Lögberg - 07.05.1936, Side 5

Lögberg - 07.05.1936, Side 5
LÖGBERGr, FIMTUDAGINN 7. MAl, 1936. 5 WE’KE ALL NUTTY HERE AND THERE .By P. N. Britt_ “The trapper died—our hero—and we grieved: In every heart in camp the sorrow stirred. ‘His soul was red!’ the Indian cried, bereaved; ‘White man, he!’ the grim old trader’s word. “So, brief and strong, each mourner gave his best— How kind he was, how brave, how keen to track; And as we laid him by the pines to rest, A negro spoke, with tears: ‘His heart was black!’ ” » » * /ALD Eagle Eye was a Cree, and a pagan. He was regarded at his trading post in the far north as the soul of honor, and was known all over his territory as the greatest of all the trappers. Before he had come to middle age, Eagle Eye’s success at trapping en- abled him to build up a good bal- ance at the trading post. As the years went on his balance kept grow- ing. He became comparatively well off. He was a pagan, but he was always ready to help less fortunate trappers. The fur traders were am- azed at his generosity. The intrepid, alert Eagle Eye was a kindly, mild-mannered Cree, built like an athlete, unconcerned — al- ways so composed as t’o seem with- out a care. He was a pagan. One year Eagle Eye came to the trading post with by far the biggest cargo of furs of his career. He usual- ly came in with just the necessary helpers to handle the cargo. This time he had with him his entire family and all the relations. It was a genuine surprise party for the fur traders. The heavy cargo Eagle Eye had brought added greatly to his credit at the trading post. When every- thing was squared away he intro- duced the big party to the fur traders, after which he told them he wanted everyone in the party to buy whatever he desired, all to be charged against his credit. He was a pagan. The fur trader took Eagle Eye aside and told him he should not do this, that the years were beginning to tell on him, and that he should look out for his old age. Eagle Eye didn’t understand, and he told the trader that he didn’t understand. He was a pagan. He told the trader that he had always been telling him that he was the greatest of all the trappers. His people, he said, were poor trappers, and being a good trapper himself he knew that he should share what he had with the poor trappers. His orders to give the poor trap- pers all that they asked for was car- ried out by the fur trader, and it was a happy party that moved on back to the trapping grounds in northern Saskatchewan, all heavily laden with supplies. Eagle Eye was a pagan. * * * “He was never so old that he failed to enjoy The games and the dreams he had loved as a boy.” * * * VESTERDAY she got back from the East, after a two months visit down there. Glad to be back, too, to the blue sky and free air. Likes the folks back East, but there’s something crowded and cramped about it all. No place like the West, and no place like home. Admits she met a new boy friend, and she’s all raptures about him. Boy friends used to all look alike to her, but she says this one’s different. Says she’s going to have him out here this summer. But shg’s glad to be back home. Folks from here find it hard to stay away very long. There’s somethihg fascinating about out here. Maybe it’s because one can see far- ther, or because of the long bright mornings and the long bright eve- nings. We forget about these bless- ings until we get away and get a headache. It’s sure nice to be back home. * * * T EARN to laugh. A good laugh is better than medicine. Learn to tell a story. A well told story is as welcome as a sunbeam in a sick- room. Learn to keep your troubles to yourself. The world is too busy to care for your ills and sorrows. Learn to do something for others. Even if you are a