Lögberg - 19.07.1951, Blaðsíða 8

8
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 19. JúLÍ, 1951
Canada Is Worth It!
By J. B. PRISETLY
Úr borg og bygð
Elízabeth Sigríður Johnson,
ekkja hins góðkunna athafna-
manns, Alberts C. Johnson, sem
um margra ára skeið var ræðis-
maður, Dana og íslendinga í
Vestur-Canada, lézt að heimili
sínu, 858 Warsaw Ave. hér í
borginni 4. þ. m. 76 ára að aldri.
Elizabeth var meðal fyrstu
barna sem fæddust með íslend-
ingum vestan hafs. Foreldrar
hennar voru Sigurður J. Jó-
hannesson, og Guðrún Guð-
mundsdóttir, ættuð úr Húna-
vatnssýslu. Þau fluttu til Can-
ada með „stóra hópnum“ 1873,
og settust að í Markland,
Ontario.
Þessi mæta kona lætur eftir
sig 3 dætur: Guðný — Mrs. Dr
Deeks, Helen — Mrs. Peterson
og Alma Johnáon, og einn son,
Dr. Albert, tannlækni. Auk þess
eru tólf barnabörn og fjögur
barna-barna-börn.
Útförin fór fram í Fyrstu
lútersku kirkju 6. júlí og var
mjög fjölmenn.
t?
Dánarfregn —
Þann 6. júní síðastliðinn lézt
að heimili sínu að Warroad,
Minn., frú Helga Smith 84 ára
að aldri.
Frú Helga Indriðadóttir Smith
var fædd i Þingeyjarsýslu árið
1867, en fluttist til Vesturheims
árið 1893; staðnæmdist fyrst í
Winnipeg, en fór brátt til
Grafton, N. Dak., og þar giftist
hún Mr. Peter Smith; hún misti
mann sinn 1938, en hafði átt
heima að Warroad, Minn., í 32
ár; hún taldist til Union kirkj-
unnar þar í bænum, og var heið-
ursfélagi kvenfélags safnaðar-
ins; einnig var hún félagi í
Rebecca Lodge í Warroad.
Mrs. Smith lætur eftir sig einn
son, Edward, búsettan að War-
road og eina dóttur, V/ilmu, sem
á heima í Minneapolis; einnig
sex barnabörn og fimm barna-
barnabörn; hún hafði mist einn
son og eina dóttur.
Útförin fór fram frá Union
kirkjunni þann 10. júní.
Blöð á íslandi eru beðin að
birta þessa fáyrtu dánarfregn.
☆
Þjóðræknisdeildin „FRÓN"
þakkar hér með eftirtöldu
fólki fyrir bækur gefnar bóka-
safni deildarinnar:
Mrs. Jónínu Johnson, St. James
Mr. Gísla Jónssyni ritstjóra,
Winnipeg
Mr. G. Ólafsson, 604 Toronto St.
Winnipeg
Með innilegu þakklæti
J. Johnson, bókavörður
☆
Mrs. Harald Sigurdson frá
Fort William (Norma Benson),
er nýlega komin til borgarinnar
ásamt þremur börnum sínum,
og dvelur hér í mánaðartíma hjá
móður sinni, Mrs. B. S. Benson.
Mr. Sigurdson dvaldi hér í
nokkra daga, en hélt heimleiðis
á þriðjudaginn.
☆
Mr. Bergur Johnson frá Bald-
ur, Man. leit inn á skrifstofu
Lögbergs í fyrri viku; kvað hann
þörf á meiri rigningu í sínu
bygðarlagi ef uppskera ætti að
verða góð.
☆
Mr. og Mrs. Sigurður Torfason
frá Vancouver komu til borgar-
innar um síðustu helgi ásamt
syni sínum, og munu dvelja hér
um slóðir framundir mánaða-
mótin; þau eru vinmörg hér í
borg og á Gimli, þar sem þau
áttu heima árum saman.
☆ .
VEITIÐ ATHYGLI!
Eins og áður heiir verið skýrt
frá, er það öllum unnendum
kenslustólsins í íslenzku og ís-
lenzkum bókmentum við Mani-
tobaháskólann, ósegjanlegt fagn-
aðarefni, hve hin ýmsu, íslenzku
bygðarlög eru nú jafnt og þétt
að koma til stuðnings við málið,
og nú er fólkið í Sigluneshéraði
í þann veginn að hrinda af stað
framkvæmdum; og með þetta
fyrir augum, verður fundur
haldinn í Hayland Hall, kl. 2
e. h. á sunnudaginn kemur, sem
vafalaust verður fjölsóttur.
