Lögberg - 02.08.1951, Blaðsíða 6

6
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 2. ÁGÚST, 1951
í vinnumensku ...
Framhald af bls. 3
okkur máske fegnar 30—50 krón-
ur í peningum, og var það ekki
svo lítið fé á þeim árum. Mig
minnir að við greiddum allt út
í hönd nema vínföng. Þau keypti
Grímur alltaf í lyfjabúðinni, og
þau voru tekin út í reikning.
Okkur var skipað að láta verzl-
anirnar skrifa á minnisblaðið
hvaðliver hlutur kostaði, og svo
áttum við að skila Grími blað-
inu þegar heim kom og gera hon-
um reikningsskil. Var þá jafnan
viðkvæðið hjá honum, þegar allt
stóð heima:
— Ágætt, ágætt, já, þetta er
ágætt.
Ef ekki gaf yfir Skerjafjörð,
lá við að sultur yrði í búi, og þá
var tekið það ráð að senda okkur
landveg til Reykjavíkur, og bár-
um við þá allt á Stóra-Brún. Ég
skal minnast betur á hann
seinna.
— Hvernig stóð á því að svona
mikið þurfti til heimilis, þar
sem ekki voru fleiri en átta
heimilismenn?
— Það gerði gestagangurinn.
Alltaf voru að koma gestir, höfð-
ingjarnir úr Reykjavík og út-
lendingar. Vissum við vinnu-
fólkið minst um hvaða fólk það
var, en gestagangurinn sagði til
sín á þann hátt, að við urðum
að fara fleiri ferðirnar til Reykja
víkur.
Ég sagði áðan að alt hefði ver-
ið keypt smám saman, en það
er ekki alveg rétt. Á hverju
hausti var. keypt ein smálest af
kolum og til þess ætlast að hún
dygði allan veturinn. Var einnig
brent mó, og tókum við venju-
lega upp úr tveimur gröfum á
vori, en þetta var léttur jjálka-
mór, sem fuðraði upp og veitti
lítinn hita. Fór og jafnan svo,
aði kolalaust var orðið þegar
kom fram á útmánuði. Ekki man
ég nú hvernig við fluttum kol-
in suður eftir, sennilega höfum
við ekið þeim á handvagni suð-
ur að Skerjafirði. En hitt man
ég, að þegar heim kom, urðum
við að bera þau upp á háaloft.
Þar voru þau geymd. Engin önn
ur geymsla var fyrir þau, engin
útihús nema fyrir hey og bú-
pening, en í kjallara var eldhús,
oúr og matstofa okkar vinnu-
hjúanna.
Fanturinn hann Stóri-Brúnn.
Ég hafði það starf á hendi all-
an ársins hring að hirða um
sauðféð og gæta þess að það
flæddi ekki. Voru tvö hættuleg
flæðarsker þar við nesið og
varð altaf að hafa vakandi auga
á því að fé væri þar ekki þegar
féll að. Grímur átti um 50 kind-
ur og gengu þær allan ársins
hring í Bessastaðanesi. Hann
hafði og milli 10 og 20 hross í
nesinu, stóðmerar og 2 graðfola,
annan þrevetran en hinn 7—8
vetra. Var sá brúnn að lit og
hafði Grímur fengið hann aust-
an úr Hornafirði. Hann var
tröllvaxinn og rammur að afli
og því kallaður Stóri-Brúnn.
Ekkert hafði hann sér til ágætis
nema vöxtinn og aflið. En Grími
þótti ákaflega vænt um hann,
hélt víst að hann mundi fá nýjan
Sóta undan honum, af því að
hann var úr Hornafirði.
Grímur tók af vlnum sínum í
Reykjavík og Hafnarfirði marga
hesta til göngu í Bessastaðanesi.
Voru það reiðhestar þeirra og
mátti þá líta þar marga fallega
fáka. Meðal þeirra er mér minn-
isstæðastur rauðstjörnóttur hest-
ur, sem GunnlaugUr Briem
verzlunarstjóri í Hafnarfirði átti.
