Lögberg - 21.05.1936, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 21. MAl, 1936.
5
WE’RE ALL NUTTY
HERE AND THERE
-By P. N. Britt_
The other night a friend came in,
As friends are wont to do.
He named a horse to play to win;
I hope his nag comes through.
» * *
TN these days of headaches and
A tribulations, it’s refreshing to hear
the odd incident with a human touch
to it. Man’s inhumanity to man
never ran as wild as it has been
running during recent years. Most
of us have been “letting the other
fellow look out for himself,” with
perfectly careless abandon. I often
think that we would be well ad-
vised to try to share as much as we
can with fellow beings who find the
going tough. Some do, of course,
but they are only here and there—
just here and there, that’s all, about
ninety per cent. of us are not doing
very much for anybody. Just cal-
lous grabbing for ourselves, where
there’s any grabbing possible, and
looking the other way when some-
body else is “needing a hand,” or
hoping for such.
* *. *
rT'HE Normans are the kind of citi-
■*■ zens I like. Thirteen years ago,
when they started housekeeping,
they gave a good deservihg woman
a job to come around each week and
wash and iron and do an ordinary
day’s work. Things were good then.
Everybody was doing nicely, and
there seemed to be a pretty general
desire to be fair and decent with
each other. Some of the old folks
will remember those “good old
days.” We were easy going, maybe.
The slickers and parasites noticed
this, and introduced the now popu-
lar pastime of “chiseling”—getting
the last cent out of whatever they
have to sell, and wanting for noth-
ing, whatever they are compelled to
buy. You know the type probably
as well as I do, and you likely hate
the sight of any of the tribe with a
vehemence that’s just as much over-
proof as mine.
Such cattle are the curse of civili-
zation, industry and decent living,
and should have no place in any
white man’s country.
* * *
T)UT, about the Normans. They
■*■* still have the same woman com-
ing to do the day’s housework each
week. They are still paying her the
$3.25 a day, the rate she started at
thirteen years ago. They are nice,
kindly, human, gentle folk, those
Normans. I like their homely
Christian spirit.
* * »
CIR Arthur Conan Doyle once sent
^ a telegram to each of twelve
friends, all men of great virtue and
reputation and of considerable posi-
tion in society. . The message read:
“Fly at once, all is discovered.”
Within twenty-four hours, the story
runs, all of the twelve had left the
country.
* * *
IVEARLY every evening there are
1’1 dozens of little social gatherings.
Folks from a little old town or
county somewhere get together
every so often to talk over old times
and old scenes and stir up old recol-
lections. They are those one sees
hurrying here and there on down-
town streets, many of them with
little paekages in their hands or
under their arms. That’s the food
that is assembled for a light lunch;
they seem to have to eat at most of
these affairs. They bring along
cake, sandwiches, tea, sugar, coffee.
One night last week an old crony
of ours rushed off to one of these
get-together events. He wanted to
bring a quarter’s worth of loaf sugar.
He handed his little square bagful
graciously to the lady in charge of
the eats. Some time later, the lady
called him to the kit»hen when it
was about time to serve the dainties.
She had opened the little package
he brought and handed it back to
him. It contained small onions for
the garden. He had hurriedly grab-
bed the wrong package from a
grocery order on the kitchen table
when leaving home.
It makes a fellow macl to get into
a jam like that. He was still mad
the day after when he told me about
the error. When he goes to the next
tea meeting he’s going to be more
careful.
("i N two butcher shops only a few
blocks apart, on an avenue near
where I live, the signs are the same
—“Wright’s”. The fronts are very
similar and there’s little difference
in the window displays. It seems
rather strange and I asked one
butcher how come? He’s a very
pleasant fellow and he just laughed
and said the store in which I was
standing is Just Right and the other
store is All Right. He owns both
stores.
* * *
\ person just back from visiting
in Toronto tells me there are no
back lanes between most of the
streets. Early every morning men
and gals in pyjamas, or otherwise,
hurry out to the pavement in front
with the garbage and grab the milk
bottle from the verandah on the way
back. Says it’s quite a sight when
folks all along the street are run-
ning out—they have to be on time,
else the garbage man may get by.
Toronto isn’t so hot, after all.
