Lögberg - 26.12.1935, Page 1

48. ARGANGUR WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 26. DESEMBER, 1935. NÚMER 52
LÖGBERG ÖSKAR ÖLLUM ÍSLENDINGUM GLEÐILEGS NÝARS
.\«*a«í*i^«wii«W6«»»«r.g«^ «;»«(» «W«ra«»tt«itt«g»«ea«»»«3ft«ia«(»«Pa«r<Si«»»«;»«*ii««»«»«»»«ttt,t \«»»«S4«»a «3» «Si1»«*i »»«;»«»»«(»«?»«*»> «3» «M«W«»»«S>»*ft«g|it|*
MIi. OG MRS. SIGTRYGGUR F. ÓLAFSSON
Síðastliðinn mánudag áttu þau sæmdarhjón Sigtryggur F.
Ólafsson og frú Jóhanna Sigurlaug Indriðadóttir, fimtíu ára gift-
igarafmæli; voru gefin saman hér í borginni þann 23. desember
árið 1885 af dr. Joni Bjarnasyni. Sigtryggur Freemann Ólafsson
er fæddur á Garði í Aðal-Reykjadal í Suður-Þingeyjarsýslu, þann
25. dag októbermánaðar árið 1856. Kona hans, Jóhanna, er fædd
í Kasthvammi í Laxárdal í sömu sýslu, þann 26. júlímánaðar
1857. Þau fluttust til Vesturheims árið 1885, og hefir
heimili þeirra staðið í VVinnipeg jafnan síðan. Ekki varð
þeim Ólafsson-hjónum barna auðið; en tvö börn tóku þau tii
fósturs, er þau gengu í góðra foreldra stað; eru íósturbörnin þau
Tryggvi Bjerring og frú Theodóra Herget, bæði búsett hér í borg,
og beittu sér fyrir þeim hinum mikla mannfagnaði, er yfir stóð
seinni part gullbrúðkaupsdagsins, og að kveldinu, á heimili gull-
brúðhjónanna, 619 Agnes Street.
Sigtryggur F. Ólafsson, eða Tryggvi, eins og hann venjuleg-
ast er kallaður, rak um langt skeið eldsneytisverzlun hér í borg-
inni, við góðum árangri.
Mannf jöldi mikill heimsótti þau Mr. og Mrs. Ólafsson í tilefni
af gullbrúðkaupinu, auk þess sem þeim barst f jöldi bréfa og ham-
ingjuóska víðsvegar að. Þau hjón eru hnigin allmjög að aldri,
en bera aldurinn vel; eru þau bæði þétt á velli og þétt í lund, lífs-
glöð og hamingjusöm; hafa þau lagt mikið og gott til íslenzkra
mannfélagsmála í þessari borg, og njóta hvarvetna virðingar og
trausts af hálfu samferðasveitarinnar. Lögberg árnar gullbrúð-
hjónunum innilega til hamingju í tilefni af þessum merka áningar.
stað í lífi þeirra.
Fjöldi dýrra gjafa voru þeim hjónum afhentar frá fóstur-
börnum og öðrum vinum.
e.
í samsœti
fyrir Vr. Stein 0. Thompson og frú Thompson
í Riverton 12. desember 1935
Hver er sú rödd, er mælir hjartans máli
Þau máttarorð, sem þerra höfug tár
Með trú og von, sem brenna ei á báli
Né blæða út þótt undir vakni og sár;
Hún vlrík vekur vor úr klakaböndum.
Og von í brjósti hins lirjáða, sjúka manns.
A æskudrauma æfintýralöndum
Hún ávalt stráir blómum leiðir hans.
Og vel sé þeim, sem taugar andans tengir
Yið trúna þá að vinna göfugt starf.
Þeir eru í raun og sannleik sannir drengir,
Er^sjá og laga alt sem bæta þarf.
Því lær að meta verkin eins og vert er
Og viljann tii að lækna sérhvert mein,
Að þjóðin finni og geti þess sem gert er
Þá gróði verður fyrir doktor Stein.
Hans frjóvi liugur vissi 'hvað hann vildi,
Og vinnugleðin nægði fyrir liann.
Þó flestum betur eigin skyldur skildi
Hann skuldakröfu ei sendi á nokkurn mann.
Að fyrirgefa skuli skuldunautum
Hann skildi og fann að var á rökum bygt
Við líknarstarf í mannkyns þyngstu þrautum
Fann þrotlaus andinn jafnan hæli trygt.
Og ein er sú, sem aldrei skvldi gleyma
Og ávalt með þér hverja reynzlu bar,
Já, ástarþakkir henni er vakti heima
Og hlúði að öllu, sem þér kærast var.
Því heill um aldir Fósturlandsins Freyja,
Þér fegra blórn ei óx við jarðarskaut!
