Lögberg - 16.07.1936, Side 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 16. JÚLl 1936
5
$6,ooo f j árvéitifígrr tit' þcss-rerks.
Eg hefi unniS aS j>vi aS brautin
frá Árborg til Komarno væri möl-
'borin, og hefi nú þegar fengiS því
til leiSar komiS, og er nú veriS aS
mölbera hana alla leiS, um 29 milur.
Eg hefi einnig fengiS $3,000 fjár-
veitingu í hina svokölluSu Geysis-
braut og hefi þegar hinar beztu von-
ir um aS eg geti komiS þeim vegi
undir “highway”; aS hann verSi
framlengdur alla leiS vestur aS
Manitobavatni um 30 mílur og allur
mölborinn. Eg hefi einnig fengiS
fjárveitingu í hina svonefndu Ar-
borg-Rosenburg braut og verSur hún
unnin þetta sumar.
Áform mitt í nálægri framtíS er
aS fá stórskurS (dredge) gerSan
norðanvert viS Riverton og vestur
aS svokallaSri Nelson línu.
Enda þó aS þessi verk geti ekki
talist til stórvirkja, má þó um þau
segja aS þau hafa öll VeriS brýn
nauSsyn og þjóni almennri kröfu.
MeS þaS fyrir augum, hve fiski-
veiSarnar eru mikilvægur atvinnu-
vegur í Gimli kjördæmi, vil eg taka
þaS fram, aS þó eg hafi ekki aS staS-
aldri veriS viS þau mál riSinn, þá
liggja mér þau engan veginn létt á
hjarta; mér er þaS fyllilega ljóst viS
hvern þröngkost fiskimenn eiga aða
búa, og hve brýn nauSsyn ber til, aS
hagur þeirra sé bættur sem frekast
má verSa. Eg tel þaS meSal annars
alveg sjálfsagt, aS veiSileyfi verSi
lækkuS aS mun, og skattur af gasi til
afnota viS fiskiveiSarnar verSi num-
inn af, eins og raun varS á fyrsta
árið sem Einar heitinn Jónasson sat
á þingi. Þó eg ekki hafi til lang-
frama lagt fyrir mig fiskiveiSar, þá
hefi eg frá bernskutíS minni á
Gimli haft náin mök viS fiskimenn,
og aS minsta kosti síSustu árin ekki
látiS hag þeirra meS öllu afskifta-
lausan. Þessi mikilvæga atvinnu-
grein, ekki síSur en aSrar atvinnu-
greinar innan vébanda kjördæmis-
ins, krefst þess aS henni sé fullur
sómi sýndur. AS þessu mun eg
vinna meS oddi og egg.
Fari svo aS kjósendur Gimli kjör-
dæmis sýni mér tiltölulega eins mik-
iS traust eins og mér var sýnt á út-
nefningarfundinum og eg verSi
þingmaSur fyrir kjördæmiS, aS af-
stöðnum kosningum, mun eg í fram-
tíSinni leitast viS aS vinna aS hag-
kvæmum framkvæmdum fyrir kjör-
dæmiS í heild.
B. J. Lifman.
♦ Borgið LCXjBERG !
Lifandi tré-f-a Jiandsömuö....
í miðbœnum
Lifandi tófuyrSlingur var handsam.
aSur hér í miSbænum í gærkvöldi.
Tæfa var grimm og fótfrá, enda
kostaSi þaS langan eltingaleik og
bardaga áSur en yrSlingurinn náSist
loksins.
Nokkrir unglingar urSu fyrst var.
iS viS tófuna niSur viS höfn og hófst
þá eltingaleikurinn.
Tæfa kastaSi sér í sjóinn og þar
tókst aS veiSa hana í körfu. En
henni tókst aS sleppa út úr höndun-
um á veiSimönnunum Qg náSist hún
loks í portinu hjá húsi Nathans &
Olsen.
Lögreglan telur aS tvær tófur hafi
leikiS lausum hala hér í bænum í
gærdag.
Því um sama tíma sem veriS var
aS eltast viS tófuna, fréttist um aSra
tófu á Hverfisgötunni.
Voru þetta blárefsyrSlingar og
hafa að öllum líkindum sloppið út úr
refagirSingu í nágrenni bæjarins,
eSa úr einhverju vörugeymsluhúsi
viS höfnina.
Refurinn, sem veiddist, var illur
viSureignar og notaSi óspart kjaft
og klær meSan verið var aS hand-
sama hann.
Mbl. 21. júní.
Veiðimaðurinn, sem skaut 300
Ijón. J. A. Hunter, sem í s.l. 20 ár
hefir stundaS dýraveiSar í Austur-
og MiS-Afríku, ætlar nú aS taka sér
hvíld. Hann hefir skotiS 300 ljón
og verið viSstaddur dráp 600 ljóna.
