Lögberg - 26.03.1936, Blaðsíða 2

2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 26. MARZ 1936.
Galdramál Þórarins
Halldórssonar
fyrsta mannsins, sem brendur
var á Alþingi.
Eftir Árna Óla.
Heimildir: Thotts 2110 (nú í Þjóð-
skjalasafni). Annálar Bókmentafé-
lagsins (formáli Hannesar Þor-
steinssonar dr. að Vatnf jarðarannál
•yngri). Syrpa Gísla Konráðssonar í
Landsbókasafni, Galdrabók Ólafs
Davíðssonar (handrit Sighvats
Grímssonar Borgfirðings í Lands-
bókasafni) o. fl.
Þórarinn er maSur nefndur.
Hann var Halldórsson og bjó á
Birnustöðum i Ögursveit vestra.
Hann var kvæntur maður og átti
börn. Honum er svo lýst, að hann
hafi verið meðalmaður í minna lagi
að vexti, vel á fót kominn, fóta-
þykkur nokkuð, fallega vaxinn,
þunnleitur með litlu blóði í andliti,
smáeygur, nokkuð þungur undir
brún, hrokkin hærður, mjótt skegg,
rauðgult hár og skegg, nokkuð læðu-
legur í máli.
Um þessar mundir, 1664, var
galdratrúin i almætti sínu, og
hræðsla almennings við galdramenn
afarmikil. Þó gátu menn ekki setið
á sér að leita til þeirra, er eitthvað
þóttu kunna meira fyrir sér en aðr.
ir, ef þeim þótti eitthvað við liggja.
Nú mun sá orðrómur hafa legið
á vestra, að Þórarinn Halldórsson
vissi jafnlangt nefi sínu. Lék það
orð á, að hann færi með óvenjuleg-
ar stafamyndir og hefði við einar og
aðrar óvenjulegar lækningar (handa
álagningu).
Þess vegna er það, að bóndinn á
Laugarbóli, Jón Þorkelsson, leitar til
hans og biður hann að hjálpa sjúkri
stjúpdóttur sinni. Hún hét Hall-
friður Sveinsdóttir.
Þórarinn brást vel við þessari
málaleitan og fékk Jóni eikarspjald,
sem hann hafði útskorið. Sagði
Þórarinn svo síðar, að öðrum megin
hefði hann skorið tvo stafi, Ægis-
hjálm hinn meiri og þann minni. En
annars vegar á spjaldið var skorin
signing, og kvað hann konu sina
hafa kent sér þá stafi. Á blaði,
sem fylgdi með spjaldinu, voru
þessi orðskripi: Agala, Voya, Uneus
Akon Sy. Hafði hann sjálfur mikla
trú á stöfum þessum, því að með
þeim og signingum hafði hann
læknað tvær kýr og vetrung, að hans
eigin sögn.
En nú vildi svo illa til, að þótt
þetta ráð væri óbrigðult við veik-
indum í nautpeningi, þá gagnaði það
ekki Hallfríði Sveinsdóttur. Má
líka vera að signingarnar, sem Þór-
arinn lét fylgja, hafi gleymst, eða
handaálagning Jóns á Laugabóli
hafi ekki haft þann kraft, sem
handaálagning Þórarins. Svo mikið
er víst, að Hallfríði versnaði stöð-
ugt og leiddi veikin hana til bana.—
Þá var nú snúið við blaðinu og Þór.
arni kent um það, að hann væri
valdur að dauða hennar.
Þá var prestur í Ögurþingum séra
Sigurður Jónsson, Bergssonar í
Fljótsþingum. Mun hann hafa átt
heima á Eyri í Seyðisfirði hjá
Magnúsi Magnússyni sýslumanni.
Var Sigurður fróðleiksmaður og vel
látinn sem prestur, eins og sézt á
því, að tveir söfnuðir kusu hann sér
til prests, þótt þeir fengi hann ekki
Jón á Laugabóli snéri sér nú til
séra Sigurðar, sennilega með kæru
á Þórarinn, og afhenti honum eikar-
spjaldið fræga, en prestur innsiglaði
það. Þetta gerðist 29. janúar 1665,
og þá má telja að galdramál Þórar-
ins hefjist.