* * *
TF you notice folks whispering to
other folks on and after Saturday,
don’t mind it. They will just be
passing along “tips” on the races.
* * *
T wish somebody would tell me if
■*■ “Squinchy” is going to be here
this year, and if he has a chance to
get in the money.
* » *
TVrOW, the expression “screwy” is
1 ' being dropped and they say “pix-
elated.” Nutty!
urri mótstööu, þvi kastalinn var
mannlaus. Jimmi kom nú brátt auga
á kaÖal einn, sem lafði ofan úr loft-
inu, en það var nú reyndar klukku-
strengur kastalans. Þreif nú apinn
þegar í kaðalinn. Við það laust upp
klukkuhringingu mikilli. Þetta þótti
Jimma hin bezta skemtun, að heyra
þennan óm í hvert skifti sem hann
tók í strenginn. Hamaðist hann nú
við klukkustrenginn. Hringingin
var bæði’ hörð og löng svo hljómur-
inn barst yfir Belfast. Sló nú ótta
miklum og undrun á bæjarbúa, þvi
allir vissu að kastalinn stóð í eyði.
Þeir sem ekki voru lausir við hjá-
trú, töldu forynjur þarna að verki,
þetta væri yfirnáttúrlegt. Aðrir
töldu líklegt að á stórvoða mundi
þetta vita, en fáir voru fúsir að fara
til kastalams og rannsaka þetta und-
arlega fyrirbrigði. Loks gaf ein-
hver ofurhugi sig fram og kvaðst
skyldi fara til kastalans og koma
draugsa niður. Fann sá hinn sami
apann með miklum gleðisvip, ham-
ast að klukkustrengnum.
Var nú dýraverðinum gert aðvart
og kom hann brátt á vettvang. Þeg-
ar Jimmi sá hann, hefir hann víst
munað eftir morgunverðinum og
öllu góðgætinu sem honum fylgdi,
því hann hjúfraði sig strax upp í
fangið á dýraverðinuim, sem leiddi
hann heimleiðis.
# * #
VITUR FUGL
Elzti páfagaukur í Canada er nú
nýdauður. Fjölskylda ein í Vic-
toria, B.C., var búin að eiga hann i
50 ár. Var páfagaukur þessi jafn-
an talinn mjög skynugur og mein-
laus. Gat vel talað orð og setning-
ar bæði á spönsku og ensku. Var
ekki vandgæfur að neinu öðru leyti
en því, að karlmenn máttu helzt
aldrei nærri honum koma. En við
j kvenfólk og börn og unglinga var
j fugl þessi imjög gæfur. Maður
j nokkur, sem var kafteinn í sjóliðinu
j kom með fuglinn frá Brazilíu, en
fór brátt að leiðast hann fyrir sakir
geðvonsku, og gaf hann því ungl-
ingsstúlku einni. En þegar stúlka
þessi giftist siðar meir, var páfa-
gaukurinn orðinn vel roskinn og
ráðsettur, þvi þá var hann, eftir því
sem menn bezt vissu, orðinn sjö-
tugur að aldri. Var hann þá fyrir
löngu orðinn eins og einn af fjöl-
skyldunni. Hann var mjög elskur
að húsmóður sinni. MjÖg þótti
honu'm gaman að leika feluleik með
flutningi að fátítt mun með ekki
eldri börn.
Nágrannarnir fóru á barnanna
band og loks fór þetta vandræðamál
fyrir unglingaréttinn. Voru nú
börnin öll ásamt móður sinni í rétt-
arsalnum, þegar málið var tekið ti!
meðferðar.
Hafði nú Tom, elzti drengurinn,
orð fyrir hinum börnunum.
“Háttvirti dómari!’’ sagði hann á
góðri ensku. “Við viljum vera kyr
hér í landi og vera Ameríkumenn.
Við viljum ekki fara í ókunnugt
land; við höfum alt af verið hér, i
þesisu landi og hér viljurn við vera
alla okkar æfi.”
McCray dómari gaf þann úr-
skurð, að bezt mundi f jölskyldunni
að vera kyr, þar sem hún væri. Á-
berandi menn í bygðarlaginu fram-
buðu þá hjálp til fjölskyldunnar er
þurfti, til að móðirin og börnin liðu
enga neyð í framtíðinni og valdi
dómarinn nokkra af þeim sem for-
ráðamenn fyrir móðurina og börnin
í bjargræðislegu tilliti.
