Lögberg - 03.12.1936, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 3. DESEMBER 1936
3
Samvinna og kynning Norðutlands
Um þessar mundir er liÖin rúm-
lega hálfönnur Öld síÖan því var
hreyft opinberlega, aÖ Norðurlanda-
þjóÖirnar ættu að taka upp með sér
nánari samvinnu en verið hefði og
efla með sér bræðralag í stað þess
að berast á banaspjótum, eins og
tíðkast hefði svo oft áður. Tals-
menn þessarar kenningar höfðu eigi
að eins menningarlegt samstarf
þjóðanna á stefnuskrá sinni heldur
jafnframt stjórnarfarslegt samband
landanna. Var hafin útgáfa tima-
rita til þess að afla þessum málum
fylgis. en það eina þeirra, sem lifði
var vísindalegt tímarit “Det Skandi-
naviske Litteraturselskabs Skrifter,”
sem kom út 1795—1832. Og eina
stjórnmálasamvinnan milli landanna
var samþykt, er gerð var af Dan-
mörku, Noregi og Svíþjóð, þess efn-
is að vernda verzlun sina í Napole
onsstyrjöldunum. Svo kom ófrið-
urinn 1809—10 og umbyltingar þær
sem gerðust næstu árin til 1814 og
enduðu með því, að Noregur losnaði
frá Danmörku og komst í samband
við Svia. Við þá atburði köfnuðu
allar tilraunir til stjórnmálalegrar
samvinnu eins og eðlilegt var, en
meðal skálda og vísindamanna var
samhugurinn norræni enn vakandi.
En um 1840 bfnar á ný yfir þeirri
breyfingu, sem kölluð hefir verið
“skandinavismi.” Það voru frjáls
Jyndir stúdentar, sem beittu sér mest
fyrir henni og eru tveir þeirra fræg
ir í Danmörku, Carl Plough og Orla
Lehmann. Þá voru norrænir stúd-
entafundir haldnir og eru þeirra
frægastir Uppsalafundurinn 1843 °S
K.hafnarfundurinn 1845. Og þar
var stjórnayfarslegt sarraband sett á
stefnuskrána á ný, sem aldrei skyldi
verið hafa. Forustumennirnir voru
hugsjónamenn fremur en pólitískir
raunsýnismenn og hugðust að
styrkja aðstöðu Dana í baráttunni
um hertogadæmin, með því að stuðla
að stjórnarfarslegri sameiningu
Norðurlanda. Og svo vel var stefn-
unni orðið ágengt, að þegar Danir
áttu í fyrri styrjöldinni um hertoga-
dæmin kom bæði norskt og sænskt
sjálfboðalið þeim til hjálpar. En
það va-r erfitt að sameina ríkin á
Norðurlöndum til samstarfs út á
við. Óvinir Dana voru sunnan Dan-
merkur og óvinir Svía austan Sví-
þjóðar. Það voru því ekki sameig-
inlegir hagsmunir, sem þjóðirnar
áttu að gæta. Og svo fór, að í ó-
friðnum 1864, að Danir stóðu einir
uppi og voru ofurliði bornir. Hvorki
Norðmenn né Svíar hreyfðu hönd
eða fót þeim til hjálpar, þó að hug-
sjónamennirnir, eins og Björnson
talaði máli 'hins .hrjáða bróður við
suðurlandamærin. Með stúdenta-
mótinu 1875 'mátti segja, að hinn
gamli “skandinavismi” væri lagður
í gröfina.
En ýms menningarleg samvinna
hélt þó áfram. Og í lagasetningu
ýmiskonar höfðu löndin samvinnu
sina á milli og samræmdu þau lög,
sem mest var þöríin á að samræma
vegna mikilla viðskifta landanna,
svo sem siglingalöggjöfina. Menn-
ingarleg samvinna var einkum milli
vísindamannanna, ekki sízt í nor-
rænum fræðum. En svo kom heims-
styrjöldin. Þá fundu norrænu þjóð-
irnar hve ómissandi það var, að
stofna til norrænnar samvinnu,
máklu nánari en áður hafði verið.
