Lögberg - 02.11.1939, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 2. NÓVEMBER 1939
7
I faðmi öræfanna
Það er um sólarlagsbil,
niánudaginn 26. júni, á því
herrans ári 1939. Eg er
staddur við sæluhúsið í
Hvítárnesi og er að virða fyrir
niér dásemdir óbygðanna í
aftankyrðinni. Alt umhverfis
ríkir grafaþögn. Heillög kyrð
júnínæturinnar er að færast
yfir þennan einmanalega stað,
eins og ímynd friðarins. Það
er undurfagurt sambland hríf-
andi litskrúðs og stórfenglegra
fjallasýna, sem við mér blasir.
Roðablik vatnsins í skini
kveldsólarinnar og óendanleg
i tilbrigði fjallahringsins renna
saman í eitt. En þetta varir
aðeins skamma stund. Á
næsta augabragði hverfur sól-
in með öllu, og rökkurmóða
næturinnar færist yfir landið.
Gervöll náttúran blundar nú
í friðarfaðmi vornæturinnar.
Alt umhverfið mótast hinum
milda svip hennar, og íklæð-
ist drauinblíðum rökkurhjúp.
Áköf löngun grípur mig til
að vaka og njóta dásemda
vornæturinnar hér á þessum
friðsæla stað, fjarri allri trufl-
un mannlegrar íhlutunar. En
knýjandi þörf svefns og hvild-
ar, eftir margra klukkustunda
ferð yfir vegleysur og eyði-
fláka, verður að lokum þó
yfirsterkari. Sæluhúsið full-
nægir þörf minni fyrir viðun-
andi hvíluplássi. Þar er eng-
inn fyrir, og get eg því hagað
öllu eftir eigin geðþótta. Slíkt
er óbrigðull kostur þess, að
vera einmana ferðalangur.
Næsta morgun vakna eg við
það, að heil elfur sólargeisla
streymir inn i herbergið til
mín.
Eg snarast á fætur og reika
út í morgundýrðina. Himininn
er alheiður og náttúran hefir
þegar svift af sér rökkurhjúp
næturinnar. Alt umhverfið
skartar í glitrandi geisladýrð.
Logar morgunsólarinnar leika
um hina víðáttumiklu fjalla-
sali umhverfis Hvítárvatn.
Aldrei hafa mér virst yfir-
burðir þeirra jafn augljósir
Pegar þér kaupið Wisconsin
Loftkældu Maskínu, þá. kaupið
þér það bezta.
WISOONSIN ENGINES
eru kældar með lofti. Ekkert
vatn er notað, og þessvegna ekk-
ert vatn, sem frosið getur, en
það tryggir gegn sprungnum
btitum og hausum. Stærðir fá-
anlegar frá 1 hestafli til 35 hest-
afla I 12 stærðum.
Skrifið oss á íslenzku ef þér
viljið, og vér skýrum fyrir yður
hvernig þér getið fengið þessa
Undursamlegu WISOONSIN AIR-
COOIíED ENGINE til afnota á
hýli yðar, fyrir bifreiðarskýli,
mjélkurbú, eða til annarar notk-
unar þar sem orku er.þörf.
JWba\ford,Medlanp,|iív\ited,
576 WALL STREET Dept. H.
Winnlpeg, Manitoba
og nú. Eg fyllist djúpri lotn-
ing og aðdáunarkend fyrir
stórfengleik þessarar glæsilegu
fjallamyndana. Voldugir töfr-
ar þeirra hafa mig á valdi
sínu.
Klukkan um níu yfirgef eg
sæluhúsið í Hvitárnesi, og
held sem leið liggur áleiðis til
Hveravalla. Aðalmarkmið
þessa ferðalags er einmitt að
komast þangað að, og sjá hin-
ar einkennilegu hveramyndan-
ir þar.
f fyrstu liggur leiðin yfir
grænar grundir og grösugt
land. Eg hefi hliðsjón af
vörðunum og ferðin sækist
vel, enda þótt eg öðruhvoru
staldri við og virði fyrir mér
glæsileik útsýnisins. Alt um-
hverfið er samanofið risajökl-
um og hinum fegursta blá-
fjallageim. Og allur þessi víð-
feðmi fjallahringur skartar í
sínum fegursta búningi. Eink-
um eru það fellin við Hvítár-
vatn, sem vekja aðdáun mína.
Fegurst þeirra er Skriðufell,
með skriðjöklana til beggja
hliða. — En útsýnið tekur
stöðugum stakkaskiftum, eftir
því sem eg færist lengra inn í
öræfin, og brátt opnast mér
nýir heimar með nýjum dá-
semdum og áður óþektum
náttúrufyrirbrigðum.
Margvíslegar og næsta
furðulegar fjallamyndanir ber
fyrir auga ferðamannsins á
þessari leið. Náttúran hefir
mótað þetta stórbrotna land
af svo miklum hagleik, að
það hlýtur að vN-ka á tilfinn-
ingar hvers einasta manns.
