Lögberg - 04.05.1939, Qupperneq 4

4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 4, MAf, 1939
------------- Húgberg ---------------------------
GefiS út hvern fimtudag af
THE COL.UMBIA PRESS, IiIMITED
695 Sargent Ave., Winnipeg, 3Ianitoba
Utanáskrift ritstjórans:
EDITOR LÖGBERG, 695 Sargent Ave., Winnipeg, Man.
Editor: EINAR P. JÓNSSON
Verð $3.00 um árið — Borgist fyrirfram
The “Lögberg" is printed and published by The Columbia Press,
Limited, 695 Sargent Avenue, Winnipeg, Manitoba
PHONE 86 327
Við þjóðveginn
Núverandi sambandsstjórn hefir eigi farið varhluta
af aðfinslum fremur en títt er um stjórnir annara þjóða
á yfirstandandi tíð; sumar eru ákúrurnar á rökum
bygðar; aðrar út í hött. Einkum veittist þó Dr. Manion
þunglega að stjórninni vegna hinna nýju viðskiftasamn-
inga við Bandaríkin, er hann taldi harla einhæfa, og
þegar alt kæmi til alls, einungis nágrannaþjóð vorri
sunnan landamæranna í vil; þó fóru leikar þannig, að
samningar þessir voru eigi aðeins afgreiddir á þingi
með samhljóða atkvæðum Liberalflokksins, heldur
greiddu þeim atkvæði líka utanflokka þingmennirnir
allir, ásamt þingmönnum Social Credit og C.C.F. flokk-
anna. Og víst var um það, að þingmenn Sléttufylkjanna
þriggja, svo að segja undantekningarlaust, töldu samn-
ingana í öllum meginatriðum miða til raunverulegra
bóta.
Nokkuð hafa verið deildar meiningar um stefnu
stjórnarinnar í utanríkismálunum, eða afstöðuna til
stríðs og friðar; þetta meginmál þjóðarinnar skýrðist
til muna, er Mr. King lýsti yfir því fyrir skömmu í þing-
ræðu, að meðan Liberalflokkurinn með núverandi stjórn
í fararbroddi sæti að völdum í Ottawa, þyrfti þjóðin
ekki að óttast herskyldu; var slíkri yfirlýsingu af liálfu
forsætisráðherra, eins og vænta mátti, alment fagnað
frá hafi til hafs.—
Aithafnir stjómarinnar með tilliti til verklegrar
fræðslu meðal æskulýðsins, hafa hvarvetna mælst vel
fyrir. Við umræður um mál þetta á sambandsþingi í
vikimni sem leið, fóru ýmsir úr hópi stjórnarandstæð-
inga lofsamlegum orðum um forustu stjómarinnar á
þessu sviði; má þar einkum tilnefna þá Mr. John R.
MacNichol og Mr. Denton Massey, sem báðir eiga sæti
á þingi fyrir Toronto-kjördæmi af hálfu íhaldsflokksins.
Fyrir nokkru lýsti Dr. Manion yfir því, að þegar flokk-
ur sinn kæmi til valda, sem hann sýndist ekM draga í
efa, myndi hann setja á fót nýtt ráðherraembætti, er
hafa skyldi umsjá með áminstri æskulýðsfræðslu. Vert
er að þess sé getið, að íslenzk áhrifakona, Mrs. W. J.
Lindal, er um nokkurt skeið átti sæti í atvinnuleysis-
nefnd sambandsstjórnarinnar, hefir int af hendi mikil-
vægt starf meðal æskulýðsins í þessa átt, og ekkert það
látið ógert, er verða mátti málinu til stuðnings.—
+ + +
Símað var frá Ottawa í vikunni sem leið, að sam-
bandsþing hefði veitt $475,000 til vegalagninga og vega-
viðgerða í Manitoba nú í' sumar; þessu til viðbótar legg-
ur fylkisstjórnin fram hliðstæða upphæð; verður það
þar af leiðandi því nær miljón dala, sem varið er í þessu
augnamiði innan vébanda fylkisins; þetta skapar all-
mikla atvinnu og stuðlar að mikilvægum umbótum á
vegakerfi fylkisins; hófst vegavinna hér og þar um
fylkið í byrjun yfirsitandandi viku.
