Lögberg - 24.01.1935, Blaðsíða 2
9
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 24. JANÚAR, 1935.
Stalin og Wells
Framh.
Wells: Eg man vel eftir hversu
góð tækifæri hiðu iÖnfræÖinga og
annara læröra manna, strax og þeir
komu út úr háskólunum, fyrir
nokkrum tugum ára síÖan. Á þeim
árum tók svo miklu færra fólk hina
hærri mentun en nú, og tryggingin
fvrir góÖri stööu var nokkurn veg-
inn viss.
Það var ástæðan fyrir því að hin
lærða stétt var alt annað en bylt-
inga sinnuð.
Nú er svo kornið að fjöldi lærðra
manna af öllum sortum, er orðinn
svo fjölmennur, að þeir hafa marg-
ir hverjir litil eða engin tækifæri td
þess að geta lifað af lærdómi sírt-
um, enda er hugsunarháttur þeirra
að breytast til stórra muna. Hinir
faglærðu menn, sem áður fyr hefðu
ekki fengist til að hlusta stundu
lengur á byltingatal kommúnista
taka nú mcð áhuga þátt í því.
Rétt nýlega var eg í miðdegis-
boði hjá “The Royal Society” —
voru mikla brezka vísindafélagi.—
Ræða forsetans laut að skipulags-
bundnu þjóðfélagsfyrirkomulagi,
bygðu á vísindalegum grundvelli.
Mikil var breytingin frá því, sem
áður var; því nú er svo komið að
forseti hins brezka vísindafélags
heldur fram hyltingastefnu og krefst
nýs og réttlátara mannfélags fyrir-
komulags, bygðu á vísindalegum
grundvelli. Mér finst þegar miðað
er við ræðu forseta visindafélagsins,
að stéttabaráttu-kenningin þín sé
orðin heldur á eftir. Hugsunarhátt-
urinn breytist.
Stalin: Já, eg veit að fljótt á
litið lítur það svo út, en skýringin
á því er sú, að hið kapítaliska fé-
lagsfyrirkomulag er í upplausn.
Kapítalistarnir eru að leita eftir
leið út úr öngþveitinu, sem þeir eru
komnir í, sem gæti leitt til þess, að
þeir héldu hagsmunum sínum og
völdum. Þeir geta að nokkru leyti
lítt meiddir, skriðið út úr vandræð-
unum á f jórum fótum, en þeir finna
ekki þær útgöngudyr, sem þeir
þurfa ekki að beygja sig til að kom-
ast í gegnum ; það er, þeir finna ekki
leið út úr yfirstandandi ástandi,
nema sem rýrir að miklu leyti hin
hagsmunalegu og pólitísku yfirráð
þeirra. Það er þetta, sem er að
verða ljóst fyrir hinni lærðu stétt.
Margir þeirra eru og farnir að láta
sér skiljast, að hin hagsmunalega
aðstaða sín standi í nánu sambandi
við þá stétt, sem ein er fær um að
benda á leiðina út úr hinum ver-
andi og yfirvofandi vandræðum.
Wells: Þér er kunnugra, Mr.
Stalin, en nokkrum öðrum, hvað
bylting er í virkilegri framkvæmd.
Hefir meiri hluti nokkurn tíma haf-
ið uppreisn Hafa ekki allar upp-
reisnir verið hafnar af minnihlut-
anum?
Stalin: Til þess að koma af stað
byltingu þarf að vera leiðandi bylt-
ingasinnaður minnihluti; en hversu
miklum hæfilegleikum, visku og á-
ræði sem sá minnihluti væri gædd-
ur, væri hann samt áhrifalaus, ef
hann ætti ekki einlægan stuðning
fjöldans að baki sér.
Wells: Að fjöldinn sé fenginn til
að styðja framgang hyltingarinnar,
eða vera afskiftalaus. Eða að
fjöldinn jafnvel ekki viti hver er
hin rétta afstaða sín til byltingar-
innar ?
Stalin: Eg býst við að þátttaka
fjöldans sé sprottin af innri hvöt
og sannfæringu fyrir réttmæti þeirr-
ar stefnu, sem byltingin stefnir að.
En eins og eg hefi sagt, án öflugs
stuðnings fjöldans getur engin bylt-
ing átt sér stað, þrátt fyrir tilraunir
hins bezt skipulagða minnihluta.
