Lögberg - 14.03.1935, Blaðsíða 2

2
LÖGBERGr, FIMTUDAGINN 14. MARZ, 1935.
Hapurtask
Framh.
Spurði Zoellner hvort komið væri
fram hjá Langanesi, og hafði skip-
stjóri játað því. Rétti Zoellner hon.
um stóran vindil, en í sömu and-
ránni rann skipið ftillri ferð upp í
klettótta fjöruna. Þeir höfðu nefni-
lega ekki farið fam hjá Langanesi,
því það var Langanes, sem stoppaði
skipið. Hafði Zoellner þá orðið
vondur.
Fanst mér fyrst í stað að þessi
konsúlsstaða vera arðberandi, ef
margir kæmu þannig á nærfötunum
til okkar. Urðum við að klæða þá
í brækur og skyrtuf og önnur föt, en
gerðum þó það glapparskot að selja
GEFINS
Blóma og matjurta frœ
ÚTVEGIÐ EINN NÝJAN KAUPANDA AÐ BLAÐ.
INU, EÐA BORGIÐ YÐAR EIGIÐ ÁSKRIFTAR-
GJALD FYRIRFRAM.
Frœið er náhvæmlega rannsakað og ábyrgst að öllu leyti
TAKIÐ ÞESSU KOSTABOÐI!
Hver gamall kaupandi, sem borgar blaðið fyrirfram, $3.00 áskrift-
argjald til 1. janúar, 1936, fær að velja 2 söfnin af þremur númerum,
1., 2. og 3 (í hverju safni eru útal tegundir af fræi eins og auglýsingin
ber með sér).
Hver, sem sendir tvö endurnýjuð áskriftargjöld, $6.00 borgaða
fyrirfram, getur valið tvö söfnin af þremur, nr. 1., 2, og 3, og fær nr. 4
þar að auki.
Hver, sem útvegar einn nýjan kaupanda og sendir áskriftargjald
hans, $3.00, fær að velja tvö söfnin úr nr. 1., 2. og 3., og fær nr. 4 þar
að auki. Hinn nýi kaupandi fær einnig að velja tvö söfnin nr. 1., 2. og
3., og fær nr. 4. þar að auki.
Allir pakkar sendir móttakanda að kostnaðarlausu.
No. 1 COLLECTION—Vegetables, 15 Packets
BEETS, Detroit Dark Red. The best all round Beet. Sufficient
seed for 20 feet of row.
CABBAGE, Enkhuizen. Good all round variety. Packet will grow
1,000 lbs. of cabbage.
CAKKOTS, Half Ix>ng Chantenay. The best all round Carrot.
Enough seed for 40 to 50 feet of row. •
CCCl'MBEB, Early Fortune. Pickles, sweet or sour, add zest to
any meal. This packet will sow 10 to 12 hills.
DETTCCE, Grand Iiapids. Loose Leaf variety. Cool, crisp, green
lettuce. This packet will sow 20 to 25 feet of row.
liETTl'CE, Hanson, Head. Ready after the Leaf Lettuce.
OXIOX, Yellow Globc Danvers. A splendid winter keeper.
ONION. White Portugal. A popular white onion for cooking or
pickles. Packet will sow 15 to 20 feet of drill.
PARSNIP, Half Long Guernsey. Sufficient to sow 40 to 50 feet of
drill.
PU3IPKIN, Sugar. Packet will sow 10 to 15 hills.
RADISH, French Breakfast. Cool, crisp, quick-growing variety.
This packet will sow 25 to 30 feet of drill.
TOMATO, Earliana. The standard early variety. This packet will
produce 75 to 100 plants.
TURNIP, Whlte Sumraer Tahle. Early, quick-growing. Packet
will sow 25 to 30 feet of drill.
FLOWER GARDEN, Surprise Flower Mixture. Easily grown
annual flowers blended for a succession of bloom.
SPAGHETTI, Malabar Melon or Angel’s Hair. Boil and cut off the
top and the edible contents resemble spaghetti.
