Lögberg - 14.03.1935, Blaðsíða 5
V
Sólarsýn
MiÖsveðtrarblót voru í heiÖnum
sið framin til að fagna sól og lang-
degi. f kristnum sið svara jólin til
miÖsvetrarblóta. En í rómverskum
sið voru þau hátíðleg haldin sem
fæðingarhátíð Míþra sólguðs og
voru táknræn hátið um það, að
dýpstu lægð skammdegisins væri
náð, og þaðan frá æki sól á norður-
vega og dag tæki að lengja. Og af
því að kristnir menn litu á spá-
manninn Jesúm Krist sem eins kon-
ar andlega sól, leiðarljós i andleg-
um efnum, þá þótti kirkjufeðrun-
um vel til fallið, að fagna fæðingu
hans á þessum vegamótum ljóss og
myrkurs.
Þannig er miðsvetrarfagnaður sá,
sem vér kristnir menn höldum, bæði
heiðins og kristins uppruna, og fer
vel hvorttveggja merkingin. Því að
hátíðin ber með því móti enn gleggri
vott um ljóssækinn hug mannkyns-
ins. Það er hin sama hugsun, sem
liggur til grundvallar fyrir þessum
fagnaði og vakir fyrir höfundi
Hávamála, er hann kveður.
Eldr es baztr
með ýta sonum
ok sólarsýn.
Þetta var jólaguðspjall forfeðra
vorra, og það getur einnig verið vort
guðspjall, jafnt í eiginlegum sem
andlegum skilningi. Enda þótt vér
séum ekki beinlinis sólardýrkendur
eins og margar þjóðir hafa verið—
og er sá átrúnaður ekki ógöfugur—
þá vitum vér það samt, að sólin er
vor raunverulegi aflgjafi, yl- og
ljósgjafi hér á þessari jörð, hvernig
sem háttað er hinum upprunalega
lífgjafa, sem heimana skapar. Og
læknarnir segja, að sólargeislarnir
séu ekki aðeins þeir lífgeislar, sem
hlaða skaut jarðarinnar orku og
gefa skilyrðin til þess, að ólífræn
efni breytist i lífræn, í þeim er
einnig fólginn margvíslegur kyngi-
kraftur, sem orkar beint á alla lif-
endur og gefur þeim heilindi og
fjör, líkamlega og andlega velsæld.
Án sólarinnar mundum vér helfrjósa
og verða að nátttröllum á stuttri
stundu. Þessvegna er mikil spekt
og mannvit fólgið í þeim orðum, að
sólarsýn sá bezt með ýta sonum.
En eins og birtan og ylurinn eru
ágæt í eiginlegum skilningi, þannig
er og í andlegum skilningi eldur til-
finninganna og sólarsýn vitsmun-
anna bezt allra gæða. Að vísu
verður að fara samferða dugur til
athafna, en eg hygg, að svo muni
ávalt verða, því að það er mála sann-
ast, sem mikill rithöfundur hefir
einu sinni sagt, að letin stafi fyrst
og fremst af skorti á gáfnafari; ef
vér skildum hina brýnu, aðkallandi
nauðsyn starfsins, og þá dásamlegu
ávexti, sem starfið gefur, þá mund-
um vér aldrei láta nokkra stund ó-
notaða—heldur nota hana með sama
fögnuði og áfergju, eins og maður,
sem gefinn er stundarfriður til að
bjarga lífi sínu. Vér tölum að visu
um, að eilifðin sé löng og að nógur
sé þessvegna tíminn til smávika, en
þetta kemur aðeins af þvi, að vér
skiljum hvorugt þessara hugtaka og
vitum ekkert, hvað vér eigum við
með þeim. Skáldið, sem sagði, að
fyrir Guði væri einn dagur sem þús-
und ár og þúsund ár sem einn dag-
ur, skildi rök eilífðarinnar miklu
betur. Og eins er um Longfellow,
er hann kemst þannig að orði:
“Hvað er tíminn? Ekki skugg-
'un í sólskífunni eða slög klukk-
unnar eða sandrenslið í tímaglasinu.
