Lögberg - 01.06.1939, Síða 7
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 1. JÚNÍ, 1939
7
Daglœti vetrarins
1938-39
Þá er nú þessi blessaÖi vetur
horfinn af dagsskrá árstíðaskift-
anna. Víst munu flestir menn
unna honum sannmælis um ]?að,
að hann hafi verið mildur og
stiltur að veðurfari þessa 180
daga, sdmi hann sat að völdum,
og nú í kveld, þegar síðasta til-
vera hans er að hverfa úr aug-
sýn út yfir sjóndeildarhringinn,
störum við gömlu sinustráin á
útför hans, eins og látins vinar,
sem borinn er til grafar.
22. Október 1938
(Fyrsti vetrardagur)
Þá tíu daga sem þessi mán-
uður taldi af sér i skaut vetrar-
ins voru hver öðrum mildari,
allir með sunnan andvara og
sólskini og jörð alauð.
Nóvember
gekk inn á vetrarbraut sína með
þykkviðri, norðanvindi og rign-
ingarslyddu; fyrsti snjór á vetr-
inum féll 5. þess mánaðar, ekki
þó meir en svo að jörð gránaði.
Vindstaða í þ. ta'. sunnan 22,
norðan 4, af ýmsum áttum 4
daga. Sól sást 23 daga. Alt
frost neðan zero 18 stig. Allur
snjór sem féll í þ. m., 5 þuml.
Vatnið lagði undir ís 12. þ. m.
Desember 1938
hóf göngu sína með sunnanvindi
og sólskini, frost steig ekki nið-
ur fyrir zero fyr en þann 23.
mánaðarins, sem var á Þorláks-
messu, þá varð 5 stig neðan
zero. Á aðfangadag jóla var
frostið 4 neðan zero, en á jóla-
daginn 2 stig ofan zero, Þetta
má heita óvanalegt lírn þennan
tima árs hér í Manitoba því
vanalega eru hér frosthörkur um
jólin, þá 6 dagana sem voru eftir
af þ. m. harðnaði frostið tölu-
vert, svo þann 28. var frostið
34 n. z. í þessum mánuði var
sunnanátt 25, norðanátt 4, af
ýmsum áttum 2 daga; sól sást
26 daga. Snjóaði einu sinni um
þumlung. Alt frost í þ. to. neðan
zero, 147 stig1 samlagt.
Janúar 1939
Árið 1939 reis upp með sunn-
an andvara og sólskini. Það má
með sanni segja að þessi fyrsti
mánuður yfirstandandi árs var
tiðarfarslega léttstígur hér i ná-
grenninu, í samanburði við flesta
nafna sína áður liðna, og réði
sjálfsagt mestu um það hin lang-
varandi sunnanátt, sem stóð hon-
Um venju fremur i fang, þvi að
við göngum altaf út frá því i
hugarreikningulm! okkar, að vetr-
arnir komi frá norðurhemiskaut-
'nu, en Hlyrnir eða Svásuður
írá því syðra, þó þeir að öllum
likindum telji ættir sínar og reki
Þær til allra átta. En ef þetta,
sem eg sagði núna skyldi lúta
að einhverjum anga af heims-
speki eða veðurfræði, þá væri
niér kanske betra að sniðganga
háðar þær fræðigreinar, þvi satt
að segja þekki eg hvoruga nema
h’tillega af afspum.
En nú ætla eg að segja ykkur
Gá atviki, sem skeði þegar eg
var dálítill strákhnokki á kirkju-
staðnum Húsavík á Tjörnesi. Þá
var Jón Ingjaldsson prestur þar.
góður maður, og* góður við mig.
Móðir !mán var gamaldags, guð-
rækin kona, og lét sig aldrei
vanta í kirkju þegar messað var,
og þatigað var eg sjálfsagður með
henni. Eitt sinn þegar við sát-
um þar í kirkjunni undir guð-
spjalli dagsins. hafði Jón gamli
þessi orð eftir einhverjum Jó-
hannesi: “Vindurinn blæs þar
sem hann vill og þú heyrir hans
þyt, en ekki veiztu hvaðan hann
kemur eður hvert hann fer.”