En það, sem fe^rðamannin-
um verður þó ef til vill ó-
gleymanlegast af öllu því, sem
hann skynjar í þessum hug-
þekku fjallasölum, er hin
djúpa kyrð og friður, sem þar
ríkir ávalt og æfinlega. Hvergi
verður þögnin áhrifameiri en
á ' þessum einmanalegu slóð-
um, við hjarta öræfanna.
Nokkru eftir að veguiánn
tekur að beygjast vestur fyrir
Kjalhraun, sem teygir kaldan
hramminn alt að upptökum
Fúlukvíslar, kem eg i fagran
og frjósaman dal. Er dalur-
inn luktur miklu hálendi á
alla vegu. Botninn er grös-
ugur, og falla eftir honum
hjalandi lækir, sem streyma
ineð miklum hraða til suð-
austurs út úr dalsmynninu og
sameinast Fúlukvisl.
Samkvæmt lítilsháttar upp-
lýsingum, er eg hafði aflað
mér viðvíkjandi staðháttum á
þessum slóðum, kemst eg að
þeirri niðurstöðu, að þetta
muni vera svonefndur Mið-
dalur.
Á norðurbrún dalsins staldra
eg við og virðii fyrir mér um-
hverfið. Það er stórbrotið, en
dásamlega fagurt. Einkum
er Hrútafell tilkomumikið.
Gnæfir það hátt yfir önnur
fjöll.
Alt í einu er sem líf færist í
þessar þöglu fjallamyndanir.
Nokkrir fannhvítir svanir
koma fljúgandi úr suðri og
stefna norður yfir dalinn.
Unaðslegar raddir þeirra fylla
loftið heillandi tónum. Það
er óður öræfanna, sem hljóm-
ar hér svo fagurlega yfir víð-
áttu fjallaauðnarinnar og rýf-
ur kyrðina um stundarsakir.
En brátt eru svanirnir úr
augsýn og alt er jafn hljótt og
lífvana sem fyr.
Það er orðið mjög áliðið
dags þegar eg kem á Hvera-
velli og eg er orðinn ákaflega
þreyttur og göngumóður. En
fádæma fegurð staðarins gagn-
tekur tilfinningar minar þegar
á þann hátt, að erfiði ferða-
lagsins hverfur af sjálfu sér.
Friðsæl ásjóna hans er svo
áhrifarík, að alt annað gleym-
ist á svipstundu.
Hið fyrsta, sem vekur at-
hygli ferðamannsins, eru hver-
irnir. Þeir eru eitt hið allra
furðulegasta, sem eg hefi séð
í náttúrunnar ríki. Standa þeir
í þyrpingu á tiltölulega litlu
svæði og senda reykjarstróka í
loft upp hver við annars hlið.
Tveir þeirra vöktu einkum
undrun mína. Á óratíma hafa
barmar þeirra hlaðist upp á
hinn sérkennilegasta hátt úr
efnablöndu þeirri, sem vatnið
hefir uppleyst neðan jarðar
og flutt með sér á leið sinni
til yfirborðsins. Annar þeirra
hefir einnig það til sins ágætis
að þeyta hvæsandi gufumekki
hátt upp í loft. Múnu hverir
þessir vafalaust vera meðal
þess fágætasta, sem til er á
landi voru.
En Hveravellir hafa einnig
fleira að bjóða en einkenni-
legar hveramyndanir. útsýni
þaðan er eitt hið stórfengleg-
asta, sem orðið getur. Tvö af
mestu jökulbáknum landsins,
Langjökull og Hofsjökull, risa
þarna sitt á hvora hlið. Prýða
þeir staðinn ótrúlega mikið.
Eftir að hafa virt fyrir mér
allar þessar dásemdir fer eg
loks að hugsa til hvildar, og
er hið snotra sæluhús staðar-
ins þá auðvitað mitt sjálfsagða
athvarf. Það er hinn ákjós-
anlegasti náttstaður, sem veit-
ir ferðamanninum öll hugsan-
leg þægindi, eftir því sem
kostur er á.
Þrátt fyrir fulla þörf hvild-
arinnar get eg ekki sofnað
þegar í stað. Einhver hulin
öfl halda fyrir mér vöku. Nótt-
in er hljóð, og ekkert rýfur
þögnina, nema undur þýðir
ómar frá hverasvæðinu. Og
allar þessar hvíslandi raddir,
sem hverfa drukknandi út í
dauðakyrð næturinnar, hafa
fróandi áhrif á mig. Það er
einhver undramáttur í þeim
fólginn, sem færir frið og kyrð
inn i huga minn — og svæfir
mig að lokum.
Þegar eg er nýsofnaður
vakna eg skyndilega við það,
að inn kemur hópur manna,
sem eg eigi bar kensl á.
Reyndust þetta að vera vega-
gerðarmenn, sendir hingað inn
til öræfanna i þeiin tilgangi
að gera nauðsynlegustu um-
bætur á vegakerfinu. Höfðu
þeir nú að mestu lokið við
það starf, áttu aðeins eftir að
yfirlíta vegspotta þann, sem
liggur til Kerlingarfjalla, og
var ætlun þeirra, að halda
aftur til bygða seinni hluta
næstkomandi dags. Þeir höfðu
tvo bíla með til fararinnar, og
kváðu mér vera velkomið að
verða þeim samferða, ef eg
kærði mig um. Tók eg þessu
boði allshugar feginn.