Á fundi þessum mæta fyrir
h ö n d framkvæmdanefndar
kenslustólsmálsins, W. J. Lindal
dómari og frú, og Einar P. Jóns-
son ritstjóri og frú.
☆
Mr. Peter Anderson kornkaup-
maður og frú, og Þorbjörn
tengdabróðir hans og frú frá
Reykjavík, lögðu af stað í
skemtiferð vestur að Kyrrahafi
á sunnudaginn var.
. ☆
Þeir bræður Eiríkur og Kjart-
an Vigfússynir frá Chicago, eru
nýkomnir hingað til borgar, og
dvelja hér nálægt hálfsmánaðar-
tíma.
☆
Mr. Guðmundur D. Grímsson
frá Mozart, Sask., kom til borg-
arinnar í byrjun vikunnar á-
samt frú sinni; komu þau úr
heimsókn til ættingja og vina i
North Dakota og Minnesota.
Fjármunir geta ekki aflað
okkur góðrar heilsu, en góð
heilsa getur aflað okkur fjár-
muna.
☆
Hafið þið heyrt söguna um
húseigandann í Aberdeen, sem
seldi pappírssöfnunarnefndinni
veggfóðrið í herbergi leigjanda
síns og krafðist síðan aukinnar
leigu fyrir rýmra húsnæði.
☆
Menn hefjast fremur handa af
hefnigirni en hugdirfsku.
It is nearly twenty years since
I travelled across most of this
giant country, from Victoria and
Vancouver to Quebec; and
although I have paid several
visits to Montreal and Toronto
since then, I cannot pretend to
have any real knowledge of the
Canadian scene. But what has
happened here is what I always
thought would happen. Canada’s
importance to the world has
been vastly increased not only
by your own rapid development
in agriculture and industry but
also by the arrival of air trans-
port. We have only to look at a
map of the world in terms of air
transport to see that Canada’s
position is very different from
what it used to be.
Your population is already
close upon fourteen million.
That is a small figure for this
gigantic territory. Nevertheless,
it is roughly equal to the com-
bined population of the three
Scandinavian countries, so that
now there are as many Canad-
ians in the world as there are
Swedes, Danes and Norwegians
all put together. And soon of
course there will be a great
many more Canadians. I hope
that before very long a large
number of these new citizens
will have c o m e from our
dangerously overcrowded little
island of Great Britain. You
need these good folk; and we can
spare them; and the sooner we
make these exchanges, so bene-
ficial to both our countries, the
better it will be for us all.
But it is not my purpose here
to discuss the general problem of
emigration, which is being con-
sidered by men better able to
deal with it than I am. What
interests me at this moment is
a different problem, and it is
not a political or economic prob-
lem, but broadly speaking, a
cultural one. Now first, I must
explain that I am a great be-
liever in variety in man’s way of
life. I hate to think that we are
in danger of living a standard-
ized monotonous kind of life, so
that as you travel about the
world you hardly know what
country you are in. I do not
want a world in which every-
body is eating the same sort of
food, wearing the same kind of
clothes, singing the same songs,
passively enjoying the same
standardized form of entertain-
ment.
I like experiment and variety.
I want the Britons to be very
British, the Americans to be
very American, and the Canad-
ians to be richly and uniquely
Canadian, quite different from
anybody else. No one people
possess the secret of good living.
We have each our own unique
contribution to make to a true
world civilization which should
be made up of richly varied
strands of national culture, a sort
of tartan in which all the colors
of the nations are combined.
Now I know that Canadians
feel Canadian. You are not
British, although — thank good-
ness — you are still attached to
us by old ties of sentiment. You
are not American, although
proximity, all the influences of
the longest unguarded frontier
in the world, inevitably bring
you close to the outlook of the
United States. No, you are Can-
adian, and probably feel it in
your very bones. But how far is
that feeling finding expression
in a way of life, a pattern of cul-
ture, characteristically Canad-
ian?
I shall be told — and indeed I
have been told several times —
that if I want to find a mode of
living that is essentially Cana-
dian, I must get out of the cities
and have a look at the small
towns and the rural communi-
ties. And I am sure this is good
adviee. Nevertheless, all social
history shows us the city in-
fluencing the town and town
influencing the village. And it
rarely works the other way, with
the country folk beginning to
shape and color the lives of the
townfolk.
