Lögberg - 07.12.1939, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 7. DESEMBER, 1939
7
KAUPIÐ AVALT
LUMBER
hj&
THE EMPIRE SASH & DOOR CO. LTD.
HENRY AVENUE and ARGYLE STREET
Winnipeg, Man. - Phone 95 551
Rakel Oddson
(June 28, 1862 — December 6, 1938)
Sigurður Július Jóhnnnesson
Rest is sweet at weary close of day
And death is dear. — The grave does not disraay
Who fully strove throughout the whole day’s run,—
Undaunted held the field till set of sun.
And you were brave in blithe tiine and in strife;
You stood at bay w’hen others fled for life.
And our dear father’s brilliant dare and do
Was oft inspired by toil exhausted you.
Mother dear, in memories lingering realra
Your image is the star that guides our helm;
There are no clouds that it cannot shine through
Gleaming forever fair and bright and true.
Full many a prayer from parted lips you sped
Pleading for us some fairer fate instead.
No fleeting time matures your little band
And multiplies their ken to understand:
The mother’s soul seeks surely and imparts
The gist of life unspoiled to youngling hearts;
And God directs the genlte mother’s hand
Painting the pattern of our first dream land.
This loving greeting from your little throng
We strive to send to you on wings of song;
God give it speed o’eþ time’s eternal wave,—
And Peace and Love forever mark your grave.
Iíristjan J. Austman.
Frá Jórsalaför
Eftir
séra Ásmi^nd Guðmundsson
Framh.
Helgasti staðurinn í Jerú-
salem er Grafarkirkjan, norð-
vestarlega í gömlu borginni.
Að henni liggur að austan i
krókum og undir fornum bog-
um “via dolorosa,” píslargat-
an. Hún er talin byrja þar.
sem forðum stóð Antóníu-
kastalinn, er rómverska selu-
liðið dvaldist í, norðaustarlega
í borginni, rétt fvrir norðan
musteristorgið. Sú leið er
helguð orðin tárum pílagríma,
og föstudaginn langa hvert ár
líður áfram um hana fylking
kristinna manna og nemur
staðar fjórtán sinnum, á stöð-
unum þar sein staðnæmst átti
að hafa verið á leiðinni með
Jesú til krossfestingar. Fjór-
ar síðustu stöðvarnar eru inni
í kirkjunni sjálfri. Þegar við
gengum þessa leið, vissum við
að vísu, að það var ekki sama
leiðin sem Jesús gekk, því að
götur borgarinnar á hans dög-
um lágu inörgum fetuin dýprn
en nú, og sennilegra er að
hann hafi verið leiddur út úr
borginni frá höll Heródesar
vestast í henni, því að þar
mun Pílatus hafa dvalið, —
en þó var hver steinn heilagur
í augum okkar. Borgarhliðið,
sem Jesús gekk um, mun
einnig sýnt á réttum stað við
via dolorosa, og Grafkirkjan
hvelfist að öllum likindum
bæði yfir Golgata og gröf
Krists. Grafarkirkjan er nú
orðin mjög hrörleg, enda sumt
í henni mjög fornt, frá 4. öhl.
Þótti við búið fvrir fáum ár-
um, að hún myndi hrvnja,
svo að henni var lokað fyrir
heimsóknum og aðgerð hafin.
Sú aðgerð stendur nú sem
hæst, byggingarpallar eru
reistir við hana alt upp á
hvelfingu og mikið af skraul-
inu tekið burt. Og hún er
enn lokuð fyrir almenningi
Við sóttum um sérstakt leyfi
lil þess að fá að skoða hana
og skýrðum frá því, hvernig
háttað væri ferð okkar. Eftiv
fáa daga fengum við svar.
Borgarstjórinn i Jerúsalem
veitti leyfið góðfús.lega og
bauð okkur leiðsögumann tii
fylgdar. Þannig gafst okkur
tækifæri til að skoða kirkjuna
í ró og næði lausir við þröng
og þys. Eg áræði það ekki i
stuttu máli að fara að lýsa
Grafarkirkjunni, þessari sani-
steypu af kirkjum og kapell-
um alt frá dögum Konstantiiu
usar mikla, bæði ofan jarðar
og neðan. En svo mikils
fanst mér vert um að hafa
komið á þennan stað og geng-
ið bæði upp á Golgata og að
gröf Krists, að við það eill
væri takmarki ferðarinnar
náð. Óþægindi, erfiði, hættur
—alt hjaðnaði þetta niður og
varð að engu. Við vorum
eins lengi og við gátum i
kirkjunni. Þetta var bæði i
fyrsta og síðasta skiftið, sem
við myndum koma þar. En
oft inun þó huganum reikað
þangað til æfiloka.
