Lögberg


Lögberg - 13.02.1936, Qupperneq 5

Lögberg - 13.02.1936, Qupperneq 5
I LÖGBERG. FIMTUDAGINN 13. FEBRÚAR, 1936 WE'RE ALL NUTTY HERE AND THERE -----------By P. N. Britt---- unum einhvern veturinn milli í 1850 og 1860, að maður nokkur hljóp inn í svonefnda Fischers- ! búð, sem var í húsinu við Aðal- stræti, þar sem nú er Ingólfs- apótek. Maður þessi stökk upp á búðarborðið og þreif ofan hatt, sein hékk þar i loftinu, en um M Y permit could not be found, he said, when I suddenly happened to need a throat-wash, to set back a troublesome hoarseness, which had become very annoying. Which, he continued, might mean it was so seldom used that it .iust got lost, or that I had been pulling it out of my pocket so frequently that I must have dropped it somewhere. But that doesn’t matter. I was at the counter, he went on, getting a new permit. Sometimes, I am accused of writing a careless old-fashioned hand. not easy to read. The clerk hesitated at the signature. “George Wilson,” said someone, lust behind me in the line, and he had it correct. I turned to look at the fellow, an utter stranger to me. His nerve, to blurt out my name in such a place annoyed me. Don’t mind me helping the clerk out on that, he said, nleasantly, as he came out of the line with me. I’ve known you for forty years, but I am sure you do not remember me. That’s quite all right. Every time I’ve seen your name in print or your picture in the paper, pleaSant recol- lections have come to me of thirty- five years ago. The plot was thick- nr>'ng w ELL, Mr. Wilson, the stranger went on. this recalls one of the 6ig thrills of my life. One night away back in the days when old Sel- kirk Hall was the concert hall de luxe of this bustling city—-sure vou remember old Selkirk Hall. Öne night you walked in there with your girl. When you #were buying your tickets, you dropped something on the floor, or, I was pretty sure you did. There were several people around, any of whom might have dropped it. I was a twelve-year-old usher, standing around the ticket office in idle moments. I saw this little pack- age as it dropped on the floor, and you were right around where it dropped. I picked it up and took you and your gal to your seats. Then, I went to the boss and gave him the package, asking him to call you out and ask you if you had lost aný money. Ýou understand, we had to be sure about such things, as lots of fellows then, as now, would grab anything like that. The boss went in and told you he would like to see you at the box office. You had your coat off and were settled and the show was on and you said you would not come out. He said it was important, said he had to see you at the box office. TTINALLY, you came out, and I was standing right there. The boss asked you if you had lost any money. “No!” you replied curtly, showing your annoyance at having to leave your girl alone. Fi'nally he induced you to look in your pocket. “Yes!” you said, your eyes almost popping out. “I’ve lost fifty dol- lars!” He handed you the little roll, saying that I had picked it up on the floor, and picked you from the crowd as being the owner. Long og Símun av Skarði, en þeir eru einnig báðir meðal helztu