Lögberg - 22.02.1951, Blaðsíða 5

5
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 22. FEBRÚAR, 1951
AliLGAMAL
LVENNA
Ritstjóri: INGIBJÖRG JÓNSSON
Á R D í S
Tímaritið Á R D I S, ársrit
Bandalags lúterskra kvenna og
að þessu sinni aldarfjórðungs
minnig starfsins, átjánda hefti,
kom út seint á sumri 1950. Rit-
stjóri kvennasíðunnar 1 Lög-
bergi, frú Ingibjörg Jónsson,
skrifaði svo fallega og ítarlega
grein um ritið í haust, sömu-
leiðis var ritstjórnargrein í Sam
hygli yrði þar fyrir dregin að
því á ný.
Ritstjórar blaðsins eru: Mrs.
Ingibjörg J. Ólafsson og Mrs.
Þjóðbjörg Henrickson. Frú Ingi-
björg J. Ólafsson aldarfjórðungs
forseti þessara merkilegu kven-
félagssamtaka, leiðir lesmálið
með hjartnæmri og hljóðlátri
nefnir: Bandalag lúterskra
kvenna 25 ára“. Höf. sér þennan
sérstaka flokk kvenna koma
sigri hrósandi út úr erfiðleikum
liðinna tíma og skipa sér fram
í einingu andans til blessunar-
ríkra starfa og áminnir um leið
hvert haldið skuli til áframhald-
andi sigurs.
Þá kemur „Blárra tinda bless-
að land“, er það ferðasaga frú
Margrétar Stephensen tíl ís-
lands. Frásögnin er aðallega um
viðstöðuna á íslandi, lýsing á
landi og öðru því er fyrir bar,
sem og skyldmennum, vinum og
viðtökum. Frásögnin er næsta
litauðug og full af andagift um
hvað sem ræðir. Yndisleg frá-
sögn.
Þá er falleg mynd og máls-
grein sú, er nefnist: Sæmdar-
hjón eiga gullbrúðkaup. Hjónin
heita Mr. og Mrs. Th. Anderson
og eiga heima í Winnipeg. Það
er æfinlega ánægjulegt að lesa
um gott fólk þó maður hafi ekki
átt kost á að kynnast því per-
sónulega.
Það skal viðurkent, að mér er
það ekki vandalaust, að minn-
ast á næstu málsgrein í þessu
riti, hugboðssöguna Resurrect-
ion eftir annan ritstjóra Árdís-
ar Þjóðbjörgu Henrickson. Frá-
sögnin er í hæsta máta fögur.
Hún er umvafin bæði trú og
kærleika og á henni er það, sem
mér finst vera, falleg framsetn-
ing. Hitt hefir verið að sveima
um huga minn af og til síðan í
haust að ég las hana, og svo las
ég hana aftur núna, hvort að sú
hliðin, sem varð fyrir snerting-
unni, jurtin, sé hún tekin sem
virkileiki, sé nógu sterk til þess
að standast til verðugrar fram-
tíðar svo sterka nærveru, sem
umvefur söguna. Ef um mann-
lega veru hefði verið að ræða
þarna, er fyrir miskunnarverk-
inu varð, þá hefði manni fund-
ist sagan ná meiri dýpt, en þá
vantaði Ritningarstaðinn til
þess að standa þar undir nema
hvað Tómas snerti. Það virðist
því fyrir mínum huga bezt, að
taka viðburðinn sem táknrænan
fyrir virkileikanum, hinni misk-
unnarríku snertingu Frelsarans
á öllu aumu lífi. Sömuleiðis
minnist maður þess, að hann tal-
aði um liljur vallarins sem
skrautlegar þó skammlífar væru
og hafa menn endurtekið, líkt
mannlífinu við líf jurtanna bæði
fyrr og síðar. I báðum tilfellum
eru Ritningarstaðir því til und-
irstöðu og því til fullkomins
styrktar máli höfundarins svo
sem spádómurinn mikli: „Brák-
aðan reyrinn brýtur hann ekki
sundur, og dapran hörkveik
slökkur hann ekki; hann boðar
réttinn með trúfesti“. Jesaja
43:3. Ofan á þessar undirstöður
kemur bæði kenningin um
miskunn Guðs í frásögnum
Ritninganna um Frelsarann og
margendurtekin reynsla mann-
legs lífs í gegnum aldirnar.