En nú var ekki minst á það, sem
áður hafði orðið “skandinavisman-
um” að falli: stjórnarfarslega heild-
armyndunr eða ríkjasamband Norð-
urlanda. Menn sáu, að það var auð-
velt að auka holla samvinnu frænd-
þ>jóðanna án þess að skerða i nokkru
fullveldi þeirra, einnar gagnvart
;annari. Það voru ekki liðnir nema
fáir mánuðir af heimsstyrjöldinni,
þ>egar Norðurlandaríkin sendu her-
þ>jóðunum fyrstu sameiginlega orð-
sending sína. Og í desember 1914
boðaði Gustaf Sviakonungur kon-
unga Noregs og Danmerkur til sam-
eiginlegs fundar í Málmey. Annar
konungafundur var haldinn í Oslo
haustið 1917. Og samvinna Norð-
urlandaþjóðanna á ófriðarárunum
var margvísleg, firti þær mörgu fári
og létti þeim mjög tilveruna. Má
þar minnast á vöruskifti Norður-
landaþjóðanna á harðærisárum
styrjaldarinnar, sem íslendingar
voru að vísu að miklu leyti lausir
við vegna þess, að verzlunarsamband
hélst lengst af opið til Amei'íku.
Á þessum/ árum fær hugsjón Nor-
rænu félaganna byr undir báða
vængi og eflist svo, að undir eins ár-
ið 1919 eru norræn félög stofnuð
hjá þremur þjóðunum, Dönum,
Norðmönnum og Svíum.
Það var danski augnlæknirinn C.
I. Heerfordt, sem fyrstur fór að
starfa að félagsstofnuninni. Þó
komst hún ekki fram í þeirri mynd,
sem hann hafði hugsað sér. Þeir
sem einkum lögðu drögin að undir-
stöðu norrænu félaganna voru Sví-
arnir Conrad Carlesson fyrv. fjár-
málaráðherra og próf. Eli F. Heck-
scher. Og imeðal samverkamanna
má einkum nefna Alexander Foss
verkfræðing og próf. Aage Friis
sagnfræðing í Danmörku og Joh. L.
Mowinckel síðar forsætisráðherra, í
Noregi. Þessir menn voru farnir
að starfa að félagsstafnuninni 1918
og í febr. 1919 var sent út boðsbréf
til félagsstofnunarinnar og skýrt frá
tilgangi félagsins, er sé sá, að auka
samhygð Norðurlandaþjóðanna og
samvinnu í menningarmálum og
efnalegum málum. Voru félögin
þrjú stofnuð vorið 1919 og fyrsti
formaður sænska félagsins var
Louis de Geer landshöfðingi, norska
félagsins Hagerup Bull hæstaréttar-
dómari og danska félagsins de
Jonquieres yfirborgarstjóri.
Rúm þrjú ár liðu þangað til ís-
lenzka félagið var stofnað; það var
29. sept. 1922 og varð Matthías
Þórðarson fornmenjavörður fyrsti
formaður þess. En félag þetta var
fáment framan af og lögðust fund-
ir þess niður um skeið. En síðustu
árin hefir Islandsdeildin starfað af
miklu kappi og hefir nú um 450
meðlimi, eða tiltölulega mest allra
félaganna.
í Finnlandi hófst nokkru síðar
undirbúningur hjá þeim mönnum,
sem sanwinnu vilja hafa við Norð-
urlönd, um stofnun norræns félags
þar. En aðstaða .Finnlendinga var
önnur en hinna. Þjóðin er að ætt-
erni og menningu tvískift og finskir
sjálfstæðismenn, sem hlúa vilja að
sinni eigin menningu en gera sænska
menningu landræka, höfðu horn í
síðu hinnar nýju hreyfingar. Þó
fór svo að finskt félag var stofnað
haustið 1924 og eru löndin síðan
fimm innan vébanda norrænu hreyf-
ingarinnar.
Hugsjón norrænu félaganna, sú
að efla menningarlega og efnalega
samvinnu Nórðurlandaþjóðanna og
viðkynning þeirra, er öllum kunn.
En um hitt kynnu ýmsir að spyrja,
semi ekki eru meðlimir Norræna fé-
lagsins, á hvern hátt félagið geri
þetta og hvað því hafi orðið ágengt
í starfinu. Skal því drepið á nokk-
ur atriði þessu viðvíkjandi, til þess
að kynnas almenningi starfsemi
þessa félags, sem starfar að því, að
auka kynni norrænu þjóðanna, á
þeim grundvelli, að þær séu allar
jafnar og jafn réttháir aðilar í
þessu norræna bræðralagi.
