Lögberg - 07.12.1939, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 7. DESEMBER, 1939
3
Drengur Vakti Alla Nótt Vcgna
ÁKAFS HÓSTA
Svaf Eins og Selur Eftir Eina
Inntöku af Buckley’s Mixture
MæíSur, fariis a8 dæmi þessarar
konu og notiS Buckley’s Mlxture
ef einhver I fjölskyldunni þjáist af
kvefi, hálssárindum, ílú eSa kíg-
hðsta. Hún segir: “í nótt sem
leið gat 11 ára sonur mlnn ekki
sofið fyrir þrálátum hósta. Eg gal
lionuin inntöku af Buckley’s Mix-
ture með hunangi og eftir það
svaf liann nóttina út. Nú ! morgun
er lausara um kvefið.” — Mrs. B.
Jones, Verdun, P.Q.
Reynsla yðar mun þessu lík.
Buckley’s Mixture er hjálparhella
í 3 af 5 canadiskum heimilum;
það dregur þvl nær undir eins úr
hðstanum, mýkir hrákann og hrjúf-
ar öndunarpfpur, og nemur á brott
ofsýru —• linar kvef á skömmum
tíma.
YPIR 10 MIIjJÓN FI/5SKI R
SEEDAR!

MIXTURC
L
Kvöld eitt við
útvarpið
Það var orðið nokkuð álið-
ið. Eg hafði setið og hlustað
út í bláinn á fréttir um við-
horfið í Norðurálfunni og
heiminum yfirleitt; hal'ði
heyrt margt hörmulegt, há-
væran vott þess að enn muni
syngja mega með Hallgrími
Péturssyni: “Heimur versn-
andi fer,’’ þótt sumum náung-
unum hafi fundist það ærið
hjáróma við hina mjög svo
framstigulu siðmenning nú-
tímans til bóta og blessunar
mönnunum. Þreyttur af að
hlusta á ólætin, var ekki laust
við að mig væri farið að syfja
En eg sneri þó ekki af tækinu,
því eg átti von á meiri frétt-
um.
En nú alt í einu heyri eg
að talað er á íslenzku. Finst
mér eg kannast við röddina,
þó langt væri liðið síðan eg
hafði heyrt hana. Sá, sem
talar, segir til sín. Segist vera
í andans heimi og hafi náð í
útvarpskerfið eitt og vilji
komast í samband við sam-
herja sina, sem haldið hafi á-
fram starfinu til lausnar lönd-
unuin úr fjötrum kreddanna
svo röggsamlega undir stjórn
síns röggsamlega fyrirliða.
Sérstaklega vildi hann ná i
þann, sem hrifnæmastur væri
fyrir röddum handan yfir.
Flaug mér í hug að hann
sýndi framtak í því að ná í
slíkt tæki í stað hinna ýmsu
fáránlegu, sem notuð hafa
verið, en vísaði á hug öllum
hu,gleiðingum, því eg vlldi
ekki inissa af neinu sem hann
vildi segja. Vissi að hann
hlyti að búa yfir einhverju,
sem honum þætti miklu varða
að komist gæti til hræðranna,
Eg hélt líka hugsunum mínum
í skefjum, því einhvernveginn
fanst mér að hann myndi geta
náð í þær og verða til þess að
hann svifti mér út úr sam-
bandinu.
Mér er ant um — heyri eg
hann nú segja — að þið hald-
ið í horfið eins og þið hafið
gert, og beitið öllum kröftum
og notið öll meðöl til þess að
ná löndum, sem bundnir eru á
klafa gömlu ófrjálslyndu
kenningarinnar. Það er gott
verk og mannúðíegt. Forfeð-
urnir gömlu voru frelsisins
menn og lögðu alt í sölurnar
fyrir það. í þeirra fótspor
fetið þið. Eruð frelsisins
frömuðir, frjálsir sjálfir og
víðsýnir, og njótið í ríkuni
mæli ásamt öllu ykkar liði,
ágætis þeirra einkunna, enda
er ykkur ant um og hugheilt
af sönnum mannkærleika, að
gera aðra njótandi þess. Og
þegar þið minnist þess, að
unnið er að heillum annara
af kærleika til þeirra, þá er
aðallega spurt að tilgangi
starfs ykkar, en ekki um það
að fást, hvað náungar af
kreddum töfraðir kunna að
segja um meðöl og aðferðir.
Um fram alt verðið þið að
sjá um, að styrkurinn holli og
endingargóði frá bræðrunum
í Boston haldist við og sam-
band ykkar við þá verði æ
tra'ustara, enda hefir staðið
þar traustum fótum bakhjall
ykkar, og þaðan runnið ykk-
ur í blóð og merg hugur og
dugur. Annars ber eg nú
engan kviðboga fyrir því, eins
lengi og forsjónin gefur ykkar
röggsama og ráðsnjalla fyrir-
liða heilsu og styrk til þess
að standa fyrir málum.
En því hefi eg einmitt nú
um þetta leyti lagt á stað og
beitt allri orku til þess að ná
sambandi við ykkur, og sér-
staklega við þig, bróðir, sem
hefir svo næmt eyra fyrir öllu
dularfullu, eins og það er
kallað hjá ykkur, og komið
hefir fram svo forsjálega og
sýnt hefir þig mann með
kænlegri kurt, sem er svo mik-
ils vert í öllum málmn, en
ekki öllum gefið í jafnríkum
mæli? ,Iú, það skal eg segja;
það er nú vegna þess, að nú
eru hættulegir tiinar eins og
útlit er fyrir að þið skiljið,
og þú látinn ríða á vaðið
vegna þess að þú, þjóðkirkju.
prestur að heiman, stóðst bezl
að vígi. Þú gætir, í von um
góð áhrif meðal þeirra einkum
sem tilhneiging hefðu í áttina
til ykkar, bent á, að þú sem
vígður prestur í lúterskri
kristni á fslandi myndir ekki
vilja fá nokkurn til þess að
hverfa frá lúterskri trú, held-
