Lögberg - 06.07.1939, Blaðsíða 2

2
LÖGBEBG. FIMTUDAGINN 6. JúLf 1939
Milli himins
og jarðar
í ófriÖi Frakka og ÞjóÖverja
árið 1870—1 var eg í franskri
herþjónustu, og staddur í margri
mannskæðri orustu; að vísu tók
eg ekki þátt í vopnaviðskiftum,
en samt sem áður komst eg
stundum í meiri mannraunir en
þeir, sem stóðu í fremstu fylk-
ingarröðum. Eg vann við loft-
farasveitina og særðist tvisvar.
Þér finst vafalaust það ekki vera
ínikil hætta að fara njósnarferð
í loftfari. Þú hefðir átt að vera
kominn og sjá hve Þjóðverjar
voru nákvæmir í þvi að skjóta á
loftförin okkar, þegar þau höfðu
numið staðar í loftinu. — Nema
þau staðar? muntu spyrja. Já,
auðvitað. — Þér dettur þó ekki
i hug að loftför, sem höfð eru
í hernaði, leiki lausum hala í
loftinu og berist með vindum
hvert sem vera vill. Ef þú að-
eins hefðir séð hvernig Þjóðverj-
ar skutu á eftir þeim, og hversu
kúlubylurinn lék um okkur frá
langdrátthrbyssum þeirra, imynd-
urðu fljótt hafa komist i skilning
um það hvort því fylgdi nokkur
hætta að vinna við loftfara her-
deild eður ekki, að eg ekki tali
um foringjana sjálfa, sem voru
í loftfarinu sjálfu, til að njósna
um afstöðu fjandmanna hersins.
Það er hverjum manni auðskilið,
hvílíkum háska þeir voru undir-
orpnir, þegar byssukúlur og
sprengikúlur þutu hvínandi fram
hjá eyrum þeirra og þeir á hverri
mínútu gátu búist við að kúla
hitti loftfarið, og þeir falla til
jarðar. Nei, eg ætla aðeins að
drepa á hættur iþær, sem mæta
óbreyttum liðsmönnum er standa
á jörðu niðri.
En var fjandmönnunum auð-
ið að sjá okkur? Raunar ekki,
en þeir sáu loftfarið, og voru
ekki lengi að ætlast á um að
miða byssum sínum til að ónáða
okkur. Þjóðverjar eru heldur
ekki neinir heimskingjar. Undir
eins og þeir komu auga á loft-
farið svífa i loftinu vissu þeir
jafnframt hvar það var tengt við
jörðina. Já, þvflik skelfileg
.stórskot Skrei-i-i-i, mér heyrðist
stöðugt eg heyra til sprengikúln-
anna. Við urðum oft að standa
í sama stað 2—3 klukkutíma, og
í okkar hóp voru fleiri fallnir en
þótt við hefðum barist í út-
varðasveitunum; en það sem kom
fyrir mig síðast tók þó öllu öðru
fram.
Það var i lok ágúst mánaðar,
tiu dögurn eftir að Bazaini svik-
arinn hafði lokað okkur inni bak
við virkin í Metz. Við fengum
skipan um að fara út og komast
svo nálægt framsveitum fjand-
mannanna, sem framast væri
auðið, og láta loftfarið stíga upjr
og reyna að komast eftir fyrir-
ætlun þeirra. Bazaini hafði enn
mikið land til umráða innan
innri víggirðinganna. Þenna
sama morgun hafði verið háður
mannskæður bardagi. Á velli
þeim, er við námum staðar á,
höfðu hersveitir okkar verið
hraktar fulla mílu, en svo höfðu
þeir gjört nýtt áhlaup, og um
allan orustuvöllinn var stráð
mannabúkum, hestaskrokkum,
byssum, skotfæratöskum og möl-
brotnum fallbyssuvögnum, allri
þeirri eyðileggingu, sem orustur
hafa í för með sér. I hálfrar
mílu fjarlægð heyrðum við að
Ljúffengt skozkt
Visky
Blandað og Iátið í flöskur
i Canada undir beinu
eftirliti eigendanna
ADAIR & COMPANY
GLASGOW
hjá
Goodeúham & Wforts, Limited
•
25 oz. Flaskan $2.40
40 oz. Flaskan $3.75
Að viðbættum söluskatti
ef nokkur er
This advertisement is not inserted fcy
the Government Liquor Control Com-
mission. The Commission is not respon-
sible for statements made as to quality
of products advertised.
útverðirnir voru að skiftast á
handbyssuskotum. Á orustu-
vellinum voru hermenn að grafa
fallna stéttarbræður sína.
