Lögberg - 02.08.1951, Qupperneq 1

Gullfoss líkaði vel í siglingum
milli Bordeaux og Casablanco
/^ULLFOSS kom heim á sunnu-
" daginn eftir langa útivist.
Skipið var, eins og kunnugt er,
leigt frönsku skipafélagi í síð-
astliðnum nóvembermánuði og
sigldi milli Bordeaux og Frakk-
landi og Casablanca í Marokko.
Þetta er í fyrsta sinn, sem ís-
lendingar leigja farþegaskip til
siglinga fyrir aðrar þjóðir og reið
því á miklu, að vel tækist.
Pétur Björnsson skipstjóri á
Gullfossi sagði í viðtali við tíð-
indamann Alþýðublaðsins:
„Það gleður mig að geta sagt
það með góðri samvzku, að þetta
starf okkar tókst mjög vel. Eg
varð hvað eftir annað var við
það í viðtölum við fulltrúa skipa
félagsins, en það er eitt mesta
siglingafélag Frakka, og við far-
þega, að öllum líkaði vel við skip
ið, aðbúnaðinn í því mat og þjón-
ustu. Ástæðan fyrir því, að hið
franska félag falaðist eftir Gull-
fosi, var sú, að skipi, sem það
hafði í smíðum til siglinga á þess-
ari leið, seinkaði. Nú mun það
skip hins vegar vera í þann veg-
inn að verða fullbúið. Við hófum
þetta starf okkar 14. nóvember
og lukum því 6. maí. Alls fórum
við 16 ferðir milli Bordeaux og
Casablanca og við munum hafa
flutt alls um 5000 farþega. Far-
þegarnir voru að vísu úr flest-
um þjóðfélagsstéttum, en fyrst
og fremst voru þeir opinberir em
bættismenn, franskir, bæði bú-
settir í Frakklandi og í Afríku,
en einnig verzlunarmenn og svo
almennt ferðafólk í leyfum.
Margir óttuðust, að erfitt yrði
fyrir okkur Islendinga að gera
þessum ókunnu farþegum til
hæfis, þar sem við byggjum ekki
á reynslu, til dæmis hvað matar-
gerð snertir og þjónustu, en allt
fór þetta vel og giftusamlega.
Við höfðum um borð fulltrúa frá
skipafélaginu, sem gerðist teng-
iliður milli gestanna og skips-
hafnarinnar. Þetta reyndist mik-
ill ágætismaður. Hann hafði fyrr
um verið skipstjóri hjá félaginu.
Þá fengum við franskan mat-
svein til aðstoðar og vann hann
undir stjórn matsveins okkar, og
loks fengum við franskan þjón
einnig til aðstoðar. Samkvæmt
frönskum lögum verða öll far-
þegaskip að hafa lækni um borð
og þannig var og hér. Eg get í
stuttu máli sagt, að ég og skips-
höfn mín urðum ekki vör við
annað en ánægju og lof af munni
farþega, sem ferðuðust með Gull
fosi þennan liðna vetur“.
—Hve margir starfa um borð?
Minnumst
sameiginlegra erfða
á íslendingadeginum
á Gimli, 6. ágúst, 1951
★
OXFORD HOTEL
JOSEPH STEPNUK, Pres. S. M. HENDRICKS, Mgr.
Minnumst
sameiginlegra erfða
á íslendingádeginum
á Gimli, 6. ágúst, '1951
MUNDY'S
BARBER SHOP
643 Poriage Ave. WINNIPEG
Minnumst
sameiginlegra erfða
á íslendingadeginum
á Gimli, 6. ágúst, 1951
F. E. SCRIBNER, M.D.
GIMLI MANITOBA
LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 2. ÁGÚST, 1951
„RIGOLETTO" Glæsileg
óperusýning í Þjóðleikhúsinu
„Þegar fullskipað er, eru 68
manns starfandi um borð, en þar
af eru í þjónustuliðinu 34 manns,
í eldhúsi, þjónar og þernur’1.
— En fluttuð þið ekki einnig
vörur?
„Jú, við fluttum mjög mikið af
alls konar ávöxtum. Gott er að
flytja ávexti í kælirúmum skip-
sins.
— Sögur hafa farið af sigrum
skipverja í kappleikjum erlend-
is?
„Já“, svaraði skipstjóri og
brosti. „Mér hefur verið mikil á-
nægja að því að fylgjast með í-
þróttastarfsemi skipverja minna.
I frístundum sínum hafa þeir ið-
kað knattspyrnu. Það'hefur stælt
vilja þeirra, verið ágætur'reglu-
boði og síðast en ekki sízt hafa
þeir allsstaðar þar, sem þeir hafa
keppt, orðið skipi sínu og þar
með þjóð sinni til sóma“.
—Alþbl. 5. júní
Týnt blað
fundið
Var í eldtraustu hólji
Landbókasafnsins
Nýlega hefur komið fram blað
úr Heiðarvígasögu, sem vantaði
í skinnhandrit það af sögunni, er
barst til Svíþjóðar á ofanverðri
17. öld, og hefur verið miklum
getum að því leitt, hvað staðið
hefði á blaði þessu. Hefur próf.
Sigurður Nordal rakið það stutt-
lega í formála sínum fyrir sög-
unni í Fornritaútgáfunni.
Blaðið hefur verið í vörslum
Landsbókasafnsins síðastliðin 40
ár, en hefur ekki verið skrásett
í handritaskrá safnsins.