# # #
ÞEGAR APINN HRINGDI
KASTALA-KLUKKUNNI
Upp á ýrnsu taka apar, sem er
hrekkjabrögðum líkast. Nýlega vildi
svo til að api einn, sem kallaður var
Jimimi, slapp út úr dýrgarðinum i
Belfast á írlandi. Var það snemma
morguns. í fulla þrjá klukkutíma
arkaði hann nú um í nágrenninu og
undi frelsinu og og öllu því nýstár-
lega, sem fyrir augun bar mæta vel.
Að lokum bar hann að kastala
einum nálægt Belfastborg. Fór hann
nú þar inn án þess að mæta nokk-
krökkunum:
Ætíð, þegar enginn karímaður var
nálægur, var hann geðgóður og
“skrafhreifinn”; gat talað á ensku
og spönsku, þulið Faðir-vor á latinu
og höfðu margir oft og einatt hina
mestu skemtun af að hlusta á hann.
# # *
GAUKURINN HAFÐI GOTT
MINNI
Kona ein átti páfagauk, var hon-
um frjálst að fara um alt húsið ef
hann lysti. Fyrir kom það, að
Polly — svo hét páfagaukurinn —
skemdi fyrir húsfreyju. Eitt sinn
skemdi gaukurinn lauk, sem verið
var að þurka. Fyrir þetta tiltæki
var Polly rekin inn í búr sitt og
snupruð af húsmóður sinni, sem
sagði þá meðal annars : “Ef þú ger.
ir þetta nokkurntíma aftur, Polly,
skal eg reita hverja f jöður af hausn.
um af þér.”
llilllliilllilllilllllllllilillilllliilllinil llliiliiiin
Himinininiimiimninnniiiiiininimininiminniinnnniiin^ ^
1 THOSE WHOM WE SERVE I
IN THE FIELD OF COMMERCIAL PRINTING
AND PUBLISHING BECOME LASTING FRIENDS
BECA USE—
OVER THIRTY YEARS EXPERIENCE IN ENGRAV-
ING, PRINTING AND PUBLISHING IS PART OF
THE SERVICE WE SELL WITH EVERY ORDER
WE DELIVER.
| COLUMBIA PRESS LIMITED 1
|( <-695 SARGENTi AVENUE WINNIPEG - PHONE 86 327
~ > A O, A lí t 9
'^imiiiiiiiJjjiiJWiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiwiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiijiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiw
Næsta dag kom gestur á heimilið.
Það var presturinn; liann var sköll-
óttur. Var honurn nú vísað til stofu
þeirrar er páfagaukurinn var í. Þá
sagði páfagaukurinn þegar hann sá
klerk: “Halló! Lentir þú í laukn-
um?”
* # # #
GAMANLEIKUR FYRIR UNGA
FÓLKIÐ
Það er leikur, sem vert er um að
tala — beitir “Myndastofan.” Það
þarf nokkuð marga til að taka þátt
i honurn. Sá, eða sú, sem stjórnar
leiknum fer með einn úr hópnum
inn í imannlaust herbergi. Þar er
látið loga ljós sem skærast á lampa,
en hvítum pappir er tylt á einn vegg-
inn beint á móti ljósinu. Svo er sá
sem komið er inn með látinn standa
milli veggsins og ljóssins, þannig að
hliðin snýr að veggnum. Fellur þá
skugginn sem hliðarmynd á vegg-
inn; dregur nú leikstjóri með rit-
blýi sínu utan um .skuggann, svo það
verður sem mynd. Setur hann nú
vissan tölustaf við hverja fyrir sig.
Þegar þannig er búið að draga upp
myndir af öllum í hópnum, keppast
allir, hver sem betur getur á um að
vera sem glöggastir að þekkja af
hverjum hver mynd sé. Sá sem
flestar myndirnar þekkir fær að
loknum leik, eina þeirra að gjöf, í
viðurkenningarskyni.
Anna Sigríður
Björnsson
Hún var fædd að Hvoli í Borg-
arfirði Eystra 18. ágúst,# 1892.