Það má fyrst nefna að félögin
gefa sameiginlega út ársrit og hafa
gert frá byrjun. Framan af hét rit
þessa “Nordens Aarbok,” er kom
út 1920, en síðan 1930 hefir komið
út hið vandaða rit “Nordens Kal-
ender” með ýmsum ritgerðum frá
hverju landi og ljóðum og sögumi.
Rit þetta er svo eigulegt, að all-
staðar er prýði að því, og geta með-
limir félagsins eignast það fyrir
sáralítið verð. — Ennfremur gefa
félögin út, í sambandi við sænska
stofnun tímaritið “Nordisk Tids-
skrift,” sem kemur út átta sinnum á
ári, og fá félagsmenn það fyrir hálf-
virði (5 kr.). Ritstjóri þess er próf.
Niels Herlitz, sem var hér með
sænsku stúdentunum á “Sænsku
vikunni” i sumar semi leið. — Enn-
fremur hefir félagið gefið út fjölda
smárita, þar af þrjú um ísland (á
norsku).
Þá efna félögin til fyrirlestra,
þannig að maður frá einu landi
heimsækir annað, svo sem nú gerir
próf. Hákon Shetelig, frá Noregi.
Og sænska félagið hefir meira að
segja fasta sendikennara í dönsku
og norsku við háskólann í Stokk-
hólmi síðan 1928. Væri íslenzkum
fræðum hagur að því, að þar bætt-
ist við einn frá íslandi. Svíar eru
j nú farnir að senda kennara hingað
! til háskólans og væri þarft að það
yrði gagnkvæmt.
En það eru ekki aðeins vísinda-
menn, sem löndin skiftast á. Það
eru einkum Norðmenn, sem mikið
j hafa gert að því, að bjóða til sín
| skáldum frændþjóðanna, oft mörg-
1 um saman, svo að þeir lesi upp ljóð
i sín og haldi erindi á opinberum
! samkomum. Einnig íslenzk skáld
hafa verið boðin í þessum erindum
til Osló (1933). I þessu sambandi
! má geta þess, að félögin hafa stuðl-
að að bókmentum norrænna skálda
| innbyrðis, einkum með því, að fá
j blöð einnar þjóðar til þess að geta’
! um og kynna nýjar bækur annarar.
í Og fyrir forgöngu félaganna hafa
| bókaútgefendur þjóðanna haldið
1 með sér sameiginlegan fund til þess
j að ráðgast um, hversu gagnkvæm
1 um kynnum á bókmentum þjóðanna
yrði sem bezt til vegar komið
(1935).
Þá má minnast á vikurnar. Það
eru Svíar semi hafa haft forgönguna
þar og hafa vikur allra hinna þjóð-
anna verið haldnar í Stokkhólmi.
Menn minnast enn “íslenzku vik-
utinar” í Stokkhólmi 1933, sem öll-
um íslenzkum þátttakendum varð ó-
gleymanleg og einnig “sænsku vik-
unnar,” sem hér var haldin í sumar.
Þá er rétt að minnast hinna ýmsu
1 móta, sem haldin haf verið á veg-
1 um félgsins “Norden” en svo nefn-
’ ist félagið á öllum málum þjóðanna
nema íslenzku. Flest af þessum
1 mótum eru hin svokölluðu “studie-
kursus” eða námskeið, sem nefnd
hafa verið á íslenzku, en þó með
nafni, sem eigi svarar fyllilega til
þess, sem átt er við. Því að þessi
! studiekursus Norrænu félaganna
j eru miklu meira en námskeið, i
1 venjulegri merkingu þess orðs. Þau
! eru samsett úr þeim aðalatriðum, að
1 gesturinn sem kemur þangað fái
I jöfnum höndum að kynnast landinu,
j sem námskeiðið fer fram í, þjóðinni
sem hann dvelur hjá, bókmentum
þjóðarinnar og sameiginlegum verk-
efnum norðurlandaþjóðanna. Og
þegar þetta er gert þannig, að skift-
ist á fyrirlestrar, viðræður og ferða-
lög umi ýmsa merkustu og sérkenni-
legustu staði landsins, verður tím-
inn, sem námskeiðinu er ætlaður ó-
blandin ánægjustund. Tíminn verð-
‘ur námskeið í alveg nýrri merkingu.
