til Elfros kl. 10.51 f. h.
miðvikudaginn 12. febr. — Fer
frá Elfros kl. 10.51 f.h. fimtudag-
inn 13. febr.
Kemur til Wynyard kl. 11.30 f.h.
föstudaginn 14. febr. — Fer frá
Wynyard kl. 11.30 f.h. laugardag-
inn 15. febr.
Kemur til Saskatoon kl. 3.55 e.h.
laugardaginn 15. fehr. — Fer frá
Saskatoon (C.N.) kl. 7.30 f. h.
þriðjúdaginn 18. febr.
Kemur til Prince Albert (C. N.)
kl. 10.30 f.h. þriðjudaginn 18. febr.
— Fer frá Prince Albert (C. N.)
kl. 8.35 f. h. fimtud. 20. febr.
Kemur til Saskatoon (C.N.- kl.
10.30 f.h.f’mtudaginn 20. febr. —
Fer frá Saskatoon (C. P. R.j kl.
4.35 e.h. fimtudaginn 20. febr.
Kemnr til Fdmonton kl. 6.50 f.h.
föstudaerinn 21. febr. — Fer frá
Edmonton kl. 2.50 e. h. laugar-
daginn 22. febr.
Kemnr ti] Innisfail kl. 5.15 e.h.
laugardagtnn 22. febr. — Fer frá
Innisfail VI. 5.15 e.h. sunnudag-
inn 23. febr.
Kemujr til Calgarv kl. 9.30 e. h.
sunnudafnnn 23. febr. — Fer frá
Calgarv kl. 1.45 f. h. þriðjudaginn
25. fehr.
Kemur til Moose Jaw kl. 4.45
e. h. Þriðiudaginn 25. febr. — Fer
frá Moose Jaw kl. 5.50 e. h. mið-
vikudaginn 26. febr.
Kemur til Winnir>«g kl. 8.15 f.h.
þriðjudaginn 27. febr.
Af Biskúpshæð (Bischofsberg)
er ágæt útsýn norður yfir Dan-
zig-borg. Blasa þar við auga
hinar fornu og fögru byggingar,
en yfir þær allar gnæfir, eins og
klettur úr hafi, hin mikla Maríu-
kirkja, með hinum háa og stóra,
ferhyrnda aðalturni, og átta
minni turnum sívölum.
Maríukirkjan er talin fimta
stærsta kirkja í Norðurálfu. —
Byrjað var að byggja hana á 3.
öld og var hún 175 ár í smíðum.
Nú er hún orðin allmjög úr sér
gengin hið ytra. Eru t. d. komn-
ar stórar sprungur í aðalturn-
inn, og hafa svölur þar hreiður
sín og sumstaðar hafa jafnvel
smágreinir fest rætur. í fyrra
var hafið máls á því, að nauðsyn
bæri til þess að gera við kirkj-
una, og mætti það ekki viðgang-
ast, að slíkur dýrgripur væri lát-
inn fara forgörðum. Var leitað
þjóðarsamskota um alt Þýzkaland
henni til viðreisnar, og í sumar
sem leið var byrjað á viðgerðinni.
Þótt Maríukirkjan sé svipmikil
og hátignarleg hið jd.ra, er hún
það ekki síður hið innra. Manni
bregður einkennilega við, er mað-
ur kemur úr götuskarkalanum inn
í kirkjuna og hurðin hefir lokast
á eftir manni- Þar inni, í þessu
veglega musteri, er hátíðleg kyrð
og ró, sem grípur hug manns þeg
ar og fyllir hann fjálgleik og lotn-
inguj Það er nærri því eins og'
maður eigi von á að heyra: Drag
skó þína af fótum þér, því að sá
staður, sem þú stendur á, er heil-
agur!
Ósjálfrátt gengur maður hægt,
eins og það sé óviðeigandi að
fótatak heyrist. Alt gólfið í hkiu
mikla musteri, er hellulagt og
hver hella er úthöggvin. Þetta
eru alt saman grafhellur — þarna
undir fótu^n manns er dauðrarík-
ið, gröf við gröf, og eigi aðeins
það, heldur eru þjár grafir hver
niður af annari, undir hverri
hellu. Þarna hefir kynslóð fram
af kynslóð borið beinin, og letrin
á steinunum skýra frá nöfnum
þeirra, er þar hvíla. Þar eru heil-
ar ættir, kaupmenn og siglinga-
menn aðallega, því a, Danzig hef-
ir frá öndverðu verið mikil verzl-
unar- og siglingaborg. En í kap-
ellulm meðfram veggjunum eru
grafreitir heldri manna, og yiir
þeim eru skjaldamerki ættanna.