Sunnudaginn næstan þar á eftir
messaði séra Sigurður í ögurkirkju.
Var Þórarinn við messu. Prestur
hélt alvarlega áminningarræðu vfir
söfnuðinum um galdur og fordæðu.
skap og skoraði á menn að “afsníða
þvílíka lesti fyrir guðs aðstoð.” Var
þá haft eftir Þórarni, að hann hefði
sagt um prest eftir messu, að “harð-
talaður hefði hann verið í dag til
galdramanna, en óvist væri hvort
hann yrði jafn hvatvís næsta sunnu-
dag.” Mun þetta þó sennilega upp-
spuni einn.
En nú brá svo við fáum dögum
seinna, að Sigurður prestur veiktist
hastarlega og með “undarlegum
hætti.” Lá hann þungt haldinn í 10
vikur og andaðist 10. apríl 1665 ó-
kvæntur og barnlaus.
Þórarinn flýr.
Þórarni mun nú ekki hafa þótt
friðlegt að búa á Birnustöðum, þvi
að hann strýkur þaðan á brott með
konu og börn. Verður nú ekki séð
hvar hann eða þau hafa hafst við um
sumarið, en komin er konan með
börnin til ísafjarðar um haustið.
Hinn 21. nóvember er réttarhald
á Eyri út af galdramáli Þórarins.
þar sem honum var kent um dauða
Ilallfríðar Sveinsdóttur. Er svo að
sjá, sem Magnús sýslumaður hafi þá
líka viljað kenna honum veikindi og
dauða séra Sigurðar, þvi að fyrir-
spurn kom fram um það, hvort
nokkurt af vitnum þeim, sem þar
voru, hefði heyrt Þórarinn víkja
nokkrum orðum að þvi, að hann
væri valdur að veikindum prests.
Þóttist enginn það hermt geta, en
sýslumaður kvað þennan orðróm
vera kominn i aðrar sveitir, en ekki
er þessa þó framar getið. Mun
sýslumaður þar hafa átt við það,
sem haft var eftir Þórarni við mess-
una. En fróðlegt er að lesa þær
kærur, sem þar komu fram á hendur
Þórarni fyrir galdur.
Það var nú fyrst, að tveir ná-
grannar Þórarins lofuðu að sanna
með eiði, að galdraorð hefði leikið
á honum þau f jögur ár, setn hann
hafði verið á Birnustöðum, en ekki
vissu þeir sannindi á orðrómnum.
Þá var lýst yfir vitnisburði fjög-
urra manna úr Vatnsfjarðarsveit,
þar sem Þórarinn hafði áður verið,
og kom þar fram sami grunurinn;
“vildi enginn þar gefa Þórarni vott.
orð um gott framferði.”
Lækningar Þórarins.
Jón Einarsson bóndi í Eyrardal í
Álftafirði, bar það, að “anno 1664,
miðvikudaginn næsta eftir allra
heilagra messu, segist hann eftir
Þórarni sent hafa, á sinni veikri
stúlku tak að taka, en sem stúlkunni
nokkuð létti af hans handaátekt, þá
hafi komið nokkurs konar veikleiki á
kú Þórarins, en eftir það hann hefði
sína kú læknað, þá hafi hent veik-
leika þennan stúlku úr hverjum hún
síðar burt sofnaði. En tveim nótt-
um þar eftir hafi kýr hjá fyrgreind-
um Jóni dáið, og ekki hafi hann séð
annað tilefni til hennar dauða en
svartan blett í gegn um skinnið,
holdið, mörinn og inn til vambar.
En ei segist fyr greindur Jón vitað
hafa, eður vita, hvort það sé af áður
greinds Þórarins völdum eður ei.”
Sambýlishjón Þórarins, Bjarni
Jónsson og Brit Eysteinsdóttir, báru
það, að orðasenna hefði orðið út af
hundi, og hafi þá Þórarinn sagt, að
Brit “skyldi ei sér til óvilja taka, þó
eitthvað hennar barn yrði mál-
stamt.” Brá svo við hinn sama dag
að barn þeirra Britar og Bjarna
“misti málið, og þar eftir allur hálf-
ur líkaminn, fóturinn, höndin og
hálfur munnurinn dauður, hvar eftir
þetta barn lifði þrjú dægur, og eftir
þessum fyrirfram skrifuðu líkind-
um þá segjast þau hér helzt grun-
semd á hafa, að Þórarinn Halldórs-
son hafi þessum barnsins veikleika
ollað.”