skálda Færeyinga, Símun af eldri kynslóðinni, en Rikard úr hópi hi nna yngri; er hann íslenzkrar íettar. En þar sem minst er á Þessi skáld, má bæta því við, að læreyingar eiga næsta miklar og blómlegar nútíðarbókmentir, þeg- ar mannfæð þeirra og allar ástæð- ur eru teknar með í reikninginn. Lkki er neinum blöðum um það að fletta, að þessi ferð drengj- anna hefir orðið þeim hin lær- dómsrikasta, aukið þeim víðsýni °g samúð ineð öðrum mönnum. Ferðasaga þeirra er því hinn holl- asti lestur öðrum unglingum, sem einnig mun þykja góð skemtun, að fvlgja jafnöldrum sínum í spor á utanför þeirra. Fjöldi mynda prýðir bókina, og eru sumar þeirra teknar eða teikn- aðar af drengjunum sjálfum. Bókina má fá frá Aðalsteini kennara Sigmundssyni (Pósthólf 406, Reykjavík). Hann hefir • einnig snúið á íslenzku hinni heimsfrægu æskulýðsbók Selmu Lagerlöf, Njáls sögu þumalings, er að framan var nefnd, og kostar bún kr. 5.00 óbundin, en kr. 6.50 t l>andi. Trúi eg ekki öðru, en að vestur- islenzkum börnum og unglingum, á annað borð lesa íslenzku ser til gagns og eiga sæmilega fi óðleikshneigð — sérstaklega diengjunum — myndi þykja Ríitnan að umræddum bókum. Og e'lnæA áhrif þeirra á unga les- endur þarf enginn að draga í efa. Richard Bcck. Frá 8 bæjum í Austurríki og morgum borgum i Þýzkalandi og Sviss hefir Gunnari Ounnarssyni skáldi verið boðið að koma og halda fyrirlestra um ísland. You thanked the boss most pro- fusely, and generously peeled a five ; spot off the roll and handed it to me. At that moment, you made me (12 years old) feel that I was the richest man in Winnipeg, sitting on top of the world. It’s still the big thrill with me, when it is recalled. “Glad I met you again, Mr. Wil- son!” he said, “after forty years— one night at Selkirk Hall.” And off he went, laughing. I re- membered the incident quite clearly. The loss of fifty away back there would have set me back for a year. That honest boy saved a life. * * * A BOUT thirty years ago, two sisters came from a neighboring town to reside in Winnipeg. They were office girls, honest, efficient and industrious. Canadians, they were active in the Native Daughters and ardent workers in the Auld Kirk. They held responsible office positions, seldom missed a day from work. Fifteen years ago, when times were good and the outlook bright, they built a nice little house on a lot they had held for some time. The craving for a home of their own was at last gratified. It was a bright, cheerful, happy home. Friends spent many pleasant evenings there. The sisters were wholesome, kindly folks with always a warm welcome for old friends and acquaintances. • * * TT was a remarkable home, the home of these sisters, and there was about an evening there the at- snosphere of “old scenes, old songs, old friends again.” Not an unkind word about anybody—just a pleasant friendly evening of good cheer, with- out the usual grey shades of conten- tious conversation, the narrowness of creeds, or fantastic notions. It was real joy to visit there, with those friendly, human, kindly sisters. They began to get old, with the rest of us. Maybe we all noticed it. One of them was notified that the office staff was being reduced. Her job