Vegamál Manitobafylkis eru í góðs manns höndum
þar sem Mr. Clubb er; hefir hann fyrir löngu fengið
orð á sig fyrir það, að vera einn allra röggsamasti og
hagvitrasti ráðherra opinberra verka, sem Manitoba-
fylki hefir nokkru sinni notið; mun fylkið lengi búa að
verkum hans.
Það var engan veginn ófróðlegt, að fylgjast með
umræðunum um Mr. Clubb og ráðuneytisdeild hans á
síðasta þingi, er fjárveitingar til vega og annara mann-
virkja lágu fyrir; einstöku þingmenn íhaldsflokksins
báru ráðherra á brýn hlutdrægni í sambandi við fjár-
framlög til vegabóta. Efitir að Mr. Clubb liafði svarað
fyrir sig, kom það upp úr kafinu, að ákúrurnar hefði í
rauninni verið græskulausar eða bornar fram í spaugi.—
> ♦
Fyrrum forsætisráðherra Bretlands hins mikla, lá-
varður Baldwin, hefir dvalið hér í landi undanfarnar
tvær vikur; á laugardaginn þann 22. apríl síðastliðinn,
flutti hann stórmerka ræðu í Torónto þar sem hann lýsti
yfir því skýrt og ákveðið, að viðburðir síðustu tíma
hefðu leitt það afdráttarlaust í ljós, að eina vonin um
tryggan framtíðarfrið væri bundin við samþjóðlegt ör-
yggi í stað síngjarnrar einangrunarstefnu. Nú er lá-
varður Baldwin orðinn sannfærður um það, að Þjóð-
bandalagið beri annaðhvort að byggja upp að nýju, eða
þá hliðstæða stofnun, er stefni að sama marki.
Samkoma
Karlakórsins
í Auditorium
Á miÖvikudagskveldiS í vik-
unni sem leið efndi Karlakór fs-
lendinga í Winnipeg til samsöngs
í Winnipeg Auditoriuin við fyr-
irtaks aðsókn; nokkuð á sjöunda
hundrað manns. Söngskrá prýði-
lega valin; svo að segja eitt lag-
ið öðru betra. Stofnað var til
samsöngs þessa í tilefni af tíu
ára starfsafmæli söngflokksins.
Þó vart yrði) að vísu við nokkr-
ar misfellur í nneðferð einstakra
laga, verður ekki annað sagt, en
hið bezta tækist til um sönginn i
heild. Tvö úrvalslög, sem ekki
hafa heyrst hér fyr, “Brenni þið
vitar” úr Alþingiskantötu Páls
ísólfssonar, og “Ar vas alda”
eftir Þórarinn Jónsson, vöktu
feikna athygli; hvorttveggja hin
ágætustu tónverk og sungin með
ágætum. En jafnbezt söngst
þó “Ólafur Tryggvason,” þar sem
samstiltur tónþungi naut sin frá
upphafi til enda. Plokkurinn
varð fyrir því slysi, að þrir menn
úr deild fyrsta tenórs voru f jar-
verandi sakir lasleika, og truflaði
það á köflum hlutföll milli efstu
raddar og hins þróttmikla bassa-
hóps.
Karlakór íslendinga i Winni-
peg undir forustu núverandi
söngstjóra, Ragnars H. Ragnar,
hefir tekið jöfnum framföruim
og aflað sér víðtækra vinsælda
meðal íslendinga; það sannar
meðai annars hin ágæta aðsókn
áminst miðvikudagskveld, því
auk mannfjölda imikils úr hópi
íslendinga í Winnipeg, sótti sam-
komuna allmargt utanbæjar-
manna, og það sumt langt að.
Við einsöngvana aðstoðuðu
flokkinn Mr. Alex. Johnson, Mr.
