Lögberg - 18.10.1951, Page 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 18. OKTÓBER, 1951
5
wwwwwsrwvvvwvwvwvwwwwv
LVENNA
Ritstjóri: INGIBJÖRG JÓNSSON
SKIPUÐ f ÁBYRGÐARSTÖÐU
Fyrir nokkrum mánuðum síð-
an komu inn á skrifstofu blaðs-
ins ung hjón, þá nýkomin frá
íslandi, ásamt tveim kornungum
dætrum. Þau voru einstaklega
alúðleg og skemtileg í viðtali.
Þetta voru Dr. Áskell Löve, hinn
nýi prófessor í grasafræði við
Manitobaháskóla og fjölskylda
hans. Frú Löve er af sænskum
ættum en talar góða íslenzku og
dæturnar tvær tala bæði sænsku
og íslenzku. Mér fanst þá og
ekki síður nú, að koma þessara
ungu hjóna myndi gera okkar
íslenzka félagslíf fjölskrúðugra,
og ekki væri ólíklegt, að þau
myndu auka á hróður háskóla
okkar með vísindastarfsemi
sinni. Frú Doris er einnig grasa-
fræðingur með merkan náms-
og starfsferil að baki. Háskóla-
ráðið hefir nú, góðu heilli, ráð-
stafað því, að hæfileikar hennar
og kunnátta komi háskólanum
að notum með því að ráða hana
sem umsjónarmann yfir safni
grasafræðisdeildarinnar.
Frú Doris er fædd 2. janúar
1918 í Kristianstad í Svíþjóð,
dóttir Gustav Wahléns, stór-
kaupmanns og konu hans,
Augustu, fædd Bus, frá Kaup-
mannahöfn. Hún lauk stúdents-
prófi vorið 1937 í Kristianstad;
innritaðist síðan við háskólann
í Lundi, þar sem hún lauk B. Sc.
(Hon.) prófi í grasafræði, erfða-
fræði og landafræði vorið 1941.
Hún varð doktor (Ph. D.) í grasa-
fræði og erfðafræði vorið 1943,
og D. Sc. 1944.
Hún var aðstoðarmaður við
Ættgengisstofnunina í Lundi
1941—1945 og síðan 1940 hefir
hún birt margar ritgerðir um
grasafræði, bæði um sænskar og
íslenzkar jurtir, ein eða með Dr.
Áskel Löve. Þau giftust 1940;
dætur þeirra eru Gunnlaug
(Goy) 10 ára, og Lóa, 5 ára.
---☆-----
ADDRESS
By Mrs. Ingibjörg J. Olafsson
Honored Guest and Friends: —
Even if it seems so hard to
be reconciled to the fact that
Rev. and Mrs. Sigurgeirson are
leaving us to take up residence
in another country, I will not
dwell on that point. Rather
would I emphasize the fact that
we are glad to be here tonight,
with our friend Mrs. Sigurgeir-
son, glad to be given the oppor-
tunity of spending the evening
with her. We are few in number,
representing a large group, The
Lutherans Women’s League, of
which our honored guest has
been an active member for a
number of years, since her hus-
band became a Lutheran Pastor.
She has had a clear vision of her
duties in the L'utheran Women’s
League of our Synod. She has
considered it a privilege no less
than her duty to attend its con-
ventions and enter into the spirit
of the work in an enthusiastic
manner.
Prior to the time she became
a minister’s wife Mrs. Sigurgeir-
son had a very fine record as a
church worker and Sunday
School Teacher in her home
community at Hecla. As a min-
ister’s wife she has done exfcel-
lent work as well. We have a
very apt saying in our Icelandic
language Það fennir í sporin. But
it is well to remember that even
if the footprints may be covered
up, the impression made by those
feet are still there underneath
the cold snow which for a time
may obliterate them.
In speaking of those former
years I cannot forbear to men-
tion also the fine unassuming
labor of love performed, when

Doris Löve, Ph. D., D. Sc.
our honored guest was a girl in
her late teens and early twen-
ties, in the home of her child-
hood. I refer to the fact that she
with her sisters next in years
so lovingly and efficíently took
charge of the home with their
father when their mother was
called away in the flu epidemic
from her ten children many of
whom were still young. The
years that followed formed a
part of our friend’s early train-
ing.
Mrs. Sigurgeirson’s outstand-
ing contribution to the work of
the Lutheran Women’s League
has been her activities in con-
nection with the Camp. She has
loved that project, has had faith
in it and been ready to sacrifice
for it. She has been its loyal
spokesman wherever she has
been. There is never any cool
indifference where her opinion
is concerned, her attitude is
whole hearted and outspoken.