was gone. There were no office jobs for folks along in years, she found. She remained idle at home for many months. Gradually a change came in the atmosphere of that home, there was a noticeable air of quietness and concern. THE other sister suddenly became ill, and after a long sickness, she died in her sleep two years ago. The remaining sister, grief-strick- en, tried to carry on, alone in the home the two had worked hard to make for themselves. Brave soul went along, hoping against hope, through the long days and longer nights in the silent home. Óne day recently, a phone call told me she died suddenly, from a heart attack—alone, in her home, once so happy. Poor soul. The old heart, torn with grief, had ceased. They were fine women—those two sisters. Einkennilegt fólk eftir Guðbrand Jónsson Tveir skrítnir Þeir tveir menn, sem verður sagt frá, eru eingöngu teknir sam- an hér vegna handhægðar, en ekki vegna þess, að neitt samband væri á milli þeirra, eða þeir lík- ir að neinu leyti. Sveinn lati var maður nefnd- ur. Hann hafðist við í Reykjavík um og eftir iniðja síðustu öld, en var ættaður að vestan og var ög- mundsson. Hann var málari og var líka kallaður Sveinn málari, en hitt viðurnefnið var almenn- ingi tamara, enda átti það nafn miklu betur við, því að hann stundaði það iðjuleysi, sem það lýsir af miklu meira kappi, held- ur en iðjuna, sem hitt greinir frá. Sveinn átti heima í Grjóta- þorpi í koti einu þar, sem kallað var Grímsbær. Hafðist hann við í eldhúsinu og var þar pallur, sem rétt tók rúmflet Sveins og málarakrúsir hans. Sveinn var bókhneigður maður, fróður og vel gefinn, og hann er heimild- annaður að nokkrum sögum í Þjóðsögum Jóns Árnasonar. Aðr- ir hlutir flestir voru Sveini held- ur illa gefnir, og var hann auk þess sem hann var latur, einn hinn argasti sóði; var rúmbælið hans annálað fyrir hvað það var ógeðslegt. Leti Sveins var þó mest ann- áluð af öllu i fari hans, og mun hann í því efni átt fáa sína lika. Til er af því saga, sem tekur af öll tvímæli, en hún er sönn, því að hægt er að sanna hana ineð réttarbókum Reykjavíkur, og hún er svona: Það er eitt kveld i ljósaskift- þær mundir var siður að hengja sumar vörur í loftið svo sem til sýnis. Maðurinn hljóp siðan út úr húðinni og snaraðist vestur Götuhúsastíg, en hann er nú kall- aður Fischerssund. Þetta varð | alt með svo snöggum hætti, að ' búðarmennirnir gátu hvorki þekt j manninn né handsamað hann. I Var Jietta nú kært fvrir Vilhjálmi í Finsen, síðan hæstaréttardómara, j sem þá var bæjarfógeti hér, og I vitni yfirheyrð um málið. Bar ' eitt þeirra, sem hafði komið að i því, að þjófurinn hljóp út úr búð- t inni, að því hefði sýnst það vera Sveinn ögmundsson málari. Var Sveinn nú kallaður fyrir og hon- um kyntur framburður þessa 1 vitnis, en er hann heyrði, að hann hefði átt að hlaupa út úr búðinni, 1 varð hann sem þrumu lostinn og sagði: “Guð minn góður, eg sem aldrei hleyp.” Nú var Sveinn áreiðanlega heiðarlegur maður, en þessi orð hans þóttu þegar taka af skarið um sakleysi hans, og var honum strax slept. j Á fyrri hluta aldarinnar, sem leið, var í Reykjavík erlendur skóari, sem Diðrik hét Hölter. Hann gat son við ógiftri stúlku, Margréti ólafsdóttur úr