Alþýðublaðið - 22.03.1921, Side 1

1921
s
Þíiðjodaginrs 22. marz.
67 tölubl.
Jrezknr og islenzknr verkaiýðnr
teknr saman hðnðnm!
Styíkur verkalýðsins í öllum
löndum liggur i alþjóðasamtökun
um; í því, að verkalýðurinn f einu
iandinu styður verkalýðinn í öðru,
þegar mikið liggur við, sumpart
með íé, en sumpart á annan hátt.
Því miður mun fslenzkur verka
lýður ennþá sem komið er vera
sá^ hlutinn sem eingöngu þiggur
hjálpina, en áreiðanlega verður
það ekki altaí svo. Það er óvfst
hvernig færi þó brezka Sjómanna-
félagið senði íslenzkusn verkalýð
skeyti þess efnis, að afgreiða ekki
þetta eða hitt skip sem til íslands
hefði farið, af þvf það væru menn
á því sem yrnrn undir kauptaxta.
Það er óvíst hvosfc félagsskapurinn
hér væri nógu sterkur til þess að
koma í veg fyrir að skipið yrði
afgreitt. öðru máli er að gegna
um skip sem væri héðan, og færi
tii Engíands. Það þýddi ekkert að
senda skip með fisk tii Englsnds,
ef á þvf skipi væru menn, sem
ynnu undir kauptaxta Sjómanna-
félagsins hér. Enginn maður eftir
endilöngum Bretíands ströcdum
vildi snerta á uppskipun úr slíku
skipi, fremur en svarti dauði væti
4 því; skipið yrðí þvf að halda
aftur heim til íslands með fiskinn
fef það þá hefði nóg kol til þess
að komast heim með), og Ifkieg-
ast yrði farið að síá dálítið í fisk-
inn áður en hann værí kominn
upp úr skipinu! Sennilegt er að
eigi fengist heldur neinstaðar við-
gerð á því skipi, sem væri í banni
Sjómannafélagsins, og má af þessu
sjá að það er meiri ea iftill kagn-
aður, sem hin íslenzka sjómanna-
stétt hefir af alþjóðasamtökum
verkalýðsins. Það er óskiljanlegt
að nokkrum útgerðarmanai detti
í hug að reyna til þess að koma
íogurum út með áhöfn, er væri
þar fyrir iægra kaup es það sem
Sjómannafélagið hefir ákveðið. Það
mundi áreiðanlega ekki borga sig.
Þvl þó útgerðarmenn hugsuðu sér
að komast hjá banninu með því
að ráða menn fyru kaup eftir
taxta, um það bil að ætti að fara
að sigla til Englsnds, þá mundi
það ekki stoða: Bann Sjómanna
ýelagsim stæði, og enginn efast
vfst um að brezkir verkamenn
mundu skoða það sem heilaga
skyldu sfna að fara eftir þvf.
Mjólkurleysið í Reykjavík
og rái tii að bæta úr pvi.
Það er kunnugra en frá þurfi
að segjs, að á kossingatímum
gerast menn langtum áhugasam-
ari og vitrari en endranær. Þá fá
þeir brennandi áhuga á málurn,
sem þeir mundu aldrei að eilífu
hafa íátið sig neinu skifta, ef ekki
hefði verið efat til neinna kosn-
inga, Og þá sjá menn Hka margs-
konar urræði 1 þeim máium, sem
þeir áður stóðu ráðþröta gagnvart.
Gallinn er sá, að áhuginn og fram-
kvæmdalösgunin kulna oft út þeg-
ar kosningarnar eru um garð
geagaar og gamla úrræðaleysið
legst þá aftur yfir eins og niðdimm
hafþoka. Þessi snögga og lofsverða
breytíng er þvf oft og einatt ekki
anuað en „af vindi vakitx alda,
sem verður tii og tíeyr um leið*.
Ein af spaklcgum „kosningatil-
lögum* var sú er einn af fram-
bjóðendum við síðmstu alþingis-
kosningar hérna í Reykjavfk kom
me.3, er hann vildi láta bæta úr
mjólkurskortinum í bænum með
þvf að fá mjóik ofan úr Kjós.
iianu sá það, að „járnbrautar-
mjóíkin* ai austan var etmþá f
alt of háurn skýjaborgum til þesM
að f hana næðist, og hann var
að minsta kosti of heiðarlegu?
maður td þess að reyna að ginna,
kjósendur með þvf að hann væri
með þessa margumræddu járnbraut
f buxnavasanum. Þó lét það næst
að ætla að sumir kjósendur værut
ekki ófúslr á að trúa því, að þann-
ig gengju sumir menn um rnsc'
bana. Að vísu var sá liður tillög-
unnar, er að flutningi mjólkurinn-
ar laut, þannig að hann náði emgrl
átt, en upphafsmaður hennar að-
hyltist stríjx betra úrræði, scm
annar frambjóðandi benti á, sem
sé það, að mjólkin yrði flutt sjc-
veg. Vitaníepa er þetta svo ein-
falt mái, og virðist svo sjáifsögS
Ieið, að hundruðum manna hefia’
án efa komið sama úrræðið f hug,
þótt lítið hafi veríð um það rætt,
og ekkert til þess gert að hrinda
þvf f framkvæmd. En maður
skyldi nú ætla að eftir að búið
var að ræða málið á þingmák-
fundura, og menn af andstæðun.
flokkum höfðu getað orðið sam-
máia um það, — að það hefði þá
ekki verið iátið sofna. Þó hefir sú
orðið rairain á, þvf síðart kosning,-
ar fóru fram hefir, að því er eg
hygg, ekki verið á það minst.
En nú held eg að rétt væri
að athuga málið dálítið á ny,
reyna að komast fyrir það, a@
hve miklu þetfca úrræði gæti bætí
úr núverandi vaadræðaástanði eg
hvaða leiðir eru ti! þess að koma
framkvæmducn á. Eg ska! hér
gefa þær upplýsingar, sem eg á
hægast með láta I té, og ef aör-
ir vilja fylía í skörðin, ætti máiið
bráðlega að skýrast,
Tiliaga sú, sem áður gat eg
um, var að fá mjólkina ofan úr
Ejós- Náttúrlega er þá sjálfsagt,
ef sjóveg er flutt, — og það er
eini möguleikinn — að fá han;v
úr héruðunum báðu megin Hval-
fjarðar, þ. e, úr Kjósinni og af
Hvaifjardarströndinni. Ef gect er
ráð fyrir að Hrafneýri og HvaniEE-
ur yrðu innaíu íúðkomustaðirnir.