Lögberg - 09.07.1936, Blaðsíða 4

4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 9. JÚLÍ, 1936
t-m

G«fl8 út hvern fimtudag af
THE COLUMBIA PRESS LIMITED
695 Sargent Avenue
Winnipeg, Manitoba.
Utanáskrift ritstjórans:
EDITOR LÖGBERG, 695 SARGENT AVE.
WINNIPEG, MAN.
VerO <3.00 um árið—Borgist fyrirfram
The, “Lögberg" is printed and published by The Columbia
Press, Limited. 695 Sargent Avenue, Winnipeg, Manitoba.
PHONE 86 327
Heilbrigð álefnuskrá
Á föstudagskvöldið var gerði forsætisráð-
herra Manitobafylkis, Hon. John Bracken,
heyrinkunn l>au kjarnaatriði, er hann fyrir
hönd Liberal-Progressive flokksins styðst við
og leggur undir úrskurð kjósenda. Mr.
Bracken kemst ekki í hálfkvisti við Mr. Willis
að því er örlæti í kosningaloforðum áhrærir,
og hann lofar einungis því einu, sem skyn-
samlegt er að lofa og ætla má með fullum rétti
að hrundið verði í framkvæmd. Inntak úr
stefnuskrá forsætisráðherra er birt á öðrum
stað hér í blaðinu kjósendum til glöggvunar.
Þegar Mr. Bracken flyttir ræðu heldur
hann sér ávalt fast við efnið: hann sniðgeng-
ur það ekki eins og sumir aðrir stjórnmála-
menn, er gera aukaatriðin að aðalatriðum og
reyna með skringilegum fagurgala að ná sam-
líð áheyrenda; Mr. Bracken talar um stjórn-
mál eins og menn yfir höfuð eiga að tala um
öll mál, með fordildarlausri alvöru málstað
.sínum til skýringar og stuðnings.
Mr. Bracken hefir haft stjórnarforustu
fylkisins á hendi í f jórtán ár; hann hefir stað-
ið af sér fárviðri kreppunnar betur en nokkur
annar stjórnarformaður í þessu landi, og
þrátt fyrir allar ágjafir, brim og boða, stend-
ur Manitoba betur að vígi fjárhagslega, en
nökkurt annað fylki innan vébanda fyíkja-
sambandsins canadiska; þetta hefir blaðið
Financial Post viðurkent, og þetta er ómót-
mælanlega sannað með samanburðarskýrslu
þeirri um reksturskostnað og efnahag hinna
einstöku fylkja, sem einnig er birt á Öðrum
stað hér í blaðinu.
Um fjárhag Manitobafylkis og stjórnar-
starfræksluna yfirleitt hefir Financial Post
meðal annars þetta að segja: “Fjármálaráð-
' gjafi Manitobafylkis, Hon. Ewen McPherson,
færði nýlega gild rök fyrir því, að Manitoba
ætti í rauninni heimting á því, að fá lán með
lægri vöxtum í framtíðinni, en fram að þessu
hefði gengist við. En í mótsetningu við ýmsa
aðra stjórnmálamenn fylkjanna, er bygt hafa
kröfur sínar um lækkun vaxta á fjárhags-
kröggum eða gjaldþroti, byggir Mr. McPher-
son málstað sinn á því hve góð.s álits fylkið í
tíð núverandi stjórnar njóti, og hve lánstraust
þess sé gott. 1 stað þess að ræna þá menn
nokkru, er lagt hafa fé í fyrirtæki innan tak-
marka fylkisins, leitar Manitoba samvinnu
við þá og krefst viðurkenningar á rétti þeirra.
1 lok fjárhagsársins 1933 var tekjuhalli
á fjárlögum stjórnarinnar, er nam 1.9 miljón.
Með strangri sparsemi á sviði hinna viðráð-
anlegu útgjalda og nýjum sköttum, var tekju-
hallinn í árslok 1934 kominn ofan í $36,000.
