Lögberg - 19.03.1936, Blaðsíða 2

2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 19. MARZ 1936
Reykjavík
Eftir séra Sigurð ólafsson.
“Þar fornar súlur flutu á land
viö f jarÖarsund og eyjaband,
þeir reistu Reykjavík.”
(E. B.)
Tveir voru þeir staÖir á jarÖriki
sem heilluÖu fávitran barnshuga
minn: Reykjavík og Kaupmanna-
höfn.
Ilinn síÖarnefnda hefi eg aldrei
augum litiÖ, og orkar mjög svo tví-
mælis, að eg muni nokkru sinni sjá.
Og lengi dreymdi mig um dýrÖ höf.
uÖstaÖar íslands áÖur sá dagur liði
á loft, að eg fengi hann augum lit-
ið. Frá fyrstu bernsku hlóð eg há-
reistar skýjaborgir um glæsilegt nám
í mentaskólanum og væntanlega
dvöl í Reykjavík, en bernskuárin
mín liðu hjá, hægt og tilbreytingar-
laust, og vonir mínar um æðra nám
fengu megnan mótbyr og bænir mín_
ar og tár stoÖuðu ekki, og smám
saman dóu vonirnar, þótt lífsseigar
væru þær, eins og á sér stað um út-
þrá og vonir 14-16 ára æskumanns.
En Reykjavik hélt áfram aÖ vera
mér helgur staður, er mér stöðugt
dreymdi um og eg þráði að sjá.
Loks rann upp sú stund að eg,
16 ára drengur, kom austan yfir
Hellisheiði í hópi vermanna og
skútukarla, til Reykjavíkur, einn
kaldan febrúardag, þreyttur og
slæptur með nestispoka minn um
öxl. Mér er í fersku minni hve út-
sýnið var tignarlegt og stórfelt.
Esjan snævi þakin, afar nærri, og
óumræðilega fögur; Skarðsheiðin
og Akrafjall kuldalegt og tilkomu-
mikil. Snæfellsjökull blasti við aug_
um í regintign lengst í norðri, sól-
roðinn frá efstu tindum ofan að
fleti sævarins. Kvöldsólin gylti
Faxaflóaann og dró úr hörkusvipn-
um, er hvildi yfir fjöllum og sæ.
Eg stóð hugfanginn á Arnarhólstúni
og þóttist þá þegar sannfærður um
fágæta fegurð útsýnisins í Reykja-
vík. Á næstu árum kyntist eg
Reykjavík, — og þótti hún jafnan
óviðjafnanlega fögur, einkum af sjó
að sjá. Mikil tilhlökkun var oft í
hugum okkar, á þilskipunum, að
mega koma inn úr stormum og stríði
sem skútulífinu var samfara, eink-
um að vetri til, og fá broytingu um
örlitla stund inni í höfn, þótt breyt-
ingin væri venjulega fólgin í þræl-
dómi frá morgni til kvölds, vosbúð
og vondu fæði -r- því heimilislausir
unglingar eins og eg var, urðu oftast
að dvelja um borð i skipi sínu,—þá
var þó breytingin kærkomin og
kóngalíf, miðað við vanalega aðbúð
um borÖ í skipum úti á fiskiveiðum.
Svo í þessari merkingu varÖ Reykja-
vík okkur mörgum sannnefndur
griðastaður, er jafnan var tilhlökk-
un að sjá.
Mikil eftirvænting var mér í hug
er Botnía gamla skreið á stað frá
Vesttnannaeyjum, síðasta áfangann
áleiðis til Reýkjavíkur, sumarið
1934.
Félagar mínir gátu vart skilið það
hvernig að eg, er nú nálgaðist ís-
land eftir svo langa fjarveru, gæti
sofið nóttina sem eg nálgaðist
strendur þess. En ágúst-nóttin var
orðin nokkuð dimm, enda farið svo
djúpt og fj'arri landi, að ekkert sást
til lands aÖ hánóttu til. Landeyjarn-
ar mínar voru fjarri. Eg vaknaÖi
rétt um sex leytið; vorum við þá að
sigla fyrir Reykjanes; þekti eg nú
fjöllin og ströndina, því hér höfð-
urn við dvalið svo oft á þilskipunum,
einkum síðari hluta vetrar. Svo var
bráðum beygt inn á Faxaflóa og er
fyrir Garðsskaga var komið var
(beygt inn til Reykjavíkur.