bed-ridden invalid there is always something that you can do to make others happier, and that is the surest way to attain hap- piness for yourself. * * * Better to weave in the web of life A bright and golden filling, And to do God’s will with a ready heart, And hands that are swift and willing. * * » TT’S absolutely phenomenal to what ■*- nutty length some folks will go on the most idiodic plans or dreams. The other day a fellow dropped in to tell me that the most popular can now selling contains peas and carrots. Maybe you know about this tin of peas and carrots. I don’t, avoiding both the vegetables on ac- count of blood pressure, or stomach ulcers, or sciatica, none of which I dream of having but all of which I hear so much about that I’m not tak- ing any chances. Besides, I was never crazy about either carrots or peas and I’m not sacrificing anything or losing any sleep through passing up peas and carrots. But what this loon had on his mind was to organize a company, with a fifteen per cent. commission in it, to put parsnip and horse radish on the market—in the raw, tinned, or coupled in floating air. I told him I could not think of anybody who would buy either horse-radish or parsnips willingly. Why not? he asked, and I said why? I thought that was a smart comeback, but he sort of ignored it. Of course I knew that he couldn’t explain why, but I didn’t want to embarrass him. I could have told him that boiled beef and horse-radish has been a favorite dish of mine for years. I had, too, recollections of a lady who used to flash a salad of parsnips and bananas slivered, and smothered with million dollar dressing. I didn’t like it, it was too terrible for words, or even blasphemy. Maybe you’ve encountered some of those mixtures, and will understand. In an effort to get rid of the per- son, I told him that he had better forget the parsnips, as hardly any- body knew anything about parsnips, and he was smart this time, and said that because they didn’t know any- thing about parsnips was just why they would fall for parsnips and shares in the parent company. I also suggested to him that it might be worth while pulverizing the horse-radish, putting it in cap- sules and selling it as “nips”. I didn’t want to see him getting mixed up in a canning factory, no matter what he might can. It seems to me that a canning factory is always at the mercy of the tinsmiths’ union. However, I finally got him out, and I’m only mentioning this so that if you are offered shares in the com- pany you can use your own judg- ment—or, if you like you can grow your own horse-radish or parsnips. * • • T am sure that any of us would be amazed to know how many citi- zens had forgotten that their per- mits had expired. * • * WTHERE' else is there such a May as this—yes, where else? We all came here, for better or worse—and it has been a lot better for most of us—quite a lot better. Yesterday, an old egg dropped in, bemoaning his lot. He drove up in a V-8. We knocked around together fifty years ago, in a hick town in Ontario—and I can remember quite well when he had just two shirts— a grey flannel for work days and a white shirt for Sundays. Only paper collars for either the grey or the white—but, to be frank about it, it was only off and on that we wore collars away back there. Now, what would that fellow have to complain about? Such as he give me a headache. He ought to be glad he’s alive. I just gave him a black look and told him he ought to be glad he isn’t out in Vancouver or somewhere carrying an umbrella all the time, or maybe having his V-8 down town in a fog. Some folks sure don’t know when they are well off. fyr meir, að tröllin hefðu dagað uppi og orðið að steini. • Þá kemur sú ritgerðin sem æMa mætti að væri aðalefnið, eftir nafni