Árið 1935 hafði stjórnin á fjárlögum sínum
tekjuafgang er nam $159,000, en nú í ár var
um $212,000 tekjuafgang að ræða.
Með þetta fyrir augum verður ekki ann-
að sagt, en krafa Manitoba um bætt söluskil-
vrði fyrir veðbréf sín og lækkaða vexti, hafi
við gild rök að styðjast. t’að er engin ástæða
til þess að spyrða saman veðbréf Vesturfylkj-
anna í eina heild. Manitoba stendur í þessu
tilfelli langtum betur að vígi en hin Vestur-
fylkin og þarafleiðandi er það í alla staði rétt-
ma:tt, að því sé skipað á sérstæðan bekk við-
víkjandi veðbrófasölu þess.
Önnur fylki geta auðveldlega tekið Mani-
toba sér til fyrirmyndar; það hefir lækkað
hin viðráðanlegu útgjöld og ekki horft í það
að stofna til nýrra tekjulinda til þess að úti-
loka tekjuhalla.
Það er góð ástæða til þess að óska stjórn-
inni og borgurunum í Manitobafylki til ham-
ingju með útkomuna. ”
Ekkert einkafyrirtæki þrífst nema því að-
eins, að það eigi góðri framkvæmdarstjórn á
að skipa; sama reglan gildir um forustu þjóð-
félagsmálanna. Þegar alt kemur til alls verð-
ur ekki annað sagt, en núverandi stjórn hafi
reynst vel og verðskuldi fyllilega endurkosn-
ingu. Kjósendur eiga heldur ekki í annað hús
að vernda eins og til hagar um afstöðu flokk-
anna og stefnuskráratriði þeirra.
Útdráttur
úr skýrslu Landsbanka Islands 1935
Með tilliti til þess hve Islendingar vestan
hafs láta sér alla jafna ant um sérhvað það,
er að hag heimaþjóðarinnar lýtur, þykir hlýða
að prenta hér upp nokkurn kafla þeirrar fróð-
legu skýrslu, sem nú hefir nefnd verið':
“Síðastliðið ár var á flestan hátt mjög
erfitt. Viðskiftaörðugleikarnir hafa enn auk-
ist og bitna þeir einkum á aðalútflutnings-(
vöru vorri, saltfiskinum. Hefir árið því verið
sérstaklega erfitt fyrir sjávarútveginn, þar
sem saman hefir farið lítill afli, lágt verð og
treg sala.
Landbúnaður.
Veturinn frá áramótum til vors var yfir-
leitt umhleypingasamur og útibeit notaðist
illa, þó snjólétt væri. Er leið á vorið, varð
úthtið ískyggilegt með fóðurbirgðir, einkum
norðan- og austanlands, þar sem hey voru
léleg frá sumrinu áður. Um sumarmál brá
til betra tíðarfars og í maí var einmuna góð
tíð um land alt. Gréri þá fljótt og fjárhöld
urðu vfirleitt góð, þó lambadauði vrði nokk-
ur á Norður- og Austurlandi. 1 júní gerði
kulda og kom kyrkingur í gróður. Sláttur
bvrjaði því í síðara lagi og framan af slætti
var tíð heldur óhagstæð. Með höfuðdegi sldfti
um tíðarfar og gerði ágætistíð á Suður- og
Suðvesturlandi, en annarsstaðar rosa, og
urðu nokkur hey úti, einkum á Norðurlandi.
Yfirleitt mun heyskapur hafa verið minni en
í meðallagi. Garðrækt er nii meiri en nokkru
sinni áður, en sprettan var tæplega í meðal-
lagi. Gróðurhúsum hefir enn fjölgað og eru
nú um 40 alls. Veturinn til áramóta var góð-
ur á Suður- og Suðvesturlandi, snjólétt og
staðviðri, en annarsstaðar óþurkatíð með
stórviðrum. Fénaður var vel í meðallagi til
frálags. Meðal skrokkþungi dilka 12.94 kg.