ur aðeins frá þröngsýni og
kredduhelsi til frjálslyndis og
víðsýnis og hærri og stærri
miða og tímabærra í heimi
trúarbragðanna. Það gerði
ekkert til þó því yrði slept að
þú hefðir skilið við lúterska
kristni, þegar þú gerðist trú-
boði Onítara, því almenningur
virðist ekki gá að því.
Fyrir kirkjulega sambandið
sem þið hafið staðið í og styrk
þess, hefir ykkur áunnist eins
mikið qg raun ber vitni, eins
og á hefir verið minst. En nú
hefir máttur andstæðinga
vorra til starfs þorrið að mun.
af því þeir hafa þraukað einir
og margir meðal þeirra, góðu
heilli, unnið á móti sambandi
við stórt lúterskt kirkjufélag.
En þrátt fyrir mótspyrnuna,
sem átt hefir sér stað, og þrátt
fyrir það að margir í hópi
þeirra vilja telja sig mcð
frjálslyndum mönnum og
óttast ófrjálslyndið í kirkju-
félagi þessu og ekki að ástæðu-
lausu, þá má nú samt búast
við að úr sambandi verði, ef
ekki er rönd við reist. Nú
verðið þið að láta koma til
ykkar kasta og hlása kænlega
að kolum þeim, sem fyrir eru,
sérstaklega óttanum við ó-
frjálslyndið. Þið verðið að
beita þar öllum ykkar hygg-
indum og muna, að þið snerl-
ið þar viðkvæman streng í
íslendings eðlinu. Svo er líka
annað fslendingum mjög við-
kvæmt, sem nota má með von
um góðan árangur: Það er
útsuarið. — Hann lagði á-
herzlu á það. — Landanum
var illa við það heima og er
enn. Það má minna á það
sterklega, að búast megi að
sjálfsögðu við mjög auknu
útsvari, og er innanhandar að
færa til tölur því til sönnun-
ar. Þó nú tillagið sé frjálst
og hver söfnuður ráði upp-
hæðinni, þá má kalla það út-
svar engu að síður. Það læt-
ur illa í eyrum og á ekki við
skap manna — sérstaklega fs-
lendinga. Að vísu eruð þið
tengdir bandarisku kirkjufé-
lagi, en um ekkert útsvar til
þess er að ræða, og enga trú-
arjátning. Frjálslyndið þar
er á svo háu stigi. Ekkcrt
þurfið þið að greiða í sjóð
þeirra, en úr honum er ykkur
samt greitt eftir þörfum. Að
vísu greiða aðrir í hann, þeir
sem tilheyra félagsskapnum,
sitt útsvar, en það kemur auð-
vitað ykkur ekkert við.
Hættan, sem nú vofir yfir—
vakandi á verði þurfið þið að
vera —1 er sú, að ef, illu
heilli, úr sambandinu verður.
iná búast við að þið missið
undan ykkar áhrifum og úr
ykkar höndum flokka, sem
von var um að yrðu með ykk.
ur fyrir röggsamlega fram-
komu og kænleg ráð af ykkar
hálfu. Vona eg að þið sýnið
nú rögg af ykkur og látið sjá
að þið eruð víkinga synir, er
kunna með vopnum að vega
og sigrandi ganga af hólmi.—
Síðustu orðin sagði hann með
svo mikilli áherzlu og hörku,
að eg hrökk við.
Eg hafði sofnað og mig
dreymt.
14/okt., 1939.
N. S. Th.
Áramóta vísur
Til J. Magnúsar Bjarnasonar,
til minnis um 24. mai, 73.
afmteli s káldsins.
Þó eg allrar óski þér
Og unni gæfu, vinur:
Framkvæmd engin er hjá mér
og almátturinn linur.
Veit eg samt að sólin skín:
(Svöl og frjóg er rótin)
Hún mun senda heim til þín
Hlýju um áramótin!
Blanda eg kvæða-kveðju-vin:
Koss við geislahlýju!
Er ’ún hleypur heim til þín
Að heilsa ári nýju.
24, maí, 1939.
Jak. .1. Norman.
Á SORPHAUG
BORGA RINNA R
Þá eg keyrði skáldið Lúlla
þangað til að sýna honum
borgina.
Skáldið kom á skrítinn hól
um daginn,
Skínandi var útsýni um bæinn.
Hæðin sú, er hylur margar
dósir,
Hún mun bráðum rækta
blómarósir. _
Bangsi.
Aátin grœtur
Á síðasta beði hvílir hann
■ svo hrör, með kalda fætur.
Sú lífsfró, er hann fyrrum fann,
er farin — æskan grætur.
Það fjör, sem áður æskan gaf,
nú á sér fáar bætur.
Hans lífsknör hefir leyst í haf
frá landi — trúin grætur.
Hann lítur yfir liðinn dag,
og lífsins ómur sætur
að eyra berst —• lífs unaðs lag
frá æsku — vonin grætur.
Hann siglir út, en djúp er dröfn,
og dimmar, langar nætur.
Hann starir fram, vill finna höfn
og frelsi — sálin grætur.
En nú er kvöld, sitt kæra víf
hann kyssir, sonu og dætur,
er vonin eygir annað líf
og æðra — lífið grætur.
Hans liggja á heði lúin bein,
nú laus við tímans þrætur.
Við rúmið krýpur ástin ein—
já, ástin hans — og grætur.
■S. B. Benedictsson.
$usinc5£ anb A
----------, .
DR. B. H. OLSON Phones: 35 076 . 906 047 Consultation by Appointment Only • Heimili: 5 ST. JAMES PLACE Winnipeg, Manltoba ^ QLaibs
Dr. P. H. T. Thorlakson DR. B. J. BRANDSON
205 Medical Arts Bldg. 216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts. Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone 22 866 Phone 21 834—Office tímar 3-4.30
• Heimili: 214 WAVERLEY ST.
Res. 114 GRENFELL BLVD. Phone 403 288
Phone 62 200 Winnipeg, Manitoba

