Lögberg - 30.01.1930, Síða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 30. JANÚAR 1930.
Blx. 7.
Sílfurbrúðkaup
Mr. og Mrs.
ÓLAFS THORSTEINSSONAR
í Húsavík, Man.
Laugardaginn annan nóvember
síðastliðinn, var þeim hjónum,
Ólafi Thorsteinssyni og Kristínu
konu hans, í Húsavík, Manitoba,
haldið mjög veglegt silfurbrúð-
kaup í samkomuhúsi bygðarinn-
ar- Um eitt hundrað sjötíu og
frttiin manns voru viðstaddir, og
Sátu þ5 ekki allir, sem vildu, ver-
með, sökum rúmleysis. Mr.
Skafti Arason stýrði samsætinu.
Var fyrst leikið brúðkaupslag og
^iftingarsálmur sunginn. Þar á
eftir var skemt með söng og hljóð-
færaslætti og ræður haldnar.
Mr. Thorsteinsson hefir arum
Sa®an kent hljóðfæraslátt (fiðlu-
sPil) í Nýja íslandi, og voru marg-
lr nemendur hans komnir þarna
til þess að taka þátt í samsætinu
°S skemta. Þessir léku á fiðlu
(munu þeir allir hafa verið nem-
endur silfurbrúðgumans).: Pálmi
Pálmason, Pearl Pálmason, Jó-
kannes Pálmason og Stefán Gutt-
ormsson. Miss Ólöf Hinriksson
söng einsöng, og hún og Mrs. K,
Sveinsson sungu saman. Auk þess
^öng Mrs. K. Sveinsson kvæði það
eftir Bjarna Þorsteinsson, sem
Prentað er á öðrum stað í nlað-
]nu. Sylvia Thorsteinsson og
Gavrose Jones, léku saman á slag-
nörpu. Miss Bennetta Benson las
avarp frá nemendum Ólafs, sem
oirtist hér. Þrjú kvæði voru
flutt, eftir þá Hjálm Þorsteins-
s°n, séra Jóh. P. Sólmundsson og
Bjarna Þorsteinsson. Hefir kvæði
Hjálms birtst í Heimskringlu, en
kin tvö birtast nú.
Ræður voru fluttar af Skafta
Arasyni, Jóni Pálssyni, er mælti
fyrir minni brúðurinnar, Andrési
«• Skagfeld, föður hennar, Frank-
lin Olson, Árna Thordarsyni, J.
G. 'Christie, Mrs. Jónínu Christie,
Birni Hallgrímssyni, sem ver-
hafði svaramaður brúðgumans.
Árnaðaróska símskeyti frá Jón-
asi Pálssyni í Winnipeg og konu
kans, var lesið. Mjög rausnar-
legar veitingar voru fram bornar
af konum bygðarinnar.
Silfurbrúðkaupshjónunum voru
fserðar góðar gjafir frá skyld-
U'ennum og vinum. Skyldfólk,
Vlnir og nemendur brúðgumans
gáfu þeim borðstofu húsbúnað og
tuttugu og fimm dollara í silfur-
Peningum, foreldrar og systkini
brúðurinnar silfur borðbúnað;
frændur brúðgumans í Langruth
Sllfurbakka með tilheyrandi syk-
Urkeri og rjómakönnu. Auk þess
v°ru þeim færðar ýmsar smærri
gjafir.
Auk bygðarfólksins frá Húsavík'Umhverfið sveipar þar unaðar-
Gimli, voru viðstaddir gestir blær;.
frá Winnipeg ,Beach, Winnipeg.iyfir tað blíðgeislum friðarsól
elkirk, Oak Point, Geysir og slær.
G^ngruth.
