Lögberg - 15.09.1938, Page 2

2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 15. SEPTEMBER 1938
Frú Guðrún Lárusdóttir og tvær
dætur hennar drukna í Tungufijóti
Átakanlegt bílslys varð í Bisk-
upstungum í gær. Fólkshíllinn R. E.
884 kom veginn ofan frá Geysi og
ætlatSi til Gullfoss. Á vegamótun-
um vi$ Tungufljót er kröpp beygja
og rann bíllinn þar út af niÖur 13
metra brekku og ofan í fljótið og
þar á bólandi kaf.
Fimm manns voru i bílnum:
Sigurbjörn Ástvaldur Gíslason,
cand. theol., kona hans frú GuÖrún
Lárusdóttir alþm., tvær dætur þeirra
hjóna, frú Guðrún Vajgerður og
ungfrú Sigrún Kristín, og loks bíl-
stjórinn Arnold Petersen. Þeir Sig-
urbjörn Ástvaldur og hilstjórinn
björguðust, en frú Guðrún Lárus-
dóttir og dætur hennar tvær drukn-
uðu.—
Strax og fréttist um þetta stór-
felda slys fór tíðindamaður Morg-
unblaðsins austur og kynti sér öll
verksummerki á staðnum.
Þegar tíðindamaður Morgun-
blaðsins kom austur að Tungufljóti
um klukkan 4.15 í gær, var billinn
enn niðri í fljótinu og líkin þrjú í
honum.
Þangað var þá kominn Sveinn
Sæmundsson yfirlögregluþjónn í
Reykjaviík, ásamt nokkrum af nán-
ustu vandamönnum heimilisins í Ási.
Þar voru þeir bræður Gisli og Hall-
dór, synir Ás-hjónanna; þar var og
Pétur Lárusson fulltrúi Alþingis og
frú hans.
Yegamannatjöld stóðu á fljóts-
bakkanum, austan megin. Þar voru
allmargir vegamenn fyrir. Hjá þeim
voru þeir Sigurbjörn Ástvaldur og
bílastjórinn Arnold Petersen. Djúp
alvara og kyrð ríkti í tjöldunum, þvi
ekkert var hægt að aðhafast við
björgun, þar sem beðið var eftir
kafara og tækjum úr Reykjavík.
Tíðindamaður Morgunblaðsins
hitti nú ýmsa menn að máli til þess
að fá sem nánastar fregnir af þessu
sorglega slysi.
NEYÐARÓPIÐ
Ólafur Guðjónsson verkstjóri seg-
ir frá:
Það var um kl. 12.30. Við vega-
vinnumenn vorum staddir í skúrn-
um, þar sem við mötumst. Við vor-
um í þann veginn að búa okkur
undir að hlusta á erlendu hádegis-
fréttirnar f útvarpinu. Þá heyrum
við alt í einu hljóð, er var líkast
neyðarópi. Ráðskonan, Pálína
Björgúlfsdóttir fer út. Sér hún þá
hvar maður er þar staddur skamt
frá. íHann er berhöfðaður og hold-
votur. Hún gengur til móts við
manninn. Hann getur þá ekkert tal-
að, aðeins gefur frá sér ámátleg
hljóð og bendir vestur til fljótsins.
Er Pálína lítur þangað, sér hún að
annar maður stendur þar, á vega-
mótunum, vestan við brúnina. Hún
heyrir frá honum neyðaróp.
Pálína sér nú, að eitthvað hefir
orðið að. Hún kallar því á vega-
vinnumennina og þeir koma allir út
á svipstundu.
Þegar þeir koma út er maðurinn.
sem kominn var að tjöldunum, enn
svo aðframkoiminn, að hann getur
ekkert talað. Þetta var Arnold
Petersen bilstjóri. Hánn gefur að-
eins frá sér ámátleg hljóð og bendir
til fljótsins. Þeir hlupu samtímis
vestur yfir brúna, þangað sem hinn
maðurinn stóð. Hann er eins á sig
kominn, getur ekkert sagt frá því,
sem skeð hafði, bendir aðeins niður
í hyldýpið og segir: Þær erú þrjár.
