Kirkjublaðið - 01.02.1893, Blaðsíða 4

20
prófdómendanna. 0g prófið fór fram í hverri sókn í Öllu
prófastsdæminu, og hafði góðan árangur.
Á síðasta hjeraðsfundi, 14.júní þ.á., voru prófskýrsl-
urnar yfirfarnar, og báru þær vott um vaxandi alúð í
þeirri grein. Á fundinum, er var fjölmennur, var í einu
hljóði ákveðið, að halda prófunum áf'ram með sama fyrir-
komulagi og fyr.
Jeg álít það ekki efamál, að þannig eða líkt löguð
barnapróf hafa mjög vekjandi áhrif, og að þaú hvetja
börnin og aðstandendur þeirra til að ástunda, að taka
framföruin í námsgreinunum. Jeg liefi þá skoðun, að
með þeim sje stigið þýðingarmikið spor í menningaráttina,
sjeu þau notuð með alúð og skynsemd. Prófin og notin
af þeirn, eru auðvitað langmest komin undir prestunum.
Þeir þurfa að sýna í orði og verki, að þeir hafi áhuga á
þeim, og láta sjer annt um, §ð börnin koini. Komi eitt-
hvert barn ekki, sem grunsamt er um, að vanrækt hafi
verið, höf'um vjer gjört það að ákvæðum, að presturinn
nái fundi þess sem allra fyrst á eptir, til að kynna sjer
ástand þess, og hegða sjer síðan með það eptir ástæðum.
En þetta hefir örsjaldan komið fyrir i próf.d. öll þessi ár,
að eins 2 sinnum, samkvæmt skýrslunum. Prestar hjer
mega eiga það, að þeir hafa lagt alúð við prófin. Og
foreldrar barna og almenningur virðist mjer einnig hafi
skilið þýðingu þeirra og metið þau mikils, enda virðist
mjer, að jeg geti með góðri samvizku borið Skagfirðingum
það, að þeir yfir höfuð hafa mjög góðan vilja á, að láta
börn sín fá fræðslu. Skoða jeg það sem gleðilegt tákn
tímans, um vaknandi menningaráhuga.
Síðustu prófskýrslur sýndu, að börnin höf'ðu fengið
almennt lang-lægstan vitnisburð fyrir rjettritun, og er
slíkt eðlilegt. Ut af þvi spratt nokkurt umtal um, hvort
rjett væri, að halda rjettritun sem prófgrein. Næstum
allir fjellust þó á það, enda álít jeg það rjett, að prófa i
henni, til þess að knýja lilutaðeigendur, að gefa þvi gaum,
hvernig orðin eru skrifuð og prentuð. En hjer er sá
erfiðleiki á, ekki einungis, að kennara vantar í þessari
grein, heldur miklu fremur sá, að ágreiningur er um rit-
reglurnar. Til að bæta úr kennara skortinum er góðra