No. 2 COLLECTION
SPENCER SWEET PEA COLLECTION
8 — REGULAR FULL SIZE PACKETS — 8
AVALANCHE, Clear White. AUSTEN FREDERICK,
WHAT JOY, Cream. Lavender.
ROSIE, Deep Pink « »oi,TyvT,
BARBARA, Salmon. WARRIOR, Maroon.
CHARITY, Crimson. AMETHYST, Blue.
No. 3 COLLECTION—Flowers, 15 Packets
EDGING BORDER MIXTURE. MATHIOLA. Evening scented
ASTERS, Queen of the Market, stocks.
the earliest bloomers. ....
BACHELOR’S BUTTON. Many MÍGNONETTE. Well balanced
, , mixtured of the old favorite.
new shades.
CAIjENDULA. New Art Shades. NASTURTIUM. Dwarf Tom
CALIFORNIA POPPY. New Thumb. You can never have
Prize Hybrids. too many Nasturtiums.
CLARKIA. Novelty Mixture. PETUNIA. Choice Mixed Hy-
CLIMBERS. Flowering climb- brids.
^LXÍi>eS^ílllXeÍ , r, s POPPY. Shirley. Delicate New
COSMaS. New Early Crowned Art Shades.
and Crested.
EVERLASTINGS. Newest shades ZINNIA. Giant Dahlia Flowered.
mixed. Newest Shadee.
No. 4—ROOT CROP COLLECTION
Note The Ten Big Oversize Packets
BEETS, Half Long Blood (Large PARSNIPS, Early Short Round
Packet) (Large Packet)
CABBAGE, Enkhnizen (Large RADISH, ....French ... Breakfast
Packet) (Large Packet)
CARROT. Chantenay Half Long I I Purple Top Strap
(Large Packet) 1jeaf‘ Packet) The
early white summer table
ONION, Yellow Globe Danvers, turnip.
(Large Packet) TURNIP, Swede Canadian Gem
LETTUCE, Grand Rapids. This (Large Packet)
packet will sow 20 to 25 feet ONION, White Pickling (Large
of row. Packet)
Sendið áskriftargjald yðar í dag
(Notið þennan seðil)
To THE COLUMBIA PRESS, LIMITED, Winnipeg, Man.
Sendi hér með $.........sem ( ) ára áskriftar-
gjald fyrir “Lögberg.” Sendið póst fritt söfnin Nos.:
Nafn ..................................................
Heimilisfang .........................................
Fylki .................................................
þeim silkiklúta og Panamahatta!
Verst af öllu var þó að eg—og eg
var konsúllinn rétt þá, þvi Stefán
var í burtu—sendi einn Svía og einn
Finna með í hópnum, eftir að hafa
klætt þá frá hvirfli til ilja, og fékk |
þá áminningu frá norsku stjórninni j
að slíka menn hefðu þeir ekkert með
að gera, og um leið þá bendingu að
stjórninni fyndist ónauðsynlegt að
útbúa mennina með silkiklúta og
fína stráhatta. Lærði eg því mikið
i konsúlsstarfanum strax og fanst
það ónauðsynlegt að grú<ika meira í
skruddunum. “Æ, elskan mín,” var
alt sem Stefán sagði.
Seinustu árin var eg Stefáni mjög
handgenginn; pantaði næstum alt
til búðarinnar og skrifaði öll hans
bréf. Get eg sagt með sanni, að
aldrei var lagt að keppinaut með einu
orði. Er eg nokkurnveginn sann-
færður um að samkepnin var heið-
arleg á Seyðisfirði á þeim dögum
enda voru þeir allir fremur góðir
vinir, kaupmennirnir, þó hver og
einn reyndi auðvitað að ná sem
mestri verzlun. Slíkt er eðlilegt og
heilbrigðt ef aðferðin er heiðarleg
—og það var hún.
En þó að alt af væri eitthvað
skrítið, skemtilegt og uppörvandi að
KAUPIÐ ÁVALT
LUMBER
hjá
THE EMPIRE SASH & DOOR CO., LTD.