What the city does today, the
small town will attempt tomor-
row. The large urban communi-
ties may not always pay the
piper but they nearly always
call the tune. The young people
outside the cities and larger
towns look to them for a pattern
of behavior, a style of life. If,
for example, the city is becoming
Americanized, then very soon
the small town or the village
will become Americanized.
So when I ask about a way
of life, a kind of culture,
characteristically Canadian, it
will not do if I am told to get
out of the cities, and pursue my
research into the country. It is
the style of living in Toronto and
Montreal, Winnipeg and Van-
couver, that will show which
way the wind is blowing. For
example, the newsstand in my
hotel in Toronto might just as
well be in Detroit, Buffalo,
Toledo. It is not Canadian, it
is American. And it is the same
.with a great many other things
here. They really belong some-
where else, to another sort of
people. They were imported to
fill a gap. And it is the gap that’s
wrong or at least will be wrong
soon if it is not properly at-
tended to.
For Canada, in spite of its
vast potentialities, cannot be a
great country if its life becomes
a mere carbon copy of the life of
its Southern neighbor. There’s
nothing wrong with an Ameri-
can — or if there is, that is not
our subject this time — but there
are a lot of things wrong with
an imitation American. And you
Canadians know very well that
your are not imitation Ameri-
cans, that you have your own
way of feeling and thinking, that
you have something that deep-
down inside is essentially Can-
adiaVi. And what I want to see
is that something being expres-
sed in your style of life.
I do not want you to substitute
what is British for what is
American, to buy Punch and
Picture Post instead of The New
Yorker and Life, to boycott
books and films from New York
and Hollywood to make a place
for boks and films from London,
to act English plays and not
American plays. As I said
earlier, I am all in favor of
variety and experiment in liv-
ing, of each country having its
own style of life. So I do not
ask you to be less American and
more British. I ask you to be
more Canadian, to show me a
way of living I cannot find any-
where else.
Matreiðslubók
Dorcasfélag Fyrsta lúterska
safnaðar hefir nú til sölu splunk-
urnýja matreiðslubók, er það
hefir safnað til og gefið út; bók
þessi er með svipuðum hætti og
hinar fyrri, vinsælu matreiðslu-
bækur, er Kvenfélög safnaðar
ins stóðu að; þetta er afar falleg
bók með fjölda gamalla og nýrra
uppskrifta, sem koma sér vel á
hvaða heimili, sem er.
Matreiðslubók þessi kostar
$1.50 að viðbættu 10 centa burð-
argjaldi.
Pantanir, ásamt andvirði,
sendist:
Mrs. A. MacDonald
11 Regal Ave. St. Vital
Sími 205 242
Mrs. H. Woodcock
9 St. Louis Road, St. Vital
Sími 209 078
eða til Columbia Press Limited,
695 Sargent Ave.
Sími 21 804.
Now to that you may reply
that I must give you more time,
that in spite of this fourteen
million population and all the
large new developments, you
are still in the pioneer stage, still
taming the wilderness, in which
the fourteen million seem a mere
handful of folk. In a little while,
perhaps you will tell me, you
will get around to tackling this
social-cultural problem. But the
trouble is that these gaps have
to be filled, and that if they are
filled from the outside, such
native Canadian influences as
still exist will have less and less
power, and the carbon copy life
will come to stay. In short, I
believe that you have to start
now. You cannot afford to wait.
And because delay is dangerous,
I will venture to make briefly a
few constructive proposals.
There are Canadian men and
women of decided talent, in
various cultural fields, who have
left you. Call them home — to
write, to direct and act plays
and films, to make music for
you, to paint the Canadian scene.
If there are not enough of these
people — shall I say? — to raise
the temperature, then do not
hesitate to encourage cultural
immigration into this country
Offer talented people some defi-
nite opportunities here. Even a
couple of airplane loads of
youngish folk from Britain,
where there is perhaps now
more talent than opportunity,
might make a great difference,
for it is surprising what one man
or woman, filled with enthusi-
asm and excited by new sur-
roundings, can do. Do not be
afraid of newcomers. A great
country like this can soon make
them its own.
Finally, as citizens, make your
governments, provincial or Do-
minion, aware of this problem.
This may not be easy, if only
because politicians, as a class,
are apt to underrate what is not
of immediate political or
economic significance. They do
not see that social-cultural life
can deeply influence political
and economic life. So keep at
them, point out continually that
Canadian life must be an ex-
pression of the Canadian char-
acter and spirit. There is of
course a great deal to be done,
and there might be much op-
position on the way. But if
necessary fight hard for this
struggle for a characteristic and
unique way of life. Canada is
worth it.