1 sorg og gleði móðir, kona, meyja
Er mannsins ljós á tímans huldu braut.
Því er oss ljúft og skylt sem gjörst vér getum,
Vor góði vin, í dag að minnast þín
Og það sem vegur mest á vorum metum
Er mannúðin sem gegnum verk þín skín.
Hún á þá rödd, er mælir hjartans máli,
Þau máttarorð, er þerra höfug tár,
Því trú og von ei brenna munu á báli,
Né blæða út þótt undir vakni og sár.
S. E. Björnsson.
Til Dr. Steins Thomp-
sons í Riverton
Flwft í heiðurssamsæti þann
12. desember 1935.
Þinn er skjöldur skygður, hreinn,
skýru gulli rendur.
Afbragðs-læknir ertu, Steinn
—út af guði sendur.
Þjáningarnar þjóta’ á braut
þínum undan höndum;
Enginn fleiri örvum skaut
á veikinda ströndum.
Þú ert æ í þungum slag:
þyrstir sjúkdóms-féndur
herja nótt og nýtan dag
Nýja-íslands strendur.
Ilerför dauðans hnekkir þú,
Höggum hvergi skeikar.
Heldur vörð við Heljar-brú;
hörfa nornir bleikar.
Þú er annað — þess skal minst,
þú ert bezti drengur.
I sálu þinni ómar inst
ekta kærleiks-strengur.
Fé aS hirSa fátæks manns
fanst þér meiSa sóma;
burt þú gekkst meS blessun hans,
en báSa vasa tóma.
Ýmsir hyggja’ á eigin hag,
auSs í brekku sæknir;
en þaS skal auglýst þennan dag:
þú ert kristinn læknir.
Líknarverkum valins manns
vart er hægt aS gleyma;
lengi niSjar Nýja-íslands
nafn þitt munu geyma.
/. S. frá Kaldbak.
Frá útvarpsráði íslands
Reykjavík 28. nóv. 1935.
“Lögberg”
The Columbia Press, Ltd.,
695 Sargent Avenue,
Wlinnipeg, Manitoba.
Kæri herra ritstjóri:
Stjórn úslenzka útvarpsins hefir
ákveSiS aS varpa út sérstakri dag-
skrá vegna Islendinga búsettra í
Vesturheimi, sunnudaginn 29. des.
n.k., kl. 4 síSdegis, miSað viS ísl.
tíma eSa kl. 11 árdegis, miSaS viS
miS-amerískan tíma (Central Stand.
ard Time).
Enn er ekki að fullu ráSiS um
tilhögun dagskrárinnar og verður
þaS síSar tilkynt símleiðis.
Bréf þetta er yður ritaS, til þess
aS fara þess á leit aS þér í blaði yS-
ar tilkynniS um útvarp þetta og aS
þér jafnframt, í samstarfi viS blaSiS
Heimskringlu, hlutist til um þaS aS
útvarp þetta verði tilkynt i útvarpi
vestanhafs.
ÚtvarpaÖ verSur á bylgjulengd
24.52.
í sambandi viS þetta útvarp hefi
eg hugsað mér aS gefá íslendingum
búsettum á íslandi kost á þvi aS
senda vinum sinum og vandamönn-
um, búsettum í Vesturheimi, nýárs-
kveSju. YrSi kveðju þeirri komið
fyrir á þann hátt, er nú skal greina:
Sent yrði eitt sameiginlegt nýárs.
ávarp fyrir hönd allra þeirra, er þátt
vildu taka í þessum liS dagskrárinn-
ar, síSan nafn þess, er viS ætti aS
taka, og nafn þess, er sendi í hverju
einstöku falli.
Jóla- nýárs- og sumarkveðjur
gegnum útvarpið tíSkast mjög hér á
íslandi, en eru þá sendar eingöngu
til þeirra manna, sem vitaS er um aS
hafa útvarpsviStæki. Nú er okkur
íslendingum hér heima ókunnugt um
þaS, hverjir hafa viðtæki vestan-
hafs, og er því ekki hægt að miða
kveðjusendinguna eingöngu viS það.
Þessvegna leyfi eg mér hérmeS aS
fara þess á leit við ySur, herra rit-
stjóri, að þér í samstarfi viS ritstjóra
Heimskringlu geriS ráðstöfun fyrir
hönd islenzka útvarpsins, til þess aS
láta hraðrita nýársávarpiS og nöfn
þau öll, er lesin verða í sambandi viS
það, og birtið síðan alt í blaði yðar.
MeS þeim hætti má vænta þess aS
flestum eða öllum þeim íslendingum
vestanhafs, sem kynnu aS fá kveðj-
ur aS heiman, bærust þær í blöðun-
um ellegar með simanum frá kunn-
ingjum sínum, er gætu veitt kveðj-
unum móttöku.