Vegavinnumennirnir voru nú
strax fullvissir um það, að þarna
hafði orðið slys. Þeir senda strax
vestur að Vatnsleysu, sem er næsta
símstöðin. Þar býr hreppstjórinn,
Erlendur Bjömsson. Hann var við
heyskap þarna skamt frá og fór
hann með þeim vestur að Vatnsleysu.
Þegar þangað var komið var strax
símað til Iögreglunnar í Reykjavík
og henni tilkynt um slysið. Samtimis
var hring til héraðslæknisins, Ólafs
Einarssonar á Laugarási og hann
beðinn að koma strax. Einnig
gerðu vegavinnumennirnir ráðstaf-
anir til þess að fá bát til þess að hafa
þarna við hendina.
Mennirnir, sem björguðust voru
nú fluttir inn í tjald. Þar voru þeir
færðir í þur föt og þeim gefin heit
mjólk.
Eftir þessa aðhlynningu hrestust
mennirnir brátt og einkum Ástvald-
ur Gíslason. Bílstjórinn hafði þó
enn mikinn skjálfta og var honum
þá gefið heitt, sterkt kaffi og fór
hann þá að hressast.
SLYSID
Bíllinn kom sem fyr segir veginn
ofan frá Geysi. Fast við Tungu-
fljót eru vegamót. Sá, sem fara vill
veginn austur að Gullfossi, yfir
brúna á Tungufljóti verður að taka
skarpa beygju yfir á veginn að
brúnni. En aðalvegurinn að brúnni
liggur þarna utan í brekku. Eru
þar 13 metra snarbrött brekka nið-
ur i fljótið, eða réttara sagt 9 metra
brekka að ofanverðu og svo ca. 4
metra jarðfall niður við fljótið.
Þarna rann bíllinn niður og beint
ofan í fljótið og þar á bólandi kaf
ofan i 4—5 rnetra dýpi. Hjólförin
í brekkunni sýna, að bíllinn hefir
runnið beint niður, en sennilega
steypst kollhniís fram af jarðfallinu
ofan í fljótið.
/ SUMARLEYFI
Sigurbjörgn Ástvaldur Gíslason
segir frá:
Við vorum í skemtiferð. Konan
mín hafði fengið sumarleyfi. Við
fórum úr Reykjavík laust fyrir há-
degi á föstudag. Fórum fyrst að
Hraungerði, en þaðan upp á Skeið
til þess að hitta systurdóttur mína.
sem þar býr. Héldum svo á föstu-
dagskvöld upp að Geysi og vorum
þar næstu nótt.
Á 11. tímanum í gærmorgun héld-
um við frá Geysi. Við héldum svo í
berjamó og vorum þar til kl. um 12.
Héldum síðan af stað og var nú
ferðinni heitið að Gullfossi.
Skeður nú ekkert þar til við kom-
um að vegamótunum við Tungu-
fljót. Þá veit eg ekki fyr til en að
bíllinn er að renna út af, niður háa
brekku og í fljótið. Eg sat fram í
hjá bílstjóranum, en konan mín og
tvær dætur okkar sátu aftur í. Um
leið og bíllinn er að'renna fram af
vegarbrúninni heyri eg neyðaróp i
dóttur minni. En þetta skifti engum
togum. Bíllinn fer í flugkasti niður
snarbratta brekkuna og niður í fljót-
ið. Eg gnip í hurðina, en veit ekki
hvort mér; hefir tekist að opna. Svo
finn eg að vatnið streymir inn og
áður en varir er eg kominn á kaf i
vatni.
Nú hugsa eg að við munum öll
deyja þarna. En þá er skyndilega
gripið í mig og eg dreginn upp að
landi. Þar næ eg í grasbakka og
get hafið mig upp.
