Lögberg - 20.11.1930, Page 2

Bl8. 2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 20. N6VEMBER 1930.
FUNDNIR
$100,000!
Hundrað þúsund dalir bók- Ave. o!g Assiniboine Ave. og
staflega fundnir peningar, Colony og Sherbroke stræta.
lenda í vösum Winnipegbúa, The 'Northern Development
ef $750,000 aukalögin, um að uompany hefir einkarétt á svæð-
auka við Hydro hitunarstöðv- inu milli árinnar og Portage
aTnar, verða sambykt af gjald- Ave., nálægt Sherbrooke. Verði
endum hinn 28. nóvember. þessi aukalög ekki samþykt,
J. G. Glasgow, Hydro ráðs- ^erir Mr. Glasco ráð fyrir, að
maður, gerði þessa áætlun, þeg- eitthvert felag biðu um einka:
ar hann skýrði fyrirætlanir sín- retf á hínu svæðinu og fai
ar bessu viðvíkjandi, og gerði hann liklega.
ráð fyrir, að aukalögin yrðu The Hydro gerir ráð fyrir,
samþykt. Tölurnar eru bygð- að brúka þessa peninga á þrem-
ar á því, að fyrir hver hundrað ur eða fjórum árum, en meiri
miljón k. w. hours frá Point du hlutann af þeim 1931, aðallega
Bois stöðvunum, fást $100,000. til að byggja hjálparstöð við
Þessir $100,000, sagði Mr. aðalstöðina á Rupert Street. —
Glasgow, eru peningar, sem hit- ^Jeð timanum verður svo kerf-
unarstöðvarnar framleiða með aukið suður og vestur.
afgangs vatnsorku, sem ann- Aðal tilgaugurinn með auka-
ars færi til ónýtis. “Þessi lögum þessum er, eins og Mr.
aukalög eru samin í þeim til- Glasslgow segir^ sá. að nota af-
gangi, að fá sömu tekjur af gangs-orku frá Slave Falls,
Slave Falls orkstöðvunum. með orkustöðvunum, Winnipeg til
þv’ að kosta til þess $750,000. bagsmuna. þannig. að nota hana
Svp"ði bað, sem nvti bessar- til hitunar. — Hjálparstöðin
ar hitunar, er milli Portage mundi kosta um $300,000.
Kaátið ekki fr4 yður $ 100,000
Greiðið Atkvæði Með Hydro’s
Central Steam Heating By-Law
á Föstudaginn 28. Nóvember
hafnar þessarar, alla að standa
upp úr sætum sínum og syngja
brúðkaupssálminn alkunna,
gott og
FYRIR ÞA, SEM ÓHRAUSTIR
ERU.
Hve Þúsundir karla og kvenna eru
„ , . , ., „ alla æfi óhraust og veikburða i
fagurt og ínndælt er , s(ag þess að vera heilsugóð.
fvrsta versið, og flutti svo bæn á Nuga-Tone er rétta meðalið til að
. breyta þessu í rétt lalg. Það lækn-
eítir. Að þvi loknu var strax ar hægðaleysi og hreinsar óholl
byrjað á skemtiskrá, meðan fólk efni úr líkamanum. Nuga-Tone
_ , , gefur þer^þetri matarlyst og betri
var að matast, og byrjaði nun meltingu. Það eyðir gasi í mag-
með nýmóðins radio-spili, sem anum, læknar nýrna- o’g blöðru-
...... s.iukdoma, hofuðverk og svima.
verið var að auglysa; a ettir pvi RtVrkir taugarnar og vöðvana og
fylgdi söngur, bæði einsöngur og öll líffæri; veitir endurnærandi
, . svefn og kemur heilsunni yfir-
tvísöngur (duet), sem var hvort- i^jtt í gott lag.
tveggja mjö!g ánægjulegt að hlusta Nuga-Tone er- á’gætt fyrir þá sem ’forsetanna, en neðst í vinstra horni
gamhr eru og ekki siður hina , ... , , . „
— - er mynd af þmghusi Breta.
ment, með skínandi fögru letri.
Efst er skjaldarmerki Bretakon-
ungs lo'gagylt. Fyrstu tvær línurn-
ar eru með stórum gyltum stöf-
Síðan koma nokkrar línur
um.