Hún dó 13. maí, 1936, eftir lang-
varandi veiki.
Anna heitin kom ineð foreldr-
um sínum heiman af íslandi árið
1904, þá tveggja ára gömul. For-
eldrar hennar settust strax að í
grend við Lundar, Manitoba, og
bjuggu allan sinn búskap í þessu
landi í þeirri sveit.
Dóttir sína lifir ennþá aldraður
faðir hennar, Sveinn Guðmunds-
son Borgfjörð, duglegur, góður
og vel metinn maður í sinni bygð.
Móðir sina misti Anna heitin þ.
19. nóvember, 1928.
Hún var yngst af fjórum syst-
kinum. Þeirra elzt er Ingibjörg,
Mrs. H. von Renesse, Árborg,
Man., þar næst Ásmundur Good-
man, Lundar, Man., og Kristján
Goodman, Thicket Portage, Man.
Árið 1914, 26. okt., giftist Anna
heitin eftirlifandi manni sinum
Jóni A. Björnssyni trésmið að
Lundar. Þau eignuðust fimm
börn. Þeirra elzt er Sveinn Þor-
bergur, næst Björn Hallgrímur,
Jóhanna Fjóla, Guðbjörg, Laufey,
Sigríður, og ungt barn, Þorbjörgu
Guðfinnu Rós, er þau mistu 13.
marz, 1931.
Lauslega vil eg minnast við-
kynningu þeirrar, sem eg hafði
af önnu heitinni þann stutta
tíma sein við áttum samleið. Hún
var góður nágranni og finnum
við hjónin sárt til að hafa mist
góðan vin. Hún var ætíð fljót
til að hjálpa, sér í lagi veikum,
og vissi eg til að hún vakti marg-
ar nætur yfir sjúkum. Hún var
góð heim að sækja, var tilgerðar-
laus, beint og blátt áfram, kom
beint til dyra, var kát og hafði
fjörgandi áhrif á allan félags-
ákap. Hún hafði oft gaman af
að tala þannig, að taka mátti orð
hennar á tvo vegu, og gat hver
skilið sem hann vildi. Heimili
hennar hafði það við sig að þar
var oft gestkvæmt og glatt á
hjalla. Hún var vel gefin og renni
eg grun í að hún hafi verið tölu-
verður mannþekkjari. Heiníili
hennar var mótað af hennar á-
hrifum og hún átti djúp og kær-
leiksrík ítök hjá öllum er þektu
hana vel. Þvi tók eg eftir, að
eftir því sem meira reyndi á, og
meira lá við, kom fram hjá henni
viðkvæmari, hetri og göfugri
manneskja. Heimili hennar bar
það með sér að hún var góð móð-
ir, og elskuleg eiginkona. Eg vil
segja við aldraðann föður, eigin-
manninn, og sér i lagi börnin:
þið hafið mist óumræðilega mik-
ið, en eg gleðst af að hafa þekt
móðir ykk,ar og að geta stutt
ykkur að því í lífinu, eftir því
sem samleið okkar verður, að
minnast hennar ykkur til hugg-
unar, ykkur til styrktar, ykkur
til gleði og ykkur til sóma.
Familian þakkar dr. N. Hjálm-
;irkon fyrir hans ipiklu.hjájp og.
hjúkrun, ,sem þann veitti önnu
Nt — þægileg bók
í vasa
SJÁLFVIRK
— EITT BLAÐ 1 EINU —
pægilegri og betri bók í vasann.
llundrað blöð fyrir fimm cent.
Zig-Zag cigarettu-blöð eru búin
til úr bezta efni. Neitið öllum
eftirlíkingum.
141
ZIGZAG
heit. í veikindum hennar, einnig
fvrir alla nærgætni, hlýleik og
samúð, sem hann hefir auðsýnt
þeim í sorg þeirra. Familian
þakkar einnig öllum, sem á einn
og annan hátt hafa hjálpað þeim
og huggað í hennar miklu sorg,
og þeim, sem vottuðu samúð og
hluttekningu með fögrum blóm-
um.
Anna heit. var jörðuð frá
kirkju Lundar-safnaðar sunnu-
daginn þ. 17. maí að miklu fjöl-
menni viðstöddu.