Ekki heldur dagur eða nótt, sumar
eða vetur, mánuðir, ár eða aldir.
Þetta eru aðeins hin ytri tákn hans
eða mælikvarði. Tíminn—það er líf
sálarinnar!”
Með þessum orðum er að mínu á-
h'ti lagst dýpst í að útskýra, hvað
tíminn er eða hlýtur að vera frá
voru sjónartniði: Hann er enginn
veruleiki, sem er utan við oss sjálf.
Frarrihjá hnjúkunum í sögu Gests
TYdssonar þutu aldirnar eins og eitt
emasta augnablik. Tíminn hefir
það eitt innihald eða gildi fyrir oss,
sem hugsamr vorar, tilfinningar og
storf gefa honum, og þau atvik, sem
utan við oss verða. Tíminn er líf
sálarinnar! Og á sama hátt hefir
Guð lagt eilífðina í brjóst mannsins,
eins og Ritningin kemst að orði.
Það er að segja: Eilífðin hefir þá
eina merkingu fyrir oss, hvernig
lifið speglast í djúpi sálarinnar. Og
þetta er það, sem allir dulspekingar
og spámenn hafa átt við, þegar þeir
hafa talað um eilífðina. Þeir hafa
ekki talið eilífðina fyrst og fremst
endalausan tíma, heldur tilfinningar
og hugsanir, sem eru svo magn-
miklar, að þeirra djúp er óendanlegt.
Þegar maðurinn hlýtur slika reynslu,
þá fyrst er hann farinn að lifa i
eilífðinni, þá fyrst getur hann trúað
á eilífðina. Og þetta ,er það, sem
Jónas Hallgrímsson á við, þegar
hann kveður eftir vin sinn, séra
Stefán Pálsson:
“Hvað er langlífi?
Llifsnautnin frjóva,
plefling andans
og athöfn þörf;
margoft tvítugur
meira hefir lifað
svefnugum segg,
er sjötugur hjarði.”
Hversvegna er eg nú að staðnæma
hugsun vora við þessi tvö hugtök
tíma og eilífð og leita skilnings á
þeim ?
Það er vegna þess, að mín trú er
sú, að sólarsýn skilningsins sé bezt
i öllum efnum og það sé skilningur-
inn, sem oss vanhagar mest um á
hverju ári og um hver áramót. Og
vor miðsvetrarblót eru ennþá haldin
til að fagna sól og birtu. Það er
margt talað um hin ytri teikn tím-
anna, sem mest ber á, svo sem ó-
friðarhorfur, atvinnuleysib stjórnar-
byltingar, verðfall og hallæri.—En
mér finst tnannkynið svo oft i. bar-
áttu sinni við hina ytri örðugleika
og annmarka líkjast þeim, sem
fljúgast á við skuggann sinn og sjá
í honutn draug, þar sem draugurinn
er í raun og veru í þeim sjálfum.
Hinir ytri örðugleikar: Ófriðartíð-
indi, atvinnuleysi og fátækt eru í
raun og veru ekkert annað en skuggi
af hinum innri örðugleikum þeirra:
skilningsleysi, vanþekking og á-
girnd, öfund og fjandskap. Ekki
svo að skilja, að þetta hljóti að hitta
hvern mann í beinu hlutfalli við
það, sem hann hefir brotið af sér,
því að margur er krossfestur og
píndur fyrir annara syndir, heldur
þannig, að mannkynið í heild hlýtur
að uppskera það eitt, sem það sáir
til. — Allir atburðir hljóta upp-
runalega að kotna innanað úr sál
mannanna og vera ófullkomnir fyr-
ir þá sök, að mennirnir eru enn ekki
farnir að lifa fullkomnu lífi and-
lega, — Þeir Iifa í tímamnn, en
ekki eilífðinni og störf þeirra og lif
eru eftir sama mælikvarða grunn og
ófullkomin, sem hugsanir þeirra,
skilningur og tilfinningar eru grunn-
ar og bundnar við hverfula hluti.