Slátrað var um 370,000 fjár og er það nokk-
uð minna en árið áður. Til úíflutnings var
slátrað um 190,000 fjár,, þar af frystir um
120,000 skrokkar. Saltkjötsverðið var heldur
hærra en árið áður. Fyrst um haustið var
það 85—90 n. kr. tunnan, en fór hækkandi, er
á leið haustið. Verðið á freðkjöti hækkaði og
töluvert. Var það kr. 1.00—1.05 kg. fob. fyrir
þann hluta, sem seldist á árinu. Á innlend-
um markaði var verð á kjöti sett hið sarna og
árið áður. Um áramót var saltkjötið því nær
alt selt, en meira en helmingurinn óseldur af j
freðkjötinu. Verðið á ull var hærra en árið
áður, en kr. 1,80 kg. á norðlenzkri ull, en kr. !
1.60 á sunnlenzkri ull. Verð á gærum hækk-
aði og enn og var kr. 0.90 kg. Ull og gærur :
voru allar seldar um áramót.
Refrækt og alifuglarækt hefir aukist tölu-
vert á árinu, og hefir viðkoma refabúanna
gengið mest til fjölgunar búa eða á búum.
Mikið hefir færst í aukana síðustu árin alls-
konar félagskapur bænda til eflingar fram-
leiðslu þeirra, og eru nú um 100 nautgripa-
ræktarfélög, tæplega 50 hrossaræktarfélög, 15
fóðurbirgðafélög og 6 sauðfjárkynbótafélög.
Styrkur til jarðabóta þeirra, er mældar
voru á þessu ári og gerðar 1934, nam 632,000
kr., en jarðabótadagsverk voru 669,000. Lán-
veitingum Kreppulánasjóðs var að fullu lok-
ið á árinu. Alls voru veitt 2816 lán, að upp-
ha>ð um 9.7 milj. kr. Af þessari upphæð hafa
gengið um 3 milj. kr. til greiðslu veðtryggðra i
skulda og í vexti og afborganir af fasteigna-
veðlánum og ríflega 6.2 milj. kr. til greiðslu
lausaskulda og forgangsskulda. Lausaskuldir
þær, er um var samið, námu rösklega 14. milj.
kr. Þar af voru feldar niður um 8 milj. kr.,
eða 56.9%, en 43.1% greiddust af kreppu-
lánum. /
Sjávarútvegur.
Aflabrögð voru í lakasta lagi á árinu. Á
land bárust 50,002 tonn. Er það 11,878 tonn-
um eða hér um bil 19% minna en árið áður,
og 27% minna en 1933. Þó má taka það
fram, að fyrstu mánuði ársins var töluvert
flutt út af ísuðum bátafiski, en hann er ekki
talinn hér með. — Minkun aflamagnsins staf-
ar að nokkru leyti af lökum gæftum fyrst á
árinu, en þó aðallega af rýrari afla, þegar á
sjó var farið, og þá einkum á Norður-, Vestur-
og Austurlandi. Fiskurinn var bæði stór og
feitur. Tala togaranna var 37 í ársbyrjun og
sama í árslok. Varð engin breyting á togara-
flotanum á árinu. Tala úthaldsdaga togar-
anna á saltfisksveiðum var 3,085 móti 3,362
árið áður, eða hér um bil 8% færri, en tala
veiðiferða 309 móti 340 árið áður. Að öðru
leyti var þátttáka í fisldveiðunum heldur
minni en árið áður, eða í maí, þegar þátttakan
var mest, 832 skip með 5,657 manns, en árið
áður voru það í sama mánuði 891 skip með
6,485 manns. Afli togaranna á togdag var
þrátt fyrir styttri úthaldstíma töluvert minni
en árið áður, eða 5.75 tonn, en árið áður var
hann 6.1 tonn og 1933 6.6 tonn. Fyr.
