Lögberg - 03.01.1957, Blaðsíða 4

4
LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 3. JANÚAR 1957
Lögberg
GeflS út hvern fímtudag af
THE COLUMBIA PRESS LIMITED
303 KENNEDY STREET, WINNIPEG 3, MANITOBA
Utanáskrift ritstjórans:
EDITÓR DÖGBERG, 303 Kennedy Street, Winnipeg 3, Manitoba
Ritstjóri: EINAR P. JÓNSSON
Skrifstofustjóri: INGIBJÖRG JÓNSSON
Verð $5.00 um árið — Borgist fyrirfram
The "Dögberg” is published by The Columbia Press Dimited,
303 Kennedy Street, Winnipeg 3, Manitoba, Canada
Printed by Columbia Printers Dimited
Authorized as Second Class Mail, Post Office Department, Ottawa
| , • RHONE 93-9931
Sjólfsævisaga Sigurðar Júlíusar
Jóhannessonar læknis
Frú Halldóra Jóhannesson, ekkja sk&ldsine og mannvinarins
SigurSar Júlíusar Jóhannessonar læknis, fékk ritstjóra Dög-
bergs í hendur megindrætti úr lifssögu þessa stórbrotna gáfu-
manns, en það var gert aö hans ráði og skal slikt drengekapar-
bragð að makleikum metið; stutt persónuminning um hinn
mikla menningarfrömuð eftir ritstjórann birtist á öðrum stað
hér I blaðinu; þegar minningarrit verður skráð um Sigurð
Júlíus Jóhannesson, koma þessar heimildir sér vel. —RitstJ.
Ég, Sigurður Júlíus Jóhannesson, var fæddur 9. janúar
1868 að Læk í Ölvesi. Foreldrar: Jóhannes Jónsson, ættaður
úr Mýrasýslu í Borgarfirði syðra, og Guðlaug Hannesdóttir
frá Hjalla í Ölvesi.
Faðir minn var sérlega vel gefinn maður; smiður bæði
á tré og járn, og var það, sem þá var kallað steinsmiður eða
steinhöggvari. Hann hafði alls enga skólamentun hlotið, en
skrifaði ósköpin öll af bréfum fyrir hina og aðra. Þá var
fjöldi fólks á Islandi ekki skrifandi. Hann hafði líka lesið
talsvert í almennum lögum og mætti oft í rétti fyrir menn,
bæði til sókna og varna. Hann var laglega hagmæltur og
gerði talsvert af tækifærisvísum og formannavísum. Ég man
eina stöku, sem hann gerði um mig þegar ég var örlítill snáði.
Hún er svona:
„Hvetur smáa hönd á loft,
hreyfa frá vill skuggann;
setur bláu augun oft
upp að sjá í gluggann."
Þessi staka fræðir mig um það, sem ég vissi ekki annars,
að ég hafi verið fæddur bláeygður.
Faðir minn hefði getað gefið okkur börnum sínum gott
uppeldi og sæmílega mentun, ef hann hefði ekki verið of mjög
hneigður fyrir áfengisnautn. En það voru margir í þá daga.
Foreldrar mínir voru bláfátæk, og þegar ég var á tólfta árinu
vorum við öll flutt fátækraflutningi upp í Stafholtstungur í
Mýrasýslu. Mér var fenginn verustáður á bæ, sem heitir
Flóðatangi; vann ég þar fyrir mér, en auðvitað fyrir engu
kaupi. Hjá þessu fólki var ég um sjö ár, en þá fór ég sem
vinnumaður að Svarfhóli í Stafholtstungum. Þar átti ég
heima þangað til um það leyti sem ég útskrifaðist af Lærða-
skólantrm eða Latínuskólanum, eins og hann var oftast
nefndur; ég var þar fyrst sem vinnumaður og síðar sem
lausamaður og kaupamaður á sumrin. Þar var skemmtilegt
heimili, margt ungt fólk og mikil glaðværð. Frá þessum tíma
og þangað til ég kom til Winnipeg hefi ég skrifað í Blaða-
mannabókina árið 1944 og þar má finna alla punkta, sem
ég mundi setja niður hér yfir það tímabil — frá 1890 til 1899).
Þegar ég kom til Winnipeg var það fyrsta hugsunin að
leita sér að atvinnu. Við fórum þrír í atvinnuleit: Christinn
Ziemsen kaupmanns í Hafnarfirði, Þórður Finsen póst-
meistara í Reykjavík og ég. Við fengum vinnu við járnbraut-
arbyggingu. Vinnan var erfið. Þórður veiktist og varð að
hætta eftir nokkra daga, en við Christinn héldum áfram.
