Alþýðublaðið - 21.03.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
VertaiainriM Karlmannsföt
er blað jafnaðarmanna, gefinn út á Akureyri. Kemur út vikulega í nokkru stærra broti en „Vísir". Ritstjóri er Halldór Friðjónsson Verkamaðurinn er bezt ritaður allra norðlenzkra blaða, og er ágætt fréttablað. Aliir Norðlendingar, viðsvegar um landið, kaupa hann. Verkamenn kaupið ykkar blöðl Gerist áskrifendur frá nýjári á ýlfgreiíslu jflijiýðabl. saumuð hér hjá 1. flokks klæðskera seljum við
miog ódyrt.
Marteinn Einars. & Co.
Útsala. Mikiil afsláttur á vefnaðarvörum. — — Skoðið í gluggana í dag. Johs. Hansens Enke.
K aupið Alþýönblaðið! Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Ólafur Friðriksson, Prentsmiðjan Gutenberg.
Jack Lovdon'. Æflntýri.
að hann ætlaði að reyna að stela eintrjáning við strönd-
ina, og komast á honum heim.
Viaburi færði honum tvö ljósker, sem hann þurfti að
líta eftir. Hann leit á þau, sá að ljósin loguðu skært
og kinkaði kolli. Annað var dregið upp að gafflinum
á öðru siglutrénu en hitt var sett á svalimar. Þetta
voru vitarnir, sem vísuðu Ieið inn á skipalagi Beranda.
Á hverjum degi fór þessi sama athöfn fram alt árið.
Han varp öndinni léttara og lét fallast niður á legu-
bekkinn. Dagsverkið var búið. Riffill lá við hliðina á
honum og skammbyssurnar gat hann náð í þegar hann
vildi.
Hann hreifði sig ekki í heila klukkustund. Hann var
hálfsofandi. Snögglega vaknaði hann. Hann hafði orðið
þess var, að það brakaði í svölunum að húsabaki.
Herbergið var L-lagað; sá endi sem legubekkur hans
var í, var illa lýstur; en hengilampinn, sem hékk yfir
knattborðinu, þar sem krókurinn var á herberginu,
logaði glatt. Llka voru svalirnar vel upplýstar. Eitt
augnablik lá hann grafk.yr. Aftur marraði og honum
varð það ljóst, að margir menn læddust um á svölunum.
„Hver er þar!" hrópaði hann bistur.
Húsið, sem stóð á á áð giska sex feta háum staurum
skalf og nötraði, þegar hópurinn hljóp í burtu.
„Þeir eru farnir að gerast nærgöngulir," muldraði
hann „Eitthvað verður að ske.
Máninn kom í fyllingu upp yfir Malaita og ljómaði
yfir Beranda. Ekkert bærðist í stöðuloftinu. Frá sjúkra-
húsinu heyrðist alt af sami kliðurinn. í moldarkofunum
láu því nær tvö hundruð ullhærðar mannætur og stein
sváfu eftir erfiði dagsins — við og við Iyfti þó einn og
einn höfðinu til þess að hlusta á félaga sinn, sem
bölvaði hvíta manninum, sem aldrei svaf, Ljós loguðu
á öllum veggjum hússins, að utan verðu, en inni fyrir
á hann sjálfur mitt á meðal vopna sinna og veltist
dauðveikur fram og aftur f órólegum svefni.
II. KAFLI.
Morguninn eftir komst Davíð Sheldon að raun um
að honum hafði versnað. Enginn vafi var á þvf, að
hann var máttfarnari. Hann óskaði þess, að hann fengi
ástæðu til að lenda í illdeilum, í fyrstu umferðinni.
Ófrið varð hann að fá. Ástandið hefði verið nógu
fskyggilegt, þó hann hefði verið alhraustur, en þegar
hann nú fann, að honum versnaði varð hann að taka
eitthvað til bragðs. Svertingjarnir urðu meira og meira
hávaðasamir og nærgöngulir, og að þeir um nóttina
höfðu farið upp á 'svalirnar — eitthvert mesta laga-
brotið á Beranda — var mjög grunsamlegt. Fyr eða
síðar mundu þeir gera út af við hann, ef hann yrði
ekki fyrri til og brendi inn í meðvitund þeirra tilfinn-
inguna um hið ómótstæðilega drottinvald hvíta manns-
íns.
Hann snéri vonsvikinn heim. Honum hafði ekki
boðist nokkurt tækifæri. Enginn slæpingsháttur eða
þrjóska, eins og þó var daglegt brauð á Beranda, síð-
an veikin stakk sér þar niður. Þessi ró var grunsamleg.
Þeir voru að verða slungnir. Hann sá nú eftir því, að
hann hafði ekki þagað um nóttina, unz ræningjamir
voru komnr inn, þá hefði hann getað skotið einn eða
tvo þeirra, en hinir heíðu varla þurft meira til þess að
halda sér í hæfilegri fjarlægð. Þarna var hann einn á
móti tveimur hundruðum, og hann óttaðist mest, að
veikin fengi vald yfir sér og varpaði sér í klærnar á
villmönnunum. í Ihuganum sá hann, hvernig svertingj-
arnir mundu taka ekruna, ræna forðabúrin, brenna
húsin og flýja yfir til Malaita. Hann sá líka aðra hræði-
lega sýn: — hann sá höfuð sitt sólbakað og reykt, sem
skartgrip 'yfir stafni eins bátaskýlisins í landi mannæt-
anna. Annað hvort varð Jessie að koma strax, eða
hann var neyddur til þess að taka eitthvað til bragðs.
Sheldon fekk heimsókn rétt þegar búið var að hringja
til vinnu. Hann hafði látið flytja legubekkinn út á
svalirnar og lá nú á honum og hvíldi sig þegar nokkrir
eintrjáningar lentu niður við ströndina, Fjörutíu menn
söfnuðust saman úti fyrir innganginum að garði hans.
Þeir voru vopnaðir með spjót, kylfur, boga og örvar.