ir önnur skip var vertíðin á Suður-
landi víðast miður góð. í Vest-
mannaeyjum var þó geysiafli, mjög
ámóta og árið áður. Á Akranesi
var aftur á móti mjög lélegur afli og
tiltölulega lélegri en i nokkurri ann-
ari af stóru verðstöðvunum sunnan-
lands. 1 Grindavík aflaÖist sæmi-
lega, en frekar laklega i Keflavík og
Njarðvíkum. 1 SandgerÖi aflaðist
sæmilega og í verstöðvunum austan-
fjalls í meðallagi. Á Vestfjörðum
varð aflinn meÖ því lélegasta, sem
lengi hefir verið, og var þá imikið
af því sem veiddist sótt undir Jökul
og suður í Faxaflóa. Tilraunir
voru gerðar þar á árinu með veiði
kampalampa og virðist vera hægt að
stunda þá veiði þar með góðum á-
rangri. Á Norðurlandi brást veiði
! því nær alveg og var aflinn þar ekki
i nema rúmlega helmingur af því, sem
j hann var árið áður, og rúml. fjórði
j hluti af aflanum 1933. Á Austur-
| landi var aflinn meÖ allra minsta
! móti. Umbætur, sérstaklega að því
j er snertir bryggjugerðir og hafnar-
I bætúr, hafa verið með mesta móti á
árinu. Fiskþutkunin gekk yfirleitt
sæmilega, sérstaklega á Suðurlandi.
Saltfiskútflutningurinn gekk mjög
treglega sökum innflutningshafta
í þeirra, er sett hafa verið hjá þeim^
I þjóðum, sem eru aðal kaupendur að
1 saltfiski vorum. VerðiÖ var og
fallandi. VerðiÖ á Spánarverkuðum
stórfiski var í ársbyrjun 78 kr. skpd.
til útflytjenda, en féll svo niður í
kr. 74 skpd. í marz—imaí og niður
í kr. 70 skpd. á nýju framleiðslunni
í júní—desember. Á Norðurlands-
fiski var verðið kr. 80 skpd. og á
! Austurlandsfiski kr. 85 skpd. Á
Portúgalsverkuðum fiski var verðið
alt át'ið kr. 70 skpd. og á labrador-
fiski kr. 57 skpd. Pressufiskur var
fyrri hluta ársins seldur á 30 au. kg.,
en seinni hluta árs á 28 au. kg. Yfir-
leitt má segja, að þetta ár hafi verið
eitt hið versta fyrir útgerðina; lækk_
að verÖ bæði á saltfiski og ísfiski,
litil veiÖi, sérstaklega utan Sunn-
lendingaf jórðungs og á togurunum,
: og þó treg sala á hinum rýra afla.
Skárst var afkoma vélbátaútgerðar-
innar á SuÖurlandi, og þó viða slæm.
Sölusamband íslenzkra fiskfram-
leiðenda hélt áfram starfsemi sinni
á árinu, með nokkuð breyttu fyrir-
komulagi. Skal stjórnin kosin af
fiskframleiðendum að mestu leyti i
hlutfalli við fiskmagn. Hafði sam-
bandið UmráÖ yfir 90% af saltfisk-
útflutningnum á árinu. Á árinu tók
til starfa fiskimálanefnd, er skipuð
var samkvæmt lögum frá 1934. Skal
nefndin hafa forgöngu um markaðs-
leit og tilraunir til aÖ selja fisk á
nýja markaði. Auk þess getur at-
vinnumálaráherra falið nefndinni
úthlutun útflutningsleyfa á fiski.
