Kirkjublaðið - 01.02.1893, Blaðsíða 10

r
26
þjer fá þeim kvérið sitt; þá er von til þess að þau geti
skilið það, af því að það verður þá hjartað, sem verður
vitinu samtaka að tileinka sjer það.
Skammdegið minnir mig nú á þetta — og jeg vildi
að það minnti fleiri á hið sama.
29/11—92. Jónas Jónasson.
—----NNÍ---—
Enn um prjedikunaraðferðina.
Heiðraðan höf. í jan.bl. Kbl. þ. á. undrar, hve mikla
áherzlu jeg legg á blaðalausu prjedikunina, og að hún
muni leiða til endurbóta í »íslenzku kirkjunni« telur hann
»barnalega hugsun«. Gagnvart þessu og öllum þeim á-
stæðum er hann færir- til móti blaðalausri prjedikun, álít
jeg það eitt nægja að benda á, að yrði þess kraflzt af
prestum að prjedika blaðalaust, mundi það krefja svo
miklu meiri andagiptar og kennimannlegra hæflleika, að
lítt hæfum mönnum yrði lokaður, eða að minnsta kosti
ógreiðari aðgangur að prestsstöðu, eins og það leiddi
fremur til þess, að prestar tækju sjer fram og næðu æ
meiri fullkomnun í verki sínu. Ástandið er hjer nú, sem
betur fer, annað en á 18. öld og þar fyrir. Söfnuðir hafa
nú nokkra »hluttöku í veitingu brauða«, og á 20. öldinni,
sem þegar stendur fvrir dyrum, kjósa þeir presta sína
væntanlega óbundnar og með meira tilliti til kennimann-
legra hæfileika þeirra. Flestir unnendur kirkjunnar
mundu helzt óska, að enginn »klaufi« eða »kærulítill prest-
ur« væri í þjónustu hennar, en alkunnugt er, að þeir hafa
eigi sumir verið og eru enda enn ekki allir kirkju- og
trúarlífi til uppbyggingar. Um »góða presta« ræðir eigi;
þeim mundi takast að fylla kirkjur sínar engu síður, þótt
þeir prjedikuðu blaðalaust.
Orð er geymt »á blöðum«; rjett er það; svo er um
postillur og— biflíuna. En voru ræður þær, er hún
geymir, prjedikaðar af blöðum?
Dæmi minu til skýringar vildi jeg mega benda á, að
jeg álít guðshugmyndinni ósamkvæmt og mannsandanum
J