From the very beginning of
the Camþ work she has been
connected with it. She was with
us during the three seasons we
rented the Canadian Sunday
School Mission Camp. She was
Matron during the ten days the
Camp was held at Rock Lake.
She has been with us, with one
or two groups, each summer at
Sunrise Camp, except the first
summer when she stayed away
owing to ill health.
In this work I have been close-
ly associated with Mrs. Sigur-
geirson. At Camp one gets to
know a person as she really is,
we are at home, members of a
family circle. A person’s ability,
strength or weakness, talent,
adaptability and understanding
can not be hidden. I can truly
say that she has given freely of
her strength in an unselfish way.
She has been a capable, kind and
understanding leader with the
Junior groups. I know she has
made a lasting influence on
many of these girls and boys,
a deeply religious, reverential
influence. She met her obliga-
tions and performed her duties
at camp in an efficient way
whatever their nature happened
to be.
We, members of the Lutheran
Women’s League, thank her for
that work, and I, personally,
want to thank her for the joy
she brought with her. It was
good to laugh with her over
many funny incidents in which
camp-life abounds. Even if we
felt exhausted at the close of a
trying day it was good to relax
and look at the funny side and
perhaps laugh at ourselves as
well.
We brought a small token of
our regard — a token of deep
appreciation for work well done.
As you use it in your future
home may it bring back only
happy memories — memories of
things accomplished—memories
of our yesterdays.
May it also remind you and
your husband that our best
wishes and prayers go with both
of you. May your to-morrows be
filled with a contentment and
peace of mind. May you find
true friends in your new sphere.
May God give you both a long
and successful future and richly
bless your labors in His vineyard.
---☆----
SAMSÆTI
í tilefni þess að frú Sigríður
Sigurgeirson er á förum til
Indiana, U. S. A. með manni
sínum, séra Skúla, er fengið hef-
ir köllun frá söfnuðum þar,
komu saman við kveldverð á
fimtudaginn s.l. viku um 20 kon-
ur, á Old Homestead hér í borg,
til þess að kveðja hana og árna
henni fararheilla. Voru það aðal-
lega konur úr framkvæmdar-
nefndum Bandalags lúterskra
kvenna og Sunrise Lutheran
Camp, en með þeim hefir frú
Lömunarsjúklingur
nær albata eftir
13 ár
Viðtal við Guðmund Þórðarson,
sem veiktist árið 1938.
Fyrir um það bil 13 árum
síðan varð ungur Húnvetn-
ingur, Guðmundur Þórðar-
son að nafni, fyrir þeirri
ógæfu að fá lömunarveikina.
Eins og allir vita er þetta þrá-
látur sjúkdómur og oft með fá-
dæmum erfiður. En Guðmundar
beið ekki það hlutskipti að
verða að hafast við í rúminu eða
í hjólastól alla ævi, því að nú er
hann það hress orðinn, að hann
getur farið allra sinna ferða, en
hefir þó staf sér til stuðnings.
Tíðindamaður Vísis hefir hitt
Guðmund Þórðarson snöggvast
að máli, en hann er nú búsettur
hér í bæ og býr á Laugavegi 30.
— Ég var staddur á Hvamms-
tanga, er ég veiktist snögglega.
Veikin gerði engin boð á undan
sér, því að ég man það, að ég
valt út af legubekk og gat mig
ekki hreyft, var algerlega lam-
aður ,segir Guðmundur. Læknir
var auðvitað sóttur, og síðan
lá ég um 9 vikna skeið á
Hvammstanga, gat naumast snú-
ið mér í rúminu. Síðan var ég
fluttur á Landsspítalann, lá þar
nokkra mánuði, en síðan fór
mér að skána, ósköp hægt til að
byrja með.
Ég varð að læra að ganga á
nýjan leik, má segja. Próf. Jón
Hjaltalín Sigurðsson stundaði i
mig, en síðan hefi ég verið hjá
Kristjáni Þorvarðarsyni lækni.
Svo hefi ég verið með annan fót-
inn á sjúkrahúsum, Hvítaband-
inu og Sólheimum, en nú er ég
ferðafær, eins og sjá má.
Læknarnir sögðu, að það
mætti heita einsdæmi, hve mikl-
um bata ég hefi náð, og sjálfur
tel ég vafalaust, að æðri máttar-
völd hafi komið mér til hjálpar.