Engar grafhvelfingar eru undir
kirkjunni, heldur aðeins styptar
grafir og fyltar mold. Á einum
stað höfðu verkamenn, sem unnu
að viðgerð kirkjunnar, orðið að
brjóta upp gröf. Hún var kölkuð
innan og allir veggir voru þaktir
marglitu letri, og var gröfin sjálf
hið mesta meistaraverk. Það var
fyrrum siður í Danzig, að leggja
ekki lík í kistur, heldur voru þau
látin í silkipoka og grafin þannig.
Vissu menn þá, að silki fúnaði
seinna en tré. í einni gamalli gröf
fundust þar nýlega þrír silkipok-
ar. Voru þeir ófúnir með öllu, og
í þeim beinagrindur, en alt hold
af líkunum var orðið hismi fyrir
löngu.
Hátt er til lofts og vítt til veggja
í þessari veglegu kirkju. Alt er
þar í gotneskum stíl. Risavaxn-
ar súlur, ná frá gólfi og upp und-
ir logt og þar hvíla á þeim stein-
bogar þeir, er halda þakinu uppi.
Súlur þessar hafa verið hvítar í
upphafi, en margra ára ryk hefir
gert þær flekkóttar, eins og þær
séu úr marmara, enda er mælt,
að keisaradrotning hafi sagt, er
hún skoðaði kiAjúna, að hún
hefði aldrei á æfi sinni séð jaín-
fallegan marmara, eins og væri í
þessum súlum.
Maríukirkjan á marga fallega
gripi og eru sumir þeirra 300—
400 ára gamlir, en þrent er þó
merkilegast, enda hefir þjóðtrúin
skapað sérstakar sögur um þá
gripi. Ein kapellan heitir “Ell-
efu-þúsund-meyja kapella.” Vegg-
ir hennar eru nú þaktir leirtöfl-
um, með nöfnum þeirra úr söfn-
uðinum, er féllu; í stríðinu mikla.
En fyrir gafli er mynd af kross-
festíngu Jesú í fullri líkamsstærð.
Kvalasvipurinn á
þau segja, að skipstjóri frá Dan-
zig, Paul Beneke að nafni, hafi
komið heim með hana sem her-
1 fang, úr einu sjóstríðinu, sem
Þjóðverjar átti^ í við Breta fyrir
1914. Lét hann setja hana jrfir
altari Gregorsbræðrafélagsins, en
þaðan rændu Frakkar henni árið
1807. Árið 1816 var henni skilað
aftur til Danzig, þrátt fyrir það,
þótt Berlínarbúar gerðu alt, sem
þeir gæti, til þess að ná í hana.
Mjrnd þessi sýnir mannsins son
komandi í skýjum himins til að
dæma lifendur og dauða. Er með
honum erkiengill með vog og veg-
ur gerðir mannanna, illar og góð-
ar, og er svo sauðunum skipað til
hægri handar en höfrunulm til
vinstri. Mynd þessi er hið mesta
koma svaramenn heim til brúð-
gumans og sækja hann og fara
með henn heim til brúðurinnar.
Og þar safnast venjulega allir
veizlugestir saman. Og nú hefst
athöfn, sem eflaust er sprottin af
æfagamalli venju. iSiðameistari
kemur inn með einhvern kvenmann
sér við hönd — annað hvort eld-
gamla kerlingu, eða þá unga Zi-
gaunastúlku, sem sótt hefir verið
út á götu í því skyni. Leiðir hann
konu þessa fyrir brúðgumann og
spyr, hvort þetta sé hin rétta
brúður. Ef það er ung stúlka,
svarar brúðguminn: “Að vísu er 'K<
hún fögur, en þó er það ekki sú
rétta!” Sé það gömul kerling,
svarar hann: “Þessi var einu
sinni brúður. Nú er hún ekki
snildarverk að öllu leyti, bæði um| lengur tilkippileg!” iSíðan er hin
framsetningu og eðilega liti. Og
enginn, sem séð hefir, mun geta
gleymt svipnum á andlitunum
þar.