Eg þykist vita, segir Sigurbjörn
Ástvaldur, að orsök slyssins hafi
verið það, að bremsur bílsins hafi
verið í ólagi. Þær voru í ólagi dag-
inn áður, en bilstjórinn reyndi að
lappa eitthvað upp á þær við Geysi.
Annars vil eg taka það fram, segir
S. Á. G., að bílstjórinn ók mjög
gætilega altaf og eg get ekki ásakað
hann á neinn hátt.
BREMSURNAR ÓNÝTAR
Arnold Petersen bilstjóri segir
frá:
Eg er Dani, en'hefi verið á Is-
landi í 3^2 ár og vinn nú á Elliheim-
ilinu. Eg hefi haft ökuskírteini í
n y2 ár og ekið bíl við og við.
Bíll sá, sem við ókum í austur var
Chevrolet 5-manna drossía frá
J929.
Eg varð var við það á föstudag,
að bremsur bílsins voru í ólagi. En
áður en við fórum frá Geysi í gær-
morgun herti eg svo á bremsunum,
að þær virtust verka nokkurn veg-
inn. Eg prófaði bremsurnar nokkru
eftir að við lögðum af stað frá
Geysi og verkuðu þær þá vel öðru
megin.
Þegar eg kom á hæðina ofan við
vegamótin við Tungufljót setti eg
bílinn í fyrsta “gír.” En þegar eg
ætlaði að taka beygjuna austur á
aðaleginn verkuðu bremsurnar alls
ekki. Þarna á vegamótunum er
nokkur halli og rann þvi bíllinn beint
fram af vegarbrúninni og niður
snarbratta brekkuna, ofan í fljótið.
Þetta skifti engum togum. Það
eina, sem eg hugsaði um, er eg sá
hvernig komið þar, var að halda
bílnum réttum niður brekkuna. Eg
vissi ekki að vatnið var svona djúpt
i fljótinu og bjóst við, að ef mér
tækist að forða bilnum frá veltu, þá
myndi fólkið í bílniun geta bjargast.
Eg get ekki fyllilega ’ gert mér
Ijóst, á hvern hátt eg bjargaðist.
Býst við að eg hafi annaðhvort brot-
ið rúðuna eða sparkað í hurðina og
spyrnt út. Eg er lítilsháttar skor-
inn á fingri og hygg því að eg hafi
brotið rúðuna og komist þannig út.
Eg synti nú til lands. En þegar
eg kem í land er bíllinn kominn í
kaf, en eg sé á höfuð Sigurbjarnar
Ástvaldar skamt undir vatnsborðinu.
Syndi svo út aftur og næ honum og
get synt með hann í land. Sigur-
björn Ástvaldur hlýtur að hafa ver-
ið búinn að opna bílhurðina og kom-
inn að hálfu leyti út úr bílnum, þvi
annars hefði eg ekki getað séð hann.
En nú var eg svo að frarn kominn,
að eg gat ekki meira. Vatnið þarna
var isjökulkalt og eg hafði engan
mátt til að fara út aftur. Hljóp þvi
austur að tjöldunum, austan árinnar
og kallaði á hjálp.
KAFARI KEMUR
Þegar Sveinn Sæmundsson yfir-
lögregluþjónn kom austur, sá hann
strax, að þar var ekkert hægt að
gera þar eð nauðsynleg tæki voru
ekki á staðnum. Með Sveini var
Gísli Pálsson læknir.
Sveinn hringir því strax til
Reykjavíkur eftir kafara til þess að
ná upp líkunum. Var Ársæll Jónas-
son kafari fenginn til þess að fara
austur.
Kl. 6.10 kemur Ársæll austur, en
útbúnaður hans, sem var á vörubíl,
kom austur kl. 6.30.
Var nú strax farið að útbúa
kafarann og er búið að því kl. 7.20.
Þá fer hann út fyrstu ferðina.
LIKIN
Bíllinn var stutt frá landi. Hann
lá skorðaður í stórgrýti og um met-
ers dýpt niður að honum. Þungur
straumur var þarna.