Wells: Eg hefi veitt útbreiðslu
aðferð kommúnista i Vestur-Evrópu
eftirtekt, og mér virðist hún, undir
nútíma fyrirkomulagi, láta í eyrum
sem hjáróma hljómur frá löngu lið-
inni tið; af því að það er uppreisn-
arboðskapur. Það var alt annað
mál þegar slíkri æsingaboðun var
stefnt á móti harðstjórum, til þess
að kollvarpa veldi þeirra rr.eð of-
beldi. En nú á tíð, þegar hið gamla
fyrirkomulag er að fara um koll,
hvort sem er, ætti áherzlan að vera
lögð á framtak, réttlæti og félags-
lega þroskun, en ekki á uppreisn.
Útbreiðslu aðferð kommúnista í
Vesturlöndum er til skapraunar
uppbyggilega hugsandi fólki.
Stalin: Auðvitað er gamla fyrir-
komulagið að brotna niður, hnigna.
Það er satt. En það er engu síður
satt, að nýjar tilraunir eru gerðar,
með nýjum aðferðum, til að vernda
og viðhalda þessu, sem þú kallar
deyjandi fyrirkomulag. Þú drógst
ranga ályktun af réttri setningu. Þú
hefir líklega rétt fyrir þér i því að
gamla fyrirkomulagið sé að brotna
niður. En þú hefir rangt fyrir þér
í því, að ímynda þér að það sé að
brotna niður af eigin vilja. Nei,
þvert á móti. Það, að breyta mann-
félags fyrirkomulaginu er marghrot-
in og langvinn byltinga-framvinda
Það er ekki eitthvað, sem .vinst án
fyrirhafnar og sterkra átaka. Það
er framvinda stéttabaráttunnar til
afokunar verkalýðsins. Kapítalism-
inn er að vísu að hallast á rót sinni,
en honum er ekki eins farið og tré,
sem bognað er út yfir þungamiðju
sína, og fellur svo af eigin þunga.
Nei, bvlting, það að koma einu
mannfélagsfyrirkomulagi á í stað
annars, hefir alt af verið sársauka-
kend og langvinn barátta—barátta
upp á líf og dauða. Þessvegna hef-
ir hið nýja fyrirkomulag ætíð orð-
ið að vera við því búið að verjast
ásókn og gagnbyltinga tilraunum
þeirra, er fastast halda við hið
gamla fyrirkomulag. Já, þú lítur
rétt á það, að hið gamla mannfélags-
fyrirkomulag er í upplausn, en það
er ekki að liðast í sundur af eigin
vilja. Taktu Fascismann til dæmis.
Fascisminn er afturhalds- og of-
beldisstefna, hvers mark og mið er
að halda við hinu kapítaliska mann.
félags fyrirkomulagi, með ofbeldi.
Rvaða aðferð mundir þú beita gegn
Fascistunum? Mundir þú kapp-
ræða það sem á milli bæri við þá?
Mundir þú reyna til að sannfæra
þá með rökum? Eg býst við að
þessar aðferðir væru með öllu þýð-
ingarlausar. Ofbeldi er gersamlega
andstætt hugsjónum kommúnism-
ans; en kommúnistarnir vilja ekki
láta svæla sig inni, óviðbúna eins
og yrðlinga í holu ; þeim dettur ekk’
í hug sú fjarstæða, að kapítalista
fyrirkomulagið þoki úr sessi af
frjálsum vilja; þeir vita að það
beitir og finnur upp á hvers kyns
ofbeldisaðferðum, til þess að vernda
sín hagsmuna- og stéttarlegu yfir-
ráð; og það er þess vegna sem
kommúnistarnir segja til verkalýðs-
ins: “Gjaldið líku Iikt; gerið alt,
sem í ykkar valdi stendur til að verj-
ast því, að hið gamlá og hnignandi
fyrirkomulag nái ekki að kremja
ykkur undir hæl sínum; látið það
ekki handjárna ykkur,—hendurnar
sem þér eigið að brúka til þess að
leggJa hið gamla ójafnaðar-fyrir-
komulag að velli með.
Þú sérð að kommúnistarnir hugsa
sér ekki gagngerða breytingu á nú-
verandi fyrirkomulagi, sem auð-
vekla og friðsama framþróun, held-
ur sem Ianga og ofsafengna baráttu.
Kommúnistarnir geta ekki í þessu
alvarlega máli gengið blindandi
fram hjá staðreyndum sögunnar.
