Lögberg - 23.11.1939, Síða 1
Frá vinstri til hægri:—Dr. Sig. Júl. Jóhannesson, séra Rúnólfur Mar-
teinsson og Grettir D. JóhannsHon, ræðismaður. Myndin tekin af
ljósmyndara dagblaðsins Winnipeg Tribune við athöfn í Fyrstu lútersku
kirkju þann 15. þ. m., þar sem ræðismaður Islands og Danmerkur
afhenti hlutaðeigendum Fálkaorðuna.
Ummoeli
Mr. Grettis L. Jóhannssonar,
ræöismanns íslands og Dan-
merkur, viö afhending Fálka-
oröunnar til þeirra Dr. Sig.
Júl. Jóhannessonar og séra
R iin ó I f s Marteinssonar í
Fyrstu lútersku kirkju þann
15. þ. m.
Háttvirta samkoma!
Séra Rúnólfur Marteinsson,
skólastjóri og Dr. Sigurður
Júlíus Jóhannesson, skáld:—
Mér er það mikið ánægju-
efni, að koma hér frain í
kvöld í umboði hans hátignar,
Konungs fslands og Danmerk-
ur, og hinnar islenzku Ríkis-
stjórnar, til þess að afhenda
ykkur fyrir hönd hlutaðeig-
andi stjórnarvalda hvorum um
sig, roddarakross hinnar is-
lenzku Fálkaorðu. Það er
ekki einasta mín persónuleg
skoðun, heldur mun það álit
Vestur-fslendinga í heild, að
þið hafið fyrir löngu unnið til
þeirrar sæmdar, er ykkur nú
hefir fallið i skaut.
Þú, séra Rúnólfur Marteins-
son, átt tvennskonar mikil-
vægt afmæli i ár: fimtíu ára
kensluafmæli og fjörutíu ára
prestskaparafmæli; skyldu-
rækni þin, og alúð við hvort-
tveggja starfið, má til sannrar
fyrirmyndar teljast, og gefur
fagurt dæmi til eftirbreytni i
þjóðræknisstarfi okkar íslend-
inga vestan hafs. Fulltrúi fs-
landsstjórnar, herra Thor
Thors alþingismaður, sem hér
var á ferð i sumar, tilkynti
það .opinberlega að þú hefðir
verið kjörinn til þessarar
sæmdar, og nú leyfi eg mér, að
afhenda þér virðingarmerkið
með þakklæti og árnaðarósk-
um.
Þú, Dr. Sigurður Július
Jóhannesson, rithöfundur og
skáld! Fyrir hönd hans há-
tignar, Konungs íslands og
Danmerkur, og íslenzku Ríkis-
stjórnarinnar Ieyfi eg mér að
afhenda þér riddarakross
hinnar islenzku Fálkaorðu:
trúmenska þín við íslenzkt
þjóðerni, kvæði þin og rit-
stjórn við barna og unglinga-
blöð, hafa fyrir löngu vakið á
þér þá athygli beggja megin
hafs, að sjálfsagt var, að slikt
yrði á sínuin tíma opinberlega
viðurkent; ofsagt mun það
ekki vera, að þér, meira en
nokkruin einum manni öðr-
um, eigi vestur-islenzk æska
að þakka skilning sinn á ís-
lenzkri tungu og íslenzkuin
ljóðum; þessa tvo kjörgripi
hefir þú sungið inn í huga
hennar með slíkri kostgæfni,
er seint mun fyrnast yfir.
Mér er það óumræðilegt fagn-
aðarefni, að afhenda þér opin-
berlega þetta virðingarmerki,
um leið og eg með þakklæli
óska þér giftusamlegrar fram-
tiðar.
Mér er það ennfremur sér.
stakt ánægjuefni að geta til-
kynt Vestur-fslendingum það,
að rithöfundurinn víðkunni og
góðkunni, hr. Jóhann Magnús
Bjarnason, hefir einnig verið
feæmdur riddarakrossi Fálka-
örðunnar. Sögur hans og hin
unaðsfögru æfintýri, hafa fyr-
ir þvi nær niannsaldri, skipað
honum sérstakan virðingarsess
meðal rithöfunda islenzku
þjóðarinnar. Eg flyt honum
hér með mínar innilegustu
hamingjuóskir.
