Kirkjublaðið - 01.02.1893, Side 11

27
skaðlegt að viðbafa í boðun Guðs orðs ávítur1, ógnanir
eða nokkuð það, er vekur óþægilegar tilflnningar hjá
söfnuðinum yfirleitt. Ástand þjóðanna er nú annað en á
dögum postulanna og þar fyrir. Ætlunarverk prjedikua*
arinnar er að hafa betrandi áhrif á sálirnar; með illu
eða hörðu tekst það nú naumast, en með góðu, góðu einu
roun mega mýkja og betra flestra manna sálir. Rök-
semdafærsla mín er eigi flókin: »Sting hendinni i þinn
eiginn barm«, gæt viðurkenndustu atriða uppeldisfræðinn-
ar; prjedika »gleðiboðskapinn« með anda og máli kær-
leikans.
Ræða prestsins ætti því sem mest að líkjast því, að
vera alúðlegt (eptir atvikum: glaðlegt, viðkvæmt), frjálst
(óþvingað), áhugafullt (»begeistret«) viðtal við söfnuðinn,
eins og þegar andrikur maður ræðir meðal vina sinna
roál, sem hann er sannfærður um, að sje þeim öllum
mikilsvarðandi velferðarmál. Prjedikunin a'tti að miða
til að lífga, gleðja, verma, styrkja andann, til að gjöra
mönnunum lífið svo Ijettbært og unaðslegt sem verða má.
Svo margt vill verða til að (niður)beygja og (sundur)-
kremja mannsandann, að aldrei má »bæta á sorgina«.
Ymsar venjur frá liðnum tíma er lýta prjedikunina,
mundi bót að leggja af, t. d. að lofa fátæktina og niðra
auðnum. Auður, völd og prjál er hjer óþekkt nema að
na,fni. Með ræðum og sálmum þarf fremur að efla þrótt
°g þol, glæða líf og fjör hjá tilheyrendunum, svo þeir
verði þrautbetri, fyrirhyggjusamari og örvari í að afla sjer
fjársjóða bæði fyrir þetta lif og hið tilkomanda. Jarð-
nesk velgengni leiðir naumast fremur til lasta og óguð-
Ings lífernis en jarðnesk vesæld. — Skoðað frá þessu mínu
sjónarmiði vona jeg að dæmið verði eigi svo »skringilegt«.
Meiningin í málsgrein þeirri, er orð þau, er virðast
hafi valdið hneykslunum og þykja »viðsjárverð«, eru tekin
1) Ekki er þetta rjett: Guð er heilagur, vjer erum syndarar^
ans orð verðui því að tala ávítandi til vor. Þetta og snmt fleira
at ugavert í þessari síðari grein B. B. er annars þegar leiðrjett í
grein V. B. í jan.bl. og i grein ritstj. í nóv.bl. f. k:
Ritstj.