Þessvegna ríður okkur mest af
öllu á að skilja það, að timinn er
líf sálarinnar og að eilífðin er í enn-
þá dýpra skilningi lif hennar og að
vér getum þessvegna aldrei yfirstig-
ið örðugleikana, nema með því að
hverfa inn i eilífðina, ekki með því
PRINCK IN VIENNA
The I’rince of Wales, on a continental
tour, paid a surprise visit to the
workingmen’s flats of Vienna, where a
social housing experiment is being con-
ducted, and this picture was taken
during his visit.
LÖGBBRGr, FIMTUDAGINN 14. MARZ, 1935.
að deyja, heldur með því að fara
að lifa fullkomnu lífi.
Timinn, hversu endalaus, sem
hann er, getur þó aldrei orðið eilíf-
ur, fyr en vér lærum að gera hvert
augnablik eilíft—en það getur að-
eins orðið með því, að hlaða það
af krafti, kærleika, hugsun, viti og
starfi—í einu orði sagt—þróttmiklu
lífi, sem eitt felur hið eilifa eðli í
sér.
Starfið er vegurinn, hinn þröngi
vegur um himnariki, eins og Jesús
orðaði það. Ef allir hlutir horfa nú
illa eða ógiftusamlega bæði fyrir oss
sjálfum sem einstaklingum og fyrir
þjóðfélögunum (en úr þvi gerum
vér þó ef til vill of mikið), þá er
orsökin ein og hin sama: Ilt og ó-
fullkomið starf. Þá er vegurinn
ennþá hinn sami: Að leggja á sig
meira og betra starf, bæði til að
ryðja akur sinnar eigin sálar og svo
til þess, að bæta það þjóðfélag, sem
vér lifum í—gera það vitrara og
góðgjarnara, uppræta það illgresi,
sem sáir feiknum og fyrnum í alt
viðskiftalíf og sambúð mannfélags-
ins og kveða niður þá drauga, sem
vér hræðunist, er vér sjáum skugg-
ann af þeim í hinu ytra lifi.
Framh.
Aumastir allra
(Blindu fólki íslenzku tileinka eg
greinarkorn þetta, með vinarhug.
—Höf.)
Einu munduð þið taka eftir sér-
staklega, ef þið væruð nú alt í einu
komin til Kína, því nefnilega að hér
eru svo margir blindir. Það er talið
að það séu a. m. k. tiu sinnum fleiri
blint fólk i Kína en íbúarnir á öllu
fslandi, eða fyllilega i miljón.
En svo er önnur ástæða til þess
að meira ber á blindum mönnum í
Kína en víðast annarsstaðar. Hinir
blindu eru hér á vergangi og eiga
engan samastað. Þeim er engin önn-
ur leið opin til lífsframfæris. Þjóð-
félagið hefir ekkert annað gert fyr-
ir þessa mörgu, brjóstumkennanlegu
vesalingað, en að heimila þeim að
sjá fyrir sér sjálfir með einhverju
móti, illu eöa góðu.
Ein miljón blindra beiningamanna
reika húsa á milli í bæjum og þorp-
um þessa stóra lands. Maður naum-
ast kemur svo út fyrir dyrnar, að
ekki mæti manni blind börn og blind
gamalmenni, blint fólk á öllum aldri,
óhreint og illa til fara, með tvo
langa stafi í höndum, — fálmara.
Venjulega þjást hinir blindu af
alskonar sjúkdómum, sakir illrar
abúðar og óhreinlætis.
Þeir hafa hingað til farið að
mestu leyti á mis við áhrif hans, sem
opnaði augu svo margra blindra og
mátti ekkert aumt sjá.
Mér verður stundum hugsað til
framtíðar blindu barnanna, sem við
sjáum hér svo oft, og legið við
gráti. Og mér hefir orðið hugsað
til fortíðar gamalmennanna blindu:
þeir hafa borið sinn þunga kross
langá æfi, fáir lyft undir hann með
þeim eða sýnt hluttekningu. Og
þessu hefir farið fram í Kina kyn-
slóð eftir kynslóð frá ómunatíð.
