Lögberg - 07.05.1936, Side 5
LÖGBERGr, FIMTUDAGINN 7. MAl, 1936.
5
WE’KE ALL NUTTY
HERE AND THERE
.By P. N. Britt_
“The trapper died—our hero—and
we grieved:
In every heart in camp the sorrow
stirred.
‘His soul was red!’ the Indian cried,
bereaved;
‘White man, he!’ the grim old
trader’s word.
“So, brief and strong, each mourner
gave his best—
How kind he was, how brave, how
keen to track;
And as we laid him by the pines to
rest,
A negro spoke, with tears: ‘His
heart was black!’ ”
» » *
/ALD Eagle Eye was a Cree, and a
pagan. He was regarded at his
trading post in the far north as the
soul of honor, and was known all
over his territory as the greatest of
all the trappers.
Before he had come to middle age,
Eagle Eye’s success at trapping en-
abled him to build up a good bal-
ance at the trading post. As the
years went on his balance kept grow-
ing. He became comparatively well
off. He was a pagan, but he was
always ready to help less fortunate
trappers. The fur traders were am-
azed at his generosity.
The intrepid, alert Eagle Eye was
a kindly, mild-mannered Cree, built
like an athlete, unconcerned — al-
ways so composed as t’o seem with-
out a care. He was a pagan.
One year Eagle Eye came to the
trading post with by far the biggest
cargo of furs of his career. He usual-
ly came in with just the necessary
helpers to handle the cargo. This
time he had with him his entire
family and all the relations. It was
a genuine surprise party for the fur
traders.
The heavy cargo Eagle Eye had
brought added greatly to his credit
at the trading post. When every-
thing was squared away he intro-
duced the big party to the fur
traders, after which he told them
he wanted everyone in the party to
buy whatever he desired, all to be
charged against his credit. He was a
pagan.
The fur trader took Eagle Eye
aside and told him he should not do
this, that the years were beginning
to tell on him, and that he should
look out for his old age.
Eagle Eye didn’t understand, and
he told the trader that he didn’t
understand. He was a pagan.
He told the trader that he had
always been telling him that he was
the greatest of all the trappers. His
people, he said, were poor trappers,
and being a good trapper himself
he knew that he should share what
he had with the poor trappers.
His orders to give the poor trap-
pers all that they asked for was car-
ried out by the fur trader, and it
was a happy party that moved on
back to the trapping grounds in
northern Saskatchewan, all heavily
laden with supplies.
Eagle Eye was a pagan.
* * *
“He was never so old that he failed
to enjoy
The games and the dreams he had
loved as a boy.”
* * *
VESTERDAY she got back from
the East, after a two months
visit down there. Glad to be back,
too, to the blue sky and free air.
Likes the folks back East, but there’s
something crowded and cramped
about it all. No place like the West,
and no place like home. Admits she
met a new boy friend, and she’s all
raptures about him. Boy friends
used to all look alike to her, but
she says this one’s different. Says
she’s going to have him out here
this summer. But shg’s glad to be
back home. Folks from here find it
hard to stay away very long. There’s
somethihg fascinating about out here.
Maybe it’s because one can see far-
ther, or because of the long bright
mornings and the long bright eve-
nings. We forget about these bless-
ings until we get away and get a
headache. It’s sure nice to be back
home.
* * *
T EARN to laugh. A good laugh
is better than medicine. Learn
to tell a story. A well told story is
as welcome as a sunbeam in a sick-
room. Learn to keep your troubles
to yourself. The world is too busy
to care for your ills and sorrows.
Learn to do something for others.
Even if you are a bed-ridden invalid
there is always something that you
can do to make others happier, and
that is the surest way to attain hap-
piness for yourself.
* * *
Better to weave in the web of life
A bright and golden filling,
And to do God’s will with a ready
heart,
And hands that are swift and
willing.
* * »
TT’S absolutely phenomenal to what
■*- nutty length some folks will go on
the most idiodic plans or dreams.