Flestir sjúklingar, sem hafa
fengið svipaða lömun og ég,
komast aldrei á kreik.
Sundhöllin hefir hjálpað mér
mikið, enda hefi ég komið þang-
að annan hvern dag í mörg ár.
Nú væri óskandi, að einhver
aðili, hið opinbera, eða einstakl-
ingar, gætu útvegað Guðmundi
létta vinnu við hans hæfi.
Hann var ekki nema 24 ára
gamall er hann lamaðist, röskur
maður, sem stundaði alla al-
genga vinnu til sjós og lands, og
nú hefir hann nær sigrazt á þess-
um erfiða sjúkdómi, en vantar
heppilega vinnu. örlögin leggj-
ast hart á slíka menn, en hlut-
skipti þeirra yrði léttara, ef þeir
fengju starfa við sitt hæfi. ThS.
—VÍSIR
Haltu tungu þinni frá illyrð-
um. Hvert orö er líkast fugli,
sem sleppt er lausum, enginn
veit hvert hann flýgur.
—Ahikar
Sigríður starfað dyggilega að
þeirra áhugamálum í fjölda
mörg ár, og kom það greinilega
fram í þeim ræðum sem fluttar
voru, hve konunum finst mikil
eftirsjá 1 því, að hún og þau
hjón hverfa nú úr okkar fá-
menna íslenzká hóp.
Frú Margrét Stephensen, for-
seti Eldra kvenfélags Fyrsta
lúterska safnaðar, flutti borð-
bæn. Að lokinni máltíð flutti
frú Fjóla Gray, forseti B. L. K.,
stutta en hlýja ræðu til heiðurs-
gestsins og nældi blóm á barm
hennar. Þá tók frú Ingibjörg J.
Ólafsson til rpáls og fylgir hér
hin faguryrta og skilningsríka
ræða hennar. Hún afhenti frú
Sigríði silfurdisk með loki, að
gjöf; á lokið var grafið „Sunrise
Camp, 1951“. Frú Margaret
Perry móðursystir heiðursgests-
ins, ávarpaði og konurnar. Að
lokum þakkaði frú Sigríður fyr-
ir þann hlýhug og þá virðingu,
er henni var sýnd með samsæti
þessu, kvaðst hún þess lang-
minnug verða. •
FJAÐRAFOK
Hafnargerðin á Vatnseyri í
Patreksfirði er einstök í sinni
röð hér á landi. Höfnin er öll
gerð á þurru landi, nema upp-
gröftur dýpkunarskipanna og er
hafnarstæðið allstórt vatn, sem
staðurinn dregur nafn sitt af.
Hafist var handa um fram-
kvæmd þessa vorið 1946, sam-
kvæmt samþykt fireppsnefndar
Patrekshrepps frá 24. nóv. 1945.
Byrjað var á því að þurka vatn-
ið með því að dæla því með vél-
dælum út yfir granda milli þess
og sjávar. Síðan voru steyptar
tvær smábátabryggjur í höfn-
inni, unnið að uppgreftri með
stórum ýtum og stórri skurð-
gröfu og rammað niður 320
metra stálþil, sem er viðlegu-
pláss hafnarjjinar, og er hægt að
stækka það mikið með auknum
framkvæmdum. Yfirumsjón með
verkinu hafði vitamálaskrifstof-
an, svo og alla verkfræðilegar
leiðbeiningar. Patreksfirðingar
vænta sér mikils af aukinni út-
gerð, auknum skipakomum og
framkvæmdum á staðnum í
sambandi við þetta mikla mann-
virki. (Árbók Barð.)
Með fullfermi ísfisks við
Grænland eftir 7 daga
Sali- og ísfiskveiðarnár hafa
g&ngið vel.
Á miðunum við Grænland
hefir verið góður afli undan-
farið. Þess eru dæmi að ís-
fiskveiðaskip hafi fengið full
fermi eftir um viku útivist.
Hér við land hefir aflinn
verið heldur lélegur og
stormasamt, en við Norður-
land hefir verið allsæmileg-
ur afli nú um nokkurra daga
skeið. Það sem af er þess-
um mánuði, nema ísfisk-
sölur til Bretlands alls um
tveim milljónum króna.
Fullfermi efíir viku.
