Lögberg - 17.06.1943, Blaðsíða 3

LÖGBERG. FIMTUDAGINN
17. JÚNÍ 1943.

lega 2 félög, sem þar voru:
Good Templara stúka og ung-
lingafélag, sem eg stofnaði þar.
Nokkrum sinnum hefi eg kom-
ið á þær slóðir á síðari árum,
og alltaf átt hinum ástúðleg-
ustu viðtökum að mæta.
Á afmælisdaginn minn fékk
eg mörg símskeyti úr öllum
áttum. Meðal þeirra var. kveðja
frá Kirkjufélaginu vestur-ís-
lenzka, og önnur frá söfnuðum
mínum í Argyle-bygð í Canada,
sem eg þjónaði tæp 22 ár.
Tildrögin til þess að eg fór
þangað voru þau, að Kirkju-
félagið vestur-íslenzka vantaði
tilfinnanlega presta, og forseti
Kirkjufélagsins hafði skrifað föð
ur mínum og beðið hann um
að stuðla að því, að móðurkirkj-
an hér heima veitti þar ein-
hverja hjálp, og til þess var
hann fús, vegna þess að hann
mat að maklegleikum það, hve
mikið kristnir Vestur-íslending-
ar lögðu á sig til þess að halda
við hjá sér kristilegu starfi.
Þegar svo köllun kom til mín
frá söfnuðunum í Argyle-byggð,
ásamt eindregnum tilmælum
forseta Kirkjufélagsins um að
eg tæki þeirri köllun, féllst
faðir minn á, að rétt væri að
eg færi, þó að hann hefði hins-
vegar heldur óskað að eg væri
kyr hér heima. Mig langaði
líka til að kanna ókunna stigu
og leggja jafnframt lið góðu
málefni. En ekki hugsaði eg þá
til þess, að dvöl mín þar vestra
yrði eins löng og raun varð á.
En ekki sé eg eftir þeim árum.
Eg lærði mikið af því að kom-
ast í nýtt umhverfi og kynnast
nýju kirkjufyrirkomulagi, nýj-
um starfsaðferðum og bókment-
um. sem eg hafði áður haft lít-
ið af að segja. Eg veit, að það
var hönd Guðs, sem leiddi mig
þangað, og eg hafði mikla á-
nægjú af starfinu þar.
í prestakallinu mínu voru um
1000 manns og ein kirkja; en
þegar eg fór þaðan, voru kirkj-
urnar orðnar 4, allar mjög mynd
qrlegar og snotrar, og ein þeirra
áreiðanlega fallegasta íslenzka
sveitakirkjan, sem til er. Þar
naut eg hinnar beztu samvinnu
kristinna áhugamanna, og allt
félagslíf bygðarinnar var í nánu
sambandi við safnaðarstarfið.
Fólkið í byggðinni kostaði að
öllu leyti kirkjulega starfið með
frjálsum fjárframlögum, og
kirkjurækni hefi eg hvergi
þekkt betri en þar. Á vetrum
messaði eg á 2 kirkjum á hverj-
um sunnudegi síðari árin, en 3
á sumrum, og voru í sambandi
við messurnar sunnudagaskólar,
sem önnuðust kristilega íræðslu
æskulýðsins. Ferðalögin voru
stundum allerfið á vetruxn, þeg-
ar aka þurfti í 20—30 stiga
frosti í misjafnri færð.
Á hverju sumri, um Jóns-
messuleytið, komu prestar og
erindrekar safnaða Kirkjufélags
ins saman ,á ársþing, og voru
þeir þá allir gestir þess byggðar-
lags, sem þingið var haldið í.