Kl. 7.27 gefur kafarinn merki og
er þá dregin inn taug, sem hann
hafði með sér út til þess að festa
líkin í. Kom nú fyrsta líkið á land,
var það lík Guðrúnar Valgerðar.
Það er lagt í kistu og borið upp að
bíl. Þar lfta læknamir á líkið.
Kafarinn kemur í land, en fer
samstundis út aftur. Eftir 5 mín-
útur kemur lík frú Guðrúnar Lárus-
dóttur. Það er lagt í kistu og farið
eins með það og hið fyrra.
Kafarinn fer út í þriðja sinn og
kl. 7.45 gefur hann merki. Er þá
dregið í land lík ungfrú Sigrúnar og
lagt í kistu og borið upp að bíl.
Var nú gerð tilraun til að ná upp
bilnum, en vegna illrar aðstöðu
þarna varð að hætta við það.
♦ ♦
Frú Guðrún Valgerður, sem
þarna druknaði, var gift Einari
Kristjánssyni auglýsingastjóra.
Maður hennar kom austur síðdegis í
gær til þess að sækja lík konunnar.
En þetta var ekki eina áfall hans í
gær; systir hans andaðist þá einnig
á Landsspítalanum.
Ungfrú Sigrún var yngsta barn
þeirra hjóna í Ási. Hún var 17 ára,
framúrskarandi efnileg. Hún tók
gagnfræðapróf í Mentaskólanum á
s.l. vori.
Morgunbl. 21. ágúst.
Minningarorð
Hinn 24. ágúst s. 1. andaðist ekkj-
an Ólina Jónsdóttir Guðmundsson,
eftir langvarandi vanheilsu. Hún
var fædd að Helgabæ í Vestmanna-
eyjum 25. des. 1864, dóttir Jóns
Jónssonar og Ólafar ólafsdóttur.
kom vestur um haf árið 1885 og
vann vestur í Þingvallanýlendu og í
Winnipeg þar til um 1893, €r hún
og maður hennar, Albert Guð-
mundsson, ættaður úr Vponafirði,
settu bú í Melita, Man., og litlu síð-
ar námu land við Sinclair, Man.
Þar bjuggu þau til ársins 1908, er
þau fluttu til Glenboro. Ári síðar
misti Ólína mann sinn og barðist
síðan ein með börn sín þar til þau
voru upp komin. Hún misti 2 börn
t æsku, en sex eru á lífi: Mrs. E.
Thordarson, Slinclair, Man.; Mrs.
G. Campbell, Santa Monica, Cal.;
Mrs. B. B. Mýrdal, Glenboro; Mrs.
P. Halldorson, Slinclair, Man.;
Stefán, giftur að Brodwirdine,
Man.; Jakobína Sigurlaug hjúkrun-
arkona í Howel, Mich. Öll ei*u börn-
in myndarleg, eins og þau eiga kyn
til, því bæði faðir og móðir voru
góðum hæfileikum gædd. Þrjú syst-
kyni mun Ólöna hafa átt Jóhanna,
Mrs. Thordarson, nú i W'innipeg;
Ástbjörn, dáinn, og Una Jónsdóttir
gift heima í Vestmannaeyjum.
Jarðarför Ólínu heitinnar fór
fram frá kirkjunni i Sinclair, Man.,
27. ágúst s.l. að viðstöddu öllu ís-
lenzku fólki úr þeirri bygð og ensk-
um vinum er þektu hana og börn
hennar. Hún öðlaðist virðing og
traust allra, er henni kyntust, og
tneð henni er til hvíldar gengin ís-
lenzk móðir, er örlög ókunnugs
lands gátu aldrei beygt. Séra E. H.
Fáfnis jarðsöng og sóknarprestur-
inn í Sinclair mælti fáein kveðjuorð.
Frá Edmonton
(6. sept. 1938.)
