Kirkjublaðið - 01.07.1892, Blaðsíða 13

125
Ö hvað þjer gleðjið angur—þrungin hjörtu
og inndælt gjörið lífsins hinsta kvöld.
a. g. s.
Sjera Guðmundur Gísli Sigurðsson, höfundur
þessa kvæðis andaðist 25. maí að Kleifum í Gilsfirði, þar
sem hann hafði notið hjúkrunar og umsjár mágs síns,
Eggerts bónda Jónssonar, hinn langa vanheilsutíma. Sjera
Guðmundur heitinn var næsta vel hagmæltur, en i öðru
var hann víst fremur þroskalítill. Af andlegum kveðskap
hans er helzt að nefna Vikusálmana, sem komu út síðara
ár hans á prestaskólanum og sálmana í sálmabókinni,
sem munu vera frá prestsskaparárum hans. Sennilega
er töluvert eptir hann óprentað; hann kvað hafa haldið
ljóðum sinum saman og enda aukið við fyrstu brjálsemis-
árin, er af honum bráði. i\Tú eru »brostnir fanga-fjötrar«
hinnar særðu sálar.
Sjera Guðmundur Gísli Sigurðsson prests Gíslasonar að Stað
í Steingrímsíirði var f. 4. okt. 1835, stúdent 1859, kandídat 1862, s.
á. vígður aðstoðarpr. föður síns; pr. í Fljótshlíðar'þingum 1865 og í
Guf'udal 1867; varð að hætta við prestsskap vegna sjúkleika síns
1871. Kvæntur var hann nokkur ár Guðbjörgu dóttur Torfa al-
þingismanns Einarssonar, hjónabandið barniaust, og hún er gipt
öðrum.
-----»------
Hjeraðsfundir 1892.
Enginn hefir enn skriflega orðið til að gefa hjeraðs-
fundunum í haust leiðbeiniugu.
Væntanlega verður guðsþjónusta allvíða á undan fund-
inum, en sumstaðar kann fundarstaðurinn að meina það.
Eyrirlestrar kunna og að verða í stað og stað. Nokk-
ur trúvarnarorð, töluð af kærleiksanda, ættu við á hverj-
um hjeraðsfundi.
Uppfræðing æskulýðsins er lögum samkvæmt eitt hið
helzta aðaimál fundanna, og það mál situr lika í öndvegi
í meðvitund manna, og verður að ræðast rækilega á
hverjum einasta hjeraðsfundi. Framfarirnar eru hægar,
en halda verður vel í horfinu, og þá þokar áfram. Vænt-
anlega fara að sjást ávextir af vorprófum ungmenna.