Kirkjuþingið stóð yfir í 5 daga,
og mátti þá heita að væri sam-
anhangandi hátíð í byggðinni,
þar sem það var haldið, og
skiftust byggðirnar á að bjóða
þingunum til sín; kirkjurnar
voru dag eftir dag alskipaðar
fólki, sem vildi fylgjast með
því, sem gjört var, og hlýða á
erindi, sem flutt voru. Sam-
eiginlegar máltíðir voru á þing-
staðnum ein eða tvær á dag,
og var þá veitt af mikilli rausn,
on bændur fluttu gesti sína dag-
lega á þingstaðinn, ef þing var
haldið í 'sveitabyggð, og önnuð-
ost um þá að öðru leyti.
Það, sem sögulegast gjörðist í
vestur-íslenzku kirkjulífi á þeim
arum, var sundrungin, sem varð
1909 út af ágreiningi milli gam-
allar og nýrrar guðfræðistefnu,
°g varð til þess, því miður, að
einn prestur og nokkrir söfnyð-
'r sögðu skilið við Kirkjufélag-
ið. — Þessi ágreiningur var mér
núkið sársaukaefni, því að eg
hefi lengst af verið maður frið-
samur, og sérstaklega hefir mér
fundizt það illa við eiga, ef
menn hafa látið afskifti sín af
trúmálum gjöra sig að verri
mönnum, eða haft trúmálin að
yfirskini persónulegrar illkvitni.
— Mér fannst þarna sá vinur
minn, sem gjörðist merkisberi
nýju skoðanana, hinn gáfaði og
margfróði prestur Friðrik Berg-
mann, fara of langt í nýmæl-
unum, eins og oft vill verða,
þegar menn verða hrifnir af
einhverju nýju, — en andstæð-
ingar hans sýna of lítinn skiln-
ing og sanngirni í þeirri viður-
eign; og eg reyndi að miðla
málum eins og eg gat. En það
var kominn bardagahugur í
menn og sáttatilraunir mínar
urðu árangurslausar. En nú veit
eg ekki betur en áð gróið sé
yfir þann gamla ágreining, sem
betur fer.
Kveðja barst mér líka frá
Þjóðræknisfélagi Vestur-íslend-
inga. Sá félagsskapur hefir sett
sér það markmið að varðveita
íslenzka tungu og þjóðerni hjá
þjóðarbrotinu yestan hafs; ekki
í þeim tilgangi, að það einangri
sig þar, heldur til þess að það
geti með sem mestum sóma
skipað sinn sess. Og það er
ánægjulegt til þess að vita, í
hve miklu áliti íslendingar eru
vestijn hajfs, og hve margir
ágætismenn hafa verið og eru
í þeirra hóp, sem njóta almennr-
ar virðingar samborgara sinna.
— Það hefir ekki reynzt fyrir-
hafnarlaust að halda við kunn-
áttu í íslenzku hjá ungu kvn-
slóðinni, sem þar hefir alizt upp.
En íslenzkukunnátta og þjóð-
rækni margra Vestur-íslendinga.
sem hingað hafa komið síðari
árin ber þess vott, að það starf
hefir síður en svo verið árang-
■ urslaust. Eg gjörði í því efni
það, sem í mínu valdi stóð, í
prestakalli mínu.
Þegar eg lít um öxl og %irði
fyrir mér svo margar bjartar
myndir af samvistum og sam-
vinnu við elskulega vini úr
hóp leikmanna og presta, eldri
og yngri, þá þakka eg Guði af
öllu hjarta fyrir þann áfanga
æfinnar, sem eg dvaldi vestan
hafs. Og þangað leitar hugurinn
oft.
Fyrsti hópurinn, sem til mín
kom á afmælisdaginn minn, voru
sóknarnefndarmenn Dómkirkju-
safnaðarins og annara safnaða
Reykjavíkur ásamt nokkrum
öðrum safnaðarmönjnum, sem
færðu mér höfðinglega gjöf frá
fjölmennum hóp vina minna hér
í bæ. Eg gat ekki varist þeirri
hugsun: Hvað hefði eg til þess
unnið, að mér sé svo mikil góð-
vild sýnd?