Ólafur Thorsteinsson, eða óli
eiIls og hannn er ávalt nefndur,
er sonur Þorsteins Mjófjörð, sem
andaðist nú fyrir fáum árum í
framförum, eins og prófskýrsl-
urnar hafa sýnt hvað eftir ann-
að. Er hann kennari góður í
þeirri grein, enda mjög vinsæll
meðal nemenda sinna, sem og
annara, er til hans þekkja.
Kristín kona hans er dóttir
Andrésar J. Skagfelds á Oak
Point og konu hans Steinunnar,
er andaðist á síðastliðnu hausti.
Andrés er Skagfirðingur að ætt
og uppruna, föðurbróðir Sigurð-
ar Skagfelds söngvara, en Stein-
unn heitin var ættuð af Austur-
landi. Kristín er góð kona og
myndarleg, eins og hún á kyn til.
Tvo syni eiga þau, Ólafur og
Kristín, Edward of Andrés, báða
mestu myndarmenn. Stunda þeir
verzlun í Húsavík.
Ekki að eins þeir, sem voru við-
staddir í silfurbrúðkaupinu, held-
ur og hinir mörgu aðrir kunningj-
ar þeirra hjóna, munu samlagna
þeim út af þessu fjórðungsaldar
hjónabandsafmæli og árna þeim
allra heilla.
* * *
Glatt er á hjalla þá góðvina fjöld
girnist að búa sér fagnaðarkvöld.
Þó er það einkum á afmælisdag
þeir upplyfta rómi í glymjandi
brag.
Hjúskaparafmæli halda í kvöld
hjónin, sem leiddust í fjórðung
úr öld;
og til að votta þeim virðingarhót
vinirnir setja hér fagnaðarmót.
Þegar á umfarna lítum vér leið,
líst oss sem væri hún fljótrunnið
skeið.
Finst oss þá einatt sem æska vor
mær
eins sé oss nærri sem tíminn í
gær.
Margt hefir drifið á dagana þó,
dynjandi stormar og blíðviðris-ró.
En ennþá skín sólin jafn inndæl-
is-bjart,
eins og þá fyrst vora lokka hún
snart.
Fáum er æfibraut allskostar slétt;
ýmist vér steytum á hrjóstrugum
blett.
En gimsteinninn slípst við nún-
ing og nudd.
f nútíð er framtíðar lífsbrautin
rudd.
Það okkur óblandsins unaðar fær
hjá ykkur að sitja nú, brúðhjón
vor kær.
Því að með sóma nú umfarin er
áfangaleiðin, sem kveðjið þið
hér.
Framundan blasir við brautin svo
greið,
blómskrúð á vengi og laufguðum
meið.
Fyrirtak við
meltingarleysi!
Pegar þér er ilt í maganum, þegar
gas uppþembir og ónot gera þér óþæg-
indi eftir hverja máltíð, svo þér liður
illa, þá batnar þér strax af einum
skamti af Bisurated Magnesia.
pað er alveg undravert hve skjót og
gðð áhrif BISURATED tegund af
Magnesia gefcur haft, þegar um melt-
ingarleysi er að ræða. Hvað slæmt
sem það er þá lætur það strax undan.
Bragðgott og ódýrt. Fáið það hjá
lyfsalanum, eða I hvaða góðri búð, sem
selur meðul.
á hálfri öld til enn, og meir,
hver ósk í kvöld er. Heyr.
J. P. S.
Ávarp frá nemendum.
Dear Mr. and Mrs. Thorsteinson:
On behalf of Mr. Thorsteinson’s
pupils at Gimli, I wish to extend
the very best wishes for your hap-
piness and prosperity in the fu-
ture. We also wish to express
our heartiest thanks to Mr. Thor-
steinson for his work.
We, the stpdents, feel impress-
ed by tre strain, both physical and
mental, that he has been put to
in his most praiseworthy musical
workf in this Community. Accept
our most sincere gratitude and
thes mall part we have had in ex
pressing the same.
God bless you and your good
wife and give you strength to keep
on with your beautiful work.