Mjög tímanlega morguninn
eftir héldum við svo af stað
frá Hveravöllum áleiðis til
Kerlingarfjalla. Liggur sú leið
að mestu yfir víðáttumikla
eyðisanda. Vegurinn er þvl
víðast greiður yfirferðar, og
þrátt fyrir miklar tafir við
umbótastarf þeirra félaga,
miðaði okkur vel áfram, og að
aflíðandi hádegi komum við
að Ásgarði i Kerlingarfjöllum.
Hinn svonefndi Ásgarður í
Kerlingarfjöllum er yndisleg-
ur hvammur i fjöllunum norð-
vestan verðum. Þar er fagurt
um að litast. Ásgarðsáin óm-
ar í kyrðinni. Hér og þar
teygjast grænir gróðurreitir
um allan hvamminn og milda
ásjónu hans. Að baki mæna
himingnæfandi tindar Kerling-
arfjalla upp í kaldan geiminn,
þöglir, óviðjafnanlegir.
Fararstjóri gefur til kynna,
að hér verði eigi dvalið nema
aðeins eina klukkustund, sið-
an verði haldið til bygða. Við
verðum að láta okkur það
lynda.
Eg reika niður að ánni og
legst þar í grasi vaxna laut.
Veður er hið fegursta. Eg
hlýði á nið árinnar og revni
á hugmyndaflugið. Um sam-
ferðamennina kæri eg mig
kollóttan. Þessa stund vil eg
njóta þeirra sælutilfinninga,
er sfreyma inn í sál mína frá
skauti náttúrunnar hér í örm-
um Fjallkonunnar sjálfrar.
En klukkutíminn líður fyr en
varir, og brátt er eg tilneydd-
ur að segja skilið við allar
hvatir draumkendra tilfinn-
inga og snúa mér að sjálfum
veruleikanum.
Eyþór Erlendsson
frá Helgastöðum.
—Alþýðubl.
Mannalát
(Framh. frá bls. 3)
þá búi, og flutti til sonar sins,
en er heimilið þar eyðilagðist
í eldi ári siðar flutti hann
fyrst til Þorláks Björnssonar
og Svo árið 1920 til systur-
dóttur sinnar. Mrs. B. S.
Thorwaldson í Cavalier, og
hefir ávalt síðan dvalið þar.
Fram að árinu 1928 var
heilsa Einars fádæma góð. En
þá misti hann sjónina, og þó
að hann nyti enn góðrar lík-
amsheilsu, varð lífið þar á
eftir af óhjákvæmilegum á-
stæðum erfiðara og mæðu-
samara. Fótavist hafði hann
þó á hverjum degi þar til að
hann veiktist nærri tveimur
vikum fyrir andlátið.
Einar var dugnaðarvíkingiir
og búhöldur góður á sinni tið,
og heilsa hans með afbrigðum
góð- Félagslyndur var hann
og var hann einn af stofn-
endum Vídalínssafriaðar og
starfandi í þeim söfnuði með-
an kraftar leyfðu.
Einar var jarðsunginn frá
heimili þeirra Mr. og Mrs. B.
S. Thorwaldson, þar sem hann
hafði dvalið og notið góðrar
aðhlynningar í 19 ár. Athöfn
var lika höfð í Vidálínskirkju.
Og i grafreitnum þar var hann
lagður til hvildar. Séra. H.
Sigmar jarðsöng.
*
Merkisbóndinn Hávarður
Guðmundsson að Hayland,
Man., lézt að heimili sínu að-
faranótt síðastliðins föstu-
dags, eftir alllanga vanheilsu;
hann var á áttunda ári yfir
sjötugt; auk ekkju sinnar læt-
ur hann eftir sig stóran hóp
mannvænlegra barna. Há-
varður heitinn var ættaður af
Austfjörðum, skýrleiksmaður
hinn mesti og vinsæll í héraði.
Útför hans fór fram á þriðju-
daginn. Séra Guðmundur
Árnason jarðsöng.
ELDIÐ við -
RAFMAGN
Það er
_
’t v Wí V® 6

TRYGGARA
HREINNA
ÓDÝRARA
Það eru mörg hlunnindi, sem því eru samfara
að elda við rafurmagn, að þér megið ekki án
þeirra vera.
Rafeldavél sparar yður tíma, vinnu og áhyggjur.
Sjálfvirk ofnhitunar umráð tryggja æskilegan
árangur og gera það kleift, að framreiða ljúf-
fengar máltíðir nær sem vera vill.
Skoðið hinar fögru, nýju gerðir af Hotpoint,
Moffat, McCÍary, Gurney, Westinghouse og
Findlay á City Hydro sýningarbúðum. Það er
auðvelt að eignast eina þeirra ef þér færið yður
í nyt City Hydro’s vægu borgunarskilmála.
ciTy cyccc
PORTAGE AVE.
AT EDMONTON
55 PRINCESS ST.
PHONE 848 131
PHONE 848 182