En það er ekki fyrsta sinn,
sem fólkið í þessum bæ hefir
gjört vel til mín og sýnt mér
vináttu og traust.
Þeg&r mér barst árið 1924
áskorun frá nokkrum mönnum
hér um það, að sækja um prests-
embætti við Dómkirkjuna þegar
séra Jóhann Þorkelsson sagði
af sér, var mér ljóst, að mér
var sýnt mikið traust. Og eg átti
úr vöndu að ráða. Annars veg-
ar bundu mig sterk bönd við
starfið og vinina þar sem eg
var; en hins vegar átti eg móð-
ur mína, systkini og ættfólk
hér heima, og löngunin til að
fá að njóta samvista við þau
hafði glæðst við það, að eg kom
hingað heim sumarið 1921, þeg-
ar söfnuðir mínir vestra gáfu
mér 5 mánaða sumarfrí með
fullum launum til þeirrar ferð-
ar og nokkurt skotsilfur að auki.
Þegar svo áskorunin um að
sækja um embættið var árétt-
uð með höfðinglegu tilboði um
að borga allan ferðakostnað
minn og fjölskyldu minnar, sá
eg að þeim, sem vildu fá mig
hingað, var alvara. Og eg^ sótti
um, embættið og fékk veitingu
fyrir því.
Það var erfitt að kveðja vin-
ina vestaþ |h^fs, sem höfðu
verið mér svo góðir. Og aldrei
gleymi eg seinustu guðsþión-
ustunni, sem allir söfnuðirnir í
prestakalli mínu héldu sameigin
lega í stærstu kirkju byggðar-
innar seinasta sunnudaginn sem
eg var þar, og orðunum hlýju,
sem til mín voru töluð í sam-
sætinu, sem á eftir var haldið í
samkomuhúsi á kirkjustaðnum,
handtökunum föstu og blessun-
arbænunum.
Ferð okkar heim, um ýmsar
stórborgir Bandaríkjanna, Osló
og Kaupmannahöfn, leyfir tím-
inn ekki að fjölyrða um, þó að
þar bæri margt merkilegt og
skemmtilegt fyrir augu, sem
gaman gæti verið að rifja upp.
En þegar heim kom, laugardags-
kvöldið fyrir Hvítasunnu 1925,
þegar kirkjuklukkurnar byrjuðu
að hringja inn hátíðina um leið
og skipið lagðist að hafnarbakk-
anum, fundum við, að við vor-
um komin til vina. Sumir þeirra
sem þá fögnuðu okkur bezt, eru
nú héðan farnir. Eg minnist
þeirra með þakklátum huga og
bið Guð að blessa þá í föður-
húsunum himnesku.
Síðan eru liðin 17 ár, sem
hugljúft starf og mikil ástúð og
tryggð fjölmargra vina hefir
gert mér ánægjurík og farsæl.
Eg skil varla í því að þau séu
orðin svo mörg, því að mér
finnst svo stutt síðan eg kom
aftur; þau hafa verið svo skemti
leg, þessi ár, og tilbreytinga-
rík. Tíminn líður fljótt, þegar
manni líður vel og nóg er að
starfa; og ekki hefir það vant-
að, að nóg verk væri alltaf
fyrir hendi í svo stóru presta-
kalli. Fyrir 14 árum tók eg aft-
ur við prestþjónustu við Laugar
nes-spítalann, sem nú er fluttur
að Kópavogi, og allmörg ár
hefi eg líka haft á hendi kenslu
í kristnum fræðum við Gagn-
fræðaskóla Reykjavíkur.