Guðmann
Raunin og
vatni,
skaðinn á Winnipeg-
í nóvember 1929.
^árri elli. Hafði hann dvalið um
!?a yfir fjörutíu ár á Hólum í
usavík, slkamt fyrir sunnan
þ!mli’ þar sem ólafur býr nú;
Ju hann þar mörg ár og átti svo
heimili þar
Skíni 'hún ykkur um órunnið
skeið,
aldrei svo kasti þar skugga á leið.
Gleði og hamingja gylli ykkar spor
í góðvina fylgd. Það er lukkuósk
vor.
B. Þorsteinsson.
Heill, óli! Hljóð! Nú er í móð
að æsku heiði’ um þig.
. -- syni sínum og' Þitt hljóma-flóð, loks, hér um slóð
ugdadóttur. Þorsteinn heitinn
hjá
Var ættaður
Jandi.
hér,
r úr Mjóafirði á ís
Er margt skyldmenna hans
Isfelds fólkið í Nýja íslandi
? angruth. Mun öll sú ætt vera
1 Austurlandi.
ólafur er skýr maður, fiðlu-
íeikj
Uíosti.
um
ari ágætur 0g hagleiksmaður
svo hrundi þjóð í merg og blóð,
að börnum seiðir stjarnastig
til starfs, — þú leiðir sig.
Menn tignri lund hér tengja fund
við tóna-úðans krans
!Nú glæstri stund fær stöktan blund
um strengjasund þín haga mund,
Vann hann framan af ár-
landiaman-VÍð smíðar 1 Nýia ís'
e-ef;*’ €-n n<^ siðari arin hefir hann Sú svigni hönd, svo sveiflu-þönd
í söngsins skrúða sæludans
og silfurbrúðgumans.
»efið síg
kenslu
«mgöngu
('fiðluspili).
endur hans
við músík-
Hafa nem-
sem seinast köld í leir.
Um grund og strönd að endist ðld
tekið mjög skjótum svo ómavönd, að sjónar rönd,
Stofnað 1882
Löggilt 1914
Hafa hitað heimili í Winnipeg síðan “82”
D. D. WOOD & SONS, LTD.
VICTP R ^ W°OD HOWARD WOOD LIONEL E. WOOD
rre»,d«nt Trea.u.er Secretary
(Piltamir, sem öllum reyna að þóknast)
KOL og KÓK
Snilli nú snjöllum
snjallast læzt fallin,
olli hún elli
allsnægtavals;
kallar, sér kollur
kellí, óhnellinn,
kvelli sig kvilli
kalsviðratals.
Tildrunartældri
tyrtni til snyrtni
ýmst veit sig amstrið
aums gróðaflaums;'
menningu minni
mönnunarsönnun
tign þykir tognaðs
taums frægðardraums.
Stjórnvölinn, stjörnum
stengdan, sér spengdi
forstjóra fyrstra
freyðandi skeið.
Yiptist svo oftast
árum úr bárum,
soðin á súðir,
seiðandi leið.
Flyssuðust fossar
frjósandi Ijósa
ströngluðu stangli
stássgefins áss.
Fnæstu sig fýstar,
föstur í köstum,
tryllingu trölla
trássúðar hváss.
Efaðri Ifing,
afhvarfafans
dröfnur lét drifnar,
drífa ósvíf.
Illugi, allra
æðruminst bræðra,
heiðri galt, hauðri
hlífdrjúgast, líf.
Mannraunamönnum
minjar enn brynja
fregnir, í flogna
■frændþjóða hænd.
Innar er ennis
unglinga tunglum
mynd hæsta manndóms,
mænd þeim, óræmd.
0
II.
Minningu Manna
Magnússons*) fagna
íslenzkra ása
ósrunnin ljós.
Birtist, hve björtu,
bjartasta hjarta,
klifi, sér kleifu,
kjósi sitt hrós.