Eg leyfi mér aS biðja yður um aS
athuga þetta mál og möguleika «
því, aS verða viS þessum tilmælum
og senda mér svar ySar svo fljótt
sem verSa má með hægfara sím-
skeyti. Mun eg þá senda yður sím-
leiSis nánar um tilhögun dagskrár-
innar. MeS því aS timi til stefnu
er í stysta lagi vildi eg mega biðja
yður um að liraða athugun og fram_
kvæmdum ySar um þetta efni, svo
sem verða má.
YrSi um kostnaS aS ræSa út af
framkvæmdum ySar í þessu máli,
er útvarpiS fúst til aS greiSa liann,
en vonast hinsvegar til aS hann verði
ekki mikill.
MeS vinsamlegri kveSju,
Ríkisútvarpið
Jónas Þorbergsson
ATHS. — ÞjóSræknisfélagiS og
ritstjórar blaSanna hafa sett sig í
samband viS útvarpsráS Canada viS.
víkjandi ofanskráSu bréfi um skil-
yrSi til endurvarps, en svar ófengiS
enn.—Ritstj.
DR. ÖFEIGSSON OG FRÚ
HANS KVÖDD
Á föstudagskvöldiS var, voru þau
Dr. Ófeigur Ófeigsson og frú hans,
kvödd með virðulegu samsæti á
Royal Alexandra hótelinu hér í
borginni, er um sex tugir manna
tóku þátt i. Stjórnarnefnd ÞjóS_
ræknisfélagsins átti frumkvæSi að
samsætinu, og skipaSi þar forsæti
J. J. Bíldfell, formaður félagsins.
ASalræSuna fyrir minni heiðurs-
HARÐFISKUR
* i
HarSfiskur! — það er nú matur,
maður!
MeSan að smjör er til,
aS borðinu skal eg ganga glaSur
og gera honum beztu skil,
tannalipur og handahraður.
—HarSfisk og smjör eg vil!
MikiS af holdugum harSfiski og
grönnum
er heimilum vorum fremd
Vist er hann hollur maga í mönnum
og munninum unaðsemd.
Hann heldur i fólki heilum tönnum.
—Hvergi er í mínum skemd.
ViljirSu heim til húsa ganga,
harSfiskinn skaltu sjá.
Á skírdag frömdum viS starfið
stranga
og steinbítinn ristum þá.
ÞrjúhundruS létum viS Halldór
hanga
hjallinum traustum á.
Þá töldum viS gefið tækifæri
aS taka þann fisk í hlaS.
Óvíst aS höndum betra bæri,
ef biði þaS forsómaS.
Dásamlegt fanst mér að frostiS væri,
sem fengjum við eftir þaS.
FrostiS er þaS, sem gæðin gefur
og gómsæta braSiS hans,
en votviðrið þaS, sem verkun tefur
og vonir í brjósti manns.
Og freðfiskur veriS í heiSri hefur
meS höfSingjum þessa lands.
MeSan er til af fiski forði,
fagurt á kvöldin er.
Frá starfinu geng eg greitt að borSi
glaSur með sjálfum mér.
MeS hrifni og þrá i hug og orði
horfi eg á fisk og smér.
Gaðmundur Ingi.
—Dvöl.
gestsins flutti Dr. B. J. Brandson;
fyrir minni frú Margrétar mælti Dr.
Jón Stefánsson; voru ræSur þeirra
hinar skemtilegustu og talandi vott-
ur um vinsældir þeirra hjóna.
Auk þess tóku til máls Dr. Ó.
Björnsson, Dr. Sig. Júl. Jóhannes-
son, Soffonías Thorkelsson, Dr.
P. H. T. Thorláksson, Ásmund-
ur P. Jóhannsson og ritstjóri
þessa blaSs, er jafnframt las upp
erindi þau til heiSursgestanna, er
hér fyljga meS. Mrs. Bergthor E.
Johnson afhenti frú Margréti for-
kunnar fagran blömvönd. Veizlu-
föng voru hin beztu, og margir ís-
lenzkir söngvar sungnir. Þau Dr.
Ófeigsson og frú hans, þökkuðu
bæSi meS hlýjum og vel völdum orS-
um, þá sæmd, er þeim hefði auSsýnd
veriS með samsætinu, sem og þá
góðvild, sem þau hefSu notiS á
tveggja ára dvöl sinni meSal íslend-
inga vestan hafs.
Lögberg árnar þeir Dr. Ófeigi og
frú hans allra heilla og blessunar,
hvar sem leiðir þeirra liggja, og
væntir þess að ísland megi marg-
vislega giftu hljóta af starfi þeirra
í framtíðinni.