Þriðji gripurinn er alveg ein-
stakur í sinni röð. Það er hið
astronomiska” úr, sem gert var
iðt'ing aldar hafa
Kidne Pills verið viður-
étia meðalið við bakverk,
þ-agteppn og mörgum flein
siú’ ''mimi Fást hjá öllum lyf-
sölum. fyriv 5öc. askjan, eða sex
öskjur f\>rir 82.50, eða beint frá
rpv.p DoHHs TerHrine Co., Ltd.,
' to. ef borgun fylglr.
rétta brúður leidd til hans í fullu ____________________________
brúðairskarti. Brúðgumi tekur í---------------------
hönd hennar, en allir hrópa: Nú er máltíð lokið og dansinn
“Nei, nei, þetta er alls ekki rétta getur byrjað. Zigaunar spila und-
brúðurin. Hann hefir vilzt á ir. Stúlkur og piltar stappa á
stúlkuþi!” Síðan kveður brúður- leirgólfinu. Hyínandi óp og
in foreldra sina grátandi og nú skrækir gjalla um alla stofuna.
1464. Hugvitsamð’urinn, sem það €r la^ á stað ti! kiridunnar. Blóðið hitnar. Loftið er þrungið
fann upp og smíðaði, hét Hans
Duringer. Segir sagan, að þegar
hann hafði fullgert þetta meist-
araverk, hafi forráðamenn stað-
arins látið taka hann og blinda,
svo að hann gæti ekki gert fleiri.
Unnu þeir engum að njóta slíks
meistaraverks, nema sér. En hug-
vitsmaðurinn hefndi sín meb því,
að brjóta sigurverkið með hamri ' Næstur gengulr brúðguminn og
svo að það gat ekki gengið upp
frá því. Auk þess lagði hann böl-
bænir á hvern, sem reyndi að gera
við það. Þorði því enginn að
fást við það, og þess vegna er sig-
urmerkið enn í dag með sömu um-
merkju^m. Það er í þremur hlut-
um. Efst er 2.70 metra “skífa”,
með hundrað ára almanaki. Þar
undir sólskífa, er sýnir gang him-
intungla, og neðst er sigurverkið
sjálft, sem alt átti að ganga
undan.
Margir hljóðfæraleikendur — eimi af víni og tóbaksreyk. Stein-
sem auðvitað eru Zigaunar — hafa olíulampar, sem hanga á veggj-
safnast saman fyrir utan húsið unum> kasta einkennilegu gulu
með fiðlur sínar og bumbur. Og skini yfir dansendahópinn.
nú byrja þeir að leika eitthvert Þegar líður að miðnætti, fer
eldgamalt, trylt og æsandi lag. brúðurin burtu til þess að hafa
Brúðarfylg<yn leggur á stað til fataskifti. Hún klæðir sig úr
kirkjunnar. Fremstur fer siða- hrúðkaupsskartinu og kemur aft-
meistarinn og leiðir brúðurina. ur 1 húsfreýjubúning sínum,
sem brúðguminn gaf henni. Fyrst
kv0 dansa þau siðameistarinn tvö ein
ína.
svaramaður með honum. Og________
koma aðrir svaramenn og brúðar- einn dans. Og síðan og það eru
meyjar, tvö og tvö, svo gestirnir, brúðkaupsveizlulok býður siða-
en Zigaunaflokkurinn rekur lest- meistarinn brúðurina til sölu
Brúðurin er til sölu!” Og nú
Hjónavígslan er stutt og sere- g€ta allir harlmennirnir hver á
moníulítil og að henni lokinni eftir öðrum’ fenglð að dansa Vlð
halda allir heim aftur til brúðar- hana’ með því sk,lyrðl’ a®
innar. Þegar þangað kemur, verða borgÍ henni fyrSt fynr það
reiðu peningum
ungu hjónin að ganga þrisvar
sinnum í kring um stofuborðið.