The other day a fellow dropped in
to tell me that the most popular
can now selling contains peas and
carrots. Maybe you know about
this tin of peas and carrots. I don’t,
avoiding both the vegetables on ac-
count of blood pressure, or stomach
ulcers, or sciatica, none of which I
dream of having but all of which I
hear so much about that I’m not tak-
ing any chances.
Besides, I was never crazy about
either carrots or peas and I’m not
sacrificing anything or losing any
sleep through passing up peas and
carrots.
But what this loon had on his
mind was to organize a company,
with a fifteen per cent. commission
in it, to put parsnip and horse radish
on the market—in the raw, tinned,
or coupled in floating air.
I told him I could not think of
anybody who would buy either
horse-radish or parsnips willingly.
Why not? he asked, and I said
why? I thought that was a smart
comeback, but he sort of ignored it.
Of course I knew that he couldn’t
explain why, but I didn’t want to
embarrass him.
I could have told him that boiled
beef and horse-radish has been a
favorite dish of mine for years. I
had, too, recollections of a lady who
used to flash a salad of parsnips and
bananas slivered, and smothered
with million dollar dressing. I
didn’t like it, it was too terrible for
words, or even blasphemy. Maybe
you’ve encountered some of those
mixtures, and will understand.
In an effort to get rid of the per-
son, I told him that he had better
forget the parsnips, as hardly any-
body knew anything about parsnips,
and he was smart this time, and said
that because they didn’t know any-
thing about parsnips was just why
they would fall for parsnips and
shares in the parent company.
I also suggested to him that it
might be worth while pulverizing
the horse-radish, putting it in cap-
sules and selling it as “nips”. I didn’t
want to see him getting mixed up in
a canning factory, no matter what he
might can. It seems to me that a
canning factory is always at the
mercy of the tinsmiths’ union.
However, I finally got him out,
and I’m only mentioning this so that
if you are offered shares in the com-
pany you can use your own judg-
ment—or, if you like you can grow
your own horse-radish or parsnips.
* • •
T am sure that any of us would be
amazed to know how many citi-
zens had forgotten that their per-
mits had expired.
* • *
WTHERE' else is there such a May
as this—yes, where else? We all
came here, for better or worse—and
it has been a lot better for most of
us—quite a lot better.
Yesterday, an old egg dropped in,
bemoaning his lot. He drove up in
a V-8. We knocked around together
fifty years ago, in a hick town in
Ontario—and I can remember quite
well when he had just two shirts—
a grey flannel for work days and a
white shirt for Sundays. Only paper
collars for either the grey or the
white—but, to be frank about it, it
was only off and on that we wore
collars away back there.
Now, what would that fellow have
to complain about? Such as he give
me a headache. He ought to be glad
he’s alive.
I just gave him a black look and
told him he ought to be glad he isn’t
out in Vancouver or somewhere
carrying an umbrella all the time, or
maybe having his V-8 down town
in a fog.
Some folks sure don’t know when
they are well off.
fyr meir, að tröllin hefðu dagað
uppi og orðið að steini.
•
Þá kemur sú ritgerðin sem æMa
mætti að væri aðalefnið, eftir nafni
lókarinnar að dæma, eða “Þættir
úr sögu Borgarfjarðar fram um
1800,” eftir Dr. Guðbrand Jónsson.
En sagan nær aðeins yfir 59 bls. í
bókinni og má nærri geta, að ekki
er hægt að skrifa ítarlega sögu bessa
stóra héraðs og fjölmenna, í meir
en níu aldir, í svo stuttu máli. Sagan
er góð, það sem hún nær, en eínið
ákaflega samandregið, eins og gefur
að skilja, þar sem höfundinum bef-
ir verið ætlað svo lítið rúm í bók-
inni. Engu að síður er þó mikið á
þjessari ritgerð að græða, sérstalilega
\|iðvíkjandi landnámmu. En hve
stutt hún er, og_ af þeim ástæðum
ófullkomin, gerir höfuqdurinn ljósa
grein í niðurlagi ritgerðarinnar, og !
kann eg ekki betur að gera: “Nú er ,
komið fram yfir 1800, og verður því !
staðar numið.” Hér hefir ekki verið
stiklað nema á mjög svo stærstu
steinunum. Rúmið, sem skamtað
var, hefir ráðið því, og er ekki höf- 1
undinn um það að saka. Hann get-
ur ekki frekar en aðrir komið því í
legil, sem að réttu lagi fyllir tunnu.”