Markaðs- og verðjöfnunargjald það,
er sett var á árið áður, féll niður 12.
desember þ. á., en ráðstöfun sjóðs-
ins er enn ókunn. Útflutningurinn
minkaði enn mikiö á árinu. Var
hann, miðað við verkaðan fisk, 48,-
777 tonn, en 58,562 tonn árið áður,
og hefir hann því minkað um tæp
17%. Frá því 1933 hefir útflutn-
ingurinn minkað um 32% eða hér
um bil þriðjung. Útflutningurinn til
Spánar hefir enn minkaÖ mikiÖ sök-
um innflutningshaftanna þar, og út-
flutningurinn til ítaliu hefir fallið
niður í tæpan helming móts viÖ áriÖ
á undan, sem bæði orsakast af inn-
flutningshömlum þar og jafnframt
af gjaldeyrisskorti Jtalíu vegna
stríðsins við Abessíníu. Útflutning.
urinn til Portúgals hefir einnig
minkað, þó eigi verulega. Aftur á
Imóti jókst útflutningur til Uan-
merkur, Noregs og Bretlands, og
auk þess er nú farið aÖ flytja fisk
til Suður-Ameríku, en það hefir
ekki verið gert undanfarin ár. Mest-
ur var útflutningurinn í marz og
apríl. Fiskbirgðirnar í landinu voru
um áramót 18,598 tonn. Árið áður
voru þær 17,778 tonn og hafa birgð-
irnar því aukist um 820 tonn, þrátt
fyrir það hve óvenju lítill aflinn var.
í Noregi hafa og fiskbirgðirnar auk-
ist töluvert og enn þá meira í Fær-
eyjum. Aftur á móti hafa þær mink-
að nokkuð í aðalviðskiftalöndum
vorum.
ísfiskferðir togaranna voru 207 á
árinu, en 204 árið áður. Af ferð-
unum voru 35 til Þýzkalands skv.
endurnýjuðum samningi á árinu.
Meðalsala var 1,178 sterlingspund
og er þaÖ töluvert lægra en áriÖ áÖ-
ur, var þá 1,309 pund sterling, en
þó mun hærra en næsta ár þar á
undan. Stafar þessi lækkun ein-
göngu frá sölunum til Englands, því
að Þýzkalandssölurnar voru töluvert
hærri en árið áður. A8 nokkru mun
þessi lækkun orsakast af því, að tak-
markað var fiskmagn það, er togari
mátti flytja i hverri ferÖ. Þó var
verð á þorski og ýsu lægra en árið
áður, en flatfiskverð hærra. Eins
og árin á undan, var mikið af þess-
um fiski keypt af bátum.
Gufubrætt meðallalýsi var í góðu
verði, álika og árið áður. Var þaÖ
í ársbyrjun 72—74 au. kg. við fyrir-
framsölu, hækkaði í febrúar upp í
83 au. kg. hæst. Siðan féll það aft-
ur niður í 80 au. kg. og hélzt þannig
nokkuð. Um haustið var verðið 76
au. kg. fyrst í stað, en fór síðan
hækkandi upp í 82 au. kg. í desem-
ber. Megnið af lýsinu seldist fyrir
um 80 au. kg.
SíldveiÖin gekk illa á árinu. Veið_
in byrjaði að vísu snemma og var
um tíma mikill landburður. ETm 20
júlí, þegar aðal síldveiðin vanalega
hefst, -mátti heita að síldin legðist
alveg frá og veiddist eftir það hverf-
andi lítið fyrir NorÖurlandi. Kom
þetta isérstaklega niður á saltsíldar-
veiðinni, sem ekki byrjaði fyr en 22.
júlí. Bætti það þó nokkuð úr í þvi
efni, að seinni hluta sumars og um
haustið varÖ töluverð saltsildar-
veiði í Faxaflóa. Hefir ekki veriÖ
um slikt að ræða áður. VeiÖi þessa
sóttu og skip úr öðrum f jórðungum.