Það starf, sem eg hefi haft
hvað mest skemmtun af, er und-
irbúningurinn undir það að
segja börnunum sögur í útvarp-
inu. Eg hef skoðað það sem
einn þ^tt í prestsstarfi mínu;
því að jafnframt því að skemta
börnunum hefi eg alltaf haft í
huga að glæða hjá þeim heil-
brigða kristna lífsskoðun og hefi
eg þess vegna Vandað eins vel
og mér var unnt til þess, sem
eg hefi flutt þeim. — Mikið af
sögunum, sem eg hefi sagt þeim,
hefi eg gefið út, yfirhöfuð að
tala hefi eg helzt haft æskulýð-
inn í huga við ritstörf mín,
því að allar þær 12 bækur, sem
eg hefi samið eða búið undir
prentun, eru að 2 undantekn-
um beinlínis ætlaðar börnum og
unglingum.
Það eina að kalla má, sem
héfir varpað skugga á gleði
mína þennan seinasta áfanga. er
það, að méf hefir stundum
fundist þeir, sem eiga að krist-
indómsmálum að vinna, ekki
nógu vel samhuga og samheldn-
ir, og allt of margir skilnings-
litlir á það, hve mikla þýðingu
það hefir, að menn leggi af
alhug rækt við trúarlíf sitt og
það starf kirkjunnar, sem mið-
ar að því að v$kja það og
glæða hjá öðrum. Guð gefi að
breyting til batnaðar megi á
því verða. Að því vil eg með
hjálp hans vinna, meðan líf
og þrek endist.
Eg lít enn um öxl. Og enn
blasa' v|ið mér myfndir, sem
hlýja mér um hjartaræturnar.
Eg hefi ekki verið einn á ferð.
Mér > hefir verið samferða 42
ár góð kona, sem Guð gaf mér,
og svo hafa bæzt við í hópinn
elskuleg börn, tengdabörn og
barnabörn. Samvistirnar við
þenna hóp nákomnustu og dýr-
mætustu ástvinanna hafa veitt
mér fleiri gleðistundir en eg
get frá sagt. Þar hefi eg notið
bjötrustu sólskinsstundanna.
Það hefir verið gæfa mín,
hve annt konan mín hefir allt-
af látið sér um prestsstarf mitt
og áhugamál og á hve marg-
víslegan hátt hún hefir unnið
með mér og hjálpað mér. Ár-
um saman hefir hún, meðan við
vorum vestan hafs, þrátt fyrir
miklar heimilisannir, kennt í
sunnudagsskóla og stundum líka
spurt börnin fyrir mig, þegar
einhver atvik hafa bannað mér
það. Og smekkvísi hennar hefir
skapað mér geðfellt heimili,
hvar sem við höfum dvalið.
Eg lít um öxl yfir 70 ára
æfibraut. Ferðin hefir verið
góð. Eg hefi verið gæfusamur
maður. — Það, sem miður hef-
ir farið en skyldi, má eg að
mestu leyti sjálfum mér um
kenna. Gæzka Guðs hefir yfir
mér vakað og aldrei brugðizt.
Hjarta mitt er fullt af þakklæti
til hans fyrir allt, sem hann
hefir fyrir mig gjört. 1 einlægu
trausti fel eg honum sjálfan
mig og öll mín örlög, og bið
hann um að blessa alla þá, sem
hafa verið mér góðir á þessari
löngu leið.
Friðrik Hallgrímsson.
Kirkjuritið.
Minningarorð
progress in defeating our en-
emies. This has been kept in
mind in designing the exhibit.
Thraugh the generous co-op-
eration of the Entomological
Branch of the Dominion Depart
ment óf Agriculture, the exhibit
includes a very interesting
display concerned with warble
flies. Specimens of damaged
leather, figures °n actual losses
and control methods are includ-
ed, and a new bulletin will be
distributed.
The central part of the exhi-
bit portrays the movement of
food from the farm to the fight-
ing forces, and one wing is
devoted to emergency rations
used in the army, nevy and
air forces. Other featurer are
weeds, soil erosion and ‘ sound”
moving pictures.
We hope to weicome our
readers at Swift Corrent (front-
ier celebration), Calgary, Regina
Yorkton, Lloydminster, Verm-
ilion, Vegroville, Red Deer,
North Battleford and Prince
Albert.