Fyrir mitt leyti hefði eg kosið, að
þessi héraðssaga hefði verið svo sem
helmingi lengli, eða kannske tölu-
vert meir en það.
Þá kemur meginmál bókarinnar,
en það er “Þættir” Kristleifs Þor-
steinssonar á Stóra-Kroppi. Kann-
ast allir lesendur Lögbergs vel við
hann af hinnpi ág^tu fréttabréíum
úr Borgarfirði, sem þar hafa birst
eftir hann, ár eftir ár, nú lengi.
Fylla þættir Kristleifs mikinn hluta
bókarinnar, eða nálega 370 bls. af
480 bls., og er því hér ekki um neitt
smáræðis lesmál að ræða. Auk
“Inngangs” eru þættírnik- þrjátiu
og kennir þar margra grasa. En þó
þættirnir séu margir og um margs-
könar efni, þá hafa þeir það þó
sameiginlegt, að þeir snerta allir
Borgarfjörð og Borgfirðinga. Höf-
undurinn fer lítið út fyrir héraðið.
En samfeld héraðssaga eru þeir alls
ekki, eins og það er vanalega skilið.
Höfundurinn hefir alla æfi átt
heima í uppsveitum Borgarfjarðar.
enda er efni þáttanna þaðan að
mjög miklu leyti. Útsveitirnar
verða þar töluvert mikið útundan,
og það svo að ekki er saman berandi.
Eg geri líka ráð fyrir að sumum
þyki hann segja fullmikið frá sér-
stökum mönnum og ættum, eins og
t. d. Húsafellsættinni, sem hann er
sjálfur af, en of lítið af öðrum. Fn
þetta er ekkert tiltökumál; Krist-
•fur er að segja frá þvi sem hann
sjálfur þekkir og veit og hann er
eins og allir aðrir menn “sínum
hnútum kunnugastur.”
Þó hér sé ekki um héraðssögu að
ræða, eins og fyr segir, þá dregui
höfundurinn hér nokkrar skýrar
myndir af fáeinum stöðum í hérað
inu, en sérstaklega af lífi fólksins i
Borgarfirði á síðarihluta nítjándu
aldar og fram á þá tuttugustu og að
nokkru leyti fram til síðustu úra.
Er hér um merkilegt timabii að
ræða. Þar sem stórfeldar breyting-
ar liafa átt sér stað og flestar i
framfaraáttina. Af þessum þáttum
Kristleifs fær maður býsna ljósa
hugmynd um búnaðarhætti Borg-
firðinga fyrir nokkrum áratugum,
en sem nú eru orðnir alt aðrir eða
stórbreyttir og um andlegt líf fólks.
ins, sem líka er eitthvað töluvert
breytt. Vitanlega verður maður að
lesa þetta með góðri athygli, eins og
reyndar alt annað, til að hafa full
not af því. Munu þeir timar koma,
þegar ár og jafnvel aldir liða, að
þessir þættir þykja stórmerkilegt
innlegg í menningarsögu þjóðarinn-
ar. Þó væru skrif þessi enn betri.
ef höfundurinn héldi sig ekki eins
fast við hina betri hlið sveitalífsins
en sneiðir að miklu leyti hjá hinni
lakari. Það er vitanlega betra að
koma til stórbændanna, heldur en
^otbændanna, en það er engu aT
siður nauðsynlegt að líta líka inn til
beirra. ef maður vill kynnast lífi
fólksins eins og það i raun og verv.
er, eða var.
%
Þættir þessir hafa þann mikla
kost, meðal annars, að þeir eru
pryöilega vel ritaðir, eins og alt am.
að, sem þessi bændaöldungur og
mikli fræðaþulur skrifar. Frá-
sögnin öll afar skýr og málið létt og
hreint og tilgerðarlaust. Veldur það
miklu um, hve ánægjulegt er að lesa
alt sem hann skrifar.