lókarinnar að dæma, eða “Þættir úr sögu Borgarfjarðar fram um 1800,” eftir Dr. Guðbrand Jónsson. En sagan nær aðeins yfir 59 bls. í bókinni og má nærri geta, að ekki er hægt að skrifa ítarlega sögu bessa stóra héraðs og fjölmenna, í meir en níu aldir, í svo stuttu máli. Sagan er góð, það sem hún nær, en eínið ákaflega samandregið, eins og gefur að skilja, þar sem höfundinum bef- ir verið ætlað svo lítið rúm í bók- inni. Engu að síður er þó mikið á þjessari ritgerð að græða, sérstalilega \|iðvíkjandi landnámmu. En hve stutt hún er, og_ af þeim ástæðum ófullkomin, gerir höfuqdurinn ljósa grein í niðurlagi ritgerðarinnar, og ! kann eg ekki betur að gera: “Nú er , komið fram yfir 1800, og verður því ! staðar numið.” Hér hefir ekki verið stiklað nema á mjög svo stærstu steinunum. Rúmið, sem skamtað var, hefir ráðið því, og er ekki höf- 1 undinn um það að saka. Hann get- ur ekki frekar en aðrir komið því í legil, sem að réttu lagi fyllir tunnu.” Fyrir mitt leyti hefði eg kosið, að þessi héraðssaga hefði verið svo sem helmingi lengli, eða kannske tölu- vert meir en það. Þá kemur meginmál bókarinnar, en það er “Þættir” Kristleifs Þor- steinssonar á Stóra-Kroppi. Kann- ast allir lesendur Lögbergs vel við hann af hinnpi ág^tu fréttabréíum úr Borgarfirði, sem þar hafa birst eftir hann, ár eftir ár, nú lengi. Fylla þættir Kristleifs mikinn hluta bókarinnar, eða nálega 370 bls. af 480 bls., og er því hér ekki um neitt smáræðis lesmál að ræða. Auk “Inngangs” eru þættírnik- þrjátiu og kennir þar margra grasa. En þó þættirnir séu margir og um margs- könar efni, þá hafa þeir það þó sameiginlegt, að þeir snerta allir Borgarfjörð og Borgfirðinga. Höf- undurinn fer lítið út fyrir héraðið. En samfeld héraðssaga eru þeir alls ekki, eins og það er vanalega skilið. Höfundurinn hefir alla æfi átt heima í uppsveitum Borgarfjarðar. enda er efni þáttanna þaðan að mjög miklu leyti. Útsveitirnar verða þar töluvert mikið útundan, og það svo að ekki er saman berandi. Eg geri líka ráð fyrir að sumum þyki hann segja fullmikið frá sér- stökum mönnum og ættum, eins og t. d. Húsafellsættinni, sem hann er sjálfur af, en of lítið af öðrum. Fn þetta er ekkert tiltökumál; Krist- •fur er að segja frá þvi sem hann sjálfur þekkir og veit og hann er eins og allir aðrir menn “sínum hnútum kunnugastur.” Þó hér sé ekki um héraðssögu að ræða, eins og fyr segir, þá dregui höfundurinn hér nokkrar skýrar myndir af fáeinum stöðum í hérað inu, en sérstaklega af lífi fólksins i Borgarfirði á síðarihluta nítjándu aldar og fram á þá tuttugustu og að nokkru leyti fram til síðustu úra. Er hér um merkilegt timabii að ræða. Þar sem stórfeldar breyting- ar liafa átt sér stað og flestar i framfaraáttina. Af þessum þáttum Kristleifs fær maður býsna ljósa hugmynd um búnaðarhætti Borg- firðinga fyrir nokkrum áratugum, en sem nú eru orðnir alt aðrir eða stórbreyttir og um andlegt líf fólks. ins, sem líka er eitthvað töluvert breytt. Vitanlega verður maður að lesa þetta með góðri athygli, eins og reyndar alt annað, til að hafa full not af því. Munu þeir timar koma, þegar ár og jafnvel aldir liða, að þessir þættir þykja stórmerkilegt innlegg í menningarsögu þjóðarinn- ar. Þó væru skrif þessi enn betri. ef höfundurinn héldi sig ekki eins fast við hina betri hlið sveitalífsins en sneiðir að miklu leyti hjá hinni lakari. Það er vitanlega betra að koma til stórbændanna, heldur en ^otbændanna, en það er engu aT siður nauðsynlegt að líta líka inn til beirra. ef maður vill kynnast lífi fólksins eins og það i raun og verv. er, eða var. % Þættir þessir hafa þann mikla kost, meðal annars, að þeir eru pryöilega vel ritaðir, eins og alt am. að, sem þessi bændaöldungur og mikli fræðaþulur skrifar. Frá- sögnin öll afar skýr og málið létt og hreint og tilgerðarlaust. Veldur það miklu