Skipi sökt við
átrendur íslands
Útvarpið canadiska flutti þá
fregn á þriðjudaginn, að
brezkt herskip hefði daginn
áður sökt vöruskipi, sem talið
er vist að hafi verið þýzkt.
skamt undan landi sunnan
við Reykjavik.
SAMNINGAR FARA
ÚT UM ÞúFUR
Samkomulagstilraunir milli
Finna og rússnesku stjórnar-
innar hafa með öllu farið út
um þúfur. Finnar þverneita
að ganga að kröfum Rússa um
loftflotastöðvar og flotakvíar.
Liberal sigur í
New Brunswick
Siðastliðinn laugardag fóru
fram almennar kosningar til
fylkisþingsins í New Bruns-
wick, og lauk þeiin þannig, að
Liberal-flokkurinn, undir for-
ustu Dysarts forsætisráðherra
var endurkosinn nieð 27 at-
kvæðum gegn 21; tapaði stjórn
in 1() sætum af þeim þing-
styrk, er hún átti yfir að ráða,
er þing var rofið. Sæti eiga á
fylkisþingi 48 þingmenn. í-
haldsmenn létu í Ijós fögnuð
sinn yfir því hve mikið þeim
hefði unnist á, enda áttu þeir
einungis yfir 5 þingsætum að
ráða á siðasta kjörtímabili.
Mœtur maður
látinn
Þriðjudaginn þ. 14. nóvem-
lier andaðist á Winnipeg
General Hospital Allan Valdi-
mar Jones frá Mikley, véla-
maður á gufuskipinu “Granite
Rock,” fjölhæfur og vel met-
inn ungur dugnaðarmaður.
Ásamt föður sínum og bræðr-
um, stundaði hann fiskiveið-
ar á veturna, og var nýlega
kominn á verstöð í Deer
Island, norður af Mikley, er
hann varð hastarlega veikur.
Flutningserfiðleikar v o r u
næstum ósigrandi, vegna tið-
arfarsbreytingar; og þegar að
endingu það tókst með fram.
úrskarandi þrautseygju Helga
og Brynjólfs Jones að koma
bróður sinum á sjúkrahúsið,
var hann svo langt leiddur að
allar læknistilraunir reyndust
árangurslausar.
Allan Valdimar Jones var
fæddur þ. 3. marz 1911 i
Mikley, sonur hjónanna Thor-
bergs og önnu Jones á Birki-
landi. Eftirlifandi systkini
hans eru Magnúsína, skóla-
kennari við Otto, Man.; Helgi,
Brynjólfur, Ingibjörg Aðal-
heiður, Einarina Valgerðnr,
Thorbergur Ingólfur og Har-
old Alvin Marinó, — öll i
föðurhúsum. Sumarið 193G
gíftist Allan, og gekk að eiga
Lovísu Jórunni Stefánsson frá
Selkirk; þeiin varð tveggja
sona auðið, hinn yngri nú
þriggja mánaða gamall. Ungu
hjónin reistu sér í haust prýði-
legt heimili, en áttu þar aðeins
fárra daga sambúð.
Jarðarför Allans fór fram
frá heimilinu og kirkju Mikl-
eyjar lúterska safnaðar þ. 19.
þ. m„ að viðstöddu fjölmenni.
Með honum er til moldar
hniginn sannur og góður
drengur, sem er ástvnum sin-
um og vinum og mannfélagi
bygðarinnar hinn mesti harm-
dauði. Sóknarprestur, séra
Bjarni A. Bjarnason, flutti
kveðjumál. Lögberg vottar
öllum aðstandendum innilega
samúð í þeirra djúpu sorg.
Oddur lögmaður Sigurðsson
Æskudagsins eftirlæti
Oddi varð ei holt.
Engum tryggir æðsta sæti
óhóf, dramb og stolt.
Agaleysi og ofsi spilla
Andans þreki og dáð.
Eigingjarnan vilja villa
Vondra manna ráð.