Þó hér sé ekki um sögu að ræða,
þá fæ eg ekki betur séð en þættir
þessir eigi vel heima í Héraðssögu
Borgarfjarðar. Þeir snerta hana
allir.
Siðasti þátturinn hefir að fyrir
sögn: “Einkennilegir rnenn,” og
þessir einkennilegu menn eru
flökkukarlarnir, sem nú eru allir út_
dauðir og koma vonandi aldrei aftut
í sömu mynd og áður. Af eitthvað
svipuðum mönnum er reyndaf nóg
enn, þeim, sem alla æfi lifa á þvi,
sem aðrir afla. í “Bókin min,” eftir
frú Tngunni |ónsdóttur, sem út kom
1926, eru nokkrar greinar um
flökkukarla, sem hún hafði sjálf
þekt í sinu ungdæmi. Hefir hún
að fyrirsögn fyrir þeim greinum,
ualið ljóðlínu alkunna eftir Gest
Pálsson: “Glerbrot á mannfélagsins
haug.” Vöktu þessar greinar mikla
eftirtekt. Ekki vegna þess, að hév
væri um merkismenn að ræða, held
ur vegna þess að greinarnar eru svo
prýðisvel skrifaðar og bera vott um
svo ljósan skilning og næma samúð
með þessum vesalingum. Hinsveg-
ar gætir þess lítið, að Kristleifur
hafi næma samúð með þessum
mönnum, en hann skrifar um þá
samt. Síðan “Bókin mín” kom út
hafa ýmsir orðið til að skrifa um
flökkukarlana. Manni finst næst-
um að þeir séu að verða mestu
merkismenn i sögu þjóðarinnar, ’og
þá sjálfsagt i Héraðssögu Borgar-
fjarðar eins og annarsstaðar. Af
dæmi þessara manna finst mér held-
ur lítið að læra og ekki nauðsynlegt
að halda minningu þeirra hátt á
lofti. Mér finst að miklu skemti-
legra og uppbyggilegra væri að lesa
góðar og sannar og vel skrifaðar
greinar um fátæka sveitabændur,
“sem börðust áfram með hnefum og
hnúurn, og höfðu sér ungir það tak.
mark sett, að bjargast af eigin bú-
urn og breyta í öllu rétt.” En þeg-
ar helztu skáldsöguhöfundar þjóðar-
innar fara að segja frá slíkum
mönnum, þá er eins og það sé ó-
gerningur, nema gera þá að hálf-
gérðum fíflum eða fordæðum, eins
og t. d. Bjart i Sumarhúsum.
Samkvæmt auglýsingu í Lögbergi
er hægt að eignast bók þessa með
því að senda $3.00 til Jóns Helga-
sonar , Skólavörðustíg 21, Reykja-
vik, Box 281, og verður bókin þá
send án áukakostnaðar.
—F. J.
Vetrarminningar
Sólin er gengin til viðar og síð-
asta dagsbrún vetrarins 1935-36 er
að hverfa undir asparskóginn í
norðvestri. Veturinn er að kveðja
lönd og lýð, en endurminningarnar
um vertíð hans eru sjálfsagt enn í
minni margra, sem lifðu hann,
rninsta kosti að einhverju leyti, þvi
þó rás tímans virðist ekki fara mjög
hart fram hjá er því þó svo farið
að daglegu viðburðirnir margir
gleymast með hverjum deginum sem
líður nema þá þeir, sem skilja eftir
signet sitt á einhverju óvanalegu eða
stórkostlegu sem af völdum náttúr-
unnar hafa gkrpið eitthvað þeim
fastatökum, sem ber merki þess um
lengri eða skemmri tíma.