Hafnar- firði, systir Valgerðar konu James kaupmanns Robb, og hét hann Vilhelm. Ekki er mér kunnugt, hvað hann starfaði, en hins vegar mun það ekki hafa verið mjög mikið, því að hann var drykkfeldur mjög og iðjufæl- inn. Engu að síður var hann oflátungur hinn mesti, montinn og spjátrungur mikill í klæða- burði og gekk venjulega á svo- j nefndum diplómatfrakka úr svörtu klæði, en á vetrum var hann á dökkbláum vetrarfrakka 1 utanyfir. Hann var flakkari og fór víða um land og vildi láta hafa mikið við sig. Þegar Hölter var staddur í Reykjavík, var hann í sífeldum heimsóknum í eldhús heldra fólksins hjá þjón- ustustúlkunum og var mikill j vinur þeirra, enda réttu þær margan góðan sopann og bitann að honum. Vilhelin Hölter var hagmæltur nokkuð, en þóttist sjálfur vera stórskáld og vildi láta fara með sig eftir því. En þó að kvæði hans væru í sjálfu sér argasti leir, gat hann samt stundum verið all- fyndinn og nieinlegur. Um þetta leyti var stéttamunur mjög glöggur hér í Reykjavík, og héldu hinir svonefndu heldrimenn sig vendilega út af fyrir sig, bæði alment og í skemtanalífi bæjar- ins, og voru þjónustu stúlkur auðvitað ekki taldar með heldra fólki; þær og þeirra líkar urðu því að hafa dansleiki og aðrar skemtanir fyrir sig. Voru dans- leikir þeirra kallaðir píuböll og þóttu fult eins skemtilegir eins og dansleikir oddborgaranna. Var oft kveðið um þessi píuböll, og sumt ekki sem fegurst. Varð Vil- helm Hölter eitt sinn til þess að kveða einn slikan brag, og þótti hann svo móðgandi fyrir stúlk- urnar, að hann kom sér með hon- um með öllu út úr paradís heldri manna eldhúsanna í Reykjavík. í þessum brag er meðal annars þessi vísa: En mörg var mæðan þunga fyrir Möngu “sunnan á,” hún sat með sorgardrunga sífelt vfir þá. Fauk í flestöll skjólin fyrir menjagná, þá sá hún silkikjólinn Siggu “blönku” á. Eftir þetta varð Hölter nokkuð alþýðlegri i vali vinkvenna sinna og lagði nú leiðir sínar í tómhús- in. Diðrik Hölter, faðir Vilhelms, átti Elínu Egilsdóttur Sandholt, og var hún því stjúpa hans. Þau bjuggu í Diðriksbæ, er stóð þar sem nú er Reykjavíkur Apótek. Þeim Vilhelm og stjúpu hans lynti heldur illa saman, og um hana kvað hann þessa vísu: Mín er stjúpa músagrá, mjög er illileg að sjá, hún er bráðum fallin frá, fjörgömul með rauðan skjá. Þetta kvað hann einnig um hana : Senn mun stjúpa lífið láta og leysast heimi frá; Vilhjálmur mun varla gráta, veizlu fær hann þá. Þessu líkur var l'lestallur skáld- skapur Vilhelms Hölters. Hver afdrif Vilhelms Hölters urðu uni síðir, veit eg ekki. —Fálkinn 4. jan. 1936. Silfurbrúðkaup Mr. og Mrs. G. J. Oleson, Glenboro, Man. Mánudagskveldið io. febrúar var gert að sérstöku gleðikvöldi meðal íslendinga í Glenboro og grend, þeg- ar þeir söfnuðust saman til gle'ði- móts, að minnast tuttugu og fimm ára giftingarafmælis Guðna JtV.