“Inst frá hjartans instu rótuin”
kveðjum við vin vorn látinn og
biðjum Guð að blessa minningu
hennar.
Jóhann Fredriksson.
FYRIRBOÐl
“Á Breiðabólsstöðuni i Reyk-
holtsdal bjó, 1665, frómur maður,
Jón Árnason. Hann var einn dag
um sumarið að heyverki hjá ná-
búa sínum á Norðurreykjum í
nestanga skamt frá bænum fyr-
ir sunnan Hvítá. Lögðust þeir
háðir niður að sofa við rúst
nokkura þar við ána, hvor hjá
öðrum, þó Jón nær ánni, og sofn-
aði skjótt, en hinn vakti og
heyrði að þytur mikill svipaðist
austan frá ánni og beint að þeim,
þar sem þeir lágu, og siðan vestur
í ána, með þeim krafti, að Jón
reistist sofandi á fætur á auga-
bragði, eins og þyturinn færðist
undir höfuð hans og herðar, því
hann horfði að ánni. Hann vakn-
aði, varð bilt við og kvað eitthvað
boða. Um hausti fór Jón Þessi
Árnason erinda sinna fram að
Stóra-Ási og þaðan aftur heim-
leiðis að áliðnum degi, lítið
drukkinn, reið af sér fylgdar-
inanninn, hvarf og fanst ekki
aftur. En strax um morguninn
fanst söðulreiði hatis hjá Refs-
stöðum, gjarðarmóttak sundur
slitið, og naglar úr báðum gagn-
tökum söðulreiðans iitdregnir og
þar hjá hetta hans og vetlingar
og um annan vetlinginn vafinn
lokkur úr faxi hestsins, af slit-
inn. Meintu flestir að í Hvítá
mundi lent hafa, því síðhempa
hans fanst upp rekin niður í
Hvítárósi.” —Vísir.
LÖNG DAGLEIfí
Jón Þorvaldsson hét einn af
Miklabæjarklerkum í Blönduhlíð.
Hann fékk veitingu fyrir kallinu
1692, hjá Muller amtmanni, en
var vígður í Skálholti, af Þórði
biskupi Þorlákssyni, sunnudag-
inn síðasta í vetri. Mun svo hafa
haldið kyrru fyrir næsta dag.
Þaðan fór hann að Hamarsholti.
—En á sumardaginn fyrsta lagði
hann af stað þaðan eldsnemma
og náði háttum að Víðivöllum í
Skagafirði um kveldið. Er þetta
geysimikil reið. En rifahjarn
hafði verið á fjöllunum og séra
Jón vel hestaður. Segir sagau að
hann hafi haft fjóra eldishesta
og flutt með sér hey eftir þörf-
um—Vísir.
1200 SKÓFLUR
Allir vita að skóflur eru til af
ýmsum tegundum, eftir því til hvers
þær eru notaðar en þó mun það
koma flestum á óvart að til eru að
minsta kosti 1200 skóflutegundir.æn
svo imargar hefir “Vinnufræðis.
stofnun Vilhjálms keisara” í Dort-
mund látið rannsaka. Hefir það
komið í !jós að mikill misbrestur er
á því að menn noti þær skóflur, sem
bezt henta og getur það þó létt vinn-
una um 60%' eða meira að rétt
skófla sé notuð. Skóflustærð og
gerð fer auðvitað tmest eftir því
hvað mokað er eða stungið, en ekki
er það ætíð auðséð hver skófla er
bezt. Það hefir þannig komið í ljós,
að “garðskóflur,” sem mold er
stungin með eru syp beztar að
hlaðið se þykkast frémst.
—Lesb. Mbl.
Ha!!aG00DGARDEN
PlentijcfEverijthin
,rW tcEat-frt
amdÍQL,
Big Översize Packels
MFAYDEN SEEDS
3C-4C
PER PACKET
PAV 54 AN® *°
McFAYDEN FRÆ KOSTAR LlTIÐ
EN FRAML.EIÐIR MIKIÐ
Stærri en venjulegir pakkar af Mc-
Fayden fræi—aðeins 3c—4c hver
Pvi að borga 5c og lOc?