STÖRHÖFÐINGLEGT
SAMSÆTl
/ RIVERTON
ÞaS er enginn kotungsbragur á
neinu, þegar fólkiS í Nýja íslandi
efnir til veizluhalda, og eru River-
tonbúar þar engir eftirbátar, nema
síður sé. Um þaS vitnaði meSal
ýmissa eftirminnilegra atburða í þá
átt, mannfagnaður sá hinn mikli, er
efnt var til í hinu veglega samkomu-
húsi í Riverton á fimtudagskvöldið,
þann 12. þ. m. í virðingarskyni við
Dr. Stein O. Thompson og frú hans.
Mun hátt á fimta hundraS manns
hafa setiS veizluna.
Dr. Thompson á slíkum vinsæld-
um aS fagna í læknishéraSi sínu,
aS meS fágætum verður að teljast.
ÞaS er eigi aðeins aS hann sé ár-
vakur og samvizkusamur læknir,
heldur er hann valmenni sem þá er
bezt getur. Er kona hans, frú Þór-
dís, dóttir Gunnsteins heitins Eyj-
ólfssonar, honum samhent í þvi öllu,
er miðar til sannra samfélagsbóta.
Veizlustjórn hafSi með höndum
hr. S. V. Sigurðsson fiskikaupmað-
ur, og fórst hið skörulegasta úr
hendi.
Fyrir minni Dr. Thompsons mælti
J. W. Morrison frá Selkirk, og
sagðist hið bezta. G. S. Thorvald-
son lögfræSingur mintist frú
Thompson í bráðfyndinni og skemti-
legri tölu.
Þá bað veizlustjóri hljóðs Sigur-
birni SigurSssyni, fyrrum kaup.
manni í Riverton, er afhenti Dr.
Thompson meS bráSsnjallri, stuttri
ræðu, splunkunýjan Ford-bíl, 1936
gerS, er kostaði rúma þúsund dali,
sem viðurkenningarvott frá héraSs-
búum. Þeir skera ekkert viS negl-
ur sér íslendingarnir þarna norSur
frá, þegar þeir taka eitthvað í sig.
Var þessum einkennilega og sér-
stæða liS skemtiskrárinnar tekið
með miklum fögnuði.
MeSal annara sem til máls tóku,
ber að nefna Miss Grace Torrie, J.
T. Thorson, þingmann Selkirk kjör-
dæmis, frú ValgerSi SigurSsson, S.
E. SigurSsson, Hecla, Gisla Einars-
son, B. I. Sigvaldason, Gísla Sig-
mundsson og Einar P. Jónsson.
KvæSi fluttu Dr. S. E. Björnsson,
Jónas Stefánsson, Guttormur J.
Guttormsson og FriSrik P. SigurSs-
son.
MeS söng skemtu Fjeldsteds
bræður frá Árborg og þeir Valdi
Benediktsson og Skúli Hjörleifsson
í Riverton. Ungfrú Agnes SigurSs-
son var við hljóðfærið.
Dr. Thompson þakkaði meS fag-
urri ræðu samsætið fyrir hönd sína
og konu sinnar, sem og hina verS-
mætu og eftirminnilegu gjöf. Þessu
ánægjulega samsæti sleit ekki fyr
en liSiS var allmjög á nótt.
I Kveðjusamsœti
Öfeigs lœknis Öfeigssonar og frú Margrétar
20. október 1935.
Þeir fara’ ekki allir jafn fimlega að,
er frægja sitt þekkingar pund.
En Óifeigur læknir er eins fyrir það,
])ó annríkið synji um blund.
Með vitsmunafestu hann fægir sinn hníf,
því frábær í tækni hann er;
sé um það ræða að öryggja líf,
hann einbeittur saumar og sker.
En veikist hann sjálfur er viðhorfið breytt;
þá verður hann rétt eins og eg.
Og þá verður hjartað og höfuðið þreytt
og Iiúmað um alfaraveg.
Eg ber mína þjáning til eilífðar einn,—
en Ófeigi vegnar þó skár,
því Margrétar-svipurinn samur og hreinn
af sjúklingnum þerrar hvert tár.
Eg meitla þá stund, sem við áttum hér öll
í Óskir hins komandi dags.
Og þó að mín trú ekki flytji nein fjöll,
hún fært getur eitthvað til lags.
Þó fjarlægðir skilji, eg finn að mín þrá
er frumtengd við íslenzkan geim;
og alt það, sem fegurst eg erlendis sá
með Ófeig'i sendi eg heim!
Einar P. Jónsson.

,\«»»«^»«^«<»««»«tj»«^«^«^«^«»(»«Ba«Bi>.«síl«!»«»ia«»!» «»»«<»«
>«t»«w>«í»A«g»«t»«^sa»»«»Nt«(»<m»ff»«ra«»»f»«»»«B»ii«»»«»»yá<iiwý«ftti