Fótgönguliðsflokkur af okkar
mönnum héldu leið sína yfir
völlinn og inn i skógarbelti, er
skygði á okkur fyrir sjónum
fjandmannanna Svo tókum við
að fylla loftfarið. Það var á
dálítil gola, er bar frá okkur til
framsveita Þjóðverja og glaða
sólskin. Mér er það minnis-
stætt, hvað klukknahljóðið var
Srkært, er barst til okkar með
vindinum frá Metz. Fáeinum
mínútum eftir að við sleptunn
loftfarinu hófst skothríðin.
Þarna sveif það 1000 fet frá
jörðu og barst með golunni i
áttina til hersveita Þjóðverja og
á að geta 150 fetum nær. þeim
en okkur sem stóðum i sama
stað.
Eg stóð nálægt vindunni, sem
hélt loftfarartauginni. Það var
næstum búið að gefa hana á
enda. Taugin- lá skáhalt í loft-
inu er orsakaðist af golunni, svo
sem áður er sagt. Eg hélt i
taugina báðum höndum yfir
höfði mér og ætlaði að fara að
hvíla mig þegar skothríðin hófst.
Þjóðverjum hafði ekki tekist að
reikna út fjarlægð loftfarsins til
hlýtar, en því betur vissu þeíi
hvar okkur var að hitta. Fyrst
komu fimm sprengikúlur fljúg-
andi yfir skógarbeltið; hafði
þeim verið ætlað að hitta loft-
farið og springa öllum í senn,
eins og varð, en þær fóru bæði-
of langt og of lágt. Á meðan
eg horfði á þessar fyrstu
sprengikúlur,, sem. sprungu í ó-
tdljandi agnir í loftinu, varð mér
'Iitið hvar kom heljar mikil
sprengikúla hvínandi yfir skógar-
beltið, og myndaði stóran boga á
braut sinni eins og hún hefði
komlið úr umsáturs-fallbysSu.
Þessi kúla lenti einmitt á vind-
unni og sprakk í sama augna-
bliki. Um leið var svo að sjá
að allir félagar mfnir væru
særðir eður dauðir. Eg var einn
uppi standandi, og þótt eg ekki
særðist, misti eg samt að nokkru
leyti meðvitundina við loftþrýst-
inginn og hefði vafalaust dottið
aftur á bak, ef eg hefði ekki
haldið mér í taugina. Eg var
svo utan við mig, að eg ekki
tók eftir að eg hélt mér föstum,
og gat ekki til hlýtar gert mér
grein fyrin hvað skeð hefði, eða
hvað eg gerði. Það eina sem eg
vissi' fyrir víst var að eg var
lifandi og hélt haldi á tauginni,
eins og eg væri að bjarga mér
frá druknun.
Þegar eg kom til sjáilfs min
aftur, varð eg'þess var að eg
hafði ekki land undir fótum.
Eg leit niður fyrir mig og sá að
eg var kominn hátt í loft upp;
litlu síðar færðist eg aftur jiær
jörðunni, svo nú fór eg að geta
áttað mig. Loftifarið hafði bor-
ist undan vindinum og lyft mér
yfir skóginn og liðum með hraða
til fjandmanUanna.
Mér kom fyrst til hugar að
slepjxi tökum og láta faillast ofan
á trjátoppana, en áður en eg
hafði ráðið það, steig loftfarið
hærra, svo ekki var hægt að
hugsa til þess frekar. Svo leit
eg upp og koml auga á loftfarið
sem var jafnlangt á undan mér
og áður hafði verið, en eg stóð
á jörðunni. Það mætti virðast
eðlilegf að eg hefði vísað beint
niður þar sem eg hékk í taug-
inni, en svo var ekki; loftfarið
var stöðugt hærra og hærra. —
Þér er ef til villl ekki kunnugt
hve loftfar lyftir sér hægt og
stilt upp og svífur áfram rykkja-
laust, isvo ferðalagið fær enga
mótspyrnu með því loftfarið
berst með vindinum og með lík-
um hraða. Ég man eftir hversu
eg flaut áreynslulítið i loft-
straumnum á eftir loftfarinu, en
stöðugt hærra og hærra. Eng-
inji rykkur kom á taugina, og
það var svo auðvelt að halda i
hana, sem það hefði verið inni i
húsi.
Að fáum augnablikum liðnum
— eg held ekki hálfa mínútu —
var eg kominn yfir skóginn og
um 400 fet frá jörðu. Eg hélt
mér dauðahaldi í taugina till að
forða mér frá bráðum bana.
