Kirkjublaðið - 01.04.1893, Blaðsíða 7

71
um. Allt komst í uppnám og varð í fullkomnu reíðuleysi.
En vinirnir, sem lofað höfðu öltu fögru, komu nú hvergi
nærri, nema til að eyða og spenna. Bóndi kvartaði nú
um við þá, að spár þeirra hefðu brugðizt; en þeir svör-
uðu eins og forðum: »Sjá þú sjálfur fyrir þvi«, og bættu
við: »Við hugsuðum ekki, að þú værir sá ólukku heigull
og aumingi, að láta allt fara svona. Þú þóttist þó sjálf-
ur einfær og sjálfum þjer nógur; við munum svo langt«.
Sá bóndi þá, að þótt ýmsu hefði verið áfátt hjá kerlu
hans, þá hefði hún þó haldið saman heimilinu og tekizt
að halda nokkurn veginn góðri reglu og góðum siðum.
Og þó að hún hefði þurft mikið til búsins, þá þótti hon-
um nú sem það hefði ekki verið nema náttúrlegt, þar
sem fjölskyldan var mikil og mörgum að skammta. Iðr-
aðist hann nú eptir þetta frumhlaup sitt, en kom sjer þó
ekki að því að biðja konu sína að taka saman við sig
aptur.
Eu það er frá konunni að segja, að fyrst þá er hún
var skilin við manninn, fannst henni sem ljett væri af
sjer þungu fargi, er hún ekki lengur þurfti að búa undir
ánauð hans og ónotum. Treysti hún og vel börnum sín-
um að sjá sjer farborða, enda höfðu sum þeirra lofað
henni öllu góðu um það. En efndanna var vant, þó að
loforðin væru nóg og enda viljinn í fyrstu hjá sumum.
Mörg barnanna voru fremur sink og tímdu lítið sem ekk-
ert að leggja af mörkum við móður sína, þótt þau gætu;
en sum gátu ekki, þótt þau vildu. Brast móður þeirra
því opt hið allra nauðsynlegasta. Iðraðist hún nú einnig
að sínu leyti skilnaðarins, enda fannst henni þá, sem sig
hefði lengi grunað það. Sá hún nú, að þótt karl hennar
hefði opt verið harður og önugur við hana og skammtað
henni úr hnefa, þá hefði hún þó átt skjól og heimili hjá
honum og sjaldan brostið bráðustu lffsnauðsynjar, þótt flest
hefði verið af skornum skammti veitt, og stundum með
tangarörmum togað. Fýsti hana nú áptur heim til bónda
síns; hafði hún og allt af borið ræktarþel til lians niðri í,
þótt samkomulagið hefði verið stirt á ytra borðinu; en
eigi fjekk hún sjer geð til þess að leita samvista við hann
að nýju.