Lögberg - 12.12.1957, Blaðsíða 1

70- ARGANGUR WINNIPEG, FIMMTUDAGINN 12. DESEMBER 1957 NÚMER 50
Framkyæmdir hafnar við byggingu
Blindraheimilis í Reykjavík
1 gærdag var fyrsta reku-
stungan tekin við byggingu
Blindraheimilisins á lóð þeirri
er Blindrafélaginu hér hefur
verið úthlutað á mótum
Hamrahlíðar og Stakkahlíðar.
Það gerði formaður Blindra-
félagsins, Benedikt Benónýs-
son, sem er sjötíu og þriggja
ára gamall. Strax á eftir tók
mokstursvél til starfa. Við
þetta tækifæri skýrði gjald-
keri Blindrafélagsins, Guð-
mundur Guðmundsson, frá
starfi Blindrafélagsins og
ræddi um hið fyrirhugaða
Blindraheimili, sem hann
kvað ekki aðeins ætlað fyrir
Reykjavík, heldur blint fólk
hvar vetna af landinu.
Athöfn þessi hófst kl. 2 eftir
hádegi. Veður var mjög þung-
búið og gekk á með rigningar-
skúrum. Þó birti til á milli.
Stjórn Blindrafélagsins og
fleira blint fólk var þá saman
komið á lóðinni og einnig
byggingarnefnd og fleiri að-
ilar, er að þessum standa. Þar
voru og fréttamenn. Athöfnin
hófst með ræðu Guðmundar
Guðmundssonar.
Óhenlugt húsnæði
Guðmundur gat þess m. a.
að Blindrafélagið hefði verið
stofnað 1939 af 7 blindum
mönnum og þrem sjáandi. Til-
gangur þess væri að vinna að
hvers konar menningar- og
hagsmunamálum b 1 i n d r a
manna. Tveim árum síðar
stofnaði það vinnustofu fyrir
blint fólk. Var hún fyrst í
leiguhúsnæði en fluttist 1943 í
húsnæði það er félagið keypti
að Grundarstíg 11. Þar vinna
nú fjórar blindar konur og
fimm blindir karlar. Aðal-
framleiðsla vinnustofunnar er
burstar, bæði handunnir og
vélunnir-
Eins konar blindraheimili
Húsið að Grundarstíg 11
hefir nú hátt á annan áratug
verið eins konar blindraheim-
ili, sagði Guðmundur í ræðu
sinni. Því fer þó fjarri að það
sé hentugt fyrir blindra-
heimili. Það er bæði of lítið og
að ýmsu leyti óþægilegt. Því
fylgir engin lóð og þrengsli
eru mikil á vinnustofunni, svo
að tæplega er hægt að fjölga
þar fólki.
Hið nýja heimili
Hið nýja hús, sem nú er haf-
in bygging á, mun verða full-
komið blindraheimili. Húsið
verður tvær álmur og verður
það byggt í tveimur áföngum,
minni álman fyrst. Hún verð-
ur það stór, að þegar hún er
fullgerð, getur félagið marg-
faldað starfsemi sína frá því
sem nú er. En þegar lokið er
byggingu alls hússins ætti að
verða þar ríflegt húsnæði
fyrir allt blint fólk á landinu,
sem þarf að dveljast á blindra
heimili. Þar er gert ráð fyrir
að verði æfingarstöð fyrir
fólk sem ekki óskar eftir að
dveljast á blindraheimili,
heldur aðeins koma þangað til
að læra og æfa störf sem það
getur unnið annars staðar.
•
Framkvaemdir hafnar
Þegar Guðmundur hafði
lokið máli sínu, stakk Bene-
dikt Benónýsson fyrstu reku-
stunguna á lóðinni. Því næst
þakkaði hann öllum sem á
einn eða annan hátt hefðu
stutt félagið til þess að ná
þessum langþráða og nauðsyn-
lega áfanga í blindramálum
landsins. Kvaðst hann treysta
því, að þjóðin styddi félags-
skapinn áfram til þess að þessi
óskadraumur blinda fólksins
gæti orðið að veruleika.
Blindraheimilið mun njóta
styrks ríkis og bæjar og einnig
hafa margir einstaklingar
veitt rífleg framlög.
—Mbl. 23. okt.
Vel sótt órsþing
Á miðvikudaginn og fimtu-
daginn í fyrri viku héldu
Liberal stjórnmálasamtökin í
Manitoba fjölsótt ársþing sitt í
Fort Garry hótelinu hér í
borginni, og sveif þar yfir
vötnunum andi friðar og hins
fegursta samræmis; aðalræðu-
menn voru Campbell forsætis
ráðherra, og þeir fyrrum sam-
bandsstjórnar ráðherrarnir —
Walter Harris og Paul Martin.
Þingið lýsti fullu, trausti á
stjórnarforustu Mr. Camp-
bells og efaðist lítt um það,
að Liberalar gengi sigrandi af
hólmi í næstu fylkiskosning-
um, sem sennilega verða
haldnar í júnímánuði næst-
komandi.
Frú Jakobína Thorgeirsson,
ekkja Ólafs S. Thorgeirsson-
ar lézt 5. des., 94 ára að aldri.