Wells: En sjáðu bara hvað er að
ske í hinum kapítaliska heimi; það er
ekki einungis að fyrirkomulagið sé
að fara um koll, heldur er aftur-
haldið að taka á sig svo ofbeldis-
fullan blæ, sem stefnir beint út í
algert óaldar-ástand. Mér virðist
því, að þegar kemur til átaka við
afturhaldið og óskynsamlegt ofbeldi,
að sósíalistarnir ættu að geta notið
verndar laganna, og í staðinn fyrir
að lita á lögregluna sem óvini sína,
ættu þeir að styðja hana í barátt-
unni á móti afturhalds öflunum. Eg
held að það sé með öllu gagnslaust
að halda fram hinni ströngu bylt-
ingu: kenningu sósialistanna. Hún
á ekki orðið við.
Stalin: Kommúnistar byggja
stefnu sína á endurtekinni sögu-
legri reynslu, sem að sýnir þeim að
úreltar stéttir og fyrirkomulag
hverfa ekki sjálfviljuglega af leik-
sviði sögunnar. Hugsaðu til sögu
Englands á seytjándu öld. Sögðu
ekki margir þá, að hið gamla fyrir-
komulag væri að hrynja? En þrátt
fyrir það, þá þurfti Cromwell að
koma til sögunnar, til þess að brjóta
það niður með ofbeldi.
Wells: Bylting Cromwells var
bygð á stjórnarskrá Englands, og
framkvæmd í nafni landslaganna.
Stalin: í nafni stjórnarskrárinn-
ar greip hann til ofbeldis, afhöfð-
aði konunginn, leysti upp þingið,
setti suma þingmennina i fangelsi,
en afhöfðaði aðra! Eða við tökum
annað dæmi úr vorru sögu. Var
það ekki flestum ljóst um langt
skeið, að einveldis-fyrirkomulagið á
Rússlandi var að hnigna, og á góðri
leið með að líða undir lok? En
hversu miklu blóði þurfti ekki að
vera úthelt til þess að fá það lagt
að velli?
Eða hvað er að segja um október.
byltinguna? Var ekki fjöldi fólks,
sem vissi að við Bolshevikar vorum
mennirnir, sem bentum til hinnar
einu færu leiðar út úr vandræðun-
um? Var það ekki augljóst að
rússneskur kapítalismi var í hnign-
un? En þú veist hversu mikil að
mótspyrnan var, hversu miklum á-
tökum varð að beita, til þess að
vernda október-byltinguna fyrir ó-
vinum hennar, bæði utan lands og
innan. Eða hugsaðu þér Frakk-
land í lok átjándu aldar. Löngu
fyrir árið 1789 var það ljóst meðal
fjölda fólks, hversu rótfúið að hið
konunglega vald og lénsmanna fyrir-
komulagið var; en að koma í veg
fyrir að almenn uppreisn brytist út
var ekki hægt. Stéttahatrinu varð
ekki haldið niðri.
Vegna hvers? Vegna þess að sú
stétt sem varð að víkja úr völdum
var þá, og er þann dag í dag, sú síð-
asta til að skilja það, að hún hefir
verið vegin og léttvæg fundin.
Valdastéttin sannfærist aldrei um
að svo sé; hún hugsar að sprungur
og rifur í hinu hrörnandi musteri
hins gamla fyrirkomulags, sé ekki
meiri en svo, að klessa megi ein-
hverju í þær, svo þær verði minn:
áberandi fyrir almennings augum.
og þannig megi takast að bjarga
hinu úrelta þjóðfélags fyrirkomu-
lagi frá hruni. Það er þessvegna
að útlifuð valda- og sérréttinda-stétt
grípur til vopna, og reynir með öllu
hugsanlegu móti að bjarga stéttar-
hagsmununi sínum og valdi.
Wells: Voru ekki nokkrir lög-
menn í broddi hinnar miklu stjórn-
arbyltingar á Frakklandi?
Stalin: Mér dettur ekki í hug að
gera lítið úr þátttöku hinnar lærðu
stéttar, eða áhrifum hennar á hina
byltingarlegu þróun. En var stjórn-
arbyltingin á Frakklandi aðeins
lögmannabylting ? Var hún ekki
miklu fremur almenn uppreisn á
móti hinu gamla lénsherra-valdi, og
hagfræðilegu fyrirkomulagi, sem
var orðið með öllu óviðunandi ?