Aðeins eitt slíkt “námskeið” hefir
verið haldið hér á landi, og það var
í sumar sem leið. Það var fyrir
stúdenta í norrænu frá norrænum
löndum. Það er langt fyrir erlenda
stúdenta að sækja um langan veg
námskeið hingað. En eigi að síður
valdist til ferðarinnar frábært fólk,
sem þegar á stuttum lífsferli hefir
sýnt að það muni eiga dáðríka
starfsæfi fyrir höndum. Námskeið
þetta var haldið á Laugavatni, en
einnig var farið að Reykholti. Flutti
Sigurður Nordal þar erindi það um
“Snorra í Reykholti,” sem prentað
er í ársriti Norræna félagsins nýút-
komnu. Námskeið þetta tókst hið
bezta og létu þátttakendur í ljós ó-
blandna ánægju sína yfir komunni
hingað og öllum viðtökum.
Þá hafa norrænu félögin haldið
ýms önnur sérnámskeið, ekki sízt
Danir, sem eru svo hepnir að eiga
aðgang að höllinni Hindsgavl fyrir
námskeið sín. Þar ræður húsum
Helge Bruhn oberstlautinant, ritari
danska félagsins Norden og er gest-
risni þeirra hjóna annáluð. Hinds-
gavl er öllum öðrum stöðum fremur
aðalsetur norrænu félaganna.
Fyrir kennara og skólafólk hafa
einnig verið haldin mörg námskeið
og hafa einhverjir íslendingar tekið
þátt í flestum þeirra, þó að talsverð-
ir örðugleikar hafi verið á þvi síð-
ustu árin vegna gjaldeyrisvandræða
Einnig hafa verið farnar skólaferð-
ir með börn, bæði til Noregs og Sví-
þjóðar. Félagið leggur ekki sízt
stund á að ná til æskulýðsins, hinn-
ar komandi þjóðar, og væntir sér
mikils af honum.
Hér hefir verið sagt lauslega frá
ýmsu úr starfi félagsins og er þó
margt ótalið. Ln þe'ta ætti að
nægja til þess að gera hverjum
manni ljóst hve umsvifamikið og
margþætt starf félagsins er. Menn
geta ekki á annan hátt betur greitt
fyir þessu mikla kynningarstarfi, en
að gerast meðlimir félagsins. Og nú
á síðustu árum hefir félagið einnig
beitt sér fyrir efnalegu samstarfi
þjóðanna, í samvinnu við ríkis-
stjórnirnar. Var fundur haldinn um
þau mál í Osló nýlega.—Fálkinn.
•
TIL
MARGRÉTAR OG EIRIKS
ÞORBERGSSON
í tilefni af silfurbrúðkaupi
þeirra 27. nóvember 1936
Vér skygnumst bak við tímans
rökkurtjöld
við tamörkin á aldarf jórðungs vegi,
sem eigum ráð á augnabliki í kvöld,
en ekki hinum sæla morgundegi.
Og komum mánafull á þenna fund,
af fögnuði, þótt enginn sjáist reika,
j og helgum þessa hátíðlegu stund
! með heillabænum vorum, Möggu og
Eika.
Og til að hylla liðinn dýrðardag,
hér dragast saman hugir þeirra
granna,
að ryfja upp eitthvert róttækt
skemtilag,
og rekja úr þáttum kærstu minning-
anna.
Og þeim skal ekki verða vakan löng,
eg veit að allir kunnugir þeim hrósa;
og þau fá nýjan silfurbrúðkaups-
söng
og syndakvittun prestins, ef þau
kjósa.
Við bræðraþelsins hlýja arineld
má ætíð stytta dapra vetrarhúmið.
Og blessun vora líkt og loðskinns-
feld
vér leggjum yfir gamla hjónarúmið.
Lúðvík Kristjánsson.
TRÚIN MIN
Tók mig traustum tökum
trúin feðra minna.
Þreyttur, þjþður, mæddur
Þar mun svölun finna.
Bjarg, sem bifast eigi
byltinga þó straumur
fossi dag frá degi,
dugar lítt sá glaumur.
Vantrú vísindanna
vil eg burtu kasta,
... •
aldrei undir rita
almættið að lasta.
Efnis er þar hyggja
eyðilegging sálar,
ekkert á að byggja,
allar leiðir hálar.