Nokkrum dögum seinna var eg
að leika mér úti með jafnaldra
mínum. Þegar við kotmum inn
spurði móðir mín eftir því
hvemig veðrið væri. Eg sagði
það væri hvass vindur. “Hvað
er hann?” spurði hún. “Það veit
eg ekki,” svaraði eg. “Þú ert
býsna eftirtektargóður, drengur
minn, eða hitt þó heldur,” sagði
móðir mín. “Er von að eg viti
það, mamma, þegar hann séra
Jón veit það ekki,” svaraði eg.
“Jæja, hróið mitt,” sagði
mamima, “þú hefir þó tekið eftir
þessu.” En eftir að eg varð
fullorðinn og veðurfræðingar
fóru fyrir alvöru að skifta sér
af ferðalagi þessarar höfuð-
skepnu, mundu ef til vill bera í
brygður þessi orð, sem hann séra
Jón hafði eftir þessum Jó-
hannesi.
Þessi blessaður janúar var svo
stiltur að maður gat gengið í
nokkurs konar ráðgátu um það,
af hvaða átt að vindurinn blés.
En samt virtist mér vindstaðan
svona: sunnan 19, norðan 5 og
af ýmsum áttum 6 daga. Sól
sázt 22 daga, snjófall í alt 4
þumlungar, frost neðan zero 229
gráður samlagt.
Febrúar 1939
gekk inn í vetrarríki sitt með
norðan golu og hríðarfjúki.
Sunnanáttinni sýndist vera
brugðið, enda hafði Þorri kon-
ungsson troðið sér inn i kvið
hans og gerzt skutilsveinn; þótti
mér sem hvorki er bindindsmað-
uii eða ofdrykkjumaður, ölið
hans heldur kalt á krúsum ; það
er piltur sem kann að geyma
veisluföng sin í frjósandanum.
Það fanst lika fleirum en mér
betra að hafa vetlinga á hönd-
unum í veizlusalnum hjá honuim
þessa 18 daga, sem hann -var
skenkjari. í þessum mánuði var
norðanátt 15 daga, sunnanátt 8,
af öðrum áttum 5. Sól sást alla
daga mánaðarins. Frost í þess-
um mánuði 529 gráður neðan
zero samlagt. Snjófall 3 þuml-
ungar.
Marz 1939
Þessi mánuður 'byrjaði með
sunnanátt og sólskini, svo heldur
fór að hlýna i veðri, en lengi
tefldu þeir skák um áttimar,
Suðri og Norðri, svo flesta daga
var jafntefli með þeim, þó vann
Suðri 16 en hinn 15. Fyrri part-
ur þessa mánaðar var þó fremur
kaldur, alt til þess 17.; það var
síðasti dagurinn á vetrinum með
frost fyrir neðan zero, sem nam
12 gráðum. Eftir það fór að
hlýna, svo að á vorinngöngudag-
inn, 21., varð hreinn hiti 18 gráð-
ur ofan frostmarks. Snjór fór
að bráðna töluvert á daginn, en
nætur voru kaldar; i þessum
mánuði var sunnanátt 16 daga,
norðanátt 15; sól sást 25 sinnum.
Alt frost neðan zero 184 gráður.
Snjófall 4 þumlungar.
Apríl 1939
reis upp með norðankulda og
daufu sólskini; af þeim 19 dög-
um, sem þá voru eftir af vetr-
inum, var norðanátt í 14 daga,
flestir voru þeir kaldir, þó mátti
heita svo að snjór væri að mestu
horfinn á síðasta vetrardag, þann
19. Sól sást alla þessa daga.
Svona hefi eg nú litið á vet-
urinn 1938-39. Það sem veðr-
áttufar áhrærir og þrátt fyrir
það þó febrúar væri kaldur, tel
eg hann með allra beztu vetrum,
sem eg hefi lifað hér i Winni-
pegosis og eru þeir þó orðnir
39. Heilsufar fólks var gott þó
var vægt kVef, sem sumir kalla
“flú” að stinga sér niður hér í
bænum og grendinni.
I marz komu flestir fiskimenn
úr vetrarvertíð sinni. Eg get
verið fáorður um það hvernig
fiskveiðin hefir verið. Þó hefi
eg átt tal við nokkra af þeim,
sem stunduðu þessa atvinnu
þennan nýliðna vetur og hafa
sumir þeirra sagt mér að þeir
kæmu fátækari úr vertíðinni en
þeir voru áður en þeir fóru í
hana síðastliðið haust, þegar
október-vonirnar gyltar og gló-
andi fylgdu þeilm úr garði.