íusar Oleson og konu hans Kristínar (fædd Thompson). Vinir þeirra stóðu að samsætinu og það þýðir, að margir hafi þar átt hönd i bagga, því hjónin eru vin. sæl og vinainörg. Allir vildu mega eiga þátt í minningu þessari, 'og hef- ir sjaldan verið unnið saman af jafnmikilli kátínu og áhuga á því, sem framkvæma þurfti, eins^og vi'o þetta tækifæri. Olesons eiga ítök i mörgum íslenzkum hjörtum, sem svo slóu hraðar í þetta sinn, vegna viii- anna sem gleðja átti. Borð voru sett í skemtisal kirkj unnar íslenzku. Skipuðu heiðurs- gestirnir þar hæsta borð, ásamt ást- vinum sínum og skyldfólki. Salur- inn var fullskipaður, sem búast mátti við. Prestur safnaðarins skipaði forsæti og hófst minning þessi með sálmasöng, biblíukafla og bæn, er séra Fáfnis fíutti. Því næst byrj- aði skemtiskráin. Bárust heiðurs- gestunum ávörp og kveðjur víðs- vegar að, að láta í ljós gleði sína og óska til hamingju þennan dýra dag æfi þeirra. Frá íslenzkum vinum flutti séra E. H. Fáfnis ávarp og afhenti um leið silfurbrúðhjónunum vandaða slagklukku og dýrindis silfurbikar í minningu um þessa hamingjustund þeirra og vinanna mörgu. Frá kven_ félaginu flutti forseti þess, Mrs. E. H. Fáfnis, þakkarávarp til silfur- brúðarinnar, þakkandi fyrir gott og gæfuríkt starf hennar i þeim félags- skap; fylgdi með því fagur blóm- vöndur frá félagssystrum hennar, sem var afhentur af Esther Mar- garet Aarskaug, dótturdóttur Mrs. A. Josephson, Glenboro. Ávarp var þú lesið af forseta frá lúterska söfnuðinum í Glenboro. Þeim söfnuði hafa hjónin tilheyrt frá byrjun og jafnan staðið þar í fremstu röð. Síðastliðin mörg ár hefir Mr. Oleson verið forseti safn- aðarins. Einnig var ávarp frá sunnudagaskólanum lesið; flutti það skrifari skólans, Mr. A. E. John- son. Mintist hann á hve trúlega Olesons fjölskyldan öll hefði stutt skólann með tíma sínum og hæfi- leikum. Mr. Oleson er forstöðu- maður skólans. Þá barst heiðursgestunum og kvæði frá Einari P. Jónssyni, rit- stjóra Lögbergs, sem birt er á öðr- um stað hér í blaðinu, og heillaósk í ljóði frá B. B. Mýrdal í Glenboro. Auk þessa barst silfurbrúðhjón- unum fjöldi skeyta, bæði símleiðis og bréfleiðis; nefni eg hér nokkur þeirra: Karlaklúbburinn í Glenboro, Dr. Rögnvaldur Pétursson, Mr. Stefán Einarsson, Mr. og Mrs. O. Frederickson, Mrs. A. S. Arason, Mrs. Steinunn Nordal og börn, Mrs, Helga Johnson, Miss S. Eydal, Mr. og Mrs. G. G. Thordarson, Mr. og Mrs. H. Bjarnason, Dr. og Mrs. M. J. Hjaltason, Mrs. Guðbjörg John- son, Miss Veiga Oleson, Mrs. G. Jóhannesson, Mrs. S. Christjánsson, alt frá Winnipeg, Man. Miss Emily Oleson, Carman, Man.; Mr. og Mrs. S. J. Sveinbjörnsson. Kandahar, Sask.; Mr. og Mrs. Guðm. Free- man, Upham, N. Dak.; K. N.; Mr. B. J. Lifman, Árborg; ,J. J. Henry, Petersfield; Mr. og Mrs. J. Sig- valdason, Longmont, Colorado; Mr. og Mrs. H. J. Hallgrímsson, Moun- tain, N. Dak.; Mr. og Mrs. O. S. Arason, Argyle. Man.; Rev og Mrs. I K. K. Ólafson, Seattle, Wash. og j skeytin halda áfram að koma erfnþá. Að lokinni hinni settu skemtiskrá I var sezt að drykkju. Var af rausn veitt og fagurlega frani borið, sem vænta mátti. Meðan setið var und- ir borðum tóku nokkrir til máls, og nefni eg þessa: A. E. Johnson, Gunnar Ólafsson, Guðm. Jónsson og Mrs. A. Josephson. Létu þau öll í. ljós hug sinn til heiðursgestanna, sem sýndi glögt hve mikillar þakk- ar og virðingar sæmdarhjón þessi njóta hjá öllum er þekkja þau. Silfurbrúðguminn þakkaði fyrir sig með ágætri tölu; mintist allra þeirra vinamerkja, sem þeim hjón- um hefðu verið sýnd, en þá sérstak- lega þess hugar, sem hann fann að streymdi til sín frá þessurn dýrmæta vinahóp. Einnig