Lögberg - 07.12.1939, Blaðsíða 2

2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 7. DESEMBER, 1939
FIVE ROSES
<=TAe. d-lL'pttbfH&e FLOUR
Jólabökun yðar hepnast ef þér notið
FIVE ROSES
Hueitið, sem futlnægir öllum kröfum
Fantifi sekk f da>í frfl kitupmannl yCar
Káetu drengurinn
Dökkeygður og alvarlegur,
fölur í framan, mændi hann
út yfir borðstokkinn. öldurn-
ar brutust um, og ólguðu,
fossandi féllu þær og risu.
Fyrir fáum timum hafði
skipið haldið úr höfn, en
Allan horfði líka á land upp,
þar til landsýn hvarf. Þetta
var hans fyrsta sjóferð. Hann
reyndi að draga sig út úr fé-
lagsskap skipverja; þeir sýnd-
ust grófir, ófyrirleitnir menn.
Hann var fljótur til og hlýð-
inn til verka, en þess utan
horfði hann á haföldurnar.
Nú fóru skipverjar að reyna
að koma honum til að drekka
vín, og svo hlóu þeir að hon-
um, því hann neitaði að
drekka. Loks kom þeim sam-
an um að gjöra nú alvöru úr
þessu, og koma Allan til að
drekka áfengi. Þeir náðu nú
í hann. Einn þeirra hélt hon-
um á meðan annar reyndi til
að hella ofan í hann rommi.
Hinir hlóu nú dátt að þessari
skemtun. “Þið megið hlæja
alt hvað ykkur lystir, en eg
bragða það aldrei,” sagði
Allan af mikilli alvöru. “Þið
ættuð að blygðast ykkar sjálf-
ir fyrir að drekka, en miklu
fremur fyrir að koma dreng
til þess.” Svo þreif hann
skjótlega flöskuna og fleigði
henni um borð. í því kom
skipstjórinn, og gladdi það
Allan, því hann þóttist vita að
hann myndi skakka þennan
leik. En skipstjórinn var sjálf-
ur nokkuð grófur drykkju-
maður, og hafði hann nú góð
orð um að kenna drengnum
þessa inntöku, og þegar hann
heyrði um flöskuna, sem var
fleygt útbyrðis, varð hann
enn nú reiðari, og skipaði að
hefja AHan upp í toppseglið.
“Eg skal kenna honum hvað
það kostar að eyðileggja það,
sem mér tilheyrir.” Tveir af
mönnum hans gáfu sig nú
fram til að hlýða þessu boði
skipstjóra, Allan ýtti þeim
með hægð til hliðar og sagði:
“Eg get farið sjálfur. Eg
vona, skipstjóri, að þú fyrir-
gefir, eg meinti ekki að
styggja neinn.”
Allan var óvanur að lifra
kaðalstiga, og fór því æði
gætilega, þá fór skipstjóri að
herða á honum og skipaði'
honum að hraða sér. Þá tap-
aði Allan jafnvægi og hékk á
annari hendinni yfir sjónum.
Grófur hlátur heyrðist nú frá
einum og öðrum, en Allan
náði sér, og var nú loks í
körfunni.
Stýrimaðurinn var góð-
hjartaður, og bað hann skip-
stjóra að láta drenginn ekki
vera þar uppi alla nóttina,
því hann myndi deyja úr
kulda, en hann fékk afsvar,
nema hvað skipstjóri sagðist
myndi sjá um það. Hann
kallaði nú í Allan, þar sem
hann hélt á skínandi glasi
með sínu uppáhalds víni i, og
spyr hvort hann vilji drekka
þetta ef hann kalli á hann
ofan. “Nei, herra minn, það
gjöri eg ekki,” sagði sá hug-
rakki drengur. “Jæja, það
sker úr; hann skal vera þarna
alla nóttina, með morgninum
verður hann búinn að fá nóg.”