Dóms á hinsta degi,
dugar vizkan lítið;
réttlætið þar ræður,
ráð er því að slítið
hlekki, svo að hljótið
himna réttinn barna;
Af því yndis njótið
ykkar leið ófarna.
B. J. Hornfjörð.
ŒFIMINNING
hjónin
Björn Sigurðson Heiðman
1853 — 1936
Guðrún Valg. Hallgrímsdóttir
1860 — 1935
Eftir langa æfi og athafnaríkt æfi-
starf eru þessi hjón til rnoldar geng-
in; hún dó 19. okt. 1935, en hann 13.
maí 1936; dóu bæði að heimili dótt-
ur sinnar og tengdasonar, Mr. og
Mrs. Hannes Anderson í Hólabygð-
inni fyrir norðaustan Glenboro.
Björn var fæddur á Breiðumýri í
Vopnafirði, voru foreldrar hans Sig-
urður Rustikusson og kona hans
Solveig Sigurðardóttir, Steingríms-
sonar Jónssonar Þorleifssonar bónda
á Hafursá, dáinn um 1785. Bjuggu
foreldrar hans á Breiðumýri og Lýt-
ingsstöðum i Vopnafirði mestan
sinn búskap. Foreldra sína misti
hann ungur, ólst því upp á ýmsum
stöðum þar til hann var 17 ára.
Vann Björn á Skeggjastöðum og
Haugsstöðum á Jökuldal þar til
hann giftist og fór að búa fyrst á
Víðirhóli í Jökudalsheiði og siðar
að Ármótaseli þar í heiðinni, þar
Business and Professional Cards
PHYSICIANS and SURGEONS
DR. B. J. BRANDSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone 21 834—Office tímar 2-3 Heimili: 214 WAVERLEY ST. Phone 403 288 Winnipeg, Manitoba DR. B. H.OLSON Phones: 35 076 906 047 Consultation by Appointment Only Heimili: 5 ST. JAMES PLACE Winnipeg, Manitoba

Dr. Herbert J. Scott Dr. P. H. T. Thorlakson
306-7 BOYD BLDG. 205 Medical Arts Bldg.
Stundar augna-, eyrna-, nef- og Cor. Graham og Kennedy Sts.
kverka-sjúkdóma
Viðtalstlmi 2-5, by appointment
Slmi 80 745 Res. 114 GRENFELL BLVD.
Gleraugu útveguð Phone 62 200

DR. ROBERT BLACK DR. JON A. BILDFELL
Sérfrœðingur I eyrna, augna, nef 216 Medical Arts Bldg.
og hálssjúkdðmum. Viðtalstími frá 4-6 e. h., nema
216-220 Medical Arts Bldg. öðruvlsi sé ráðstafað.
Cor. Graham & Kennedy Slmi 21834
Viðtalstími — 11 til 1 og 2 til 5 Heimili 238 Arlington Street.
Skrifstofuslmi — 22 251 Sími 72 740
Heimili — 401 991
%
Dr. S. J. Johannesson DRS. H. R. & H. W.
TWEED
Viðtalstlmi 3-5 e. h. Tannlœknar
406 TORONTO GENERAL
218 SHERBURN ST. TRUSTS BUILDING
Slmi 30 877 Cor. Portage Ave. og Smith St.
PHONE 26 545 WINNIPEG
BARRISTERS, SOLICITORS, ETC.
BUSINESS CARDS
H. A. BERGMAN, K.C.
islenzkur lögfrœöingur
Skrifstofa: Room 811 McArthur
Building, Portage Ave.
P.O. Box 1656
PHONES 95 052 og 39 043
J. T. THORSON, K.C.
íslenzkur lögfrœöingur
800 GREAT WEST PERM. BLD.
Phone 94 668
Ákjósanlegur gististaður Fyrir tslendinga! G. W. MAGNUSSON
Vingjarnleg aðbúð. Nuddlœknir
Sanngjarnt verð.
Cornwall Hotel 41 FURBY STREET
Phone 36137
MAIN & RUPERT
Slmi 94 742 Slmið og semjið um samtalstlma
A.S. BARDAL
848 SHERBROOKE ST.
Selur likkistur og annast um út-
farir. Allur útlninaður sá bezti.
Ennfremur selur hann allskonar
minnisýarða og legsteina.