Við áttum að fá hátt eða lágt kaup eftir því hvort við ynnum
mikið eða lítið — ákveðna upphæð fyrir ferfaðminn af malar-
hryggnum undir járnbrautina. Við unnum af mesta kappi,
stundum 12 til 14 klukkustundir á dag. Við unnum með þá
vissu í huganum, að eftir því sem meira væri gert, eftir
því yrðum við ríkari þegar vinnunni yrði lokið. Rétt fyrir
jólin kom verkstjórinn og tilkynnti okkur það að nú væri
vinnan búin; hann sagði okkur að við yrðum að ganga til
Winnipeg (140 mílur) eftir járnbrautarhryggnum. Okkur var
fengið allgott nesti, en kaupið áttum við að fá þegar við
kæmum til Winnipeg — og það var heilmikil summa, að
okkur fanst.
Við gengum 70 mílurnar eftir malarhryggnum, en hinar
70, sem eftir voru til Winnipeg, fórum við í eldiviðarvagni:
stálumst inn í hann eftir ráðleggingu stöðvarstjórans við
brautarendan. Við komum til Winnipeg á aðfangadagskveld
jóla. Þriðja í jólum lögðum við af stað með hinni mestu til-
hlökkun þangað, sem við áttum að taka á móti öllum pen-
ingunum. En þegar þangað kom var skrifstofan lokuð, vinnu-
«
ráðningarmennirnir stroknir
og enginn vissi hvar þeir voru.
Við fengum aldrei eitt einasta
cent fyrir vinnuna, og auk
þess töpuðum við rúmfötum,
sem okkur höfðu verið léð.
Ziemsen hafði góða dúnsæng
og ég tvær hlýjar ábreiður. —
Part af þessum vetri og
næsta sumri vann ég við
tjaldasaum; en um haustið fór
ég suður til Chicago og byrj-
aði þar að lesa guðfræði við
lúterska prestaskólann, þar
sem flestir íslenzku prestarn-
ir höfðu lært. Mér féll þar
ágætlega við kennarana, en ég
feldi mig ekki við kenning-
arnar; tók próf um vorið upp
úr fyrri deildinni, en hætti
síðan. Þá fór ég aftur að vinna
við tjaldasaum í sama stað.
Eftir nokkurn tíma komum
við saman: ég og þrír aðrir
menn, sem ég hafði sérstak-
lega kynst, og stofnuðum
örlítið blað, sem við kölluðum
„Dagskrá". Mennirnir voru:
Stephen Thorson, faðir Josefs
Thorsons yfirdómara í fjár-
málarétti Canada, Friðrik
Sveinsson, bróðir séra Jóns
Sveinssonar kaþólska og rit-
höfundar (Nonna) og Guð-
mundur Anderson faðir
Victors Andersons bæjarráðs-
manns í Winnipeg. Þessir þrír
menn eru nú allir dánir.
Blaðið borgaði sig ekki og
hsqtti eftir tvö ár.
Áður en ég fór frá Islandi
hafði ég verið eitt ár á lækna-
skólanum í Reykjavík og
tekið þar heimspekispróf. Nú
datt mér í hug að reyna að
halda áfram námi og innrit-
aðist á læknaskólann í Win-'
nipég. Ég varð að stunda
námið í hjáverkum og enga
aðra vinnu hægt að fá, en afar
erfiða og afar lágt borgaða. Ég
fór því suður til Bandaríkj-
anna til þess að leita fyrir
mér um eitthvað skárra. Þar
kom ég til Vilhjálms Stefáns-
sonar er stundaði mannfræði
við Harvard-háskólann. Ég
gleymi því aldrei hversu
góður hann var heim að
sækja. Hann bauð mér að
halda til hjá sér á meðan ég
væri að átta mig. Ég hafði
einu sinni áður mætt honum í
Winnipeg. Ég fór tafarlaust að
leita fyrir mér um vinnu og
fékk hana viðstöðulaust við
tjaldasaum í Boston. Nokkurn
tíma um sumarið var lítið að
gera og ég látinn fara, en sagt
að ég gæti komið aftur eftir
ákveðinn tíma. Á meðan ég
beið eftir því að komast að
vinnunni aftur vann ég í bæn-
um Waltham í matsöluhúsi.
Um haustið fór ég til Chicago;
fékk þar stöðuga vinnu hjá
íslenzkum gullbræðslumanni,
sem Hjálmar Bergman hét.
Þar hafði ég svo mikið frelsi
að ég gat auðveldlega stundað
nám og byrjaði því umsvifa-
laust á læknaskóla.