Hún var jarðsungin af séra
V. J. Eylands á laugradginn.
Hana lifa fjögur börn og ein
systir. — Væntanlega verður
þessarar mætu konu minnst
nánar síðar.
Sannleikurinn er talinn beztur
Hann er nú svona allavega á litinn
Eftir því sem sjón og skynjan vilja,
Ýmist nýr og nafnlaus eða slitinn,
Nafnfrægur og hefir margt að dylja;
Stundum er hann æsku gjálíft gaman,
Grátbroslega skítugur í framan.
Og stundum er hann alveg eins og dúfa,
einfaldur í sínu fjaðra ríki —
Alráðinn að öllu góðu hlúa —
Á augnabliki svo í höggorms-líki:
Bundinn inn í bókum helgidóma
Baðaður í píslarvotta ljóma.
Hann er kóngur herréttar og valda,
Hefir ráðið öllum vorum lögum:
Sem að eymd og eyðilegging tjalda,
Alt frá byrjun fram að vorum dögum.
Hann er dauði og drepsótt allra landa,
Dýrðarmerki „helstefnunnar“ anda.
Hann er barn við hjarta sinnar móður,
Hugargeisli skínandi og fagur:
Hann á einn og alla sér að bróður
Er sem nótt — og stundum bjartur dagur.
Hann er hvelið himinstjörnu-bláa.
Hel og myrkur alls ’ins svarta og lága.
Hann er mikið meir’ en nú er talið,
Minna líka en nokkurn hefir grunað —
Hann er alt sem einhver hefir valið,
Alt sem að þú sjálfur getur munað-
Hann er guð sem heimskan hefir skapað,
Hún er það sem aldrei hefir tapað. —
Sannleikurinn er alt sem allir trúa —
Ilt er þar í stórum meirihluta,
Mönnum þrengt við þessi kjör að búa:
Þrælamerkið ber af eitur-kuta
Sannleikurinn sem er talinn beztur,
Svo er bara hinn á krossinn festur.
Sannleikur er sverð og bakka-brýndur,
bithertur í þykku eitur-skýi,
Sannleikurinn er sólargeisli týndur.
Sannleikurinn okkar, hann er lygi:
Lengi mætti leggja í þig snilli
Lygi þú ert sannleikurinn illi!
Kærkomið bréf
og Ijóð
Öldugata 7A,
Reykjavík, 30. nóv. 1957
Kæri Einar Páll:
í Lesbók Morgunblaðsins,
sem út kom í dag minnist
Snæbjörn Jónsson aldar-
afmælis Undínu og hyggur að
hennar muni lítt getið á þess-
um tímamótum. Komu mér þá
í hug vísurnar, sem læddust
inn í huga minn eftir lestur
ljóða hennár. Sendi ég þær
Snæbirni og lét hann ráða
birtingu. Ætlunin var með
þeim að vekja athygli á Un-
dínu-bókinni, sem þá var ný-
útkomin. Komu vísurnar síð-
an í Lesbók Mbl. 7. des., 1952.
Nú flaug mér í hug að
Vestanfólk hefði ef til vill
gaman af að sjá vísurnar og
sendi þær hér með, en læt þig
ráða hvort þú birtir þær.
Nýlega hefur verið minnzt í
blöðum og útvarpi og með
bókmenntakynningum 150 ára
afmælis Jónasar Hallgríms-
sonar og 100 ára afmælis Jóns
Sveinssonar {Nonna) og Guð-
mundar frá Sandi-
Þakka þér innilega velvild
og hlýhug og óska þér og þín-
um alls hins bezta.
Þín einlæg,
Þorbjörg Árnadóítir
frá Skútustöðum
UNDÍNA
Æskudala angan
anda ljóðin þín,
sól og sæta langan,
sorg og hjartans pín.
Það er eins og ævisaga
ómur þinna ljúfu braga,
ástin heit og hamraglóðin
hringa sig í gegnum ljóðin.
Þegar lygi þú ert horfin héðan
Heims mun rísa friðar-geisla dagur:
Gleði er að mega bíða á meðan
Morgunroðinn verður næsta fagur,
Æska, þú er sigur berð úr býtum
Bjargar oss úr þessum skugga vítum.
Litskrúð tungu glæstrar
glitrar,
göfgur strengur hjartans
titrar,
sælu-unað seiðir óður,
sorgarstunum fyllist móður.
Sáluhólpin verðum við að lokum,
Við sem sköpum þennan morgunroða:
Æskan ratar úr þeim skugga-þokum
— Öllu lífi hefir stefnt til voða,
Hún er sálin okkar, ljóss í líki —
Lífgjöfin í þessu himnaríki. —
-------0------
Sannleikur er alt sem lífið lengir,
Lygi þáð sem spillir því og eyðir.
Sannleikurinn sjálfan dauðan rengir,
Sannleikurinn friðarbogan leiðir: —
Móti sólu margvíslega litan —
Myndar þannig sannleiks-áttavitan.
Orðin leiftra, loga, hvika,
lýsa þeli — hvergi hika,
upp til hæða öll þau benda,
andvörp, bænir þangað senda.
Æskudala angan
anda ljóðin þín,
sól og sæta langan,
sorg og hjartans pín.
Þorbjörg Árnadóttir
frá Skútustöðum.
Jakob J. Norman