Margar minningar sóttu að
huga mínum er inn á Faxaflóa var
komið. — Eitt sinn höfðum við
skipsfélgar komist í hann krappan
þar einmitt á 'þessum slóðum; leki
hafði komið að skipinu og stóðum
við stöðugt við að dæla það, unz á
Reykjavíkurhöfn var komið. — Vel
mundi eg nú fyrstu sjóferð mína,
er eg nær dauða en lífi þjáðist um
borð í þilskipi í 3 vikur, og var svo
loks kastað í land í Þorlákshöfn, þá
svo veikur og vesall, að vart gat eg
óstuddur gengið heim að bænum í
Þorlákshöfn, en fór þó eftir tvo
klukkutíma að beita fiskilóð, og
reyndi að ganga að verkurn, sem
ekkert væri að.—
Alt þetta sveif mér nú fyrir sjón.
ir í hraðbreytilegum myndum. er við
tókum að nálgast Reykjavík. Borg-
in smáskýrðist fyrir sjónum mínum,
en eg átti hálf-erfitt með að átta mig
á útliti hennar og miklum breyting-
um, ernkum að því er byggingarnar
niður við höfnina snerti, því þar
hafði stórfeldasta breytingin átt sér
stað, eftir því sem mér virtist. Upp-
fyllingin við höfnina, stóru bygg-
ingarnar, sem þar eru, og á næstu
strætum fyrir ofan. Tryggvagata,
sem er meðfram höfninni alla leið
frá austri til vesturs gefur og annan
svip, sem að fornkunnugur maðúr á
fyrst í stað erfitt með að átta sig á.
—Botnía staðnæmdist á ytri höfn-
inni, fór tollskoðunin þar fram; var
svo lagt að landi, að miðbiki hafn^
arinnar, var þröngt umhverfis og
fult af skipum hvarvetna. Við urð-
um að klifra yfir strandferðaskipið
Súðina, til þess að komast í land.
Rigning var og magnaðist hverja
líðandi stund, var alldimt yfir þó
klukkan væri rétt aÖ verÖa 11 f. h.
Hrifning mikil var í huga minum,
yfir því að vera stiginn í land á ís-
landi; og rigningin, sem að annars
var ljúf og hlý, hafði engin áhrif á
mig, því sólskin var mér í sál.
Ungur maður, er eg mætti á leið-
inni frá Vestmannaeyjum, er dvalið
hafði hér vestra og eg hafði lítilega
kynst, Eiríkur Halldórsson sýslu-
manns í Strandasýslu Júlíussonar
læknis, Halldórssonar yfirkennara
Friðrikssonar, var svo góður að
bjóðast til að fylgja mér heim til
systur minnar; stend eg enn í ó-
greiddri þakklætisskuld við hann,
fyrir ljúfleika hans. Við fórum á-
leiðis sem leið lá upp Laugaveginn;
áttaði eg mig á nokkrum húsum á
þeirri leið frá fornu fari; svo fór-
um við eftir ýmsum götum, styztu
leið, unz við komumst farsællega að
íbúð systur minnar á Spítalastíg
Nr. 2; og urðu fagnaðarfundir með
okkur systkinum, eftir nærri fulla
32 ára f jarlægð hvert við annað.
Næstu daga, vikur og mánuði átti
eg.margt sporið um Reykjavík og
umhverfi hennar og reyndi að kynn.
ast henni á ný, eða í fyrsta sinni, því
bernsku- eða unglings-kynni mín
höfðu alls ekki ítarleg verið. Bygð.
in hefir færst mjög svo út í allar
áttir þar sem að unt er að byggja.