Þá skal minnast þess að nökkr-
ir af þeim, sem heima sátu fengu
vinnu við það að byggja aur-
mokstursvél, sem stjómin hefir
hér til að dýpka árfarvegi og
hafnir við vatnið og gera það
skipgengt að sumarlaginu. Mr.
Björn Kelly frá bænum Selkirk
hér í fylkinu Manitoba hefir að
mestu leyti stjórnað þessu verki;
hann hefir verið hér nokkur
undanfarin sumur verkstjóri og
formaður við þessa stjómar-
vinnu, góður verkstjóri og trúr
þjónn; hann og kona hans hafa
leigt sér hús hér i bænum i vet-
ur; þau em velmetin myndar-
hjón.
4
VORVÍSUR 1939
Betri von um veðurfar
veltur á tímans hjóli;
nú er sonur Svásuðar
seztur að veldisstóli.
Hann er að græða magn í mold,
megurð reisa af knjánum,
líka klæða fjólu á fold
og farvalauf á trjánum.
F. Hjáhnarsson.
Dánarfregnir
FREDERICK WILLIAM
FIELD, bóndi í Framnesbygð i
í grend við Árborg, Man., and-
aðist snögglega af hjartabilun,
þann 22. mai. Hinn látni var
fæddur 4. júni 1897, i Barnham
Beach County, á Englandi; hann
fluttist til Canada 1919, og átti
lengst af heima í Regina, Sask.,
en fór til Winnipeg 1930. Þann
9. ágúst 1930 giftist hann Helgu
Elizabet Borgfjörð, dóttur Guð-
mundar M. Borgfjörð og Þór-
unnar konu hans, í Árborg, Man.
Þau bjuggu svo i Winnipeg, í
Geysisbygð um 5 ár, en fluttu
til Framness á síðastliðnu sumri.
Þau eiga einn son, Ronald
Frederick að nafni, 6 ára að
aldri, Hinn látni var fremur
heilsuveill hin siíðari ár; hann
fyrir skyldurækni og ljúfa fram-
komu. Hans er sárt saknað af
eiginkonu, ungum syni og tengda
fólki og kunningjum og systur á
Englandi. Útförin fór fram frá
ávann sér samúð og tiltrú manna
ZIGZAG
Orvals pappír í úrvals bók
2 Tegundir
SVÖRT KÁPA
BLÁ KÁPA
Hinn upprunalegi þ u n n i
vindlinga pappír, sem flestir,
er reykja "Roll Your Own"
nota. BiSjið um
“ZIG-ZAG” Black Cover
“Egyptien” úrvals, h v 11 u r
vindlinga pappfr — brennur
sjálfkrafa — og gerir vindl-
ingana eins og þeir væri
vafSir I verksmiSju. BiCjið
um
“ZIG-ZAG” Blue Cover
heimilinu þann 25. maí að við-
stöddu mörgu fólki.
S. Ólafsson.
•
SKÚLI TORFASON andað-
ist á Lundar 10. maí 1939; hann
var fæddur á Sándbrekku í
Hjaltastaðaþinghá i Norður-
múlasýslu á íslandi, 6. ágúst
1852. Foreldrar hans voru
Torfi Jónsson og María Bjarna-
dóttir; hann lætur eftir sig fjög-
ur börn; Torfa, Bjarna og Lúð-
vík a Lundar, og dóttur, Þór-
unni, (Mrs. Hannes Anderson),
590 Banning St., Winnipeg.
Barnabörnin eru fjögur: Ólafur,
Skúli, Bertha, Mrs. Hallson og
Bína Anderson; tvö barnabama-
börn; þrjár systur, Guðrún, Mrs.
Sigurðson og Mrs. Anna Jónas-
son, báðar á Betel, Mrs. Björg
Laxdal í Árborg. Skúli Torfa-
son var uppalinn í Brúnavik á
íslandi hjá Skúla og Önnu, til
20 ára aldurs: þá fór hann sem
sjómaður -tiil Noregs og sigldi
þaðan til ýmsra landa í 6 ár. I
Mandal í Noregi giftist hann
norskri konu, Johanna Martina
Jakobsson, fædd 1852. Frá
Noregi fluttu þau til Seyðis-
fjarðar haustið 1878, þar stund-
aði Skúli fiskiveiðar á opnum
bátum í 7 ár; flutti til Vopna-
fjarðar 1885 og stundaði þar
fiskiveiðar í 18 ár þar til hann
fór til Ameríku 1903, og settist
þá að á heimilisréttarlanflr í
Deerhorn, Man.; þar stundaði
hann húskap þar ti'l árið 1910,
að hann flutti til Winnipeg og
stundaði smiðavinnu, þar til 1922
að hann mtisti sjón á vinstra
auga. 1923 flutti hann til
Lundar, Man., þar misti hann
konu sina 27. apríl 1925. 1927
misti hann sjónina til fulls; eftir
það var hann hjá drengjum sín-
um þremur, þar til hann dó 10.
maí 1939.