Dagarnir í Jerúsalem voru
fullir af æfintýrum. Við kynl-
umst ýmsum góðum og fróð-
uin monnum, Dönum, Þjóð
verjum, Gyðingum og Aröb-
um, sem voru fúsir til að
fylgja okkur um borgina og
sýna okkur alt, sem merkast
var, en við atvinnuleiðsögu-
menninna, guidana, losnuðum
við að rnestu leyti, pláguna í
Austurlöndum, sem suða um
“bakshesh”, eða drykkjupen-
inga við hvert fótmál. Við
gengum um götur Jerúsalem
innan múranna og leituðum
uppi staðina, sem koma mest
við sögu Krists og postulanna.
Við undruðumst það, hve mik-
ill mannfjöldi gat rúmast á
ekki stærra svæði, en skilduni
það þó betur, þegar við sáum,
hvernig fjölmörg hús voru
reist yfiri göturnar. Hér ægði
öllu saman, börnum og full-
orðnum, hraustum og hruin-
um, ríkum og fátækum, Ausl-
urlandabúningum og Evrópu-
fötum, hjúpuðum andlitum
og óhjúpuðum, klyfjuðum
ösnum og kindum og geitum.
Búðir og basarar voru hlið
við hlið í löngum röðum inni
i bogagöngum. Þar sló katlar-
inn katla sína og skósmiður
skó, rennismiðurinn rendi.
klæðskerinn saumaði föt og
tjaldgerðarmaður tjöld, hús-
gagnasmiðurinn fóðraði hús-
gögn og trésmiðurinn telgdi
við. Sumir reyktu vatnspípur
eða spiluðu og tefldu, eða
höfðust ekkert að. Við kom-
umst upp á norðurmúrinu
fvrir austan Damaskushliðiö
og gengum hann á enda og
nokkuð af austurmúrnum, og
úr háum turnum sáum við
vel yfir borgina. Einn morg-
uninn skoðuðuin við musteris-
torgið og undruðumst, hvað
það var stórt — allmikill hluli
af borgarstæðinu. Þar sem
áður stóðu sáttmálsörkin og
samfundatjaldibúðin og must-
eri Jahve þrjú hvert af öðru
—Salómós, Serúbabels og
Heródesar — og forgarðar
þeirra, gægðist nú gras milli
steina. Hér hafði staðið mað.
ur við mann á Krists dögum.
þegar sagt er að hálf þriðja
miljón manns hafi verið á
páskum í Jerúsalem. Hér
voru full súlnagöngin kring-
um torgið, þar sem Jesús
kendi og lýðurinn hné að hon-
um og hlýddi á hann. Nú
var víðast autt og á stangli
litlir súlnabogar, sem helgi-
sagnir Múhameðsmanna eru
við tengdar. Á miðju torginu
er Mamrsmoskan, með háu
hvolfþaki, reist í átthyrning
um Móríaklettinn, og syðst
Aksamoskan, enn stærri um
sig, en lægri í lofti, og var
áður kristinna manna kirkja.
Þegar við genguin þrepin upp
á torgið, mintust við orðanna
í Davíðssálminum: “Eg varð
glaður, þegar menn sögðu við
mig: Við skulum ganga í hús
drottins.” Það var dálitið
erfitt að halda þeirri gleði. Ög
þó er Gyðingum miklu þung-
bærara en kristnum mönnum
að horfa á þennan stað. Þeir
fá aldrei að stíga þangað fæti,
en verða að Iáta sér nægja að
koma að suðurhluta vestur-
múrsins, sein einn stendur
eftir af musterismúrnum, og
gráta uppi við hann musterið
og feðranna l'rægð.
Við ráðgerðum að fara til
fjögurra staða dagana, sem
við vorum i Jerúsalem. Til
Hebron, þar sem forfeður
fsraelsmanna, Abraham, ísak
og Jakob, höfðu átt heima og
að lokum borið beinin, í Mak-
pelahelli. En okkur reyndist
það ókleift með öllu, blált
bann lagt fyrir ferðina þang-
að suður, því að Hebronbúar
eru fornir í skapi og griinm-
lyndir þeim, sem þeir telja
sig eiga eitthvað sökótt við,
og hafa það til að ráðast á
vagna ferðamanna með grjól-
kasti. Þá hafði stjórn land-
nemanna nýju á Gyðingalandi,
Zíonistanna, boðið okkur i
bílferð, til þess að sýna okkur
framkvæmdir hjá sér og land-
nám; en morguninn áður en
við skyldum fara var maður
skotinn rétt hjá iniðstöð
þeirra i Jerúsalem, bönnuðu
Englendingar þá öllum að fara
úr borginni, svo að ferðin
fórst fyrir. Hinar ferðirnar
tvær tókst okkur að fara,
suður til Bethlehem og aust-
ur til Jeríkó, Jórdanar og
Dauðahafsins.