HENRY AVENUE AND ARGYLE STREET
WINNIPEG, MAN. PHONE 95 551
Einars gullsmiðs, hinna mestu snill-
inga og prúðmenna, sem eiga sér
merkilega sögu, og svo Svanhvít Jó-
hannsdóttir, sem ennþá er kona mín,
og eg. Úrvalsfólk, Eg skyldi
segja það!
Við vorum öll glöð og kát; skip-
ið tilbúið að leggja á stað, og fanst
okkur það vera betra að komast sem
fyrst út úr stórhríðinni og storm-
inum. Beið þó skipið eftir ein-
hverju. Ójá, fjórar franskar skút-
ur höfðu lent upp i fjöruna þennan
dag, og var strax ákveðið að senda
mennina út, um 70 að tölu. Við
höfðum auðvitað öll þriggja klassa
farbréf, en ekkert þriðja pláss var
á “Vestu.” Vorum við því öll á
öðru plássi. En þegar þessir 70
frönsku sjómenn komu um borð, leit
út fyrir að þröngt yrði fyrir okkur,
koma fyrir á Seyðisfirði, þá var j enda varð sú raunin á. Þá bjugg-
mér þó farið að leiðast dálítið. Vildi ust skipsmenn til þess að búa um
eg auðvitað sjá útlöndin, sem svo j mennina á gólfinu, en einhverra
fagurlega voru máluð í augum okk. j hluta vegna datt mér alt í einu
ar af þeim, sem þangað höfðu kom- j snjallræði í hug. Bauðst eg til að
ið. Fanst mér alt vera ónýtt án j verða túlkur fyrir þessa menn, með
þess, og að eg gæti aldrei orðið að ^ því skilyrði að við landarnir fengj-
manni án þess að sigla. Fór eg um að vera á fyrsta plássi.
að þaufa á þessu við Stefán, en : yar þessu tilboði vel tekið, og nú
hann þóttist þá ekki geta mist mig j fór eg að bulla frönskuna. “Vesta”
“rétt núna.” Vildi hann þó seinna ]agöí á stað um morguninn í heið-
senda mig til Spánar, að selja fisk- sJ<íru veðri en stórsjó. Fór eg mak-
inn. Að eg kunni ekki orð í spönsku jndalega upp í reykingarsalinn, þar
og hafði lítið vit á fiski, virtist gera sem eg hafði oft setið áður á ferða-
lögum mínum með “Vestu.” Kveikti
lítinn mismun. “Þú kant frönsku,
sagði Stefán, “og þú hefir vit á eg j vindli, eftir að hafa borðað dá-
fiski, maður!” lítinn morgunverð, og beið eg eftir
Stúlkan min var líka komin á því að hinir færu á fætur. Varð
þann aldur að fara út fyrir land- mér þá alt í einu starsýnt á ófrýni-
steinana, og töluðum við um þetta legt andlit á glugganum. Var þetta
framogaftur. Urðu úrslitin þau að Godtfredsen gamli, áöur skipstjóri
við færum til Ameríku. Álitum við á “Vestu”, sem nú var á leið til út-
að þar mætti eins mikið læra og í landa, eftir að hafa skilið “Láru”
öðrum löndum. Líkaði Stefáni eftir á klettunum vestur á Húnaflóa.
þetta miður. “Ameríku! Farir þú ( Skipstjórinn hét Larsen, vel þektur
þangað, kemur þú aldrei aftur, lax- maður. En alt i einu kemur Larsen
maður.” En eg var þrákálfur — ^ með öndina í hálsinum og biður mig
hefi alt af verið það. 1 æðum mín- að vera ekki í reykingarsalnum, þvi
um rennur dálítið Mýrarlónsblóð, J eg sé emígranti. Kom þetta nokk-
og við Mýrarlóns-þráann kannast ^ uð flatt upp á sig, því Larsen þekti
magir Eyfirðingar. Notaði afi oft f mig dável, eftir veru mína hjá
það langa orð, og bætti áherzlu j Stefáni Th„ sem var umboðsmaður
framan við það, þegar hann átti í skipanna. Vissi eg þá hvaðan vind-
erfiði við okkur Bubba. i urinn stóð, og að þarna væri Godt-
Auðvitað var ekki hugmyndin að fredsen að sýna sinn rétta lit. Mald-
vera nema eins og fimm ár í Ame- j aði eg í móinn við Larsen, um leið
ríku, og mun slíkt hafa vakað fyrir j og eg bjóst til að ganga út. En eg
mörgum, sem þá voru að fara frá varaði hann við því að Stefán Th.