Frá Vancouver
Hér voru á ferð Jón Einars-
son og sonur hans Ingi, frá
Sexsmith, sem er í Peáce River
héraði í Alberta. Þeir komu við
í Béldingham, Wash. og einnig
fóm þeir til Gampbell River,
sem er úti á Vancouver-ey. Jóni
okkar þótti nú verst að ekkert
var hér tækifæri til að komast á
víkingaskip hér á Ströndinni.
Þeir feðgar voru svo hepnir að
vera hér á ferð um það leyti
sem kvenfélagið “Sólskin” og
bókafélagið “IngóJfur” héldu
samkomu þar sem mátti sjá mörg
ánaegjuleg, íslenzk andlit.
Séra Steingrímur Thorláksson
og kona hans, frá Mountain, vom
hér á ferð um miðjan maí, að
heimsækja son sinn, Mr. L. H.
Thorláksson, sem hér starfar hjá
Hudson Bay félaginu.
Óli Jónasson frá Arnes, Man.,
kom til borgarinnar 12. maí.
Hann var hrifinn af mörgu, sem
hann sá á leiðinni og þegar
hingað kom. Hann er nú í
Camipbell River og verður vist
hér á Ströndinni i nokkra mán-
uði að minsta kosti.
Hér er nýbúið að stofna Is-
lendingafélag, sem heitir ‘Tsa-
fold.” Þetta félag tekur sem
meðlimi alla Islendinga og þá
annara þjóða, sem tengdir eru
íslendingum á einn eða annan
hátt. Markmið þessa félags-
skapar er að viðhalda samtökum
meðal íslendinga hér í þessu
plá'ssi bæði ungra sem eldri.
Þann 12. maí efndi “ísafold”
til samkomu í Hasting’s Audi-
torium. Var þessi samkoma
reglulega vd sótt og satt að segja
er mjög sjaldgæft að sjá svona
margt fólk samankomið á ís-
lenzkum mannamótum hér 5
Vancouver. Skemtiskráin var
fjölbreytt og mátti þar heyra
íslenzka sem enska tungu. Þarna
söng og spilaði íslenzkt fólk sem
íbúar Britiish Columbia fylkis
hafa haft ánægju af að hlýða á
yfir útvarpið hér í Vancouver.
Síðan var vel og myndarlega
spilað fyrir dansinum af nokkr-
um ungmennum, sem áhuga hafa
fyrir velgengni íslenzkra skernt-
ana. Hasting’s Auditorium er
eign norska félagskaparins “Söns
of Norway” hér í borginni.
Danssalurinn er stór og myndar-
legur og er prýðilega skreyttur
með Ijósum allavega litum. Og
rná því ekki gleyma að lipurð og
hjálpfýsi norska félagsskaparins
átti mikinn þátt i að gera þessa
fyrstu tilraun “Isafoldar” sem
ánægjulegasta. ■
Egill Anderson frá Chicago
var hér að heimsækja bróður
sinn, Guðmund Gíslason, sem
heima á að 4554 Langara St.
Guttomnur J. Guttormsson
skáld frá Riverton, er væntan-
legur hingað, eftir miðjan júni
og er vonandi að sem flestir ís-
lendingar "hér hafi tækifæri til
að kynnast honum og heyra hann
lýsa Islandsför sinni.
Vancouver, B.C.
15. maí, 1939.
Magnús EMason.
Bækur Kristmanns Guðmunds-
sonar koma út á þessu ári í ýms-
um erlendum þýðingum. Hafa
nú bækur eftir hann verið þýdd-
ar á alt að 30 rnál. Meðal ann-
ars hefir bók Kristmanns “Bláa
ströndin” verið) þýdd á hebresku
og nMorgunn lifsins” á suður-
afríkönsku og lettnesku.