Fylgdu þessir lögmenn, sem voru
meðal leiðtoga hinnar frönsku
stjórnarbyltingar, lögum hins gamla
fyrirkomulags?
Innleiddu þeir ekki ný lög, sem
svöruðu til stefnu þeirra og hug-
sjóna? Vér höfum lært það af
sögunni, að engin stétt manna hefir
gefið upp völd og sérréttindi til
annarar stéttar af frjálsum vilja,
alt fram á þennan dag. Það er ekk-
ert slíkt fordæmi til í mannkyns-
sögunni.
Kommúnistunum mundi þykja
vænt um, ef borgarastéttin vildi á
friðsamlegan hátt víkja úr vegi fyr-
ir hinu nýja fyrirkomulags formi;
en slíkt er með öllu óhugsanlegt.
Það er eitt af því, sem reynslan hef-
ir kent oss að skilja. Það er þess-
vegna sem kommúnistarnir þurfa
stöðugt að vera viðbúnir að mæta
árásum, af hálfu yfirstéttanna; og
kalla á og hvetja verkalýðinn til ;
þess að vaka og vera viðbúnir til
varnar.
Hver vill hafa herstjóra, sem
dregur úr árvekni hermannanna?—
herstjóra, sem ímyndar sér að óvin-
irnir ætli að gefast upp að óreyndu ?
Slíkur leiðtogi, í stéttabaráttunni,
væri aðeins til að svíkja og táldraga
verkalýðinn, eins og offi hefir kom-
ið fyrir. Það er þessvegna, sem eg
held, að það sem þér þykir svo
gamaldagslegt i útbreiðsluaðferð
vorri, sé í raun og veru mælikvarði
KAUPIÐ ÁVALT
LUMBER
hjá
THE EMPIRE SASH & DOOR CO., LTD.
HENRY AVENUE AND ARGYLE STREET
WINNIPEG, MAN. PHONE 95 551
byltingarlegrar einlægni verkalýðs-
ins.
Wells: Eg neita því ekki, að til
þess gæti komið að beita þurt'i of-
beldi. en það er mín meining að
þetta strið ætti að vera háð, að eins
miklu leyti og hægt er, í samræmi
við það, sem lög leyfa, til þess að
komast hjá því að beita ofbeldis-
fullum yfirtroðslum. Það er engin
ástæða til að brjóta upp núverandi
fyrirkomulag með ofbeldi, vegna
þess, að það er að liðast í sundur af
sjálfu sér. Þess vegna finst mér,
að hef ja uppreisn á móti hinu gamla
félagsfyrirkomulagi—á móti lögum
—sé úrelt, og alls eigi viðeigandi.
Ástæðan fyrir því að eg held
þessari skoðun fram—sem kann að
vera nokkuð yfirdrifin,—er sú, að
eg er að leitast við að fá sannleik-
ann í þessu máli, sem afdráttarlaus-
ast fram í dagsljósið; eg get í sem
fæstum orðum skýrt skoðanir mín-
ar á þessum málum, á þessa leið:
í fyrsta lagi, eg krefst fastbund-
ins skipulags. í öðru lagi, eg
er á móti núverandi fyrirkoulagi,
að því leyti sem því tekst ekki að
halda á skipulagsbundinni reglu. í
þriðja lagi, eg held að þessi stétta
baráttu kenning sé þröskuldur, sem
stendur á milli sósialismans og þess
af mentuðu fólki, sem sósialisminn
þarfnast með sér til stuðnings og
útbreiðslu.
Stalin: Til þess að koma stórum
hugsjónum í framkvæmd—þýðing-
I armiklum mannfélagsumbótum —
verða að vera sameinaðir kraftar
byltingalega sinnaðrar stéttar; auk
. þess þarf hjálpar- eða aðstoðardeild,
Isem verður að vera “sál” aðalflokks
( ins, til stuðnings og stjórnar. I
1 þessu tilfelli er hjálpar- eða aðstoð-
j ar-deildin, flokkurinn “party,” þar
sem hinir beztu kraftar vitsmuna og
lærdóms tilheyra. Þú varst rétt áð-
an að tala uin “mentað fólk,” en
hvaða mentafólk hafðir þú í huga?