Mér virtist hún óslitin inn að Laug-
arnesi, inn í Sogamýri austanvert
við borgina, að Öskjuhlíð, og fram
á Seltjarnarnes. Mikil bygð er suð-
ur við Skerjafjörð, við Skildinga-
nes og í þvi umhverfi; um 600
manns búa þar, að sögn. Þangað
fór eg einn hreinviðrisdag, heimsótti
þar fólk og hafði gaman af ; tók mér
svo langa göngu heim til Reykja-
víkur er aftna tók. Suma morgna
tók eg mér morgungöngur meðfram
höfninni, t. d. einn sunnudagsmorg-
un. Við eystri hluta hafnarinnar, i
grend við kolakranann, liggja tog-
ararnir venjulega. Um miðbik
hafnarinnar er afgreiðsla Eimskipa-
félagsins og Sameinaða gufuskipa-
félagáins danska, og strandferða-
skipanna eða landsútgerðarinnar. —
Við vesturhluta hafnarinnar, nálægt
því sem Geir Zoega verzlaði er
“Slippurinn,” skipaviðgerðarstöðin;
sá eg t. d. eimskipið Selfoss dregið
þar upp til aðgerðar; einnig sá eg
togara þar, er verið var að gera við.
Er það mikil framför frá því sem
áður var. Þó mun enn ekki unt að
framkvæma stærri viðgerðir á
vatn^kötlum; eg heyrði t. d. að
eimskipið Esjan varð að fara til
Kaupmannahafnar til að fá viðgerð
á vatnskötlum sinum. Er þetta þó
ein af stórum framförum, er þar
eiga sér stað.
Suma sólskinsmorgna var eg
snemma á fótum og sá fólk streyma
til vinnu. Um sex leytið fóru kon-
ur og unglingar til fiskþurkunar-
vinnu sinnar, er þerrilegt var. Um
kl. 7 byrjuðu menn, er unnu að
gatnagerð og þeir sem unnu niður
við höfnina á vinnu sinni. Skrif-
stofufólk og verzlunarfólk byrjaði
síðar. Mér virtist mjög fáir at-
vinnulausir. Þess gætti vissulega
ekki að ytra útliti; fólk virtist glatt
og frjálslegt og allir sýndust hafa
eitthvað að starfa, — allir léttir í
lund.
Umferð á götunum í Reykjavík er
mikil. og oft er þar þröng á þingi,
t. d. á Laugaveginum, er liggur ofan
í borgina að austan; er það þröng
gata, en að eðlilegleikum fjölfarin.
Gangstéttirnar eru mjóar og verður
oft að ganga á sjálfu strætinu. Við_
tekin regla er það i Reykjavik, lög-
um samkvæmt, að vikja jafnan til
vinstri handar; virtist mér dálítið
erfitt að venjast því í fyrstu, enda
sýndist mér f jöldi fólks snúa sér eða
víkja við eftir þvi sem því sýndist
í það og það sinn. Alt þetta virtist
mér einkar óreglulegt. En eg dáist
að bílstjórunum. Þeir eru vissulega
starfa sínum vel vaxnir, vandasam-
ur eins og hnn er, bæði í Reykjavík
og á langferðum víðsvegar um
landið.—
Eitt af því, sem vakti athygli
mína í Reykjavík eru litbreytingarn-
ar fögru, sem sífelt eru sýnilegar
þar, en hvergi tilkomumeiri eða ljós-
ar áberandi en á Esjunni. Þar virt-
ist mér eg sjá sífeldar breytingar
allan daginn er sólar naut, nærri á
hverri mínútu, á hverju agunabliki
mátti sjá breytingu; eg sat stundum
í orðlausri undrun yfir þeirri feg-
lirð, sem hló við augum, hvert helzt
sem að litið var. Eg leyfi mér að
tilfæra hér orð hr. Einars H. Kvar.