Talsími: 87 308
Þrjár símalínur
*) Svo var Guðmann Péturs-
son, Magnússonar, oftast nefndur
Jólhæfu jeli
jusu, í gusum,
rokkinn haust-rökkur
rjúkanda fjúks.
Vökinni vakin,
veiðimenn seiðir
sólgni hræ-svelgja
sjúks lagar-dúks.
Tveir volkast tæru
tundrandi glundri;
— hált á því holti,
haugdrifnri laug.
Ströng, þreytir strangar
stríð, í gegn hríðurp,
einn, skipi arnar
auga hvarms baug.
Drúpir með dropum,
dregin úr legi,
angist hins unga,
ábyrgðarhá;
foringja fyrir
förum óvörum
glittir, sem glotti,
gljástirðan snjá.
Sálin til sólar
seilist í heila,
— rýnist ei rænu
rönd fyrir strönd.
Brunninni bránni
brann dýpstum sanni,
hvorri klífst hærra,
hönd eða önd.
Kuflinn, sem kefli
kraflað úr afli,
gripnektar greipar
guldu í skuld.
— Snerra beit snarrar,
snerust um frera
holgóma, hylguð
hulduljóð buld.
Asafok ísi
ysjuð, með grisjum,
hvörfluðu hvirflum
hviðubrigð snið.
Vindstöðu vandi,
vendinn um strendur,
fágar æ feigum
friðlægust mið.
Þumast hægt þremur,
þramma tveggja klamma,
handberri hindrun
hraflandi krafl.
Þolin, sem þjala,
þýzkra spor ískra;
ásalund ausið
afl brýtur skafl.
Sex stundir, sökkstum
sarphviðu snarpri,
andlitið öndu,
yngstum, dró þyngst.
Sollinn, á svelli
svall og var allur.
Svörgli storms, sorgin
syngst og fær kyngst.
Lífs von, ei lofsins,
leyfist þeim reifum,
— ött vetti, áttin;
yfirhöfn, drif.
Ægir, manns eigin,
auða þann dauða;
rán, teljast rænu,
rifin þau svif.
Frost verður festa
funandi bruna
æðum, sem óður
áttahagaþátts;
legi þeim laginn
lækur, er sækist
nauðlausu næði
nátthjartnaslátts.
Hum eitt er himinn.
Hvor skulu sporin
syfjugum sefa,
sveimgjörnum heim?
Enn er hinn annar,
eggjunin neggi;
andandi öndin
eimir í þeim.
Búki þess beykja
brísingahýsi,
vindheldan vöndul,
voðir og hroð;
skollinn, má skjallið,
skeljaður, telja
býlt, nema byltu
boðin sé stoð.
Hjálpsemd hans hólpinn,
hundrað sinn undrast,
hnjótum sá hnotinn,
hve megi ske,
vattalaus vættur,
vosi stálfrosin,
veiti sér votum
vébjarga hlé.
Rætt inn, að reitt skal
rötun úr glötun,
natið til nota,
neyttist þar, eitt.
Bolfreðið bylnum,
bál inn í stáli,
þrautum, að þroti,
þreytti sig heitt.
Vatnið er vitnið;
voði í boði;
ljúft, þegar líft er,
leyft meir en kleift;
manntak sé mönnum
metnaðarhvetni,
stirðhyggju storðar
steypt eða keypt.
Tuttugu, tætti,
tundraðar stundir,
sólvana sálir,
svalviðrahjal.
Gungulaus ganga,
glingursöm hringi,
villta fá vjelta,
valsöðvum, skal.
Laut hann, að líta
litbrugðnra vita
bróðurlag boðið;
— bönd vefja hönd;
félaga falið,
freista hvort neisti
enn má því anna,
önd taka strönd.
“Fas er mér frosið,
f is eitt,' alt visið;
lít ei svo lútur
land, nema sand.
Brostinn er brjósti
brestur á flestu;
grandi mér grimdin
grandauðgan brand.