Um jólaleytið ror ég norður
til Winnipeg og hafði góða
samfylgd til baka: Það var
konuefnið. Nokkru seinna var
Framhald á bls. 5
Additions to Betel Building Fund
Frá Gimli, Maniloba
Gimli Federated
Ladies Aid $100.00
Mr. & Mrs.
Gísli Einarson, 50.00
In Loving memory of our
son Guðmundur S. |
Einarson.
Mrs. A. Natsuk,
399 Garlier St., Wpg., $30.00
, In loving memory of her
mother Mrs. Juliana
Johnson.
Mr. & Mrs.
Helgi Danielson, $ 25.00
Sigurður Johnson,
(Betel) 18.00
Mr. Pete Krowchuk, 10.00
Mrs. Emma Von Renesse,
100 — Rd. Avenue, 10.00
In loving memory of my
husband Herman Von
Renesse.
Mr. Adam Emerik, 10.00
Vinkona Betel’s, 5.00
'Mr. & Mrs.
A. A. Sveinsson,
1140 Hilda Street,
Victoria, B.C., 200.00
Mrs. Guðrún Thorsteinson,
1140 Hilda Street,
Victoria, B.C., 50.00
Mr. J. E. Woods,
President Monarck
Life Assurance Co.,
Winnipeg, Manitoba, 50.00
Mrs. K. Goodman,
Milton, North Dakota,
U.S.A., 10.00
Mr. & Mrs.
Jónas Bjarnason
(Betel), 50.00
Dr. K. I. Johnson,
Pine Falls, Manitoba, 100.00
In loving memory of
father Einar Johnson.
Mr. Jóhann Simundson, 100.00
Mr. & Mrs.
J. B. Johnson, 50.00
Mr. & Mrs.
Daniel Peterson,
(Betel), 15.00
Mr. Lloyd Hokonson, 5.00
Mr. Peter Karowchuk, 2.00
Kristján H. Johnson, 2.00
Frá Riveríon, Maniloba
Djörfung Ladies Aid, $50.00
Mr. & Mrs.
F. V. Benedictson, 20.00
Mr. & Mrs. J. G. Spring 20.00
Alli Bjornson, 20.00
Emil Bjornson, 20.00
Joe Bjornson, 20.00
Mrs. Margaret
Thorsteinson, 5.00
W. G. Rockett, 5.00
Clarence Mayo, 5.00
Mrs. Florence Johnson, 5.00
Cecil Dahlman, 2.00
Eggert Gudmundson, 2.00
Mr. & Mrs.
George Sigurdson, 2.00
Mr. & Mrs.
Thor Johannson, 2.00
Mr. & Mrs.
Dóri Eastman, 2.00
Margaret Thorbergson, 2.00
Mr. & Mrs.
Jacob Johnson, 2.00
Mr. & Mrs.
Stoney Bjarnason, 2.00
Mr. & Mrs.
Sveinn Johannson, 2.00
P. de M. Wood, 2.00
Frá Winnipeg, Maniioba
Dr. L. A. Sigurdson,
1246 Wolsley Ave., $100.00
Mr. & Mrs.
Pine Falls, Manitoba, 100.00
Mr. E. B. Pitblado, Q.C.
449 Waterloo Street, 50.00
Mr. J. Clubb,
Muirs Drug Store,
Home & Ellice Ave., 25.00
Mr. & Mrs.
William Crow,
725 Maryland Street, 25.00
Miss Beatrice E. Johnson
Ste. 32, Gaspe Annex, 25.00
Þjóðræknisdeildin Frón 173.00
Tillag deildarinnar Frón er
með þessu komið upp í $500.00,
og skal þessi höfðinglega gjöf
hér með innilega þökkuð.
Mrs. Hólmfríður Pétursson,
742 Waterloo Street, $250.00
Miss M. Pétursson,
742 Waterloo Street, 250.00
------------0----
Mr. Viggo E. Solvason,
482 — 6th Street,
San Francisco, Calif., $100.00
In loving memory of Sveinn
and Monica Solvason
(My Foster Parents).
Félagarnir voru að sóla sig í
miklum hita, þegar annar
þeirra kom auga á flugu, sem
hann hafði aldrei séð áður.
— Hvaða fluga ætli þetta
sé? spurði hann.
— Þetta er dagfluga, hún
lifir bara einn dag, svaraði
hinn, hróðugur af þekkingu
sinni á skordýrum.
— Jæja, hún er svei mér
heppin með veðrið.
"Betel" $180,000.00
Building
Campaign Fund
----1—180
—160
—140
Make your donatlons to the
"Betel" Campaign Fund,
123 Princess Street,
Winnipeg 2.