Lögberg - 22.08.1957, Qupperneq 5

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 22. ÁGÚST 1957
5
V ^ -^V -yyy vvr vVt V V
ÁHLeAMÁL
LVCNNA
* / Ritstjóri: INGIBJÖRG JÓNSSON
Þrjár systur
Þessi fallegu minningarorð uin systumar þrjár — PETREU,
IIÓLiMFRÍÐl og VALGEltÐI, sem allar eru nýlátnar hér I
borginni, eru kærkorain kvennasíðu Lögbergs; þau eru sarain
af frú Aðaibjörgu Johnson að Hroli í Aðaldal í Þingeyjarsýslu,
sem Vestur-íslendingum er að góðu kunn vegna ritstarfa
liennar við blaðið Free Press, áður en hún fluittist alfari til
íslands 1930. —I.
Eftir því, sem árin færast
yfir mig verður mér æ ljósara,
að jarðlífið er aðeins stuttur
áfangi í lífi mannsins — að
við erum sem „skip, sem mæt-
ast á nóttu“, og „að hryggjast
og gleðjast hér um fáa daga,
að heilsast og kveðjast, það er
lífsins saga“. Mér verður æ
Ijósara, í hvert sinn er ein-
hver vinur kveður, að það er
fyrst og fremst kærleikurinn,
sem stafar frá samferða-
mönnunum, sem lýsir upp
nóttina milli skipa á lífsins
hafi — að það er hann, sem
gerir okkur hryggðina léttari
og gleðina ljúfari.
Ég vil hér sérstaklega minn-
ast þriggja systra, sem allar
hafa kvatt þennan heim síðan
ég kvaddi þær fyrir 26 árum í
Vesturheimi og fluttist til
Ausíurheims: Petreu, Hólm-
fríðar og Valgerðar Jónasson,
sem áttu heima að 639 Bann-
ing St. í Winnipeg síðustu
áratugi ævinnar.
Vinátta okkar átti sér lang-
an aldur. Þegar ég var tæp-
lega átta ára tóku foreldrar
þeirra, Þorlákur Jónasson og
Kristrún, mig að sér, þegar
móðir mín átti sem erfiðast
uppdráttar og gat ekki haft
okkur systurnar allar hjá sér.
Á þessu heimili dvaldi ég að
staðaldri í hálft annað ár, þar
til móðir mín eignaðist heimili
fyrir okkur. Síðan var ég hjá
Þorláki og Kristrúnu á hverju
sumri í skólafríinu þar til þau
fluttust úr Argyle byggðinni
vestur til Dafoe í Saskat-
chewan, en næstu árin dvöldu
þau í Winnipeg á veturna og
þar heimsótti ég þau hvað
eftir annað. Og síðasta ára-
tuginn, sem ég var vestan hafs
og átti heima í Winnipeg,
þangað sem Jónassons fjöl-
skyldan hafði flutt, mátti
heita að ég kæmi þar daglega-
En þetta er aðeins beina-
grind sögunnar. Holdið og
blóðið, lífið, ef svo mætti að
orði kveða, er sú mikla ástúð,
sem þessi fjölskylda, og þá
ekki sízt systurnar, auðsýndi
mér frá því fyrsta. Þorlákur
og Kristrún voru mér sem
aðrir foreldrar, systkinin mér
sem önnur systkini.
Mér eru enn í minni fyrstu
jólin, sem ég átti á heimili
þeirra, þá átta ára gömul. Ég
átti að segja fram kvæði eða
sögu á árlegu skólasamkom-
unni. Petrea æfði mig — mér
er nú ljósara en mér var þá,
hversu mikla alúð hún lagði í
það starf og hvað það varð
mér mikils virði. Fríða saum-
aði mér hvítan kjól með rauðu
silkibandi um mittið, og Vala
lagaði mig alla til og mér
fannst ég fjarska fín, og mér
finnst nú að hún hafi verið
eins stolt af mér eins og hún
ætti mig. Fleira man ég frá
þeim jólum. Einföld atvik, en
minningin um gleðina, sem
þau vöktu í barnssálinni lýsir
nú gamalli konu.
Foreldrar þeirra voru Þor-
lákur Jónasson frá Græna-
vatni í Mývatnssveit og Krist-
rún Pétursdóttir frá Reykja-'
hlíð. Þau hjónin voru syst-
kinabörn og sami höfðings-
bragurinn hvíldi yfir þeim
báðum. Þau voru af íslenzk-
um aðli, í orðsins fegurstu
merkingu, og aðalseðlið hlutu
börn þeirra í arf.
Vissulega er gott, þegar
héðan er farið, að hafa lifað
vel: að hafa verið grandvar til
orðs og æðis, að hafa aldrei
látið standa á því a veita lið
þar sem því varð við komið,
að telja aldrei til reiknings
það sem gert hefur verið gott,
af því að allt var gert af góð-
vild og ósérplægni. Vissulega
er gott, að hafa þekkt og unn-
að slíkum manneskjum. Það
er auður, sem ekki verður
mældur á fallvaltan mæði-
kvarða.