Til Bethlehem langaði okk-
ur að fara gangandi, því að
þangað er styttra frá Jerú
salem heldur en frá Reykja-
vík til Hafnarfjarðar, ekki
nema 9 km. En það var talið
óráðlegt, svo að við tókum
bíl. Á þeirri leið var margl
að sjá, þótt ekki væri hún
löng. Við ókum yfir öldur
grasi grónar, þangað til við
koinum að brunni, þar sem
faðmur var niður að vatninu
og himininn speglaðist i.
Segir sagan, að þar niðri hafi
vitringarnir frá Austurlöndum
fyrst séð aftur Betlehems-
stjörnuna. Siðan lá vegurinn
upp háls, sein skyggir á Betle-
hem frá Jerúsalem. Þá fram
hjá gröf Rakelar, litlu húsi
með hvolfþaki, og nú blasir
Betlehem við után i hæð og
uppi í henni. Hæðin er öll
með smástöllum og grjótgarð
ar hlaðnir til styrktar þeim,
og á þeim standa húsin og tré
umhverfis þau. Við sjáum
fyrstu Betlehemsbúana., faII-
ega drengi og konur með
skuplu og fald, líkt því sem
gerðist fyrrum heima á fs-
landi. Er sá höfuðbúnaður
frá tímum krossfarenda. En
þeir settust margir að í Betle-
hem og gengu að eiga konur
þar. Eru Betlehemskonur enn
í dag annálaðar fyrir fegurð
Við ókum beint inn á stein-
lagt torg vestan við Fæðingar-
kirkjuna, sem stendur austar
lega í bænum. Klukkur henn-
ar óma úr opnum turni, og
mátti kannast við hljóminn
frá útvarpinu heima einu
sinni á aðfangadagskvöld.
Kirkjan er mikil um sig og
mjög fornleg, enda er nokkur
hluti hennar, framkirkjan,
elzta kirkja á Gyðingalamli.
Dyrnar inn eru mjög lágar,
syo að menn verða að ganga
lotnir. En við það sýnisl
kirkjan enn hærri og tignar-
legri, þegar inn er komið.
Framkirkjunni er skift mcð
súlnaröðum úr rauðum Betle-
hemssteini í 5 skip, og er mið
skipið ni i k I n breiðast. Ber
þar mjög á stórum lömpum,
sem altaf eru sveipaðir klæði
nema á jólum og hinum stór-
hátíðunum. Innan af fram-
kirkjunni eru þrjár kapellur,
eiga Grikkir tvær, til hægri,
en Armeningar eina, til vinstri.
Sungu báðir messu, því að
þetta var á sunnudegi. Og
enn ómaði söngur, fagur og
þróttmikill, frá latneskri
kirkju áfastri hinum, og fór
þar fram helgiganga. Þótti
okkur vænt um að fá að vera
við svo hátíðlega guðsþjón
ustu og vildum helzt gela
gleymt öllum mun á kristn-
um kirkjudeildum. En há-
líðlegast af öllu var það að
fá sér kerti í hönd og ganga
úr einni af kapellunum í helli
fyrir neðan, þar sem erfi-
kenningin segir, að María hafi
alið Jesú. Undir altarinu þar
á gólfinu er marinarahella
og á henni gylt silfurstjarna
með þessari áletrun: “Hic dc
virgine Maria Jesus Christus
natus est,” hér er Jesús Krist-
ur fæddur af Maríu mey. Á
miðri stjörnunni er kringlótt
op og sér í gegnum það í
dumbrauðan stein, gólfið í
hellinum. Krupu þar margir
niður og kystu steininn, eink-
um konurnar. Til hliðar
skamt frá altarinu er gengið
niður eitt eða tvö fet og þá
komið í litinn afhelli, jötu-
kapelluna. Þar er til hægri
jata klöppuð í steininn og lögð
marmara, en til vinstri er
sýndur staðurinn, þar sem
vitringarnir veittu Jesú lotn-
ingu og færðu honum gull,
revkelsi og myrru. Frá kirkj-
unni fórum við að skoða
húsakynni í Betlehem, þar
sem fólk og fénaður eru í
sama húsi, og svo austur á
vellina og til sauðabyrgja
hjarðmannanna. Hefi eg aldrei
vitað bjartara yfir neinu þorpi
en Betlehem. (Framh.)
PORT
Ofi
SHERRY
Ga\\6"»«

IAGARA
KI/DRA—Ljúffengast vegna aldursins.
STVRKARA—-Því sem næst 28% al
styrkleika.
Í HOLLARA—Vegna hreinleikans — búii
^ til úr ekta Niagara vín
^ þrúgum.
Selt í öllum
stjórnaroinsölubiiðum
CANADIAN WINERIES LTD.
Head Office: TORONTO
Branches: NIAGARA FALLS — ST. CATHARINES — LACHINE, QUE.
This advertisement is not inserted by the Government Liquor Control Com-
misHÍon. The Commission is not responsible for statements made as to quality of
producta advertised.