Þegar dimma tók, stalst stýri-
maðurinn upp til Allans með
fæðu, heitan drykk og hlýja
rekkjuvoð. Þegar daga tók,
fór skipstjóri að gæta að
drengnum, en þó hann yrði á
hann reiðilaust, fékk hann
ekkert svar. Honum fór því
ekki að verða um sel, og lét
bera Allan ofan. Smákökur og
glas af volgu víni var nú rétt
að Allan. Skipstjóri yrti á
hann með mýkri róm. “Hérna
drengur minn, þetta verðurðu
nú að drekka, en svo skal eg
ekki ómaka þig framar. í
þetta sinn aðeins, en svona
verð eg að beygja harð hnakk-
aða á mínu skipi.” Allan var
kaldur og óstyrkur, en hann
gjörði sitt bezta til að svara:
“Skipstjóri Harding, fyrir
‘veimur vikum lofaði eg því
við opna gröf móður minnar,
að bragða aldrei þennan voða-
drykk, sem eyðilagði gleði og
ánægju á heimili okkar, og
sendi mína ástkæru móður of
snemma til grafar. Næsta dag
þar eftir kvaddi eg föður
minn, rétti honum hendina
inn fyrir járngrindurnar í
fangahúsinu, með tárin í aug-
unum, bað hann mig að biðja
fyrir sér, og muna að bragða
aldrei áfengi, svo gjörðu sem
þér sýnist við mig, láttu mig
frjósa í hel eða fleygðu mér í
sjóinn, aðeins vegna minnar
hjartkæru móður, þá reyndu
ekki að koma mér til að
drekka þetta eitur.” Nú stóðst
Allan ekki lengur gegn tárun-
um, heldur féll í sáran grát.
Þá sagði skipstjóri: “Vegna
mæðra okkar, drengir, skulum
við virða Ioforð Allans, og
látið mig aldrei finna neinn
ykkar misbjóða honum. Að
svo mæltu gekk hann með
hraða í káetu sína.
Erum við nú svo hugrökk
að við stöndum gegn freist-
ingu, ef það kynni að kosta
okkur sjálft lífið?
Tho-ra Ii. Thorsteinsson
þýddi.
Dánarfregn
21. nóv. síðastliðinn lézt
Þorsteinn Sigurðsson, og var
jarðsunginn af séra Carl .1.
Olson í kirkju Ágústínusar-
safnaðar að Kandahar, Sask.,
á laugardaginn 25. nóv., að
viðstöddu miklu fjölmenni.
Þorsteinn sál. var fæddur 5.
október 1865 á Refstað í
Vopnafirði á íslandi. Hann
kom til Ameríku árið 1893,
settist að í Argylebygð í
Manitoba; var til heimilis hjá
þeiin hjónunum Guðjóni og
Guðríði Vopni, mági sínum og
systur, en vann hjá bændum
og öðrum á þeim slóðum.
17. des. 1897 gekk hann að
eiga Maríu Elinu Jósafatsdótt-
ur. Þau eignuðust engin börn
en tóku dreng til fósturs, Al-
fred Axel að nafni. Hann er
nú fjölskyldumaður og á
heima að Smeaton, Sask. Þau
hjón, Þorsteinn og María,
fluttu til Yarbo, Sask. árið
1902, tóku heimilisréttarland
og bjuggu þar til 1916, en þá
dó María, og var Þorsteinn
ekkjumaður eftir það. Flutti
hann þá á ný til sýstur
sinnar og mágs sem þá
áttu heima nálægt Tantallon
bæ í Sask. Með þeim og fjöl-
skyldu þeirra fluttist hann til
Kandahar, Sask. árið 1918, og
þar hefir hann átt heima á-
valt síðan. Hann á öllu þessu
fólki mikið gott upp að unna
og ugglaust hefir hann verið
þeim innilega þakklátur.
Þorsteinn sál. var duglegur
vinnumaður og vandvirkur í
öllu. Hann var hneigður fyr-
ir söng og hafði sérstákan á-
huga fyrir íslenzkri málfræði
og réttritun. Hann var yfir-
leitt bókelskur maður. Hann
var vinfastur, trygglyndur og
hjálpsamur í hvívetna. Hann
var einlægur trúmaður og að-
hyltist kristindóminn eins og
hann er opinberaður og út-
skýrður í Guðs Orði — í hin-
um helgu ritum Biblíunnar.
