Lögberg - 28.02.1957, Side 7

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 28. FEBRÚAR 1957
T
Fréttabréf úr Borgarfirði hinum meiri
(Niðurlag)
Heilsufar í héraðinu hefur
verið gott að því leyti, að lítið
hefur verið af farsóttum, en
aftur á móti hafa ýmsir ein-
staklingar fengið þungar leg-
ur, og nokkrir hafa hnígið í
valinn. Set ég hér á eftir
nokkur nöfn þeirra, er látizt
hafa á liðnu ári. Tek ég nöfnin
af handahófi eftir því, sem þau
koma í huga minn, en ekki
eftir réttri tímaröð. Hinn 11.
apríl dó María Jóelsdóttir í
Giljum í Hálsasveit, háöldruð
og búin að vera rúmföst og
ósjálfbjarga í mörg ár. En í
sjúkdómsböli sínu veittist
henni sú líkn, að einkadóttir
hennar, Þóra, tengdasonurinn,
Gestur Jóhannesson og börn
þeirra hjóna voru henni svo
góð, að þau veittu henni alla
þá líkn, sem þeim var unnt.
En hjá þeim dvaldi María alla
tíð eftir að hún hætti búskap
í Giljum.
Hallfríður Ásmundsdóttir
húsfreyja á Auðstöðum í
Hálsasveit veiktist mjög
snögglega að áliðnum slætti
og dó samdægurs. Hún var
kona Guðmundar Þorsteins-
sonar bónda á Auðsstöðum.
Þau hjónin áttu 6 efnileg börn,
að mestu uppkomin, og hafa
gert miklar umbætur á jörð
sinni hin síðari ár, bæði
ræktun og byggingar.
Hinn 14. október dó Guðrún
Nikulásardóttir húsfreyja á
Augastöðum, eftir þunga
legu, af krabbameini. Hún var
kona Þorbergs Eyjólfssonar,
sem eftir lifir ásamt einkasyni
þeirra hjóna, Gísla. Um það
leyti sem Guðrún dó bilaði
heilsa Þorbergs. Hann mun
hafa fengið snert af heila-
blæðingu, er þó rólfær og
eitthvað á bataleið. Salvör,
móðir Guðrúnar, er komin
yfir nírætt, og varð nú, vegna
heimilisástæðna, að flytjast
burt af heimilinu og dvelur nú
í Hraunsási.
Snemma í júní dó Guð-
mundur Jónsson bóndi í Galt-
arholti í Borgarhreppi. Hann
var glæsilegur maður, vel lát-
inn og söngmaður góður. Um
svipað leyti dó Jón Þ. Einars-
son á Glitstöðum í Norðurár-
dal. Hann var á tíræðisaldri.
Jón var Árnesingur að ætt og
uppruna, sonur Einars Einaís-
sonar á Urriðafossi. Hann var
fyrst bóndi á Hægindi í Reyk-
holtsdal, síðan í Síðumúla í
Hvítársíðu og síðast á Sig-
mundarstöðum í Þverárhlíð,
en nú um langa hríð hafði
hann verið hjá Katrínu dóttur
sinni og tengdasyni, Eiríki
Þorsteinssyni frá Hvammi í
Þverárhlíð. Síðustu árin var
hann blindur og örvasa, þótt
áður væri nefndur hinn sterki
og afburða hraustur, og söng-
maður ágætur og mjög vel lát-
inn af þeipa, er hann þekktu.
Hinn 20. október dó Helgi
Jónsson í Deildartungu, há-
aldraður. Hann var búinn að
vera vinnumaður í Deildar-
tungu í kringum hálfa öld. Á
unga aldri fatlaðist Helgi svo
á faéti, að hann gekk aldrei
heill til skógar eftir, en hann
var harðger með afbrigðum
og let ekkert á sig fá og gekk
að öllum störfum sem heill
væri. Hann var lengi fjall-
kóngur í leitum hér í Fljóta-
drögum og þótti ekki gefa
eftir þeim er heilfættir voru,
og lét ekki hlut sinn að ó-
reyndu hver sem í hlut átti.
Einn af bræðrum Helga var
Guðmundur sá, er fór til
Ameríku og síðast varð bóndi
í Kletti í Reyknoltsdal.. Guð-
mundur lézt 1945. Ýmsir
Vestur-lslendingar munu við
hann kannast frá veru hans í
Ameríku.