Hunter telur hina miklu útbreiSslu
MúhameSstrúar vera hiS merkasta
sem nú er aS gerast í MiS-Afríku.
' %
Sexlembd œr. Bóndi í Surnadal
í Noregi tapað einni af ánum sínum
í vor. rétt fyrir burSinn. Nokkru
siSar fanst ærin og var hún þá borin
>g var sexlembd. Fimm lömbin voru
af venjulegri stærS, en þaS sjötta
var mjög litiS.
Selkjöt til refaeldis. NorSmenn
hafa í vetur látiS selfangaflota sinn
hirSa nokkurn hluta af kjötinu af
selum þeim, er veiSst hafa. SelkjötiS
hafa þeir siSan haft tíl refafóSurs
og telja þaS reynast vel til þeirra
hluta. Skipin hafa hinsvegar ekki
komiS meS eins mikiS selkjöt og ráð.
gert hafSi veriS og er þaS vegna
plássleysis í skipunum.
Mannalát
Látin er nýlega Mrs. E. McNabb,
tengdamóSir Ólafs Péturssonar stór-
There are at least—
l
Five Reasons
WHY EVERY HOME NEEDS A TELEPHONE
á
When You ínstall Your
Own Home Telephone
YOU IMMEDIATELY ACQUIRE—
1. PROTECTION
2. PROFIT

3. CONVENIENCE
4. PLEASURE
5. PRESTIGE
f This modern convenience, which is the most
complete and lowest priced form of insur-
ance you can buy for the home, will bring
you an enviable sense of security and pro-
tection which alone is well worth the few
cents a day your telephone will cost.
Make Use of Manitoba’s
Grcatest Public Utilitij—
THE TELEPHONE
Manitoba Telephone System
húsaeiganda hér í borginni.
Nýlátin er í Selkirk merkiskonan
Nanna Anderson, 86 ára að aldri,
prýðilega skáldmælt og fróð um
margt.
Anna Thorsteinson, 65 ára gömul,
andaðist eftir langa legu aS Betel,
þ. 9 júlí s.l. Hún var ættuð frá
Grýtubakka í HöfSahverfi, í Þing-
eyjarsýslu, dóttir Þorsteins bónda
Jónassonar, er þar bjó lengi. Var
Þorsteinn á Grýtubakka lengi for-
maSur og sjógarpur mikill. Svo
veSurglöggur var hann aS til var
tekiS og munu ýmsir minna glöggir
formenn á þeirri tíS hafa hagað sjó.
ferSum sínum eftir þvi sem hann
fór aS. Dóttir Þorsteins er Sigur-
laug kona Jóhannesar Einarssonar,
bónda að Calder, Sask.—JarSarför
hinnar látnu konu fór fram frá
Betel þ. 11. júlí. Séra Jóhann
Bjarnason jarSsöng.
Hinn 6. júlí s.l. andaSist að heim-
ili sinu í Glenboro, Man., ekkjan
Helga Isfeld, eftir langvarandi las-
leika. Hún var fædd aS Litlu-Völl.
um í BárSardal í SuSur Þingeyjar-
sýslu 5. júní 1859, dóttir Tómasar
FriSfinnssonar og Margrétar Sig-
urSardóttur. Helga heitin ólst upp
í Þingeyjarsýslu og giftist Kristjáni
Magnússyni úr Reykjadal i S. Þing-
eyjarsýslu áriS 1879 og bjuggu að
HlíSarenda i BárSardal. ÁriS 1888
fluttu þau vestur um haf og settust
að í Argyle. Keyptu þar land 1899
og reistu hús vandað nokkrum ár-
um siSar. Þar bjuggu þau til 1921,
er þau brugSu búi og fluttust til
Glenboro. Þar andaðist Kristján í
júlí 1926. Bjó Helga eftir þaS ein
meS dóttur sinni Margréti, unz
hvíldin kom. Þeim Helgu og
Kristjáni varS 10 barna auSið. Mistu
2 drengi áSur en þau fóru af ís-
landi, en 8 börn lifa hér í Manitoba:
Hólmgeir viS Seven Sisters Falls;
Hermannbóndi í Argyle; Kjartan, í
Argyle; George, i Argyle; Margaret
í Glenboro; Hringur, í Winnipeg,
Man.; FriSrik i Argyle ; Haraldur, í
Argyle. — Helga heitin var myndar
og dugnaSarkona, glaSvær og bjart.
sýn meS afbrigðum, og þó hún hefði
margt reynt tapaði hún aldrei kátínu
sinni og spaugi, sem hrakti á braut
þunglyndi og kvíSa allra er nærri
henni voru, — JarSarför hennar fór
fram frá Glenboro og Brúarkirkju
aS viðstöddu f jölmenni vina og sam.
ferðafólks, auk ættingja og barna.