Otto Hallson og Mr. Björn
Methusalemsson. —
Mr. John Waterhouse lók á
fiðlu öllitmj til ósegjanlegs yndis,
en Miss Gertrude Newton skemti
með hrífandi einsöngvum. Mr.
Gunnar Erlendsson aðstoðaði
flokkinn með píanóundirspili. —
Bæði ensku dagblöðin í Win-
nipeg luku miklu lofsorði á
starfshæfni söngflokks og ein-
söngvara.
Hófdrykkja™
Ofdrykkja
(Meginmál ræðu, sem flutt
var í Fyrstu lútersku kirkju í
Winnipeg, 30. apríl 1939, af séra
Valdimar J. Eylands).
“Það er rétt að eta hvorki
kjöt, né drekka vín, né gjöra
neitt, sem bróðir þinn steytir
sig á.” Róm. 13:21.
Mér er ánægja í því að verða
við tilmælum stúknanna “Heklu”
og “Skuldar” um það að helga
þessa guðsþjónustustund um-
hugsun um bindindismálið, og
mér þykir vænt um að sjá svo
marga af meðlwnum þeirra hér
stadda. Ber nærvena þeirra vott
um áhuga þeirra fyrir málinu,
og það að þeir vænta sér nokk-
urs atbeina frá kirkjunni í bar-
áttunni fyrir hugsjónum sínum.
Til þessa stuðnings frá kirkjunni
eiga stúkurnar líka fullan rétt.
Nú vill svo til að einnig kirkju-
féliag vort hefir þetta mál á dag-
skrá sinni. Á síðasta lcirkju-
þingi var það brýnt fyrir prest-
um, kirkju vorrar að prédika og
ræða opinberlega á annan hátt
um þetta mikla vandamál.
Kirkjuþingsályktun i þessa átt,
hefir verið óuppfylt á árinu að
því er þennan söfnuð snertir.
Verður það því að álitast rétt-
mætt og i alla staði tímabært að
ræða um þetta imál í kvöld.
Er um víndrykkju ræðir á
vorum dögum, er hugtakið oft
greint með tveimur orður; of-
drykkja og hófdrykkja. Orðið
ofdrykkja skýrir sig sjálft. Sú
tegund drykkjuskapar á fáa for-
mælendur meðal þeirra sem bera
nokkra virðingu fyrir persónu
sinni og manndómi. Um hina
svonefndu hófdrykkju, er alt
öðru máli að gegna. Um þessa
hlið málsins eru skoðanir manna
mjög skiftar, og mörgum er
þetta harla viðkvæmt mál. Nú
er það ekki löngun mín að særa
nokkurn mann með þessum um-
ræðum. Ekki ætla eg mér held-
ur að ræða málið frá sjónarmiði
stjórntmála eða hagfræði, þó að
það nái einnig inn á þau svið,
heldur frá sjónarmiði trúarlífs-
ins og hinnar kristilegu siðfræði.
MA55EY-HARRI5
úrvals gæða
SKILVINDA
Massey-Harris skilvlndur eru frægar vltt
um heim fyrir vandaða gerð, og tryggja
með því eigendum sinum margra ára á-
gæta notkun og endingu.
VILM FLOW SKAL
fyrir núkvæma mjólkur
aðgreining
Pér fáið aukahagnað við notkun
Massey-Harris. Massey-Harris
Film Flow Skálin skilur mjðlk
nákvæmar en nokkurt annað
áhald. Sex punkta aðferðin við
að dreifa mjðlk yfir yfirborð
diskanna, veldur aðgreiningu,
sem svo er nákvæm, að hún
nemur ekki yfir .02 af 1%.
LÁOT VERÐ
VÆQIR SKILMÁLAR
Massey-Harris skilvindur má fá af mörg-
um mismunandi stærðum við afar lágu
verði. Áður en þér kaupið skilvindu
skuluð þér kynna yður hin ðviðjafnan-
legu gæði Massey-Harris skilvindunnai'.
pér getið keypt hana með vægum afborg-
unum.
mnSSEUHRRRIS
COMPANY. LIMITED
TilfærÖ orS postulans í bréfi
hans til Rómverja gefa mér til-
efni aÖ ræÖa máliÖ frá þessari
hliÖ: “Það er rétt að eta hvorki
kjöt, né drekka vín, né gjöra
neitt sem bróðir þinn steytir sig
á.”