íslandi. Við vorum ekki að skilja j skyldi fá tækifæri að þakka honum
við landið fyrir fult og alt. Slíkur , kurteisina; sýndi honum fram á það
hugsunarháttur var kjánalegur á að eg væri í rauninni að borga fult
þeim dögum, því allir gátu til þess j verð. “En svo gerir það lítið til,
fundið að gamla landið var að herra Larsen; það er nú ekki nema
vakna; að þar var framtíð og flest tímaspursmál að íslendingar eignist
skilyrSi til þolanlegrar velmegunar. sín eigin skip, og fáið þið Danirnir
En útþráin í okkur var þó eðlileg, þá að sjá að þeir kunna líka að sigla.
og á skipsfjöl vorum við innan En þó vildi eg bæta því við að
skamms, á leið til Akureyrar að ' “únkull” minn i Ameríku er eigandi
kveðja fólk mitt. J og ritstjóri að blaði þar, og er eg
Fórum við svo á “Vestu” til út- nokkurnveginn viss um aS honum
landa,—komum aítur við á Seyð-1 muni þykja matur í slíku tiltæki
isfirði, og höfðum við nóg að gera Godtfredsens, sem hér ræður nú
þann daginn. Vorum við mint á þaS engu. Munu íslendinga í Ame-
að koma eftir fimm ár. Á Fáskrúðs- r,ku þó tæplega geta skilið þau
firði hafði skipið vörur að taka, og snöggu umskifti, sem hafa orðið á
lentum við nokkurn veginn hættu- mér. Émigranti! Á þessu farrými
laust þó að versta veður væri að
koma. Vorum við svo heppin, að
eiga þarna frændfólk, sem sýndi
okkur hina mestu gestrisni, og um
kvöldiS komumst við um borð við
hefi eg oft ferðast, og hér kann eg
við mig. En sem emígranti er eg nú
alt i einu orðinn að einhverju
skrímsli, hvorki húsum hæfur né
kirkju græfur. Ó, herra Larsen, ég
illan leik, því nú var komið eitt hið 1 skal gera mat úr þessu, því megið
versta veður, sem eg hafði séð á þér trúa.” “Nei, Trygve, eg meina
Austurlandi, og var þetta þó 4. maí. þetta ekki þannig; setjist niður —
Við vorum vel útbúin í alla staði. ' gleymið þessu. Og með vink í aug-
Stefán rétti mér 50 krónur og 100 um fór Larsen út. Skalf eg á bein-
vindla að skilnaði—líkt honum !, «num ? Nei, þið megiS trúa því að
Drengirnir höfðu gefið mér forláta það var Larsen sem skalf i buxun-
koffort, og stúlkurnar gáfu mér i um, og sýndi hann mér nú mestu
“Andvökur” Stefáns G., “svo þú
verðir betri Ameríkumaður,” sögSu
þær. í hópnum voru sjö: Ásmund-
ur Bjarnason frá Reyðarfirði, Að-
albjörn Jónasson frá Viðvík í Eyja.
firði, Svanborg Sigurðardóttir frá
Seyðisfirði, Sigríður, nú Mrs.
White í Winnipeg, Þórey Sveins-
dóttir, systir Sigurðar, Eyjólfs og
kurteisi á allri leiðinni.
Eg var ennþá einn míns liðs.
Gamla landið var að sökkva í sjóinn
—drifhvítt; ekki dökkan díl að sjá,
eftir stórhríðina daginn áður—hálf-
kaldranalegt. En þó hafði það all-
ar mínar minningar að geyma — og
mér súrnaði í augum. Hvenær
skyldi eg fá aS sjá ísland aftur?