Var hann bæði fagur og tígu-
legur á velli og kostirnir eftir
því. Einu sinni sem oftar kom
ég út í Bessastaðanes og sá þar
furðulega sjón. Stóri-Brúnn
hafði lagt aftan á þann rauð-
stjörnótta og lét hann bera sig
á lendinni, en sá rauðstjörnótti
þandi sprettinn alt hvað hann
mátti með þessa laglegu byrði.
Ég reyndi að komast fyrir þá en
tókst ekki því að svo var ferðin
á þeim mikil. Lauk þessu á þann
hátt að Stóri-Brúnn reið hinn
niður og sligaði hann svo að
hann varð máttlaus að aftan.
Ekki vildi Briem lóga þeim rauð--
stjörnótta, hélt að honum mundi
máske batna. En svo varð ekki.
Hesturinn lifði við þessi harm-
kvæli í nær tvö ár, og þá var
honum lógað.
Stóri-Brúnn settur í fangelsi.
öðru sinni kom ég út í nes og
sá þá aðra merkilega sjón. Ég
sá hvar yngri graðfolinn stóð á
miðjar síður úti í sjó, en Stóri-
Brúnn var þar á landi og' hljóp
fram og aftur, sýnilega til þess
að varna hinum að komast á
land. Og ekki var neinn efi á
því, að hann hafði hrakið folann
í sjóinn.
Ég hljóp heim og spurði Grím
hvort hann vildi ekki koma með
mér út í nes, þar fengi hann að
sjá sjón, sem honum mundi
þykja merkileg. Hann vildi fá
að vita hvað það væri, og er ég
hafði sagt honuip frá aðförum
Stóra-Brúns, mælti hann:
— Bölvaður fanturinn! Það
verður að refsa honum fyrir
þetta.
Svo tók Grímur staf sinn og
gekk með mér út í nesið. Þar
var alt við sama og áður. Þá
Árni Helgason
fró Chiccgo
í heimsókn
Hinn góðkunni Vestur-lslend-
ingur Árni Helgason, raffræð-
ingur og forstjóri, er nýkominn
til bæjarins. Tíðindamaður blaðs
ins hitti hann á götu í gær og
spurði hann um ferðir hans.
— Ég brá mér hingað snögga
ferð, sagði Árni. Ætla aðeins að
vera hér í þrjár vikur að þessu
sinni, til þess að hitta kunningja
og vini. Ég hef ekki komið hing-
að heim síðan sumarið 1947. En
eins og okkur Vestur-íslending-
um er manna ljósast, verðum við
að bregða okkur til gamla lands-
ins alltaf við og við, ef við eig-
um að geta haldið uþpi lífraénu
sambandi við menn og málefni
hér heima.
skipaði hann mér að handsama
Stóra-Brún og hnýta upp í hann
snæri. Þegar ég hafði gert það,
sagði Grímur:
— Nú setjum við hann í tugt-
húsið fyrir þetta ofbeldi.
Svo teymdum við Brún heim
og stungum honum inn í hest-
húsið. Þar varð hann að dúsa í
þrjá daga um hásumarið. Það
var refsingin, sem Grímur lagði
á hann, tugthúsvistin. En ekki
fór illa um Brún, því að eftir
fyrirskipan Gríms var honum
gefin nýslegin taða á stallinn á
hverjum degi. *
Grímur vildi verða gamall.
Ekki kyntist ég Grími mikið
þessi tvö ár, sem ég var hjá hon-
um. Hann leit aldrei eftir neinu
verki og aldrei varð honum að
vegi að taka sér hrífu í hönd til
gamans, þegar verið var að þurka
töðuna á túninu. Var hann þó
ern enn. Hann var hár maður
vexti og grannur. Altaf var hann
á dökkum fötum með hvítt um
hálsinn. Hann hafði þann sið á
hverjum morgni er hann var
klæddur, að taka sér staf í hönd
og ganga fram að hliðinu, þar
sem vegir skiptast. Er það drjúg-
ur spölur og góð morgunganga.