úr svörtum upphafsstöfum en
rauður fyrsti stafurinn í hverju
nafnorði. Fyrsti stafur í megin-
máli er stórt rautt H á bláum og
gyltum grunni, en niður af þvi
handteiknaður rósabekkur, og
nær niður á móts við undirskift
Hátíðlegar minningar
í tPembina, N. Dak., og fluttu það- Gunnar Matthíasson er sonur
an eftir 1% árs dvöl til Helena, séra Matthíasar heitin Jochums-
Montanaríkis, hvar þau bjuggu í sonar, skáldsins fræga, og konu
23 ár, en tóku sig þá upp þaðan
o!g fluttu til Seattle, þar sem þau
hafa búið síðan. Hefir Brandur
alt af verið heilsutæpur síðan
á, einnig píanó sólórnar. — Þeg- vngri. ef heilsan er ekki sterk.
ar máltíðinni var lokið, bað veizlu- Ef þú ert ekki eins, hraustur og
• _ ..... * vpra ætti, eöa ef pu ert ao veroa
stjóri nokkra af viostoaaum aö 0f snemma íramall, bá revndu
segja eitthvað til heiðursgest- Nuga-Tone og á fáum dö'gum
mnnt pu fa mikla not.
anna, sem var samstundi gert; Np:a-Tone fæst, hjá öllum vfsöl-
þssir töluðu: Mr. Baldur Guðjohn- nm. Hafi lyfsalinn það ekki við
F , bendma, þa lattu hann utvega
sen, frú Jakobína Johnson, sera bér þag þag frá heildsalanum.
Kristinn K. Ólafson, Mr. Kristó- --------------------- -------------
fersson frá Crescent, B.C., og svo hjartnæma, og lauk máli sínu með|
veizlustjórinn, sem talaði oft því að afhenda í nafni allra við-
sjálfur. Var góður rómur gerður stacjclra gjgf, sem var silfurskál
að ræðum þeirra allra.
Við síðustu ræðu séra Alberts,
afhenti hann í nafni gefendanna,
heiðudsgestunumi silfurborðbún-
að, af beztu tegund, í vönduðum
kassa. Lét hann þá vel valin orð v;glega samsæt[
fylgja gjöfinni. — Með hlýjar til-
finningar í brjósti til allra, þakk-
aði brúðguminn, ekki einungis
fyrir gjöfina, heldr og fyrir hlý-
hug þann og heiður, sem sér og
konu sinni væri sýnt með þessu
rausnarlega hátíðarhaldi, og hann
þakkaði öllum, em höfðu unnið að
undirbúningi þess. Hann er sonur Bergvins Þorláks-
iSkjalið er vafið upp á kefli og
bundið utan um hvftum silki-
böndum. Utan um það er svo
hylki úr rauðu leðri með gyltum
Apollo 'Belvedere vera framar
fagur?
Tagore: Áreiðanlega ekki.
Einstein: Eg felst á þetta með
yður, hvað fegurðina snertir, en
ekki hvað snertir sannleikann!
Og þó er vafasamt, hvort Ein-
stein hefir hér á réttu að standa.
Hann heldur því auðvitað fram,
að fegurðin sé álitamál og hún
geti aðeins átt sér stað, þegar
einhver sé til, sem geti dæmt um
hana.
En fegurðin er, þegar alt kem-
ur til alls, sambandið milli eih-
stakra hluta — samræmið sjálft.
Togare leit á þetta frá annarl
röndum og á mitt hylkið er letrað Wi8. Hann sagði: Hvers vegna
með loki yfir og 50 dollurum inn-
an í ísifri.
Mr. Thorláksson þakkaði gjöf-
ina og vinarhug allan, sem þeim
hjónum væri sýndur með þessu
Mrs. Thorláks-
son var einnig gefinn af vinveitt-
um hjónum mjög fallegur blóma-
vöndur í byrjun samsætisins. —
Hjón þessi komu hingað til Se-
attle fyrir tuttugu árum síðan,
frá Minneota í Minnesota. Hann
er fæddur í Fljótsdal : íslandi, en
hún í Lincoln Co., Minnesota.