—Nú skal það ekki sagt Kín-
verjum til lasts að þeir séu harð-
brjósta eða miklu ver innrættir en
aðrir menn. En þeir hafa frá
blautu barnsbeini horft upp á eymd
og volæði í öllum myndum og orð-
ið þessvegna tilfinnigasljóir.
Mér hefir ekki liðið úr minni
ofurlitill atburður frá fyrsta misser-
inu mínu i Kína, fyrir 12 árum.
Það var á ferjunni yfir Hanfljótið,
rétt fyrir neðan Laohokow. Við
hliðina á mér sat 6 ára gamall dreng-
ur—blindur. Mér virtist hann vera
svo óvenjulega fagur og elskulegt
barn, að mig hefði langað til að
faðma hann að mér. Löngun minni
til að geta sýnt honum vinarhót fékk
eg svalað með óvæntum hætti. Hann
kvartaði um aS hann væri þyrstur,
og gaf eg honum þá vatn að drekka
úr ánni í lófa nrinum.
Síðar hefir þessi litli atburður
snúist upp í sárustu ásökun: Eg
hefi hlotið að minnast hans sem
dæmis þess, að eg hefi lítið eða
ekkert gert fyrir blinda fólkið, sem
orðið hefir á vegi mínum öll þessi
ár i Kína.—
Það er því ekki sagt mér til hróss,
aS engutn mönnum hefir farist bet-
ur við hina blindu í Kína, en kristni-
boðunum. Þeir stofnuðu fyrstu
blindrahæli eða blindraskóla lands-
ins.. Þeir voru upphafsmenn
blindraleturs við hæfi Kinverja,
gáfu út kenslubækur, biblíuna, För
pílagrímsins og margar aðrar ágætis
bækur, með blindraletri.
Kinasambandið norska hefir
starfrækt blindraheimili í allmörg
ár. I þesskonar skólum kristniboðs-
félaganna hér á landi, munu ganga
árlega um þúsund nemendur. Þess-
ir skólar kenna ýmiskonar handiðn
auk venjulegra námsgreina.
Það fóru sögur af því hér í haust,
að unglingsmaður blindur hefði ver-
ið hér á ferðalagi og vakið á sér ó-
venjulega mikla eftirtekt. Hann
var vel til fara og kunni að vefa og
búa til sandala. Er hann svo tók
upp hjá sér stórar bækur og fór að
“lesa með fingrunum,” vildi fólk
ekki trúa sínum eigin augum.
Honum tókst þó að sannfæra
kristna rneiin um yfirburði sína er
hann settist við orgelið, stjórnaði
söngnum á samkomunni, flutti bæn
og las upp texta úr Matteusar-guS-
spjalli og prédikaði eins og prestur.
Það kann þó að vera að útlærðum
og alsjáandi guðfræðing hefði farn.
ast þetta alt betur. En Kínverjar
urðu fyrir ógleymanlegur áhrifum.
Þeir hafa ekki öðru vanist en að
blint fólk geti ekkert gert og ekkert
lært en lifi á vergangi i hinu mesta
volæði.
Þessi unglingspiltur hefir nýver-
ið lokið námi í skóla okkar í Lao-
hokow, og nú er í ráði að hann verði
blindrakennari þar.
Blint fólk hér hlustar á það með
mikiili áfergju þegar sagt er frá
þessum pilti og skólanum, sem hann
hefir numið í. Þvi hefir alt í einu
glæðst von í brjósti. Annars er
blindur fatalismi (örlagatrú), að-
gerðaleysi og vöntun á sjálfstrausti,
versta meinsemd þess. Nú er verið
að fræða blint fólk i Kína um blinda
heimspekinginn japanska, prófessor
Iwahashi, sem gefið hefir út fjölda
rita, og um rit Helen Keller. Og
um margt annað blindra manna, sem
getið hafa sér góðan orðstir og verið
nýtir borgarar.