Hvernig sem sagan, er um
ræðir, grípur mann, þá er vel
um fyrir höfundi, að hafa skrif-
að hana, því í þenni felst at-
hyglisvert umhugsunarefni. Og
vel verður fyrir hverjum þeim
er les, því ef hann finnur ekki
strax að fullu þá fullkomnun,
sem kjarni sögunnar heimtar,
þá finnur hann það göfugasta
umhugsunarefni sem kostur
er á.
----☆----
„Lætur ekki á sjá þrátt fyrir
árin“. — Það,er frú Þórunn Vig-
fúsína Beck, móðir Dr. Richard
Beck prófessors og Mr. Jóhanns
Beck, forstjóra Columbia Press,
sem hér um ræðir. E. P. J. skrif-
ar stutta en fallega grein um
hana, og það er satt sem rit-
stjórinn segir eftir myndinni að
dæma. „Hér er mynd af móður
Dr. Beck“, sagði kona er var að
selja ritið í október í haust. „Það
er falleg kona“, sagði viðstadd-
ur. Tvö rit voru keypt þá og
þar. Við, svo mörg hér af ís-
lenzka fólkinu, hugsum ávalt
vel til Dr. Becks fyrir ljúfmann-
lega framkomu hans við okkur
og fyrir svo óendanlega margt
fallegt og uppbyggilegt, sem
hann hefir látið okkur í té bæði
hér vestra á ræðupöllum og í
blaðagreinum sínum. Þess vegna
þykir manni vænt um að sjá
mynd af móður hans og gleðst
af því, að hún skuli „bera árin
svo vel“.
Næst er gullbrúðkaupsmynd
af þeim sæmdarhjónum, Dr.
Rúnólfi Marteinssyni og frú
Ingunni. Það verður ekki tölum
talið hve margir þakka þeim
það mikilsverða starf, sem þau
hafa látið samferðafólki sínu í
té. Ung kona, fædd vestan hafs,
sagði við mig fyrir mörgum ár-
um, er við áttum tal um safn-
aðarmál. „Ég vil helzt engan
annan prest en séra Rúnólf Mar-
teinsson“. Það var vitnisburður-
inn sem présturinn fékk fyrir
að þjóna eldri kynslóðinni og að
einhverju leyti þeirri yngri á
þeim árum og þar áður. Tíu ára
telpa sagði líka fyrir all-löngu,
er hún hafði hlustað á fyrir-
lestur hjá séra Rúnólfi: „Nú er
mér ekkert illa við fyrirlestra
lengur. Mér þótti svo gaman að
hlusta á það, sem séra Rúnólfur
flutti“. Það var nú hægara að
eiga við íslenzku-kenslu heima
hjá sér þá en síðar varð, því
skólatíminn á ári hverju var
mikið styttri og börnin því meira
heima. Kunnugir munu játa, að
það hafi verið aðlaðandi skerfur,
sem Mrs. Marteinsson lagði inn
í starf. mannsins síns. Megi
brautin verða þeim björt og
blessunarrík um langt skeið
enn.
Er við komum að „ÁRDISI“
aftur. Tvær sérlega fallegar
greinar eru næst um heimsókn-
ir á Betel og Borg. Sú fyrri eft-
ir frú Ágústu Tallman og sú síð-
ari full af hressandi spaugi eftir
Laugu Geir. Myndir af heimil-
unum eru með.
Impressions of Iceland by
Lilia Eylands, er önnur lengsta
ritgerðin í bókinni, skemtileg og
fróðleg. Frú Lilja talar um listir
á Islandi, fr^: veru þeirra prests-
hjónanna heima, söngment og
fleira. Hún hefir glöggt auga
fyrir kringumstæðunum og
hjarta hennar slær í fullu sam-
ræmi við þær. Hún segir okkur
frá mörgu á sviði listarinnar,
sem nýrri tíminn hefir með
höndum. Um eitt atriði talar
hún frá sögulega sjónarmiðinu
og ferst það, sem hin frásögn-
in, prýðilega vel. Hjartans þökk
fyrir alla ritgerðina, frú Ey-
lands, en sérstaklega fyrir að
stinga „Þú bláfjalla geimur“
þarna inn á milli.
Þá er gullbrúðkaupsmynd og
fáeinar línur af þeim vel þektu
hjónum frú Margréti og Arin-
birni S. Bardal, höfðu þau verið
gift í fimtíu ár á síðastliðnu
sumri.