ans skálds, er hér eiga við; orðin
eru úr bók hans, Gull, bls. 2:
“Á björtum sumardegi, eins og
þeim, ’sem nú skal sagt frá, er alt
blátt, öll hin mikla umgjörð Reykja-
víkur blá,.himininn blár, hafið blátt,
f jöllin blá — alt hjúpað blárri töfra-
skikkju — ekki einlitri 'samt, —
skíkkju með óteljandi litbrigðum, alt
frá dökkbláma suðurfjallanna, sem
stundum er nærri því sorti, upp í
ljósbláma lognrákanna, sem er nærri
því hvítur — alt blátt, blátt, yndis-
lega og undarlega blátt.” — Vissu-
lega á þessi lýsing vel við og er sönn
lýsing á Reykjavík, eins og hún
kemur manni fyrir sjónir að fögrum
sumardegi til. —
Eitt hið fegursta útsýni yfir f jöll_
in og Faxaflóa sá eg einn fagran
dag af þaksvölunum á húsi Einars
Jónssonar listamanns i Hnitbjörg-
um. Þaðan gat að líta Snæfells-
jökulinn fegurð krýndan og fjöllin,
sem virðast áföst við hann. Get eg
ekki gleymt fegurð þess dags, og
töfrablæju þeirri og fögru litum,
sem að alt var sveipað í. Virðist mér
eg sjá þá mynd enn í huganum, en
engin orð mín geta gert henni við-
eigandi skil.
Óvíða i miðbiki Reykjavikur er
fegurra en meðfram tjörninni, sem
eins og kunnugt er, liggur í miðju
bæjarins, sunnanvert. Nú er ágæt-
ur keyrsluvegur beggja megin við
Tjörnina. Fjöldi fugla syndir á
Tjörninni fram og aftur, einkum
andir. Eru þær gæfar og sýnilega
Seytjánda ársþing þjóðrœknisfelagsins
Dr. Rögnvaldur Pétursson gerði tillögu
studda af Dr. Richard Beck, að forseta sé
þakkaðð fyrir skýrslu sína. Bar ritari upp
tillöguna og var hún samþykt með þvi að
fólk reis úr sætum. -Einnig bað Dr. Rögnv.
Pétursson forseta að bæta við tveimur
nöfnum í skýrslu sina yfir dauðsföll. Voru
nöfnin Þorsteinn Þorsteinsson, Bowsman
River, Man. og Jón Magnússon, Duckby,
Minn.
Var þá tekið til þingstarfa og lá fyrst
fyrir að kjósa kjörbréfanefnd.
Richard Beck lagði til og B. E. studdi,
að forseti skipi þriggja manna kjörbréfa-
nefnd. Samþykt. Forseti skipaði í nefnd-
ina: Dr. Richard Beck, Thorstein Thor-
steinsson og Mrs. I. Goodman.
Dagskrárnefnd: Dr. Rögnv. Pétursson
lagði til og Dr. Richard Beck studdi, að
forseti skipi þrjá menn í þessa nefnd.
Samþykt. í nefndina skipaði forseti Dr.
Rögnv. Pétursson, Ásmund P. Jóhannsson
og Jón Janusson.
Skýrslur embœttismanna.
Las ritari þá skýrslu sína, er hér fylgir:
Herra forseti og háttvirtu þingmenn:—
Það er ekki mikið fyrir skrifara að
skýra frá þegar forseti er búinn að gefa
sitt yfirlit yfir starf nefndarinnar á árinu,
og verður það ekki nema að fylla í eyðurn-
ar það sem eg hefi að segja.
Á árinu hafa 14 nefndarfundir verið
haldnir. í Jóns Bjarnasonar skóla hafa
verið 13 fundir og einn að heimili ritara.
Þar sem tveir nefndarmenn eru utanbæjar,
þá hafa þeir ekki getað sótt fundi reglu-
lega, en yfirleitt hafa nefndarfundir verið
vel sóttir. Forseti og ritari hafa sótt alla
fundi og því gegnt þeim störfum án að-
stoðar. Samvinna í nefndinni hefir verið
góð og er það mikils virði, ef mál eiga að
ganga greiðlega. Öllum þeim málum, sem
nefndinni voru falin áhendur, hefir hún
reynt að gera einhver skil. Sum hefir hún
afgreitt og í öðrum gert þær framkvæmdir
er henni var unt. Einnig hafa ýms mál,
er komu upp á árinu, verið tekin til íhug-
unar og framkvæmda.