Var ekki nægilega mikið af ment-
uðu fólki, sem studdi hið gamla
fyrirkomulag á Englandi á seytj-
ándu öld, á Frakklandi í lok
átjándu aldar, og á Rússlandi á tím-
um október-byltingarinnar ? Gamla
fyrirkomulagið hafði í sinni þjón-
ustu f jölda mentaðs fólks, sem barð-
ist á móti hinu nýja fyrirkomulagi
af öllum mætti, og lagði líf sitt í
sölurnar til þess að vernda og við-
halda því. Mentunin er tvíeggjað
sverð í hendi þess, sem á heldur, og
má brúka bæði til uppbyggingar og
eyðileggingar. Auðvitað þarf ör-
eigabyltingin—sósíalisminn—á há-
mentuðu fólki að halda, til þess að
koma hugsjónum sinum í fram-
kvæmd, og skipuleggja hið nýja
fyrirkomulag. Óupplýstur fjöldi
nægir ekki til að berjast fyrir fram-
gangi sósíalismans, og koma á nýju
skipulagsbundnu fyrirkomulagi.
Það er fjarri mér að gera lítið úr
áhrifum upplýsingarinnar, það er
þvert á móti, eg legg einmitt aðal-
áhersluna á upplýsinguna. Spurs-
málið er samt sem áður, hvaða teg-
und upplýsingar erum við að tala
um? Það eru svo mismunandi teg-
undir upplýsingar.
Wclls: Það getur engin regluleg
bylting átt sér stað, án róttækrar
breytingar á mentunar fyrirkomu-
laginu. Það er nóg að benda á tvö
dæmi því til sönnunar, annað er hið
þýzka þjóðveldi (republic), sem lét
sér ekki detta í hug að brevta hinu
gamla mentamála fyrirkomulagi, og
gat þessvegna aldréi orðið þjóð-
veldi; hitt er verkamannaflokkurinn
á Englandi, sem vantar áræði til að
fara fram á nokkra róttæka breyt-
ingu á mentamála fyrirkomulagi
Englands.
Stalin: Þetta er hárrétt athugun.
Eg vil leyfa mér að svara hinum
þremur atriðum, er þú tókst fram,
sem hornsteina þeirrar skoðunar á
þessu máli, er þú byggir á. í fyrsta
lagi, það, sem mest á ríður til þess
að koma byltingu í framkvæmd, er
að hún hafi styrk fjöldans að baki
sér; þessi styrkur er verkalýðurinn.
I öðru lagi, hjálparlið er nauðsyn-
legt, það er það, sem kommúnistar
kalla “party.” Þessi flokkur eða
“party” samanstendur að mestu af
hinum upplýsta verkalýð, og þeirra
lærðra manna, sem beita sér fyrir
velferðarmál verkalýðsins. Áhrif
hinnar lærðu stéttar verða því að-
eins að notum, að hún skilji þarfir
verkalýðsins og vilji beita sér fyrir
þeim.
í þriðja lagi, til þess að koma
byltingunni á, og halda henni áfram,
er stjórnarlegt vald alveg nauðsyn-
legt; án þess getur engin byltingar-
leg framvinda átt sér stað.
Hin nýja stjóm semur ný lög,
sem eru í samræmi og svara til þess
fyrirkomulags er byltingin stefnir
að.
Eg held ekki fram neinu sérstöku
formi eða niðurröðun; eg stefni að-
eins að því fyrirkomulagi, sem sam_
svarar hagsmunalegri þörf verka-
lýðsins.
Ef eitthvað af lögum hins gamla
fyrirkomulags er nothæft, eða í
samræmi við hið nýja fyrirkomulag,
því þá ekki að brúka þau.
Eg get ekki vel mótmælt þeirri
staðhæfing þinni, að núverandi fyr-
irkomulag eigi skilið ávítanir, að
því leyti sem því tekst ekki að halda
á nauðsynlegri reglu.
Og ennfremur hefir þú algerlega
rangt fyrir þér, ef þú ímyndar þér
að kommúnistar séu gagnteknir af
löngun til ofbeldisverka. Þeir
mundu verða mjög glaðir að leggja
niður alla ofbeldisaðferð, ef valda-
stéttin vildi samþykkja að víkja úr
sæti fyrir verkalýðnum. En reynsla
sögunnar sýnir að við engu slíku
þýðir að búast.
Wells: Það var tilfelli i sögu
Englands, þar sem ein stétt gaf
annari stétt völdin í hendur af
frjálsum vilja. Á tímabilinu frá
1830 til 1870, má segja að aðals-
manna stéttin, sem alt fram á 19.
