Lögberg - 26.01.1939, Side 7
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 26. J'ANÚAR, 1939
“Hann er uppi á þilfari,” mælti Jörgen glaðlega,
“og þó að hann kæmi, gerir það ekkert, því að eg
var nýlega aS segja honum, hvernig máli okkar væri
komið, en þá datt mér þó í hug, að eg ætti það nú
reyndar eftir, að fullræða málið við þig, og því spyr
eg þig nú: Viltu eiga mig? Eg vil eiga þig.”
En nú komu óvænt vandræði, því að Jovíka tók
aðeins upp sömu orðin, sem hún skildi auðsjáanlega
alls ekki, hvað þýddu.
“Nú, hún skilur það ekki,” mælti Jörgen vand-
r*ðalega. “Þá verður að gjöra henni það skiljanlegt.
Komdu hérna Jovika, og hlustaðu nú vel á það sem
eg segi. Við vorum1 í kirkjunni í gær og horfðum
a er liðsforinginn og konan hans voru gefin saman.—
Nú eigum við að fara í kirkju og séra Leonhard á að
gefa okkur saman, eins og hann gaf þau saman. Skil-
urðu það ?”
Jörgen reyndi að segja þetta svo greinilega sem
honum var auðið, og skaut stöku sinnum slafneskum
orðum inn i, enda hafði þetta þau áhrif, að unga
stúlkan hneigoi höfuðið aftur og aftur og svaraði
'neð ákefð:
“Jovíka skilur — séra Leonhard skíra hana —
Jovíka verða kristin.”
“Já, og að því loknu giftumst við þegar,” bætti
Jörgen við, með mjög mikilli ákefð.
Jovíka skildi þó enn eigi og mælti því aftur
sPyrjandi:
“Jovíka verða kristin?”
“Það er aðeins auka-atriði. Aðal-atriðið er að
g'ftast,” mælti Jörgen, all-óþolinmóður. “Þú hlýtur
að skilja þetta, stúlka, því að til þess ertu í heiminn
komin! Að gifta þig — halda brúðkaup — vera gefin
saman í heilagt hjónaband!”
En hversu mikla áherzlu sem Jörgen lagði á orðin,
bar þó alt að sama brunni, að Jóvíka skildi hann ekki,
en horfði vandræðalega á hann, og ætlaði rétt að fara
að gráta.
“Fari kolað, ef hún skilur það!” mælti Jörgen,
mjög örvæntingarfullur. “Það verður þá að gera
henni það skiljanlegt á annan hátt,” og í sama vet-
fangi greip Jörgen utan um mittið á henni, og rak
að henni smellings-koss.
Það var auðsætt, að þetta glæddi rnjög aðdáanlega
skilninginn hjá Jovíku.
Henni virtist að vísu verða ofurlítið hverft við,
en hún veitti þó alls enga mótspyrnu, heldur leit hún
broshýrum og leiftrandi augum á unga manninn, og
tók glaðlega upp orðin, sem honum hafði veitt svo
örðugt að kenna henni.
“Svona gengur það nú, er menn eru komnir í
hjónaband, og reyndar á undan,” mælti Jörgen.
“Munurinn er aðeins sá, að á undan giftingunni setur
presturinn sig á móti og harðbannar, en leggur bless-
un sína yfir á eftir og finst það þá sjálfsagður hlutur.”
“En farðu nú til liðsforingjans og frúar hans,”
mælti Jörgen ennfremur, “því að þau verða fyrst
allra manna að fá að vita að við séum nú orðin ásátt
utn þetta.” — “En segðu fyrst orðin einu sinni aftur,
Jovíka,” mælti Jörgen, og skerpti aftur skilninginn
með nokkrum kossum. “Það er svo skemtilegt að
heyra þig segja það, og fer þér svo dæmalaust vel í
munni, af þvi að þú hefir rétt nýlega lært það.”
Minningar og
kveðjuorð
Það gleymist stundum í öf-
ugstreymi lífsins, að minnast
þeirra sem borist hafa á burt
með bárum tímans, margir eru
þeir menn og margar eru þær
konur, sem um langan aldur
hafa þreytt móti stormum og
straumi, þar til kraftar þrutu,
hafa borið fýllilega sinn part
í framsóknar baráttu lífsins,
hverfa svo af starfsviðinu án
þess að hafa fengið verðskuld-
aða viðurkenningu, minning
þeirra aðeins geymd hjá nán-
ustu ættingjum og vinum. Ein
THE VOICE OF LETTERPRESS PRINTING
CALLING WINNIPEG BUSINESS MEN
When you call upon the Printing Art to produce
your sales message remember that to make it
effective and convincing it must be precise, ac-
centuated, easily seen and read. All the illustra-
tions must be faithful recreations with plenty of
ajppeal. Letter-press printing and photo- engrav-
ing will convey your message in lasting, definite
and convincing terms which:—PEVV OTHER
, MEDIUMS
CAN OFFER
Choose your printer as you would
your tailor. Quality LETTEJR-
PRESS printing carries a value
which is never overestimated.