Saltaðar (og sérverkaðar) voru
134,000 tunnur, en í bræðslu fóru
366,000 mál. Voru 52,000 tn. af
saltsíldinni frá Faxaflóa. ÁriÖ áður
var saltsíldin 217,000 tn., en í
bræðslu fóru þái 458,000 mál. Mink-
un saltsíldarmagnsins kom aðal-
lega niður á matjesverkaðri síld, sem
mátti heita að væri nær engin á ár-
inu. VerðiÖ á bræðslusíld hækkaði
og var á árinu kr. 4,00—4.30 málið,
en hefir undanfarið verið kr. 3.00.
í Sólbakkaverksmiðjunni var það þó
kr. 4.30—4.50 málið, en var árið
áður kr. 3.50. VerÖið á síld til sölt_
unar var í byrjun veiðitímans kr.
6.50 á saltsíldartunnu, en fór mjög
hækkandi, er kom fram í ágúst, og
komst um haustið alt upp í 30 kr. á
tunnuna. Á söltuðu síldinni var
verðið á fyrirfram seldri síld kr.
17.50 tunnan, en hækkaði brátt og
mun hafa komist upp í kr. 54.00 á
algengri saltsíld og kr. 69.00 á mat-
jesverkaðri síld.
Er 'síldarverksmiðjurnar urðu að
hætta síldarbræðslu á miðjum síld-
veiðitíma, var farið að gera til-
raunir til að veiða og bræða karfa,
og hefir það áður lítt þekst hér á
landi. Af karfa voru veidd 45,000
mál og voru að meðaltali greiddar
kr. 4.59 fyrir málið. Tókust þessar
tilraunir svo, aÖ líkur eru til að
þeirri veiði verði haldið áfram.
inu skemt með söng og hljóðfæra-
slætti. Helzt er aÖ minnast söng-
flokksins, bæði karlakórs og bland-
aðs kórs, er báðir sungu eitt núm-
erið eftir annaÖ og hvert öðru meira
metið af áheyrenlum. Mr. Vigfús
Guttormsson stjórnaði söngnum
bæði við guðsþjónustuna og á
sunnudagskveldið og aðstoðaði hann
dóttir hans, Miss Dora Guttormsson,
er var alveg óþreytandi. Einnig
komu þær Miss Pearl Halldorson,
Bertha Laronde og Lilja Johnson
fram (piano isolos) og Miss Josie
Halldorson (vocal solo) ; einnig
Helen Einarson, IJelen Ingimundar-
son og Bertha Laronde ,með fram-
sögn, og Mrs. N. Hjálmarsson.
Forseti kvenfélagsins “Björk,”
Lundar, ávarpaði þingið og bauð
alla gesti og erindreka velkomna.
Einnig rétt fyrir þingslit, flutti hún
stutt ávarp til þingsins.
Séra Guðmundur Árnason og séra
Jóhann Frederickson ávörpuðu þing-
ið og kváðu báðir þetta í fyrsta sinni
að þeim hefði veist sá heiður að á-
varpa kvenfélagsþing.
Eftir að samkomunni var slitið á
sunnudagskvöldið var öllum við-
stöddum boðið til veitinga úti i garð-
inum i kringum kirkjuna, er var
lýstur rafmagnsljósum, og þar sem
veitingar voru til reiðu og löng borÖ
sett með alls konar góðgæti. Karla-
kórinn söng fram eftir kveldi og tók
mannfjöldinn undir með þeim í hin-
um gömlu og góðu íslenzku söngv-
um.
Á meðan á þinginu stóð veitti
kvenfélagið “Björk” máltíðir i nýja
safnaðarhúsinu rétt við kirkjuna;
er það mjög mikil þægindi fyrir
söfnuðinn að eiga þetta hús.
Kosning embættismanna fór fram
á laugardagskvöldið. Var stjórnar-
nefnd félagsins, sém hafði veitt
Bandalaginu forstöðu (sumar frá
stofnun félagsins) vottað þakklæti
með því að allir stóðu á fætur.