Endist ei andi
aftur til krafta;
líkham er lokið;
líf engin hlíf.
Heldur en holdið
húki, því fjúki
hrunið, sem hrina
hrífur, ég svíf.”
Ömlgastri elfdra
opnunarvopna,
alhuga eilífs
ómunaró,
rimmgýgi remmstri,
roðnri sér boðnri,
hertri í hjarta
hjó. — Nóttin dó.
III.
Dulsíum dalar
draup hrím í kaupin,
sitt hvorrar sættar,
sennileg tvenn,
— frost allrar festu,
funi alls bruna.
Andránnar undrum
enn kvikna menn.
Segin er saga,
samur er frami,
oftast er yptir
önd yfir hönd.
Lundin er lindin
landofnu bandi,
strandlengis strindis
ströndum, á rönd.
Hrímlandi húmrof
heyja eða deyja,
raunum og rúnum
rennur í senn;
viðnámið voða
velja, ei telja
kostnað, veit kristni
kenni þess enn.
Hrumir fá hreimar
hrímuðu rími
sía, í sjóa
selstöðu vél.
Þjóð saman þýðir
það sínu baði;
— krossuðu krassi
kelur í hel.
Amundsens óma
endurkvök senda
Magnússons megni
methæfust set.
Sízt, nauðum seztum,
sjást fyrir, knástir;
ýtnust þeim ættin,
etja við hret.
Guðsmanni geðsmun
gefið raun hefir,
innarst er unnir
óðgljáin þjóð.
Numna fkk namni,
næmu samræmi,
merking, að marki,
móðurlenzkt blóð.
J. P. S.
MRS. PÁLÍNA THOMPSON
Sunnudagskvöldið 3. nóvember
e. 1., lézt að heimili sínu í Graf,
ton, North Dakota, húsfrú Pálína
Thompson, eftir sex mán. heilsu-
bilun.
Hin látna var fædd á Kolfreyju-
stað, 16. marz 1866, dóttir þeirra
hjónanna, Einars ófeigssonar og
Hallfríðar Þórðardóttur. Var fað-
ir hennar kendur við Miðsker í
Austur-Skaftafellssýslu, en móð-
irin var ættuð af Jökuldal.
Á jóladag 1884, giftist Pálína
eftirilifandi manni sínum, Sigurði
Tómassyni (Thompson). Er hann
ættaður úr Gullbringusýslu, var
faðir hans Tómas Gíslason frá
Eymundarstöðum á Álftanesi, en
móðir, Elín Thorsteinsdóttir.
Árið eftir fluttu þau Sigurður
og Pálína til Vesturheims, og
fundu áfangastað sinn — Grafton,
Húsfrú
Guðrún Anna Reykdal
MINNINGARORD.
Andláts hennar óg útfarar hefir þegar verið getið í blöðun-
um, en hinir mörgu vinir hennar víðsvegar óska óefað eftir, aS
eitthvað meira sé á hana minst.
Hún var fædd 7. júní, 1871 að Hnausum i Húnavatnssýslu
á Islandi. Foreldrar hennar voru þau hjónin Bjöm Stefán
Skaptason og Margrét Stefansdóttir. Faðir Björns var hinn
alkunni læknir að Hnausum, Jósef Skaptason. Faðir Margrétar
var Stefán Björnsson frá Dagverðarnesi á Skagaströnd.
Guðrún ólst upp með foreldrum sínum að Hnausum og flutti
með þeim og systkinum sínum frá íslandi árið 1883. Um stutt
skeið átti fjölskyldan heima að Nýhaga, tvær mílur fyrir norðan
Gimli-bæ i Nýja Islandi. Þá voru þau þrjú ár í Selkirk og álíka
tíma eftir það í Winnipeg. Næsti verustaðurinn var að Hnausum
í Nýja Islandi. Þar höfðu þau Skaptasons hjónin greiðasölu á
hendi all-mörg ár.