Geta má þess í sambandi við útvarpið
frá íslandi, að ritara var falið á hendur
að skrifa ráðherra íslands ' um árangur
þess mekilega atburðar í sögu íslendinga.
Kom aftur mjög hlýlegt bréf til Þjóð-
ræknisfélagsins og allra íslendinga, og er
sú ósk látin í ljósi að slík útvörp geti hald-
ið áfram í nálægri tíð..
Á árinu hefir stjórnarnefndin haft ýms
mál með höndum, sem leita hefir þurft að-
stoðar og álits fólks utan Þ jóðræknisfé-
lagsins og langar mig til að geta þess hér
að öll slík hjálpsemi var svo fúslega veitt
að ástæða er fyrir nefndina að votta þakk-
læti fyrir. Mér er áhætt að segja að á
þessu ári hefir nefndin orðið var við meiri
hlýleik og samvinnuhug og áhuga fyrir
starfi Þjóðræknisfélagsins en að undan-
förnu, hjá utanfélagsfólki. Er það mark-
vert tákn tímanna og bendir ótvíræðlega í
áttina til þess að íslendingar hér yfirleitt
eru meir og meir farnir að hugsa um sann-
leiksgildi orðskviðsins : “Sameinaðir stönd-
um vér, en tvískiftir föllum vér.” Ef þjóð-
ararfur og kynstofn íslendinga er eins
þarfur þáttur í menningu og lífi voru eins
og hingað til hefir verið haldið fram, þá
er hann sannarlega þess virði að íslend-
ingar hér sem heild taki saman höndum
og Ieggi eitthvað í sölurnar fyrir það sem
getur gert oss og afkomendur vora að nýt-
ari mönnum og konum. Enginn einn fé-
lagsskapur meðal Islendinga gæti komið
meiru til leiðar í þessum efnum en Þjóð-
ræknisfélagið, ef allir Islendingar væru
samhuga um stefnu þess og starf. Auð-
vitað hlýtur eitt mikilvægasta starfssvið
félagsins að vera að sameina krafta ís-
lendinga hér í álfu í eina heild til að vinna
að heill og velferð þeirra í þessu landi
jafnframt og að gefa þessu þjóðfélagi af
því bezta sem er í fari þeirra. Hvílíkir
starfskraftar væru þá ekki framleiddir og
hve miklu væri þá ekki hægt að koma til
leiðar þegar heildin starfaði í einingu að
sínum velferðarmálum. Alt bendir til að
þetta sé mögulegt. Þar sem viljinn er, þar
er möguleikinn. Fleiri hendur eru nú rétt-
ar til að efla þau mál er íslendingar hafa
með höndum, og ætti það að vera markmið
Þjóðræknisfélagsins á þessu komandi ári
að styrkja þau bönd er geta tengt alla ís-
lendinga bræðraböndum í starfi þeirra.
Kæru vinir, Þjóðræknisfélagið getur orð-
ið sú samvinnuheild, án þess að koma í
bága við nokkur önnur félög, sem starfa
meðal íslendinga, og við skulum vona að
það eigi eftir að verða að veruleika.
Bergthor Emil Johnson.
Guðmann Levy lagði til og séra B.
Theodore Sigurðsson studdi, að skýrslan
sé viðtekin með þakklæti. Samþykt.
Skýrslur féhirðis og fjármálaritara
lesnar af Guðmann Levy.
Reikningur féhirðis.
yfir tekjur og gjöld Þjóðræknisfélag ís-
lendinga í Vesturheimi frá 15. febr. 1935
til 15. febr. 1936.