Halldóra Aradóttir á Laugabóli
bar það, að sex vikum fyrir jól 1664
hafi “leigu kýrin af uppblásning
kreinkst, hvar fyrir hún segist sent
hafa á tvo næstu bæi eftir mönnum,
greinda kú að skoða, og hafi komið
Jón Einarsson á Hrafnabjörgum,
Bjarni og Þórarinn frá Birnustöð-
um, og hafi áður greinda kú skoðað,
hvar til Þórarinn hafi þá svarað, að
hann hefði þær lækningar, ef glett-
ingar væri á kúm, mundi henni
batna, takandi pappirsblað úr bók,
og fór út í fjós og skrifaði þar
nokkuð á, en hvað verið hafði segist
hún ei vita, og hafi hann það í trefli
bundið um háls á fyrgreindri kú,
svo henni þess krankleika að þremur
nóttum liðnum batnaði.”------------
Nokkru seinna veiktist svo dóttir
hennar Hallfríður Sveinsdóttir,
“með veikleika dofa um sig alla upp
undir brjóst, með velgju eður klígju,
hvar eftir hún strax lagðist.” Tveim
nóttum seinna var sent eftir Þórarni
og kom hann þegar og, strauk um
“líkama grendrar stúlku með lesn-
iogum eður bænum og siðan skrif-
aði nokkuð á blað, en hvað verið
hafi segist greind Halldóra ei vita og
hafi Þórarinn sér skipað það með
trefli fyrir stúlkunnar brjóst að
binda, hvert blað hún segir að ónýst
hafi; þar eftir hafi hann um eik
beðið, hverja hann hafi með sér haft
og skipað Jón son sinn eftir að
senda, og að liðinni þeirri nótt hafi
pilturinn það sótt og segir hann
Þórarinn hafi sér svo fyrir sagt, að
snúa þeim stóra staf upp, en þeim
smáa niður, og bannað að láta koma
undir beran himin, og hafi skipað
að láta heita við eld, og láta hvorki
þau við hafa spott né spé, því gott
væri á spjaldinu. Síðan skyldi það
um dragast stúlkunnar líkama, þar
hún veikust væri. Þar eftir Þor-
láksmessu fyrir jól hafi Þórarinn
aftur komið og skoðað greinda
stúlku og sagt að hennar veikleiki
væri af manna völdum, með brennu-
galdri gert, meinandi þetta að einum
manni í þessari sveit. í fimta sinni,
milli áttadags og þrettánda, kom
greindur Þórarinn og var þá reiðu-
legur og byrstur og fór svo aftur á
stað, I sjötta sinn kom Þórarinn um
Þorra leyti og heimti þetta spjald
aftur, en Jón Þorkelsson vildi það
ei af höndum láta, og fór svo Þór-
arínn á stað, með þungu geði og
nógum hugmóð. — Og eftir þessu
öllu segist greind Halldóra hafa full-
an og allan grun að áður téður Þór.
arinn hafi valdur verið í veikleika
þessarar sinnar dóttur, Hallfríðar
Sveinsdóttur, og gefur honum fulln-
aðar áburð hér um það framast hún
má að lögum og með góðri samvizku
gera.”
Dómsmenn fundu og Þórarni það
til foráttu, að hann hefði strokið úr
sýslunni og klipt af sér hár og skegg
svo að hann yrði torkennilegri, og að
hann hefði tekið hest af fátækri
ekkju og ekki skilað honum aftur.
Að lokum dæmdu þeir að Þórarinn
væri rétt tækur “hvar sem hittist,
undir járn og fjötur, til sins máls
frekari prófun og rannsaks,” en
skutu þó málinu undir úrskurð Þor-
leifs lögmanns Kortssonar. Stóð
ekki á honum að samþykkja þetta.
