Lögberg - 02.01.1939, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 5. JANÚAR 1939
5 I
Gleðilegt Nýár öllum til handa!
Nú um hátíðirnar munu þér finna ánægju í því
að ráSgast um viÖ vini ySar hvernig þér bezt
getiS notið hvildardaga yÖar 1939. Þvi ekki i
Saskatchewan ? Jú, auðvitað, og bjóÖa yÖar
amerísku og canadisku vinutn þangaÖ með yÖur.
Ef1 þér hittið þá ekki persónulega um hátiðirnar
þá ættuÖ þér aÖ gera þeim skriflegt heimhoÖ.
SkrifiÖ eftir bæklingum, uppdráttum o. s. frv.
MinniÖ vini yÖar á aÖ leita skriflegra upplýs-
inga lika, og vér munum skýra fyrir yÖur og
þeim dásemdir fylkisins, aÖal skemtistaÖarins í
Vesturlandinu.
Tourist tíureau tíranch
BUREAU oí PUBLICATIONS
Legislative tíldgs., Regina, Sash.
Fjaðrafok
Mr. Bryan M. Grover er maÖ-
ur nefndur. Hann vann um
tíma sem verkfræÖingur í Rúss-
landi og kvæntist rússneskri
konu. Þegar hann fór heim til
Engíands neituðu yfirvöldin
rússnesku konu hans að fara úr
landi og vildu ekki taka giftingu
þeirra gilda vegna þess, að brezki
konsúllinn var ekki viðstaddur
hjónavígsluna. Groves fór heim
til Enklands einn og kom öllu
i lag viðvíkjandi giftigunni, en
þá var honum neitað að koma
til Rússlands. Hann fór þá
enn heim til Englands og tók
flugmannspróf. Fyrir mánuði
síðan kom hann til Stokkhólms
með einkaflugvél og flaug í
henni einn fyrir nokkrum dög-
um. Hefir ekkert til hans spurst
síðan. TaliÖ var víst, að Grover
hafi ætlað að fljúga til Rúss-
lands og reyna að ná í konu
sína, en að hann hafi neyðst til
að nauðlenda og verið' tekinn
fastur.
•f
—Það gekk ekki sársauka-
laust til hjá tannlækninum,
mamma, sagði Gunna litla.
—Jæja, ibarnið mitt, meiddi
tannlæknirinn þig?
—Nei, en hann æpti þegar eg
beit í fingurinn á honum
4
Þegar frú Júlía Hames frá
Bornemouth i, Englandi varð ní-
ræð, lærði hún að aka bíl og
fékk ökuskírteini. Ók hún bíl
reglulega öðru hvoru i 8 ár. Ný-
lega hélt hún upp á 100 ára af-
mæli sitt, og það eina, sem hún
kvartaði yfir þar, að yfirvöldin
skyklu hafa tekið af henni öku-
skírteinið fyrir tveimur árum.
4
Kvöldblað Berlingatíðinda seg-
ir, að til þess að vinkjallari geti
talist fullkominn, þurfi að vera
í honum 4000 flöskur af v.íni.
Blaðið getur ennfremur ná-
kvæmlega um, hvaða víntegundir
eigi að vera í kjallaranum til
þess að hann geti talist góður
-f
Argentínskt tónskáld hefir
höfðað mál gegn Shirley litlu
Temple og ber það á hana, að
hún hafi án leyfis sungið lag í
kvikmynd, sem það hafi samið.
Ennfremur segir tónskáldið, að
annað tónskáld hafi fengið heið-
urinn, sem því bar. Tónskáldið
krefst skaðabóta af Shirley.
4
Það getur verið gaman að
rifja upp fyrir sér hvað núver-
andi ráðamenn í Evrópu höfðu
fyrir stafni fyrir 20 árum, er
heimsstyrjöldinni var nýlokið.
Hitler, sem þá var 29 ára, lá
hálfblindur eftir gaseitrun á
sjúkrahúsi í Pommern.
Mussolini, sem var 35 ára,
hafði verið sendur heim úr stríð-
inu sem örkumlamaður 1917-
Hann gekk við hækjur og var
rít^tjóri blaðsins “Popolo
d’Italia” i Mitano.
Stalin, sem ekki var neitt
verulega þekt nafn þá, var full-
trúi þjóðernisminnihluta í Rúss-
landi.
Chamberlain, sem var 49 ára,
var nýlega kominn á þing. Nafn
hans var óþekt, nema í Birming-
ham.
-f
Enska knattspyrnusambandið
hefir i hyggju, að setja á stofn
knattspyrnusafn. Á safninu
verða m. a. boltar þeir, sem not-
aðir hafa verið á landsleikjum í
Englandi og merkilegum úrslita-
kappleikjum.
-f
Indverskur munkur hefir rit-
að 14,672 orð í 500 línur á
venjulegt póstkort. Hann skrif-
aði þetta alt án þess að nota
stækkunargler.