TEKJUR
15. febr. 1936—
Á Landsbanka íslands .......$ 10.00
Á Royal Bank of Canada...... 1,614.57
Á Can. Bank of Commerce.... 1,349.96
Frá Fjármálaritara........... 306.82
Gjafir í Rithöfundasjóð..... 20.50
Fyrir gamlar auglýsingar .... 9.19
Fyrir auglýsingar 1934 og ’35. . 1,312.25
Fyrir fyrirl. Ásg. Ásgeirssonar 149.40
Borguð húsaleigu skuld...... 18.99
Bankavextir ................. 48.70
$4,839.39
GJÖLD
15. febr. 1936—
Til ísl. kenslu, deildin Brúin..$ 35.00
Til áhalda við ísl. kenslu í Wpg. 4.15
Skólahús leiga .................. 75.00
Fundarsalsleiga.................. 58.00
Ritstjóralaun við Tímaritið.. 100.00
Ritlaun ........................ 152.55
Leikhús-ticket til skólabarna .. 60.00
Prentun 16. árg. Tímaritsins .. 492.96
Umboðslaun á auglýsingum .. 324.31
Ábirgðargjöld embættismanna. 8.00
Gjöld til stjórnar og lögfr... 10.00
Veitt úr Rithöfundasjóði .... 50.00
Endurgreiddar auglýsingar.... 18.75
Útbreiðslumál og ferðak....... 37.94
Sæsímar og telegrams............. 18.66
Póstgjald undir Tímaritið .... 11.35
Prentun ................i..... 28.66
Veitt til Karlakórs, Wpg...... 50.00
Veitt til Falcon Athletic Assoc. 25.00
Styrkur til barnabl. Baldursbrá 70.00
Veitt til Minnisv.sjóð St. G. St. 25.00
Veitt til Minnisvarðasjóðs .... 100.00
Veitt til bókakaupa í bókasafnið
Blóm .......................... 10.00
Kostnaður við fyrirlestur Ásg.
Ásgeirss. og Matth. afmæli.. 165.40
Frímerki og símskeyti, féh. .. 5.25
Víxilgjöld á bankaávísunum.. 1.59
Á Landsbanka íslands.............. 1.80
Á Royal Bank of Canada.... 1,647.00
Á Can. Bank of Commerce.... 1,223.02
$4,839.39
Arni Eggertson.
Yfirskoðað og rétt fundir 18. febr. 1936.
S. Jakobsson, G. L. Jóhannsson.
Yfirlit yfir aðrar eignir félagsins.
Tímarit óseld í Winnipeg:
5,089 eint. af I.-XV. árg. 30c
eint. að jafnaði að frádregn-
um sölulaunum..............$1,526.70
226 eint. af XVI. árg. 75c ein-
takið að frádregnum sölul... 169.50
30 eint. hjá umboðsm. í Wpg. 17.10
$1,713.30
Tímarit óseld í Reykjavík :
1069 eint. af I.-XIV.
árg. (samkvæmt síð-
ustu ársskýrslu.... 553.92
250 eint. af XV. og
XVI. árg.............. 166.67
1319 eint. (að sölulaun-
um frádregnum) .. 720.59
67 eint. seld samkvæmt
reikningi, ....... 38.74
1252 eint. óseld í Reykjavík.. 681.85
Óseld Tímarit, alls ............ 2,395.15
Svipleiftur Samtíðarmanna, 134
eint., $1.50 hvert, 50% frádr. 100.50
Bókaskápar, ritvél o. fl. (sbr. síð-
ustu ársskýrsluí ............... 65.00
Bókasafn hjá deildinni “Frón”
(mat óbreytt) ................. 656.63
Samtals .......'............$3,217.28
Ennfremur innieign hjá E. P.
Briem í Reykjavík samkvæmt
reikningi frá 3. okt. 1935, Kr. 48.09.
Samið um auglýsingar í XVII. árg.
$1,635.00 samkvæmt tilkynningu frá
hr. Á. P. Jóhanssyni.
Winnipeg, 18. febr. 1936.
S. IV. Melsted, Skjalavörður.
Baldursbrá
frá 1. október 1934 til 1. maí 1935.