Nógur var til dáða dugur,
Dómgreind skorti mest.
Berserks þrek og hetjuhugur
Hætta þorði á flest.
Yfirtroðsla úr hans garði
Engai) sigur dróg.
Hrokafullan biskup barði,
Baldinn valdsmann hjó.
Völdum sviftur, æru og auði
öllum vinuin fjær.
Svívirðing og sultar dauði
sýndust standa nær.
Hefnigjörnum, sigursælum
Seldur fjanda á hönd;
Engum hreyfði æðrumálum
Á þó herti bönd.
óvin þennan auðnu þrotinn
Oddur síðar fann,—
Tötrum klæddan lúa lotinn
Lubba - flökkumann.
Fornan óvin fallinn gladdi,
Fús hans greiddí bráut,
Nakinn klæddi, svangan saddi
Sekan skuldunaut.
Góðan dreng í gönur leiddi
Glaumur heims og prjál;
Góðra vona afli eyddi
Illra heilla bál.
Styrk og þrek trl stórra verka
Stjórn og festu þraut.
Hjartað góða, höndin sterka,
Hégómanum laut.
Kristján Pálsson.
Ekki alt með
feldu í veldi
Hitlers
f Moraviu og Moldvíu, fylkj.
unum tékknesku, sem Adolf
Hitler rændi og innlimaði i
þriðja ríkið ekki alls fyrir
löngu, befir oltið á ýmsu þessa
verstu og síðustu daga. Á
fullveldisdag tékknesku þjóð-
arinnar héldu stúdentar í
l’rag skrúðgöngu, sungu þjóð-
ernissöngva og kröfðnst frelsis
á ný fyrir hönd þjóðar sinnar;
þetta þoldu ekki hinir nýju
stjórnendur, eða réttara sagt
óstjórnendur landsins, og
skárust í leikinn, létu hand-
sama marga stúdenta; tólf
voru fundnir sekir um land-
ráð og skotnir samstundis; er
mælt áð um hundrað þúsundir
Tékka hafi verið hreptir í
varðhald vegna Jiessa atburð-
ar.
Átján skipum
sökt síðan
um helgina
Hin fljótandi tundurdufl
Þjóðverja, sem mælt er að
dreift hafi verið viðsvegar um
Norðursjóinn og fram með
ströndunt Englands, hafa orð-
ið þess valdandi, að frá þvi á
laugardaginn var hafa átján
skip sokkið á sjávarbotn;
meira en helmingur þeirra
taldist til hlutlausra þjóða;
eitt þeirra var japanskt far-
þegaskip þvi nær 12,000 smá-
lestir að stærð, er rakst á
tundurdufl á þriðjudaginn og
sökk undan ströndum Eng-
lands. Eitthvað um þrjú-
hundruð manns er sagt að
muni hafa látið lifið af völd-
um þessa óvinafagnaðar.
Guðmundur G.
Goodman
30. ágúst, 1800
20. nóv., 1938
Ein með þrá um a*fi sjó
áfram má eg halda.
Hann er dáinn, húm og ró
hylur náinn kalda.
Að eiga trúan vin á vegi
er von og sigur hverri þraut.
Og þegar hallar haustsins degi
vort hjarta þráir skjól á braut.
Og þá er sárt við þann að skilja
sem þunga dagsins með oss bar
af helgum kærleiks hug og
vilja
við harms og gleði stundirnar.
Við strið og gleði stunda hags-
ins
þín stefna lýsti trú og dygð,
og fram til síðsta sólarlagsins
þú sýndir mannúð, dáð og
trygð;
við dagsins skyldur dreng-
lundaður
þú dyggur gekst að verki beinn
og mættir hverjum mótbyr
glaður,
í máli og anda trúr og hreinn.
I minning vina ljósið lifir
sem léttir dagsins húm og stríð,
með lífið dauðans dölum yfir
hvar drotnar eilíf sælutið;
þó andi kalt á hljóðu hausti
og harmur beygi veikan þrótt,
eg býð í von með trú og trausti
unz til mín kallar hinzta nótt.
/ nafni Pálínu Goodman,
ekkju hins látna.
M. Markússon.