Þeim, sem skrifa æfisöguágrip
þessa vetrar hér í Manitoba mun
víst flestum bera saman um það að
hann hafi verið ómunalega frost-
harður, einkum frá byrjun janúar
til febrúarloka. Eg, sem skrifa
þessar línur um dvöl hans hérna í
Winnipegosis og grendinni, ætla nú
að reyna að lýsa honum eins og
hann kom mér fyrir sjónir frá hús-
dyrunum nn'num. Eftir íslenzkri
nrissira-skifting byrjaði veturinn 26.
október; þann dag var heiðskírt loft.
Sunnan andvari og sólskin; indælt
veður allan daginn. Þá sex daga
sem hamyríkti í þessum mánuði, var
vindstaða: sunnan 2, norðan 3, vest
an 1; sól sást 2 ; snjóaði 3, lítið snjó-
fall.
NÓVEMBER 1935.—Vindstaða:
sunnan 17, norðan n, austan 1, logn
1, sól sást 22 sinnum, snjóaði 3. Alt
snjófall í þessum mánuði 8 þml.
Alt frost, neðan zero 58 gráður.
DE)SEMBER 1935.—Vindstaða
í þessum mánuði var: sunnan 17,
norðan 10, austan 2, af ýmsum átt-
um2; sól sást 22, snjóaði 2. Alt
snjófall í mánuðinum 2. þml., frost
neðan zero samlagt 160 gráður.
JANÚAR 1036. — Vindstaða í
þessum mánuði: sunnan 14, norðan
10, af ýmsum áttum 7 sinnum; sól
sást 26 sinnum; snjóaði 3, alt snjó-
fall 4 þml. Alt frost neðan zero 544
gráður.
FEBRÚAR 1936. — Vindstaða
sunnan 8, norðan 12, vestan 5, af
ýmsum áttum 4 sinnum; sól sást 24
sinnum. Hríðaryrja 6 sinnum, alt
snjófall 2 þml. Alt frost neðan
zero samlagt 592 gráður.
MARS 1936. — Vindstaða:
sunnan 10, norð»n 12, vestan 5, aust_
an 3, logn 1; sól sást 25 sinnum.
Frost neðan zero alls í mánuðinum
31 gráða. 24. þess mánaðar var
norðan stórhríð, lang veðurmesta,
hríðin sem kom á vetrinum. Alls
snjóaði í mánuðinum 3. Alt snjó-
fall 7 þml.
APRÍL 1936. — Vindstaða:
sunnan 10, norðan 9, vestart 1, af
ýmsum áttum 2; sól sást 18 sinnum
Snjóaði 4 sinnum. Alt snjófall 4
þml. Alt frost i þessum mánuði
fyrir neðan zero 47 gráður. Af þess.
um mánuði eru taldir 22 dagar, eða
til lokadags vetrarins. Eitthvað
svipað þessu sem hér að framan er
sagt, erU endurminningarnar mínar
um þennan síðastliðna vetur, eftir
’þýí sem hann kom mér fyrir sjónir.
í þelm parti af speglinurtVhans setn'
eg leit í; Og þó hann fái þann dóm
NÝ—þægileg bók
í vasa
SJÁLFVIRK
— EITT BLAÐ t EINU —
pægilegri og betri bök í vasann.
llundratS blöS íyrir fimm cent.
Zig-Zag cigarettu-blöð eru búin
til úr bezta efni. Neitið öllum
eftirlíkingum.
að hafa verið frostharður frá nýári
til langaföstu, þá mættu dómendur
hans hér um pláss minnast þess líka
að hann var mjög stuttur, sem bezt
sást á því að snjór hlóðst hvergi
saman í breða (stórskefli), enda
niátti kalla hann snjóléttan í sam-
anburði við marga nafna hans áður
liðna. Nú leysir snjóinn daglega.
Ar og lækir brjóta af sér ís og snjó.
Alt fagnar morgundeginum, sum-
ardeginum fyrsta. Öll náttúran
lifnar og vaknar til nýrra starfa;
jafnvel ellin, grá og grett og hnýtt
gengur teinrétt þegar vorið kemur.
Vmsir heilsufarskvillar gerðu vart
við sig meðal fólks hér i vetur, svo
sem flú, kvef og mislingar. Ekk-
ert af þessu orkaði þó neinum
dauðsföllum, svo nú má -víst kalla
að fólk hér sé við góða heilsu.