Áskriftargjöld, 569 á 50c ....$ 284.50
Frá Þjóðræknisfélaginu........ 70.00
Vextir á banka................ .40
354.90
Útgjöld—
Prentun og umslög fyrir blaðið $ 282.96
Póstgjald, vélritun, myndamót
og exchange ............... 61.50
Can. Stamp Co. og veð til Póst-
hússins ..................... 2.35
346.81
Fé á hendi..................... 7.09
Veð hjá pósthúsi............... 1.00
354.90
B. E. Johnson, ráðsmaður.
Yfirlit yfir sjóði félagsins. 15. febr. 1935: Byggingarsjóður ... .$ 30.16 15. febr. 1936: Vextir .60 30.76
15. febr. 1935: Ingólfssjóður Vextip 837.64 16.75 854.60
15. febr. 1935: Rithöfundasjóður .... Innborgað á árinu .. Vextir 221.63 20.50 4.00
Útgjöld 246.13 50.00 196.13
15. febr. 1935: Leifs Eiríkss. mynda- styttusjóður Vextir 64.82 1.28 66.10
15. febr. 1936:
Peninga innieign félagsins 1,724.23
Alls i bönkum $2,871.82
Arni Eggertson.
Skýrsla fjármálaritara yfir árið 1935.
Inntektir—
Frá meðlimum Aðalfélagsins. .$ 172.40
Frá deildum .................... 139.30
Frá sambandsdeild. “Fálkinn” 7.00
Seld Tímarit til utanfélagsm... 14.50
$ 333.20
Útgjöld—
Póstgjöld ..................... 17.68
Skrifföng og Ledger Sheets .. 2.90
Sölulaun af seldum Timaritum 5.80
Afhent féhirði ............... 306.82
$ 333.20
Guðmann Levy.
Tillögu gerði B. E. Johnson er studd
var af Elínu Hall, að þessar skýrslur séu
þakkaðar og þeim vísað til væntanlegrar
f jármálanefndar. Samþykt.
S. W. Melsted, skjalavörður, las þá sína
skýrslu.
Skýrsla skjalavarðar.
Tímarit óseld þ. 18. febr. 1936
1. árg., 563 eint.; 2. árg., 356 eint.; 3. árg.,
60 eint.; 4. árg., 245 eint.; 5. árg., 254
eint.; 6. árg., 374 eint.; 7. árg., 440 eint.;
?. árg., 322 eint.; 9. árg., 217 eint.; 10. árg.,
413 eint.; 11. árg., 308 eint.; 12. árg., 592
eint.; 13. árg., 301 eint.; 14. árg., 321 eint.;
15. árg., 233 eint.; 16. árg., 226 eint.
Samtals: I.—XV. árg. 5,089 eint.
XVI. árg. 226 eint.
Tímarit hjá umboðsmönnum í Winnipeg:
I.—XIV. árg.........12
XV. árg...........13
XVI. árg...........5 30
Óseld Tímarit í Winnipeg,
eint. alls ............. 5,345
Tímarit hjá E. P. Briem,
bókaverzlun í R.vík:
Samkvæmt síðustu árs-
skýrslu, I,—XV.......... 1,194
Þar af seld, samkv. reikn-
ingi frá bókaverzluninni,
3. okt.*1935 ........... 67
Mismunur 1,127
:vi. árg......... 125
Óseld Tímarit í Reykjavík,
eint. alls.................. 1,252
Óseld Tímarit alls, I.—
XVI. árg., eint............ 6,597
“Svipleiftur Samtíðarmanna,”
eint. alls.....(.......... 134
XVI. Argangur Tímaritsins.
Upplagi þessa árgangs, 1,000 eint., hefir
verið útbýtt svo sem hér segir:
Til deilda félagsins ........ 308 eint.
Til meðlima ............... 191
Til umboðssölu í Winnipeg 5
Tjl auglýsenda (pr. Á. P.
Jóhannsson) ................ 86
Til heiðursfélaga, bóka-
safna, rithöf. og annara 47
Til E. P. Briem, bókaverzl-
unar, R.vik................ 125
Seld.......................... 12
Alls útbýtt, eint. 774
Eftirstöðvar:
Hjá skjalaverði ........... 162
Hjá fjármálaritara ........ 64 226
Upplag XVI. árg., eint. alls 1,000
S. W. Melsted.
Á. P. Jóhannsson lagði til og Mrs. M.
Byron studdi, að skýrslan sé þökkuð og
viðtekin. Samþykt.