Þann 21. maí s. 1., lézt að
heimili sínu að Hnausa, Man.,
húsfrú Stefanía Sigríður Stef-
ánson, fædd á Seljanúpi í Loð-
mundarfirði, Norður-Múlasýslu
á Islandi, 23. maí 1874.
Foreldrar hennar voru Jó-
hann Sveinsson og Guðrún
Pétursdóttir. Tíu ára gömul
misti hún föður sinn og flutt-
ist með móður sinni upp til
Héraðs.
Árið 1900 giftist Stefania fyrri
manni sínum, Jóni Einarssyni
frá Stórabakka í Hróarstungu.
Eignuðust þau tvo sonu, en
misti annan þeirra á unga aldri.
Hinn sonurinn, Jóhann, giftist
Mabel Smith frá Ásgarði, býr
í Hnausa-bygð.
Frá íslandi fluttu Jón og
Stefania árið 1902 og settust að
í Winnipeg. Áttu þar þeimili þar
til árið 1920 er þau fluttu til
Hnausa. Xar dó Jón nokkrum
árum seinna. Árið 1929 giftist
Stefanía eftirlifandi manni sín-
um Jóni Stefánssyni frá Ásgarði,
og hafa þau búið þar tii þessa.
Stefania heitin var frjálslvnd
og góð kona, tók mikinn þátt í
félagslífi í kirkjusöfnuði þeim er
hún tilheyrði. Trygglyndi við
vini sína, og hjálpsemi við bág-
stadda. einkendu hana.
Síðustu þrjú árin átti hún
við heilsuleysi að búa, en bar
það með þeirri sömu stilling og
kristilegu þolinmæði, sem aðrar
þrautir lífsins.
Jarðarförin fór fram frá
heimili og kirkju, sunnudaginn
23. maí að viðstöddum vinum
og ættingjum. Séra Bjarm A.
Bjarnason, jarðsöng.
Stefaníu mun lengi verða
| saknað af aðstandendum og vin-
j um, endurminningin um henn-
ar hæga og blíða viðmót mun
lengi lifa í huga þeirra.
Vinkona.
Business and Professional Cards
,SEEDTIMEí
CL+UÍ
HARVEST'
By
Dr. K. W. N«atby
Ihrtcfr, AfrieyUtural Dtpariwunt
North-Wr*t Lin« EleTiton Aaaocutiea
The Country Fair.
The wisdom of continuing
agricultural exhibitions in war
time cannot be questioned so.
long as proper emphasis is
placed on agricultural matters.
For several years, the exhibit
of The Noort-West Line Eleva-
tors Association has been among
the most popular features at
B class fairs. We estimated
that, in 1943, it attracted the
attention of about 50,000 persons.
It has always combined useful
information with attractive ap-
pearance, and this year is no
exception.
Food rationing has brought
home to áll of us the import-
ance of agriculture in this war.
Inefficiency in farm operations
now means not only loss to the
farmer, but it actually hinders
Drummondville CottonCo.
LTD.
55 xVrthur St., Winnipeg
Phone 21020
Manufacturers of
BLUENOSE Fish Nets
and Sein Twines
H. L. HANNESSON,
Branch Mgr.
Blóm stundvíslega afgreidd
THE
ROSERY
Stofnað 1905
427 Portage Ave.
Winnipeg.
LTD.
G. F. Jonasson, Pres. & Man. Dir.
S. M. Backman, Sec. Treas.
Keystone Fisheries
Limited
325 Main St.
Wholesale Distrihutors of
FRESH AND FROZEN FISH
H. A. BERGMAN, K.C.
islenzkur lögfræðingur
Skrífstofa: Room 811 McArthur
Building, Portage Ave.