Greinar um ýms efni fylgja á
eftir þessu í bókinni, einnig um
merkiskonur enn. Frú Ingibjörg
J. Ólafsson ritar um skáldkon-
una Ingibjörgu Guðmundsson í
California, fylgir mynd skáld-
konunnar með. Frú Ingibjörg
Jónsson ritar um frú Bentínu
Hallgrímsson og heimsókn henn-
ar hingað vestur. Báðar þessar
greinar eru sérlega hugnæmar.
Mynd af Maríu Breta-drotningu
er í ritinu. Drotningin situr við
sauma heima hjá sér.
Þá er ofurlítið sögubrot eftir
frú Ingibjörgu Ólafsson. Það er
jólasaga og, eins og vænta mátti,
er í fullu samræmi við alt ann-
að sem frúin hefir skrifað.
Nokkrar fagrar minningar og
myndir eru hér af konum, sem
farnar eru. Þar á meðal er sú
góðkunna skáldkona, María G.
Árnason. Hún hefir verið frá-
bærlega fríð kona. Og sálmur-
inn, sem er þarna ortur af henni,
er dýrðlega fallegur. Séra Gutt-
ormur Guttormsson skrifar
minninguna. — Þegar ég sé
myndina af Margréti Stone, sem
er svo ljóslifandi lík henni,
hnýtur mér við hjarta að hugsa
um að hún sé farin. Guð blessi
minningu hennar og varðveiti
ástvini hennar, sem eftir eru í
þessum heimi.
Margþætt starfs yfirlit er
þarna, þar á meðal President’s
Report eftir núverandi forseta
samtakanna frú Fjólu Gray. Um
árið, þegar ég var stödd á meðal
þessara góðu kvenna, virtist
mér sem Mrs. Gray myndi vera
fjarska vel til fallin að gegna
þeim töluvert vandasama starfa,
sem hún tók við af frú Ingi-
björgu J. Ólafsson, þess, að vera
formaður Bandalags lúterskra
kvenna.
Megi heill og heiður fylgja
þeim öllum og ávalt, bæði ein-
staklingi og starfsheild.
Rannveig K. G. Sigurbjörnsson
emmgunni um ritið, að það virt-
ist að bera í bakkafullan læk-
inn fyrir mig að skrifa um það
að sinni. Nú er nokkuð umliðið
og vildi ég leyfa mér að segja
fáein orð um innihald ritsins
ef vera mætti að einhvers at-
þökk fyrir handleiðsluna um
farinn veg og segir, að „styrkur
hafi verið veittur við hvert
spor“. Þá tekur við þróttmikið
ljóð eftir þá ljóðhögu og vel
hugsandi konu, Ingibjörgu Guð-
mundsson í California, sem hún
FIVE
MILLION
ACRES
There are more than 5,000,000 acres of abandoned
farm land in Canada. Most of this land should never
have been plowed. Most of it should have stayed as
forest or pasture.
That’s what we mean when we say “use the land
according to its needs”.
Certain types of land are good for farming, other
types are good only for growing trees. Land that is
essentially forest land should never be. used for any
other purpose than tree growing.
The only kind of farming that will make a profit
on this kind of land is “tree farming”.
This message from THE CANADIAN FORESTRY
ASSOCIATION is displayed through the courtesy of
SHEA'S WINNIPEG BREWERY LTD.
MD-278
BLUE RIBBON
Quálity Products
COFFEE
A rich and flavory blend
of freshly roasted, moder-
ately priced coffee.
TEA
Always a favorite because
it is always so delicious.
BAKING
POWDER
Pure and Wholesome
Ensures Baking Success
Always Ask Your Grocer
for
CANADA BREAD'S
"Toast Master
Loaf'
Stays Fresh Three Days Longer
“Canada's Finest Loaf’’
Phone 37 144
UNADA BREAD (0. LTD.
FRANK HANNIBAL, Manager
PIES - D'NUTS - ROLLS - RECEPTION CAKES
Conqratulations
to
the lcelandic People on the Occasion of their
Thirty-Second Annual Convention of the
lcelandic National League in Winnipeg, 1951.

i\
v
READY-MADE CONCRETE - BUILDERS' SUPPLIES
COAL AND COKE
Phone 37 251
MCfURDY CUPPLY fO
^ BUILDERS' J SUPPLIES ^
. LTD.
and COAL
Erin ond Sargent
WINNIPEG, MAN.