Póstulinn er mjög hógvær í á-
minning sinni. Megum vér einnig
athuga málið af hógværð og still-
ingu, en með löngun til að .nema
og muna það, sem rétt er í þessu
efni, bæði fyrir Guði og mönn-
uimi.
Hverjir eru þá talsmenn hóf-
drykkjunnar á samtíð vorri? í
þeirri fylking sjáum vér hóp
tnætra vel kristinna manna víðs-
vegar í söfnuðum kirkjunnar.
Ekki dettur mér í hug að kveða
upp neinn stóra-dóin yfir þeim,
sem þannig hugsa, né heldur að
staðhæfa, eins og sumir bind-
indisfrömuðir hafa gert og gera
enn, i eldmóði áhuga síns, að
það sé ávalt og undir öllum
kringuumstæðum synd, að • neyta
áfengra drykkja. Vér erum ekki
óminnugir þess, sem líka er þrá-
faldlega á bent, þessari skoðun
tii staðfestu, að Kristur sneri
vatni í vín, sem siðan var neytt
af veizlugestum í návist hans, og
að postuli Drottins löngu síðar,
ráðlagði lærisveini sínum að
neyta vins við meltingarleysi. Ef
vér gættum þess að neyta vins-
ins, eins og vér mundum gena, ef
vér værum oss meðvitandi um
jærsónulega návist Krists, mundi
enginn hafa neitt út á þá tegund
vínnautnar að setja. Að vín-
andi er oft notaður semi læknis-
lyf er þá líka staðreynd, sem
ekki verður hrakin.^ En jafn-
vel talsmönnum hófdrykkjunnar
meðal kristinna manna gleymist
návist Krists þráfaldlega þegar
kvölda tekur og á daginn líður,
og stunduinn eru kvillarnir sem
vinið á að lækna ímyndun ein.
Vel sé oss ölium er vér minn-
umst þess sem postulinn segir,
að efninu til á þessa leið: “Það
er ekki rétt að neyta víns ef það
verður einhverum veikari bróð-
ur til hneykzlunar.
I hópi talsmanna hófdrykkj-
unnar sjáum vér einnig stóran
skara kennara og uppeldisfræð-
inga. Þeir hafa, æskuna í huga.
Alstaðar er barist um æskuna,
einnig á vígvelli áfenginautnar-
innar. “Það er mesta fásinna,
og líka stórskaðlegt,” segja þess-
ir lærðu menn,. “að telja börnunr
og unglingum trú um að áfengi
sé æfinlega voðalegt í afleiðing-
um sínum, án tillits til þess hver
drekkur, hversu oft, eða hve
mikils er neytt. Unglingarnir
kornast að þvi þó síðar verði að
aJlir, sem neyta áfengra drykkja
verða ekki drykkjurútar, verða
ekki allir . ósiðsamir, verða ekki
œfinleya veikir, verða ekki ccfin-
lega fjarvita. Vilja þessir bræð-
ur halda því fram að hófdrykkja
sé ekki skaðleg, — og að þú
staðreynd imegi ekki fela í upp-
fræðslu ungra manna um þessi
mál. Frá sjónarmiði uppeldis-
fræðinnar er þessi kenning vafa-
laust rétt, en verður þó að teljast
harla varasöm, eins og síðar
verður að vikið.
í hópi talsmanna hófdrykkj-
unnar eru allmargir vel þektir
vísindamenn. Nefnd merkra
lækna og efnafræðinga var sett
á laggirnar fyrir skemstu í einu
af ríkjum Bandaríkjanna (Vir-
ginia) ; var hlutverk nefndarinn-
ar að leggja fram álit eða
skýrslu um eðli og áhrif áfengra
drykkja. Álit þetta skyldi svo