Fjórðungs aldar og hálfrar ald-i
ar minningardaga, áttu fern hjón
hér í Seattleborg, Washington-
ríki á tímabilinu frá 28. sept. til
29. okt. þ. á., og skal þeirra allra
stuttlega minst í þeirri röð, sem
þá bar að.
Frá fimtíu ára giftingar afmæli ....... . . _
, . „ ... ... x-. •* -i 1 af haft nog fyrir sig og konuna, buið hér með manni sinum í Se-
þeirra Friðbjorns Friðnkssonar .. .. -
, , . ._. .. , buið að dugnaði sinum og
fra Austari Kotum 1 Fnjoskadal,1 ,
_. , , deild fra fyrn arum; kona hans bandsar (25), en hann eitthvað
og Sigríðar Einarsdottur fra '
„ . . ,• - o • ‘ Margrét, lærði hjukrunarfræði a lcngur verið her. Þau eiga fjö'g-
Krossi í Köldukmn í S. Þmgeyj- . , *. ., .
.... . i. . „on nr,, fl V. M l. .. . .. .. nl-,, 11, .. .. n n. n,vt vl
hans, fæddur á íslandi, en kom
ungur til þessa lands. Guðný kona
Gunnars, er dóttir Árna Sveins-
sonar, bónda í Argyle-bygð, Mani-
hingað kom, árið 1907, og stund- toba, og eftirlifandi ekkju hans;
um langtímum saman ekki getað Árni dáinn fyrir nokkrum árum
fylgt sér að verki, en hefir þó alt siðan. Hefir Mrs. Matthíasson
gg j
ráð- attle þvínær öll þeirra hjóna-
arsýslu, hefir frú Jakobína John-
son svo greinilega skýrt í 42. tbl.
Lögbergs, að þar þarf engu við
að bæta.
Þann 19. október var að heim-
ili þeirra hjóna, Mr. og Mrs. Jón-
asar J. Middal, annað rausnar-
legt heimboð haft, í minningu um
50 ára hjónaband Brandar Orms-
sonar og Margrétar Gróu Jóns-
dóttur konu hans. Brandur er
Breiðfirðingur, og af hinni vel-
þektu Ormsætt Breiðafjarðar kom-
inn; en Margrét kona hans er Hún-
vetningur, af ættleg Bólstaðaætt-
arinnar víðþektu.— Samsæti þetta
var hið virðulegasta; margt af vin-
um og kunningjum gullbrúðhjón-
anna var viðstatt, um 80 manns
sóttu boðið. Ilmsætar veitingar
voru fram bornar af stofnendum
samsætisins, og að þeim loknum
var skemt með söng og ræðum til
minningar heiðursgestunum. —
Sðngmaðurinn okkar velþekti, hr
Gunnar Matthíasson, stýrði söngn-
um; frú Jakobína Johnson flutti
frumort minni til gullbrúðhjón-
anna, og séra Kolbeinn Sæmunds-
son talaði til gullbrúðhjónanna í
einkar hlýjum anda, og með mörg-
um fögrum orðum í samræmi við
hið fimtíu ára hjónabandsafmæli
þeirra, um leið og hann afhenti
þeim mjög fallega peningaupp-
hæð, frá vinum þeirra og öllum
viðstöddum gestum, er þau þökk-
uðu í fáum og viðeigandi orðum,
ekki einvörðngu fyrir gjöfina, held-
ur og fyrir hlýhug og vinahót er
þeim voru sýnd við þetta tæki-
færi.—
Mr. og Mrs. Ormsson giftust
á Staðarhóli í Ualasýslu, fluttu
til Ameríku 1883, settust fyrst að
sínum fyrri árum, og stundaði ur börn, þrjár stúlkur og einn
starf í þeirri grein mörg fyrstu dreng, öll vel gefin og myndarleg
árin þeirra í Seattle, því margir og að mestu upp komin. Yngsta
sóttu um hennar hjálp þar, þótti dóttir þeirra, 15 til 16 ára, er vel
hún vera góð hendi o'g umhyggju-1 sönghneigð, eins og faðir hennar,
söm við sjúka. En nú er aldur- og hefir mjög fagra rödd; gefur
hnignun komin svo yfir hana, að góðar vonir um nýjan sólóista hér.