Þórarni var lýst á Alþingi 1666
og heiðurs verður yfirvaldsmaður”
Kristofer Rön tók hann fastan i
Miðgörðum í Staðarsveit 10. nóv.
sama ár. Var hann þá sendur milli
sýslumanna þangað til hann kom að
Eyri í Seyðisfirði. Sat hann par
nú í fangelsi þangað til annan •' iól-
um, að kunningi hans hjálpaði hon.
um til að strjúka. Fór Þórarinn nú
huldu höfði suður á land og nefnd-
ist Þorsteinn Þórólfsson. Komst
hann þá alla leið suður i Rangár-
vallasýslu, en “erlegur heiðurs-
mann,” Gísli Magnússon á Hlíðar-
enda náði honum “fyrir herrans
náðarsamlega tilhlutan” (eins og
stendur í málsskjölunum) x. febr.
1667. Var hann nú fluttur vestur
aftur sýslumannsflutningi, og kom
Seytjánda ársþing þjóðrœknisfélagsins
Kjörbréfanefnd lagði þá fram eftirfylgj-
andi skýrslu:
Kjörbréfanefnd minnir á, að allir góöir
og gildir félagar í deildinni “Frón” hafa
full þingréttindi; sömuleiðir góðir og gild-
ir félagar í aðalfélaginu. Þá bárust nefnd-
inni fulltrúaumboð frá deildunum “Iðunn”
í Leslie, Sask., “Fjallkonan” í Wynyard
og “Brúin” í Selkirk. Fulltrúi deildarinn-
ar “Iðunn” er Jón Janusson með 20 at-
kvæði. Fulltrúi deildarinnar “Fjallkonan”
er séra Jakob Jónsson með 20 atkvæði.
Fulltrúar deildarinnar “Brúin” eru séra
Theodór Sigurðsson með 17 atkvæði, Ein-
ar Magnússon með 16 atkvæði og Thor-
steinn S. Thorsteinsson með 16 atkvæði.
Á Þjóðræknisþingi í Winnipeg, 24.
febrúar 1936.
Richard Beck Ingibjörg Goodmundson
Th. S. Thorsteinson.
Á. P. Jóhannsson lagði til og séra Theo-
dore Sigurðsson studdi, að skýrslan sé við-
tekin eins og lesin. Samþykt.
Dagskrárnefnd lagði þá fram eftirfylgj-
andi skýrslu:
Dagskrárnefnd.
Nefndin leggur til að fylgt sé auglýstri
dagskrá að viðlögðum skýrslum frá milli-
þinganefndum sem eru: Rithöfundasjóðs
söfnunarnefnd, Þingmálanefnd (Commit-
tee on Resolutions) Útnefningarnefnd og
Minjasafnsnefnd.
24. febr. 1936.
Rögnv. Pétursson J. Janusson
Á. P. Jóhannsson.
DAGSKRÁ:
1. Þingsetning
2. Skýrsla forseta
3. Kosning kjörbréfanefndar
4. Kosning dagskrárnefndar
5. Skýrslur embættismanna
6. Skýrslur deilda
7. Skýrslur milliþinganefnda
8. Útbreiðslumál
9. Fjármál
10. Fræðslumál
11. Samvinnumál
12. Útgáfa Tímarits
13. Bókasafn
14. Kosning embættismanna
15. Lagabreytingar
16. Minnisvarðamál
17. Ný mál.
Richard Beck lagði til og Mrs. B. E.
Johnson studdi, að skýrslan sé viðtekin
eins og lesin. Samþykt.
Skýrslur deilda voru þá lesnar og fylgja
hér með:
Hagskýrsla þjáðrœknisdeildarinnar
“Snœfett”
Churchibridge, Sask. 21. febr. 1936.
Deildin hefir leitast við að halda í horf-
inu, eftir föngum, síðastliðið ár. Starfs-
fundir hafa verið haldnir fjórir á árinu
og ein skemtisamkoma. Nokkur undan-
farin ár hefir deildin haldið eina alíslenzka
samkomu að haustönnum loknum, og hafa
unglingarnir tekið þátt í skemtiskránni á
þeim samkomum, engu síður en eldra fólk-
ið.