Herra ritstjóri Lögbergs:
Tíðarfarið hefir verið hið hag-
kvæmasta nú í seinni tíð. Uppsker-
an hefir gengið hér vel, og ekkert
heyrst um frost, setn ihafi gjört neinn
skaða á ökrum bænda. Uppskeran
víðast hvar með lang bezta móti, en
hveitiverðið er svo lágt, að þegar
allur kostnaður við hveitiræktina er
frá dreginn, verður ekki mikið eftir
fyrir bóndann. Hveitiprísinn hér
j.í dag fyrir “Cash Wheat” er: No. 1
1 Northern .39%, No. 2 Northern
J No. 3 Northern 36. Aðrar korn-
tegundir: 2CW Háfrar .15, Bygg
' Ex.CW 18, Flax $1.16, Rúgur
2CW .17%.
Þann 20. ágúst lézt hér á einu
sjúkráhúsi borgarinnar, Sigfús
Goodman 83 ára. Var hann annar
elzti fslendingurinn hér í Edmonton.
Hann var einn af þeim fyrstu ís-
lendingum sem settust að í Marker-
ville bygðinni, og bjó ihann þar um
nokkur ár, þar til hann flutti til Ed-
monton. Var Mr. Goodman sér-
staklega vandaður maður, og vel
látinn af öllum þeim, sem kyntust
honum. Hann lætur eftir sig tvær
dætur, Mrs. C. E. Johnson og Miss
Olive Goodman hér í Edmonton,
einn son Guðmund Goodman í
Wynyard, Sask. og eina systur, Mrs.
Ólafsson í Argyle, Man. Útförin
fór fram í útfararstofu Howards &
McBride þann 23. ágúst. Lútersk-
ur prestur, Rev. H. J. Boettcher
flutti líkræðuna. Var likið samdæg->
urs flutt til Markerville, þar sem
útfararathöfn fór fram, og fluttu
ræður þar Rev. P. Hjálmsson og
enskur prestur sem þar býr.
Flestir Islendingar hér, voru við
útförina hér í Edmonton, og nokkuð
margir af annara þjóða fólki. Var
kistan þakin blómum frá ættingjum
hins látna og vinum hans. öll skyld-
rnenni hins látna, fylgdu líkinu til
Markerville, þar sem hann var jarð-
aður við hlið konu sinnar, sem hann
misti þar, fyrir mörgum árum síð-
an.
Mr. J. G. Henrickson, forseti
“Edmonton Plumbers & Steam-
fitters Union,” hér í borginni, lagði
af stað til Atlantic City, í New
Jersey til að sitja þar á alsherjar
fundi þess félagsskapar fyrir bæði
Canada og Bandaríkin sem erind-
reki fyrir félag sitt í Edmonton.
Sökum kreppunnar hefir þessi fé-
lagsskapur ekki ‘haldíð neitt alls-
herjar þing, í síðastlðin 10 ár. Virð
ist þetta benda til þess að timar séu
að batna, er “The International
Union” hefir ráðist í að kalla til
fundar aftur. Það hefir mikinn
kostnað í för imeð sér fyrir félagið,
sem borgar öllum “delegates” kaup
og allan kostnað, frá því þeir fara
að heiman og þangað til þeir koma
til baka. Er þetta mikill heiður
fyrir Mr, Htenrickson, sem sýnir
hvaða tiltrú og traust hann hefir hjá
félagsbræðrum sínum. Mr. Hen-
rickson hefir verið forseti “Edmon-
ton Icelandic Club” hér í síðastliðin
tvö ár.
Mr. G. Goodman frá Wynyard,
Sask. er staddur hér í borginni, kom
hann hingað til að vera við jarðar-
för föður síns, Sigfúsar Goodman.
Barnaveikin “Polio” (Poliomye-
litis) hefir gert vart við sig á ýms-
uim stöðum i fylkinu. Síðan 1. júlí
hafa 61 sýkst af þessari veiki í fylk-
inu, og átta af þeim hafa dáið. I
olíuhéraðinu Turner Valley suð-
austur frá Calgary hefir veikin ver-
ið skæðust, þar hafa tuttugu veikst,
svo alþýðuskólar verða ekki opnaðir
þar í tvær vikur. Skólar hér í Ed-
monton voru opnaðir í dag (6 sept.).