7l columbia press limited
af þeim konum var Kristiana
Hafliðason sem dó á St. Boni-
face spítalanum 8. Jan. 1937
Stutt og ófullkomin æfiminn-
ing er sem fylgir:
Kristín var fædd í Borgar-
fjarðar hrepp í Mýrasýslu á
695 SARGENT AVENUE
WINNIPEG
Phones 86 327-8
Kristícma Hafliðason
íslandi, árið 1857. Foreldrar
hennar, Sigurður Salomonsson
og kona hans Guðbjörg Hákon-
ardóttir. Árið 1888 fluttist
Kristíana' með manni sínum
Kristjáni Hafliðason til Vestur-
heims og staðnæmdist fyrst í
Winnipeg og svo þaðan tilMikl-
eyjar, Hecla P.O. Man. Ekki
varð samveru timi þeirra langur
á Mikley, því sumarið 1891 var
Kristján við vinnu hjá fiski fél-
ögum á Winnipeg vatni og ein-
hverja orsaka vegna féll hann í
vatnið og dluknaði. Það var stór
og þungbær sorg og mikill miss-
ir fyrir ekkjuna og börnin, því
Kristján hafði verið sérstaklega
góður eiginmaður og faðir, og að
öllu leiti ágætis maður að dómi
þeirra sem hann þektu, á þeim
tímum mun Kristíana hafa hugs-
að likt og skáldið K, J.:
“Veröldin er leikvöllur heimsku
og harms,
er hrygðar stunur bergmálar
syrgjandi barms;
Lífið allt er blóðrás og logandi
und
sem læknast ekki fyrr enn á
aldurtila stund.”
Með djörfung og þreki mætti
Kristíana bölmagni sorgarinnar
og vann sig áfram til sjálfstæðis,
einnig voru vina höndur fram-
réttar og tvö bornin tekin til
fósturs. Jóhanna tekin af Jó-
hanni og Kristbjörgu sem þá
bjuggu í Engey, en Kristiánina
ólst upp hjá Jóni og þuríði
Bjarnason er bjuggu á Víðimýri
í Mikley; sárt hefir verið að
þurfa að skilja við börnin, enn
samt hugarléttir að gott uppeldi á
góðum heimilum var af fúsum
.vilja gefið.
I Guðrún sem var elst af dæt-
rum Kristíönu var að mestu hjá
móður sinni, þar til hún giftist
Jóhanni Grímólfssyni og eiga þau
hjón heimili að Jónsnesi í Mikl-
ey.
Jóhanna giftist Jóhanni Snæ-
dal og var heimili þeirra í nánd
við Otto P. O. þar til 19. Febr.
1921. Þá endaði hérvistar timi
Jóhönnu, hafði hún verið miklum
mannkostum búin, metin og virt
af öllum sem henni kyntust.
Kristjánina giftist Sigurði J.
Stefansson og er heimili Peirra
vestur á Kyrrahafsströnd.
Yngsta dóttir Kristíönu er sig-
urborg Daviðson, ólst hún upp
hjá móður sinni og var heimili
þeirra um mörg ár í Winnipeg.
Kristíana vann mest við sauma
og aðrar handirðir, og með mik-
illi starfsemi og dugnaði gat
hún veitt dóttur sinni gott upp-
eldi og góða mentun, svo þegar
heilsa og kraftar fóru að bila
reyndist Sigurborg móðir sinni
allt sem góð dóttir getur gjört,
þar til vegir skildu og mannlega
hjálp þurfti ei lengur.
Foreldrar Kristíönu er sagt að
hafi verið sérstaklega vel gefin,
og metin og virt af sínu samtíða
fólki, enn eg hefi ekki geta feng-
ið neinar nákvæmar lýsingar,
fyrir þann tíma, áður enn Krist-
íana flutti vestur um haf, enn
fyrir eigin kynningu get eg sagt
að Kristíana hafði miklar og
góðar gáfur, að hún var í orði
og verkum ein af hinum skírustu
íslands dætrum, með stórar og
sterkar lyndis einkunnir, óvægin
í orði ef því var að skifta, reiðu-
búin að taka málstað þeirra sem
voru minni máttar, og rétta hluta
þeirra sem á var hallað, vildP
sjálf engum rangt gjöra og ekki
heldur rangindi af öðrum þola,
var sannur og góður vinur vina
sinna, hún átti meiri og sterkari
fegurðar tilfinningar heldur enn
alment gjörist og sýndi hún það
í öllum sínum verkum og heim-
ilis stjórn. Ef lífskjör hennar
hefðu verið bjartari og betri, þá
hefðu hennar góðu hæfilegleikar
komið betur í ljós, hún átti söng-
rödd mikla og fagra, og var
sjálfri létt um ljóðagerð, enn
þvi miður töpuðust i eldi öll
hennar ljóð frá yngri árum, samt
er dálítið ljóða safn frá seinni
tíð geymt hjá Sigurborgu dóttir
hennar, eru það mest saknaðar
ljóð, og æfiminningar, lýsa þau
einlægri og sterkri trú höfundar-
ins á almættið og sannfæringu
um samfundi ástvinanna handan
við gröf og dauða.
Þótt hafir borist burt með
tímans straumi
Ein bára slitið samvistanna
band
Vinir þínir sjá þig samt í
draumi
Sorgum f jarri eiga friðar land.
A. M.