Skepnuhöld eru víst alment frem.
ur góð, enda yfirdrifinn heyforði
síðastliðið haust, en langur er nú
orðinn gjafatíminn, einkum hvað
mjólkurkýr snertir, því nú eru þær
minsta kosti sumstaðar hér í bænum
búnar að standa við fulla heygjöf
205 daga og eftir útliti nú að dæma
tná sjálfsagt bæta 20 dögum ofan á
þétta áður en þær fara algerlega af
heygjöf. Verður þá gjafatíminn
álika og í fyrra.
Fiskveiði þeirra, sem stunda þá
atvinnu hér mun hafa verið í meðal-
lagi, eftir sögn.
Svo óska eg öllum þjóðbræðrum
mínum og systrum alls góðs á kom.
andi sumri.
Winnipegosis 22. apríl 1936.
F. Hjálmarsson.
KONUNGAR 1 ÁLFUNNI
Af þeim konungum, sem nú eru
eftir í Evrópu, er Gústav Svíakon-
ungur elztur, fæddur 16. júní 1858.
Vilhelmina meykóngur í Hollandi
hefir ríkt lengst, eða síðan 1800,
þar næst Victor Emenúel Italíukon-
ungur, sem hefir ríkt síðan árið
1900. Kristján X. er 66 ára gam- \
all og Hákon Noregskonungur 641
ára. Annars eru hinir konungarnir
ungir. Karol Rúmeníukonungur
og Boris Búlgarakonungur eru tæp.
lega hálffimtugir, Leopold Belgíu-
konungur er fertugur, Játvarður
VIII. Englakonungur 42, Georg
Grikkjakonungur rúmlega fertugur,
en Pétur Júgóslavakonungur er að-1
eins 12 ára.—Lesb. Mbl.
23,000 JýRÓNUR FALDAR A
HINUM ÓUKLEGUSTU
STÖÐUM
Danskt blað segir frá sjötugum f
manni i Garupshavn, sem var orð-!
inn svo sljór, að hann hafði alveg 1
gleymt því, að hann átti drjúga
skildingp. En alt í einu rámaði
hann þó eitthvað i þetta, en gat
hvergi fundið peningana. Hélt hann
því að þeim hefði verið stolið frá-
sér og kærði það fyrir lögreglunni.
Fór nú rannsókn fram á heimili
gamla mannsins, og fundust þá
nokkrar þúsundir króna, sem hann
hafði falið i rúmfötum sínum. Uppi
á hanabjálka fann lögreglan nokk-
uð af rikisskuldabréfum og hingað
og þangað í garðinum fann hún fé,
sem karlinn hafði grafið. Alls
fundust 23,000 kránur. •
Morgunbl.
■ Lesbók
—Hvað lærði sonur þinn á há-
skólanum ?
—Hann lærði það að biðja þann-
ig um peninga að manni finst hann
gera sér stórgreiða að þiggja þá.
HcUa GOODGARDEN
\PlenUjofE\erijthmj
-,zv tcEat-fresh-
cmrtton,
%ik/
—Heyrið þér stýrimaður, getið
þér ekki léð mér blýant ?
—Jú, eg hefi tvo, harðan og
linan.. . tn
—+Endilega þann harða: eg ætla
að skrifa manninum mínum.
^*'*1'* PAY 54 AN® *°
McFAYDEN FRÆ KOSTAR LITIÐ
EN FRAMLEIÐIR MIKIÐ
Stærri en venjulegir pakkar af Mc-
Fayden fræi—aöeins 3c—4c hver
Pví að borga 5c og lOc?
Mestu hlunnindin viö McFayden
fræ liggja ekki I lágu veröi, heldur
hinu, að hver tegund um sig af
reyndu fyrsta flokks útsæði, tryggir
mesta og bezta uppskeru, og sendast
beint heim til yðar en koma ekki frá
umboðssölu hylkjunum í búðunum.