Að því loknu sest brúðurin, og þá
er lagt í kjöltu hennnar annað-
hvort ’hvítvoðungur eða tusku-
barn, en allir viðstadir hrópa:
“Teschek (gerið svo vel) að ári
liðnu!” Samkvæmt réttum regl-j
um á brúðurin þá að verða verða
mjög feimin, og gefa barninu!
Það er skuggsýnt í kirkjunni,
þótt um hábjartan dag sé, og uppi
uþdir bogahvelfingunni er alt af
rökkur. Manni endist ekki heill
dagur, hvað þá stund úr degi, til
að skoða þetta veglega guðshús bæði kökur og peninga.
og alt, sero það hefir að geyma. Gestirnir setjast nú við löng
Hljóður, eins og hann kom, geng- borð. Allir hafa komið með
ur aðkomumaður út úr kirkjunni hnífa og skeiðar með sér. í betri
aftur, vitandi með vissu, að slík- stofunni sitja brúðhjónin, for-
an helgidóm sér hann varla nema eldrar þeirra og tignustu gestir.
í
Að hverium
dansi loknum, 'kallar siðameist-
arinn: “Brúðurin er til sölu!”
Seinast fær brúðguyninn að dansa
við hana. Og þar með er öllum
siiðvenjum fullnægt. Eftir það
er hún orðin húsfreyja. — Lesb.
Sleðaferð.
Fyrra fðstudagskvöld (17. þ.m.)
var glatt á hjalla hjá skólafólki
Jóns Bjarnasonar skóla. Var þá
farið suður fyrir River Park, til
þess að skemta sér á sleðabrekku
Mr. N. lOttnsonar. Meiri hluti
einu sinni á æfinni.
—Lesb.
Árni Óla.
Nú
um borðum.
nemenda notaði tækifærið. Þar
sitja menn lengi yfir auð- yoru ]ika skólastjóri og jrfirkenn-
En svo eru bornar ari> pjörið dansaði í æðum ung-
fram flöskur með víni og Slivo- linganna og kátínan var eins og
witz (ungversku brennivíni). straumhörð elfur> sem sópaði öllu
Ekk' €r haft fynr þvi að n0ta ur ve8Í- lEinkenniegast er það,
DrUOKaUpSSlOir . . glös. Flöskurnar ganga mann frá hve sieðaTerðir örfa kærleikann.
í Ungverialandi manni og supa ^11- á 111 skiftis, eru menn SVO innilega góðir
T ' u I hispurslaust- hver við annan. Þá faðmast fólk,
Eftir Eugen Lewin-Dorsch. | Ag jokum er borinn matut á sem aidrei gjörir það endranær,
1 UngverjalandTgilda enn aldj b°S'' .S‘6a"eUta'1”> «» alt I yndislegn aalleysl. AS
gamlir brúíkaapsiSir og allskon- 'J bru*hJ«">»> 'T|>'t»r >e,m lof-lt,kinni sleSaferSinni. gaf Mr.
Giftingaraldur kvæðl og setur fyr®ta diskinn fyr- ottenson öllu skólafólkinu kaffi,
ir þau. Mðal gestanna er einn, og var honum þakkað með því að
sem hafður er fyrir fífl. Honum aliir hrópuðu þrefalt húrra hon-
enn ógiftar, kallast piparmeyjar er berinn hvítkálshaus fyltur tré- u,m til heiðurs og siyigu “He’s a
og þeim er refsað með því. að þær sP°num; eða *>a að honum er færð jolly good fellow”. Þá var haldið
eru látnar sitja á krókbekk í stor skal með lokl yfir’ En þeg- heim í skólann. Þar voru til
ar hann ljrftir lokinu, stekkur peiðu góðgjörðir, og svo fóru all-
köttur upp úr skálinni. jg ag leika sér, ekki sízt kennar-
Samkvæmt gamalli venju, eru arnir. Þegar menn fóru heim,
það ákveðnir réttir, sem bovnir sögðu allir: “Þetta var skemtileg
er það kallað — heim til foreldra eru á borð 1 brúðkaupsveizlunx kvöldstund.”
hinnar útvöldu, en þá er henni fyrst flesksáPa með núðlum, síð- -----------
skylt að blyðgast sín mjög. Síðan an "autakjöt með kartöflum og Erfðaskráin.
fara foreldrar beggja í heimsökn rauðr6fum> síðan fylt hvítkáls-
höfuð og seinast hænsnasteik.
ar seremoniur
stúlkna er þar talinn frá 16 ára
til tvítugs. Eldri stúlkur, sem eru
kirkjunum, þegar messað er.