Sem kunnugt er, hafa togar-
arnir flestir farið til veiða við
Grænlandsmið að undanförnu,
bæði til ísfiskveiða og saltfisk-
veiða. Togarinn Bjarni riddari,
sem er einn þeirra þriggja, sem
þar stunda ísfiskveiðar nú, mun
hafa farið í gær af stað til Bret-
lands með fullfermi, eftir um sjö
eða átta daga veiði. Ingólfur
Arnarson er að ljúka sinni veiði-
för, og hefir hann verið álíka
lengi, og sá þriðji er Fylkir.
Á Fyllubanka.
Saltfiskveiðatogararnir hafa
•verið á Fyllubanka undanfarið,
en það er sunnar en ísfiskmiðin.
Komu hingað í gær af veiðum
við Grænland, Þorsteinn Ing-
ólfsson og Úranus, en þeir hafa
verið alls um mánaðartíma úti
og munu báðir fara á Grænlands
mið aftur.
Kolbeisey og Grímsey.
Norður við Grímsey og Kol-
beinsey, hefir verið sæmilegur
afli. Þar er Akureyrartogarinn
Svalbakur og þar fékk Harð-
bakur afla sinn, er hann seldi og
fékk afbrags verð fyrir. — Á
Halanum er stormasamt og lítil
veiði þegar gefur.
Þýzkaland — síðustu sölur.
Nú eru fyrstu togararnir á leið
til Þýzkalands með ísfisk, Kefl-
víkingur og Elliði, en þar hefir
markaður verið hagstæður. Eru
taldar horfur á áframhaldandi
sölum til Þýzkalands.
Þessir togarar hafa selt síðustu
daga í Bretlandi: Elliðaey, 1791
kit fyrir 4936 sterlingspund;
Harðbakur 3394 kit fyrir 10.163
pund; Goðanes, 2277 kit fyrir
5039 pund; Hallveið Fróðadóttir.
2601 kit fyrir 5116 pund. — Sam-
tals nema þessar ísfisksölur
rúmlega 25.200 sterlingspundum.
—Mbl., 15. sept.
Kjósendur í 2. kjördeild greiðið
C. C. F. atkvæði
í BÆJARSTJÓRN:
ANDERSON, Victor B.
MclSAAC, James R. W.
ROBERTSON, Andrew N.
1SKÓLARÁÐ:
HANSEN, Eric G.
SEABERG, Walter
VANDURME, Albert E.
Merkið seðilinn 1, 2, 3 í þeirri röð, er þér æskið
Kosningar fara fram 24. október 1951
Inserted by the C. C. F. Election Committee
Hlynnum að
okkar eigin
meðbræðrum
Jewish Children’s Home and Aid Society
Children’s Home of Winnipeg
Knowles School for Boys
St. Agnes’ School
St. Joseph’s Vocational School
Joan of Arc Day Nursery
Mother’s Association Day Nursery
FOR HEALTH
Canadian National Institute for the Blind
Cancer Relief and Research Institute
Children’s Hospital
Victorian Order of Nurses
Winnipeg General Hospital
FOR THE FAMILY
Christmas Cheer Board
Family Bureau
Home Welfare Association
Jewish Old Folks’ Home
Middlechurch Home
Fyrsta skylda Winnipegborgar er að hlynna að þeim,
sem þurfa hjálpar við. Hvað, sem öðrum fjármála-
kvöðum líður, verður borgin að annast um húsaskjól,
föt og fæði handa því fólki, sem þarfnast aðstoðar
næsta ár.
Líknarsamlag yðar annast um þetta fyrir atbeina
Rauðfjaðraþjónustunnar; í þessu felst það, að í stað 29
fjársafnana, er nú safnað í einu lagi árlega til allra
líknarstofnananna.
Hugarafstaða okkar til meðbræðranna krefst, að við
komum þeim til hjálpar, sem ver eru á vegi staddir
en við. Hlynnum að okkar eigin fólki af ráð og dáð.
Upphæðin, sem safna skal í ár nemur $649,450 og
gengur til 29 Rauðfjaðraslofnana Líknarsamlagsins.
FOR YOUTH
B’nai B’rith Camp
Camp Morton
Camp Robertson
Camp Sparling
Salvation Army Camp
Kindergarten Settlement Association
Sisters of Service Girls’ Club
Young Men’s Christian Association
Young Women’s Christian Association
FOR OUR COMMUNITY
Welfare Council of Greater Winnipeg and
Central Volunteer Bureau
@<vie (ox öun túe
• '• ■ . • - - • '■
COMMUNITY CHEST
' .■••-.
O F GREATER WINNIPEG