um, hve ánægjulegt er að lesa alt sem hann skrifar. Þó hér sé ekki um sögu að ræða, þá fæ eg ekki betur séð en þættir þessir eigi vel heima í Héraðssögu Borgarfjarðar. Þeir snerta hana allir. Siðasti þátturinn hefir að fyrir sögn: “Einkennilegir rnenn,” og þessir einkennilegu menn eru flökkukarlarnir, sem nú eru allir út_ dauðir og koma vonandi aldrei aftut í sömu mynd og áður. Af eitthvað svipuðum mönnum er reyndaf nóg enn, þeim, sem alla æfi lifa á þvi, sem aðrir afla. í “Bókin min,” eftir frú Tngunni |ónsdóttur, sem út kom 1926, eru nokkrar greinar um flökkukarla, sem hún hafði sjálf þekt í sinu ungdæmi. Hefir hún að fyrirsögn fyrir þeim greinum, ualið ljóðlínu alkunna eftir Gest Pálsson: “Glerbrot á mannfélagsins haug.” Vöktu þessar greinar mikla eftirtekt. Ekki vegna þess, að hév væri um merkismenn að ræða, held ur vegna þess að greinarnar eru svo prýðisvel skrifaðar og bera vott um svo ljósan skilning og næma samúð með þessum vesalingum. Hinsveg- ar gætir þess lítið, að Kristleifur hafi næma samúð með þessum mönnum, en hann skrifar um þá samt. Síðan “Bókin mín” kom út hafa ýmsir orðið til að skrifa um flökkukarlana. Manni finst næst- um að þeir séu að verða mestu merkismenn i sögu þjóðarinnar, ’og þá sjálfsagt i Héraðssögu Borgar- fjarðar eins og annarsstaðar. Af dæmi þessara manna finst mér held- ur lítið að læra og ekki nauðsynlegt að halda minningu þeirra hátt á lofti. Mér finst að miklu skemti- legra og uppbyggilegra væri að lesa góðar og sannar og vel skrifaðar greinar um fátæka sveitabændur, “sem börðust áfram með hnefum og hnúurn, og höfðu sér ungir það tak. mark sett, að bjargast af eigin bú- urn og breyta í öllu rétt.” En þeg- ar helztu skáldsöguhöfundar þjóðar- innar fara að segja frá slíkum mönnum, þá er eins og það sé ó- gerningur, nema gera þá að hálf- gérðum fíflum eða fordæðum, eins og t. d. Bjart i Sumarhúsum. Samkvæmt auglýsingu í Lögbergi er hægt að eignast bók þessa með því að senda $3.00 til Jóns Helga- sonar , Skólavörðustíg 21, Reykja- vik, Box 281, og verður bókin þá send án áukakostnaðar. —F. J. Vetrarminningar Sólin er gengin til viðar og síð- asta dagsbrún vetrarins 1935-36 er að hverfa undir asparskóginn í norðvestri. Veturinn er að kveðja lönd og lýð, en endurminningarnar um vertíð hans eru sjálfsagt enn í minni margra, sem lifðu hann, rninsta kosti að einhverju leyti, þvi þó rás tímans virðist ekki fara mjög hart fram hjá er því þó svo farið að daglegu viðburðirnir margir gleymast með hverjum deginum sem líður nema þá þeir, sem skilja eftir signet sitt á einhverju óvanalegu eða stórkostlegu sem af völdum náttúr- unnar hafa gkrpið eitthvað þeim fastatökum, sem ber merki þess um lengri eða skemmri tíma. Þeim, sem skrifa æfisöguágrip þessa vetrar hér í Manitoba mun víst flestum bera saman um það að hann hafi verið ómunalega frost- harður, einkum frá byrjun janúar til febrúarloka. Eg, sem skrifa þessar línur um dvöl hans hérna í Winnipegosis og grendinni, ætla nú að reyna að lýsa honum eins og hann kom mér fyrir sjónir frá hús- dyrunum nn'num. Eftir íslenzkri nrissira-skifting byrjaði veturinn 26. október; þann dag var heiðskírt loft. Sunnan andvari og sólskin; indælt veður allan daginn. Þá sex daga sem hamyríkti í þessum mánuði, var vindstaða: sunnan 2, norðan 3, vest an 1; sól sást 2 ; snjóaði 3, lítið snjó- fall. NÓVEMBER 1935.—Vindstaða: sunnan 17, norðan n, austan 1, logn 1, sól sást 22 sinnum, snjóaði 3. Alt snjófall í þessum mánuði 8 þml. Alt frost, neðan zero 58 gráður. DE)SEMBER 1935.