P.O. Box 1656
Phones 95 052 og 39 043
EYOLFSON’S DRUG
PARK RIVER, N.D.
tslenzkur lyfsali
Fðlk getur pantað meðul
annað með pósti.
Fljót afgreiðsla.
og
Dr. P. H. T. Thorlakson
Phone 22 866
•
WINNIPEG CLINIC
Vaughan & St. Mary's
•
Res. 114 GRENFELL BLVD.
Phone 200
J. J. SWANSON & CO.
LIMITED
308 AVENÚE BLDG., WPG
•
Fasteignasalar. Leigja hOs. Ct-
vega peningalán og eldsóbyi gð.
bifreiðaAbyrgð, ,o. s. frv.
Phone 26 821
Peningar til útláns
Sölusamnlngar keyptir.
BújarCir til sölu.
INTERNATIONAL LOAN
COMPANY
304 TRUST & LOAN BLDG.
Winnipeg
DR. B. J. BRANDSON
308 Medieal Arts Bldg
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone 21 834—Office tíma'r 3-4.30
Heimili: 214 WAVERLEY ST.
Phone 403 288
Winnipeg, Manitoba
Legsteinar
sem skara framúr
Crvals blúgrýti
og Manitoba marmari
SJcrifiö eftir veröskrd
GILLIS QUARRIES, LTD.
1400 SPRUCE ST.
Winnipeg, Man.
DR, A. BLONDAL
Physician & Surgeon
602 MEDICAL ARTS BLDG
7 Slmi 22 296
Heimili: 108 Chataway
Stmi 61 023
MANITOBA FISHERIES
WINNIPEG, MAN.
T. Bcrcovitch, framkv.stj.
Verzla í heildsölu með nýjan og
frosinn fisk.
303 OWENA ST.
Skrifstofusími 25 355
Heimasími 55 463
Hleifets
fcfel
Þhone
96 647 J
CANADIAN FISH
PRODUCERS, LTD.
J. H Page, Managtng Director
Wholesale Distributors of
Fresh and Frozen Fish.
311 Chambers St.
Office Phone 86 651. '
Res Phone 73 917.
Offiee Phone
87 293
Res. Phone
72 409
Dr. L. A. Sigurdson
109 MEDICAL ART8 BLDG.
Office Hours: 4 p.m.—6 p.m.
and by appointment
ANDI^EWS, ANDREWS
THORVALDSON AND
EGGERTSON
Lögfræðingar
209 Bank of Nova Scotla Bldg.
Portage og Garry St.
Sími 98 291
DR. A. V. JOHNSON
Dcntist
506 SOMERSET BLDG.
Telephone 88 124
Home Telephone 202 398
ST. REGIS HOTEL
285 SMITH ST., WINNIPEG
•
pœgilegur og rólegur bústaöur
i miöbiki borgarinnar
Herbergi $2.00 og þar yftr; með
baðklefa $3.00 og þar yfir
Ágætar málttðir 40c—60c
Free Parking for Ghiests
DRS. H. R. and H. W.
TWEED
, Tannlæknar
•
406 TORONTO GEN. TRCSTS
BUILDING
Cor. Portage Ave. og Smlth St.
PHONE 26 5 45 WINNIPEO
A. S. BARDAL
848 SllERBROOK ST.
Selur líkkistur og annast um út-
farir. Allur útbúnaCur sá bezti.
Ennfremur selur hann allskonar
minnisvarCa og legsteina.
Skrifstofu talsími 86 607
Heimilis talsími 501 562
DR. ROBERT BLACK
Sérfræðingrur í eyrna, augna, nef
og hálssjúkdðmum
416 Medieal Arts Bldg.
Cor. Graham & ICennedv
Viðtalstímt — 11 tll 1 og 2 til 5
Skrifstofustml 22 251
Heimllisstmi 401 991
Dr. S. J. Johannesson
215 RUBY STREET
(Beint suður af Banning)
Talslmi 30 877
Viðtalstlmi 3—5 e. h.