Það á eflaust langt í land að þjóð-
félagið kínverska fari að gæta
skyldu sinnar gagnvart þessum oln-
bogabörnum sínum. Um tvö þús-
und blindra manna hér munu kunna
að lesa og geta haft ofan af fyrir
sér sjálfir. Þeir eiga það, flestallir,
fórnfýsi kristinna trúmanna að
þakka. Þess skal minst Jesú Kristi
til vegsemdar.
“Og mikill fjöldi fólks kom til
hans, er hafði með sér halta menn
og blinda, mállausa, handarvana og
marga aðra, og vörpuðu þeir þeim
fyrir fætur Jesú, og hann læknaði
þá.”
Tengchow, Honan,
China, 26. nóv., 1934.
Ólafur Ólafsson.
ŒFIMINNING
Þriðjudaginn þann 12. febrúar s.l.
andaðist að heinrili sínu í Wynyard,
Sask. hefðarkonan Guðriður Teits-
dóttir, Gíslason, rúmlega 68 ára að
aldri. Hún var fædd þann 1. janú-
ar árið 1867 á Ánastöðum í Húna-
yatnssýslu á íslandi.
Foreldrar hennar voru þau hjón
Teitur Teitsson og Anna Stefáns-
dóttir, sem lengi bjuggu á Ána-
stöðum.
Frú Guðríður mun hafa alist upp
á bóndabænum Sauðadalsá á Vatns-
nesi þar til hún var rúmlega tvitug,
svo árið 1888 fluttist hún alfarin
til Vesturheims. Eftir tæpa þriggja
ára dvöl hér vestra gekk hún að
eiga eftirlifandi mann sinn herra
Valdimar Gislason. Þau bjuggu
mörg ár í Pembina, N. Dakota, eða
þar til árið 1920, að þau fluttust til
Canada og búsettu sig í Wynyard-
bygðinni, Sask., og hafa búið þar
síðan.
Þeim hjónum varð 6 barna auðið,
5
fjórir drengir og tvær stúlkur, sem
öll lifa móður sína. Drengirnir eru
þeir Valdimar Gísli, Kristján Karl,
Gunnlaugur Gústaf og Gunnar Elis.
Stúlkurnar eru þær Guðrún Kristín
og Kristbjörg Emily. Fimm af
systkinunum eru gift og búa öll í
Wynyardbygð, en Kristbjörg Emily
er ógift og vinnur hjá T. Eaton Co.
í Winnipeg.
heittelskandi eiginmanni og syrgj-
andi bömum, vinum og öllum vanda-
mönnum og fjölda af bygðarbúum,
sem fylgdu henni til grafar.
Hún var jarðsungin frá lútersku
kirkjunni í Wynyard, eftir hús-
kvéðjuathöfn á heimilinu, þann 15.
febrúar s.l. af séra Guðm. P. John-
son.
Drottinn blessi minningu hinnar
Systkini frú Guðríðar sál. eru 6
á lífi og eru þau Agnes, Rósa, Anna,
Kristbjörg, Hólmfriður og Ágúst,
öll í Vesturheimi, sum búsett í
Bandaríkjunum og nokkur hér í
Canada.
Með frú Guðriði Gislason er til
grafar gengin ein af okkar mætustu
íslenzku konum, sem með sérstökum
dugnaði og mikilli ráðdeild hafði
staðið í sinni stöðu, sem sönn eigin.
kona, og ástrík móðir; hún var eftir
allra kunnugra sögn hin mesta heim-
ilisprýði, enda var heimili þeirra
Gíslasons hjóna orðlagt fyrir hinn
mesta myndarskap, og sannar is-
lenzkar dygðir. bæði þar suður frá
og eins þau 14 ár, sem þau hafa
búið i Wynyard-bygðinni, og bæði
voru þau hjón samvalin í því að
láta sem mest gott af sér leiða, bæði
i félagslifi, og eins þegar bágstaddir
áttu i hlut, enda var hjónaband
þeirra hið ástríkasta í alla staði,
gestrisni og vingjarnlegt viðmót,
einkendi þeirra heimili, eins og lika
þeirra góðu og mannvænlegu biirn
bera ljóslega vitni um; þau eru öll
sérstaklega prúð og viðfeldin, hæg-
lát og skemtileg i samtali, og sýna í
öllu viðmóti að þau hafa fengið rétt
uppeldi og fulla fræðslu í sönnum
og kristilegum dygðum, og er þetta
öruggur og fullkominn vitnisburð-
ur um hina göfugu og velvirtu, látnu
móður, sem var í orðsins fylstu
merkingu sönn og al-islenzk hús-
freyja.