Geta mætti þess, þó þjóðræknisdeildin
ætti þar ekki sérstaklega hlut að máli, að á
síðastliðnu sumri var haldið hátíðlegt
fimtíu ára afmæli íslenzks landnáms i
Þingvalla og Lögbergs bygðum. Mun ná-
lega hvert mannsbarn úr bygðum þessum
hafa verið á hátíðinni og giskað er á að
aðkomumenn hafi verið þar eins margir
eða fleiri en heimafólkið. í sambandi við
hátíðina var haldin dálitil sýning á ís-
Ienzkum munum, sem landnemarnir höfðu
haft með sér heiman frá Islandi. Er ótrú-
lega mikið til að slikum munum eftir hálfr-
ar aldar dvöl í Vesturheimi. Vakti sýning-
in allmikla athygli. Enda ös umhverfis
sýningarstúkuna allan daginn.
Af hálfu þjóðræknisfélagsins mætti þar
varaforseti þess prófessor Richard Beck.
Flutti hann kveðju frá félaginu og jafn-
framt skörulegt erindi fyrir minni Islands
Mega slíkar minningarsamkomur teljast
veigamikill þáttur í þjóðræknisstarfinu.
Bókasafnið hefir verið aukið talsvert á
árinu, og eru bækurnar mikið lesnar af
félagsmönnum.
Deildin telur nú 18 skuldlausa meðlimi.
Stjórnarnefnd: forseti B. E. Hinriksson,
ritari E. Sigurdsson, féhirðir F. G. Gísla-
son. Meðstjórnendur: K. Johnson, J.
Gislason, G. J. Markússon og M. Hinriks-
son.
Vinsamlegast,
Einar Sigurðsson,
ritari.
Dr. Rögnvaldur Pétursson lagði til og
Á. P. Jóhannsson studdi, að skýrslan sé
viðtekin með þökkum og bókuð. Samþykt.
Ársfréttir deildarinnar “Iðunn” að
Leslie, Sask.
Herra forseti,
Háttvirti þingheimur!
Eins og flestum íslendingum vestan hafs
mun kunnugt, andaðist þetta síðastliðið ár
(1935) hinn mæti og‘ velþekti íslendingur
Wilhelm Paulson. Var hann heiðursmeð-
fimur deildarinnar og sá eini er þann lieið-
ur hefir hlotið í þessari deild. Paulson
heitinn var einn af stofendum þessarar
deildar og bar hag hennar alt af fyrir
brjósti, eins og alls þess, er íslenzkt var.
Fáir munu hafa átt eins almenn ítök í
hjörtum mann, eins og hinn látni vinur
vor, og mun lengi verða minst með sökn-
Úði hinna mörgu liðnu gleðistunda, er
hann veitti okkur, bæði utan og innan síns
eigin heimilis. Oft lagði hann á sig mik-
ið erfiði og ferðaðist langt að, til að veita
okkur stuðning í félagsmálum, en nærvera
hans var okkur ætíð vissa fyrir að störf
okkar bæru góðan árangur. Og sjálfum
mun honum hafa þótt þær stundir ánægju-
fylstar er hann var veitandi í vinahóp hér
í heimabygðinni. Vil eg heimfæra eríndi
úr kvæði er hann orti á heimleið frá ís-
landi 1930:
Það er gott að geta átt
gleðistund með vinum sínum,
finna hlýjan hjartaslátt,
hugarboð um frið og sátt;
eg hefi unað á þann hátt
yndælustu stundum mínum.
Það er gott að geta átt
gleðifund með vinum sínum.
Deildin vottar ekkju og öðrum aðstand-
endum hins látna samúð og hluttekningu.
Á þessu síðastliðna ári hafði deildin þrjá
starfsfundi, en þess á milli kom stjórnar-
nefnd deildarinnar saman til skrafs og ráð-
stafana. Fundir Ihafa venjulega verið
fámennir, og er að vísu við því að búast,
þar sem meðlimir eru drefiðir á 20—30
mílna svæði. '
Tvær skemtisamkomur voru haldnar
undir umsjón deildarinnar, sú fyrri í júní.
Aðkomumenn á skemtiskrá voru: Séra
Kristinn Ólafsson, séra Guðm. Johnson og
séra Jakob Jónsson. Lá vel á prestunum
og skemtu þeir samkomugestum hið bezta.
Þökkum vér þeim öllum fyrir komuna.