Geymt í 40 ár
Eftir því sem Finnur Sig-
mundsson, landsbókavörður,
skýrði blaðinu frá í gær, hefur
skinnblað þetta verið geymt í
eldtraustum geymsluklefa safn-
sins. Voru þar 4 blöð í umslagi,
með áritun eftir Jón heitinn Að-
ils, sagnfræðing, þar sem segir,
að þessi 4 skinnblöð hafi verið
keypt til safnsins frá erfingjum
Stefáns Jónssonar, alþingis-
manns á Steinsstöðum í Öxna-
dal. Landsbókavörður sagði að
hann hefir litið svo á, að áritun
Jóns Aðils á hin óskrásettu skinn
blöð væri til marks um það, að
þarna væri ekki um neina merk-
isgripi að ræða.
Stefán Jónsson á Steinsstöðum
var lengi þingmaður Eyfirðinga,
fróðleiksmaður mikill. Seinni
kona hans var Rannveig, systir
Jónasar Hallgrímssonar skálds.
Rannsóknir Magnúsar Már
Að landsbókavörður tók þessi
fornu skinnblöð fram úr geymslu
hólfinu, kom til af því, að guð-
fræðiprófessor, Magnús Már
Lárusson, hefir með hÖndum
rannsóknir á ýmsum efnum úr
kirkjusögu Islands, og rannsak-
ar nákvæmlega allar fornar
heimildir, sem hann nær til, þó
ekki séu veigamiklar að ytri á-
sýndum. M. a. nótnablöð og þess
háttar. Taldi Finnur því rétt, að
Magnús fengi einnig þessi óskrá-
settu skinnblöð til athugunar og
þar með blaðið, sem Magnús sá
að var úr Heiðarvígasögu.
Skinnblað þetta ber þess
greinilegan vott, að það hafi ver-
ið notað sem kápa á lítinn bækl-
ing. Önnur blaðsíðan er svo máð
að gera þarf sérstakar ráðstafan-
ir til að lesa það, sem þar stend-
ur. En sú blaðsíðan, sem snúið
hefir inn á bæklings kápunni, er
sæmilega læsileg.
Um efni hennar talaði Sigurð-
ur prófessor Nordal í fréttaauka
útvarpsins í gær, en sagði, að
eigi væri ástæða til að fjölyrða
um þetta fyrr en fengist hefði
vitneskja um hvað á báðum blað
síðunum stendur.
Gera þarf mynd af blaðsíðunni
með „infra“-geislum, sem gerir
letrið læsilegt, en ekki er víst
hvort þetta sé sægt hérlendis.
Mbl. 21. júní
Þau gengu saman
Augu þeirra mættust
Þau lágu saman
Varir þeirra mættust
Þau fóru til prestsins saman
Sálir þeirra mættust
Þau bjuggu saman
Lögfræðingar þeirra mættust.
Giuseppe Verdi varð snemma
að kenna á kaldhæðni örlag-
anna. Honum var synjað um inn-
töku í hinn fræga tónlistarskóla
í Milano vegna skorts á tón-
listargáfum! Og margt steðjaði
að honum. En honum var ekki
fisjað saman. Sterk skapgerð og
óbilandi kjarkur auðkenndu alt
líf hans, og tónlistargáfurnar
voru svo miklar, þegar til kom,
að þær lyftu honum upp í hinn
hæsta sess ítalskra óperutón-
skálda. Hin dásamlegu verk
þessa stórmeistara ítölku óper-
unnar munu halda áfram að
hrífa heiminn um ókomna tíma.
Wagner og Verdi, tvö mestu
óperutónskáld 19. aldarinnar,
voru báðir fæddir sama árið,
1813. Verdi lifði í skugga Wagn-
ers að margra dómi. Hann bar
takmarkalausa virðingu fyrir
honum. Því miður galt Wagner
ekki í sömu mynt. Hinn þýski
meistari lagðist dýpra í sínum
miklu og stórbrotnu verkum, en
eldfjör og leifturköst og suðræn-
an hita Verdis átti hann ekki;
tíminn einn fær leit í ljós hvor-
um verði lengra lífs auðið; um
það hefur ýmsu verið spáð, en
engum getum skal að því leitt
hér, enda telur sá er þetta ritar
sig ekkert um það vita hvernig
tímans hjól kann að snúast í
þessum efnum í framtíðinni, en
hitt þykist hann hafa sterkan
grun um: að Mozart muni lifa
báða hina umtöluðu meistara.
Það var stórviðburður, sem
gerðist í Þjóðleikhúsi voru 3.
júní, er óperan Rigoletto eftir
Verdi var flutt þar af íslenskpm
söngvurum (að einum undan-
teknum), og þar með hafin byrj-
unin að nýju tímabili: íslenskum
óperuflutningi.
Árangurinn af þessari fyrstu
tilraun var svo stórkostlegur að
undrun sætti, og jafnvel hinir
bjartýsnustu hefðu ekki látið sig
dreyma um slíkt. Sýningin (söng
ur og leikur) hafði miklu frem-
ur á sér blæ hins fullkomna held-
ur en að hér væri í rauninni um
byrjun að ræða, svo góður var
heildarsvipurinn: söngurinn,
leikurinn, dansinn, sviðið. Með
þessu er þó ekki sagt, að allt
hafi verið upp á það fullkomn-
asta. Gæði söngraddanna í hin-
um minni hlutverkum voru að
sjálfsögðu misjöfn. En það þyrfti
mikla mannvonsku til að viður-
kenna ekki, hve allt fór vel fram,
hve allir hver einasti^leystu hlut
verk sitt vel af hendi og hve
allir sungu af mikilli smekkvísi.
Framhald á bls. 21
HAMINGJUÓSKIR
til íslendinga í tilefni af 61.
þjóðminningardegi þeirra
★
Sunset Manufacturing Co.
Limited
Sherbrook and Logan WINNIPEG, Man.