Hún var jarSsungin af séra E. H.
Fáfnis með aðstoS séra K. K. Ól-
afssonar miðvikudaginn 8. júlí og
hvílir í grafreit FríkirkjusafnaSar.
Föstudaginn 19. júlí andaSist aS
heimili sínu i Selkirk, frú Þorbjörg
Sigurdson. Hún var nokkuS biluS
á heilsu síSastliðin þrjú ár, en varð
fyrir meiðsli í vetur og lá eftir þaS
rúmföst á þriðja mánuS. Þorbjörg
var fædd 17. mará, 1852, að Þver-
holtum í Mýrasýslu á íslandi. Hún
ólst þar upp meS foreldrum sinum,
en þurfti mjög ung aS fara að vinna
fyrir sér. Hinn 11. okt., áriS 1882,
giftist hún Eggert SigurSssyni, frá
Hjörsey í Hraunhreppi í sömu sýslu,
og lifir hann konu sína. Þau komu
frá íslandi til Canada áriS 1887,
höfðu nokkra dvöl í Wínnipeg, og
voru svo urfi tima í norðurhluta
Nýja Islands. Þau bjuggu mörg ár
á Gimli og farnaðist vel, en siðustu
27 árin voru þau í Selkirk.
Þau eignuðust 5 börn. HiS elzta
fæddist andvana, en hin eru: Jó-
hanna, eiginkona Þorkels Sveinson-
ar í Selkirk; SigurSur, kvæntur
Margréti Sólmundsson, búandi aS
Ilecla, Man.; Jóna, Mrs. Finnson,
ekkja, sem ávalt hefir haft heimili
með foreldrum sínum; Haildór, er
dó á 7 ári, aS Gimli. Eina systur
átti hin framliðna, Júlíönu, konu
Skafta Halldórssonar, aS Nes, Man.
t veikindum sinum naut hún allr-
ar mögulegrar aðhlynningar frá
hjúkrunarkonu, eiginmanni, dætrum
sínum og Sylvíu Sveinsson, dóttur-
dóttur sinni.
Þorbjörg var ágætiskona, skýr í
hugsun, atorkusöm og hyggin, trú
hugsjónum kristindómsins, ástrik
sinum nánustu, gamansöm í orði og
skemtandi, frábærlega trygglynd,
kona, sem prýddi stétt sína í hví-
vetna. ÞaS var unun og blessun að
kynnast henni.
Hún var jarðsungin aS viðstöddu
fjölmenni, af séra Rúnólfi Mar-
teinssyni sunnudaginn 21. júní. At-
höfnin fór fram í kirkju og graf-
reit Selkirk-safnaSar.
ReykjavíkurblöSin eru beðin aS
birta þessa dánarfregn.
R. M.
Guðshugmynd nútímans
■ —
1.
Sir Oliver Lodge, sem er viður-
kendur að standa í fremstu röð
allra núlifandi visindamanna,
hefir í einni af bókum sínum:
“Reason and Belief” gert grein
fyrir þvi á skilmerkilegan hátt,
hvernig því fer fjarri, aS efnis-
ví&indin komist nokkursstaðar
þversfótar áleiðis með þeirri að-
ferð einni, að rannsaka aðeins
naktar staðreyndir og leitast við
að draga ályktanir frá þeim, án
nokkurar hjálpar annarar. Með
skýrum dæmum alt frá Principia
Newtons og niður til nútímans
vi&indamanna sýnir hann fram
á það, að visindamennirnir fika
sig áfram með ýmiskonar tilgát-
um, er þeir síðan prófa á ýmsa
lund i samræmi við staðreynd-
irnar, og þannig hafa hinar merk-
ustu kenningar orðið til og þau
lögmál, er menn hafa þózt finna
í eðlisheiminum.
Nú liggur það i augum uppi, að
tilgátan er i raun og vreu ekkert
annað en stökk ímyndunaraflsins
út í leyndardóminn, hún er hin
innsæja skynjun hugans af veru-
leiknum, þar sem hina líkam-
legu skynjan þrýtur og án þess-
arar skynjunar hefði engin kenn-
ing orðið til, né nokkur þekking
á jarðriki. Sá, sem efast um
þetta, getur óðara sannfærst um
það með því að bera saman, að
svo miklu leyti, sem unt er,
skynjunarhæfileika sina og t. d.
skynfærni hundsins. Án efa eru
hin fimm skilningarvit hundsins
eins næm og vor og sum af þeim
líklega miklu næmari, en hvern-
ig mjmdi vor heimur lita út í
auguin hundsins? Hver myndi
vera skynjun hans af fegurð
náttúrunnar, yndisleik blómsips,
eða gangi himintungla? Hvernig
skynjar hann söng og hljóðfæra-
list, hvaða hugmynd hefir hann
um fortið eða framtíð? Með ör-
litilli athugun á þessu má gera
sér það Ijóst, hver munur er á
hinni ytri og innri skynjnun,
hinni líkamlegu og hinni and-
legu. Réttara væri þó ef til vill
að nefna þetta skynjun á lágu
og háu stigi, þvi hver veit nema
hundarnir eigi einhvern góðan
veðurdag eftir að verða eins
skynsamir og mennirnir eru nú?