Stundum gekk hann út í nes.
Önnur var ekki útivist hans
nema þegar hann fór til Reykja-
víkur eða Hafnarfjarðar og þá
altaf ríðandi. Aldrei fór hann í
heimsóknir til manna þar á Álfta
nesi og virtist yfirleitt ómann-
blendinn, nema þegar gestir
voru komnir. Var hann kunnur
að því að taka vel á móti gest-
um, en þegar enginn var kom-
inn sat hann yfir bókum.
Altaf svaf hann á hörðu, svo
að segja berum fjölum.
— Það lengir lífdagana, sagði
hann.
Einu sinni spurði hann mig
að því, hvort ég héldi ekki að
hann yrði langlífur.
— Jú, allra karla elztur, svar-
aði ég.
Þá ljómaði hann af ánægju,
því að hann vildi verða gamall.
Enginn gat glatt hann innilegar
með öðru en því, að óska honum
langra lífdaga. Á. Ó.
—Lesb. Mbl.
REYNIÐ ÞAÐ-
yður mun geðjast það!
Árni Helgason
— Hvað getur þú sagt mér af
íslendingum í Chicago?
— Þeim hefir heldur fækkað
á síðustu árum, svo erfitt hefir
reynzt að halda uppi nokkrum
félagsskap þeirra í milli. Þann
17. júní hittum við nokkrir
Chicago-íslendingar verkalýðs-
leiðtogana sex, sem boðnir voru
vestur til Bandaríkjanna. Þeir
voru þá nýkomnir til Chicago,
en þar áttu þeir að vera í hálfan
rnánuð, af þeim sex vikum, er
þeim eru ætlaðar til ferðalaga
vestra. Síðan áttu þeir að heim-
sækja einar fimm eða sex borgir
víðsvegar um Bandaríkin.
— Hvað getur þú sagt mér í
stuttu máli um líðan almennings
og kjör í Bandaríkjunum?
— Ástandið þar vestra er að
mörgu leyti gott, alls staðar nóg
atvinna.
— Og hvernig er með styrj-
aldaróttann?
— Óhætt er að segja, að hann
sé heldur í rénun. Almenningur
vonar, að hægt verði að afstýra
heimsstyrjöld, og víst er að
menn eru þar reiðubúnir til að
leggja mikið á sig til þess að
komið verði í veg fyrir styrjöld.
— Láta kommúnistar mikið á
sér bera þar vestra?
— Nei. Á þeim ber ákaflega
lítið. Þeir gefa vitaskuld út sín
blöð eins og aðrir flokkar. En
þau hafa svo litla útbreiðslu að
þeirra gætir lítið. Það eru að-
eins eldheitir flokksmenn, sem
gefa þeim gaum.
—Mbl. 29. júní
MeS innilegum kveðjum
í tilefni af
íslendingadeginum
6. ágúst 1951
★
ARLINGTON PHARMACY
Prescription Specialists
\
SARGENT and ARLINGTON Phone 35 550
Minnumst
sameiginlegra érfða
RIVERTON TRANSFER
THORARINSON and KERR Proprietors
Winnipeg Phone 501 107 — Riverlon Phone 17
Fast Freight and Express to or from:
WINNIPEG, ARNES, CAMP MORTON, GIMLI, LONI BEACH,
HNAUSA, HUSAVIK, McELHERAN, MATLOCK, PONEMAH,
RIVERTON, SANDY HOOK, WASHOW BAY, WHITEWOLD,
and WINNIPEG BEACH.
RIVERTON MANITOBA
All Shipments Insured.
Always Ask Your Grocer
for
Toast Master
Bread
SWEETER - FRESHER
“Canadas Finest Loaf n
Phone 37 144
CANADA BREAD COMPANY LTD.
FRANK HANNIBAL, Manager
PIES - D'NUTS - ROLLS - RECEPTION CAKES