-f
Sögur ganga um það í ýmsum
erlendum blöðum, að Charles
Lindbergh flugkappi hafi ákveð-
ið að flytja búferlum til Berlínar
borgar, og sum blöð fullyrða, að
hann hafi þegar leigt sér þar
hús. Það fylgir sögunni, að
Lindbergh hafi orðið svo hrif-
inn af þýzka loftflotanum, að
hann vilji hvergi annarsstaðar
Inia en í Berlín.—Iæsb. Mbl.
Bróðurmissir
(Tileinkað séra Sig. Ólafssyni)
Þá er íslands
æða stormar,
fátt við stenst
þeim feikna mætti.
Ekki spurt þar
er að sökum,
einn úrskurður:
“Eg vil ráða!”
Er haustið færir
húm skammdegis,
sigldir þú, bróðir,
til sælli landa,
þar váleg engin
veður vinna,
skaða líkum
sem* skeð nú hefur.
-f 4
Hugarsýn mér sjónir ber,
sé eg knör á hafið liða.
Er sem kveðji alt, — þá fer—
ættlandsborg og ströndu fríða,
Líkt sem svífi lofti i,
laus við sævar öldu gný.
Er sem vald þar eitthvert sé,
er á ferð þess hafi gætur,
líkt og sett þar séu vé
sem ei raskast neitt þar lætur.
Er sem slái bleikum blæ
bæði á loft og úfinn sæ. .
Er það feigð seni boðskap ber,
birt skal lögboð hinzta fundar.
Nálægð dauðans ætíð er
opin þeim, er sjóinn stundur.
Island margan son sinn sá
sofna Ránarbeði á.—
Sé eg aftur sama knör
svipum laminn hafs á bárum.
Hindra reynir hinztu för,
hrekst þó eins og fugl í sárum;
unz að máttur allur þraut,
áfram hneig í sævar skaut.
Sézt nú vonar sðlbjart land,
sem að gnoðin lagst við hefur;
aldan leikur létt við sand,
líf þar fegurð öllu gefur.
Farmanns reynslan enduð er,
öllum goldin laun sem ber.
Dáinn! — Ei þú dáinn ert,
dvöl um stundar horfinn sýnum,
mynd í hjarta rnínu sért
mótað nafn er skýrum linum.
Heilög þú nú heldur jól
herra lífs við náðarstól!
B. J. Hornfjörð.
Lögreglan í Haarlem i Hol-
landi tók nýlega fasta stúlku,
^em var að smygla inn 6000
fölskum tönnum. Stúlkan var
komin inn fyrir landamærin með
varning sinn, er hún var tekin
föst.
Tollgœslumenn taka
8000 kr. af
Vestur-Islending
Þegar “Gullfoss” kom hingað
'síðast, tóku tollgæslumenn í sin-
ar vörslur um 8000.00 krónur af
einum farþeganum, Þórarni Þor-
varðarsyni, og kærðu. Síðan
hefir farið fram rannsókn í mál-
inu og í gær var ákveðið að
höfða mál gegji Þórarni.
Þórarinn var að koma heim
frá Kanada, þar sem hann hefir
dvalið síðastliðin 10 ár.
Á gjaldeyrisskýrslu sinni gaf
hann upp að hann hefði með-
ferðis 3000 krónur í íslenzkum
peningum, en engan erlendan
gjaldeyri. Er hingað kom
gengu tollgæslumenn á Þórarinn
utn það, hvort hann hefði ekki
meira fé með sér heldur en
hann hefði gefið upp. Af svör-
um Þórarins vaknaði grunsemd
tollgæslumanna og leituðu þeir á
honum að peningum.
Fundur þeir léreftspoka saum-
aðan milli fata, sem í voru. 3000
krónur í íslenzkum peningum og
einnig annan poka, sem í voru
tvær ávisanir á Landsbankann.
Önnttr ávisunin hljóðaði upp á
kr. 2749.72, en hin kr. 975.42.
Loks fundu tollgæslumenn
þriðja léreftspokann, sem saum-
aður var innan á buxnaskálm. í
þeim poka voru 46 sterlingspund
og 68 dollarar.
I peningabuddu sinni hafði
Þórarinn 100 krónur í íslenzk-
um peningum.
Tollverðir lögðu löghald á alt
þetta fé og tilkyntu lögreglu-
stjóra málið, sem síðar tók það
til rannsóknar.
Þeirri rannsókn er nú lokið
eins og fyr segir, og málshöfðun
ákveðin.—Morgunbl. 1. des.
Nýárshugsun
Nú kemur næsta
nýárið glsésta,
hönd Drottins hæsta
hjálp veitir stærsta,
friðinn að tryggja,
frelsi lönd byggja,
sátt og samhyggja,
sverð skulu liggja.