Beinteinn Einarsson, sem
lengi bjó í Grafardal og síðar
á Geitabergi og Draghálsi lézt
af ellihrumleik í des. s.l.
Kristrún frá Bakkakoti í
Stafholtstungum dá á elli-
heimili á Akranesi í vetur.
Þau systkin, Jóhannes og
Kristrún, voru bæði flutt á
Akranes og komin á elli-
heimilið þar.
Ég hefi nú gripið hér nokkur
nöfn innanhéraðsfólks, sem
látizt hafa á liðnu ári. En
ýmsir, sem eru héðan úr hér-
aðinu, en fluttir hafa verið
burt, hafa látizt, sem ég vildi
aðeins nefna:
Sigríður Erlendsdóttir frá
Sturlureykjum dó í Reykja-
vík 12. október. Hún var kona
Helga Pálssonar tónskálds í
Reykjavík og móðir Gerðar
Helgadóttur myndhöggvara,
sem orðin er kunn listakona.
Sigríður var listakona, mynd-
ar húsfreyja og vel látin. Hún
lærði listsaum í Kaupmanna-
höfn og kenndi jafan síðan
listsaum í Reykjavík og þótti
snillingur í sinni grein, enda
var hún dóttir hins kunna
hugvitsmanns og snillings,
Erlendar Gunnarssonar á
Sturlureykjum í Reykholts-
dal.
í nóvembermánuði lézt í
Reykjavík Sigríður Halldórs-
dóttir. Hún var kona Páls
Þorkelssonar frá Þúfum í
Reykjafjarðarhreppi í Norður
Isafjarðarsýslu. Foreldrar Sig-
ríðar voru hin glæsilegu
merkishjón Halldór Vilhjálms
son skólastjóri á Hvanneyri og
frú hans Svava Þórhallsdóttir.
Sigríður var því alin upp hér
í héraðinu, hjá foreldrum sín-
um á Hvanneyri. Hún var
glæsileg kona og vel látin.
Þann 27. marz lézt Rannveig
Þorsteinsdóttir í Hafnarfirði
eða Reykjavík. Hún var systir
Árna' á Brennistöðum, sem
látinn er fyrir mörgum árum,
og Björns og Þuríðar, er fóru
til Ameríku og munu ýmsir
Vestur-íslendingar kannast
við þau systkin. Rannveig
mun hafa lifað lengst þeirra
systkina allra, sem voru fleiri
en hér eru talin.
Vilhjálmur Árnason, húsa-
smiður í Reykjavík dó 8.
janúar 1956. Hann var Borg-
firðingur að uppruna, úr
Andakíl, hálfbróðir Teits, sem
var einn af frumbyggjum
Borgarness. Vilhjálmur var
sundmaður ágætur og var
sundkennari áður fyrr t. d. í
Langholtslaug í Bæjarsveit,
og tók þátt í 200 metra sund-
inu, er sundkeppnin var milli
Norðurlandanna í hið fyrra
sinn. Hann var skýr maður,
skemmtilegur | og drengur
góður.
Ég held að Lögberg hafi
getið um lát Bjarna Ásgeirs-
sonar sendiherra í Osló, sem
lézt á liðna árinu úti í Noregi.
Bjarni var frá Knarranesi í
Mýrasýslu og þingmaður
Mýrasýslu langa hríð. Og sýn-
ir það bezt hver álitsmaður
hann var, að engum þýddi að
keppa við hann um þingsætið
á meðan hann bauð sig fram
til þings.
Þetta er orðin svo löng upp-
talning, að það verður að taka
enda. Á Akranesi hef ég lítið
getað fylgzt með hverjir látizt
hafa, en ég man þó eftir ein-
um, er ég gleymdi áðan. —
Magnús Guðmundsson útvegs-
bóndi að Tarðarbakka á Akra-
nesi dó á liðna árinu. Hann
var Reykdælingur í móður-
ætt, systursonur Sveinbjarnar
Sveinssonar, sem lengi bjó í
Geirhlíðarkoti í Flókadal, en
nú er orðinn vistmaður á Elli-
heimili Akraness. Slys hafa
mörg orðið á árinu, sem leið.