hún hefir ekki getað sint þeim
sonar og Sigurveigar Gunnars-
dóttur. Faðir Gunnars lézt hér
fyrir nokkrum árum, en móðir
hans lifir hér enn hjá dóttur
sinni og manni hennar. Sigur-
borg, kona Gunnars, er Hálfdán-
ardóttir, Þorsteinssonar, löngu-
liðnum í Minnesota, o!g Sigurborg-
ar Jónsdóttur, dáin hér fyrir sjö
og hálfu ári síðan. Voru þau hjón
vopnfirzk og fluttu til Minnesota
fyrir 50 árum síðan.
Börn Mr. og Mrs. Thorláksson
eru fjögur, þrír drengir og ein
stúlka, öll þvi nær uppkomin og
tvö gift; Stefía elzt, gift hérlend-
um manni, Taylor að nafni; Theo-
dore, giftur stúlku af norskum
ættum, Svenson; Bertel og Elis
um og innan við tvítugt.
störfum í nokkuð mörg síðastlið-
in ár. Mr. og Mrs. Ormsson eru
prýðilega vel kynt meðal allra,
sem þau þekkja, og eiga marlga
sanna vini og kunningja hér, en
enga óvini.
#Þann 25. október áttu þau Gunn-
ar Matthíasson o'g Guðný Árna-
dóttir, Sveinssonar, sitt tuttugu
og fimm ára giftingarafmæliJ því að halda þeim þetta gleðimót,
Fjölmennri veizlu (banquet)
Að kvöldi þess 29. október, var var einnig slegið upp þ. 21 okt.
þeim Gunnari B. Thorlakson og fyrir’séra Kristinn K. ólafson og
konu hans Sigurborgu, haldið fjölskyldu hans, til að fagna komu
mjög ve'gleðt 25-ára brúðkaups- þeirra hingað og kynnast þeim.
minni í hinu nýja skrauthýsi, er Stóð söfnuðurinn, sem séra Krist-
þau höfðu rétt flutt sig inn í; inn kom til, fyrir því hófi; um
nokkrir af meðlimum Hallgríms- 200 manns komu þar saman til að
safnaðar, er þau heyra til, tóku heilsa upp á þau. Ágætt prógram
sig saman um að heiðra þau á og góðar veitingar fór þar fram,
þeirra isji'lfuj-brúðkaupsdegi, með alt ókeypis
Fólk úr ýmsum ísl. félögum tóku
sig saman með að halda þeim
silfurbrúðkaup, og völdu stað fyr-
ir það í samkomusal hinnar nýju
kirkju, sem frjálstrúarsöfnuður-
inn íslenzki hefi komið sér upp á
þessu ári. Var látið boð út ganga
að allir íslendingar væru þar vel-
komnir, um 200 manns komu þar
saman, frjáls samskot voru tekin
við innganginn. Borð voru sett
upp í þremur röðum, eftir endi-
löngum salnum (sem er stór),
sveipuð hvítum dúkum og skreytt
lifandi blómum, ásamt öðru
skrauti, auk veizlurétta af ýmsu
góðgæti, sem alt setti töluverðan
sem kalla má að réttu lagi tvö-
falt minni, þar sem um nýjan bú-
stað er að ræða og fjórðungs ald-
ar sambúð. — Um 80 manns var
boðið til þesst samsætis, en fleirf
munu hafa verið þar saman
H. Th.
Brezka þingið
sendir Alþingi ávarp og gjöf.
Alþingi hefir borist eftirfarandi
komnir, svo húsið, þó rúmgott se,1 skrautritað ávarp frá brezka Parl-
ætlaði að verða heldur lítið, þeg- iamentinu (lausleg þýðing):
kom; en| Lord High Cancellor, forseta
sitja” og efri málstofunnar og forseta neðri
sæmilega málstofunnar hefir verið falið af
af báðum málstofum parliaments
ar til dagskráarinnar
“þröngt mega sáttir
hagað var svo til, að
vel fór um alla.