Blessuð sé minning hans!
Carl J. Olson.
Afmœlisvísur
Til frú Helgu Stephansson ú
áttræðisafmæli hennar
3. júlí 1939.
“ÁSTARVISUR TIL HELGU"
“Þegar daggperlan titrar svo
tindrandi skær,
Og um toppinn á rósunum
gljár,
Þá minnist eg glóeyga, grát-
fagra mær
Á þín guðblíðu skilnaðar tár.
Þegar leiði mitt grænkar og
gleymdur eg er—
Þar í gröfinni draumlaust eg
sef—
Þitt nafn skal þá lifa til lof-
sældar þér
f þeim Ijóðum, sem kveðið eg
hef.”
Stephan G. Stephansson.
♦ ♦
Min ósk og bæn er ófram-
kvaund i verki!
Og árin þín:
Bera gleggri gæfu og dygða
merki
En geta mín!
Þvi lán þitt var, að líða, unna,
klæða!
Og lifa þraut:
Þú hefir kunnað kuldasár að
gra*ða
Á klakabraut.
Þvi sigurvonum veittir þú að
málum
f vilja hans,
Sem vakti Ijóðalíf í skygnum
sálum,
Að leiðsögn manns.
Þú studdir skáld við starf, að
friðar biðja!
. Og stuðla brag.
Og verk þín reynast ósérplæg-
in iðja,
f allra hag.
Og áttatiu ár á lífsstarfsvegi
Er æfi löngf
Og þó að haustið halli suinar-
degi
Er hlýtt á söng!
Þvi æfistarf þitt auðnutillag
greiddi
f afrek hans:
Er bezta Ijóð af Bragahörpu
leiddi
Um bygðir lands!
Jak. J. Norman.
—Það er sagt að þú ætlir
í ferðalag til Ameríku. Hvað
ætlar þú að gera þangað?
—Spara saman peninga fyr.
ir heimferðinni!
Ur borg og bygð
Heimilisiðnaðarfélagið held-
ur næsta fund sinn á heimili
Mrs. A. Blörrdal, 806 Victor
Street, kl. 8 á miðvikudags-
kvöldið þann 13. þ. m.
•i-
Á söng- og danssamkomu
karlakórsins næsta þriðjudag
verður selt kaffi, í neðri sal
Goodtemplarahússins á lOc
aðeins.
+
Gefin saman í hjónaband
af séra H. Sigmar, föstudag-
inn 1. des., Kristbjörg T. Lax-
dal, Garðar og Jónas S. Helga-
son, Akra. Framtíðarheimili
þeirra verður í Seattle, VV'ash.
+
Laugardaginn 2. desember
dóu tveir vistmenn á elliheim-
ilinu Betel á Gimli, þeir Páll
Hanson, sjötugur að aldri, og
Sigurður Pálsson, 83 ára
gamall. Hinn fyrnefndi var
ættaður frá Kirkjubæjar-
klaustri í Vestur-Skaftafells-
sýslu, en kom til jiessa lands
árið 1903 og bjó síðan við
Riverton, Man., jiar til í fyrra
að hann fór á Betel. Tveir
synir hans, Gunnlaugur og
Leifur Pálsson, báðir ógiftir,
búa í Riverton og stunda fiski-
veðiar. Sigurður Pálsson, sem
dó tveim klukkustundum eftir
andlát Páls, hafði verið vist-
maður á Betel í átján ár.
Hann var frá Brennistöðum
i Mýrasýslu, en kom til Ame-
riku um sfðustu aldamót á-
samt konu sinni Málfríði Sig-
urðardóttur; hún dó á Betel
í október 1938. Þau stund-
uðu búskap um tuttugu ár
ýmist við Gimli, Hnausa, Rat
River og Piney, Man. Tvær
dætur þeirra hjóna eru báðar
dánar, en á lífi eru þrjú
barnabörn, lkirn Oddrúnar
sál. og Jakobs Jackson, Cali-
ento, Man. —- Sigurður sál. var
jarð sunginn af séra B. A.