öld hafði mikil völd, hafi svo að
segja mótspyrnulaust, gefið völdin
í hendur borgarastéttinni, en af-
leiðingin varð sú, að upp úr því
myndaðist hið fámenaa auðmanna-
vald.
Stalin: Þú virðist óafvitandi hafa
hvarflað frá spursmálinu um bvlt-
ingu, að hinu óákveðna umbóta-
spursmáli. Það er sitt hvað. Held-
urðu ekki að réttarkröfu-hreyfingin
(chartist movement) hafi átt mik-
inn þátt í þeim réttarbótum, sem
komið var til leiðar á Englandi á
19. öldinni ?
Wells: Chartista-hrevfingin varð
til lítils gagns, og hvarf án þess að
skilja spor eftir sig.
Stalin: Eg er þér ekki sammála í
þessu efni. (phartistarnir komu
mörgu og miklu til leiðar; þeir
skipulögðu verkföll, og með því
neyddu þeir valdastéttina til að gera
margar tilslakapir, bæði að því er
snerti kosningalög og almennings-
réttindi. Þeir komu til leiðar að
hin svokölluðu “rottenboroughs”
voru afnumin, og margt er fleira,
sem þeir komu til leiðar af almenn-
unr réttarbótum.
En alls yfir, þá má segja um
valdastéttir Englands, bæði aðals-
INNKÖLLUNAR-MENN LÖGBERGS
Arras, B. C..............................M. Eliason
Amaranth, Man.....................B. G. Kjartanson
Akra, N. Dakota...................B- S. Thorvardson
Árborg, Man.....................Tryggvi Ingjaldson
Árnes, Man..........................F. Finnbogason
Baldur, Man...........................O. Anderson
Bantry, N. Dakota...............Einar J. Breiðfjörð
Bellingham, Wash...........................Thorgeir Símonarson
Belmont, Man..........................O. Anderson
Blaine, Wash...............................Thorgeir Símonarson
Bredenbury, Sask.........................S. Loptson
Brown, Man...............................J. S. Gillis
Cavalier, N. Dakata..............B. S. Thorvardson
Churchbridge, Sask......................S. Loptson
Cypress River, Man....................O. Anderson
Dafoe, Sask .....................J. G. Stephanson
Darwin, P.O., Man.................J. K. Jonasson
Edinburg, N. Dakota.............Jónas S. Bergmann
Elfros, Sask................Goodmundson, Mrs. J. H.
Garðar, N. Dakota...............Jónas S. Bergmann
Gerald, Sask............................C. Paulson
Geysir, Man.....................Tryggvi Ingjaldsson
Gimli, Man............................F. O. Lyngdal
Glenboro, Man..........................O. Anderson
Hallson, N. Dakota...............S. J. Hallgrímsson
Hayland, P.O., Man.................J. K. Jonasson
Hecla, Man.......................Gunnar Tómasson
Hensel, N. Dakota.....................John Norman
Hnausa, Man......................................F. Finnbogason
Ivanhoe, Minn.............................B. Jones
Kandahar, Sask.................. J. G. Stephanson
Langruth, Man.....................John Valdimarson
Leslie, Sask.............................Jón ólafson
Lundar, Man......................................Jón Halldórsson
Markerville, Alta......................O. Sigurdson
Minneota, Minn.............................B. fones
Mountain, N. Dak..................S. J. Hallgrimson
Oak Point, Man.......................A. J. Skagfeld
Oakview, Man..........................Búi Thorlacius
Otto, Man........................................Jón Halldórsson
Point Roberts, Wash....................S. J. Mýrdal
Red Deer, Alta........................O. Sigurdson
Reykjavík, Man........................Árni Paulson
Riverton, Man.................................Björn Hjörleifsson
Seattle, Wash..........................J. J. Middal
Selkirk, Man........................... W. Nordal
Siglunes, P.O., Man.................J. K. Jonasson
Silver Bay, Man.......................Búi Thorlacius
Svold, N. Dakota.................B. S. Thorvardson
Tantallon, Sask..................... J. Kr. Johnson
Upham, N. Dakota................Einar J. Breiðfjörð
Víðir, Man.......................Tryggvi Ingjaldsson
Vogar, Man...........................J. K. Jonasson
Westbourne, Man.....................Jón Valdimarsson
Winnipegosis, Man.............Finnbogi Hjálmarsson
Wynyard, Sask......................J. G. Stephanson