Fyrir tæpu ári síðan fór frú Guð-
rún að finna til heilsubilunar, seni
eftir stuttan tima lagði hana alveg
í rúmið, og var hún að mestu leyti
rúmföst þá síðustu 10 mánuði, sem
hún lifði; var henni þó veitt öll sú
læknishjálp, sem i mannlegu valdi
stóð, en bati virtist ófáanlegur.
Veikindin tók hún með svo mikilli
þolinmæði, að allir kunnugir dáð-
' ust að þeim innilega frið og þeirri
ljúfu hugarhvild, sem virtist hafa
fylt hennar sálu. Hún, sem hafði
verið svo vinnusöm, og aldrei virt-
ist gefa sér hvild frá sinum mörgu
og miklu heimilisönnum. tók nú öllu
sem að höndum bar með hinni mestu
ánægju. Hún sagði að Guðs vilji
væri ávalt hinn bezti, og nú væri
þetta alt af hans góða föðurlega
kærleika, svo að einnig hún gæti
hugsað um allar hans guðlegu ráðs-
ályktanir, sem alt stefndi að því að
leiða okkar huga til Frelsarans góða.
Þetta voru hennar orð, við þann,
sem þessar línur skrifar, rúmurn
tveimur mánuðum fyrir andlát
hennar.
Guðríðar sál. er sárt saknað af
Leyndardómur mœðra
um lœkning sársauka
pað er ðþarft að stökkva upp á nef
sitt, þð eitthvað sýnist aflaga fara I
líkamskerfinu. pekkingin er nú komin
á það stgi, að hún iéttir undir með
náttúrunni I flestum mannlegum mein-
um. Hið nýja meðal Royal-Vibor No. 1
Compound, verkar fljótara en allar pill-
ur og töflur. Meðal þetta inniheldur
aðeins heilnæm jurtaefni en engin deyf-
andi eða veiklandi efni. Er það ðvið-
jafnanlegt ef um ðreglu blððs er að
ræða. Mrs. F. sagðist hafa haft ðreglu-
legar tíðir lengi, en læknaðist alveg af
þessu meðal eftir 3 daga. Sama hafði
Mrs. N. að segja, en varð heilbrgið eftir
5 daga; svo og Mrs. S., er segir: “Eg
þakka meðali þessu mikið, þvi innan
4 daga var blðð mitt komið t rétt horf.”
Pantið þetta meðal nú; helzt með loft-
pðsti. Venjulegur pakki $3.00. Special
Royal-Vibor No. 2, forskrift við þrálát
tilfelli, $5.00. Er ekki selt í lyfjabúö-
um, heldur beint frá efnastofunni. A-
byrgðargjald 25c að auki. Selt aðeins
hjá Royat Raboratory, 607 Royal Bldg.,
Box 104 Windsor, Ont. Klippið auglýs-
inguna úr blaðinu og sýnið hana vin-
um yðar.
látnu.
G. P.
McFAYDEN FRÆ KOSTAR DÍTIÐ
EN FRAMLEIÐIR MIKIÐ
Stærri en venjulegir pakkar af Mc-
Fayden fræi—aðeins 3c—4c hver
pví að borga 5c og lOc?
Mestu hlunnindin við McFayden
fræ liggja ekki í lágu verði, heldur
hinu, að hver tegund um sig af
reyndu fyrsta flokks útsæði, tryggir
mesta og bezta uppskeru, og sendast
beint heim til yðar en koma ekki frá
umboðssölu hylkjunum í búðunum.