Reprinted. jrom Saturday Night,
March 27, 1951.
Málm skal reyna með eldi,
menn með víni.
MESSUBOÐ
Fyrsta Lúterska Kirkja
Séra Valdimar J. Eylands.
Heimili 686 Banning Street. Sími
30 744.
Guðsþjónustur á hverjum
sunnudegi:
Á ensku kl. 11 f. h.
Á íslenzku kl. 7 e. h.
Sunnudagaskóla kl. 12.15 e. h.
Allir ævinlega velkomrftr.
☆
— MESSUBOÐ —
Sunnudaginn 5. ágúst verður
messað í Guðbrandssöfnuði við
Morden, Man. Ferming ungbarna
og altarisganga. Bæði íslenzka
og enska verða notaðar við guðs-
þjónustuna.
Messan byrjar kl. 2 e. h. —
Standard Time.
Allir boðnir velkomnir!
S. Ólafsson
☆
Gimli Lutheran Parish
Harald S. Sigmar, prestur
9:00 a.m. Betel
10:00 a.m. Summer Sunday
School
11:00 a.m. Morning Service —
Gimli.
2:00 p.m. (C.S.T.)
Árnes á íslenzku.
7:00 p.m. (D.S.T.) Gimli.
Song Service with special
music provided by the Manitoba
Teacher’s Summer Institute.
8:00 p.m. Gimli á íslenzku.
Allir velkomnir æfinlega
Ræðumaðurinn: — Ef ég hefi
talað of lengi er ástæðan sú, að
ég hefi ekkert úr og engin
klukka er í salnum.
Fundarmaður: — Það er aím-
anak fyrir aftan þig.
☆
Prentari nokkur var leiður á
starfi sínu og gerðist þjónn. —
Fyrsta daginn kallaði einn gest-
anna á hann.
— Ég get ekki borðað súpuna,
sagði hann, — það er nál í henni.
— Afsakið, herra minn, sagði
prentarinn fyrrverandi. — Þetta
er meinleg prentvilla — það átti
að vera kál.
☆
Sá, sem talar minnst, kemst
oft til mestra valda. —Roosevelt
☆
Efinn vex með aukinni þekk-
ingu. Gotehe <
—Shakespeare.
H. F. EIMSKIPAFÉLAG ÍSLANDS
AUKAFUNDUR
Aukafundur í Hlutafélaginu Eimskipafélag íslands,
verður haldinn í fundarsalnum í húsi félagsins í Reykja-
vík laugardaginn 17. nóvember 1951 og hefst kl. IV2 e.h.
DAGSKRA:
1. Tillögur til breytinga á samþykktum
félagsins.
2. Tillögur til breytinga á reglugjörð Eftir-
launasjóðs H.f. Eimskipafélags íslands.
Aðgöngumiðar að fundinum verða afhentir hlut-
höfum og umboðsmönnum hluthafa í skrifstofu fé-
lagsins í Reykjavík dagana 14. og 15. nóvember næst-
komandi.
Menn geta fengið eyðublöð fyrir umboð til þess
að sækja fundinn í aðalskrifstofu félagsins í Reykjavík.
Reykjavík, 6. júní 1951
STJÓRNIN
íslendingadagurinn
29. júlí, 1951
Við Friðarbogann, Blaine, Washington
SKEMTISKRÁ:
Ó, GUÐ VORS LANDS - - Söngjlokkurinn íslenzki
ÁVARP FORSETA
EINSÖNGUR ..... Ninna Stevens
RÆÐA ....... Dr. H. Sigmar
BLAINE SÖNGFLOKKURINN
KVÆÐI ..... Þórður Kr. Kristjansson
EINSÖNGUR..Elias K. Breidjord
RÆÐA (á ensku) .... Dr. J. S. Arnason
SÖNGUR ... Norwegian Choir, Bellingham
KVÆÐI - - _ _ . Ármann Björnson
SÖNGFLOKKURINN ÍSLENZKI
ALMENNUR SÖNGUR - Undir stjórn H. S. Helgasonar
America, God Save the King, Eldgamla ísajold
Skemtiskráin byrjar stundvíslega kl. 2 e.h. Standard
Time. Gjallarhorn flytur skemtiskrána til áheyrenda
Veitingar verða á boðstólum allan daginn
Söngstjóri ------ Helgi S. Helgason
Forseti dagsins .... Andrew Danielson
Undirspil annast jrú Mamie Popple Rolands