—Vindstaða í þessum mánuði var: sunnan 17, norðan 10, austan 2, af ýmsum átt- um2; sól sást 22, snjóaði 2. Alt snjófall í mánuðinum 2. þml., frost neðan zero samlagt 160 gráður. JANÚAR 1036. — Vindstaða í þessum mánuði: sunnan 14, norðan 10, af ýmsum áttum 7 sinnum; sól sást 26 sinnum; snjóaði 3, alt snjó- fall 4 þml. Alt frost neðan zero 544 gráður. FEBRÚAR 1936. — Vindstaða sunnan 8, norðan 12, vestan 5, af ýmsum áttum 4 sinnum; sól sást 24 sinnum. Hríðaryrja 6 sinnum, alt snjófall 2 þml. Alt frost neðan zero samlagt 592 gráður. MARS 1936. — Vindstaða: sunnan 10, norð»n 12, vestan 5, aust_ an 3, logn 1; sól sást 25 sinnum. Frost neðan zero alls í mánuðinum 31 gráða. 24. þess mánaðar var norðan stórhríð, lang veðurmesta, hríðin sem kom á vetrinum. Alls snjóaði í mánuðinum 3. Alt snjó- fall 7 þml. APRÍL 1936. — Vindstaða: sunnan 10, norðan 9, vestart 1, af ýmsum áttum 2; sól sást 18 sinnum Snjóaði 4 sinnum. Alt snjófall 4 þml. Alt frost i þessum mánuði fyrir neðan zero 47 gráður. Af þess. um mánuði eru taldir 22 dagar, eða til lokadags vetrarins. Eitthvað svipað þessu sem hér að framan er sagt, erU endurminningarnar mínar um þennan síðastliðna vetur, eftir ’þýí sem hann kom mér fyrir sjónir. í þelm parti af speglinurtVhans setn' eg leit í; Og þó hann fái þann dóm NÝ—þægileg bók í vasa SJÁLFVIRK — EITT BLAÐ t EINU — pægilegri og betri bök í vasann. llundratS blöS íyrir fimm cent. Zig-Zag cigarettu-blöð eru búin til úr bezta efni. Neitið öllum eftirlíkingum. að hafa verið frostharður frá nýári til langaföstu, þá mættu dómendur hans hér um pláss minnast þess líka að hann var mjög stuttur, sem bezt sást á því að snjór hlóðst hvergi saman í breða (stórskefli), enda niátti kalla hann snjóléttan í sam- anburði við marga nafna hans áður liðna. Nú leysir snjóinn daglega. Ar og lækir brjóta af sér ís og snjó. Alt fagnar morgundeginum, sum- ardeginum fyrsta. Öll náttúran lifnar og vaknar til nýrra starfa; jafnvel ellin, grá og grett og hnýtt gengur teinrétt þegar vorið kemur. Vmsir heilsufarskvillar gerðu vart við sig meðal fólks hér i vetur, svo sem flú, kvef og mislingar. Ekk- ert af þessu orkaði þó neinum dauðsföllum, svo nú má -víst kalla að fólk hér sé við góða heilsu. Skepnuhöld eru víst alment frem. ur góð, enda yfirdrifinn heyforði síðastliðið haust, en langur er nú orðinn gjafatíminn, einkum hvað mjólkurkýr snertir, því nú eru þær minsta kosti sumstaðar hér í bænum búnar að standa við fulla heygjöf 205 daga og eftir útliti nú að dæma tná sjálfsagt bæta 20 dögum ofan á þétta áður en þær fara algerlega af heygjöf. Verður þá gjafatíminn álika og í fyrra. Fiskveiði þeirra, sem stunda þá atvinnu hér mun hafa verið í meðal- lagi, eftir sögn. Svo óska eg öllum þjóðbræðrum mínum og systrum alls góðs á kom. andi sumri. Winnipegosis 22. apríl 1936. F. Hjálmarsson. KONUNGAR 1 ÁLFUNNI Af þeim konungum, sem nú eru eftir í Evrópu, er Gústav Svíakon- ungur elztur, fæddur 16. júní 1858. Vilhelmina meykóngur í Hollandi hefir ríkt lengst, eða síðan 1800, þar næst Victor Emenúel Italíukon- ungur, sem hefir ríkt síðan árið 1900. Kristján X. er 66 ára gam- \ all og Hákon Noregskonungur 641 ára. Annars eru hinir konungarnir ungir. Karol Rúmeníukonungur og Boris Búlgarakonungur eru tæp. lega hálffimtugir, Leopold Belgíu- konungur er fertugur, Játvarður VIII. Englakonungur 42, Georg Grikkjakonungur rúmlega fertugur, en Pétur Júgóslavakonungur er að-1 eins 12 ára.—Lesb. Mbl. 23,000 JýRÓNUR FALDAR A HINUM ÓUKLEGUSTU STÖÐUM Danskt blað segir frá sjötugum f manni i Garupshavn, sem var orð-! inn svo sljór, að hann hafði alveg 1 gleymt því, að hann átti drjúga skildingp. En alt í einu rámaði hann þó eitthvað i þetta, en gat hvergi fundið peningana. Hélt hann því að þeim hefði verið stolið frá- sér og kærði það fyrir lögreglunni. Fór nú rannsókn fram á heimili gamla mannsins, og fundust þá nokkrar þúsundir króna, sem hann hafði falið i rúmfötum sínum. Uppi á hanabjálka fann lögreglan nokk- uð af rikisskuldabréfum og hingað og þangað í garðinum fann hún fé, sem karlinn hafði grafið. Alls fundust 23,000 kránur. • Morgunbl. ■ Lesbók —Hvað lærði sonur þinn á há- skólanum ? —Hann lærði það að biðja þann- ig um peninga að manni finst hann gera sér stórgreiða að þiggja þá. HcUa GOODGARDEN \PlenUjofE\erijthmj -,zv tcEat-fresh- cmrtton, %ik/ —Heyrið þér stýrimaður, getið þér ekki léð mér blýant ? —Jú, eg hefi tvo, harðan og linan.. . tn —+Endilega þann harða: eg ætla að skrifa manninum mínum. ^*'*1'* PAY 54 AN® *° McFAYDEN FRÆ KOSTAR LITIÐ EN FRAMLEIÐIR MIKIÐ Stærri en venjulegir pakkar af Mc- Fayden fræi—aöeins 3c—4c hver Pví að borga 5c og lOc? Mestu hlunnindin viö McFayden fræ liggja ekki I lágu veröi, heldur hinu, að hver tegund um sig af reyndu fyrsta flokks útsæði, tryggir mesta og bezta uppskeru, og sendast beint heim til yðar en koma ekki frá umboðssölu hylkjunum í búðunum. Fræ er lifandi vera. Pvi fyr er það kemur þangað, sem því skal sáð, þess betra fyrir það sjálft, og þann er sáir. KREFJIST DAGSETTRA PAKKA Hverjum manni ber réttur til að vita að fræ það, sam hann kaupir sé lífrænt og nýtt. Með nýtízku á- höldum kostar það ekkert meira, að setja dagsetningu á pakkana, þegar frá þeim er gengið. pvl A EKKI DAGÖETNINGIN AÐ STANDA? Hin nýja breyting á útsæðislög- unum krefst ekki dagsetningar á pökkunum, en við höfum samt enga breytingu gert. KYNNIST ÚTSÆÐI YÐAR Hver pakki og hver únza af Mc- Fayden fræi, er dagsett með skýru letri. McFayden fræ er vlsindalega rannsakað og fult af llfi; alt pröfað tvisvar. Fyrst rétt eftir kornslátt, og svo aftur I Dominion Seed Testing Laboratory. Væri McFayden Seeds sent I búðir I umbnðssölu pökkum myndum vér eiga mikið öselt I lok hverrar árs- tlðar. Ef afganginum væri fleygt, yrði þar um slíkt tap að ræða, er hlyti að hafa I för með sér hækkað verð á útsæði. Ef vér gerðum það ekki, og sendum það út I pökkum aftur, værum við að selja gamalt fræ. pessvegna seljum vér aðeins beint til yðar, og notum ekki um- boðssöluhylkin; fræ vort er ávalt nýtt og með þvl að kaupa það, eruð þér að tryggja árangur og spara. BIG 25c Seed Special TIu pakkar af fullri stærð, frá 5 til 10 centa virði, fást fyrir 25 cents, og þér fáið 25 centin til baka með fyrstu pöntun gegn “refund cou- pon,” sem hægt er að borga með næstu pöntun, hún sendist með þessu safni. Sendið peninga, þö má senda frímerki. Safn þetta er falleg gjöf; kostar lltið, en gefur mikla uppskeru. Pantið garðfræ jABar strax; þér þurfið þeirra raeð hvort sem er. McFayden hefir verið bezta félagið síðan 1910. NEW-TESTED SEED Every, Packet Dated BEETS—Detroit Dark Red. The best all round Red Beet. Sufficient seed for 20 ft. of row. CARROTS—Half Long Chantenay. The best all round Carrot. Enough Seed for 40 to 50 ft. of row. CUCUMBER--Early Fortune. Pickles sweet or sour add zest to any meai. This packet will sow 10 to 12 hills. LETTUCE—Grand Rapids, Loose Leaf variety. Cool, crisp, green lettuce. This packet will sow 20 to 25 ft. of row. ONION—Yellow Globe Danvers. A splendid winter keeper. ONION—White Portugal. A popular white onion for cooking or pickles. Packet will sow 15 or 20 ft. of drill. PARSNIP—Half Long Guernsey. Sufficient to sow 40 to 50 ft. of drill. RADISH—French Breakfast. Cool, crísp, quick-growing variety. This packet will sow 2 5 to S0 ft. of drill. TITRNIP—White Summer Table. Early, quick-growing. Packet will sow 25 to 30 ft. of drill. SWEDE TURNIP—Canadian Gem. Ounce sows 75 ft. of row. $200°?Cash Pi izes^OOS? I hvelti áætlunar samkepni vorri, er viðskiftavinir vorir geta tekið þátt I. Upplýsingar I McFayden Seed List, sem sendur er með ofangreindu fræ- safni. eða gegn pöntun. ÓKEYPIS.—Klinpið úr þessa aug- lýsingu og fáið ökevpis störan pakka af fögrum blömum. Mikill afsláttur til félaqa pg er frd þvi .skýrt i frcqskránni, McFayden Seed Co., Winnipep /

x

Lögberg

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.