Lögberg - 05.09.1957, Page 1

70. ÁRGANGUR
WINNIPEG, FIMMTUDAGINN 5. SEPTEMBER 1957
NÚMER 36
Fyrirhuguð bygging læknamiðstöðvar og
félagsheimilis við Miklatorg
Myndi bæta úr brýnni húsnæðisþörf læknastéttarinnar og
verða til hagsbóta fyrir alla aðila.
Læknafélag íslands og
Reykjavíkur hafa nú ákveðið
að hefjast handa um bygg-
ingu læknahúss — Domus
Medica — þar sem viðtals-
stofum fjölmargra lækna
bæjarins yrði komið fyrir auk
þess sem húið yrði eins konar
félagsheimili læknastéttar-
innar.
Húsinu hefir þegar verið
valinn staður, við Miklatorg
á milli Eskihlíðar og Hafnar-
fjarðarvegs og stendur nú
ekki á neinu nema fjárfest-
ingarleyfi.
30 læknar í Reykjavík hafa
þegar ákveðið að taka þátt í
framkvæmdinni, en vafalaust
bætast fleiri í hópinn.
Algeng erlendis
Slík læknahús eru algeng
erlendis, einkum vestanhafs
og hafa þótt gefa hina beztu
raun.
Hið versta ófremdarástand
hefir ríkt í húsnæðismálum
læknastéttarinnar fram á
þennan dag og brýn þörf til
úrbóta í þeim málum.
Margir læknar í Reykjavík
búa við lélegan húsakost fyrir
lækningastofur sínar, sitja í
ótryggri leigu og eiga jafan
yfir höfði sér að þurfa að
flytja og fá hvergi inni, nema
á óheppilegum stöðum. Bið-
stofur sumra lækna eru það
þröngar og óvistlegar, að það
samrýmist hvergi heilbrigðis-
kröfum nútímans.
Mikil húsnæðisvandræði
Húsnæðisvandræði þ e s s i
hafa ekki sízt valdið þeim
vandræðum er orðið hafa að
leita sér lækna hér í bæ utan
af landi. Ýmsir hafa aðeins
komið hingað til rannsóknar
á sjúkrah isum, sem tæpast
hafa átt þar heima, en aðrir
orðið að bíða sjúkrahússvistar
vegna plássleysið.
Sparnaður á tíma og fé
Með byggingu læknahússins
sparast því mikill tími og
mikið fé fyrir alla aðila. M. a.
ætti kostnaður ýmiss að verða
mun minni en fyrr, þar sem
nota má sameiginlegt starfs-
fólk, sameiginlegt hjúkrunar-
lið og sömu rannsóknarstofur
o. s. frv. Einnig hefir það í för
með sér stóraukið öryggi að
hafa á einum stað safn sér-
fræðinga í mörgum greinum í
í stað þess að þurfa að leita
Deirra hingað og þangað um
óæinn.
Tvær nefndir skipaðar
Tvær nefndir hafa verið
skipaðar í málinu, þá fyrri
sem útnefnd er af læknunum
30 skipa þeir Ólafur Helgason,
Ófeigur Óíeigsson, Eggert
Steinþórsson, Hannes Þórar-
insson og Jónas Bjarnason, en
í hinni síðari, sem skipuð er af
Læknafélagi íslands og
Reykjavíkur, skipa eftirtaldir
menn: Páll Kolka, Bjarni
Bjarnason (form.), Jón Sig-
urðsson, Axel Ólafsson og
Karl Magnússon.
—TÍMINN, 20. júlf
Listaverk
Sá er kallaður listamaður,
sem getur framleitt fegurð í
tónum, litum, línum, hreyf-
ingum eða orðum. Til þess
þarf hann að vera gæddur
góðum hæfileikum; hafa aflað
sér kunnáttu og vera óþreyt-
andi við að æfa sig í list sinni.
Listaverk eru margs konar:
málverk, höggmyndir, tón-
verk og ljóð. Sum heimili eru
og listaverk að öllum frá-
gangi ytra og innra. Nýlega
komum við á heimili þar sem
húsráðendur hafa unnið að
því árum saman að prýða
garðinn umhverfis heimili
sitt með flauelsmjúkum gras-
sverði, litfögrum blómum og
ýmis konat trjám, og hefir
þeim tekizt með náinni sam-
vinnu við náttúruna að skapa
listaverk í litum og línum,
enda hefir garður þeirra hlot-
ið verðlaun hvað ofan í annað;
eitt árið sem fegursti heimilis-
garður í Manitoba, og þetta
ár sem fegursti garður utan
Winnipegborgar. — Þetta er
heimili þeirra J. Walters og
Kristínar Johannson að Pine
Falls, Man. Hefir frú Kristín
sérstaklega haft áhuga fyrir
blómaræktinni og tílheyrir
mörgum blómaræktarfélög-
um, bæði í Canada og Banda-
ríkjunum. Auk kunnáttu og
smekkvísi krefst slíkur garð-
ur mikillar vinnu, en þau
hjónin telja hana ekki eftir
vegna þeirrar ununar, sem
þau hafa af þessu starfi.
Kæra Ingibjörg: —
Ég sendi þér hér með $5.00
fyrir Lögberg. Ég tók nefni-
lega eftir því, að það stóð
„ágúst“ á nafnmiðanum á síð-
asta blaði, og sízt vildi ég van-
rækja að borga blaðið. Það er
alltaf gleðidagur, þegar Lög-
berg kemur. Fyrst lít ég yfir
fréttirnar, og svo skrepp ég
íeim að Nautaflötum, af því
ég hef gaman af að fylgjast
með þeim Jóni og Önnu og
daglega lífinu í sveit á Islandi.
Ég er nýkomin hingað heim
eftir þriggja mánaða ferðalag,
Dar sem ég heimsótti alla
mína elskulegu og góðu bræð-
ur, og aðra ættingja og vini.
Ég skemmti mér ágætlega og
er innilega þakklát fyrir alla
ástúð og kærleik, sem ég naut
í ríkum mæli hjá ástvinunum.
En svo var líka gott að
toma heim á litla heimilið
mitt í “Stefánsson’s Apts.
House,” og var mér vel fagn-
að. En vitanlega var þó mesta
ánægjan að hitta aftur son
minn og fjölskyldu hans, frísk
og glöð.
Félagslíf meðal Islendinga
hér í Vancouver stendur í
Dlóma. Séra Eiríkur Bryn-
jólfsson hefir messað í ís-
lenzku kirkjunni á hverjum
sunnudegi í sumar, bæði á
ensku (að morgni) og íslenzku
á kvöldin. Flesta sunnudaga
eru gestir viðstaddir, oft
komnir langt að. Hingað kem-
ur af og til fólk beint frá Is-
landi til lengri eða skemmri
dvalar. Nýlega var þessum
nýkomnu íslendingum opin-
berlega fagnað í neðri sal
kirkjunnar eftir messu. Var
þarna margt fólk saman kom-
ið. Stóðu prestshjónin aðal-
lega fyrir þessu boði og lögðu
til kaffi og brauð, sem var
þegið með þökkum. Þetta var
sérlega ánægjuleg stund, og
fóru allir glaðir heim.
Nú í vikunni sýndi Helen
Þunglegar horfur
I Arkansasríkinu í Banda-
ríkjunum, nú um það bil, sem
verið er að setja skóla, hefir
gamla kynþáttahatrið skotið
alvarlega upp trjónu; á ýmiss-
um stöðum í ríkinu hafa yfir-
völd mentamála harðbannað
hinum þeldökku unglingum
aðgang að skólum þrátt fyrir
það þó ríkisstjórnin hafi í
embættisnafni skorað á þegn-
ana að virða sambandslögin í
þessu efni; herlið hefir verið
kvatt á vettvang.
B.C.
B.C.
30. ágúst 1957
frá Winnipeg
myndir sínar frá íslandi og
Hawaii í neðri sal kirkjunnar,
fyrir fullu húsi. Fólk var
hrifið af myndunum, og af
stúlkunni, sem sýndi þær og
útskýrði svo vel. Helen er að
gjöra þarft verk með þessum
myndasýningum, þar sem hún
gefur fólki tækifæri til að sjá
fallegar myndir og styrkja um
leið gott málefni, þar sem inn-
gangseyrir fer allur til elli-
heimilanna íslenzku. — Hafðu
þökk fyrir komuna Helen!
Aðeins orð um tíðarfarið.
Sumarið var kalt og votviðra-
samt- En nú í þrjár vikur
hefir verið sólskin á hverjum
degi og hitinn um 65 til 75 stig.
Svo sem lesendum Lögbergs
þegar er ljóst, sat biskup ís-
lands, herra Ásmundur Guð-
mundsson alþjóðaþing lút-
erskra manna, sem nýlega var
háð í borginni Minneapolis í
Minnesotaríkinu að viðstöddu
geisilegu fjölmenni; í för með
biskupi frá íslandi voru þeir
séra Benjamín Kristjánsson
prestur til Grundarþinga,
séra Friðrik A. Friðriksson
prófastur á Húsavík og séra
Pétur Sigurgeirsson af Akur-
eyri; auk þess sátu nokkrir
vestur-íslenzkir prestar á-
minst kirkjuþing.
Kvenfélagið Hekla í Min-
neapolis efndi til veglegs mót-
tökufagnaðar við biskup, föru-
neyti hans og allmarga aðra
gesti, og þótti hófið hið virðu-
legasta um alt.
Á leiðinni hingað norður
heimsótti biskup íslenzka
söfnuði í North Dakotabygð-
um, þar sem sungnar voru
tíðir og mikið um hrifningu.
Séra Ólafur Skúlason á Moun-
tain er náfrændi biskups.
Er til Winnipeg kom, á
fimtudaginn, var biskupi og
ferðafélögum hans búin dýr-
indisveizla í Royal Alexandra
hótelipu, þar sem saman var
komið margt manna, og á-
nægjuleg skemtiskrá um hönd
höfð að loknu borðhaldi;
veizlustjóri var Dr. Valdimar
J. Eylands; ræður voru marg-
ar, en flestar hæfilega langar;
fyrstur tók til máls G. L.
Johannson ræðismaður, þá
séra Benjamín Kristjánsson,
séra Philip M- Pétursson,
dr. Richard Beck, forseti Þjóð-
ræknisfélagsins, séra Friðrik
A. Friðriksson, séra Eric H.
Blóm í listigörðum og í kring
um hús upp á sitt bezta og
tréin hlaðin ávöxtum. Við
keyrðum út í Stanley Park í
gærkvöldi og töfðum þar um
stund og horfðum á stóru
skipin sigla inn höfnina. Það
var töfrandi fagurt með fjöllin
í baksýn og sjórinn spegil-
sléttur.
Að endingu vil ég þakka
fyrir það sem Alla Johnson,
frá Hvoli í Aðaldal, skrifaði í
Lögberg, minningargrein um
Jónassons systurnar og fréttir
úr Þingeyjarsýslu. Því þó að
ég sé fædd í Manitoba, og hafi
búið þar alla ævi, vil ég þó
kallast „Þingeyingur", og hefi
ánægju af fréttum úr sveit-
inni minni.
Sigmar og séra Pétur Sigur-
geirsson; að lokum flutti
biskup afarfallegt og djúp-
hugsað erindi; séra Sigurður
Ólafsson flutti borðbæn; tíu
prestar voru staddir í samsæt-
inu; mikið var um almennan
söng í samkvæminu við undir-
leik ungfrú Snjólaugar Sig-
urdson, er einnig lék einleik á
ósamboðið slaghörpugargan.
Á sunnudagskvöldið pré-
dikaði biskup í Fyrstu lút-
ersku kirkju að viðstöddum
miklum mannfjölda, þar sem
viðhaft var messuform ís-
lenzku þjóðkirkjunnar, er
jafnan þykir tilkomumikið;
skrúðbúnir prestar fylgdu
biskupi í og úr kirkju; að
guðsþjónustu aflokinni fóru
fram veitingar í kjallarasal
kirkjunnar ásamt fjölbreyttri
skemtiskrá; um morguninn
messaði Ásmundur biskup í
St. Stephen’s kirkjunni, sem
séra Eric H. Sigmar þjónar,
en þar að auk flutti hann guðs
þjónustu í Selkirk; á laugar-
daginn messaði biskup á
Betel vistfólki til ógleyman-
legrar ánægju.
Á mánudagsmorguninn lagði
biskup af stað suður til
Chicago áleiðis til Islands.
Á s m u n d i Guðmundssyni
biskupi skal hjartanlega þökk-
uð koman hingað; hann er
merkur kirkjuhöfðingi og lær-
dómsmaður, þótt hitt sé mest
um vert hver drengskapar-
maður hann er.
Bréf frá Vancouyer,
1075 W. 12lh Ave., Vancouver,
Josephson
Með kærri kveðju,
Þín einlæg,
Guðlaug Jóhannesson
Biskupi íslands að makleikum fagnað