Hátíðarstund þessi byrjaði með Stóra-Bretlands og Norður-írlands
vanalegu hjónavígsluformi, að það hlutverk og heiður að flytja
sungið var af sálminum “Heyr forseta og þingmönnum Alþingis
börn þín, guð faðir, sem biðja þig íslenzka konungsrSkisins heilla
nú”; flutti þá séra Kristinn mjöglóskir sinar í tilefni af 1000 ára
með gullnum stöfum:
The British Parliament
to
The Althing of Iceland
1930.
Blekbyttan er mesti forlátagrip-
ur. Er það kassi úr þykku silfri,
1 32 cm. á lengd, 21% cm. á breidd
I og 6 cm. á hæð, en undir öllum
hornum eru ljónslappir, sem kass-
| inn stendur á. Kassinn er hólfað-
ur sundur í miðju að endilöngu,
og á skilrúminu er handfang all-
mikið, einnig úr skíru silfri. Ixik
eru yfir báðum hólfum; er annað
fyrir pennastangir (fjaðurstafi),
en hinu er skift í þrent og er í
einu hólfinu þar blekbytta úr
krystalli. Á annað lokið er letr-
að með fögrum stöfum:
The Parliament of United
Kingdom and Northern Ireland
to
The Parliament of the Kingdom
of Iceland 1930.
Er gjöf þessi hin merkilegasta
og ávarpið einnig og mega ís-
lendingar segja við Breta líkt og
Gunnar á Hlíðarenda s agði vi5
Njál: Góðar þykja mér gjafir
þínar, en meira þykir mér verð
vinátta þín. — Mgbl.
hátíðarcvip á salinn.
þessi byrjaði þannig, að silfur-
brúðhjónin tóku sér pláss fram-
an við kórkall kirkjunnar, hvar
öllum gafst tækifæri til að heilsa
þeim og samgleðjast. Fóru því-
næst allir inn 1 borðsalinn og
setust að borðum. Bað þá séra
Albert Kristjánsson, prestur þess-
arar kirkju, og “toastmaster” at
Samkoma bugðnæma bæn, er hljóðaði um
afmæli Alþingis, og óskir um góða
framtíð, sem deildirnar eru viss-
síðasta tuttugu og fimm ára æfi-
skeið heiðurshjónanna og bað þeim ar um að verður jafn merkileg og
blessunar í framtíðinni. Báru þá hin langa og virðulega saga þings-
ungar meyjar fram veitingar til
gesta í sætum sínum, er saman
íns.
Þessi atburður er merkilegur i
DUSTLESS
COAL and COKE
Chemically Treated in Our Own Yard.
Phone: 87 308 TJNRfsE
D. D. WOOD & SONS
“I
LIMITED
WARMING WINNIPEG HOMES
SINCE “82”
■ - . =J11
stóðu af margskonar ljúffengum þingræðissögu heimsins, og er í
réttum, er konur einar kunna fram! sjálfu sér sigurhrós þess fyrir-
að reiða. Borðum varð ekki við-1 komulags frjálsrar stjórnar, sem
komið, að fráskildu einu fyrlr þjóðir íslands og StóraJBretlands
heiðursgestina og nokkra aðra, hafa altaf haldið fast við.
en allir voru ánægðir með það. Báðar deildir brezka parliament-
Þegar veitingum var lokið, varj mentisins vilja grípa þetta tæki-
skemt sér um stund með ræðum og færi til þess að láta í Ijós þakk-
söng, undir forstöðu Mr. K. SJ læti sitt fyrir þá kurteisi, sem
Thordarsonar, forseta Hallgríms- fulltrúum þeirra á Alþingishátíð-
safnaðar. Mr. Thorlaksson er inni var sýnd; og einnig að af-
einnig fulltrúi þess safnaðar. —J henda Alþingi, til minningar um
Mrs. S. Benóný lék á píanó og þenna atburð og sem vott vináttu
söng nokkur einsöngslög; Mrs. J.jsinnar, meðfylgjandi blekbyttu,
A. Anderson las falleg og viðeig-' sem er nákvæm eftirlíking af
andi orð af blaði; Mr. F. R. John-j blekbyttu þeirri, sem í rúm 200
son flutti frumort kvæði eftir sig ár hefir verið notuð í Board Room
til silfurbrúðhjónánna, og gaf of the Lords Commissioners of
þeim það skrautletrað í umgjörð. His Britannic Majesty’s Treasury.