Embættismenn fyrir hið nýja
kjörár:
Heiðursforseti— Mns. F. Johnson,
Winnipeg, Man.
Forseti—Mrs. S. Ólafson,
Árborg, Man.
Vara-forseti—Mrs. O. Stephensen,
Winnipeg, Man.
Skvifari—Mrs. H. Danielson,
Árborg, Man.
BréSaviÖskifta skrifari — Mrs. H.
Erlendson, Árborg, Man.
Fél irðir—Mrs. S. Sigurdson,
Árborg, Man.
Vatn-féhirðir—Miss K. Skúlason,
Árborg, Man.
IVítAráðanefnd—Mrs. W. Péturson,
Baldur, Man.; Mrs. N. Hiálm-
arsson, Lundar, Man.; Mrs. B.
S. Benson, Winnipeg, Man.
Nefnd til að annast uppfræðslumál
félagsins—Mrs. H. G. Henrick-
son, Winnipeg, Man., Mrs. O.
Stephensen, Winnipeg, Man.
Kvenfél. “Fjólan”, Guðbrands-
söfn., Brown P.O., Man., gekk inn
í Bandalagið.
(Fram.)
Frá Þingi Bandalags
Lúterskra Kvenna
Bandalag lúterskra kvenna kom
saman á sitt tólfta þing að Lundar,
Manitöba, á föstudagskvöldið, laug-
ardaginn og sunnudaginn, 3-4-5 júli.
Þingið var sett i kirkju lúterska
safnaðarins meÖ stuttri bænagjörð,
er Mrs. S. Ólafson stýrði. Fór svo
fram skemtiskrá; var aðalliÖurinn
erindi, er Miss GuÖrún Bíldfell frá
Winnipeg, flutti um “Mentamál
vorra breytilegu tíma.”
Laugardeginum var að mestu leyti
variÖ til þingstarfa. Mrs. A. V. Ol-
son, Lundar, Man., flutti erindi, er
hún nefndi “Co-operation of Par-
ents and Teachers.”
Sunnudaginn var haldin guðs-
þjónusta, prédikaði þá séra Jóhann
Frederickson; var þar stór söng-
flokkur til staðar.
Sunnudagskvöldið var mikil sam-
köma; komu þá fram Mrs. A. Buhr,
Winnipeg, Man., með erindi “Trú-
boð” og Mrs. G. Thorleifson, Lang-
ruth, Man., erindi “Hvert stefnir”
eða “Æskan og framtíÖin.” Á öll-
um þessum mannfundum var fólk-
Erindrekjir viðstaddir frá Lang-
ruth, Lundar, Baldur, Winnipeg,
Gimli, Árborg, Riverton, Árnes,
Geysir, Grund, Glenboro og Brown.
Erindrekar og gestir til þingsins
komu til Winnipeg á mánudags-
tnorgun eftir mjög athafnamikið
þing, með kærleika í hjörtum og
þakklæti til allra þeirra, er höfðu
hjálpað til þess að gera þessa daga
svo ánægjulega.
F. Benson.
Samningar um síldveiðikjör.
Fyrir hönd Alþýðusambands Is-
lands undirritaði Erlingur FriÖjóns-
son kaupfélagsstjóri í dag samninga
um kjör á sildveiðum í sumar við
útgerðarmannafélag Akureyrar fyr-
ir öll síldveiðiskip á Akureyri, 23
að tölu, auk síldarskipa Ingvars
Guðjónssonar, sem Erlingur fyrir
hönd Alþýðusambandsins hafði áÖ-
ur samið við. Kjör á síldveiðum um
hlutaskifti og hlunnindi eru hin
sömu og í fyrra, en kauptrygging á
skipum yfir 60 smálestir er 200 kr.
á mánuði og alt að 60 kr. á mánuði
fyrir fæði, en 150 kr. kauptrygging
á skipum undir 60 smálestir og sama
fyrir fæði.—Vísir 15. júní.