Fræ er lifandi vera. pvl fyr er
það kemur þangað, sem þvi skal sáð,
þess betra fyrir það sjálft, og þann
er sáir.
KREFJIST DAGSETTRA PAKKA
Hverjum manni ber réttur til að
vita að fræ Það, sem hann kaupir
sé Ilfrænt og nýtt. Með nýtízku á-
höldum kostar það ekkert meira, að
setja dagsetningu á pakkana, þegar
frá þeim er gengið.
pVl Á EKKI DAGSETNINGIN AD
STANDA?
Hin nýja breyting á útsæðislög-
unum krefst ekki dagsetningar á
pökkunum, en við höfum samt enga
breytingu gert.
KYNNIST ÚTSÆÐI YÐAR
Hver pakki og hver únza af Mc-
Fayden fræi, er dagsett með skýru
letri. McFayden fræ er vísindalega
rannsakað og fult af llfi; alt prðfað
tvisvar. Fyrst rétt eftir kornslátt,
og svo aftur I Dominion Seed Testing
Laboratory.
Væri McFayden Seeds sent 1 búðir
I umboðssölu pökkum myndum vér
eiga mikið ðselt I lok hverrar árs-
tlðar. Ef afganginum væri fleygt,
yrði þar um sltkt tap að ræða, er
hlyti að hafa I för með sér hækkað
verð á útsæði. Ef vér gerðum það
ekki, og sendum það út í pökkum
aftur, værum við að selja gamalt
fræ. Pessvegna seljum vér aðeins
beint til yðar, og notum ekki um-
boðssöluhylkin; fræ vort er ávalt
nýtt og með þvl að kaupa það, eruð
þér að tryggja árangur og spara.
BIG 25c Seed Speclal i
TIu pakkar af fullri
stærð, frá 5 til 10 centa
virði, fást fyrir 25 cents,
og þér fáið 25 centin til baka með
fyrstu pöntun gegn “refund cou-
pon,” sem hægt er að borga með
næstu pöntun, hún sendist með þessu
safni. Sendið peninga, þó má senda
frímerki. Safn þetta er falleg gjöf;
kostar lítið, en gefur mikla uppskeru.
Pantið garðfræ yðar strax; þér
þurfið þeirra með hvort sem er.
McFayden hefir verið bezta félagið
síðan 1910.
NEW-TESTED SEED
Evcry Packet Dated
BEETS—Detroit Dark Red. The best
all round Red Beet. Sufficient
seed for 20 ft. of row.
CARROTS—Half Long Chantenay.
The best all round Carrot.
Enough Seed for 40 to 50 ft.
of row.
CUCUMBER--Early Fortune. Pickles
sweet or sour add zest to any
meal. This packet will sow 10
to 12 hills.
LETTUCE—Grand Rapids, Loose
Leaf variety. Cool, crisp, green
lettuce. This packet will sow 20
to 25 ft. of row.
ONION—Yellow Globe Danvers. A
splendid winter keeper.
ONION—White Portugal. A popular
white onion for cooking or
pickles. Packet will sow 15 or
20 ft. of drill.
PARSNIP—Half Long Guernsey.
Sufficient to sow 40 to 50 ft. of
drill.
RADISH—French Breakfast. Cool,
crisn, quick-growing variety.
This packet will sowr 25 to 30
ft. of drill.
TURNIP—White Summer Table.
Early, quick-growing. Packet
will sow 25 to 30 ft. of drill.
SWEDE TURNIP—Canadian Gem.
Ounce sows 76 ft. of rowr.
$2QO£PCash Prizes$200SP
1 hveiti áætlunar samkepni vorri, er
viðskiftavinir vorir geta tekið þátt I.
Upplýsingar I McFayden Seed List,
sem sendur er með ofangreindu fræ-
saDii. eða gegn pöntun.
ÖKEYPIS.—Klippið úr þessa aug-
lýsingu og fáið ðkeypis stðran pakka
af fögrum hlðmum.
Mikill afsldttur til fctaga og er
frá þvi skýrt i frœskránni.
McFayden Seed Co., Winnipeg