Séra Carl J. Olson, prestur Cent-1 deildirnar vona, að þessi gjöf megi
ral’lútersku kirkjunnar í SeattleJ jafnan minna á þau vináttubönd,
flutti þá fallega ræðu til brúð- sem tengja saman hin tvö þing og
hjónanna, og Mr. Th. Pálmason þjóðir þær, sem þau eru fulltrú-
sagði nokkur orð á ensku máli, ar fyrir.
er hlýstu hlýhug og góðri sam-j <• Sankey.
úð með brúðhjónunum hér í E. A. Fitzroy.
borginni. Þar næst flutti séra ------
K. K. ólafsson stutta ræðu, en Ávarp þetta er ritað á perga-
Tveir spekingar
Kipling hefir sagt, að Austur-
lönd og Vesturlönd fái aldrei
mæzt. Það bar þó við í sumar
hjá Potsdam, en þau skildu ekki
hvort annað. Og þó eru fulltrú-
ar þeirra, sem mættust í Potsdam,
óvenju skilningsgóðir.
Það voru Tagore og Einstein,
sem hittust til þes að ræða um
dýptu gátur lífsins. Það sem
þeirra fór á milli, hefir verið birt
í “New York Times”, og er birt
hér á eftir í lauslegri þýðingu.
Tagore hóf máls: Þér streitist
við hin gömlu hugtök um tíma og
rúm, meðan eg ferðast um og tala
um hinn takmarkalausa heim
mannkynsins, sem er hinn sanni
heimur!
Einstein sagði: Trúið þér á
guðdóm, einangraðan frá heim-
inum? Hann átti við, eins og vér
sjáum betur síðar: sjálfstæðan
guðdóm og óháðan heiminum!
Tagore svaraði: Ekki einangr-
aðan — ekkert getur verið til, sem
ekki gerir ráð fyrir mannlegri
persónu.
Einstein svaraði: Það eru til
tvær skoðanir um heiminn; önnur
lítur á hann einsog hugmynd, sem
er mönnum háð, en hin skoðar
hann sem veruleika, óháðan mönn
unum!
Tagore: Þegar alheimurinn er
í samræmi við mannkynið, skilj-
um við það sem sannleika, og
finnum til þess sem fegurðar!
Þessir tveir menn höfðu verið
leiddir saman í þeirri von, að þeir
mundu segja eitthvað snjalt hvor
við annan. Sögumaður skýrir svo
frá, að báðir hafi talað hægt og
að vandlega hugsuðu máli.
Tagore var hátíðlegri, en Ein-
steinn rólegri. Hvorugur leitað-
ist við að sannfæra hinn, þeir
sögðu að eins skoðanir sínar. Ef
það ætti við, mætti líkja þeim við
tvo andlega hnefaleikamenn. To-
gore sótti mejra á, en Einstein
var höggvissari. Stuttu setning-
arnar hans hittu alt af.
Þeir komust inn á hið sígilda
efni: Hvað er sannleikur? Ta-
gore hélt því fram, að hinn sanni
prófsteinn á sannleikann væri
okkar eigin tilfinning, um að vera
í samræmi við hann.
Og þeir skiftust þannig orðum
á:
'Sannleiki og fegurð ætti þann-
ig að vera óháð mönnunum?
Togare: Nei.
Ein^tein: Ef ekki væri nokkur
lifandi vera á jörðinni, mundi þá
á að gera greinarmun á fegurð og
sannleika. Sannleikurinn verður
til um leið og hann er viðurkend-
ur af mönnunum!
Þeir töluðu meira um þetta, en
Einstein sat við sitt, að það hlyti
að vera til sannleikur utan tak-
marka meðvitundar vorrar. — og
það skæri ekki úr um sannleikann
sjálfan, hvort vér skoðuðum hann
sem sannan eða ekki.
Einstein sagði: — Til dæmis:
Þetta borð------ef við göngum út
úr húsinu, er borðið hér eftir sem
áður!