Skrifstofu talsími: 86 607
Heimilis talsími: 501 562
J. J. SWANSON & CO.
LIMITED
601 PARIS BLDG, WINNIPEG
Fasteignasalar. Leigja hús. trt-
vega peningalán og eldsábyrgð af
öllu tægi.
PHONE 94 221
A. C. JOHNSON
907 CONFEDERATION LIFE
BUILDING, WINNIPEG
Annast um fasteignir manna.
Tekur að sér að ávaxta sparifé
fólks. Selur eldsábyrgð og bif-
reiða ábyrgðir. Skriflegum fyrir-
spurnum svarað samstundis.
Skrifst.s. 96 757—Heimas. 33 328
ST. REGIS HOTEL.
285 SMITH ST., WINNIPEG
Pœgilegur og rólegur bústaöur i
miðbiki borgarin nar.
Herbergi $2.00 og þar yfir; með
baðklefa $3.00 og þar yfir.
Ágætar máltiðir 40c—60c
Free Parking for Guests
sem hann bjó í 22 ár. 1903 flutti
hann vestur um haf, settist að í
Hólabygðinni, keypti sér þar land og
bjó þar til ársins 1919, að hann brá
búi sökum aldurs og sjóndepru,
flutti hann þá til Glenboro, keypti
þar mjög myndarlegt heimili og bjó
þar í mörg ár. Síðustu árin voru
þau hjón hjá dætrum sínum til
skiftis í Glenboro og Hóla bygðum,
en þó lengst í Hólabygðinni.
Björn var tvígiftur, var fyrri
kona hans Guðrún Pétursdóttir, ætt-
uð af Jökuldal. Var hún áður gift
Halldóri Einarssýni bróður Halls á
Rangá. Börn þeirra eru: Guðrún
Jóhanna, gift Jónatan K. Steinberg
í Seattle og Jón Sigbjörn, giftur
Rannveigu Sigtryggsdóttur Hall-
grímssonar, einnig búandi í Seattle.
Seinni kona hans. Guðrún V. Hall-
grimsdóttir var fædd á Fellsseli i
Köldukinn. Börn þeirra eru (1)
Aðalgrímur bóndi í Hólabygðinni,
kona hans er Mable Friðfinnsdóttir
Jónssonar; (2) Benedikt á heima í
Glenboro, kona hans Karolina Krist-
jánsdóttir Sigurðssonar frá Kata-
stöðum í Núpasveit. (3) Jóhanna,
gift Hannesi Anderson í Hólabygð-
inni og (4) Jóna Sigurbjörg, gift
Haraldi Freeman í Glenboro. Tvo
drengi mistu þau hjón hér vestra.
Björn var bróðir þeirra Sigurbjörns
S. Hofteig í Minnesota og Daníels
Sigurðssonar, pósts, er lengi bjó á
Steinsstöðum í Skagafirði (báðir
nafnkendir menn), og þeirra syst-
kina. Björn, sem aðrir fátæklingar
í þá tíð á Islandi, naut engrar ment-
unar, en hann var mesti nytsemdar
og dugnaðarmaður, er annálaður af
kunnugum fyrir hve drengilega
hann barðist fyrir stórri fjölskyldu
á heiðarbýli á íslandi, og var þó svo
efnum búinn, að hann gat af eigin
ramleik komist vestur, en lítinn af-
gang hafði hann er hingað kom, en
með dugnaði, sparneytni og hagsýni
komst hann hér brátt í góð efni,
hafði hann því nóg fyrir sig að
leggja til elliáranna og brast ekki.
Kona hans var mikil dugnaðarkona
og honum samhent í öllu, og var
hjónabandið og heimilislífið mjög
farsælt. Þótt erfið væri stundum
baráttan, þá voru elliárin farsæl og
sólskinsrík, jafnvel þó blindur væri
hann um fjöldamörg ár að mestu.
Var kona hans honum ljós og leið-
arstjarna og dætur þeirra sýndu
þeim það ástríki og umönnun, að
ekki verða fegurri dæmi talin. Þau
hjón nutu vinsælda í héraði, því þau
voru ætíð reiðubúin að leggja gott
til allra mála. Jarðarförin fjöl-
menn og virðuleg í alla staði. Voru
þau bæði jarðsungin af séra E. H.
Fáfnis, presti Glenboro-safnaðar.
G. J. Oleson.
/