þakkaði silfur- brúðurin með hlýjum orðum fyrir gjafir og hamingjuóskir til sin sér- staklega. Milli ræðuhaldanna skemtu menn sér við sanrsöng íslenzkra þjóðlaga. Þetta mæta kvöld hæfði vel mætum hjónum á einum þeirra mætasta degi. E. H. Fáfnis. Islenzkur hagleiks- maður Framh. frá bls. I hæðarhlutföll. En nú hefir Axel fundið upp töflu, sem líkist nokkuð margföldunartöflu, en sem léttir mjög við útreikning hæðarhlutfalla. LTm langt skeið hefir Axel haft i hyggju að gera líkan af öllu Islaudi, sem yrði 15 fermetrar að stærð og stærðarhlutfall 1:100,000. Hann er mjög viljafastur og mun einskis láta ófreistað, að koma þessu í fram- kvæmd. Og hann mun vera einn þeirra manna, sem fúsastur mun vera til að leggja á sig mikið erfiði fyrir áhugaefni sitt. Sökum stserðar sinnar yrði þetta kort að vera undir beru lofti og myndi þannig ef laust geta orðið bæði til gagns og gleði fyrir almenning. Það virðist því ekki vera nema eðlileg krafa, að hinn ungi hagleiks- maður sé studdur til að framkvæma þetta og eins að það sé trygt, að hag- leiksgáfa hans geti notið sín við auk- in verkefni, sem megi koma alþjóð manna að gagni. — Við megum alls ekki við því lengur, að þeir kraftar sem leitt geti til aukinnar verklegrar menningar, fari forgörðum. Nýja dagbl. 7. jan. TILTRÚ Á dögunum, er vér vorum að blaða í gamalli bók, komum vér niður á spakmæli sem er sann- nefnd skær vísdóms perla, en sem vér álítum að megi heim- færa sérstaklega upp á oss og verzlun vora: “Sá sem öðlast hefir tiltrú Tekur við mikilvægu umboði.” Vér höfum áður getið þess í rit- gerðum vorum, að með því mesta, ef ekki hið allra mesta, í eigu Eaton's, er TILTRÚIN sem félagið hefir öðlast i Vest- urlandinu — tiltrú, sem bygð er á sameiginlegri virðingú, er hvort hefir borið til annars, í meira en tuttugu og fimm ár. En sögunni er ekki þar með lokið. Þvi jafnframt þvi sem oss er ljóst dýrmæti þessarar tiltrúar, finnum vér til þeirrar ábyrgðar- skyldu, sem tiltrú þessi krefst af oss. Og við þeirri ábyrgð tökum vér með alvörugefni, og leitumst við að fullnægja henni út í yztu æsar. Verk það, sem vér leggj- um í það að ná öllu á sem hag- kvæmustu verði er heimsmark- aðurinn hefir að bjóða — hin stöðuga gæzla sem Rannsóknar- stofa vor hefir á efnisgæðum alls, sem vér höfurn að selja — Eaton’s ábyrgðin sjálf — “Sé ó- ánægja með vörurnar er pening- unum skilað aftur” — lýsir að- eins, að nokkru leyti, hinum staðfesta ásetningi vorutn, að til- trú sú sem Vesturlandið ber til Eaton’s og verzlunar aðferðar Eaton’s skuli aldrei vera svikin. EATON’S Þúsund ljósa landiÖ mitt, blómarikið, bjarta hvelið, barnalundin, vinaþelið. Erfðin þeirra er heilir hyggja á höfundinn og landið byggja. Þúsund ljósa landið mitt. Væna vonalandið mitt. Aldavenjur útsýn loka, erfðaneistann vefur þoka. Einn í krókum, annar beinna, en allir lenda, fyr og seinna. Væna vonalandið mitt. Fr. Guðmnndsson. G00DGARDEN PlenUjcfEmijtlm tcEat-Fre andi&G, Big Oversize Packefs MFAYDENSEEDS OnlD 3c-4‘ PER P/kCKET PAV 5*An®’0< McFAYDEN FRÆ KOSTAR LlTIÐ EN FRAMLEIÐIR MIKIÐ Stærri en venjulegir pakkar af Mc- Fayden fræi—-afieins 3c—4c hver Pvt að borga 5c og lOc? Mestu hlunnindin við McFayden fræ liggja ekki t lftgu verði, heldur hinu, að hver tegund um sig ai reyndu fyrsta flokks útsæði, tryggir mesta og bezta uppskeru, og sendast beint heim til yðar-en koma ekki frá umboðssölu hylkjunum í búðunum. 