Tagore svaraði: Já, það er þar,
af því að það er stöðugt í alls-
herjar meðvitundinni, enda þótt
þkð sé ekki á athugunarsviði
voru.
Og þar strönduðu þeir. Tagore
hélt því fram, að sannleikurinn
væri aðeins til, að svo miklu leyti
sem hann er aðgengilegur, sem er
algerlega óskiljanlegur fyrir okk-
ur mennina, er þess vegna — —
að því er okkur snertir----------
einskis virði! sagði hann.
Þá er eg trúhneigðari en þér!
sagði Einstein.
Spekingarnir skildu eins og þeir
hittust. Það sem þeir sögðu, hefði
hvaða menn sem svo er, getað
sagt. Einstein hefir sennilega
hugsað með sér: Hamingjan góða,
er þetta þessi frægi Tagore!, og1 hsfnar.
Vökunœtur vegna
meltingarleysis
Það er ekkert, sem fyr dregur úr
manni mátt og kjark, heldur en
það, að geta ekki nqtið svefns á
nóttunni, liggja löngum vakandi
og hafa illa drauma, ef^ menn
sofna. Orsökin er oft ólag á
meltingunni, og meðalið sem við
á, er “Bisurated” Magnesia, eftir
máltíðir, eða áður en maður fer
í rúmið. Það kemur ma!ganum í
gott lag, eyðir óhollum sýrum og
maður fer aftur að geta sofið vel
og notið hvíldarinnar og góðra
drauma, því meltingin kemst í
eðlilegt horf. “Bisurated” Mag-
nesia fæst í öllum góðum lyfja-
búðum, annað hvort duft „eða
töflur, og reynslan sannar ótví-
ræðlega gildi þess.
símskeyti með “Botníu” til Ler-
wich á leið til veðurathugana
stofunnar í Kaupmannahöfn, um
það, að flothylkið hefði fundist,
en því miður hafði flothylki þetta
engar fregnir eða skeyti að
geyma, er sagt gæti frá Andrée-
leiðangrinum. Það leit svo út, sem
aldrei hefði neitt skeyti verið í
það látið, heldur hafi því verið
fleygt útbyrðis í einhverju fáti
eða jafnvel í ógáti, með öðru dóti,
áður en lokið væri skrúfað á
geyminn eða það væri notað til
að senda í því skeyti, og mátti
geta sér þess til, að slíkt óðagot
hafi stafað af því, að skyndilega
hafi þurft að létta loftfarið,
janvel á aíðustu stundu, svo það
félli ekki í sjó niður, enda hafi
þetta komið að haldi, þar sem
vitanlegt er, a. m. k. nú, að loft-
farið hefir lent á ís, en ekki á sjó,
Þegar Andrée og félagar hans
lögðu út í þennan leiðangur, nú
fyrir rúmum 33 árum, voru tugir
manna um allan heim, engu síð-
ur æstir og áhyggjufullir um af-
drif hans, en þeir eru nú um alt
það, smátt og stórt, sem getur
gefið bendingar eða leiðbeiningar
um leiðangurinn og ferðalag hans
yfir höfuð, enda var fregnin um
fund flothylkis þessa flogin um
heim allan, sama daginn, sem
skeyti mití kom til Kaupmanna-
Tagore hefir án efa hugsað:
Undarlegt er það, að þessi mikli
Einstein skuli vera svona þröng-
sýnn!
En skyldi nú ekki hinn efa-
blendni Einstein hafa rétt fyrir
sér, þegar hann segir, að hann
Á stjórnarfundi “Kungligá
Svenska Akademien” bar prófes-
sor Nordenskjöld fram tillögu um
það, að veita finnandanum, Jóni
Jónssyni á Loftsstöðum, 100 kr.
og sendanda skeytisins, undirrit-
vðum, P. Nielsen, minnispening úr
sé trúhneigðari en Tagore? ______' silfri (Vega Medaljen), og afhenti
Trúin verður ekki eingöngu mæld' sýslumaður Árnesinga, Sigurður
í stigum------ef það væri gert,! sál. Ólafsson, okkur þetta, hvor-
mundu negrarnir I Afríku standa'um um sig, skömmu síðar.