Eru< umferðarslys einkum
mjög tíð og eldsvoðar margir,
og væri það of langt mál upp
að telja. Hinn 4. nóv. fórst
séra Pétur T. Oddsson í bíl-
slysi í Hafnarskógi. Hann var
á heimleið úr Reykjavík.
Pétur var prestur í Hvammi í
Hvammssveit í Dölum. Sama
dag varð unglingsmaður úr
Stykkishólmi, Illugi Þorleifs-
son að nafni, fyrir skoti úr
byssu félaga síns á rjúpna-
veiðum og beið bana. Hinn 5.
nóv. fórst bílstjóri í Reykja-
vík, Kristján Guðmundsson að
nafni, í bílslysi á mjög líkan
hátt og séra Pétur fórst; báðir
lentu aftanundir vörubílum
með bíla sína og rotuðust.
Þetta eru aðeins dæmi um
þrjú stórslys á tveimur dög-
um, og einhvern næstu daga
þar á eftir var ekið á bílstjóra,
sem stóð framan við bíl sinn,
með þeim afleiðingum að ann-
ar fótur hans hjóst alveg af,
en hinn loddi við. Hinn lim-
lesti maður held ég þó að
haldið hafi lífi.
Á síðastliðnu hausti varð sá
atburður hér í Reykholtsdal
er verið var að grafa vegar-
skurð með skurðgröfu skammt
frá hvernum í Hægindi, að
hverinn hvarf að mestu.
Bóndinn í Hægindi, Pétur
Vigfússon frá Gullberastöð-
um, var fyrir nokkrum árum
búinn að byggja sér íbúðar-
hús nálægt hvernum og virkja
hverinn til hitunar á húsinu
og annara heimilisnota. Til
þessa varð hann að færa
byggð sína alllangan spöl.
Verður honum þetta því all-
tilfinnanle§t tjón, ef ekki tekst
að höndla hverinn aftur. —
Margvíslegan frétta-tíning
mætti enn setja saman, en
tíminn er þrotinn og bréfið
orðin ærin langloka. Verð ég
að biðja afsökunar á þessu
auma bréfi. Vestur-íslending-
um óska ég allra heilla. Sér-
stakar kveðjur og þakkir sendi
ég öllum þeim, er hafa sent
mér línu eða heimsótt mig
fyrr eða síðar.
Kveð þig svo með vinsemd
og endurtekinni þökk fyrir
Lögberg. Virðingarfyllst,
Einar Krisileifsson
Dómarinn: — Þér stáluð
eggjunum úr verzlun þessa
manns. — Hafið þér nokkuð
yður til afsökunar?
Ákærði: — Já, það var
hræðilegur misskilningur.
Dómarinn: — Hvernig þá?
Ákærði: — Ég vissi ekki að
þau væru fúl.
☆
Jakob litli: — Mamma, sjáðu
manninn þarna, hann hefur
ekkert hár á höfðinu.
Mamman: — Uss barn, hann
getur heyrt til þín!
Jakob litli:—Já, en mamma,,
veit hann það ekki sjálfur?
Því ætti fulltíða fólk ekki að neyta áfengis?
Hver og einn, hvort sem hann drekkur eða ekki, gelur sér í hag sannfærst
um áslæðurnar fyrir því að hann þurfi EKKI að neyta áfengið við VISS
TÆKIFÆRI, eða neyta þess nokkru sinni.
Ef hann fær sér í staupinu:
þá reynir hann að koma í veg fyrir ábyrgðarlausa hegðun, sem
ofdrykkja veldur.
hann reynir að halda jafnvægi til sálar og líkama ef óvæ'ntan vanda
ber að höndum.
hann sparar peninga.
hann er betur við því búinn að mæta vonbrigðum og örðugleikum
þegar í stað án þess að hika vegna drykkjuskapar.
hann venur sig af því að treysta á áfengi til að geta skemt sér.
hann forðast vandræði og hættur vegna ölvunar. v
•. hann verður aldrei ofdrykkjumaður ef hann drekkur ekki.
Það er á yðar valdi að ákveða hvort þér drekkið eða drekkið ekki.
líin þeirra auglýsinga sem birtar eru í almennings hag a£
MANITOBA COMMITTEE
on ALCOHOL EDUCATION
Department of Education, Room 42,
Legislative Building, Winnipeg 1.

10—7