Þá var Guðrún komin að heiman, mun hafa dvalið mest í
Winnipeg. Hinn 9. okt. 1894 giftist hún Andrési Frímann Reyk-
dal. Flann var ættaður úr Þingeyjarsýslu. Hafði um nokkúrt
skeið stundað skósmíði og skóverzlun í WSnnipeg, og var. Guðrún
seinni kona hans. Eftir að þau giftust áttu þau heima stuttan
tíma í Winnipeg, og fluttu þá á bújörð, sem þau keyptu nálægt
Headingly, sem er þorp skamt frá borginni. Þar bjuggu þau
nokkur ár, dvöldu svo ein 5 ár í Winniptg og fluttu þá að jýrþorg.
Þar áttu þau siðan heima. Andrés dó þar 5. júní, 192(1 qftir
nokkurra ára heilsuleysi og þar dó Guðrún, eftir að hafá börið
þungan sjúkdómskross, meir en heilt ár. Hún andaðist 21/ júní,
1929. • 'i.'
Þau hjónin eignuðust ekki börn, en þau fóstruðu tvær stúlk-
ur. Er önnur þeirra Guðrún, dóttir Tryggva og Hólmfríðar
Ingjaldson, en Mrs. Ingjaldson var systir Mr. Reykdals. Er
Guðrún gift Halldóri Erlendssyni og býr að Árborg. Hin fóstur-
dóttirin heitir Mabel og stundar hún skrifstofustörf í Winnipeg.
Eftirfylgjandi systkin Mrs. Reykdal eru: Jósef, kvæntur
Guðrúnu Símonarson, til heimilis í Selkirk; Anna, gift Thorkeli
Clemens, til heimilis í Ashern, Man.; Hallsteinn, giftUr Önnu
í'reeman, búandi í Argyle-bygð í Manitoba og ein fóstursystir,
Asa, gift Guðmundi Johnson, búandi að Gardar, N. Dak.
Mrs. Reykdal var hin mesta myndarkona. Hún var fjölhæf
og velvirk. Heimili hennar var ávalt fyrirmynd að allri snyrti-
mensku. Alt var þar vel umgengið, enda voru þau hjónin sam-
hent í sannri hirðusemi. Hún hafði næmt auga fyrir fegurð, og
á verk sín öll lagði hún haga hönd. Á móti gestum sínum tók
hún sérstaklega vel. Viðmótið var hlýlegt og öll meðferð ná-
kvæm og notaleg. I löngu veikindastríði annaðist hún manninn
sinn með stakri umhyggju.
Öll árin, sem hún átti heima í Árborg var hún, ásamt mann-
inum sínum, meðlimur í lúterska söfnuðinum þar. Vann hún
að þeim málum þar með brennandi áhuga og mikilli fórnfýsi.
Hún hafði ánægju af félagslegu starfi og fór henni það einkar
vel úr hendi og kom lipurð og lægni hennar þar að góðu haldi.
Hún var sannleikselsk og fróðleiksþyrst kona, hafði unun af
þvi að lesa og að hlýða á alt það, sem flutti sannan fróðleik. Hún
var fríð og lignarleg í sjón, með bjartan hreinan svip, alúðlegt
viðmót og smekkvísi í allri framkomu, en eitt hið eftirtektarverð-
asta við hana var augnatillit, sem geislaði af þrá eftir því, að vita
og skilja, eignast meifa af hinu sanna og fagra.
Það er mikil eftirsjá í Mrs. Reykdal. Hún var enn á góðum
starfsaldri, er hún misti heilsuna, og ef það hefði ekki komið
fyrir, hefði mátt búast við góðu og miklu starfi frá henni í viðbót
við það mikla og góða, sem hún var búin að afkasta. En að vísu
hafði hún lokið góðu dagsverki og þurfti engu þar við að bæta;
en kirkjan hennar og allir aðrir vinir hennar hefðu kosið að
njóta hennar miklu lengur.