okkur miklu framar! Það þarf
kjark til þess að trúa, en það er
ekki sama hverju trúað er! Ein-
stein er að minsta kosti auðmjúk-
ari en Tagore. Hann er svipaðl
sinnis og Sókrates, sem vissi, að
hann vissi ekki neitt! Það er ein-
Eg geri ráð fyrir að lesendum
Lesbókarinnar kunni e. t. v. að
þykja fróðlegt að sjá hvernig
André flothylkin hafi litið út og
því læt eg fylgja hér með mynd
af flothylki því, er rak á Lofts-
stöðum 1900. (Myndin birtist í
kenni Vésturland^! (Austurlönd Lesb.þ Neðri hluti hylkisins var
hafa kjark til þess að kasta sér í'klæddur blýi; efri hlutinn var úr
fang trúarinnar. Vesturlönd1 léttara málmi. Geymir var innan
hafa aftur á móti kjark til þesá
að horfast I augu við efann!
Fyrir allan almenning, er ekki
mikið að læra af þessum fundi.
Hinir miklu menn hittust — —
þeir höfðu ekkert að segja hvor
öðrum. Þeir skildu kurteislega,
og fóru hvor sína leið, eins og
skip, sem mætast á næturþeli, og
sigla áfram út í myrkrið.! —
Lesb.
í korkhylki og var það sívafið
látúnsþráðum þvert og endilangt.
Elliheimilinu í Reykjavík,
2. október 1930.
P. Nielsen,
— Lesb.
Flothylki frá Andrée
fundið á íslandi.
í morgunblaðinu var nýlega get-
:ið um flothylki, er rekið hafi i
Kollafirði í Strandasýslu 14. maí
1899, frá Andrée-leiðangrinum
1897, ásamt skeyti því, er það
hafði að geyma með nöfnum leið-
angursmannanna, Andrée, Strind-
berg og Fraenkel..
Þegar eg las þetta, mintist eg
þess, að fyrir 30 árum kom Jón
eldri Jónsson bóndi á Loftsstöð-
um, til mín út á Eyrarbakka, og
hafði mðferðis flothylki eitt frá
Andrée; hafði það fundist á sjó
eða við sjó á Loftsstöðum, senni-
lega í júlímánuði 1900. Jón á
Loftsstöðum vissi ekki hvað þetta
var, en gerði þó ráð fyrir, að hér
væri um eitthvert fágætt rekald
að ræða og kom því með það til
mín, til að spyrja mig um hvað
hann ætti að gera við það. Flot-
hylkið bar það nú með sér. að það
var frá “Andrée’s Nordpolekspe-
ditionen 1897”, og var eg þá ekki
í vafa um hvað gera skyldi.
Eg hafði veðurathuganir á
hendi á þeim árum fyrir “Meteor-
ologiskelnstitut” í Kaupmanna-
höfn, og tveim dögum eftir að mér
barst flothylkið, tókst mér að koma
Aftansólin eldi steypir
Aftansólin eldi steypir ^
yfir skýjamúr,
urðin ljómar öll og glitrar
eftir daggarskúr.
Þekti ég barn, sem fórnir færði,
féll á kné og bað:
Töfrasilfur, sindurgull,
sól mín, gef mér það!
Æskuhilling, klökk við kveðjur,
kólnar upp og dvín.
Eftir því sem árin líða
opnast stærri sýn.
Snúi ég baki að sólarseiðnum
sé ég lágt og hátt
þunglynt land, sem þögult er,
þýft og sinugrátt.
Dimman hljóð að dagsins baki
draumahvílu býr.
Þreyttum verður hvíldin hægust,
hina svefninn flýr.
Máttarvöld, sem vefjið glití
vötn og birkiskóg,
gefið mér ekki gull í baug,
gefið mér járn í plóg. I
Guðmundur Böðvarsson.
—Eimreiðin.
Hershöfðingi látinn.
Látinn er í Madrid á Hpáni,
Weyler hershöfðingi, nítutíu og
tveggja ára gamall. Var hann á
C'uba um það skeið er Bandaríkin
sendu her manns þangað til að
losa eyna undan Spánverjum. Þótti
Weyler all-óvæginn í stjórn sinni
eyjunni, fyrirhönd Spánverja.