Alt gott skal iðja,
auka og styðja,
blessun um biðja,
burt þrautum ryðja,
einingar andi
eflist ,í landi,
virðing vaxandi
verjist þjóð grandi.
Mildi og menning,
imannúðar kenning
haldist í hendur
um heitns allar lendur ;
Ilret sorgar njólu
með hækkandi sólu
• breytist og batni
böl allra sjatni.
Jóhanna S\ Thonmld.
Við vestúrströnd Jótlands hef-
ir undanfarið rekið mikið af
rauðvínstunnum. Rauðvín þetta
er úr skipum, sem sökt var á
hemisstyrjaldarárunum. Sagt er
að óvenju margir gangi meðfram
sjónum þessa dagana þarna á
ströndinni.
Þjóðsaga
Eftir Jón Magnúson
Kona nefndist Krýs,
í Krýsuvík.
Ilerdís önnut; hét,
í Herdísarvík.
Gömul sögusögn
sveimar enn um land.
—Völt er þeirra vegsemd,
er vinna öðrum grand.
—Ættarstofn var einn.
Örlög voru grimm.
Eitrað hatur heltók
hugarfylgsni dimm.
Öfund eldi laust
yfir beggja lönd.
Mörg var ódáð unnin
um endilanga strönd.
Svörkum þræll og þý
þuldi njósnaskraf.
Hófust hermdarverkin
hvar, sem færi gaf.
Fjármenn féllu í gjár.
Fár drap hest og kú.
—Alt sem önnur misti,
var auður í hinnar bú.
—Leið á æfi-ár.
Orka lífsins þvarr.
Gamla haturs hafið
hófst með ragn og svarr.
Inst í beggja barm
brendist hugsun ein:
Lagði hvor að heirnan
hinni að vinna mein.
Hrösul-fúinn fót
fjandakraftur dfó.
Norðan undir' Eldborg
yrpum saman sló.
Komu flas í flas
flögð af hatri bleik.
Öfundin og illskan
þar áttu grimman leik.
Brann úr glyrnum glóð.
Gnustu orða stál.
Læsti haf og hauður
heitinganna bál.
Brent var beitiland.
Byrðing sökt í kaf,
star-enginu stóra
steyptii í kolblátt haf.
Fuglinn flýði bjarg.
Fiskur hvarf úr sjó.
Silungur varð að síli.
Sviðnaði jörð og dó.
—Féll á báðar feigð.
Fjaraði illan mátt.
Beggja svipir svartir
sukku í hraunið grátt.
Vestur-Islendingar
Af öllu því, sem útvarpið
flutti inn á heimili manna þenna
dag, þykir mér trúlegt, að kveðj-
urnar að vestan hafi vermt
mönnum mest um hjartarætur.
Enginn efj er á þvi, að skiln-
ingurinn á þjóðræknisstarfinu
vestra fer vaxandi hér með ári
hverju. Við, sem aldrei höfum
vestur komið, og séð íslending-
ana þar i hinu nýja umhverfi,
höfum átt dálítið erfitt með að
átta okkur á, hvort þjóðræknin
vestra myndi ná til næstu kyn-
slóðar eða ekki.
En íslenzki stofninn vestra er
auðsjáanlega svo sterkur að
greinar nýrra kynslóða verða
fþar eigi kalkvistur, heldur þrótt-
mikill gróður á íslenzkum þjóð-
armeið. Og við, sem heima
erum, getum aukið við sjálfs-
traust okkar, traust á framtið
þeirrar þjóðar hér þeima fyrir,
sem hefir kynt sig svo að ágæt-
um í “þjóðarhafinu” vestra.
Þegar ungir íslendingar i
Winnipeg fá fyrsta tækifærið til
að syngja inn á íslenzk heimili
hið gullfallega Mývatnssveitar-
kvæði Sigurðar á Arnarvatni, þá
færist þetta unga fólk alt nær
okkur hér heima. Óvíða er átt-
hagaástin eins sterk hér á landi
og í Mývatnssveit. Þegar hin-
ar íslenzku raddir senda sína til-
beiðslu til f jalladrotningarinnar,
yfir hafið, til hinnar öldnu fóstru
sinnar, sem þetta fjarlæga fólk
aldrei hefir séð, þá finnum við
betur en áður hér heima, hversu
Vestur-íslendingar eru okkur ná.
tengdir og hve ættartengslin vil>
þá erú órjúfanleg.—Mbl. 1. des.
—Teskeiðar þektust ekki i
Aberdeen fyr en fyrsta járn-
brautarveitingahúsið var opnað
árið 1885.
4
Þjónninn segir við gestinn í
bitrasta háði:
—Þér gleymduð þarna þrem-
ur einseyringum á borðinu!
Skotinn svarar í flýti og með
ákafa:—Já, já, eg veit um ár-
tölin á þeim, 1890, 1901 0g 19212.