Þykir mörgum það óvarfærni af
hálfu skólaráðsins, að þyrpa 18,000
ungmennum inn i skólana, á meðan
þessi hræðilega veiki er að gera vart
við sig hér.
Mrs. Hjálmar Ejörnson kom frá
Washington, D.C., til að vera hér
við giftingu systur sinnar, Margrét-
' ar ) ónasson. Er hún farin aftur
heimleiðis og tók með sér móður
sína, Mrs. Halldóru Jónasson; verð-
ur hún þar í vetur hjá dóttur sinni
og tengdasyni.
Ekki varð mikið úr hátíðahöldum
þann 22. sept. sem ákveðið er að
i skuli haldin ár hvert, samkvæmt
|
reglugjörð Social Credit sinna, til
minningar um sigur þann, sem sá
! flokkur vann 1935. Mest varð vart
' við þessi hátíðahöld í Edmonton og
Calgary, þar sem mörg hundruð
manns eru í þjónustu stjórnarinnar.
Allir urðu nauðugir og viljugir að
i vera til staðar við þetta tækifæri, til
að fylla flokkinn, eða þá að eiga það
á hættu að verða reknir frá stöðu
sinni. Er slikt athæfi algengt hér
undir Social Credit fyrirkomulaginu
að menn eru reknir úr vistinni fyr-
irvaralaust, umtalslaust og án þess
að nokkur ástæða sé gefin fyrir því
tiltæki. Ef nokkur vafi er á því,
að þeir séu 100% Social Credit og
1 hundhlýðnir æðsta spámanninum í
Edmonton, þá er það álitin að vera
góð og gild ástæða til að reka þá úr
I vistinni. Það boð var látið út ganga
| frá stjórnarsölum Aberharts, að
engin ræðuhöld ætti að hafa urri
I hönd, á þessum hátíðahöldum; sýn-
; ir það berlega hvað þeir eru orðnir
hræddir við alt málfrelsi og opin-
berar umræður. Hefir þá grunað,
að einhver yrði til þess að leysa
ofan af skjóðunni og segja þeim
meiningu sína. Það er líka óefað,
að þeir hafa skoðað það rétt, frá
þeirra sjónarhæð. En til þess að
nota þetta ihátíðlega tækifæri sem
bezt, þá var það gjört kunnugt, að
æðsti spámaðurinn, Aberhart, talaði
i útvarpið á vissum tíma eftir miðj-
an daginn, og þá áttu allir að
flykkjast á þá staði í fylkinu þar
sem það hefði tækifæri að heyra til
hans. Svo töluðu nokkrir af hinum
smærri spámönnum úr ráðuneyti
Aberharts. Mest gengu ræður þeirra
allra út á það að hrósa sjálfum sér
fyrir afreksverk sín á þessum þrem-
ur árum, sem þeir hafa setið við
völdin í Alberta. Skoruðu þeir á
alla að standa stöðuga í trú sinni á
þá, og Social Credit. Það ættu allir
að vera upp með sér af því að hafa
hér þá fyrstu og einu Social Credit
stjórn í heiminum. Ekki var með
einu orði minst á höfund Social
Credit stefnunnar, Major Douglas,
eða nýskeð ummæli hans um Social
Credit stjórnina í Alberta, þar sem
hann lýsti því yfir að það hefði ver-
ið og væri ekki nein Social Credit
stjórn í Alberta.
Það er auðsætt hvað mikið er að
réna fylgi stjórnarinnar, að með
hverju ári fækkar þeim í þúsunda-
tali, sem vilja taka nokkurn þátt í
þessum skrípaleik spámannsins.
Dætur
Gunnars B. Björnson
í heimsókn
Römm er sú taug . . .
Tvær systur hafa dvalið hér á
landi um skeið og eru að hverfa
heim til sín á morgun með E.s. Esju.