NUGA-TONE STYRKIR
LÍFFÆRIN
Súi! líffæri yðar 'ömuð, eða þér Renn-
ið til elli, ættuð þér að fá yður NUGA-
TONE. pað hefir hjálpað mljónum
manna og kvenna I síðastliðin 45 ár.
NUGA-TONE er verulegur heilsu-
gjafi, er styrkir öll líffærin.
Alt lasburða fúlk ætti að nota NUGA-
TONE. Fæst I lyfjabúðum; varist stæl-
ingar. Kaupið ekta NUGA-TONE.
Við hægðaleysi notið UGA-SOL —
bezta lyfið, 50c.
Eftir fimm ár! Aldrei fer það þó
svo að eg geti ekki sýnt því ást og
virðingu. Einhverntíma kemur að
því, vona eg. 1 þessum hugleiðing-
um var eg þegar Friðrik Wathne
kom til mín og ávarpaði mig með
mestu kurteisi. “Svo þér eruð að
fara til Ameriku. Það er hálf-sárt
að sjá unga, duglega og reglusama
menn fara af landi burt, en á Is-
landi er nú alt svo erfitt. Það
versta er aS flest unga fólkið hugs-
ar ekki um annað en að skemta sér.
Eg held eg sendi einhvem drengja
minna til Ameríku, þegar eg kem
heim.” Og sú varð raunin á. Al-
bert Wathne kom rétt á hælum okk_
ar til Winnipeg.
Á Ameríku-skipinu lenti eg aftur
í það að verða túlkur fyrir Svía og
Finna, og varð finskan mér nokkuð
erfið! Samt tókst mér að fylla út
eyðublöðin viðvikjandi þeim. Versn-
aði þó alt um helming þegar yfir-
maðurinn tók mig langt niður í
lestina, niður að kjöl, þar sem Rúss-
arnir voru! Vildi hann ekki hlusta
á það að eg gæti alls ekkert við þá
átt, en sagði að eg gæti brúkað sömu
hundakúnstirnar við þá og Finnana;
að eg gæti talað öll mál með hönd-
unum, o. s. frv. En þarna komst eg
fyrst í kynni við garlik-lykt, og verð
eg að segja að mér leist ekki á blik-
una. Eg stanzaði í miðjum stigan-
um og neitaði að fara lengra—neit-
aði að leggja lif mitt í hættu við
þennan ruslaralýö. En einhvern-
veginn fyltum við út blöðin, og var
eg nú farinn að venjast ýmsu, enda
skildi eg að nú væri eg á leið í ann-
an heim, og kannske betra að láta
sér ekki alt fyrir brjósti brenna.
Hinar sífeldu þokur voru á haf-
inu, og halastjarnan hans Halleys
var líka á ferðinni, en ekki gaf hún
okkur miklar áhyggjur.
1 Winnipeg lentum við seint um
kvöld. Frændkona okkar var þar
til að taka á móti okúur, og fórum
við á sporvagninum heim til henn-
ar. Tók eg strax eftir þvi að þessi
sporvagn var stærri og betri en þeir
sem eg hafði séð í Glasgow og Edin_
borg, og vagnstjórinn var mjög
snyrtilegur, i bláum einkennisbún-
ingi með gylta hnappa og borða-
lagða húfu. Vissi eg ekki þá að í
þessum sömu sporum mundi eg
standa eftir þrjár vikur! Og vildi
eg bæta við því fyrsta af mörgum
æfintýrum í Ameriku. Ásmundur
og Aðalbjörn fengu strax vinnu og
hvorki minna né mjórra en $5 á dag
—engir smápeningar—20 krónur!
Hvenær skyldi mér auðnast að fá
svo mikla peninga? Komst eg fljótt
að því að eg kunni lítið, eftir alt
saman. Mér var ráðlagt að verða
smiður eða málari — góðhjartaðar
ráðleggingar, en billegar. Lenti eg
hjá Kristjáni Goodman í heila viku,
og veit eg að Kristján gefur mér
gott orð fyrir dugnað—upp að þess-
um degi. En hvort hann kærir sig
um að segja mikið um verkið sjálft,
veit eg ekki, þvi eg þekki Kristján
að því að tala aðeins vel um náung-
ann. En þegar eg málaði hvítan
brúna spóninn á þakglugganum
hans Jóh. Jóhannssonar á McDer-
mot, þá sannfærðist eg um það að
eg væri enginn málari! Eg hafði
unnið hart, þó harði hatturinn hafi
fengið það versta af því, og mundi
eg þekkja hann, ef eg sæi hann aft-
ur. Hætti eg því hjá Kristjáni;
keypti mér annan harðan hatt—fór
út að sjá bæinn.