Bjarnason frá elliheimilinu á
jiriðjudaginn 5. desember, og
lagður til hinztu hvldar í
GimJi grafreit. Jarðarför Páls
sal. Hansonar var með þeim
hætti, að kveðjuathöfn var
haldin á Betel mánudagskvöld-
ið undir stjórn séra B. A.
Bjarnasonar, og líkið síðan
flutt til Riverton og jarðsung-
ið frá kirkju Bræðrasafnaðar
í gær (miðvikudag) af séra
Sig. ólafsson.
+
Föstudaginn 1. descmber
andaðist á Winnipeg General
Hospital eftir fiinin vikna
sjúkdómslegu, Margrét kona
ólafs Anderson frá Gimli,
Man., : 33. aldursári. Hún
lætur eftir sig, ásamt eigin-
manni, fimm ung börn, hið
elzta 12 ára, en hið yngsta
aðeins 14 mánaða. Margrél
sál. var fædd í Melstaðar-
hrepp, Staðarbakkasókn, á fs-
landi 18. júlí 1907, dóttir
Bjarna og Ingibjargar Guð-
mundson, sem síðar bjuggu
nálægt Árborg, Man., en eru
nú bæði dáin. Á lifi eru þrjú
systkini Margrétar: Benedikt
Guðmundson í Red Lake,
Ont.; Ingibjörg (Mrs. W. W.
Jónasson), Gimli, Man. og
Sigríður, ekkja eftir Helga
bróður ólafs Anderson, River-
ton, Man. Mrs. Unnur Malone,
i Bandarikjum, og Mrs. Ingi-
björg O’Brien, í Winnipeg, eru
hálfsystur þeirra. Jarðarför
Margrétar sál. var haldin á
mánudaginn 4. desember frá
heimilinu og Giinli lútersku
kirkju. Séra B. A. Bjarnason
og séra Sig. ólafsson fluttu
kveðjuorðin.
+
ögmundur Jónsson, fyrrum
bóndi í grend við Gimli, Man.,
lézt á laugardaginn 2. desem-
ber á heimili fóstursonar sins,
Kolbeins Goodman, fyrir norð-
an Gimli. Hann var 95 ára
gamall, og hafði legið sjúkur
síðasta æfiárið. öfemundur
sál. var ættaður frá Syðstu-
görðum í Hnappadalssýslu, en
kom vestur um haf árið 1887.
Kona hans, Kristin Þórarins-
dóttir, er látin fyrir tveimur
áruin. Annar fóstursonur
þeirra hjóna, auk hins ofan-
nefnda, er Kristján Sigurdson,
bóndi við Nes, Man. Jarðarför
ögmundar sál. fór fram í gær
(miðvikudag) frá heimilinu;
séra B. A. Bjarnason jarðsöng.
% +
Hinn 20. nóvember voru
gefin saman af séra Jakob
Jónssyni, að heimili hans í
Wynyard, Mr. Bertel Scyrup,
bóndi í Wynyard og Miss Þór-
unn Vilborg Haíldórsson i
Wynyard.
+
Þeir bræður Mr. G. A. Wil-
liams og Mr. Helgi Sigurgeirs-
son frá Hecla, Man., komu til
bofgarinnar á þriðjudags-
kveldið i verzlunarerindum,
og dvöldu hér fram á fimtu-
dag.
+
“Young Icelanders’’
Samsæti það, er Young Ice-
landers stofnuðu til á Marl-
borough hótelinu þann 1. þ.
m., í tilefni af F'ullveldisdegi
íslands, var vel sótt og fór
fram hið prýðilegasta.
Hlutverkaskrá var á þessa
leið:
“O Canada’
Grace Rev. P. M. Peturson
Dinner
Toast to the King
Chairman’s Address .........
Mrs. Laura Sigurdson
Toast to Canada
Capt. Einar Arnason
Reply Mr. Terry A. Arnason
“ó Guð vors lands”
Toast to Iceland ...........
Miss JTiora Magnuson
Reply Mr. Grettir Johannson
Address
Mrs. Laura Goodman
Salverson.