óvíst er það að minsta kosti,
hvort vér höfum verið mikið
vitrari fyrir svo sem 500 þúsund
árum síðan.
En hvað sem þessu líður, þá
sýnir það, að þekkingin hefir ver-
ið framstignl, i hlutfalli við vax-
andi skynjunarhæfileika, og hún
á sennilega eftir að verða það i
stórkostlega miklu víðtækara
mæli, en nokkurn mann dreymir
nú um.
Þetta er til athugunar fyrir þá
realista, sem halda að hin frum-
stæðasta og yfirborðslegasta at-
hugun á lífinu sé hin sannasta.
öll saga lifsins á jörðinni and-
mælir því. Ef vér trúum þessu,
þá yrðum vér að taka athugun
hundsins fram yfir athugun vora,
athugun þorskins fram yfir at-
hugun hundsins, skvnjun skel-
fiskins fram yfir heimspeki
þorksins o. s. frv. Nei, í þvi
hlutfalli, sem skynjunarhæfileik-
ar lífverunnar hafa vaxið, því
meir hefir að öðru jöfnu aukist
reynslan af veruleikanum og
þekkingin á þvi, sem vér teljum
sannleika tilverunnar. Á máli
visindanna nefnist þetta þróun,
en á máli trúarbragðanna vax-
andi opinberun.
Nú er alkunnugt fyrirbrigði í
náttúrunnar ríki sú tilhneiging
lífverunnar, að gera sér vígi inn-
an við takmörk skynjana sinna
og neita öllu, sem utan við er.
Þannig myndi selfiskurinn hrista
höfuðið framan i þorskinn, er
hann segði honum af ferðalögum
Islendingar í
Gimli kjördæmi !
*
Skipist í eina órjúfandi fylkingu til þess að tryggja
B. J. LIFMAN
frambjóðanda Liberal-Progressive flokksins kosningu
á fylkisþing þann 27. þ. m.
Mr. Lifman verður þar
rettur maður á
réttum átað
sínum um úthöfin, og þannig
myndi þorskurinn engu trúa, er
honum væri sagt af æðri tilveru
en þeirri, sem lifað er í djúpun-
um. Og sagan endurtekur sig á
yfirborði jarðarinnar. Þeir, sem
fastast rýna i duftið, sjá ekkert
annað en duftið. Hin óteljandi
þröngu sjónarmið, sem hvarvetna
koma fram i ræðum og ritum
allskonar sérkreddumanna og
flokka, bera einungis vott um
kryplað ímyndunarafl og tak-
markaða skynjun. Jafnvel með-
al hinna svokölluðu visinda, sem
ætla mætti að betri möguleika
hefðu en alment gerist, til að
skynja “hæð og dýpt” tilverunn-
ar, er hættan ekki minst á þessu.
Efnisvísindin hafa að vísu yfir-
leitt haft á að skipa mönnum, er
aflað hafa sér tiltölulega mikillar
þekkingar og góðrar vitsmuna-
legrar tainningar. En hættan hef-
ir legið í því, að vísindamaðurinn
hefir altaf tilhneiging til að ein-
hæfa sig við svo takmarkað við-
fangsefpi, að hann missir alla
stærri yfirsýn. Auk þess hefir
fram á síðustu ár verið mjög
rikjandi meðal visindamanna sú
kredda, sem kölluð hefir verið
raunhyggja og er í því fólgin, að
viðurkenna helzt ekki aðra þekk-
ingarleið en þá, sem hægt er að
þreifa á, og ekki önnur gildi en
Frah. á bls. 7
Endurkjósið í
Winnipegborg
núverandi dómsmálaráðgjafa
4»
HON. W. J. MAJOR
Einn hinn árvakrasta og samvizkusamasta embættis-
mann, sem fvlkið á til í eigu sinni.
Bæði scm dómsmálaráðherra og ráðgjafi símamála
nýtur Mr. Major óskifts trausts.
Merkið kjörseðilinn þannig—
MAJ0R.W. J. 1
IÍJ5V.I