Ég er ekki sú eina, sem átt
hef athvarf hjá þessum vinum.
Þau reyndust öllum vel, þar
var ævinlega hlýja, og ekki
verður sú skuld goldin með
öðru en virðingu og þakk-
læti — og eftirbreytni.
Nú eru aðeins þrír bræður,
Björn, Kristján og Jónas, eftir
af sjö systkinum. Benedikt,
elztur bræðranna, varð fyrst-
ur til að kveðja, síðan Petrea
Guðfinna, þá Hólmfríður
Jakobína og loks Valgerður
Ólöf, þann 1. júní þ. á- —
Kristrún lézt 1921 og Þorlákur
10 árum síðar. — Blessuð sé
minning þeirra allra.
7. júlí, 1957.
Aðalbjörg Johnson,
Hvoli, Aðaldal.
— Mamma, fljúga allir
englar?
— Já, hvers vegna spyrðu?
— Af því að pabbi kallaði
vinnukonuna engil áðan. —
Flýgur hún líka?
— Já, svo sannarlega skal
hún fá að fljúga bráðum!
GJAFIR
til elliheimilisins Höfn
Mr. C. W. Johnson, Duagh,
N- Edmonton, $20.00.
1 minningu um ástkæra
móður, Kristínu Johnson,
dáin 20. júní 1954.
Mrs. Alla Warburton, Lulu
Island, B.C., $50.00.
Mrs. R. Speakman, Vancouver,
B.C., $5.00.
Mrs. Salome Johnson,
Vancouver, B.C., $2.00.
Mrs. W. S. Edwards,
San Francisco, $10.00.
1 minningu um góða vin-
konu, Mrs. Bertha McLeod,
dáin í San Francisco 1957.
Mrs. Halldóra Gíslason,
Winnipeg, $25.00.
Helgason-Family,
Vancouver, B.C., $10 00.
Mr. & Mrs. Lanigen,
Vancouver, B.C., $5.00.
í minningu um ástkæran
vin, Ina Laxdal, dáinn í
Vancouver í júlí 1957.
Mr. & Mrs. John Indriðason,
Vancouver, B.C., $100.00.
í kæra minningu um föður,
Magnús Joóhannesson,
dáinn í Vancouver 12. nóv.
1952.
Mrs. Drawson, Lulu Island,
B.C., Bláber-
Safnað af Mrs. J. T. Essex,
Vancouver, B.C.
Mr. & Mrs. Herman Sigurdson
Vancouver, B.C., $5.00.
1 minningu um ástkæra vin-
konu, Gróu Gunnarson.
Mrs. E. Gunnarson,
Campbell Rivers, B.C. $2.00.
Mr. John Saur, Vanc. $2.00.
Mrs. Helga Saur, Vanc. $2.00.
Mrs. J. Beggs Venc. $2.00.
J. R. Essex, Vanc. $2.00.
Mrs. O. Tiefisher, Vanc. $2.00
Mrs. A. M. Gíslason,
Vancouver, $2.00.
Mrs. O. Böðvarson,
Vancouver, $2.00.
Mrs. T. S. Penway,
Vancouver, $2.00.
Mr. &Mrs. O. Sveinsson,
Lulu Island, B.C. $5.00.
Mrs- Louise Ferguson,
Vancouver, $2.00.
Mrs. B. Hunter, Vanc., $2.00.
Miss Evelyn Axdal,
Vancouver, $2.00,
Mr. E. Johnson, Lulu Island,
B.C., $2.00.
Mrs. Malcolm Campbell,
Lulu Island, B.C. $2.00.
Mrs. Valla Christopherson,
Lulu Island, B-C., $2.00.
Mrs. J. S. Essex, Lulu Island,
B.C., $20.00.
í minningu um Jón Philipson,
dáinn í Vancouver í júní 1957:
Mr. V. Grimson,
Sidney, B.C., $5.00.
Mr. & Mrs. Lárus Jónsson,
Quverness, B.C., $5.00.
Mrs. E- Jensen & Bill,
Mr. & Mrs. E. Molyneux,
Mr. Mrs. J. Kristmanson,
Evelyn & Dan,
(öll frá Burnaby, B.C. $15.00.
The Olafson Family,
Vancouver, $10.00.
The Jónasson Family,
Vancouver, $10.00.
Mr. & Mrs. Leeland,
Vancouver, $5.00.
Við leiði vinar míns
1871 — STEINÞÓRS GUNNLAUGSSONAR — 1957
Svo nú ert • þú horfinn heim,
heillavinur mætur.
Einatt fjölgar þegnum þeim,
sem þjóðarbrot vort grætur.
Þynnist sveitin þrekuð mest,
er þráði landnáms dalinn.
Þeir sem unnu allra bezt,
óðum hníga í valinn.
Yfir draga dánar lín
dómsins nornir ramar.
Svo er lokin saga þín
sjáumst ekki framar.
Viðkvæmt er þó, vinur sæll,
við er skruggan kemur.
Örláganna hörkuþæll
hastarlega lemur.
Minninga þá fellur fjöld
fram um troðinn veginn,
líkt og fögur ferðagjöld
fagni öllu megin. ,
Það var oft við unaðshag
og þó stæði á Þorra,
að við sungum sólskinslag
sumardrauma vorra.
Og þó vildu erfið kjör
ýmsa skugga færa,
glóði lífs um gönguför
gamla landið kæra.
Löngum stuðlað ljóðablað
létti dægurniðinn.
Nú er ekki að nefna það,
nú er dagur liðinn.
Að er steðja efni vönd,
innilega trega
þína góðu, heilu hönd,
hjartað elskulega.
Það var innsta eðli þitt
öllum víkja góðu,
að þeir hlytu sólbros sitt,
sem að hallir stóðu.
Til að græða gömul sár
grátnum klappa vanga,
og að þerra þreytutár
þín var æviganga.
Líka honum færri fann
fárs í völtum heimi.
Græt þó ekki öðling þann,
aðeins manninn geymi.
Þó að nú sé aknaðs-svalt
sálar hnýpinn gróður,
þakka ég fyrir eitt og allt,
aldavinur góður-
Þið sem minnið eigið enn
afgjöld dýrust greiðið.
Torfan græna grær nú senn
gróna yfir leiðið.
T. T. Kalman
Tugþusundir þýzkættaðra manna
vilja komast úr Rússlandi
Sendiherrann frá Bonn sýnir blaðamönnum umsóknir
Sendiherra Vestur-Þýzka-
lands í Moskvu, dr. Haas,
kvaddi í gær á sinn fund vest-
ræna blaðamenn og sýndi
þeim umsóknir 75,000 manna
í Ráðstjórnarríkjunum af
þýzkum stofni, sem vilja kom-
ast til Vestur-Þýzkalands, til
þess að setjast þar að.
Sendiherrann kvaðst hafa
kvatt blaðamennina til sín til
þess að sýna þeim „staflann,“
svo að þeir gætu sannfærzt
um, að það hefði ekki við rök
að styðjast, sem Gromyko
utanríkisráðherra hefði sagt,
að það væri ekki um neitt
vandamál að ræða, í Ráð-
stjórnarríkjunum væri ekkert
þýzkt fólk, sem bæri að skila.
Þá sagði sendiherrann, að
70—80% þessara manna hefðu
Mr. & Mrs-Vacher Family,
Prince Rupert, B.C., $5.00.
The Ormiston Family,
Victoria, B.C. $10.00.
Mr. & Mrs.V. Duplisse,
Mrs. E. Kristmanson,
Mr. & Mrs. B. Kristmanson
and family, $13.00.
Mr. J. Niki, N. Pacific
Cannery, B.C., $5.00.
Mr. & Mrs. Johnson,
Osland, B.C., $5.00.
Mr. & Mrs. Einarsson,
Prince Rupert, B. C., $2.00.
Meðtekið með þakklæti frá
st j órnarnefndinni,
Mrs. Emily Thorsson,
féhirðir,
3930 Marine Drive,
W. Vancouver, B.C-
farið til Þýzkalands er þýzki
herinn hörfaði undan, en
Rússar sendu þá aftur til Rúss
lands eftir hernám Austur-
Prússlands.
Viðræðunum um þessi mál
og viðskipti var slitið vegna
afstöðu rússnesku stjórnar-
innar ,en þýzk sendinefnd er í
Moskvu, og er formaður henn-
ar farinn til Bonn, til þess að
fá nýjar fyrirskipanir frá
stjórn sinni. Almennt er litið
svo á, að um frestun á við-
ræðunum sé að ræða. Vestur-
Þjóðverjar vilja gjarnan gera
viðskiptasamninga við Ráð-
stjórnarríkin, þótt þeim sé
mjög hugleikið að fá jafn-
framt samkomulag um heim-
sendingu manna, sem eru
þýzkir að þjóðerni, og vilja
fara til Vestur-Þýzkalands, en
haldið er nauðugum af Rúss-
urp.
Von Brentano, untanríkis-
ráðherra Vestur-Þýzkalands,
sagði í gærkvöldi, að viðræður
myndu verða teknar upp að
nýju.
—VÍSIR, 2- ágúst
John A. Kendrik skýrði frá
því fyrir rétti í Washington
að honum hefði verið boðnir
2,500 dollarar fyrir að myrða
Michael Lee. „Ég neitaði að
gera það vegna þess að ég sá,
að þegar ég væri búinn að
borga skatta af þessari upp-
hæð þá yrði skrambann ekk-
ert eftir.“