Fyrsti undirbúningu.r til hjú-
skapar er það, að pilturinn fer i
eftirlitsferð — f‘brúðarskoðun
Jón bóndi lá fyrir dauðanum.
Það er aðalrétturinn. Þegar menn Hann hafði látið sækja hrepp-
hafa nagað beinin, fleygja þeir stjórann og prestinn, og hann
þeim hispurslaust á lirgólf stof- var nú að stynja upp erfða-
unnar. Seinast eru bornir fram. skránni við hreppstjórann.
stórir hlaðar af kökum, og éta — Jón sonur minn á að fá jafn-
mikið af reitunum og hann
Þegar máltíðin stenur sem Sveinn.
hvort til annars, og að lokum
koma foreldrar piltsins heim til
foreldra stúlkunnar og bera bón-
orðið formlega fram. Þá er um
leið rætt um heimanmund, og það
er ekkert smávegis vandamál.
Enn fremur er brúðkaupsdagur menn þar rjÚgUm af
ákveðinn. I Þe»ar maltiðin;
Nokkrum dögum fyrir brúð- hæSt’ fer siðameistarinn fram í( Þá grípur kona hans fram í:
kaupið, fara brúðhjónin og íor- eldl\ús og sækir matselJuna- Leið- — Ekki finst mér **** nu rétt'
eldrar beggja til næsta borns til ir hann hana ®ér Vlð hönd inn 1 látt’ Því að Nonm var humn að
þess að kaupa brúðargjafir Brúð- stofu' 1 annaH hendl heldur hún Pálína Margrét AuKust> ekkJa
gumaefni verður að kaupa brúð á aUSU °g er hÖndln reifuð' Hún BJör»úlfs Vigfússonar. Hun var
argjðg og brúðarslæðujr handa S6grÍr frá ÞVÍ’ &ð hÚn hafi hrentl JÚn gamH ríS UPP VÍð d°Kg
konuefninu. Auk þess verður Slg meðan hÚn Var að matreiða hvessir augun
hann að kaupa handa henni frú- °g — °g Safnar 1 au6una sára- Þegi þú, kona!
á kellu sína. —
Ert það þú, sem
arbúning og hinn mislita silki-
klút,* sem allar giftar konur eiga
að hafa. Það er sem sé talið
andlitinu erjhneyksli,, ef gift kona lætur sjá
svo eðlilegur, að það fer hrollur^ sig skýluklútslausa heima, eða á
um mann að horfa þar á. Sagan götum úti. Brúðarefni kaupir
segir nú, að meistarinn, sem gerðf handa unnusta sínum harðan
þessa mynd, hafi gert margar til- flibba, vasaklút ag hanska.
raunir til þess að ná eðlilegum Sérstakur maður er fenginn til
kvalasvip á andlitsdrættina, en tœss að bjóða í veizluna. Hann
aldrei verið ánægður, þangað til gengur hús úr húsi og býður upp
hann tók tengdason sinn og á “tvo diska af mat og tvo sopa
krossfesti hann. Þá náði hann að af víni.”
lokum kvalasvipmiim á myndina, Svo kemur brúðkaupsdagurinn.
er maðurinn var kominn að dauða Snemma rmorguns skrýðir brúð-
á krossinum. urina einhver vinkona hennar
Annar gripurinn er altaris-heima hjá henni. Um leið og brúð-
bótum frá öllum viðstöddum.
ert að deyja, eða er það eg?
Business Education Pays
ESPECIALLY
“SUCCESS TRAINING”
Scientifically directed individual instruction and a high
standard of thoroughness have resulted in our Placement
Department annually receiving more than 2.700 calls—a
record unequalled in Canada. Write for free prospectus
of courses. Train in Winnipeg, Western Canada’s largest
employment centre.
SUCCESS BUSINESS COLLEGE
PORTAGK AVE. ai Ertinonlon St.
Winnipeg, Manitoba.
(Ouiners of Rrliance School ot t ommerce, Regina)