DRS. H. R. & H. W. TWEED Tannkeknar • 406 TORONTO GEN. TRUSTS BUILDING Cor. Portage Ave. og Smith St. PHONE 26 545 WINNIPEG DR. ROBERT BLACK SérfræSingur 1 eyrna, augna, nef og hálssjúkdómum 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham & Kennedy ViStalstimi — 11 til 1 og 2 til 5 Skrifstofusimi 22 251 Heimilissfmi 401 991

DR. A. V. JOHNSON Dr. S. J. Johannesson
Dentist 806 BROADWAY
• Talsimi 30 877
506 SOMERSET BLDG. Telephone 88 124 Home Telephone 36 888 • ViStalstími 3—5 e. h.
DR. K. J. AUSTMANN 410 MEDICAL ARTS. BLDG. Stundar eingöngu, Augna- Eyrna-, Nef og Háls- sjúkdöma. ViStalstími 10—12 fyrir hádegi 3—5 eftir hádegi Skrifstofusími 80 887 Heimilissimi 48 551 H. A. BERGMAN, K.C. islenzkur lögfrceOingur • Skrifstofa: Room 811 McArthur Building, Portage Ave. P.O. Box 1656 Phones 95 052 og 39 043

J. T. THORSON, K.C. A. S. BARDAL
íslenzkur lögfræOingur 848 SHERBROOOKE ST.
Selur likkistur og annast um út-
• farir. Allur útbúnaSur sá bezti.
Ennfremur selur hann allskonar
800 GREAT WEST PERM. Bldg minnisvarSa og legsteina.
Phone 94 668 Skrifstofu talsimi 86 607
Heimilis talslmi 501 662

J. J. SWANSON & CO. ST. REGIS HOTEL
LIMITED 285 SMITH ST„ WINNIPEG
308 AVENUE BLDG WPEG •
pœgilegur og rólegur bústaOur
• i miöbiki borgarinnar
Fasteignasalar. Leigja hús. Öt- Herbergi $2.00 og þar yfir; meS
vega peningalán og eldsábyrgS af baSklefa $3.00 og þar yfir.
öllu tægi. Ágætar máltlSir 40c—60c
PHONE 26 821 Free Parking for Ouests