Þetta hafði farið fram í svo
skjótri svipan, að eg var frem-
ur undrandi en hræddur, eg hefi
líklega haft huglxrð um farsæla
lendingu, fyrst mér gekk jafn
greiðlega að láta frá landi. En
hvar myndi eg lenda? Hversu
lengi enfist eg að halda mér í
taugina þangað til eg neyddist til
að sleppa?, Ixiftfarið gat stígið
jafnvel upp yfir neðstu skýja-
lögin og stöðugt yrði eg að
dingla neðan í tauginni þar til eg
örmagnaðist. Meðan þetta
flaug í gegnum hugsunina og
síðasta fall mitt, hafði eg ósjálf-
rátt tekið fastara taki utan um
taugina. Eg bjóst við að snúast
sem snarkringla á leiðinni til
jarðarinnar og seinast myndi eg
nema þar staðar sem fuglahræða
úttroðin með tuskur. (Frrnnh.)
Þekkingarneistar
Islenzkað af
Jakobína J. Stefánsson
(I'rainh.)
FORNI'RÆÐI
Myndir af flugvélum 12,000
ára gömlum, fundust nýverið á
Indlandi, segir rófessor Dikshula
við Madras háskóla, i fyrirlestri,
er hann hélt nýlega. Sönnur má
að því færa, segir hann, að þær
hafa verið notaðar i hernaði á
Indlandi tii forna.
Flugvélarnar voru í lögun eins
og líkamir ýmsra dýrategunda,
fíla eða hesta, jafnvel apa og
fugla, einnig með vagn-lagi eða
lögun annara flutningsfæra; voru
smiðaðar úr mjög léttri viðar-
tegund.
Einnig skýrði Lt. J. Church-
wood frá Mount Vernon frá,
fyrir nokkru síðan, hinni undra-
verðu lesningu, sem fanst við
fornleifafund á 125 töflum, þar
sem skráð var frásögn um að
herinn á Indlandi hefði haft
10,000 árum fyrir Krists b. flug-
vélar af einfaldri gerð, en sem
þó gátu borið menn i tugatali.
Töflur þessar voru alt of gamlar
til þess, að þeir sem á þær hafa
ritað, gætu haft nokkra minstu
hugmynd um nútíðar fluglist.
4 4
í Cricket Dawn í Darset á
Englandi fanst i jörðu fyrir
mjög skömmu síðan hauskúpa af
forumanni, seml bar þess glögg
og augljós merki, að í hana hafði
verið felt eða smelt stykki, til að
fylla upp í skemdir á höfuð-
kúpu mannsins. Var það gert
af næstum sömu snild og hjá
læknum nútímans.
“Þessi afarfíngerða viðgerð,”
sögðu sáralæknar þeir, er höfuð-
kúpuna sáu, “hefir hlotið að
vera gerð af lækni — það hefði
ekki verið á annara færi — en
með engum öðrum tækjum en
fáeinum tinnusteins-hnifum.”
Næg sannanagögn í sambadi
við fornleifafund þennan komu
einnig í ljós, og sýndu, að þetta
hafði verið gert áður en saga
Evrópu hófst — um 1900 f. Kr.
4 4
Sjávarkóralla leifar allmiklar
hafa nýlega fundist í Andesar-
fjöllum, þar sem hæð þeirra er
ekki fyrir innan 17000 fet, sem
sýnir, að jafnvel hæztu toppar
þessara fjalla hafa einhverntíma
verið undir sjó.
Biblíusagan um Adani og Evu
er rraiklu eldri en menn gera
sér hugmynd um. Það sýndi
fornleifafundur nú á tuttugustu
öldinni. í hálendi Mesopotamíu
hafa, i rústum áttundu borgar-
innar undir Tepe Gawra fundist
afarmiklar fornminjar, er ótví-
rætt sýndu menningu á allháu
stigi fjögur þúsund árum fyrir
Krist, svo nú er ekki forn-
menning Kaldea lengur sú elzta,
því það munar urn þúsund ár,
sem þeirra er yngri.
I þessum afarfornu borgar-
rústum Tepe Gawra og Tell
Billa (sem er norður af Mosul)
fundust 2,000 hlutir. Á nokkr-
um þeirra voru myndir og fleyg-
letur; af því mátti sjá, að það
var frá áttunda tíimlabili Gawra
4,000 árum fyrir Krist. Það var
eins augljóst og það gat verið.
En það var sérstaklega einn af
þessum hlutum, sem mesta eftir-
tekt vakti, því á honum voru
bæði myndir og merki, og teg-
und fleygleturs. Það voru sýnd
maður og kona, óttaslegin hörf-
andi undan gapandi höggormi.
Það var meir en auðséð, að
Are You Prepared?
Fire 011 the farm is a deadly enemy. It
causes untold damage to homes and live-
stock every year.
You can’t tell when or where it will break
out next—maybe your own home. Be
prepared to fight this menace at the first
warning—The Telephone Way.
By this means you can summon help quickly
and sometimes save thousands of dollars by
checking the fire at once.
You owe it to yourself—home and family—
Do Not Be Without a Telephone
IANITQBA TELEPHONE