'Fræ er lifandi vera. pví fyr er það kemur þangað, sem þvt skal sáð, þess betra fyrir það sjálft, og þann er sáir. KREFJIST DAGSETTRA PAKKA Hverjura manni ber réttur til að vita að fræ þaðý sem hann kaupir sé Itfrænt og nýtt. Með nýttzku á- höldum kostar það ekkert meira, að setja dagsetningu á pakkana, þegar frá þeim er gengið. pvl Á EKKI DAGSETNINGIN A® STANDA? Hin nýja breyting á útsæðislög- unum lyefst ekki dagsetningar á pökkunum, en við höfum samt enga breytingu gert. KITNNIST ÚTSÆÐI YÐAR Hver pakki og hver únza af Mc- Fayden fræi, er dagsett með skýru letri. McFayden fræ er vfsindalega rannsakað og fult af ltfi; alt pröfað tvisvar. Fyrst rétt eftir kornslátt, og svo aftur I Dominion Seed Testing Laboratory. Væri McFayden Seeds sent I búðir f umboðssölu pökkum myndum vér eiga mikið öselt I lok hverrar árs- ttðar. Ef afganginum væri fleygt, yrði þar um slfkt tap að ræða, er hlyti að hafa í för með sér hækkað verð á útsæði. Ef vér gerðum það ekki, og sendum það út t pökkum aftur, værum við að selja gamalt fræ. Pessvegna seljum vér aðeins beint til yðar, og notum ekki um- boðssöluhylkin; fræ vort er ávalt nýtt og með þvf að Acaupa það, eruð þér að tryggja árangur og spara. rðÆnm.zmii*. n •ln m ii Tíu pakkar af fullri 'mf'pfa stærð, frá 5 til 10 centa V virði, fást fyrir 25 cents, og þér fáið 25 centin til baka með fyrstu pöntun gegn “refund cou- pon," sem hægt er að borga með næstu pöntun, hún sendist með þessu safni. Sendið peninga, þö má senda frímerki. Safn þetta er falleg gjöf; kostar lítið, en gefur mikla uppskeru. Pantið garðfræ yðar strax; þér þurfið þeirra með hvort sem er. McFayden hefir verið bezta félagið stðan 1910. NEW-TESTED SEED Evcry Packet Dated BEETS—Detroit Dark Red. The best all round Red Beet. Sufficient seed for 20 ft. of row. CARROTS—Half Long Chantenay. The best all round Carrot. Enough Seed for 40 to 50 ft. of row. CUCUMBER—Early Fortune. Pickles sweet or sour add zest to any meal. This packet will sow 10 to 12 hills. LETTUCE—Grand Rapids, Loose Leaf variety. Cool, crisp, green lettuce. This packet will sow 20 to 25 ft. of row. ONION—Yellow Globe Danvers. A splendid winter keeper. ONION—AVhite Portugal. A popular white onion for cooking or pickles. Packet will sow 15 or 20 ft. of drill. PARSNIP—Half Long Guernsey. Sufficient to sow 4 0 to 50 ft. of drill. RADISH—French Breakfast. Cool, crisp, quick-growing variety. This packet will sow 2 5 to 30 ft. of drill. TTTRNIP—Wh'te Summer Table. Early, quick-growing. Packet will sow 2 5 to 30 ft. of drill. SWEDE TURNIP—Canadian Gem. Ounce sows 75 ft. of row. $20QS.° Cash Prizes$2QQSP í hveiti ðætltinar aamkepni vorri, er viöskiftav^nir vor’r preta tekið þíitt í. Upplýainerar í MeFayden Seed Liist, sem sendtir er með ofangrreindu fræ- safni. cfi'* refrn pöntun. ÓKEYP’S—KHnpiíS úr l?essa aug- lýsing’ti oor ókevpis stóran pakka af föerr,,m blómum. Mikill afstyttur til fflapa og er frá prí skýrt í frœskránni. McFnyden Seed Co., Winnipeg

x

Lögberg

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.