Hið venjulega útimót deildarinnar var
haldið að heimili Stefáns Andersonar; er
hver látinn skemta sér á þeim mótum sem
bezt líkar. Að útbreiðslu eða meðlima-
fjölgun hefir allvel verið unnið, og marg-
ir tekið góðan þátt í því. Þó má sérstak-
lega nefna þá Jón Janusson frá Foam
Lake og Stefán Helgason í Hólarbygð,
sem báðir eru bókaverðir fyrir útibúum
deildarinnar á þeim stöðum, og hafa fjölg-
að þar meðlimum að mun. Þetta s.l. haust
var einnig stófnað útibú af bókum deild-
arinnar í Elfros. Veitir því forstöðu Jóri
Guðmundsson kaupm. Er deildin Jóni
þakklát fyrir að veita bókunum viðtöku og
telur þær í góðs manns höndum. Deildin
hefir átt bókaláni að fagna; þetta ár eign-
aðist hún bókasafn til viðbótar, er taldi um
200 bindi. Tilheyrði það áður Kristnes-
bygð, en hafði ekki verið starfrækt und-
anfarin ár. Var það góðmótlega látið af
hendi við deildina, af þeim mönnum er
síðastir starfræktu safnið. Þakkar deildin
þeim hér með góða samvinnu. Þá hafa all-
margar nýjar bækur bæzt í safnið á þessu
ári og mun nú deildin hafa um 600 bindi
til útláns. Þetta s.l. ár taldi deildin 48
skuldlausa meðlimi, og hefir því meðlimum
fjölgað um 16 á árinu. Má það gott kall-
ast og vel ef sú tala gæti haldist.
Útgjöld deildarinnar á árinu námu
$87.00. Var það $13.56 meira en inntektir
og hefir því saxast á sjóð deildarinnar,
sem nú er aðeins $20.80.
R. Arnason, ritari.
Jón Janusson lagði til og Árni Eggert-
son studdi, að skýrslan sé viðtekin með
þökkum og bókuð. Samþykt.
Til bjóðrœknisfélags Islendinga í Vestur-
heimi frá sambandsdeildinni “Fálkiml”
í febrúar 1936.
Síðan í þinglok 1935 hefir deildin Fálk-
inrt starfað á sama sviði og undanfarin ár.
Fyrst skal skýra frá því, að félag vort tók
þátt í samkepni um bikar Þ. í. í V., sem
fór fram í marzmán. 1935 í Selkirk, undir
stjórn milliþinganefndar yðar og þökkum
vér hér með henni, ásamt keppináutum
okkar og sigurvegurum. Þátttakendur voru
þessir hockey-flokkar: Gimli, Árborg, Sel-
kirk -Pla-more og Fálkinn. Gimli flokkur-
inn vann Fálka í úrslitaleiknum og eru því
meistarar sambandsins.
Líkamsæfingum var haklið áfram til 1,
marz 1935 og það stunduðu 40 stúlkur og
30-40 drengir. En þennan vetur hefii
engum æfingum verið komið við vegna
fjárþrengsla og líka vegna þess, að nú er
ekki lengur hægt að fá til leigu hentugt
hús með viðunandi leiguskilmálum.
Skautasvell, sem bygt var 1934 hefir
reynst ágætlega og samanstendur fálags-
skapurinn nú eingöngu fyrir það. Höfum
við nú um 400 meðlimi samtals, yngri og
eldri deildir. Sama meðlimatala og 1935,
en í þessari félagatölu reiknast 150 ungl-
ingar, sem heyra til atvinnulausu fólki og
veitt hefir verið ókeypis aðgangur að
svellínu. Fyrirtæki þetta hefir orðið fé-
lagi voru til stórsóma og almenningur hef-
ir stuðlað að velferð svellsins báða þessa
vetur. Einnig notar félagið svellið til æf-
inga yngstu flokkum hockey-deildarinnar,
sem eru drengir 12 til 14 ára, og ennfrem-
ur unglingar 14 til 16 ára, sem er annat
flokkur, og það er hugmynd vor og von að
geta fengið al-íslenzkan flokk á sínum
tíma.