Hún lifði og dó í Drotni, og sæll er hver, sem þannig ver
æfistundum sínum.
“Sælar eru sálir
sannleiksþyrstar,
því að hreinir sjá
heilagan Guð.”
R. M.
ýmsum stofnunum. Síðan hafa' söng hana prestur safnaðarins,
þær framast á ýmsum sviðum, svo séra H. A. Helsein. — Vegna mik-
sem kennarastöðum, hjúkrunar-1 illar fjarlægðar, einnig veikinda,
etörfum og stjórnarþjónustu. Fórn- gat aðeins ein dóttirin verið við-
fýsi foreldranna bar ríkulegan á-,stödd, Mrs. Harper frá Enderlin,
vöxt, því dæturnar hafa orðið(N. Dak., sem stundað hafði móður
bygðarlagi þessu til sóma og og sína með stakri alúð í hennar
foreldrum
blessunar.
sínum til gleði og sjúkdómsstríði. Hún var lögð til
hvíldar í grafreit kirkjunnar.
Vinur.
í kirkjudyrunum:
Pálína sáluga sýndi ávalt hmn
4. ágúst, þá að þrotum komin’1 mesta Fetjudug. Hún vtir si-sterí-j
þar sem aleigan var aðeins fimtíu1 andi’ °« 1 fylsfa mata samhent:
cent. Hér settust þau að, og með manni sínum, sem um mætti segja Bruðunn: Hvað er að sjá þig,
framúrskarandi elju og dugnaðij I135 sama Kolnef: “Að berj- Þu hefir ekki rakað þig í dag.
farnaðist vel. Hugmynd sjálf-i ast nótt sem nýtan dag, var nær-i Bruðgummn
Af ásettu ráði
gert, góða mín — mig langar ekk-
ert til þess að fjölskylda þín gefi
stæðisins var ávalt hin skýrasta' in^ hunum, aldrei þraut.”
'fyrir þeirra hugskotssjónum, og Hún var fremur grannvaxin,:
ekki leið svo langt, þar til þau teinrétt, hvatleg 1 spori og hin mér heillaóskakoss!
voru veitandi, hvorki þiggjandi né djarfmannlegasta; hreinlynd og
þurfandi. I skorinort, veglynd, gjafmild, og
Þeirn varð fjögra barna auðið alt hennar fas bar vott um heil-
—fjórar stúlkur. Dæturnar eru: steyPtan karaktér. Hún var trú-
Elín, gift Alfred Harper, kaup- hneigð mjög og á heimili þeirra
manni í Enderlin, N. Dak.; Mag-[ Sigurðar, upp til þess síðasta, var''k'a
dalena Margrét, gift L. L. Harri-, yiðhaldið hinum gamla og góða,|e * jæja segjum þ-
man, Tacoma, Wash.; Sigurlina isl€nzka helgidagasið — húslestr I , ,
’ *u . , , . annan hvorn dag.
Juliana Kupqua, Pittsburg, Pa.,linum — af kristilegn sannfæring,
Tvö ein.
Hann: ó, elskan min,, þú verð-
ur fallegri og fallegri með hverj-
um deginum sem liður!
Hún: Nei, góði, — vertu nú
svona!
og ræktarsemi við þeirra barna
trú.
og Florence, nú Mrs. Robt. J.
Bowesworth, Washington, D. C.
Allar dæturnar nutu miðskóla-
(high school) mentun hér' í vikudaginn 7. nóv., frá Grafton
Grafton, og svo æðri mentunar á Lutheran Church (norsk); jarð-
Jólagjafir.
- Hefirðu keypt jólagjöf
Jarðarför Pálínu fór fram mið-jhanda manninum þínum.
— Nei, eg veit ekki hve mikil
peningaráð hann hefir.