Á þessum árum gengu menn í af-
skaplega víðum buxum—“full peg”
—og þótti mér þær ljótar í meira
lagi. Nú stóð svo á að eg hafði
fengið forláta föt frá París sama
daginn og eg fór að heiman; brún
föt með daufum, hvítum rákum,
kraginn á treyjunni stór og einn
hnappur. Buxurnar eins og regn-
hlífahulstur; skórnir brúnir, vestið
úr grænu flaueli með hvítum polka-
deplum—hatturinn harður og svart-
ur! Eg þóttist eins fínn og nokkur
annar—og allir virtust horfa á mig!
Það var svo setn ekkert vitlaust við
mig. Mér var sagt frá íslenzkum
kaupmanni, og fór eg að sjá hann.
Virtist hann kurteis fyrst í stað, þó
! flestir fyndist mér vera ruddalegir.
, En þegar hann frétti að eg væri
nýkominn frá íslandi, sagðist hann
| ekki geta brúkað mann, sem væri
nýkominn þaðan, snéri sér við og
, skildi mig eftir í dyrunum. Var eg
þessu óvanur og fór eg til Baldvins
frænda að kvarta undan þessum
ameríska ruddaskap, og helti eg
skömmum yfir alla Vestur-íslend-
inga. Næsta dag kom boð frá þess.
um manni að hann vildi sjá mig.
Lagði eg aftur á stað, þó blóðið
syði í mér, og var þessi maður hinn
kurteisasti, því þessi maður var
B.jörn Pétursson. sem allir vita að
er einhver sá kurteisasti maður sem
hægt er að finna nokkursstaðar.
Hafði hann þó ekkert pláss fyrir
mig, en mér hefir alt af verið vel
við Björn síðan. Spurði eg hann
WHAT ONE GIRL WORE
HU BETTY BROWNLEE
Lingerie tquches add a definite
smartness to the new Spring frocks.
Collars, cuffs, vestees and other trim-
mings of net, lace, and organdie are
being used on the most tailored of
frocks and lend a daintiness and fri-
volity which no other trim can effect.
Used on black or on navy these
touches are most effective and have
the added advantage of changing the
whole appearance cif a frock with
changes now and then.
Interest in collars, vestees and jabots
has become so enthusiastic that design-
ers have created the new frocks with
a special attention to these details.
In the írock illustrated today, for
instance, the importance of the vestee
is self-evident. The two-piece dress is
a simple affair in black crepe with
interest focused in the vestee which is
c,f »shirred net and in the dainty fluted
collar of the same material.
Underneath the jacket, the dress is
found to be short-sleeved, the edges of
the sleeves finished with a tiny pleat-
ing. The jacket is fastened with con-
cealed snaps so that, with the vestee
showing in full, the ensemble gives the
appearance of being a one-piece frock.
Two bands of black crepe with rhine-
stone clips across the vestee give it a
smart finish.
The slight fullness at the front of
the skirt and the wide belt are two
of the more important notes in effec-
tive line changes wrought this season.
A frock of this type, illustrating the
effectiveness of the new lingerie touches
is also evidence of the perennial im-
portance of black and whtte. No
wardrobe is ccimplete without at least
one black and white frock which,
generally speaking, usually becomes the
favorite for all occasions. With such
an ensemble, therefore, Milady can kill
two birds with one stone. It answers
the need for black and white and also
features the new lingerie trim.
One of the Newest Spring Frocks
Which Features a Vestee of Shirrcd
Net and Fluted Cotlar of the Same
Material as a Dainty Trimming to a
Black Two-Piece Dress.