Heimilið er alla leið vestur í Minne-
apolis. — En stúlkurnar tala mæta-
vel islenzku, sérstaklega önnur
þeirra, þó að ekki hafi þær haft
meiri tengsl við Island en að eiga
fyrir föður góðan Islending, sem fór
vestur til Ameríku 4 ára gamall.
Eru margir Vestur-Islendingar
svo, að þeir geti haldið málinu við
hjá börnum sínum, þegar þeir fóru
aðeins 4 ára gamlir að heiman ?
Sennilega eru það talsvert fleiri, en
við gerum okkur hugmynd um, en
Gunnar B. Björnsson ritstj. getur
það að minsta kosti. Systurnar tvær
eru dætur hans, — mannsins, sem
varð fyrstur allra íslendinga til þess
að halda úti stóru og víðlesnu blaði
á ensku vestur í Ameríku. Þrátt
fyrir það talaði hann einna falleg-
asta ísl. allra íslands góðu gesta
vestan um haf, en hann var hér
1930, sem ríkisfulltrúi Minnesota-
rikis.
Morgunbl. hitti systurnar að máli
i gær. Sú eldri þeirra heitir Helga
og er bókavörður að alþýðubóka-
safni í Minneapolis. Sú yngri heit-
ir Stefania og hefir stundað klass-
isk fræði (grísku og latínu) að há-
skólanámi. I stuttum kaffitíma á
Hótel ísland í gær, vanst ekki tími
til að spyrja mikils. En af tilviljun
kom það í ljós, að i gær var 65 ára
afmæli Gunnars ritstjóra, og eldri
dóttirin segir við mig: “Veiztu, að
við erum núna að drekka afmælis-
kaffið hans pabba míns?” (Þær
þúa vitanlega alla menn eins og góð-
ir og gegnir Vestur-íslendingar).
Eg vissi þaS ekki, því að ihefði eg
vitað.það degi fyr, hefði þessi grein -
arstúfur komið í blaðinu í gær.
—Hvernig stendur á því, systur,
að þið ráðist í svona langa og dýra
ferð? spyr eg ungfrú Helgu.
—Eg skal segja þér það. Hann
pabbi minn segir okkur krökkunum
altaf, þegar við erum að reyna að
mentast með þvi að ganga á skóla,
að við eigum að vissu leyti bágt. —
Við foreldrar ykkar eigum að heita
islenzk og eftir að við fengurn tæki-
færi til að sjá ísland árið 1930 hefi
eg sannfærst betur um það, sem eg
að vísu vissi áður, að þið getið ekki
gert neitt betra við krónurnar, sem
þið dragið saman, en að nota þær i
íslandsferð. Þetta sagði pabbi, og
mamma líka. Og pabbi bað okkur
að gleyma ekki Jökulsárhlíðinni og
matnma bað okkur um að gleyma
ekki Dölunum, því þaðan eru þau
ættuð.
—Og munduð þið þá það?
—Þú mátt ekki spyrja svona.
Hann pabbi sagði satt. Einasti gall-
inn á ferðalaginu er sá, að eg held
eg verði svo lengi að safna í nýja
ferð. Og mér leiðist á meðan eg er
að því.
En það er bót í máli, að nú hefi
eg með mér vestur talsvert af ís-
lenzkum bókum. Eg á að kaupa
fyrir nokkur hundruð krónur bækur
héðan, til að hafa á bókasafninu
mínum. Dr. Guðmundur Finn-
bogason velur úr fyrir mig eins
mikið og eg get fengið fyrir pen-
ingana. Eg er ekki í neinum vanda
með það. En eg er í vanda með
eina bók, sem eg ætla að kaupa sjálf
og við Stefania systir mín. Þá bók
ætlum við að gefa honum pabba í
afmælisgjöf.
S. -n.
S. Guðmundson.
Morgunbl. 18. ág.
KAUPIÐ AVALT _
LUMBER
hjá
THE EMPIRE SASH & DOOR CO. LTD.
HENRY AVENUE and ARGYLE STREET
Winnipeg, Man. - Phone 95 551