Þennan vetur hafa báðir þessir flokkar
verið á yfirborði samkepninnar í borginni
og hafa alla eiginleika hockey-leikara til
tignar sinnar deildar i lok vertíðar. Benda
vil eg þingheimi á eitt í sambandi við
þetta, sem er það, að þótt nöfn leikara sé
ekki sonur þá eru fjöldamargir fslending-
ar á meðal vor, sem eru af íslenzkum
mæðrum og hafa því önnur ættarnöfn,
sömuleiðis hafa og íslenzkir menn tekið
hérlend nöfn. Með þessu vil eg benda ís-
lendingum á það, að dæma ekki hina ís-
lenzku hockey-flokka úr ætt við sitt þjóð-
erni, fyr en gengið hefir verið frá því
með vissu að svo sé.
Að endingu þökkum vér Þjóðræknisfé-
laginu fyrir stuðning þann og velvild, sem
það hefir veitt oss undanfarin ár.
Virðingarfylst,
fyrir hönd íþróttafélagsins Fálkinn,
C. Thorlakson, féhirðir.
Guðmann Levy lagði til og Richard
Beck studdi, að skýrslan sé viðtekin með
þökkum og bókuð. Samþykt.
Arsskýrsla dcildarinnar “Brúin,” Selkirk
Deildin telur nú 50 gilda meðlimi. Aðal-
starf deildarinnar á síðasta ári var ís-
lenzku kensla. Yfir 80 börnum og ungl-
ingum hefir verið kent að lesa og skrifa
málið. Árgangur af þessu starfi hefir
* verð mjög góður.
Margir unglingar, sem ekki hafa haft
tækifæri að læra íslenzku annarsstaðar,
eru nú vel færir í mlálinu; kemur það bezt
í Ijós þegar þessir nemendur fara með ís-
lenzkar sögur og kvæði á opinberum sam-
komum.
10 starfs- og skemtifundir hafa ver-
ið haldnir á árinu. Þó þessir fundir hafi
ekki verið eins vel sóttir eins og æskilegt
hefði verið, þá hefir áhugi meðlima og
annara, sem hafa staðið utan deildarinnar
verið mjög góður fyrir starfi hennar.
Fjárhagsskýrsla féhirðis er sem fylgir:
Inntektir—
í sjóði frá fyrra ári ........$ 71.09
Meðlimagjöld .................... 21.00
Tillag frá Aðalféláginu....... 35.00
Ágóði af hlutaveltu.............. 76.75
Bankavextir ...................... 1.30
Útgjöld—
Fyrir barnakenslu . ...;.....$ 61.00
Iðgjöld til .Aðalfélagsins... 26.50
Til Landnema minnisvarðans
á Gimli....................... 10.00
Til hockey—félagsins íslenzka í
Selkirk 10.00
Fargjöld þingerindreka .......... 9.00
Húsaleiga ...................... 30.00
Ýmislegt ....................... 12.60
Iðgjöld til Aðalfélagsins 1936.. 25.00
184.10
í sjóði 28. janúar 1936 ..... 21.04
Th. S. Thorsteinson, skrifari.
Árni Eggertson lagði til og Á. P. Jó-
hannsson studdi, að skýrslan sé viðtekin
með þökkum og bókuð. Samþykt.
Er hér var komið var liðið nær hádegi
og gerði Dr. Richard Beck tillögu studda
af Thorsteini Thorsteinssyni, að fundi sé
frestað til kl. 1.30 e. h. Samþykt.
Fundur var settur að nvju kl. 2 e. h.
Mintist forseti á fráfall Georgs Breta-
konungs og bað þingheim að rísa á fætur
og hafa þögn i eina mínútu til minningar
um hinn látna konung. Er því var lokið
bað forseti þingmenn að syngja þjóðsöng
Bretaveldis til virðingar og hollustumerkis
við hinn nýja konung, Játvarð VIII., og
var það gert.
Þá gat forseti þess að á þingi væri
stödd frú Guðbjörg Sigurðsson frá Kee-
vvatin, með bréf og kveðju frá Islending-
um þar. Mæltist hann til að henni væru
veitt full þingréttindi. Tillögu þess efnis
gerði Dr. Richard Beck stuáda af Mrs.
M. Byron, og var það samþykt. Var þá
fundargjörð lesin og samþykt með þreyt-
ingu áskýrslu skjalavarðar. Var þá hald-
ið áfram með skýrslur frá deildum sem
fylgja: