Lögberg - 28.11.1957, Síða 1

/
70. ÁRGANGUR WINNIPEG, FIMMTUDAGINN 28. NÓVEMBER 1957 NÚMER 45
Hundrað og tveggja óra gömul korta látin
Fréttabréf úr Húnavatnssýslu
Tjörn á Vatnsnesi, 12. nóvember 1957
Á mánudaginn 25. nóv. lézt
að heimili sínu, Theodora
Apts. í Winnipeg, 102ja ára
gömul kona, Vigdís Bjarna-
dóttir Samson. Hún var fædd
17. ágúst 1855 að Hraunholti í
Hnappadal í Snæfellsnessýslu;
foreldrar hennar voru Bjarni
Jónsson og Guðrún Jónsdóttir.
Ung að aldri giftist hún Birni
Jónssyni, einnig ættuðum úr
Hnappadalnum, og fluttust
þau vestur um haf árið 1888.
Björn lézt laust eftir aldamót-
in. Mörgum árum seinna gift-
ist Vigdís Samson Friðbjörns-
syni Samson, og bjuggu þau
lengi í Elfros, Sask., unz
Samson dó. Mörg umliðin ár
hefir þessi háaldraða kona
dvalið á vegum önnu dóttur
sinnar hér í borginni- Einnig á
hún tvö börn önnur, Emilíu
og Svein. Hún var yfirleitt
mjög hraust til heilsu, og hélt
öllum sálarkröftum fram und-
ir hið síðasta. Á aldarafmæli
sínu, lét hún svo um mælt:
Ljúfi Jesú læknir lýða
líknar sólin allra tíða.
Þú mér veittir styrk að stríða,
og studdir mig í hverri neyð,
á minni liðnu ævileið.
lÉg mun framar engu kvíða. —
Elíf náð þín græðir,
hjörtu vor, er hryggðin sárast
mæðir.
Útför Vigdísar var gerð frá
Bardals Funeral Home á
fimmtudaginn 28. nóv., dr.
Valdimar J. Eylands flutti
kveðjumálin. *
Flokksþing í aðsigi
Dagana 4. og 5. desember
næstkomandi, halda Liberal-
Progressive stjófnmálasam-
tökin í Manitoba ársþing sitt
í Fort Garry hótelinu hér í
borginni, og má víst telja að
þar verði mikill mannsöfnuð-
ur saman kominn, því þetta
verður síðasti ársfundurinn
fyrir hinar almennu fylkis-
kosningar, sem fram verða að
fara fyrir lok næstkomandi
júnímánaðar. — Ræðumenn
verða margir, og má meðal
annars nefna Campbell for-
sætisráðherra og þá fyrrum
sambandsráðherrana Paul
Martin og Walter Harris.
Líklegt þykir að af ræóu
Mr- Campbells megi nokkuð
ráða hvernig stefnuskrárat-
riðum hans fyrir kosningarnar
verði háttað; þá er þess og að
vænta, að hinn þjóðkunni
flugmálaráðherra sambands-
stjórnar frá stríðsárunum,
Senator Power, sæki flokks-
þingið.
Vigdís Bjarnadóllir Samson
Sambandskosningar
í apríl
Nýlegar fregnir frá Ottawa
láta þess getið, að nokkurn
veginn sé nú almælt í höfuð-
borginni, að sambandskosn-
ingar verði haldnar þann 14.
apríl næstkomandi; að vísu
geta kosningar farið fram fyr,
í því falli að þingið lýsi van-
trausti á stjórnina, sem auð-
veldlega gæti komið fyrir svo
að segja hvenær sem væri,
með því að stjórnin er veik í
sessi og án meirihluta þing-
fylgis.
Liberalar gera alt, sem í
þeirra valdi stendur til að
koma í veg fyrir vantraust á
hendur stjórninni, með því að
þeim er fyrst og fremst um-
hugað um, að alt haldist með
kyrrum kjörum til þess tíma,
er þeir hafa valið sér flokks-
foringja og hinum nýja for-
ustumanni hafi veizt kostur á
að kanna lið sitt og samræma
undirbúning kosninganna svo
sem framast megi verða.
Reisa stöð til
rannsókna á olíu
Bretar ætla að koma upp
olíurannsóknarstöð í stað
þeirrar, sem er í Greenwich,
og er áætlaður kostnaður
750,000 sterlingspund.
Verður hún reist í Stevenage
jg þegar hún er komin upp
verður það starf, sem unnið
hpfur verið í olíurannsóknar-
stöðinni í Greenwich flutt til
Stevenage- Auk þess, sem
gerðar verða tilraunir með
vinnslu ýmissa efna úr olíu
o. fl., fær stofnunin önnur
rannsóknahlutverk.
—VÍSIR, 29. okt.
ísland fer from
á stórlón
Reykjavík, 20. nóv. (Reulers)
Ólafur Thors foringi Sjálf-
stæðisflokks stjórnarandstöð-
unnar, sagði í dag, að ísland
hefði farið fram á lán hjá
Norður-Atlantshafs bandalags
þjóðunum í sameiningu, er
nema skyldi frá $5,600,000 eða
allt að $6,400,000 gegn því skil-
yrði að Nato mætti framvegis
hafa herstöðvar á íslandi.
Síðan núverandi vinstri
stjórn kom til valda í fyrra,
hefir hún tjáðst því fylgjandi,
að Natoherinn færi burt úr
landinu.
Blað kommúnista, Þjóð-
viljinn, sem fylgir stjórninni
að málum, telur það hauga-
lygi, að stjórnin hafi leitað
fjárstuðnings hjá Natoþjóðun-
um.
Frétt þessi birtist sam-
dægurs í Winnipeg Tribune.
Vinsælt kvæði
Kvæði dr. Richards Beck “A
Christmas Pilgrimage,” sem
á sínum tíma birtist í Lög-
bergi, var endurprentað í árs-
fjórðungsritinu — Midwest
Chaparral, og lætur nýútkom-
ið sumarhefti ritsins þess
getið, að umrætt kvæði hafi
verið eitt af þeim, sem les-
endur (með atkvæðagreiðslu)
töldu meðal beztu kvæða al-
menns efnis, er út komu í
haust-vetrarhefti ritsins í
fyrra.
Ofannenfnt tímarit er mál-
gagn Skáldafélags Mið-Vest-
urlandsins (The Federation of
Midwest Chaparral Poets), en
dr. Beck var fyrir all-löngu
síðan kosinn heiðursfélagi
þess.
Nýtt tímarit
Hinn 1. þ. m., hóf göngu
sína í Reykjavík tímarit, er
Frímerki nefnist og ætlað er
sérstaklega frímerkjasöfnur-
um; þetta fyrsta hefti kostar
10 krónur og má panta það
gegn eftirfarandi utanáskrift:
Frímerki — Pósthólf 1264 —
Reykjavík. Útgefendur eru
Finnur Kolbeinsson, Magni R.
Magnússon og Þórður Guð-
johnsen ábyrgðarmaður. Tíma
rit þetta er myndskreytt. Inni-
haldið er á þessa leið: í gildi
02103, Jólamerki frá Akur-
eyri, Motívsöfnun, Nýir verð-
listar, Skoðanakönnun o. fl.
Engum blöðum er um það
að fletta, að tímaritið komi
sér vel fyrir þá, er við söfnun
frímerkja leggja rækt.
Kæri Einar og lesendur
Lögbergs:
Satt er það, að þótt andinn
sé reiðubúinn þá er holdið
veikt. I þessu tilfelli á ég við
það, að hafa ekki skrifað ykk-
ur fyrr. En ég hefi góða af-
sökun- Máðurirnir september
og október fóru í fyrsta lagi í
það að ég fór til Glasgow í
Skotlandi til að vera við jarð-
arför föður míns, og í öðru
lagi við að flytja hingað í hið
nýja og glæsilega prestsseturs
hús að Tjörn og koma okkur
fyrir hér á ýmsan hátt. Þá
gerði slæmt veður og er það
óvenjulegt svo snemma á
haustin, og það tafði töluvert
fyrir mörgu.
Ég var í Skotlandi í rúmar
tvær vikur. Faðir minn var
jarðsunginn 21. september frá
heimili hans. Hann andaðist
nokkrum dögum áður á sjúkra
húsi af heilablóðfalli. Veik-
indi hans stóðu yfir í þrjá
mánuði, með köstum og slög-
um til skiptis.
Einn daginn, þegar ég var í
Glasgow, sá ég stórt skip, sem
var að undirbúa sig til ferðar
yfir hafið til Canada með inn-
flytjendur. Það var við Clyde
ána, og ég hugsaði þá til
sumra ykkar, sem siglduð það-
an fyrir rúmlega 50 árum
síðan. Þótt margt hafi breytzt
síðan, get ég ímyndað mér að
eitt væri að minsta kosti sam-
eiginlegt með ykkur íslend-
ingum, er þá fóru frá Glas-
gow, og þessara “Immigranta,”
sem ég horfði á í Queens Dock,
en það var bjartsýni um fram-
tíðina í Canada. Þetta voru
allt saman Skotar og ekki
voru þeir ólíkir íslendingum
í útliti og framkomu.
Ég flaug til Skotlands, en
kom heim með Gullfossi. Við
lentum í vondu veðri, og lítil
var skemmtunin fyrir fólkið,
því að flest lá sjóveikt.
Sláturtíðinni var lokið,
þegar ég kom heim, en nú
smala menn á Vatnsnesi sam-
an hrossum til slátrunar.
Mikið er um hross hér um
slóðir og sjálfsagt fara margir
tilvonandi gæðingar í pottinn.
Ekki hefi ég enn lært að
borða hrossakjöt, en læknar
segja að það sé auðmelt og
gott kjöt.
í morgun var hér 12 stiga
frost og snjór er víðast hvar
töluvert mikill, svo að tor-
færur eru á vegum. — Hitti
Jón Ólafsson frá Alberta í
Reykjavík. Hann hyggst vera
hér eitthvað áfram; leit hann
vel út og var hinn hressasti.
Ef ég má skrifa hér það
sem mér dettur í hug, finnst
mér það leiðinlegast af öllu að
íslenzka sé ekki lengur pré-
dikuð í kirkjum Nýja-lslands
og víðar hjá ykkur. Maður
veit, að það er torvelt að halda
henni við sökum enskunnar-
íslendingar eru, því miður, of
fáir og smáir til að halda velli
á móti áhrifum enskumælandi
manna, en íslenzka eðlið má
varðveita og halda í heiðri,
þótt tungan hverfi. Þegar ég
hugsa um sjálfan mig, held ég,
að ég gleymi aldrei skozkunni,
en börnin — ja, þau myndu,
ef til vill, aldrei læra hana
einu sinni.
Það var sorg, sem færðist
yfir þetta heimili, þegar við
fréttum í gegnum Lögberg að
frú Jónína Einarsson væri
látin. Við komum oft heim til
hennar og mannsins hennar,
Sigurðar, á meðan við dvöld-
um í Árborg. Hún var prýðis-
kona, mild og ljúf í framkomu.
Þegar ég kvaddi hana haustið
1955, þá sagðí hún mér það,
að hún byggist ekki við að sjá
okkur aftur. Og eins var með
konu Magnúsar Gíslasonar og
fleiri. — En í eilífðinni er
enginn skilnaður
Úr herberginu, þar sem ég
skrifa þetta, sé ég hinu megin
við Húnaflóa Strandafjöllin í
tunglsljósinu. Einnig sé ég
mörg ljós saman þjöppuð á
einum stað, Þar er Drangsnes,
sem fékk rafmagn fyrir til-
tölulega stuttu síðan. Fyrir
fyrra heimsstríðið voru fram-
leidd hérlendis 22 milj. kw.,
nú eru, framleidd 550 milj.
kw.
Mér þótti sérstaklega vænt
um að lesa ágæta grein Dr.
Richard Becks um Sir William
Craigie. Ég heimsótti gamla
Skotann og við skrifuðumst á
í nokkur ár. Hann var bæði
stórmerkilegur og frægur
maður. Hann var Há-Skoti frá
Dundee, og ég man að heima
hjá honum í Christmas
Common skammt frá Oxford,
átti ég yndislega stund.
Séra Haraldur Sigmar gerir
það ágætt við háskólann. Þau
hjónin eru búin að koma sér
vel fyrir. Kennsla hans fer
að mestu leyti fram á ensku-
Beztu kveðjur til kuningja
og vina. —Roberl Jack