Fræ er lifandi vera. Pvi fyr er
það kemur þangað, sem því skal sáð,
þess betra fyrir það sjálft, og þann
er sáir.
KREFJIST DAGSETTRA PAKKA
Hverjum manni ber réttur til að
vita að fræ það, sam hann kaupir
sé lífrænt og nýtt. Með nýtízku á-
höldum kostar það ekkert meira, að
setja dagsetningu á pakkana, þegar
frá þeim er gengið.
pvl A EKKI DAGÖETNINGIN AÐ
STANDA?
Hin nýja breyting á útsæðislög-
unum krefst ekki dagsetningar á
pökkunum, en við höfum samt enga
breytingu gert.
KYNNIST ÚTSÆÐI YÐAR
Hver pakki og hver únza af Mc-
Fayden fræi, er dagsett með skýru
letri. McFayden fræ er vlsindalega
rannsakað og fult af llfi; alt pröfað
tvisvar. Fyrst rétt eftir kornslátt,
og svo aftur I Dominion Seed Testing
Laboratory.
Væri McFayden Seeds sent I búðir
I umbnðssölu pökkum myndum vér
eiga mikið öselt I lok hverrar árs-
tlðar. Ef afganginum væri fleygt,
yrði þar um slíkt tap að ræða, er
hlyti að hafa I för með sér hækkað
verð á útsæði. Ef vér gerðum það
ekki, og sendum það út I pökkum
aftur, værum við að selja gamalt
fræ. pessvegna seljum vér aðeins
beint til yðar, og notum ekki um-
boðssöluhylkin; fræ vort er ávalt
nýtt og með þvl að kaupa það, eruð
þér að tryggja árangur og spara.
BIG 25c Seed Special
TIu pakkar af fullri
stærð, frá 5 til 10 centa
virði, fást fyrir 25 cents,
og þér fáið 25 centin til baka með
fyrstu pöntun gegn “refund cou-
pon,” sem hægt er að borga með
næstu pöntun, hún sendist með þessu
safni. Sendið peninga, þö má senda
frímerki. Safn þetta er falleg gjöf;
kostar lltið, en gefur mikla uppskeru.
Pantið garðfræ jABar strax; þér
þurfið þeirra raeð hvort sem er.
McFayden hefir verið bezta félagið
síðan 1910.
NEW-TESTED SEED
Every, Packet Dated
BEETS—Detroit Dark Red. The best
all round Red Beet. Sufficient
seed for 20 ft. of row.
CARROTS—Half Long Chantenay.
The best all round Carrot.
Enough Seed for 40 to 50 ft.
of row.
CUCUMBER--Early Fortune. Pickles
sweet or sour add zest to any
meai. This packet will sow 10
to 12 hills.
LETTUCE—Grand Rapids, Loose
Leaf variety. Cool, crisp, green
lettuce. This packet will sow 20
to 25 ft. of row.
ONION—Yellow Globe Danvers. A
splendid winter keeper.
ONION—White Portugal. A popular
white onion for cooking or
pickles. Packet will sow 15 or
20 ft. of drill.
PARSNIP—Half Long Guernsey.
Sufficient to sow 40 to 50 ft. of
drill.
RADISH—French Breakfast. Cool,
crísp, quick-growing variety.
This packet will sow 2 5 to S0
ft. of drill.
TITRNIP—White Summer Table.
Early, quick-growing. Packet
will sow 25 to 30 ft. of drill.
SWEDE TURNIP—Canadian Gem.
Ounce sows 75 ft. of row.
$200°?Cash Pi izes^OOS?
I hvelti áætlunar samkepni vorri, er
viðskiftavinir vorir geta tekið þátt I.
Upplýsingar I McFayden Seed List,
sem sendur er með ofangreindu fræ-
safni. eða gegn pöntun.
ÓKEYPIS.—Klinpið úr þessa aug-
lýsingu og fáið ökevpis störan pakka
af fögrum blömum.
Mikill afsláttur til félaqa pg er
frd þvi .skýrt i frcqskránni,
McFayden Seed Co., Winnipep
/