Mestu hlunnindin við McFayden
fræ liggja ekki f lágu verði, heldur
hinu, að hver tegund um sig af
reyndu fyrsta flokks fltsæði, tryggir
mesta og bezta uppskeru, og sendast
beint heim til yðar en koma ekki frá
umboðssölu hylkjunum I búðunum.
Fræ er lifandi vera. pvI fyr er
það kemur þangað, sem því skal sáð,
þess betra'fyrir það sjálft, og þann
er sáir.
KREFJIST DAGSETTRA PAKKA
Hverjum manni ber réttur til að
vita að fræ það, sem hann kaupir
sé lífrænt og nýtt. Með nýtízku á-
höldum kostar það ekkert meira, að
setja dagsetningu á pakkana, þegar
frá þeim er gengið.
pví A EKKI DAGSETNINGIN AD
STANDA?
Hin nýja breyting á útsæðislög-
unum krefst ekki dagsetningar á
pökkunum, en við höfum samt enga
breytingu gert.
KYNNIST ÚTSÆÐI YÐAR,
Hver pakki og hver únza af Mc-
Fayden fræi, er dagsett með skýru
letri. McFayden fræ er vfsindalega
rannsakað og fult af lffi; alt prðfað
tvisvar. Fyrst rétt eftir kornslátt,
og svo aftur f Dominfon Seed Testing
Laboratory.
Væri McFayden Seeds sent T búðir
f umboðssölu pökkum myndum vér
eiga mikið ðselt í lok hverrar árs-
tíðar. Ef afganginum væri fleygt,
yrði þar um sifkf tap að ræða, er
hlyti að hafa f för með sér hækkað
verð á útsæði. Ef vér gerðum það
ekki, og sendum það út f pðkkum
aftur, værum við að selja gamalt
fræ. pessvegna seljum vér aðeins
beint til yðar, og notum ekki um-
boðssöluhylkin: fræ vort er ávalt
nýtt og með þvf að kaupa það, eruð
þér að tryggja árangur og spara.
Tfu pakkar af fullri
stærð, frá 5 til 10 centa
virði, fást fyrir 25 cents,
og þér fáið 25 centin til baka með
fyrstu pöntun gegn “refund cou-
pon,” sem hægt er að borga með
næstu pöntun, hún sendist með þessu
safni. Sendið peninga, þó má senda
frfmerki. Safn þetta er falleg gjöf;
kostar lítið, en gefur mikla uppskeru.
Pantið garðfræ yðar strax; þér
þurfið þeirra með hvort sem er.
McFayden hefir verið bezta félagið
síðan 1910.
NEW-TESTED SEED
Every, Packet Dated
BEETS—Detroit Dark Red. The best
all round Red Beet. Sufficient
seed for 20 ft. of row.
CARROTS—Half Long Chantenay.
The best all round Carrot.
Enough Seed for 40 to 60 ft.
of row.
CUCUMBER—Early Fortune. Pickles
sweet or sour add zest to any
meal. This packet ,will sow 10
to 12 hills.
LETTUCE—Grand Rapids, Loose
Leaf variety. Cool, crisp, green
lettuce. This packet will sow 20
to 25 ft. of roW.
ONION—Yellow Globe Danvers. A
splendid winter keeper.
ONION—White Portugal. A popular
white onion for cooking or
pickles. Packet will sow 15 or
20 ft. of drill.
PARSNIP—Half Long Guernsey.
Sufficient to sow 40 to 50 ft. of
drill.
RADISH—French Breakfast. Cool,
crisp, quick-growing variety.
This packet will sow 25 to 30
ft. of drill.
TURNIP—White Summer Table.
Early, quick-growing. Packet
will sow 25 to 30 ft. of drill.
SWEDE TURNIP—Canadian Gem.
Ounce sows 75 ft. of row.
$200°.°Cash P( izes$1002?
f hvelti áætlunar samkepni vorri, er
viðskiftavinir vorir geta tekið þátt f.
Upplýsingar f McFayden Seed List,
sem sendur er með ofangreindu fræ-
safni. eða gegn pöntun.
ÖKEYPIS.—Klippið úr þessa aug-
lýsingu og fSið ðkeypis stðran pakka
af fögrum blömum.
Mikill afsldttur til félaga op er
frá þvi skýrt < frœskrdnni.
fU B ÍYjn
McFayden Seed Co., Winnipej!